เทศกาลดอกไม้ไฟ-NaruHina

ข้อมูลเบื้องต้น

เทศกาลดอกไม้ไฟ

NARUTOxHINATA

｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡

งานเทศกาลสุดครื้นเครงเต็มไปด้วยผู้คนพลุพล่านเดินไปมาเพื่อซื้ออาหารแสนอร่อยบ้างล่ะ เล่นเกมบ้างล่ะ เป็นการฆ่าเวลารอชมเทศกาลดอกไม้ไฟที่อีกไม่กี่นาทีก็จะเริ่มขึ้นแล้ว แต่ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินไปมากลับมีสาวน้อยคนหนึ่งยืนนิ่งอยู่กลางวง เธอกำลังก้มหน้าก้มตาทำตัวไม่ถูกและหลบสายตาจากฝูงชนที่เดินผ่านตัวเธอไป สายตาพวกนั้นจ้องมองที่สาวน้อยอย่างสงสัยหรือไม่ก็ถึงกับหงุดหงิดว่าทำไมเธอถึงมายืนตรงนี้

แววตาสีฟ้าคู่หนึ่งจดจ้องไปที่สาวผมสลวยสีน้ำเงินที่อยู่ในชุดยูกาตะสีม่วงเข้มอย่างไม่ละสายตา เธอกำลังยืนนิ่งอยู่กลางฝูงชนที่กำลังพลุพล่านอย่างน่าหงุดหงิดแต่สำหรับเขาแล้วเธอช่างงดงามและโดดเด่นเอามากๆ จนอยากจะเข้าไปสังเกตความงดงามนี้ให้มากกว่านี้

Naruto talks

ทำไมผู้หญิงคนนั้นดูคุ้นๆ จังนะ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกแฮะ.. แต่จะว่าไปเธอสวยโคตรๆ เลยว่ะ!

ฉ่าาาา~

ความรู้สึกร้อนผ่าวบนหน้านี่?! ไม่เอาสิไอ้นารูโตะ จู่ๆ จะมาปิ๊งสาวคนอื่นง่ายๆ นอกจากซากุระจังแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกันเล่า! แล้วนี่ทำไมผมถึงหยุดมองเธอไม่ได้เลยนะทั้งที่นี่ก็ได้เวลานัดกับเจ้าพวกชิกามารุแล้วแท้ๆ แต่ผมกลับยังคงยืนจ้องมองเธอเหมือนพวกถ้ำมองอยู่แบบนี้ซะได้

“เอ๋!” ผมเผลอร้องอุทานสุดเสียงเพราะตกใจจนคนข้างๆ ที่เดินผ่านไปมาหันมามอง แต่ทำไงได้ก็คนมันตกใจนี่หว่า ก็ผู้หญิงที่ผมกำลังมอง (เขิน) อยู่คือ ฮินาตะ เพื่อนสาวแสนขี้อายที่เคยบอกชอบผมน่ะสิ! จะว่าไงล่ะก็เธอเปลี่ยนไปมากในชุดยูกาตะสีม่วงเข้มกับผมสลวยสีน้ำเงินที่รวบขึ้นเผยให้เห็นคอขาวนั่นแถมยังแต่งหน้าอ่อนๆ อีก เป็นใครก็จำไม่ได้ทั้งนั้นเว้นแต่จะเห็นดวงตาสีขาวนวลที่เป็นเอกลักษณ์นั่นของเธอที่ทำให้ทุกคนเห็นแล้วต้องจำได้ในทันที

ดูท่าฮินาตะจะกำลังลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูกอยู่นะ นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ? จริงๆ ผมว่าผมเข้าไปคุยกับเธอเลยดีกว่า แต่ทำไมถึงได้รู้สึกร้อนไปทั่วทั้งตัวแถมใจยังเต้นโครมครามจนก้าวขาไม่ออกกันเนี่ย

“เอ๊ะ!!!” เป็นอีกครั้งที่ผมเผลออุทานเสียงดังลั่นจนคนข้างๆ ต้องหันมามองอย่างสงสัย แต่ช่างพวกเขาเถอะเพราะภาพตรงหน้าที่ผมเห็นมันน่าสนกว่าเยอะ! ไอ้เจ้าผู้ชายผมดำตัวสูงแถมหน้าตาก็หล่อเหลา (ถึงจะน้อยกว่าผมก็ตาม) กำลังเดินไปพูดคุยกับฮินาตะอย่างใกล้ชิดน่ะสิ แล้วฮินาตะเองก็ดูหัวเราะเขินๆ ให้เจ้านั้นด้วย… หรือว่าพวกเขาจะเป็นแฟนกัน?!

