ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (fic one piece) Sorry. Can I love you, boy?

    ลำดับตอนที่ #2 : วันแรกของการเรียน(100%)

    • อัปเดตล่าสุด 1 ส.ค. 57


    ไรเตอร์part
    หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว

    "ลูฟี่! ริน! ตื่นได้แล้ว!" โรบินเรียก รินกับลูฟี่ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงอย่างสบาย

    "ขออีก5นาที" ลูฟี่และรินตอบกลับด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

    "ไม่ได้ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ" โรบินพูดพร้อมดึงสองพี่น้องให้ลุกขึ้นจากเตียง

    "โรงเรียนงั้นเหรอ? เฮ้ย! วันนี้ไปเรียนวันแรกนี่นา! ลูฟี่ตื่นเร็วเข้า เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย!" รินพูด

    แล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำ ส่วนลูฟี่ที่ตื่นทีหลังก็วิ่งไปอาบน้ำเหมือนกัน

    หลังจากนั้น5นาที

    "ริน ไปทานข้าวได้แล้วนะ" ลูฟี่เรียกรินที่กำลังนั่งจัดอุปกรณ์การเรียนสำหรับวันนี้อยู่

    "เดี๋ยวฉันรีบเก็บของแล้วรีบลงไปทานข้าว"รินพูด

    "งั้นไปก่อนนะ"

    "เออ" หลังจากรินพูด ลูฟี่ก็เดินลงบันไดไปที่โต๊ะกินข้าว

    "ไง ลูฟี่ วันนี้ไปเรียนวันแรกแล้วนะ เตรียมพร้อมสำหรับวันนี้หรือยังจ๊ะ?" โรบินพูดพร้อมยกจานข้าวมาวางไว้บนโต๊ะซึ่งเป็นของตัวเองและของน้องชายทั้งสองด้วย

    "อรุณสวัสดิ์ฮะพี่โรบิน เตรียมพร้อมแล้วฮะ วันนี้พี่ทำอาหารเหรอฮะ?"

    "จ๊ะ พี่ทำเอง แต่พี่ชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าน้องจะถูกใจฝีมือพี่เหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่านะ"

    "ถูกใจสิ พี่โรบินทำอาหารเก่งจะตาย เดี๋ยวผมทานข้าวก่อนนะ พอดีหิวแล้ว"

    "จ๊ะ ^_^"

    ลูฟี่ทานข้าวเช้ารอรินที่กำลังเดินลงบันไดอย่างรีบร้อน แล้วรีบมานั่งทานข้าวอยู่ข้างๆลูฟี่ และรินไม่ลืมที่จะสวัสดีโรบินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขาด้วย

    เมื่อทานข้าวเสร็จ

    "เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งนะ"

    "เอ๋!?" ลูฟี่กับรินร้องพร้อมกัน

    "ทำไมเหรอจ๊ะ?"

    "ก็พี่โรบินมีประชุมที่ต่างประเทศวันนี้ไม่ใช่เหรอฮะ?" ลูฟี่พูด

    "ใช่ครับ ทำไมพี่ถึงไม่ไปที่สนามบินล่ะครับ เดี๋ยวตกเครื่องหรอกครับ" รินพูด

    "ที่จริงวันนี้มีประชุมที่ต่างประเทศก็จริงแต่พอดีทางนั้นเขาขอยกเลิกไปน่ะ เพราะมันซ้ำกับการประชุมของทางนั้นน่ะจ๊ะ" โรบินอธิบายให้น้องชายต่างสายเลือดฟัง

    "อ๋อ!" ลูฟี่และรินร้องอ๋อทันที

    "งั้นตกลงนะ"

    "ครับ^_^" ทั้งสองพูดพร้อมยิ้มให้พี่สาว

    "งั้นรีบไปกันเถอะเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย" โรบินพูดพร้อมเดินไปหยิบกุญแจรถสปอร์ตที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินไปสตาร์ทรถให้น้องชายทั้งสอง

    ที่โรงเรียน

    "เดี๋ยวพวกเธอไปหาเพื่อนของพี่นะ จำแชงคูสได้ไหม เขาเป็น อาจารย์ฝ่ายปกครองของที่นี่น่ะ เดี๋ยวเขาจะบอกว่าพวกเธอเรียนห้องไหน ขอให้โชคดีกับวันแรกนะจ๊ะ" โรบินพูด

    "ฮะ/ครับ!" ลูฟี่กับรินพูด

    ลูฟี่และรินก็เดินเข้าไปในโรงเรียน ทั้งคู่ได้เดินหาห้องปกครอง แต่ไม่ทันได้ระวังลูฟี่ก็เดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้า

    "โอ๊ย! เจ็บๆๆ!" ลูฟี่ร้องออกมา

    "นายเป็นอะไรหรือเปล่า/ลูฟี่เป็นอะไรหรือเปล่า" ผู้ชายผมสีเขียวที่ลูฟี่เดินชนพูดพร้อมริน

    "ไม่เป็นอะไรมากหรอก ขอโทษนะที่เดินชน พอดีพวกเรากำลังหาห้องปกครองอยู่น่ะ" ลูฟี่พูด

    "พวกนายพึ่งย้ายมางั้นเหรอ?"

