คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่4-1
ปทุมาบิดขี้เกียจบนเตียงของตัวเองเมื่อแสงแดดสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้เธอต้องตื่นมาอย่างจำยอม
เมื่อบิดขี้เกียจเสร็จก็หันไปมองข้างๆ กาย
เขาหายไปแล้วทิ้งไว้แต่ร่องรอยที่นอนไปเมื่อคืน
หญิงสาวยู่ปากใส่ความว่างเปล่ากันจะบิดกายอีกรอบก่อนจะเบิกตาโต
“ชิบหายละ”
อุทานด้วยความตกใจจะหกโมงเช้าแล้วและเธอยังคงไม่ได้อาบน้ำแต่งตัว
ปทุมรีบลุกจากเตียงและวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องน้ำเพื่อวิ่งผ่านน้ำอาบน้ำแต่งตัว
เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้เธอตื่นสาย
เธอแก้แค้นเขาตั้งเกือบตีหนึ่งเพราะความหมั่นไส้ และพี่ชายสุดหล่อก็ดูจะไม่มีการตื่นมาห้ามปรามเลยสักนิด
สงสัยไม่รู้ว่าตัวเองถูกเธอแก้แค้นไปซะมาก ป่านนี้แก้มเป็นรอยช้ำหมดแล้วมั้ง
“ว่าไงเอม”
กดรับโทรศัพท์ตัวเองเมื่อลงจากวินเจ้าเดิมกับเมื่อวานแล้ววิ่งกระหืดกระหอบไปยังในบริษัทและก็เหมือนเมื่อวานทุกคนดูจะสนใจท่าอีเพิ่งวิ่งสู้ตายเพื่อเข้างานให้ทันเวลา
เหลือเวลาไม่ถึง4นาที
“แกรู้ไหมพี่ชายแกทำอะไรกับชั้น”
สาวทอมห้าวแหวใส่เพื่อนรักขณะที่ตัวเองกำลังนั่งคัดเศษกระดาษ
มือถือโทรศัพท์ด้วยความโกรธแค้น อีกมือหนึ่งก็ขยำกระดาษจนยับยู่ยี่
“ฉันไม่ว่าง
เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ” รีบบอกเพื่อนเมื่อวิ่งเข้ามาในลิฟต์กดชั้นที่ตัวเองต้องการ
ร่างเพรียวหอบหายใจสะท้านเพราะความเหนื่อยจากการวิ่งโดยที่อีกฝากของเอมมิกาตอนนี้กำลังร้องโวยวายเพื่อนรักที่ไม่ได้สนใจตนเองเลย
“บัวมาทันค่ะ”
ปทุมาวิ่งออกจากลิฟต์สุดชีวิตมาที่ห้องพักของแม่บ้านโดยมีหัวหน้าแม่บ้านอย่างรัชนีที่เท้าสะเอวมองท่าทีของหญิงสาวอย่างเอือมระอา
“ไปเอาชุดทำงานและตามฉันมา”
เอ่ยบอกคนที่มาเกือบไม่ทันฉิวเฉียดไปเพียงไม่กี่วินาที ปทุมาก้มตัวหอบหายใจเพราะความเหนื่อยเงยหน้ามองคนสั่ง
“ชุดได้แล้วหรอคะ”