“ไหนเธอบอกชอบฉันไงฮินาตะ?” ผมพูดพึมพำกับตัวเองอย่างสับสนพลางจ้องมองไปที่คู่รักตรงหน้า จู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปล๊บเหมือนมีดแทงเข้ากลางอก มันทำเอาผมจุกจนพูดอะไรไม่ออก

“นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย?” ผมหันหน้าหนีพร้อมกับเริ่มก้าวฝีเท้าเดินให้ห่างจากภาพตรงหน้าเพราะยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ แต่ก็นะ…มันอดไม่ได้ที่อยากจะรู้ว่าเจ้าหมอนั่นเป็นใครกันแน่?!

Hinata talks

“ผมขอคุยกับคุณฮินาตะเป็นการส่วนตัวได้มั้ยครับ?”

“ดะ..ได้ค่ะ” ฉันตอบกลับผู้ชายผมดำหน้าตาคมเข้มที่เพิ่งรู้จักกันเมื่อครู่เพราะเขาเข้ามาทักทายและแนะนำตัวอย่างตรงไปตรงมา ถึงจะสงสัยว่าทำไมเขารู้ชื่อฉันก็เถอะ แต่ที่ฉันอยากรู้คือเขาอยากจะคุยอะไรเป็นการส่วนตัวกับฉันกันนะ?

“เอ่อ..” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเพราะจู่ๆ มือใหญ่ของเขาก็กุมมือฉันก่อนจะพาเดินแหวกฝูงชนที่เดินไปมา ทั้งที่ฉันกำลังรอฮานาบิเล่นเกมอยู่แท้ๆ (รอมานานฮานาบิก็ไม่ยอมลาเกมสักทีแถมยังได้เพื่อนเยอะจนลืมพี่สาวคนนี้แล้วหรือป่าวนะTT) เขาพาฉันหลุดออกมาจากฝูงชนที่วุ่นวายแล้วเดินตรงไปยังป่าข้างทางที่เงียบและมืดสลัวเพราะมีเพียงแสงจากดวงจันทร์เล็ดลอดผ่านใบไม้คอยให้แสงสว่างอยู่

“คือว่าคุณจะพาฉันไปไหนคะ?” ฉันพูดตามแผ่นหลังใหญ่ของชายที่กำลังเดินนำหน้าฉันไปเรื่อยๆ โดยที่เขาไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ

เขาหยุดก้าวฝีเท้าลงก่อนจะหมุนตัวหันหน้ามาหาฉันพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำจนฉันสังเกตได้

“คะ..คือว่าผม….”

“คะ?” ฉันจ้องมองดวงตาคมอย่างใจจดใจจ่อว่าเขาอยากจะพูดอะไร

“ผมชอบคุณฮินาตะครับ! เพราะงั้นได้โปรดคบกับผมด้วยเถอะนะครับ!!”

“/////” ฉันรู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าพร้อมกับใจที่เต้นโครมครามซึ่งคงไม่ต่างจากชายตรงหน้าแน่

“เราเพิ่งจะรู้จักกัน ทะ..ทำไมถึงชอบฉันล่ะคะ?”

“คุณฮินาตะคนเดียวที่เพิ่งจะรู้จักผมต่างหากล่ะครับ เพราะผมน่ะรู้จักคุณฮินาตะมานานแล้ว”

“งั้นเหรอคะ” ตอนไหนกันนะ? ใครกันนะ? ทำไมฉันจำไม่ได้เลยนะ

ฮิวงะ ฮินาตะ ทายาทตระกูลเก่าแก่ที่มีเอกลักษณ์คือดวงตาสีขาวนวลอันเป็นขีดจำกัดทางสายเลือดที่ค้นพบได้ยากทำให้คนในตระกูลที่มีลักษณะเด่นชัดแบบนี้เป็นที่รู้จักกันวงกว้าง ยิ่งโดยเฉพาะลูกสาวคนโตของตระกูลหลักที่มีโอกาสสูงที่จะได้รับสืบทอดเป็นผู้นำตระกูลต่ออย่างฮินาตะ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่คนอื่นๆ จะไม่รู้จักเธอ และพักหลังมานี้เมื่อเธอเริ่มเข้าสู่วัยสาวเต็มตัวแล้ว ความงามสะพรั่งของเธอก็ยิ่งเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ ในหมู่บ้านอย่างไม่ต้องสงสัย เรียกได้ว่าความฮอตของเธอไม่แพ้วีรบุรุษแห่งโลกนินจาอย่างอุซึมากิ นารูโตะเลย เพียงแต่ฮินาตะไม่ค่อยรู้ตัวและเธอเองก็ใช่ว่าจะถูกเข้าหาง่ายๆ ซะด้วยซ้ำ