    "ใช่ ฉันพึ่งย้ายมาเรียนม.6ปีนี้ ชื่อมังกี้ ดี ลูฟี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

    "ม.เดี๋ยวกันนิ ฉันโรโรโนอา โซโล ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วคนที่ยืนอยู่ข้างนายน่ะ ชื่ออะไร"

    "ฉันชื่อริน เป็นพี่บุญธรรมของลูฟี่ อยู่ม.6" รินแนะนำตัว

    "โซโล นายว่างไหม" ลูฟี่พูด

    "ก็ว่างนะ"

    "งั้นช่วยพาพวกเราไปที่ห้องปกครองหน่อยสิ" รินพูด

    "เออ..."

    "ขอร้องล่ะ พอดีพวกเราไหมค่อยรู้ทางสักเท่าไร" ลูฟี่พูด

    "ก็ได้" โซโลพูด

    'น่ารักชะมัด แน่ใจนะว่านี่คือผู้ชายน่ะ' โซโลคิด

    "งั้นไปกันเถอะ" ลูฟี่พูด แล้วจูงมือรินและโซโลไป โดยมีโซโลบอกทางให้ แต่จู่ๆก็มีผู้หญิงผมสีส้มและผู้ชายจมูกยาวเดินมาหาโซโล ซึ่งก็คือ นามิกับอุซป

    "โซโล นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ แล้วสองคนที่อยู่ข้างหลังนายนั้นใครเหรอ" นามิพูด

    "หรือว่านายหลงทางล่ะ" อุซปพูด

    "ยุ่งน่านามิ อุซป สองคนนี้เป็นนักเรียนใหม่พึ่งมาเรียนวันนี้วันแรกน่ะชื่อลูฟี่และริน" โซโลพูด

    "ลูฟี่ ริน!" นามิ พูดพร้อมกันและวิ่งไปกอดริน และหันไปกอด

    ลูฟี่ ทำให้โซโลเกิดอาการงงเป็นอย่างมาก

    "ริน ลูฟี่! ทำไมไม่บอกว่ามาเรียนวันนี้! ฉันรอวันทีพวกเธอจะ

    เข้ามาเรียนที่นี้นานเลยนะ!" นามิพูด

    "โทษทีนะ พอดีต้องไปซื้อชุดนักเรียนน่ะ เลยลืมบอก" รินพูด

    "เออ พวกนายรู้จักกันเหรอ?" โซโลพูด

    "ใช่ รู้จักกันตั้งแต่วันแรกที่สองคนนี้ย้ายมาอยู่นี่นะ" อุซปพูด

    "จะไปที่ห้องปกครองใช่ไหม เดี๋ยวฉันพาไปส่ง" นามิพูด

    "ไม่เป็นไร เดี๋ยวให้โซโลไปส่งก็ได้" รินพูด

    "ยิ่งเป็นหมอนี่ ฉันยิ่งต้องไปด้วย เพราะหมอนี่ชอบหลงทางตลอดเลยน่ะ" นามิพูด

    "นี่ยายนามิ! ฉันไม่ได้หลงซะหน่อย แค่หาทางไม่เจอก็เท่านั้นเอง" โซโลพูด

    "นั้นแหละที่เรียกว่าหลงทาง" ทั้งสี่คนพูด

    "ยุ่งน่า แล้วไม่พาสองคนนี้ไปที่ห้องปกครองเหรอ?" โซโลพูด

    "จริงด้วย งั้นตามมาเลย โซโลนายต้องไปด้วย อาจารย์ให้พวกฉันมาเรียกนายไปหาน่ะ เรื่องที่นายโดดเรียน" อุซปพูด

    "เออ" ทั้งห้าก็เดินไปที่ห้องปกครองโดยที่มีอุซปและนามิพาไป

    ณ ห้องปกครอง

    "ขออนุญาติเข้าห้องครับ/ค่ะ!"

    "อาจารย์แชงคูสค่ะ มีนักเรียนใหม่มาค่ะ" นามิพูดกับแชงคูสที่เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง

    "งั้นเหรอ"

    "ไงแชง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ/ แชง!!" รินพูด ส่วนลูฟี่ก็วิ่งไปกอดแชงเป็นอันเสร็จสับ

    "อ้าว ไงริน ลูฟี่ ไม่นึกเลยนะว่าเด็กใหม่จะเป็นพวกเธอน่ะ" แชงคูสที่ตอนแรกก็ตกใจแต่พอเห็นว่าเป็นรินกับลูฟี่ก็ดีใจ

    "อาจารย์รู้จักรินกับลูฟี่ด้วยเหรอครับ" อุซปถาม

    "พอดี พี่สาวของสองคนนี้เป็นเพื่อนของฉันน่ะ เลยรู้จักกัน แล้วพวกเธอรู้หรือยังว่าอยู่ห้องไหน?" แชงคูสพูดแล้วหันไปถามรินและลูฟี่

    "ยังฮะ/ยัง" ลูฟี่และรินพูด

    "งั้น ริน เราอยู่6/4 ห้อง324 ส่วนลูฟี่อยู่6/6 ห้อง 327นะ"

    "ขอบคุณแชง งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ" รินพูด แล้วเตรียมเดินออกนอกห้อง

    "อยู่ในโรงเรียนเรียกอาจารย์"

