one piece yaoi : รักหมดใจนายกัปตันหน้าหวาน

ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกของนายนักดาบ โรโรโนอา โซโล

เป็นการแต่งครั้งแรกค่ะ ตอนแรกๆอาจไม่หวานแต่ตอนหลังๆไม่แน่ Enjoy the story!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

วันนี้ผมกำลังฝึกอยู่ที่หอสังเกตการณ์ไม่ต้องบอกก็รู้รู้นะว่าที่ไหน ก็เรือของพวกผมเอง

"แฮ่ก...108...109...110...แฮ่ก"เหนื่อยชะมัด

"โซโล~"จู่ๆมีเสียงเล็กของใครบางคนทำให้ผมหยุดฝึกและหันไปมองที่เจ้าของเสียง

"มีอะไรเหรอลูฟี่"ผมถามลูฟี่

"ข้าวเสร็จแล้วนามิให้มาเรียก"เจ้าตัวตอบแบบนี้

    มาแปลกแฮะ

"ปรกตินายจะกินข้าวก่อนเพื่อนเลยไม่ใช่หรือไง" ผมถามเพราะนิสัยของลูฟี่เป็นพวกที่ชอบไป
กินข้าวก่อนคนอื่น

"ก็นามิบอกว่าให้ไปตามโซโลและมาพร้อมกันนิ ไม่งั้นฉันโดนเขกหัว" ลูฟี่ไม่ต้องพูดซะเห็นภาพก็ได้นะ

"งั้นเดี๋ยวฉันตามไปนายไปก่อนก็ได้นะ" ที่จริงผมจะไปฝึกต่ออะนะแต่...

"ไม่เอานายต้องไปพร้อมกับฉัน" เจอแบบนี้เข้าซะเลย

"แต่ว่า" ผมพยายามที่จะหาทางไปฝึกต่อ

"ไม่มีแต่ ให้นายเลือกเอาระหว่างไปพร้อมกันแล้วไม่โดนเขกหัว หรือ ไปไม่พร้อมกันแล้วโดนเขกหัวทั้งคู่จะเอาไง" โห!!ทีงี้พูดแบบมีเหตุผลเป็นด้วย งั้นขอแกล้งหน่อยก็แล้วกัน

"อืม..."

"น้า โซโล น้า~~~" กะจะแกล้งแต่เจอแบบนี้เข้าไปทำไมใจมันเต้นแรงอย่างนี้ฟะ

"ไปก็ได้" ใจไม่อยากไปแต่ปากมันตอบออกไปแล้ว นี่ผมเป็นอะไรของผมเนี้ย

"งั้นไปกันเร็วโซโล ฉันหิวแล้วน้า~"

"คร้าบๆ" สุดท้ายก็ไปจนได้

ผมอยากรู้จริงๆว่าผมเป็นอะไร หรือ นี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
ไม่น่าจะใช่ถ้าใช่ก็คงจะดีไม่น้อย

______________________________________________________________________


 เป็นไงบ้างสนุกไหมถ้าสนุกก็ จงติดตามตอนต่อไปนะคะ

มั่วบ้างก็ขอโทษนะคะ
 

To be continue...