คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF]My close frind. Chapter 4 End.
ตอนที่ 4
ตอนนี้ก็ปาเข้าไปแล้วหนึ่งอาทิตย์ที่ผมไม่ได้เจอกับไอ่เต๋า โทรไปหาแม่มันแล้วแม่มันก็บอกว่ายังไม่กลับมาเลย ชีวิตผมมันเหมือนกับขาดอะไรไป จะบอกว่าผมพูดเวอร์ก็ได้ครับ ก็ผมคบกับมันมาหกปีแล้ว เห็นหน้ามันแทบจะทุกวัน แล้วอยู่ดีๆ ผมต้องมาขาดการติดต่อกับมันแบบนี้บอกตรงๆ เลยนะครับโคตรคิดถึงเลย ผมสับสนไปหมดทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ขึ้นมาได้ก็ไม่รู้ ผมไม่รู้ว่านี่เรียกว่าความรักมั๊ยแต่ตลอดเวลาที่มันหายไป ผมก็กลายเป็นคนละคน จนไอ่เฟรมมันต้องทักผมอยู่บ่อยๆ จะทำไงได้วะก็มันอยากเห็นหน้านี่หว่า
วันนี้ผมตัดสินใจแล้วผมจะไปหามันที่นั่น ผมจะถามมันไม่ให้รู้เรื่อง มันมาพูดให้ผมคิดแล้วมันจะหายไปแบบนี้ไม่ได้
End # Kacha Part
Tao # Part
ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วครับที่ผมไม่ได้เห็นหน้าคชา ผมอยากจะกลับไปใจจะขาด การที่มาอยู่ที่นี่มันทำให้ผมรู้อะไรขึ้นมาเยอะเลย ผมขาดมันไปไม่ได้ผมคิดว่าผม...รักมันไปแล้ว แต่ผมว่าการที่ผมพูดกับมันในคืนนั้นมันอาจจะทำให้มันไม่กล้าเจอหน้าผมอีกแล้ว ผมขอเวลาทำใจกับการจากลาของผมกับมันซักพักเถอะครับ
ผมกำลังจะหันหลังเดินเข้ามาในบ้านแต่ก็ต้องชะงัก
“จะไปไหน คิดว่าหนีมาแบบนี้มันเท่ห์นักรึไงห๊ะ!!!!”
เสียงนี้... มันเป็นเสียงที่ผมอยากได้ยินมาตลอดหนึ่งอาทิตย์ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงเค้าจะมาที่นี่ได้ไง คงคิดถึงจนหูฝาดไปแล้ว หึหึ ผมกำลังจะเดินต่อ
“เฮ้ย!!!! กูเรียกแล้วไม่ได้ยินอยากโดนรึไงวะ!!”
ชัดเลยครับ!! ผมรีบหันกลับไป พร้อมกับเห็นร่างเล็กยืนทำหน้าบึ้งอยู่ด้านหลัง ผมรู้สึเหมือนกำลังจะลอย ตอนนี้คนที่ผมกำลังอยากเจอที่สุดเค้ากำลังมายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
“ชา...”
“ไม่ต้องเลยไอ่เต๋ามึงคิดจะไปไหนมาไหนโดยไม่บอกกูเลยรึไงห๊ะ”
ผมพูดอะไรไม่ออกทำได้แค่เข้าไปกอดร่างเล็กไว้โดยเร็ว มันดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผมซักพักจนผมต้องปล่อยมันออก
“มึงคิดว่ามึงเป็นใครห๊ะ มึงหนีมามึงรู้มั๊ยว่ากูเดือดร้อน อาจารย์เช็คชื่อกูก็ต้องขานรับให้มึงแบบหลบๆ ถ้าอาจารย์จับได้ขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ แล้วมึงรู้มั๊ยว่ากูต้องตั้งใจจดตามที่อาจารย์สอนกูง่วงแทบตายกูก็ต้องแหกตาจดไว้กลัวมึงไม่มีอ่าน ฮึก ติดต่อมาซัก คะ ครั้ง ฮึก ก็ไม่มี ฮึกฮือ มึงคิดว่ามึงเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาทำกับกูแบบนี้ ฮืออออ”
“เฮ้ย!!! ชาอย่าร้องไห้ เต๋าขอโทษนะชา เต๋าขอโทษเต๋าแค่คิดว่าถ้าเต๋าไม่ได้เจอชาซักพักความสัมพันธ์ของเราอาจจะดีขึ้น แล้วมันจะสามารถกลับมาเป็นแบบเก่า เต๋ารู้ว่าชาไม่มีทางคิดกับเต๋าแบบนั้นแน่นอน แต่...”
“หยุดพูดไปเลยมึง มึงมาพูดให้กูคิดแล้วมึงก็หนีไปเหรอ”
“แต่ว่า... ห๊ะ!!!เมื่อกี๊ชาว่าไงนะ คิด?? คิดไรชา O_o”
“กูคิดว่า กูตกลง”
“ตกลง?? ตกลงไรชา”
“ก็คำถามที่มึงถามไว้ไง กู... ตกลง >//////<” คำถามไรวะคิดซิคิด
เฮ้ย!!!
‘กูว่าเรามาคบกันดีมั๊ย’
กูว่าเรามาคบกันดีมั๊ย
กูว่าเรามาคบกันดีมั๊ย!
กูว่าเรามาคบกันดีมั๊ย!!!!!!
