คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นายเลิกทำให้ฉันเขินสักทีได้ไหมยะ!>///
หรือเปล่า..
คุณแน่ใจเหรอคะคุณรีดเดอร์ทั้งหลาย..
ลองเข้ามาดูในชั้นสิบสามของแสงอุษาดูสิคะ..
.
.
.
.
“ไอ้โทบิ แกต๊ายยยยย”คาคุสึคำราม(?)พร้อมถือสาก(เป็นอาวุธที่คลาสสิกมาก- -)ไล่โทบิตั้งแต่ห้องนอนของเจ้าตัวยันห้องอาหารของพวกเรา พวกฉันได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆกับการวิ่งไล่จับในครั้งนี้ ฉันและเหล่าแสงอุษาที่ไม่ได้อยู่ในการไล่จับกุม(?)ครั้งนี้ต่างมองดูไอ้สองตัวนี้พลางทานอาหารเช้าไป เหมือนว่ากำลังดูละครอยู่ไม่ปาน
“จ๊ากกก คุณคาคุสึ โทบิขอโทษษษษTOT”โทบิวิ่งหลบสากของคาคุสึก่อนที่จะตัดสินใจวิ่งมาหลบหลังฉัน
“คาคุสึ นายหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!”ฉันเตือนสติคาคุสึไว้ก่อนที่ฉันจะได้หัวแตกต้อนรับวันจันทร์ ผู้ชายพวกนี้ยิ่งไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจอยู่ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุผลที่คาคุสึไล่โทบิจนบ้านเกือบแตกนี่คืออะไร- -
“เฮ้อ เห็นแก่โคนันเป็นผู้หญิงนะเว้ย ถ้าแกไปหลบหลังคนอื่นนะ จะฟาดไม่ยั้งเลย”คาคุสึบอกอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะเดินไปนั่งกินข้าวข้างฮิดัน
“เอ่อ เพน”ฉันเรียกร่างสูงที่กำลังกินซีเรียลอย่างเอร็ออร่อย ฉันคิดว่าเพนน่าจะรู้ว่าสองคนนี้ทะเลาะกันเรื่องอะไร
“หืม(. . )”เพนที่มีเศษซีเรียลติดปากหันมาหาฉัน(ซกมก - -)
“เอ่อ คือ นายช่วยเช็ดเศษซีเรียลก่อนได้ไหม ตรงปากน่ะ- -”
“ตรงไหน เช็ดให้หน่อยดิ”
“เช็ดเองเลย ตรงมุมปากด้านขวาน่ะ”
“ตรงนี้น่ะเหรอ”เพนชี้ที่มุมปากซึ่งมีเศษซีเรียลติดอยู่ ฉันพยักหน้ารับก่อนที่เพนจะยิ้มที่มุมปากเหมือนคิดอะไรดีๆออก
“เพน นายทำอะไรของนายน่ะO_O///”ฉันตาโตเท่าไข่ห่านทันทีเมื่อเพนจับมือฉันขึ้นมาเช็ดที่มุมปากของเขาโดยไม่ถามความสมัครใจของฉันสักคำ
“เธอบอกให้ฉันเช็ดไม่ใช่เหรอ”เพนพูดก่อนที่จะยกมือฉันขึ้นมาแล้วประทับริมฝีปากลงไปเบาๆ
“นะ นาย!>///<”ฉันแทบพูดไม่ออกเมื่อเพนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่ฉันดูกี่ครั้งก็ไม่น่าไว้ใจสักนิด
“ไม่เคยเห็นเหรอ วิธีทักทายแบบผู้ดีน่ะ”
