คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]My close frind. Chapter 2
ตอนที่ 2
Tao # Part
ผมขับรถมาถึงบ้านไอ่คชาแล้ว สักพักพี่แมวแม่บ้านของบ้านไอ่ชาก็รีบวิ่งออกมาเปิดประตูให้ผม ผมขับรถของมันมาจอดในโรงรถพอกำลังจะเปิดประตูลงรถผมก็ต้องชะหงัก ( - -) มันหลับอีกแล้ว มิน่าล่ะขับรถมาตลอดทางไม่พูดไม่จา มันจะหลับอะไรนักหนาวะ วันนี้ก็ตื่นสายเมื่อกี๊ก็หลับในห้อง มึงจะนอนเอาโล่หรอครับ!!! -*-
“ชาโว้ยถึงบ้านมึงแล้วลงเลยมึง”
“..........”
“ตื่น!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ย!!!! ไหนวะ ไหนไฟไหม้” =______= ดูมันๆ
“ไอ่เชี้ยไฟไหม้ที่ไหน กูตกใจหมด กูจะบอกว่าถึงบ้านมึงแล้ว”
“เฮ้ยมึงแอร์กำลังเย็นกูขอต่ออีกห้านาที”
“ไอ่บ้าเอ๊ยห้องมึงก็มีแอร์เว้ย ลงไปเลยมึง”
“เถอะน่าแป๊บเดียว” น่านไงนอนต่อ
มึงไม่ตื่นใช่มั๊ยด้ายยยยยยย ^^
จุ๊บ!!!!!
O[]O มัน
^+++++^ ผม
ตื่นซักทีไม่ยากๆ จุ๊บแก้มครั้งเดียวก็ตื่น ตาสหว่างเลยล่ะซิ หึหึ ผมยิ้มแฉ่งให้มันก่อนที่มันจะโวยวายใส่หน้าผม ผมเลยรีบวิ่งลงจากรถอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งออกมาห่างๆ นับ 1..2..3……….
“เชื่ยเต๋า!!!!!!!!!!” เป็นไปตามคาดครับมันอาละวาดจริงๆ รถแทบแตกขนาดอยู่ในรถเสียงยังทะลุออกมาข้องนอกได้ 5555+ เห็นแล้วสนุกครับ มีความสุขที่ได้แกล้งมัน
ผมยืนหัวเราะอยู่หน้าประตูหน้าบ้านมัน พร้อมมองมันกำลังเดินมาทางผมอย่างรวดเร็วและคิดจะเอาเรื่องผม แต่มีเหรอครับผมจะกลัวตัวก็เล็กนิดเดียวแขนข้างเดียวผมก็กอดมันจนมิดแล้ว พอมันมาใกล้ๆผม มันกำลังจะยกมือขึ้นมาชกผม ผมเลยรีบกำมือมันไว้แล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้มันอีก มันถึงกับทำไรไม่ถูกเลย 555
“จะต่อยหรอ งั้นขอข้อแลกเปลี่ยนนะ หนึ่งต่อยต่อหนึ่งจุ๊บ”
“อะ อะ ไอ่บ้า”
แล้วมันก็สะลัดแขนออกจากมือผม พร้อมกับรีบมุดหน้าก้มลงเดินหนีเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว ถ้ามองไม่ผิดมันหน้าแดงด้วยแหะ น่ารักดี...
เฮ้ย!!
เอาอีกแล้วคิดอะไรวะเนี้ย
พอร่างเล็กเดินหายเข้าไปในบ้านแล้วผมเลยตามมันขึ้นไปบนห้องนอนของมัน บ่อยมากแล้วล่ะครับที่ผมมาบ้านมัน มาบ่อยจนคิดว่าเป็นบ้านหลังที่สองของผมไปแล้ว และบ่อยครั้งที่ผมต้องมาค้างอยู่ที่บ้านมัน อีกประเด็นก็คือผมเป็นห่วงมันด้วยล่ะ เพราะตอนกลางคืนมันต้องอยู่บ้านคนเดียวเพราะพี่แมวแค่มาดูแลบ้านให้ตอนกลางวันเท่านั้นพอตอนเย็นพี่แมวก็ต้องกลับบ้าน ถ้าผมไม่มาค้างกับมันผมก็ต้องโทรมาคุยกับมันทุกครั้ง แต่เมื่อคืนบังเอิญว่าคุยเพลินไปหน่อยเลยคุยกันปาเข้าไปถึงตีสอง
“เต๋า เดี๋ยวลงไปกินข้าวด้วยกันก่อน ค่อยขึ้นมาเล่นเกมส์กัน”
“อื้อ เอางั้นก็ได้”
“แล้ววันนี้มึงจะนอนที่นี้เลยป่ะ”
“ก็คงจะงั้นแหละว่ะ”
หลังจากที่พวกผมกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็พากันขึ้นมาบนห้อง ไอ่ชาขนเกมส์ออกมาวางแล้วก็เริ่มลงมือเล่นเกมส์กัน
“เฮ้ย!! ไอ้เต๋าแม่งโกงว่ะ”
“โกงเชี่ยไรกูก็นั่งเล่นของกูอยู่ดีๆเนี้ย”
“เฮ้ยๆๆ กูกำลังจะเข้าโกมึงมาขวางทำไมวะ”