เอ่ยถามก่อนจะยืดตัวตรงเพราะเมื่อวานคุณแม่บ้านบอกว่ายังไม่ได้ต้องรออีกสักพัก รัชนีพยักหน้าให้คนที่ถามก่อนจะเดินไปหยิบและเดินตามแม่บ้านไป
แม้ใจจะอยากพักเหนื่อยแต่รู้ดีว่าถ้าทำแบบนั้นเธอเหนื่อยตายแน่
“อ้าวนี้สุดสวย”
เสียงของพี่บอยที่เป็นพยักงานบัญชีร้องทักขึ้นเมื่อเห็นแม่บ้านคนใหม่ที่น่ารักน่าชังเดินเข้ามาพร้อมหัวหน้าแม่บ้าน
“สวัสดีค่ะ”
ปทุมายกมือไหว้ และทันทีทุกคนที่มาทำงานแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวสำหรับการประชุมใหญ่หันมามองเธอเป็นตาเดียว
“วันนี้ทำที่นี่คอยดูแลเรื่องความสะอาดในชั้นนี้”
เอ่ยบอกลูกน้องก่อนจะจัดแจงสั่งงานทุกอย่างที่ปทุมาต้องทำ
“บัวต้องทำที่นี่คนเดียวเลยหรือคะ”
เอ่ยถามหัวหน้าแม่บ้าน
คุณรัชนีหันมามองคนที่ถามหลับจากที่จัดการเซ็นเอกสารที่มีคนเอามาให้
“ใช่
วันนี้มีประชุมใหญ่ข้างบนยัยนุชและพี่ต้องไปทำความสะอาดและจัดห้อง”
เอ่ยบอกลูกน้องคนใหม่
ปทุมาพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะก้มมองถุงเสื้อผ้าที่อยู่ในมือตัวเอง
“ไม่ต้องกลัวว่างานจะหนัก
ที่นี่สบายๆ” พี่บอยเอ่ยบอกพร้อมโชว์ยิ้มมีลักยิ้มให้เธอ ปทุมาส่ายหน้าให้น้อยๆ
รอยยิ้มกว้างออก อย่างน้อยวันที่สองเธอก็มีพี่ที่คอยใจดีอยู่บ้าง แม้เขาจะพยายามส่งขนมจีบให้เธอทุกวินาทีก็ตาม
“ขอบคุณค่ะ”
ปทุมาบอก ก่อนจะหันไปมองคนมาใหม่
“วันนี้จะไม่ค่อยมีคนอยู่ในช่วงเช้าน้องบัวทำตามสบายเลยนะ”
พี่ซิ้มผู้ช่วยหัวหน้าแผนกบัญชีเอ่ยบอกอย่างเป็นมิตรก่อนจะส่งยิ้มให้
“พวกพี่ประชุมกันนานเลยหรอคะ”
ปทุมาเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย พี่บอยเป็นพยักหน้าตอบ
“วันนี้เป็นวันประชุมใหญ่เพราะนี่ก็จะไตรมาตรสุดท้ายแล้วต้องรวบรวมข้อมูลสรุปและรายงานท่านประธานน่ะ”
บอยบอกคนที่ถาม
“ไม่ต้องสนใจคำตอบไอ้บอยมันหรอก
เอาเป็นว่าทำงานได้เลยนะ”
เอ่ยบอกก่อนจะดึงหูลูกน้องของตัวเองเพื่อไปเตรียมเอกสารการประชุมที่จะเกิดขึ้นอีกไม่ถึงสองชั่วโมงข้างหน้าเพราะถึงบอกไปก็คิดว่าปทุมาที่ทำหน้าที่เป็นแม่บ้านคงจะไม่เข้าใจที่บอก.........