“ผู้ดีบ้านนายสิ อย่างนี้เขาเรียกว่าแอบเนียนลวนลามตั้งหากล่ะ เอ๊ะ! หรือว่านายหลงเสน่ห์ฉันแล้วเนี่ยO_O”ฉันพูดก่อนที่จะยิ้มเมื่อตอบโต้ได้เจ็บแสบแล้วชักมือกลับ(ซึ่งฉันคิดว่าอย่างนั้น จริงหรือเปล่าไม่รู้- -)
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า แต่ถ้าฉันหลงเสน่ห์เธอจริงๆล่ะก็ฉันคงปล้ำเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหละJ”
“ นายมัน-O-////”ฉันอ้าปากพะงาบๆกับคำพูดของเพนเมื่อสองวิก่อน เป็นเพลย์บอยที่เถื่อนจริง-///-
“เอ้า กินสิแม่คุณ ถ้าเธอไม่กินฉันขอนะ อืมม์”เดอิดาระซึ่งนั่งข้างๆฉันเหมือนกันสะกิดฉันให้หลุดออกจากความคิดของตัวเอง
“ไม่ต้องเลย”ฉันตีมือเดอิดาระที่ทำท่าจะแย่งขนมปังในจานฉันก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมากัดอย่างไม่เกรงใจใคร
“เออ เพน”เดอิดาระยื่นหัวข้ามฉันไปหาเพนโดยไม่เกรงใจคนตรงกลางสักนิด เจริญเลยพ่อคุณ- -
“อะไร”
“เมื่อกี้ได้ยินแกคุยเรื่องปล้ำอะไรไม่รู้ แกไปปล้ำใครมาวะ หัดปล้ำผู้หญิงแล้วเหรอo_O”ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ประจานความหื่นของเพนให้เดอิดาระฟัง เพนก็ขัดขึ้นมาก่อน
“เปล่า โคนันบอกจะปล้ำฉัน”เพนพูดพลางเคี้ยวอาหารเช้าตุ้ยๆในปาก
“จริงดิโคนันO_O”เดอิดาระส่งสายตาไม่น่าเชื่อมาหาฉันก่อนที่จะเขยิบเก้าอี้ออกจากฉัน
“ฉันไม่ได้”
“สงสัยเราคงต้องระวังตัวหน่อยแล้ว”อิทาจิพูดขัดฉันขึ้นมาก่อนที่จะค่อยๆลุกออกจากเก้าอี้เหมือนกับคนอื่นที่ทำหน้ากลัวฉันเต็มที่ไม่เว้นแม้แต่เพนและโทบิ
“ฉันไม่ได้ปล้ำเพนสักหน่อยT///T”ฉันพูดพลางมองเหล่าแสงอุษาเพศผู้ที่ทำหน้าเหมือนขยาดฉันเต็มที่ ไอ้หัวหน้าเฮงซวยเอ๊ย!อ้ากกก ฉันจะฆ่าน๊ายยยย
“คิดว่าฉันจะเชื่อใครดีล่ะ หัวหน้าเราหรือว่าคนที่แอบจิ๊กบ็อกเซอร์เพนมา”ซาโซริพูดย้อนความหลัง(ที่ฉันไม่อยากจำ)
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้หยิบ!”ฉันลุกขึ้นก่อนที่จะเถียงซาโซริแล้วตวัดสายตาไม่พอใจไปให้เพน
แต่..
ฉันลืมไปหรือเปล่าว่า..
ไอ้พวกแสงอุษาเฮงซวยนี่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาและแปลว่า..
พวกเขาก็ต้องได้ยินหมดเลยนะเซ่TT
ชื่อเสียงที่ฉันอุตส่าห์ป่นปี้เพราะบ็อกเซอร์ตัวเดียวเนี่ยนะ!