    "คร้าบๆ อาจารย์แชงคูส" รินและลูฟี่พูดแล้วเดินตามพวกนามิไป

    ณ ทางเดิน

    "ลูฟี่ ริน พวกนายอยู่ห้องไหนเหรอ?" โซโลที่โดนอาจารย์เรียกไปถาม

    "ฉันอยู่ห้อง4 ส่วนลูฟี่อยู่ห้อง6น่ะ" รินพูด

    "งั้นลูฟี่ก็อยู่ห้องเดียวกันกับโซโล อุซปและซันจิน่ะสิ" นามิพูด

    "ดีใจจังที่ได้อยู่กับนายนะ โซโล" ลูฟี่พูด แล้วยิ้มให้

    "อืม -///-" โซโลพูดพร้อมหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

    "แล้วซันจินี่ใครเหรอ?" รินพูด

    "เพื่อนของพวกเราน่ะ...นั้นไง เฮ้!! ซันจิ!!" อุซปพูด พร้อมโบกมือเรียกผู้ชายคนหนึ่งที่เดินอยู่ฝั่งตรงข้าม

    "อรุณสวัสดิ์คร้าบ คุณนามิ~ มีอะไรอุซป" ผู้ชายผมสีเหลืองที่มีผมข้างหนึ่งปิดตาซ้าย นามว่า'ซันจิ'พูด

    "พอดีห้องของซันจิคุงมีนักเรียนใหม่มาน่ะ สองคนนี้ชื่อ ริน และ ลูฟี่ เป็นพี่น้องกันน่ะ" นามิพูด

    "ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อซันจิ อยู่ห้อง6น่ะ"

    "ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อริน อยู่ห้อง3"

    "ส่วนฉัน มังกี้ ดี ลูฟี่ อยู่ห้อง6"

    "งั้นเดี๋ยวลูฟี่ไปพร้อมฉัน อุซป และไอ้หัวสนามหญ้าก็ได้นะ"

    "ใครหัวสนามหญ้าฟะ ไอ้คิ้วม้วน" โซโลพูด

    "ว่าไงนะแก"

    "รีบไปห้องเรียนได้แล้ว ส่วนรินเดี๋ยวนายไปกับฉันนะเพราะอยู่ห้องเดียวกัน" นามิพูด

    "โอเค งั้นเจอกันตอนเย็นนะ" ลูฟี่พูด

    "เออ โซโล อุซป ซันจิ ฉันฝากลูฟี่ด้วยนะ" รินพูด

    "อืม ลูฟี่ไปได้แล้ว" โซโล อุซปและซันจิพูด แล้วพาลูฟี่ไปที่ห้องเรียน

    "งั้นเราไปห้องเรียนบ้างดีกว่านะ" นามิพูด

    "อืม" รินพูดแล้วเดินไปห้องเรียน

    ด้านพวกลูฟี่

    "เอาล่ะ เดี๋ยววันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนด้วย แนะนำชื่อสิ" อาจารย์พูด

    "ครับ ผมชื่อมังกี้ ดี ลูฟี่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" ลูฟี่พูด

    'น่ารักจัง' ทั้งห้องคิด

    "แล้วรับฝากหัวใจด้วยหรือเปล่า" นักเรียนทั้งห้องพูด

    "ไม่ครับ แต่มีปัญหาก็มาปรึกษาผมได้นะครับ"

    "งั้นลูฟี่ นายไปนั่งข้าง โรโรโนอา"

    "ครับ^_^" ลูฟี่พูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะว่างที่อยู่ข้างโซโล ส่วนซันจิกับอุซปก็นั่งอยู่ข้างๆลูฟี่ด้วย

    "ดีใจจังที่ได้นั่งกับพวกนาย ^_^"

    "เช่นกัน/อืม"

    "เอาล่ะ เตรียมตัวเรียนได้แล้ว เปิดหน้า... ส่วนนายลูฟี่ก็อ่านกับเพื่อนข้างๆก็แล้วกัน"

    "นี่ลูฟี่เดี๋ยวนายเอาหนังสือฉันไปอ่านก็แล้วกัน" ซันจิพูด

    "อืม"

    "ฉันดูด้วย พอดีลืมเอาหนังสือมา" โซโลพูด

    "ได้สิ" ลูฟี่พูดแล้วรีบหันไปสนใจการเรียนต่อ เพราะโดนอาจารย์ว่า

    ด้านพวกริน (แนะนำตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เป็นคาบพักกลางวัน)

    "ไง นักเรียนใหม่ ซ่าแต่เช้าเลยนะ" ผู้ชายคนหนึ่งพูด

    "อะไรเหรอครับ อุ๊บ!!" รินพูดแล้วจู่ๆก็โดนหมัดต่อยเข้าที่ท้อง

    "อย่ามาทำไขสือ เมื่อเช้าตอนแกเข้ามาในห้องเรียน แกมาทำความรู้จักกับนามิจังทำไมฮ่ะ!" ผู้ชายคนเดินพูดแล้วต่อยรินอีกรอบ

