คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่4-3
ปทุมาเดินทางมาถึงบ้านในเวลาที่ดึกมากแล้วเพราะเธอนั่งคุยกับเอมมิกาและทานข้าวกับเพื่อนรักด้วยทำให้กลับบ้านมาในเวลานี้แต่ก็ไม่รีบร้อนเหมือนทุกวันเพราะวันนี้เธอไม่ได้โทรไปขอคุณแม่รดาแต่เลือกที่จะโทรไปหาคุณพี่ชายจอมเฮี๊ยบแทนและเขาก็อนุญาตเธอ
แต่วันนี้แทนที่เธอจะตรงดิ่งไปยังบ้านเขาแทนที่จะกลับไปบ้านของตัวเองก่อน
“คุณหนู”
ป้าผกาเอ่ยเรียกคนที่เดินเข้ามา
สองวันนี้ปทุมาไปทำงานข้างนอกทำให้ไม่ค่อยมีเวลามาบ้านใหญ่คุณหญิงรดาก็บ่นหารวมทั้งนางก็คิดถึงรอยยิ้มของปทุมาไม่น้อย
“เฮียกันต์เข้ามายังคะ”
ปทุมาถอดรองเท้าก่อนจะสวมรองเท้าในบ้านแทน
“มาแล้วค่ะอยู่บนห้อง
เอ...ปกติต้องถามหาคุณกิตนี่คะ” เอ่ยถามด้วยความสงสัย ปทุมายิ้มให้แต่ไม่พูดอะไร
เธอตรงดิ่งไปยังห้องของพี่ชายคนโตห่อนจะเคาะประตูเรียกให้คนข้างในมาเปิด
แต่ก่อนด้วยความที่เด็กปทุมาจะเปิดประตูเข้าไปเลยแต่มีครั้งหนึ่งเธอเปิดเข้าไปก่อนจะร้องกรี๊ดออกมาเมื่อเห็นว่ากันตภัคน์กำลังนอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงและนับแต่นั้นมีกฤษฎาจึงออกปากห้ามเธอเปิดประตูห้องของคนอื่นโดยพลการยกเว้นตนเอง
“อ้าวบัว
มีอะไรหรือเปล่า” เอ่ยถามคนที่มาเคาะประตู แต่พอเห็นท่าทางเคร่งเครียดคิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากัน
“บัวขอเข้าไปหน่อย”
กวาดตามองสภาพร่างกายของพี่ชายก็เอ่ยบอก กันตภัคน์อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนท่อนล่างมีเพียงบ็อกเซอร์สวมเพียงตัวเดียว
“เข้ามาสิ”
หลบให้น้องสาวนอกไส้เข้ามาก่อนจะปิดประตูไม่สนใจสายตาของน้องชายที่เดินออกมาและเห็นเข้าพอดี
เดินไปนั่งที่เตียงยกผ้าห่มมาคลุมท่อนล่างแล้วมองน้องสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“มีอะไรหรือเปล่า”
เอ่ยถามด้วยความสงสัยกับท่าทีของน้องน้อย
“พี่ไปทำอะไรไอ้เอมนอกจากแกล้งมันหรือเปล่า”
ปทุมาเอ่ยถามเข้าประเด็นโดยไม่อ้อมค้อม คนที่ได้ฟังก็ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงงงวย
“ไม่นะ
วันนี้พี่ก็แค่ให้เอมมิกานั่งคัดเอกสารในห้องและพี่ก็เดินไปกวนประสาทนิดหน่อย”
เอ่ยบอกไปตามความจริง ปทุมาหน้าเครียด
เธอมองพี่ชายอย่างจับผิดก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อพบว่าพี่ชายไม่มีพิรุธอะไรออกมา
“ไอ้เอมมันบอกบัวว่ามันจะลาออก
บัวไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่คำหนึ่งที่ออกจากปากมันทำให้รู้ว่ามันร้ายแรงจริงๆ
มันบอกว่ารู้สึกแย่” ปทุมาบอกพี่ชาย
เธอแค่อยากให้พี่ชายตัวเองทบทวนว่าไปทำอะไรให้มันไม่พอใจ
ปกติเอมมิกาไม่เคยเดินหนีปัญหาหรืออะไรที่คิดว่าทำไม่ได้
จากเด็กกรำพร้ามาถึงตอนนี้เพื่อนเธอต้องทำอะไรมากกมายจนเธอยังเทียบไม่ติด
“ลาออก
ทำไมถึงลาออก ไม่มีทาง”