เพน ฉันจะฆ่าน๊ายยยยTTOTT
“O_O”คนอื่นๆที่ไม่ได้อยู่ในบทสนทนาเมื่อตะกี้ทำตาโตใส่ฉัน
“เอ่อ..”สมองฉันกำลังจะประมวลคำพูดที่จะอธิบายให้พวกนี้เข้าใจแม้ว่าความหวังนั้นฉันริบหรี่เหลือเกิน
“เพน พวกฉันไปจัดกระเป๋าก่อนนะ”ฮิดันพูดลาเพนก่อนที่พวกที่เหลือพร้อมใจกันออกไปจากห้องอาหาร ทิ้งให้ฉันอยู่กับเพนสองคนอีกแล้วววว>O< ทำไมนิยายเรื่องนี้ต้องทรมานฉันอย่างนี้ด้วยนะ ฮือๆๆT_T(พอดีคนเขียนมันซาดิสต์คะ หึๆๆๆ-,-)
“คนอื่นกลัวเธอหมดแล้วสินะ อืมๆ”เพนลุบคางอย่างครุ่นคิดก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องอย่างสบายใจทิ้งให้ฉันอารมณ์เสียคนเดียว
คอยดูนะ ถ้าฉันออกไปได้เมื่อไหร่ละก็ จะสั่งให้ผอ.ยุบไอ้แสงอุษาเฮงซวยนี่ให้หมดเลย ฮือๆๆๆTT_TT
“ตกลงเธอจะคุยกับฉันเรื่องอะไร”เพนหันหลังกลับมาถามฉันที่อารมณ์กำลังเดือดได้คงที่
“ไม่มีอารมณ์คุยแล้วยะ!”ฉันสะบัดหน้าใส่เพนก่อนที่จะเดินสวนร่างสูงออกไปจากห้อง แต่แล้วเพนก็พูดออกมาเหมือนกับรู้ว่าฉันจะถามอะไร
“ที่คาคุสึไล่โทบิน่ะ เพราะว่าโทบิมันไปทำตังค์ของคาคุสึหาย”เพนพูดไล่หลังฉันมา
“ฉันไม่ได้อยากรู้สักกะหน่อย”
“ถ้างั้นเธอจะถามฉันว่าอะไรล่ะหืม ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้”เพนเดินมาข้างฉันก่อนที่จะเอามือพาดไว้หลังคออย่างสบายอารมณ์
“ไม่รู้! ฉันจะไปจัดกระเป๋าแล้ว”ฉันตอบเพนส่งๆก่อนที่จะเดินเข้าห้องของตัวเองไป
ณ ตึกเรียนสำหรับเกรด12
T_T
=_=;;
หน้าของฉันเป็นอย่างนี้มาตลอดทางที่เดินมายังห้องเรียน เมื่อพวกแสงอุษาพร้อมใจกันมาส่งฉันที่ห้องและประกอบกับข่าวลือ(ที่เป็นความจริง)ว่าฉันนอนกับเพนทำให้สายตาของสาวกแสงอุษามองฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ท่านคุณชายทั้งหลายก็ไม่ยักกะสนใจฉันซึ่งอยากจะแทรกแผ่นดินหนีสายตาพวกนี้แต่กลับเดินลอยชายส่งยิ้มให้สาวก(พวกเดิม)ระทวยเล่น- -
ฉันเป็นเลขาของหัวหน้านะเฟ้ยยย ช่วยเห็นใจกันหน่อยเซ่TTOTT
“ฉันส่งเธอแค่นี้นะ หวังว่าจะไม่ไปเดินสะดุดล้มที่ไหนนะจ้ะ^_^”เพนบอกฉันเหมือนส่งคู่รัก(ซึ่งจริงๆคือคู่แค้น- -)
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะให้มาส่งหรอกยะ”ฉันเบ้ปากอย่างหมั่นไส้กับความตอแหลของคนตรงหน้าก่อนที่จะลากขาอย่างไม่ใส่ใจรองเท้านักเรียนที่ครูดพื้นแทบจะถลอกเห็นหนังแล้วกระแทกก้นลงบนที่ประจำของฉัน
ชิ้ง!