วันนี้แม้จะพี่บอยและพี่ซิ้มจะบอกว่าไม่ค่อยมีคนอยู่ที่ชั้นนี้มากเท่าไหร่แต่ทว่าในความคิดของปทุมาก็ยังเยอะอยู่พอควร
เธอทำความสะอาดค่อยข้างทุลักทุเลเพราะจำนวนเอกสารที่ทุกคนขนเอามากองและการเดินที่ขวักไขว่ของทุกคน
เธอทำช้ามากกว่าจะถึงเสร็จก็ปาไปเที่ยงแล้วซึ่งนั้นไม่ใช่เวลาที่หัวหน้าแม่บ้านสั่งงานเธอไว้เลย
“เฮ้อ
เกิดมายังไม่เคยล้างห้องน้ำให้คนอื่นเลย”
หญิงสาวเอ่ยบ่นออกมาเมื่อถึงสถานที่สุดท้ายที่เธอต้องทำ
ปละตอนนี้พลังงานเธอจะหมดเต็มทีแล้วเพราะยังไม่ได้อะไรมาให้น้ำย่อยในกระเพราะได้ย่อยเลย
ปทุมาจัดการเอาป้ายวางไว้ที่หน้าห้องน้ำหญิงแล้วเข้าไปทำความสะอาดทั้งถูห้องน้ำและเทขยะออกรวมทั้งเติมกระดาษชำระในห้องที่หมดไปด้วย
โชคดีที่ตอนเที่ยงทุกคนนั้นไปพักเที่ยงเสียก่อนและเมื่อจัดการห้องน้ำหญิงเสร็จปทุมาก็จัดการไปทำความสะอาดห้องน้ำชายต่อแต่เพราะความหิวเลยทำให้ความรีบร้อยของเธอลืมป้ายที่ต้องวางไว้หน้าห้องเพื่อบอกว่าตอนนี้เธอกำลังทำความสะอาด
“อูย”
อยู่ข้าศึกก็บุกเธอซะงั้น ปทุมายกมือกุมที่ท้องปล่อยไม้ถูพื้นลงอย่างไม่สนใจใยดี
ทำท่าจะเดินไปที่ห้องน้ำหญิงแต่ก็ต้องชะงักและเหมือนความคิดหนึ่งจะแล่นเข้ามา
ปทุมามองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องสขาห้องแรกที่เธอเพิ่งจะถูกเสร็จและปล่อยทุกข์ออกมาอย่างสบายใจ
“ครับๆ
ได้ครับ” เสียงคุยโทรศัพท์ของคนข้างนอกทำให้ปทุมาตกใจ
สมองก็คิดว่าเธอบอกว่าทำความสะอาดไม่ให้เข้ามาทำไมมีคนเข้ามา
“ทำไมไม้ถูพื้นถึงอยู่กลางห้องน้ำอย่างนี้
แม่บ้านไปไหนหมด”
คนที่เดินเข้ามาบ่นพึมพำกับความไม่มีระเบียบของแม่บ้านที่ทำความสะอาดก้มลงเก็บแล้วพิงมันที่เคาเตอร์อ่างล้างหน้าก่อนจะเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเสื้อและเดินไปยังโซนมุมปัสสาวะที่อยู่ฟากในสุด
“ทำไมเสียงคุ้นๆ”
พึมพำกับตัวเองก่อนจะจัดการตัวเองให้เสร็จเรียบร้อยเพราะความตื่นเต้นทำให้หญิงสาวหมดอารมณ์ที่จะระบายความอัดอั้น
เธอไม่กล้าออกไปตอนนี้เพราะก็อายเป็นเหมือนกันแต่เขาก็ไม่น่าเข้ามาจึงทำได้เพียงค่อยๆ
แง้มประตูออกแล้วชะโงกหัวออกไปดูว่าเขาไปหรือยัง
“เฮีย”
อุทานคนที่กำลังยืนหันหลังทำธุระของตัวเองด้วยความตก
ปัง
เพราะความตกใจที่เห็นคนที่ไม่น่าจะควรเห็นทำให้รีบปิดประตูเข้ามาแล้วผลสุดท้ายคือประตูเสียงดังจนทำให้คนที่เพิ่งจะทำธุระเสร็จต้องหันมามองทางต้นเสียง
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน มือหนารูดซิบกางเกงราคาแพงแล้วกลับมาล้างมือที่เคาเตอร์
“ทำไมซวยอย่างนี้วะ”
ปทุมาอุทานพร้อมกับบ่นกับตัวเอง ตอนนี้หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นตุบๆ
ราวกับจะเด้งออกมาข้างน้องเพราะความตื่นเต้น ตกใจและกลัวว่าจะจับได้