    "นี่!...ริน?" นามิที่ตอนแรกจะพูด แต่โดนรินห้ามไว้

    "ไม่เป็นไรนามิ ผมกับนามิเป็นเพื่อนบ้านกันนะครับ ไม่ให้ผมทำความรู้จักได้ไงครับ แล้วพวกคุณมาห้ามผมไม่ให้เป็นเพื่อนกับนามิ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามเหรอครับ"

    "นี่แก! ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร"

    "ถ้าคุณไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แล้วผมจะรู้ไหมครับ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ" รินพูดแล้วเดินออกมา แต่ผู้ชายคนนั้นกับจับแขนริน

    "เดี๋ยวก่อน!! อุ๊บ!!" จู่ๆผู้ชายคนนั้นก็ไปนอนอยู่ที่พื้นโดยที่บนหน้ามีรอยแผลเพราะโดนต่อย และคนที่ต่อยคือริน

    "นี่ ฉันอุตส่าห์ไม่อยากมีเรื่องตอนอยู่ปีสุดท้ายนะ เดี๋ยวผลการเรียนจะเสีย ไปล่ะ" รินพูด แล้วเดินออกนอกห้องไป ท่ามกลางเสียงซุบซิบในห้อง

    "ริน เป็นอะไรไหม?" นามิถาม

    "ไม่เป็นไร แล้วพวกนั้นใครเหรอ?"

    "พอดี พวกนั้นเป็นอัทธพาลน่ะ เป็นพวกชอบหาเรื่องเด็กใหม่ แต่นายไปทำแบบนั้นเข้าเนี้ย หมอนั้นได้ยกแก๊งมารุมกระทืบนายแน่" นามิพูด

    "ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวเรื่องมันก็ผ่านไปเอง" จู่ๆก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหารินและนามิ

    "อ้าว เซน! ทำไมวันนี้นายไม่เข้าเรียนย่ะ!"

    "โทษที พอดีอาจารย์ใช้ให้ไปขนของน่ะ ช่วงเช้าเลยไม่ได้เข้าเรียน เด็กใหม่เลย?" ผู้ชายผมสั้นสีเขียวซึ่งมีหน้าตาคล้ายโซโลพูดขึ้น

    "อืม นี่ริน เป็นเด็กใหม่ห้องเราน่ะ รินนี่โรโรโนอา เซน เป็นเพื่อนห้องเดียวกันและเขาเป็นพี่ของโซโลด้วย"

    "ยินดีที่ได้รู้จัก" รินและเซนพูดพร้อมกัน

    "มิน่าล่ะ หน้านายกับโซโลถึงได้คล้ายกัน" รินพูด

    "งั้นเหรอ ที่จริงฉันเกิดก่อนหมอนั้นไม่กี่เดือนเอง"

    "นายเกิดเดือนไหนเหรอ?"

    "วันที่..."

    "ริน!!" ลูฟี่ตะโกนเรียก

    "ไง เซน" โซโล อุซปและซันจิพูด

    "อย่าวิ่งสิ ลูฟี่!/ มีอะไร"

    "ก็ได้/พูดงี้อยากมีปัญหาหรือไงฮ่ะ!"

    "เซน โซโลเลิกทะเลาะกันได้แล้ว!" นามิพูดแล้วเขกหัวโซโลและเซน

    "โอ๊ย! ก็มันเริ่มก่อนนิ!" โซโลและเซนพูด

    "จะหยุดหรือไม่หยุด!"

    "ชิ!"

    "นี่ อุซป" รินพูด

    "อะไรเหรอ ริน?"

    "สองคนนั้นทะเลาะกันแบบนี้ทุกวันเหรอ?"

    "ก็ไม่ทุกวันนะ แต่ส่วนมากโซโลมักจะชอบทะเลาะกับซันจิมากกว่า"

    "งั้นเหรอ เป็นพี่น้องท้องเดียวกันแท้ๆ ยังทะเลาะกันอีก"

    "อะไรเหรอ ริน?"

    "เปล่าๆ ไม่มีอะไร"

    "รีบไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวข้าวหมดก่อน" ซันจิพูด

    "อืม" ทั้งเจ็ดคนก็วิ่งไปที่โรงอาหารทั้งที่ หลังจากซื้อข้าวเสร็จก็ไปหาที่นั่งกินกัน

    "นี่เซน นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะ" รินพูด

    "คำถามอะไรเหรอ?"

    "คือรินอยากรู้น่ะว่าฉันกับโซโลใครเกิดก่อนกันน่ะ"

    "จะรู้ไปทำไม"

    "ก็แค่อยากรู้ก็เท่านั้นเอง แล้วตกลงว่านายเกิดก่อนโซโลกี่ปี?"

    "ฉันเกิดวันที่28 กรกฏาคมน่ะ เกิดก่อนโซโล 1 ปี5เดือนเอง"

    "นายเกิดวันเดียวกันฉันเลยนิ"

    "จริงดิ!"

