คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF]My close frind. Chapter 3
ตอนที่ 3
Kacha # Part
แสงแดดในยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างห้องเข้ามา ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาเพื่อปรับโฟกัสให้เข้ากับแสงในยามเช้า แต่ว่าพอลุกขึ้นได้กะจะไปปลุกร่างสูงที่มาค้างที่บ้านเมื่อคืนกลับไม่อยู่แม้แต่เงา
“เต๋า”
“..........”
“เต๋า!!!!”
“..........”
ตั้งแต่ผมตื่นมาผมก็ไม่เจอไอ่เต๋าอยู่ในห้องแล้ว ผมเดินเข้าไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่เห็นมัน พอผมดูนาฬิกา ตอนนี้มันก็เกือบสี่โมงเช้าแล้ว วันนี้ผมมีเรียนคาบบ่ายอีกตามเคย ผมเลยเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมลงมากินข้าวเช้าข้างล่าง ผมหวังว่ามันคงจะนั่งรอผมอยู่ข้างล่างเหมือนที่เคยเป็นแต่ผมกลับไม่เห็นคนที่ผมคิดไว้ตั้งแต่แรก ผมเดินเข้าไปหาพี่แมวที่กำลังรีบเตรียมอาหารเช้าให้ผมอยู่
“อ้าวคุณหนูตื่นแล้วเหรอค่ะ มาเลยค่ะมาทานข้าวก่อน ข้าวต้มกำลังร้อนๆเลย”
“พี่แมว ไอ่เต๋ามันหายไปไหนแล้วล่ะครับ”
“อ๋อ คุณเต๋าเหรอค่ะ คุณเต๋ากลับไปแล้วล่ะค่ะเห็นว่าให้คนที่บ้านมารับแล้วฝากแมวมาบอกกับคุณหนูว่าจะรีบกลับไปที่บ้านก่อน”
“งั้นเหรอครับ ไม่มีไรแล้วงั้นพี่แมวจะไปทำอะไรก่อนก็ได้นะครับตามสบาย”
“ค่ะ” พี่แมวพูดจบก็เดินหายเข้าไปทางหลังบ้านทันที
พอผมกินข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินมาขึ้นรถเพื่อเตรียมจะขับไปมหาลัย แต่ทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้ผมรู้สึกไม่มีสมาธิเลย ในหัวมันคิดฟุ้งซ่านถึงเรื่องเมื่อคืนที่ไอ่เต๋ามันพูดกับผม ไม่ใช่ว่าผมจะรังเกียจมัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้คือเราเป็นเพื่อนกัน คบกันมาก็นานจะให้มาแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์เพียงชั่วค่ำคืนแบบนี้ผมคงยังทำใจไม่ได้ ผมยอมรับว่าไอ่เต๋ามันเป็นคนที่มีเสน่ห์มากคนนึงเลยทีเดียว และมันก็จะมีผู้หญิงมาติดมันตรึม มันรำคาญมากเลยให้ผมมาเป็นไม้กันหมาให้ ที่แล้วๆมาผมไม่เคยรู้สึกอะไรแต่ทำไมตอนนี้เวลาที่มีผู้หญิงมาติดมันผมถึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นทุกที มันเหมือนอาการหวงเพื่อนขึ้นมาซะอย่างงั้น เวลาที่มันอยู่ใกล้ผม หรือมี Moment อะไรเกิดขึ้นกับพวกผมทีไร บอกตรงๆเลยนะครับ เขิน!!!! -///////- อย่างเช่นเรื่องเมื่อวานผมแทบจะไม่อยากมองหน้ามัน ผมกลัวว่าตัวเองจะเผลอคิดอะไรที่ไม่สมควร ผมอยากจะขอเวลาให้ตัวเองซักหน่อยเพื่อคิดทบทวนกับตัวเองอีกครั้ง
หลังจากที่ผมนั่งคิดอะไรอยู่คนเดียว ผมจึงตัดสินใจที่จะออกรถไป
พอผมเดินลงจากรถกำลังจะเดินขึ้นตึกของคณะ ‘ไอ่แฟรม’ มันก็เรียกผมไว้
“ไอ่คชา!!!”