กันตภัคน์ที่ได้ฟังสิ่งที่ปทุมาก็ยืนขึ้นเต็มตัวอย่างใจและไม่ยอม คนเป็นน้องส่ายหน้ากับท่าทีพี่ชาย
“พี่กันต์แค่อยากเอาชนะไอ้เอมมันก็ยอมให้แล้ว
ส่วนเรื่องอื่นๆ บัวคงเข้าไปยุ่งกับชีวิตมันไม่ได้ พี่ต้องหาต้นตอเอาเอง”
เอ่ยบอกพี่ชายก่อนจะหันหลังออกมาทิ้งให้พี่ชายคนโตยืนค้างอยู่กับที่คล้ายกับมีคนเอาไม้หน้าสามมาฟาดหน้า
“ดึกๆ
ดื่นๆ ทำไมเข้าห้องกันต์แล้วปิดประตูอย่างนั้น”
เมื่อเดินออกมาก็เจอโจทย์ที่ยืนขวางทางเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ตรงทางเดิมไม่ไกลจากหน้าประตูห้องพี่ชายคนโตนัก
“เอ๊ะ
เป็นพี่น้องคุยกับไม่เห็นแปลก” ปทุมาร้องบอก
“มันแปลกตรงที่เราเป็นสาวเป็นแซ่”
กฤษฎาเอ่ยบอกก่อนจะยกมือเขกหน้าผากคนที่ช่างเถียง
“โอ๊ยจะเขกเค้าทำไมอ่ะ
ก็ไม่เห็นแปลกจริงๆ นี่นา ทีเขายังนอนกับเฮียได้เลย” ยังคงเถียงไม่เลิก
มือเรียวก็ยกมือลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ กฤษฎาส่ายหน้ากับคำตอบสิ้นคิดของหญิงสาว
“นี่มันพี่
นั่นมันกันต์” เอ่ยบอกน้องสาว ปทุมาจู๋ปากอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาพยายามบอก
ก็พี่น้องเหมือนกันหมดนั่นแหละ จะเหมือนไม่เหมือนได้ยังไง
“แล้วไอ้ขนุนล่ะ”
เอ่ยถามเมื่อไม่เห็นมันมายืนเสนอหน้าอย่างที่ผ่านมา
“นอนกับแม่”
อยู่ๆ
วันนี้มันก็เอาแต่อยู่กับมารดาของตนเองทั้งที่ปกติเจอเขามันจะเกาะแจไม่ปล่อยหากไม่เจอปทุมดุมัน
“แปลกแหะ
เออเฮีย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขอนอนด้วยได้ไหมอ่า ขี้เกียจกลับบ้าน”
เอ่ยขอพี่ชายอย่างหน้าด้านๆ
ที่จริงเธอไม่ได้ขี้เกียจกลับบ้านแต่กลัวตื่นไปทำงานไม่ทัน
นอนกับกฤษฎาทีไรหากไม่ใช่วันหยุดของพี่ชายเธอจะตื่นพร้อมกับเขาเสมอ
“อืม”
ตอบกลับในลำคอก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองที่หลักๆ ปทุมามักมานอนด้วยบ่อยๆ
อาจจะเพราะหญิงสาวโดนลงโทษบ่อนล่ะมั้ง
“ไปเก็บดีๆ”
เอ่ยดุคนที่โยนกระเป๋าสะพายคู่ใจไปที่เตียงและเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ
“แค่นี้ก็เก็บให้หน่อยไม่ได้”
เอ่ยบนคนที่ดุตนเองก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าที่เพิ่งโยนไปเมื่อกี้ไปไว้ตรงที่แขวนที่พี่ชายสุดหล่อซื้อมาไว้ให้เธอแขวนกระเป๋าหรืออะไรเล็กๆ
น้อยๆ ก่อนจะเดินเขาไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง
“ฮือ~~~ เฮียหยิบเสื้อผ้าให้บัวหน่อย ผ้าขนหนูด้วยนะ”
เสียงร้องดังมาจากห้องน้ำขณะที่คนตัวโตกำลังเตรียมเสื้อผ้าให้สาวเจ้า
“เฮ้อ”
ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจกับปทุมาที่โตเป็นสาวแล้วยังทำตัวเด็กๆ
และไม่รู้จักระมัดระวังเลย ดีที่เป็นเขาที่หล่อนให้หาให้
เพราะคนอื่นคงระอากับการต้องส่งเสื้อผ้าให้หญิงสาวแบบนี้
นี่ยังโชคดีของเขาที่ป้าผกาจะจัดชุดเสื้อผ้าของปทุมาเป็นเซ็ทใส่ถึงตาข่ายเอาไว้
ไม่งั้นเขาคงต้องเลือกชุดชั้นในให้!!!