    "อืม"

    "เออ ริน หน้านายไปโดนอะไรมาน่ะ?" ลูฟี่ถาม เพราะพึ่งเห็นรอยแผลที่หน้าของริน

    "ใช่ๆแล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมห้องนายถึงเสียงดังกัน" โซโลถาม

    "พอดี รินโดนหาเรื่องน่ะ" นามิพูด

    "เจ้าพวกนั้นเหรอครับ คุณนามิ แล้วเป็นไรบ้าง" ซันจิพูด

    "โดนรินเสิยหน้าล้มลงพื้นไปหนึ่งทีน่ะ" นามิพูด

    "แต่ก็ไม่ถึงตายไม่ใช่เหรอ?" รินพูด

    "ทะเลาะอีกแล้วเหรอ ริน" ลูฟี่พูด

    "เออ เจ้านั้นเริ่มก่อนนะ"

    "ใครเริ่มก่อนฉันไม่รู้ ไหนสัญญากันแล้วนิว่าจะไม่ทะเลาะวิวาทอีกอ่ะ"

    "โทษที"

    "นี่ลูฟี่ ที่จริงตอนแรกรินโดนทำร้ายก่อนแต่ไม่ได้โต้ตอบ แต่ตอนออกมานี่สัดไปหนึ่งทีด้วย"

    นามิพูด

    "ช่างเถอะ แต่นามิและเซนฝากดูรินด้วยนะ"

    "อืม"

    "รีบกินเถอะ นี่ใกล้จะหมดเวลาแล้วนะ" อุซปพูด

    "อืม" ทั้งเจ็ดก็รีบกินข้าวและแยกย้ายกันไปเรียนหนังสือ

    "ซันจิ คาบต่อไปเรียนอะไรเหรอ?" ลูฟี่ถาม

    "เรียนคอมพิวเตอร์น่ะ แล้วรินไม่เป็นไรแน่เหรอ"

    "ไม่ต้องห่วงรินหรอก รินเก่งจะตายไป แต่รีบไปเรียนก่อนไหม นี่จะหมดคาบแล้วนะ"

    "เออ" โซโล อุซปและซันจิพูดแล้วพากันวิ่งไปที่ห้องเรียน

    หลังเลิกเรียน

    "รินกลับบ้านกัน" เซนพูดแล้วเดินไปหยิบรองเท้าในชั้นรองเท้า

    "อืม" รินพูดแล้วสะพายกระเป๋าไว้ที่หลังแล้วเปิดประตูตู้ล็อกเกอร์เพื่อหยิบของ ในตู้ล็อกเกอร์ของรินก็มีจดหมายอยู่ฉบับหนึ่ง รินจึงหยิบมาเปิดดู พอเปิดอ่านเนื้อในแล้วรินก็รีบขยำจดหมายฉบับนั้นแล้วโยนลงถังขยะไป

    "นี่เซน โรงยิมอยู่ไหนเหรอ?"

    "อยู่หลังตึก5น่ะ ถามทำไมเหรอ?"

    "เปล่าไม่มีอะไร วันนี้พวกนายกลับก่อนนะ พอดีฉันลืมไปว่าอาจารย์เรียกน่ะ" รินพูด

    "งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ" นามิพูด

    "อืม" รินพูดแล้วเตรียมจะวิ่ง เซนก็จับข้อมือรินไว้

    "รินให้ฉันไปด้วย" เซนพูด

    "ไม่ต้องหรอก"

    "ให้ฉันไปด้วย"

    "ก็ได้ๆ" รินพูด แล้ววิ่งไปที่โรงยิมพร้อมเซน

    "สองคนนั้นเป็นอะไรกันเนี้ย" นามิพูด

    "เฮ้! นามิ!" ลูฟี่พูด

    "คุณนามิคร้าบ~"

    "แล้วไอ้รินไอ้เซนไปไหนแล้วเนี้ย" โซโลพูด

    "ไม่รู้สิ เมื่อกี้เห็นอ่านอะไรบางอย่างแล้วขอตัวไปหาอาจารย์น่ะ ส่วนเซนก็ตามรินไปด้วย" นามิพูดแล้วเดินไปคุ้ยถังขยะ

    "หาอะไรน่ะ นามิ?" อุซปถาม

    "หากระดาษที่รินทิ้งน่ะ เจอแล้ว! น่าจะแผ่นนี้มั้งที่รินทิ้งน่ะ" นามิพูด

    "มีอะไรเขียนไว้หรือเปล่าครับ คุณนามิ?" ซันจิถาม

    "มี แต่รีบไปเถอะ รินกับเซนกำลังอยู่ในอันตราย" นามิพูด แล้ว

    วิ่งออกไป ตามด้วยพวกลูฟี่ ในกระดาษเขียนไว้ว่า

    'หลังเลิกเรียน มาที่โรงยิมด้วยไอ้เด็กใหม่'

    ที่โรงยิม

    "อุ๊บ! โอ๊ย! อ๊าก!" เสียงร้องดังออกมาจากโรงยิม ทำให้พวกลูฟี่

    รีบวิ่งไปที่โรงยิมทันที

    "ริน! เซน!" ลูฟี่พูด

    "ลูฟี่?" รินพูด

    "นี่มันอะไรกันเนี้ย!?" ภาพตรงหน้าของพวกเขาคือ กลุ่มนักเลงที่หาเรื่องรินตอนกลางวันนอนกองอยู่บนพื้น ส่วนเซนและรินก็มีแผลและเลือดไหลนิดหน่อย