“อ่าว ไอ่แฟรมเมื่อวานมึงหายไปไหนมาวะ”
“กูไปเดทกับแพรวามาว่ะ แม่งโคตรดีใจเหอะมึง”
“ไรของมึงอีกล่ะ”
“แพรวาเค้ายอมรับรักูเป็นแฟนแล้วเว้ย”
“อือกูดีใจด้วย”
“ชามึงเป็นไรรึป่าวว่ะ หน้าเศร้าๆ”
“ไม่มีไรอ่ะ ว่าแต่งมึงเห็นไอ่เต๋ามั๊ยวะ”
“ฮั่นแน่ที่แท้ก็คิดถึงแฟนนี่เอง กิ้วๆ”
“ไอ่แฟรม - -“
“เออน่ากูล้อเล่นนิดเดียวเองเมื่อเช้ามันโทรมาบอกกูว่ามันจะไปทะเลว่ะ”
“อ่าว แล้วมันบอมึงมั๊ยว่าจะกลับเมื่อไหร่”
“ไม่ว่ะมันไม่ได้บอก”
“อืมหรอ งั้นกูว่าเข้าไปเรียนดีกว่ามึงเดี๋ยวเลท”
“เออมึงนำไปก่อนเลยเดี๋ยวกูตามไป” ไอ่เฟรมมันบอกแบบนั้นผมเลยเดินนำหน้ามันไปก่อน แต่ในหัวผมก็ยังคิดถึงอยู่คนเดียวคือไอ่เต๋า ทำไมไปกะทันหันแบบนี้ว่ะ ไม่บอกไม่กล่าว คอยดูกลับมาจะด่าตับแล่บให้เลยหนิ
พอเลิกเรียนแล้วผมก็บอกลากับไอ่เฟรมแล้วก็ขับรถกลับมาบ้าน ผมตัดสินใจโทรไปหาไอ่เต๋า แต่มันดันปิดเครื่องมีทางเดียวที่ผมจะสามารถติดต่อมันได้คือ ต้องโทรไปหาแม่มัน
ตื้ด... ตื้ด... ตื้ด... ไม่นานปลายสายก็รับ
“ว่าไงลูกชา มีอะไรรึป่าวลูก”
“สวัสดีครับแม่ผมขอสายเต๋าหน่อยได้มั๊ยครับ”
“อ๋อแม่ไม่ได้อยู่กับเต๋าน่ะลูก อ้าวเต๋าไม่ได้บอกเหรอลูกว่าเต๋าไปทะเล แม่ก็คิดว่าไปด้วยกันซะอีก”
“ไม่นี่ครับ แล้วมันได้บอกมั๊ยครับว่าจะไปกี่วัน”
“ไม่นะลูกเต๋าไม่ได้บอก แต่แม่รู้นะว่าเต๋าไปที่ไหน”
“ที่ไหนครับ??”
“ก็คงจะเป็นบ้านพักตากอากาศที่ช้าเคยไปเมื่อปีที่แล้วนั่นแหละลูก”
“อ๋องั้นเหรอครับ งั้นแค่นี้นะครับแม่ สวัสดีครับ”
“จ๊ะ”
ติ๊ด.
ผมกดวางสายไป ไอ่เต๋ามันจะไปไหนมันไม่เคยไปเงียบๆแบบนี้นี่หว่า มันจะโกรธผมรึป่าวที่ผมไม่ยอมคุยกับมันเมื่อคืน แต่ก็ไม่น่าใช่เพราะผมบอกมันไปแล้วว่าขอเวลาให้ผมบ้าง
แต่ทำไมผมถึงคิดถึงแต่เรื่องของมันอยู่แบบนี้ตลอดทั้งวันด้วย ปกติผมกับมันเจอกันแทบทุกวัน ถ้าไม่เจอก็ต้องโทรหากัน แต่นี่แม้แต่โทรหามันยังไม่มีเลยซักสาย
Say Hi !!
มาแล้วนะตอนที่สาม สั้นไปนะเราว่า ตอนที่สี่น่าจะเป็นวันพรุ่งนี้ หรือว่าจะเย็นนี้ -.,-
ตามจริงเรื่องนี้เราแต่งนานแล้วแต่เราเอาปรับปรุงใหม่เฉยๆ เพราะฉะนั้นเราเลยสามารถอัพลงโดยที่ไม่ค้างได้นะเออ
ตอนหน้าก็จะจบแล้วสำหรับ Shortfic ของเรา ฮุฮุ แต่เราคิดว่ามันหน้าจะมี.... ไม่บอกดีกว่า จุ๊บๆ
เวิ่นมามากพอแล้ว 5555 จะพยายามแก้ไขให้เร็วที่สุดนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
Comment เยอะๆน้า -3-
ความคิดเห็น