“เอ้ามึงก็ถามได้เนอะไอ่ชา ก็กูแข่งกับมึงอยู่นี่หว่า -*-“
แล้วในห้องก็ตกอยู่ในความวุ่ยวายอย่างที่เห็นนี่แหละครับ - - เล่นไปเล่นมาผลสุดท้ายผมก็ชนะจนได้
“เฮ้!!!!! กูชนะแล้วโว้ย”
“เฮ้ยไอ่เชี่ยเต๋ามึงแม่งโกงว่ะ”
หือคำก็โกงสองคำก็โกง ผมเลยกะหันหน้าไปด่ามัน แต่เวลาที่เราเล่นเราก็จะขยับเข้ามาหากันทุกครั้งโดยที่ไม่รู้ตัว แล้วผลที่ออกมาน่ะเหรอ พอผมหันหน้าไปปลายจมูกผมเลยไปโดนแก้มของไอ่ชาเข้าพอดี ไอ่ชามันตกใจครับมันเลยหันหน้ามาทางผมเป็นไปอย่างที่ทุกคนคาดแหละครับจมูกผมกับจมูกมันชนกันพอดี (เอาอีกแล้วสามครั้งแล้ววันนี้ วันนี้คนแต่งหื่นเป็นพิเศษ -.,-)
ไอ่ชาเหมือนจะอึ้งไปชั่วขณะครับแล้วสุดท้ายมันก็พูดออกมา แต่เสียงมันเบาแทบจะไม่ได้ยิน แต่ผมกลับได้ยินมันทุกคำ
“เอ่อ...มะ มะ มึงขี้โกงว่ะเต๋า กูว่ากูไปนอนก่อนดีกว่าราตรีสวัสดิ์นะมึง”
แต่ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรผมถึงตัดสินใจดึงมือมันไว้
“มีอะไรอีกวะ เต๋า”
ผมกับมันนั่งจ้องตากันอยู่นาน ผมกำลังนั่งคิดทบทวนสิ่งที่ผมเป็นอยู่ทุกวันนี้ ผมกับมันเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากแต่การกระทำของพวกผมสองคนกลับทำให้คนรอบข้างคิดไปเป็นทางอื่นกันหมด มิหนำซ้ำเวลาที่ผมเล่นหรือปฏิบัติกับมัน มันกลับทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ผมสับสนตัวเองมาก ผมเป็นแบบนี้มาได้ซักพักแล้ว เวลาที่ไอ่ชามันมีคนเข้ามาจีบแรกๆผมก็ไม่รู้สึกอะไร แถมมันเองที่ขอร้องให้ผมไปเป็นไม้กันหมาให้มัน แต่พอนานวันเข้าผมกับไม่ชอบเวลามีคนเข้ามายุ่งกับมัน ผมไม่รู้ว่านี่คือความหึงรึป่าว แต่ตอนนี้ผมรู้สึว่าความรู้สึกของผมมันไม่เหมือนเดิม มันหวั่นไหวมากกว่าเดิมอย่างบอกไม่ถูก ผมอยากจะบอกกับคนอื่นได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าผมเป็นแฟนมันโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่มันทำตัวหวงผมต่อหน้าคนอื่น แล้วผมก็รู้สึกดีมากๆๆ มากถึงมาที่สุด ผมคิดว่าเวลานี้ผมควรจะบอกไปซักที
“ชา”
“หืม??”
“กูว่าเรามาคบกันดีมั๊ย”
“หะ?? ไอ่เต๋าตลกน่า... แต่เราก็คบกันเป็นเพื่อนอยู่แล้วไงวะ”
“ป่าวกูหมายถึงคบแบบ...คนรัก”
“..........”
“..........” ผมตัดสินใจพูดมันไปแล้วผมควรจะทำไงดี
“เต๋า... กูว่าขอเวลาให้กูซักพักได้มั๊ยวะ”
“มึงจะปฏิเสธกูมั๊ยชา”
“เต๋ากูขอโทษกูยังตอบมึงไม่ได้”
“อือไม่เป็นไร งั้นคืนนี้กูนอนที่โซฟาละกัน วันนี้มึงก็นอนเตียงไปคนเดียวเหอะ”
“เออก็แล้วแต่มึงเลยล่ะกัน กูไปนอนก่อนนะ ฝันดี”
ผมเดินไปที่โซฟาพร้องกับล้มตัวลงนอน ไฟในห้องค่อยๆดับลงทีละดวง ผมค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับนึกถึงวันพรุ่งนี้ ผมคิดว่าพรุ่งนี้มันยังจะเป็นเหมือนเดิมมั๊ย ถ้าผมหายไปทุกอย่างมันจะดีขึ้นรึป่าว ผมอยากจะทดสอบตัวเองเหมือนกันว่าตัวเองคิดยังไงกันแน่
End # Tao Part
Sey Hi !!
มาลงติดๆ กับตอนที่สอง!!
เรารู้สึกว่ารักกันเร็วไปป่าว!!! แต่ช่างเหอะความฟินเป็นพอ -..-
Comment กันด้วยนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น