=_=
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พักหายใจต่อ เหล่าแม่ยกทั้งหลายก็พร้อมใจกันเปลื่ยนโหมดสายตาจากเพ้อเป็นแค้นแล้วตวัดสายตานับสามสิบดวงมาที่ฉัน ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกก่อนที่จะแสร้งทำเป็นหยิบหนังสือมาอ่านอย่างไม่ใส่ใจสายตาอำมหิตที่ส่งมายังฉัน
“ดูท่าเธอจะฮอตไม่เบานะเนี่ย”ยูริที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องแซวฉันก่อนที่จะวางกระเป๋าลงข้างๆฉันก่อนที่จะนั่งแล้วหยิบนิตยสารแฟชั่นที่คุณเธอบอกว่าชอบนักชอบหนาขึ้นมา
“จ้ะ พวกนั้นหาเรื่องซวยมาให้ฉันได้ไม่เว้นทุกวันเลยล่ะ- -”ฉันบ่นให้ยูริฟังก่อนที่จะเก็บหนังสิอที่อยู่ในมือลงแล้วหยิบหนังสืออีกวิชานึงขึ้นมาพร้อมกับที่ครูอาสึโกะเดินเข้ามา
“วันนี้คุณครูเทยาชิไม่มานะ ครูเลยสอนสองคาบควบติด^^”ครูอาสึโกะพูดก่อนที่จะหันหลังให้นักเรียนแล้วเริ่มการเรียนการสอนวิชาแรก ส่วนคนอื่นก้ได้แต่ถอนหายใจที่ต้องเรียนฟิสิกส์สองคาบติด
“อ้อ แต่จะบอกว่าคาบของครูเทยาชินี่ไม่ได้เรียนนะจ้ะ เดี๋ยวเราจะไปศึกษาดูงานกัน ฝากโคนันด้วยนะจ้ะ^^”ครูอาสึโกะหันหน้ามาพูดกับฉันก่อนที่จะลงมือเขียนสูตรบนกระดานต่อ ฉันได้แต่พยักหน้ารับอย่างงงๆก่อนที่จะลงมือจดต่อ
อันที่จริงแล้วที่ครูอาสึโกะฝากให้ฉันช่วยดูแล(รุ้สึกว่ามันคุ้นๆไหมคะรีดเดอร์)ก็ไม่แปลกเพราะฉันเป็นหัวหน้าห้องนี้และอีกอย่างเกรดสิบสองอย่างเราก็จะสอบเข้ามหาลัยอยู่แล้ว การไปศึกษาดูงานไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่ที่แปลกคือ ปกติฉันไม่ได้รับหน้าที่นี้หรือว่าเคยรับให้ดูแลเวลาดูงาน หรือว่าฉันจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการดูงานครั้งนี้?
ไม่น่า…ชมรมโอริกามิของฉันก็ไม่เห็นจะมีแพลนมาว่าให้ไปศึกษาดูงานเลยนี่
อ่า คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง^^
ฉันบอกกับตัวเองก่อนที่จะหันไปสนใจตัวอักษรที่เต็มกระดานจนแทบไม่มีที่ให้หายใจ
ณ ห้องใดห้องนึงในตึกเรียนเกรดสิบสองของโคโนฮะไฮสกูล
“มีอะไรวะ นี่ฉันอุตส่าห์โดดคาบนี้มาเลยนะเว้ย”ชายคนที่เพิ่งมาใหม่พูดกับคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก่อนที่จะนั่งลงที่เก้าอี้สีแดงโดยไม่สนใจว่าเก้าอี้นั้นจะพังหรือเปล่า
“เออ ทุกคนก็โดดเรียนเหมือนกันหมดแหละน่า”คนหัวโต๊ะตอบก่อนที่จะหันมาสนใจคนอื่นๆที่ตอนนี้มาพร้อมกันหมดแล้ว
“ตกลงมีอะไรวะ เรียกฉันมานี่เนี่ย”คนที่นั่งอยู่เกือบจะปลายโต๊ะกล่าวขึ้นพร้อมเกาหัวแกรกๆ
“พอดีห้อง1286ครูเทยาชิไม่มา ครูอาสึโกะเค้าเลยอยากให้นักเรียนมาดูงานพวกเราน่ะ”
“อีกแล้ว- -”ชายคนที่นั่งใกล้ๆกับหัวโต๊ะบ่นด้วยความเซ็งสุดขีดก่อนที่จะเดินออกจากโต๊ะไปเพื่อไปเตรียมของสำหรับการศึกษาดูงานในครั้งนี้
“เออ แต่ทำไมชื่อห้องนี้มันคุ้นๆจังวะ”คนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะบ่นกับตัวเองก่อนที่จะลุกขึ้นไปเตรียมของเช่นเดียวกับคนอื่น