“นี่
เห็นคนทำความสะอาดไหม” เสียงทุ้มของคนข้างนอกทำให้ขาของปทุมาแทบจะหมดแรง
มือเรียวสั่นเทาเม้มริมปากไม่ให้ตอบเขาไป
หากเธอส่งเสียงพี่ชายนอกไส้ของเธอต้องรู้แน่ๆ
“นี่”
แต่ดูเหมือนว่าคนข้างนอกจะไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ขวัญผวาข้างในเท่าไหร่เพราะนอกจากจะไม่เดินออกไปเงียบๆ
ยังเดินมาที่ประตูแล้วยกมือเคาะห้องเธออีกต่างหาก
“โอ้ย”
คนที่เสียวอุทานแล้วอุทานอีกค่อยๆ ทรุดตัวนั่งที่ชักโครก
ตอนนี้เธอหวาดเสียวที่สุดในชีวิตแล้ว ยิ่งกว่าหนีเขาเที่ยว
มือเรียวยกขึ้นจ่อที่ริมฝีปากแล้วขบกัดเล็บมือของตัวเองและเมื่อนึกอะไรขึ้นได้ก็รีบเอามันออก
“แหวะๆ”
มือของเธอยังไม่ได้ล้างทั้งๆ ที่เพิ่งทำความสะอาดศึกหนักไปเมื่อครู่
คนที่จะอ้วกเผลอส่งเสียงไปทำเอาคนที่กำลังจะล่าถอยไปเพราะข้อความเตือนการเข้าประชุมต่อของเลขาดังขึ้น
“นี่
เป็นอะไร ถ้าไม่ตอบฉันจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ”
เพราะเป็นห่วงว่าคนที่ทำธุระอยู่ข้างในจะเป็นอันตรายเพราะเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบทำเอาคนที่พะอืดพะอมกับกลิ่นและรสที่มือสะดุ้งหนัก
“1...2...”
เสียงนับเลยเหมือนเสียงนรกสำหรับปทุมา หัวใจดวงน้อยเต้นตุบๆ
สมองที่ควรจะคิดหาทางออกกลับตื้อไปซะหมด
ปัง
เสียงที่ประตุดังขึ้น
ร่างปทุมาสะดุ้งเฮือก เธอคาดว่าจะเป็นฝีเท้าหรือไม่ก็สีข้างของเขาเป็นแน่
ปัง
ครั้งนี้ปทุมามั่นใจว่าเป็นฝีเท้าของพี่ชายเธอเป็นแน่
และหากเธอไม่ตอบเขาครั้งที่สามประตูมันต้องพังเข้ามาแน่เพราะดูจากครั้งที่สองมันก็แทบจะหลุดออกจากเหล็กยึดมาทับเธอแล้ว
“มีคนอยู่ครับ”
สุดท้ายปทุมาต้องรีบปลอมเสียงเหมือนผู้ชายออกไปเมื่อเห็นเงาที่พื้นสะท้อนว่าเขากำลังจะกระทืบพังประตูมาอีกรอบ
นี่เป็นวิธีเดียวที่เธอคิดได้ในตอนนี้
“แล้วก็ไม่ตอบแต่แรก
อมพระอยู่หรือไง” กฤษฎาเอ่ยออกมาอย่างหัวเสีย อุตสาห์เป็นห่วง
เขาเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อกลับไปยังชั้นห้องประชุมเพื่อเข้าประชุม
สาเหตุที่ต้องลงมาเข้าห้องน้ำแผนกนี้เพราะว่าพนักงานและผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ
เข้าห้องน้ำชั้นนั้นหลายคนและเขาไม่ชอบ
จะให้ไปห้องตัวเองรึก็ต้องเดินไกลเลยคิดว่ามาที่นี่น่าจะไวกว่าแต่ดูเหมือนมันจะยิ่งทำให้เขาเสียเวลามากขึ้น
“เกือบตายแล้วไหมล่ะไอ้บัว”
ปทุมาว่ากับตัวเองพร้อมถอนหายใจเมื่อเปิดประตูออกมาก็พบว่าพี่ชายของเธอนั้นออกไปแล้ว
รีบวิ่งออกไปดูข้างนอกเพื่อเช็คความแน่ใจก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นป้ายห้ามเข้านั้นยังวางอยู่ที่หน้าห้องน้ำฝ่ายผู้หญิง.......................
ความคิดเห็น