    "พวกนายจัดการกันแค่สองคนเหรอ?" อุซปพูด

    "เออ แต่ส่วนมากเซนเป็นคนจัดการน่ะ" รินพูด

    "เดี๋ยวฉันกับรินไปหาอาจารย์ก่อนก็แล้วกัน ถ้าไม่โดนพักการเรียนก็แล้วไป" เซนพูด

    "งั้นเดี๋ยวพวกเราไปด้วย" ที่ห้องพักครู รินและเซนก็โดนอาจารย์เทศนาไป1จบส่วนพวกนักเลงนั้นก็โดนพักการเรียนไป1เดือน หลังออกจากห้องพักครู นามิและลูฟี่ก็ช่วยกันทำแผลให้รินและเซน

    "เออ รินลูฟี่ พวกนายกลับดึกขนาดนี้พี่พวกนายไม่ว่าเหรอ?" นามิถาม

    "ที่จริงพี่โรบินโทรมาบอกว่าพี่ไม่กลับบ้าน1อาทิตย์ส่วนพวกพี่เอสก็ทำภารกิจบ่อยๆ ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยกลับบ้านน่ะ และพี่โรบินบอกว่าให้ซื้อข้าวกินเองด้วย ส่วนปู่ก็กลับบ้านเดือนหน้าด้วย" ลูฟี่พูด

    "งั้นก็ต้องไปซื้อของน่ะสิ แต่ตอนนี้ตลาดวายแล้วมั้ง" อุซปพูด

    "ที่บ้านพอมีอาหารอยู่บ้างน่าจะพอทำได้นะ" รินพูด

    "งั้นเดี๋ยวพวกเราไปกินข้าวที่บ้านพวกนายก็แล้วกัน เดี๋ยวเรื่องอาหารเย็นฉันจัดการให้เอง" ซันจิพูด

    "งั้นก็ได้ รีบๆเลยเดี๋ยวลูฟี่จะหิว"

    "งอนรินแล้ว!" ลูฟี่พูด พร้อมพองแก้มเพื่อเพิ่มความโมเอะ(?)

    "เอาน่าอย่างอนดิ เดี๋ยวไม่น่ารักน้า"

    "ไม่ได้น่ารักสักหน่อย!!"

    "ช่างเถอะแต่ไม่หิวหรือไง"

    "หิวดิ! ไปกันเถอะ" ลูฟี่พูดแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งลากรินไป ส่วนที่เหลือก็วิ่งตามไป

    ณ บ้านของสองพี่น้อง

    "พวกนายวางของไว้ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวฉันไปหยิบน้ำมาให้" รินพูด

    "งั้นเดี๋ยวฉันไปดูวัตถุดิบก่อนก็แล้วกัน" ซันจิพูดแล้วเดินเข้าห้องครัวไปพร้อมริน

    "ลูฟี่ นายมีเกมเล่นไหม ไม่ก็หนังสือการ์ตูนก็ได้" อุซปถาม

    "มีๆ อยู่บนตู้หนังสือในห้องน่ะ เดี๋ยวไปหยิบมาให้" ลูฟี่พูดแล้วขึ้นไปหยิบหนังสือ

    สักพักหนึ่ง

    "เอ้า นี่น้ำ" รินพูด

    "ขอบใจริน แล้วซันจิคุงล่ะ"

    "ซันจิ กำลังทำอาหารอยู่น่ะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"

    "อุซป! มีแต่แบบนี้ได้เปล่า" ลูฟี่ที่วิ่งลงบันไดมาถาม

    "ได้ๆ โซโลเซนนายเอาสักเล่มไหม?"

    "ไม่ล่ะ"

    "เออ โซโล นายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ เมื่อไรจะคืนนามิพูด

    "เดี๋ยวคืนน่า 1000เดียวเอง"

    “3เท่าย่ะ!”

    อึก! ยายขี้งก!”

    "เฮ้ๆ เจ้าหัวมอสสมองกลวง แกว่าคุณนามิแบบนั้นได้ไงฟะ" ซันจิที่เดินออกมาพอดีพูดขึ้น

    "แกว่าใครเป็นหัวมอสสมองกลวงฟะ! ไอ้คิ้วม้วนขี้หลี!"
    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    เดี๋ยวว่างๆมาต่อคะ
    ต่อ

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    "หุบปากเน่าๆของแกไปเลย! ไอ้หัวมอสขึ้นรา!"
    "นี่ๆ เกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยสิ" อุซปพูด
    "เอาน่ะอุซป แบบนี้ก็สนุกดี ที่จริงบ้านฉันก็เสียงดังอยู่แล้วด้วย" ลูฟี่พูด
    "เอาเถอะ แต่ฝั่งนู้นดูท่าจะเรียบร้อยแล้วนะ" รินพูดพร้อมชี้ให้ดูโซโลกับซันจิที่ตอนแรกทะเลาะกัน ตอนนี้ก็ลงไปนอนกองกับพื้นโดยฝีมือของนามิ
    "นี่พวกนาย! หัดเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยสิย่ะ! โตๆกันแล้วทะเลาะยังกับเด็กอายุ3ขวบอีก!" นามิพูด จู่ๆประตูบ้านก็เปิดออกเรียกความสนใจของทั้งเจ็ดคนเป็นอย่างมาก ผู้ที่เปิดประตูนั้นคือ ซาโบ้
    "อ้าว ลูฟี่ ริน พาเพื่อนมาบ้านเหรอ?" ซาโบ้ถาม
    "ยินดีต้อนรับกลับบ้านฮะ พี่ซาโบ้" รินและลูฟี่พูด
    "สวัสดีครับ/คะ"
    "สวัสดีครับ" ซาโบ้พูดก่อนจะหันไปหารินและลูฟี่
    "ลูฟี่ ริน พาเพื่อนมาบ้านทำไมไม่บอกพี่ก่อนล่ะ พี่จะได้ซื้อของหาให้"
    "ไม่ต้องหรอกครับ ตอนนี้พวกผมกำลังจะกินข้าวพอดีเลยครับ พี่จะกินข้าวด้วยกันไหมครับ" ซันจิพูด
    -เดี๋ยวต่อพรุ่งนี้ โดนแม่บังคับให้นอนแล้ว-
    -ต่อจ้า-