“เอ่อ โคนัน ทำใจดีๆไว้นะ”ยูริพูดพลางเขย่าตัวฉันที่ใกล้สติหลุดออกจากร่างเต็มที สูตรต่างๆเข้าหูขวาทะลุสะดือซ้ายไปหมด(สะดือมันมีแค่อันเดียวไม่ใช่เหรอจ้ะ- -) สิ่งที่ตอนนี้ฉันอยากจะทำมากที่สุดคืออัญเชิญสิบหางมาอาละวาดชั้นสิบสามของตึกนี้ให้จงได้(สงสัยเราคงอ่านมังงะเยอะไป- -) ทุกคนอาจจะงงว่าทำไมฉันถึงมารำพึงรำพันอย่างกับนางเอกจำเลยรัก(?)อย่างนี้ ว่าแล้วเราก็นั่งไทม์แมทชีนของโดราเอมอนไปเลย
ฟิ้ววว(เสียงลม)
เมื่อสิบห้านาทีก่อน
ฉันกำลังตั้งใจจดโจทย์บนกระดานอย่างขะมักเขม้น เพราะยังไงเทอมนี้ฉันก็ต้องได้เกรดสี่ให้ได้ เกรดสี่กับตำแหน่งเลขาประธานนักเรียน ก็เหมาะกันดีหนิ^^(ความจริงก็แอบชอบตำแหน่งนี้เหมือนกัน.///.)
ก็อกๆ
การเรียนของเราถูกรบกวนด้วยเสียงเคาะประตู ครูอาสึโกะเดินออกไปเปิดประตูก่อนที่ฉันจะแอบสังเกตเห็นผุ้หญิงหลายๆคนในห้องกำลังหน้าแดงพร้อมทั้งเอามือปิดปากเหมือนกำลังดูซีรีย์เกาหลีอยู่แต่ไม่กล้ากรี๊ดเพราะแม่อยู่ด้วย(?)ด้วยความสงสัย ฉันเลยเงยหน้าขึ้นจากกระดาษก่อนที่จะแทบตกเก้าอี้เมื่อได้เห็นคนตรงหน้า
“สวัสดีครับครูอาสึโกะ สวัสดีครับคุณเลขา’ของ’ผม^^”คนตรงหน้ากล่าวสวัสดีครูอาสึโกะและยังอุตส่าห์มารยาทดีทักทายฉันด้วยคำที่ทำให้ผู้หญิงทุกคนตาร้อนเป็นแทบ ไอ้บ้าเอ๊ย นี่นายจะแกล้งกวนประสาทฉันหรือไง!
“อ้าว เพนคุง ที่ครูขอไปนี่ได้ใช่มั้ย”ครูอาสึโกะถามเพนซึ่งยืนฉีกยิ้มอยู่ อย่าบอกนะว่าที่ครูอาสึโกะขอเพนคือ..
“อ่าครับ ผมลองดูแล้ว วันนี้น่าจะดูงานได้อยู่ครับ เดี๋ยวผมไปบอกเพื่อนผมให้อีกทีนึงนะครับ^^”เพนพู
ดพร้อมกับยิ้มนิดๆนั่นทำให้ผู้หญิงบางคนถึงกับเข่าอ่อนเลยทีเดียว
“ได้จ้ะ ขอบคุณมากนะจ้ะ”ครูอาสึโกะพูดพร้อมกับยิ้มให้คนตรงหน้า
“ไม่เป็นไรหรอกครับ งานพวกนี้ผมเต็มใจรับอยู่แล้ว ก็ผมเป็นประธานนักเรียนนี่ครับ^^”เพนพูดก่อนที่จะถ่อมตัวตามฉบับทำให้ดูเป็นผู้เสียสละก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“โคนันๆ”ยูริสะกิดเรียกฉันที่กำลังทำหน้าเซ็งโลกอยู่
“อะไร- -”
“เธอได้ยินปะ เมื่อกี้เพนเท่มากเลยอ่า เห็นปะๆ>///<”
“หยุดบ้าผู้ชายได้แล้วน่ายูริ”ฉันเตือนยูริที่กำลังเข้าขั้นเพ้อเต็มขั้นก่อนที่จะหันมาสนใจต่อ
“เดี๋ยวนะ ยูริ”ฉันเรียกเพื่อนของตัวเองที่นั่งข้างๆ
“มีอะไรเหรอเพื่อนร๊ากก>///<”ยูริซึ่งน่าจะยังไม่หายจากโหมดเพ้อหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงที่สูงเกือบเข้าขั้นกรี๊ด
“เมื่อกี้ที่เพนบอกว่าจะดูงาน คงไม่ได้หมายถึงห้องเราใช่ไหม”
“โธ่คุณเพื่อนขา ก็ห้องเราไงคะ>///<”ยูริตอบก่อนที่จะหันไปจดต่อ นี่มันจะบังเอิญเกินไปไหมเนี่ยยยT_T
กลับมาสู่ปัจจุบัน
และนั่นก็คือเหตุผลอันน่าเศร้าที่ทำให้ฉันมานั่งเป็นร่างไร้วิญญาณอยู่ตรงนี้ เหลืออีกแค่5นาทีฉันก็ต้องหาพวกบ้านั่นแล้วว คนสวยอยากจะกรี๊ดดดดTOT
กริ๊งงงงง!