“คือว่า… ขอโทษนะคะ ขอโทษที่รับความรู้สึกของคุณไว้ไม่ได้ คือว่าฉันมีคนที่ชอบแล้วน่ะค่ะ”

“…..”

“ขอโทษจริงๆ นะคะ” ถึงจะรู้สึกผิดที่รับความรู้สึกของอีกฝ่ายไว้ไม่ได้ แต่ฉันเองก็ควรจะต้องรีบบอกเขาไปตามตรงเพราะถึงยังไงในใจฉันก็ยังคงมีแต่เขา..อุซึมากิ นารูโตะคุง

!!!

“ถ้าพูดดีๆ แล้วไม่ได้ก็ขอใช้กำลังล่ะกันนะ!!”

“โอ๊ย!” ฉันล้มลงไปกองกับพื้นหญ้าตามแรงผลักของชายตรงหน้าก่อนที่ตัวเขาจะขึ้นคร่อมร่างของฉันอย่างรวดเร็วพร้อมกับมือใหญ่ทั้งสองของเขาที่จับแขนฉันทั้งสองกดลงกับพื้นหญ้า

“คุณจะทำอะไรน่ะ?!” ฉันรีบตะโกนถามเขาอย่างสงสัยและหวาดกลัว แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์เหมือนกับคนละคนก่อนหน้านี้เลย!

“ไม่ต้องห่วงครับคุณฮินาตะ มันไม่เจ็บหรอก”

พูดจบเขาก็ค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเขาเข้าใกล้หน้าฉันเรื่อยๆ

“เนตรสีข…”

“ไอ้โรคจิต!!!!” ยังไม่ทันที่ฉันจะใช้วิชาได้สมบูรณ์ อยู่ๆ เสียงคุ้นหูฉันก็ดังขึ้นก่อนที่ร่างชายตรงหน้าที่กำลังคร่อมฉันอยู่จะลอยขึ้นไปบนฟ้าแล้วหล่นตุ๊บไปกองกับพื้น

“นารูโตะคุง!” ฉันเรียกชื่อชายตรงหน้าที่กำลังจ้องมองมาทางฉันอย่างตกใจ และก็ยิ่งตกใจไปอีกเมื่อเห็นสีหน้าที่ดูโมโหสุดๆ จนตัวสั่น… ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้มาเจอเขาที่นี่และในสภาพที่แสนจะน่าอายของฉันตอนนี้

“ฮินาตะไม่เป็นไรนะ?!” นารูโตะคุงเข้ามาพยุงตัวฉันให้ลุกนั่งในอ้อมแขนแกร่งของเขา

Naruto talks

ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย! ไม่อยากเชื่อเลยว่าไอ้เจ้าหนุ่มหน้าตาดีจะกล้าทำแย่ๆ กับผู้หญิงจิตใจดีแบบฮินาตะได้ ไม่ต้องถามเลยล่ะว่าตอนนี้ผมโกรธมากขนาดไหน โกรธจนแทบจะคุมตัวเองไม่อยู่อยู่แล้ว!!!!

“อย่าเข้ามาใกล้ฮินาตะอีก!”

“นะ..นารูโตะคนนั้น! ขอโทษด้วยครับผมไม่รู้จริงๆ ว่าคุณฮินาตะมีแฟนแล้วน่ะ”

“ถึงจะมีแฟนหรือไม่มีแฟนคุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้นะคะ!” เสียงฮินาตะดังลั่นแถมน้ำเสียงยังดุดันจนผมตกใจ เพราะปกติจะได้ยินเสียงเล็กๆ หวานๆ กับคำพูดแสนไพเราะนั่นของเธอตลอด ดูท่าเธอจะโกรธน่าดูเลยแหะ.. น่ากลัวชะมัด

“ขอโทษคุณฮินาตะและคุณนารูโตะด้วยนะครับ ผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกครับ” พูดจบไอ้ชายผมดำมันก็วิ่งหนีไปจากพวกผมทันที เห้อ~มีดีแค่หล่อไว้ใช้หลอกสาวๆ สินะ

“นารูโตะคุง ขอบคุณนะจ๊ะ” เสียงเล็กหวานกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ฮินาตะพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ผม น่ารักเป็นบ้า! …นี่เราคิดอะไรอยู่กันเนี่ยยย?!!