    "เอาสิ กินหลายคนสนุกดี"

    "งั้นไปกินข้าวกันเถอะ" นามิพูด 
    "คุณนามิคร้าบ~เชิญทางนี้เลยคร้าบ~" ซันจิพูดแล้วเดินพานามิไปที่ห้องอาหาร ส่วนที่เหลือก็ทะยอยกับเข้าไปในห้องอาหาร
    ตอนกินข้าว ทั้งแปดคนก็พูดคุยกัน และหัวเราะกัน จนไม่ได้สังเกตุว่าฝนตกแล้ว
    "อ้าว ฝนตกแล้วนิ" เซนพูด
    "แล้วพวกนายจะกลับบ้านกันยังไง" รินถาม
    "พวกฉันมีร่มอยู่น่ะ" อุซปและนามิพูด
    "ส่วนบ้านฉันอยู่ข้างบ้านของอุซปก็กลับด้วยกันได้น่ะ" ซันจิพูด
    "แล้วพวกนายล่ะ" ลูฟี่ถามโซโลและเซน
    "พวกเราอยู่หอห้องโรงเรียนน่ะ" เซนพูด
    "คงต้องผ่าฝนไปสินะ" โซโลพูด
    "จะบ้าดีเดือดไปหรือเปล่าวันนี้นายนอนค้างบ้านฉันแหละ มีห้องว่างอยู่สองห้องพวกนายนอนสองห้องนั้นแหละ เดี๋ยวตอนเช้าให้พี่ซาโบ้ไปส่งที่หอให้ไปเปลี่ยนเสื้อ" รินพูด
    "ตกลงตามนี้นะ" ซาโบ้พูด
    "ก็ได้" สองพี่น้องพูด
    "งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ" อุซปพูด
    "บาย" อุซป นามิและซันจิก็เดินกลับบ้านไป
    "เดี๋ยวพวกนายไปดูชุดนอนกันพี่นะ ส่วนลูฟี่ ริน ไปจัดห้องให้สองคนนี้ทีสิ" ซาโบ้พูด
    "ฮะ/คร้าบ" ทั้งสองพูดแล้ววิ่งไปจัดที่นอนให้
    สัก5นาที รินวิ่งมาบอกว่าห้องที่เหลือสองห้อง เครื่องปรับอากาศใช้ไม่ได้
    "เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน โซโลเราไปนอนกับลูฟี่ ส่วนรินเรานอนกับเซนนะ" ซาโบ้พูด
    "แต่..." รินทำถ้าจะแย้ง
    "ไม่มีแต่ เราเป็นคนชวนให้สองคนนี้ค้างที่บ้านก็ต้องรับผิดชอบด้วย เข้าใจไหม?"
    "ก็ได้" รินพูด
    "งั้นแยกย้ายกันเข้าห้องนะ พรุ่งนี้ก็รีบๆตื่นด้วย เดี๋ยวพี่ไปส่งพร้อมกันเลย"
    "ครับ/ฮะ" ทั้งห้าก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอนไป
    __________________________________________________________________
    (เสริม ในห้องนอน)
    ด้านรินกับเซน
    'ไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้เลย ทั้งๆทีเป็นผู้ชายด้วยกันแท้ๆ ขนาดนอนกับลูฟี่ทุกวันแท้ๆ ยังไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย ใจเย็นไว้รินแค่วันเดียวเอง' รินคิด
    "นี่ นายจะให้ฉันนอนไหน?"
    "นายนอนบนเตียงกับฉันก็ได้"
    "อืม" เซนพูดแล้วเดินไปนั่งที่เตียง
    "เออ เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าห่มมาให้อีกผืนนะ พอดีมันมีผืนเดียว" รินพูด
    "ไม่ต้องก็ได้ ฉันไม่ใช้หรอก" เซนพูด
    "งั้นเดี๋ยวนายนอนก่อนก็ได้ พอดีฉัน...ยังไม่ง่วง" 
    "ไม่ง่วงได้ไง เดี๋ยวไม่สบายหรอก"
    "ก็มันยังไม่ง่วงนิ" รินพูดและกุมหัวเพราะรู้สึกปวดหัวนิดๆ
    "เป็นไข้หรือเปล่าเนี้ย" เซนลุกจากเตียงแล้วเดินไปหาริน แล้วทาบหน้าผากเพื่อวัดไข้
    "ทะ ทำอะไรของนายน่ะ!" 
    "ก็วัดไข้ไง อยู่นิ่งๆสิ"
    "ฉันไม่ได้เป็นไข้! เลิกวัดได้แล้ว!"
    "เออๆ นายไปนอนได้แล้วมั้ง นี่ก็ดึกแล้วด้วย" เซนพูดพร้อมดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง ซึ่งมันก็จะเที่ยงคืนแล้วด้วย