“เอาละ คาบนี้จบแล้วนะ เดี๋ยวเดินไปที่ห้องของกรรมการนักเรียนก่อนเลยนะ เดี๋ยวครูขอเก็บของแป๊ป เดี๋ยวตามไป^^”
“ได้ค่า>O</////”ผุ้หญิงทุกคนวิ่งออกไปข้างนอกทันทีเหมือนกับจะไปแย่งของเซลล์ แต่เอาจริงๆก็ไม่ทุกคนแหละ มีฉันคนนึง ที่โดนลากไง^^
“อ้ากกก ยัยบ้า เธอจะลากฉันไปถึงไหนเนี่ยยยTOT”ฉันตะโกนบอกยูริที่เอาแต่ลากฉันไม่หยุด
“ถ้าไปช้าก็อดได้แถวหน้าสิจ้ะ^^ยูริบอกเหตุผลฉันพอเป็นพิธีก่อนที่จะลากฉันต่อโดยไม่สนใจใยดีคนที่กำลังจะแขนหลุดในอีกวินาทีข้างหน้า- -
ใครก็ได้ ช่วยปลอมตัวเป็นฉันแล้วเอาฉันตัวจริงไปซ่อนไว้ทีTTOTT
และแล้ว เราก็มาถึงที่หน้าห้องกรรมการนักเรียนจนได้- -
“ข้างในเป็นยังไงเหรอโคนัน”เหล่าสาวกแสงอุษาที่ตอนแรกแค้นฉันหนักแค้นฉันหนาหันมาถามฉัน ที่พวกหล่อนหันมาญาติดีกับฉันเพราะว่าอยากรู้คำตอบนี้เนี่ยนะแหละ- -
“อ่า เอาจริงๆฉันก็ไม่เคยเข้ามาเหมือนกัน เพราะว่าส่วนใหญ่เราจะประชุมในห้องบนชั้นสิบสามอะนะ^_^;;”
“หมายความว่าไงน่ะ ที่ว่าประชุมในชั้นสิบสามน่ะ!”เหล่าสาวกพร้อมใจกันหันหน้ามาทางฉันแล้วยื่นหน้ามาซะจนฉันเกือบจะเห็นนิวเคลียสของแต่ละเซลล์ได้เลย- - สงสัยฉันคงจะพูดผิดไปจริงนะแหละๆ
“อ่า ก็ในที่ที่ฉันพักมันมีห้องประชุมนะ ห้องนี้เลยไม่ค่อยได้ใช้ ยกเว้นว่าต้องมาประชุมด่วนตอนคาบเรียนจริงๆ”ฉันตอบพวกหล่อนพร้อมกับปาดเหงื่อไป เธอนี่โง่จริงๆเลยโคนัน พวกนี้ยิ่งคลั่งไคล้พวกบ้านั่นอยู่
“อ่า เข้ามาข้างในได้เลยครับ”ทันใดนั้น เสียงหล่อๆของใครบางคนก็ดังขึ้นมาข้างหลังพวกฉัน ฉันค่อยๆหันหน้าไปมองก็พบกับอิทาจิที่ยืนพิงขอบประตูแล้วเอามือล้วงกระเป๋าอยู่
เท่าที่ฉันสังเกต ตอนนี้จะมีสายตาสองประเภทคือ
>///<
และ
=_=
แน่นอน สายตาของฉันต้องเป็นอันหลังอย่างแน่นอน แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา คำพูดของชายคนที่เข้ามาใหม่ก็ทำให้ฉันมีสายตาแบบแรกในทันทีทันใด
“สวัสดีอีกครั้งนะครับ นี่เป็นงานสำหรับเลขานักเรียน’ของ’ผมอันแรกใช่ไหมครับ สู้ๆนะครับ^^”เพนพูดให้กำลังใจฉันพร้อมกับตบบ่าฉันสองสามที นั่นทำให้บางคนถึงกับละลายในความสุภาพของเพน แต่ฉันกำลังประสาทเสียกับความตอแหลของเพน-*-