“นอนได้แล้ว”
เอ่ยบอกคนที่นอนพลิกตัวไปตัวมาอย่างกลุ้มใจเรื่องเพื่อนของตนเอง
เมื่อครู่ปทุมาถามพี่ชายของเธอว่าตจะทำยังไงดีดันตอบว่าก็แล้วแต่เอมมิกา
ปวดหัวกับพี่ชายตัวเองมาก
“ก็มันนอนไม่หลับอ่ะเฮีย”
เอ่ยบอกก่อนจะหันหน้าไปทางคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“หลับตาเดี๋ยวก็หลับ”
เอ่ยตอบคนที่บ่นกระปอดกระแปดมาได้สักพักแล้ว เขาจะนอนก็นอนไม่หลับ
ทีแรกก็เอาแต่บ่นๆ เรื่องของเพื่อนรัก พอเขาดุก็เงียบไปแต่มานอนพลิกไปพลิกมาแทน
ที่นอนขยับทำให้เขานอนไม่หลับจนต้องดุอีกรอบ
“แหมพูดง่ายเนอะเฮีย
เออเฮียเขาถามไรหน่อยสิ
เฮียไม่แปลกใจเลยหรอว่าทำไมเขาออกจากบ้านสองวันติดแล้วกลับดึกๆ” เอ่ยถามพี่ชายที่นอนหันหลัง
ภาพแผ่นหลังเลือนรางจากความมืดของห้องเธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจก่อนจะพลิกตัวหันมาหาเธอ
คงเพราะหมดความอดทนแล้ว
“ไม่แปลก
ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ” เอ่ยตอบไปตรงๆ ปทุมาที่ได้ยินก็ยู่ปากตามฉบับที่ตัวเองชอบทำ
หญิงสาวนอนนิ่งอยู่นาน
เธอพยายามเพ่งมองใบหน้าคมของพี่ชายว่าหลับหรือยังแต่เพราะมืดเลยมองไม่เห็นเท่าไหร่
แต่ยิ่งมองยิ่งหมั่นเขี้ยวกับคำตอบที่ได้รับ
“เฮีย”
เอ่ยเรียกคนที่นอนอยู่เพื่อเช็คว่าหลับไปหรือยัง
“เฮียยยยย”
เรียกเสียงดังและยานกว่าเดิม และร่างหนาก็นอนแน่นิ่งไม่ตอบอะไรกลับมา
ลมหายใจที่ดังในความมืดสม่ำเสมอ
ริมฝีปากบางของปทุมาคลี่ยิ้มอย่างถูกใจเมื่อเขาเงียบไม่ตอบ คงหลับไปแล้ว.......และมันก็ถึงเวลาแก้แค้นเธอสักที
ร่างเพรียวค่อยๆ ขยับลุกนั่งเพราะกลัวว่านอนจะทำไม่ถนัด
“เฮียผิดเองน้า
ฟอด อา ชื่นใจ” พูดออกมาอย่างสบายใจเมื่อได้จัดการพี่ชายตัวเองโดยการเอาจมูกไปแนบกับแก้มนุ่มๆ
หอมๆ ของพี่ชาย รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ทำแบบนี้ หญิงสาวหอมแก้มเขาไปหลายต่อหลายครั้งจนเธอคิดว่าคงต้องพอเพราะนี่ก็มากเกินไปแล้ว
แต่ทว่ากลิ่นหอมของแก้มและความนุ่มทำให้ความโลภของปทุมายังไม่หมดสักที
“ขออีกทีเดียวเฮีย
อีกทีเดียวจริงๆ” ปทุมายกมือที่มีนิ้วชี้โพล่มาแนบที่ริมฝีปากตัวเอง ลดมือลงกัดริมฝีปากอีกครั้งแล้วเล็งใบหน้าคมที่อยู่ในความมืด
คราวนี้จะหอมนานๆ เลย คิดในใจก่อนจะโน้มหน้าเล็งในตำแหน่งเดิม
“ฮึ้ย”
ร้องอุทานออกมาอย่างตกใจหลังจากที่โน้มตัวลงแต่คนที่หลับสนิทไม่เคยขยับตัวนั้นขยับตัวนอนหงายเหยียดตัวตรงทำให้พลาดเป้าจากแก้มหอมๆ
เป็นริมฝีปากนุ่มๆ ของเขาแทน และที่น่าตกใจแทนที่จมูกของเธอจะได้สัมผัสกับริมฝีปากเขาใบหน้าคมกลับเอียงได้องศาในระดับที่ริมฝีปากบางของเธอแนบสนิทกับริมฝีปากของเขา
ปทุมายกมือจับทีริมฝีปากที่เพิ่งจะประทับริมฝีปากนุ่มของเขาเมื่อครู่
ความร้อนพุ่งพล่านทั่วตัว ท้องน้อยเหมือนมีมวลผีเสื้อบินเล่นนับพัน ใบหน้าเห่อร้อนจนหญิงสาวยังตกใจตัวเอง
และเมื่อทำอะไรไม่ถูกคนที่ห้ามเมื่อครู่ก็ขยับหนีห่างจากร่างหนีเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวนอนหันหลังให้เขา
ตึกๆ
ตึกๆ
เธอเพิ่งรู้ว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงขนาดนี้..............
ความคิดเห็น