    "ยังไม่ง่วง"
    "ไปนอนได้แล้ว หรือต้องให้ใช้กำลัง"
    "นายก็เห็นนิ ว่าเรื่องใช้กำลังฉันเก่งน่ะ"
    "ไม่ใช่ใช้กำลังแบบนั้น"
    "แล้วแบบไหนล่ะ เหวอ!!" รินพูด
    "ก็แบบนี้ไง" เซนพูด แล้วอุ้มรินขึ้นมา ถึงจะอายุเท่ากันและกำลังพอๆกัน แต่เซนตัวใหญ่กว่ารินมาก เลยอุ้มรินได้อย่างสบาย
    "ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้!"
    "ไม่! จนกว่านายจะไปนอน!"
    "ไม่นอน! พี่ชายฉันยังไม่เคยบังคับฉันแบบนี้เลย!"
    "ก็ฉันไม่ใช่พี่ชายนายนิ! นอนได้แล้ว!" เซนโยนรินลงบนเตียงแล้วนอนกอดรินไว้
    "ปล่อย!"
    "ไม่ปล่อย นอนได้แล้วนี่มันเลยเที่ยงคืนแล้ว" 
    "ชิ! นอนก็นอน! เลิกกอดได้แล้ว!"
    "ไม่! จนกว่านายจะหลับฉันไม่ปล่อยเด็ดขาด!"
    "ชิ! จะทำอะไรก็เชิญ!" รินพูด แล้วก็หลับตานอนไป
    "หลับแล้วเหรอ?"
    "ZzZ" 
    "เฮ้ย กว่าจะหลับได้ เราก็นอนได้แล้วมั้ง"เซนพูดพร้อมลูบหัวริน
    'ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดยังไงกับฉัน แต่ฉันรักนายตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนาย ใจฉันไม่เคยเป็นสุขเลย ทั้งๆทีพึ่งเจอกันครั้งแรกฉันก็คิดมากกว่าเพื่อนแล้ว ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายจะคิดยังไง แต่หัวใจของฉันไปอยู่ที่นายหมดแล้ว คำตอบนั้นขึ้นอยู่ที่นายนะ ว่านายจะให้โอกาสฉันได้รักนายหรือเปล่า' เซนคิดแล้วนอนกอดริน
    ก่อนหน้านั้น10นาที
    ด้านโซโลและลูฟี่
    "นี่โซโล" ลูฟี่พูด
    "อะไร"
    "นายไปนอนที่โซฟาทำไมอ่ะ? ขึ้นมานอนบนเตียงดิ"
    "ไม่ล่ะ นายนอนไปเถอะ"
    "อืม...นอนไม่หลับอ่ะ" 
    "ข่มตาไปเดี๋ยวก็หลับเอง"
    "โซโล นายนอนกอดฉันหน่อยดิ"
    "เฮ้ย! ให้ฉันกอดนายทำไม!?" โซโลพูดพร้อมหน้าขึ้นสีเพราะเขาไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน
    "ก็ทุกครั้งที่ฉันนอนกับรินและพวกพี่ๆ พวกเขามักจะกอดฉันตอนนอน"
    "ฉันไม่ใช่พวกนั้นสักหน่อย"
    "ก็ฉันชอบให้คนกอดตอนนอนนิ เพราะมันทำให้ฉันคิดถึงแม่"
    "..."
    "ตอนเด็กๆแม่มักจะกอดฉันตอนนอน ฉันชอบมันมากๆ ตั้งแต่แม่ตายไปพวกพี่ๆก็นอนกอดฉันตลอด โดยเฉพาะริน" ลูฟี่พูดพร้อมทำหน้าเศร้าและพยายามข่มตาหลับ โซโลก็ลุกขึ้นและเดินไปที่เตียง
    "งั้นก็เขยิบไปสิ ถ้าอยากให้ฉันนอนด้วยน่ะ" โซโลพูด
    "อืม" ลูฟี่ก็เขยิบตัวไปนอนอีกฝั่งให้โซโลขึ้นมานอนด้วย พอโซโลล้มตัวนอนลูฟี่ก็เขยิบเข้าไปกอดโซโล โซโลก็กอดตอบและหน้าขึ้นสีเล็กน้อย
    "ราตรีสวัสดิ์ ลูฟี่"
    "ราตรีสวัสดิ์ โซโล" พอลูฟี่หลับไปนั้น
    'หน้าตาแบบนั้นไม่เหมาะกับนายนะลูฟี่ หน้าตาเศร้าโศกแบบ
    นั้นฉันไม่อยากเห็น ถึงจะดูเหมือนเห็นแก่ตัวแต่ฉันอยากเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของนายมากกว่า เพราะมันเหมาะกับนายที่สุดแล้ว'
    ____________________________________________________________________
    จบตอน2แล้ว!!!! รอตอนสามนะคะจะรีบลง
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×