เหอะ เมื่อวานเอาแต่ด่าฉัน พอวันนี้ทำเป็นให้กำลังใจ กะจะทำให้พวกนั้นเกลียดฉันอะดิ ไอ้แผนสูงเอ้ย!L
“เข้ามาข้างในเลยนะครับ”เพนพูดกับทุกคนก่อนที่จะผายมือเชิญให้เราเข้าไปในห้อง พวกเราเดินเข้ามาก็พบกับคาคุสึที่กำลังเช็กบัญชีอยู่ ฉันแอบเห็นผู้หญิงส่วนใหญ่เบ้ปากด้วยความไม่ชอบใจ ส่วนฉันก็แอบสะใจที่พวกนี้ไม่ได้เจอผู้ชายหล่อๆ ^.^
“อ่าครับ ก็วันนี้ผมจะให้ทุกคนดูการตรวจเช็กบัญชึก่อนนะครับ เพราะว่าเกือบทุกอาชีพสาขาก็ต้องเช็กบัญชีกันหมด สำหรับใครที่อยากเข้าคณะบัญชีก้ต้องตั้งใจดูไว้เลยนะครับ”เพนพูดในขณะที่หยิบแว่นกรอบสีดำแดงขึ้นมาใส่ ฉันแอบทึ่งๆอยู่เล็กๆที่เพนก็มีมุมจริงจังกับเขาอยู่เหมือนกัน เอาละ ถึงเวลาที่ฉันต้องไปช่วยคาคุสึอธิบายแล้วสินะ
หลังจากที่ฉันช่วยงานพวกนั้นเสร็จ ห้องเราก็ค่อยเคลื่อนย้ายพละกำลังกองทหาร(?)เข้าห้องเรียนแม้สี่สิบเปอร์เซนต์ไม่อยากเข้าห้องก็ตาม- - และตอนนี้ก็เลยเวลาเลิกเรียนชั่วโมงแล้ว แต่ฉันก็ต้องมานั่งช่วยเคลียร์งานของผอ.ในห้องทำงานที่เราไปดูงานกันทั้งที่จริงๆแล้วหน้าที่นี้ควรเป็นของคิซาเมะ แต่พวกนั้นบอกว่าเป็นการฝึกงาน เป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นสุดๆ- -
“ทำงานเสร็จยัง”เสียงของใครบางคนดังขึ้นข้างหลังฉัน เสียงที่ฉันคุ้นเคยมันดี
“ยัง”ฉันตอบไปส่งๆก่อนที่จะก้มลงเช็กรายละเอียดของเอกสารรอบสุดท้ายแล้วเก็บเอกสารใส่แฟ้มสีน้ำตาลที่วางอยู่ข้างๆ“แล้วนายไม่กลับห้องเหรอเพน”ฉันถามร่างสูงที่ยืนพิงโต๊ะอยู่ข้างๆฉันก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง“นี่นายไปออกกำลังกายมาใช้ไหมเนี่ย เหงื่อโชกเชียว- -”ตอนนี้เพนอยุ่ในเสื้อกล้ามสบายๆสำหรับออกกำลังกายและขาสั้น และเสื้อกล้ามนี้มันก็บางมากพอที่จำให้เห็นซิกแพ็กของเพน ฉันเลยต้องทำเป็นเก็บของเพราะถ้าหันไปเผชิญหน้ากับเพนตรงๆมันคงเป็นอะไรที่จะทำให้เลือดในร่างกายฉันสูบฉีดเลือดได้เป็นอย่างดีแน่ๆ-////-
“อืม อุตส่าห์รอเธอนะเนี่ย”
“รอฉัน?”