“ชา!!! เมื่อกี๊ชาว่าไงนะ”
“ก็..ตกลงไง อย่าให้พูดบ่อยได้ป่ะ >///<”
ก็..ตกลงไง อย่าให้พูดบ่อยได้ป่ะ
ก็..ตกลงไง
ตกลงไง
ตกลง
ตกลง!!!!!!!!
ผมดีใจมาก ผมรีบดึงคชามาใกล้ๆแล้วอุ้มขึ้นมาหมุนไปรอบตัว
“ไอ่เต๋าบ้าพอเลยกูเวียนหัวเว้ย”
“เต๋ารักชานะครับ”
“เออรู้แล้วน่า... แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี๊มึงเปลี่ยนสรรพนามการพูดกับกูว่าไงนะ”
“ก็เต๋ากับชาไง”
“ฮึ่ย เรียกเหมือนเดิมได้ป่ะ”
“ไม่ได้และชาก็ต้องพูดด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ”
“ถ้าไม่พูดเพราะๆจะโดนลงโทษนะครับ”
“ลงโทษ?? ลงโทษไรวะ” พูดยังไม่ทันขาดคำผมก็เลื่อนหน้าเข้าไปประกบกับปากของคนตัวเล็กทันที ซักพักดูเหมือนคชาจะหายใจไม่ทันทุบหน้าอกผมใหญ่ผมเลยผละออกมา
“เฮ้ย! ทำไรของมึงเนี้ย”
“ยังอีกงั้นต้องโดนลงโทษอีกครั้งแล้วล่ะ” พอพูดจบผมก็ประกบปากเข้ากับเรียวปากสีสวยนั่นอีกครั้ง ลิ้นร้อนค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็ก ตวัดชิมรสหวานภายในโพร่งปากหยอกล้อกับลิ้นเล็กไปมา ยิ่งดูดกลืนยิ่งก็ยิ่งหลงใหลเข้าไปทุกที มันเหมือนเป็นสารเสพติดที่ผมต้องการมานาน ผมเลื่อนมือลงไปโอบเอวเล็กเข้ามาชิดกันมากขึ้น ตอนนี้มีแต่เสียงลมหายใจของเราสลับกันออยู่อย่างนั้นเนินนานที่เราจูบกับดูดดื่มแบบนี้ จนคชาเองก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วจึงผละหน้าออกไปจากผม
“อืม อื้อ พอแล้วน่า”
“ทีนี่จะยอมพูดได้รึยัง”
“พูดอะไรเล่า”
“แน่ะ ยังทำเป็นไม่รู้อีโดนลงโทษอีกครั้งดีมั๊ยหืม” พูดจบผมก็แกล้งเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้คชาอีกครั้ง “อื้อ พูดก็ได้ ชาก็รักเต๋าเหมือนกัน” พูดเบามากเหอะแต่ผมก็ได้ยินหมดอ่ะ หึหึ แกล้งอีกหน่อยดีกว่า
“อะไรนะดังๆ หน่อยซิเต๋าไม่ได้ยินเลยอ่ะ”
“ชาก็รักเต๋าเหมือนกัน!!!! >/////////<”
“มีแฟนแล้วโว้ย!!”
“เต๋าบ้า อายคนเค้า”
“อายทำไมนี้เกาะส่วนตัวของเต๋านะคนที่นี่ก็มีแต่ลูกน้องเต๋าทั้งนั้นแหละ”
“บ้า เต๋าเอ๋อ คิกคิก ^^”
ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไงแต่ผมอยากจะบอกว่าวันนี้ผมจะไม่มีวันปล่อยมือคชาไปเด็ดขาด
The end
Say Hi !!
มาต่อตอนจบแล้ว เราจะมี special ต่ออยู่นะ กำลังเร่งมือแก้อยู่ ที่รีบไม่ใช่ไรหรอกเรากำลังซุ่มแต่งเรื่องใหม่อยู่ -.,-
แต่เราอยากแต่งให้ได้มากๆ ก่อนค่อยจะกลับมาเชคแล้วทยอยลงให้อ่าน ต้องใช่เวลาในช่วงปิดเทอมให้มากๆๆๆ ใช่ให้คุ้มที่สุด
และเราก็ไม่มั่นใจในตัวเองเหมือนกันว่าจะค้างมั๊ย เราไม่อยากให้กลายเป็นฟิคดอง 55555 เราเข้าใจความรู้สึกของรีดเดอร์ที่อารมณ์ค้างแบบสุดๆแบบว่าเราเป็นบ่อย มันเจียนตายเลยนะเหมือนคนไม่ได้กินอะไร 7 วัน 7 คืน 
(เวอร์ไปป่ะ 5555)
รอติดตามเรื่องใหม่ด้วยนะ แต่อย่าคาดหวังมากเพราะเราไม่ค่อยเชื่อใจตัวเองเหมือนกัน -^-
เรื่องนี่มันอาจจะสั้น แต่ก็ยาวพอสำหรับคำว่า Shortfic นะ ขอโทษด้วยที่แต่งได้นิดเดียวคือแบบช่วงนั้นฟิลมาแบบเร่งด่วนเลยรีบแต่งเดี๋ยวฟิลหมดก่อน (เกี่ยว??? 555)
เวิ่นอีกแล้วชั้น!!! -o- เพลียกับตัวเอง
ลาก่อน บาย
ปล.ขอบคุณสำหรับ Comment นะคะ 1 เม้นเราก็ชื่นใจแบบสุดๆแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ปล.ปล.อย่าลืม Comment นะตัว จุ๊บๆๆ -3-
ไปแล้วนะ ไปแบบจริงๆ บ๊ายบาย
ความคิดเห็น