“ก็กุญแจอยู่ที่ฉัน ต้องรอเธอเสร็จก่อนสิถึงล็อกได้”
“อ้อ อืม”ฉันแผ่วเสียงคำสุดท้ายลงก่อนที่จะตอกเอกสารให้ขอบเท่ากัน แต่ทำไม..
ในใจมันรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะผิดหวังกับคำพูดของเพน..
บ้าน่า โคนัน เธอเพิ่งรู้จักเพนได้แค่สามวันเองนะ เธอจะคาดหวังอะไรจากเขามากมาย..
“เฮ้ๆๆ”ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกได้ถึงแรงสะกิดที่ไหล่ของฉัน ฉันค่อยๆหันหน้าไปก็พบกับเพนที่ยืนทำหน้าบูดอยู่
“อะไรเหรอ”ฉันถามเพนเบาๆพร้อมกับส่ายหัวเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ้านนั้นออกไป
“ฉันเห็นเธอตอกเอกสารตั้งนานแล้ว เป็นไร”
“เปล่า แค่คิดอะไรบางอย่าง”เกี่ยวกับนาย แค่นั้นเอง…
“เสร็จแล้วอย่าลืมเอาไปส่งผอ.ด้วยนะ”เพนพูดก่อนที่จะส่งรอยยิ้มมาให้
“อืม”ฉันตอบก่อนที่จะเพนจะเปิดประตูให้ฉันออกแล้วล็อกประตูก่อนที่จะออกเดินตามมา
“ลิฟต์มันไปทางนู้นไม่ใช่หรือไง”ฉันถามร่างสูงที่เอามือล้วงกระเป๋าเดินตามฉันมา
“ฉันแค่มีอะไรจะบอกเธอ”เพนพูดทำให้ขาของฉันหยุดเองโดยอัตโนมัติ แต่แทนที่เพนจะเดินอ้อมหลังฉันมาคุย เขากลับเดินมาประชิดหลังฉันแล้วค่อยๆก้มหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อแล้วกระซิบบางอย่างที่หูฉันที่ทำให้ฉันใจเต้น(อีกแล้วT^T)
“โชคดีนะครับ คุณเลขา’ของ’ผมJ”
TALK WITH WRITER
หลังจากที่หายไปอย่างนาน ในที่สุดก้ได้กลับมาแต่งต่อสะที เปิดเทอมซะและ มาวันแรกเจอการบ้าน//โชคดีจัง- -
วันนี้แอบอวดฝีมือวาดรูปมาเล็ก//หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมรูปนี้มันคุ้นจัง//มันคือรูปในนิยายเรื่องpuzzle's one ของjust nightmare นักเขียนที่รักของไรท์นั่นเอง^O^ ไรท์เลยจัดการลอกแล้วเอามาปรับให้เป็นคู่นี้ซะ
สำหรับคนที่ติดตามเรื่องhot news อยู่ด้วย อยากจะแจ้งว่า โทรศัพท์ตกน้ำเจ้าคะTT ต้องเอาเครื่องใหม่ จ่ายเก้าพัน นิยายหายหมด แต่งไปได้ครึ่งตอนแย้วอ่าTOT ไม่เป็นไรๆ เพื่อรีดเดอร์เราทำได้ทุกอย่างคะ^^
ปล.อีกเหตุผลที่ไรท์ไม่ได้มาอัพคือกำลังติดattack on titan อยู่คะ
ปล.2 ใครอ่านนารุโตะ631แล้วบ้าง มันฮามากนะจะบอกให้^^
ความคิดเห็น