“ไม่เป็นไรพอดีฉันผ่านมาแถวนี้น่ะ แฮะๆ” จริงๆ แล้วผมตามเธอมาต่างหากล่ะถึงช่วยเธอได้ทัน นี่ถ้าไม่ตามมาตอนนี้ฮินาตะจะเป็นไงบ้างนะ ผมคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ ถ้ารู้ว่าฮินาตะเป็นอะไรไปทั้งที่ผมน่าจะกล้าเข้าไปคุยกับเธอตั้งแต่แรก…คุยก่อนเจ้าหมอนั่น

“เหรอจ๊ะ…น่าอายจังเลยที่ถูกนารูโตะคุงเห็นฉันสภาพนี้น่ะ” แววตาของฮินาตะซึมไปจนทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงหนักเข้าไปอีก จะทำไงดีเจ้านารูโตะคิดสิๆๆๆ

“ไม่หรอก ฮินาตะในชุดยูกาตะน่ะสวยมากเลยล่ะ” มันเกี่ยวกันมั้ยไม่รู้ แต่ผมรู้สึกว่าฮินาตะสวยมากจริงๆ ไม่เห็นจะมีสภาพไหนของเธอที่ผมเห็นว่ามันน่าอายเลยสักนิด

“/////” จู่ๆ ฮินาตะก็หน้าแดงฉ่าซะงั้น

“นี่ฮินาตะมีไข้รึป่าว? หน้าเธอแดงหมดแล้วนะ” ผมใช้มืออีกข้างที่เหลือจากโอบไหล่เธออยู่ขึ้นมาปัดหน้าม้าออกแล้ววางมือบนหน้าผากเพื่อวัดไข้

“ไม่มีไข้นี่ฮินาตะ”

“ฉะ..ฉันสบายดีจ๊ะ ไม่เป็นไรแล้วล่ะนะ” ฮินาตะส่งยิ้มบางๆ ให้ผม แค่นี้ก็ทำให้ผมใจชื้นแล้วล่ะนะ

ฮินาตะพยายามเขยิบตัวออกจากอ้อมแขนของผมที่กำลังโอบเธอไว้อยู่ ให้ตายเถอะ! ทำไมผมถึงรู้สึกไม่อยากให้เธออยู่ห่างผมเลยนะ

“เอ่อ…ว่าแต่ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใครน่ะ?” ผมรีบถามคำถามที่ค้างคาใจทันทีเมื่อเห็นฮินาตะกลับมาสดใสเหมือนเดิม

“เขาเอ่อ.. มาสารภาพรักนะจ๊ะ” ฮินาตะพูดพร้อมกับท่าทีเขินอายจนผมรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

“แล้วเธอตอบไปว่าไงล่ะ?” ผมถามต่ออย่างสงสัยถึงแม้ผมจะรู้คำตอบที่เธอตอบหมอนั่นไปแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังมีอีกหนึ่งคำถามที่ผมต้องการคำตอบอยู่

“ฉะ..ฉันปฏิเสธไปน่ะ”

“ทำไมล่ะ?”

“ก็ฉัน มะ..มีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะจ๊ะ”

“ใครงั้นเหรอบอกฉันหน่อยได้มั้ย?” นี่ล่ะคำถามที่ผมอยากจะรู้คำตอบที่สุดล่ะ

“เอ่อก็…” ผมตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบฮินาตะอย่างตั้งใจ หัวใจผมเริ่มเต้นโครมคราม

“กะ…ก็นารูโตะคุงนั่นแหละจ๊ะ” ฮินาตะพูดพร้อมกับท่าทีเขินอายและหน้าแดงก่ำอย่างหนักจนผมสังเกตได้ จู่ๆ ใจผมก็เต้นรัวจนแทบจะระเบิดออกมาไหนจะความรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งตัวอีก ทำไมท่าทางของเธอตอนนี้มันช่างน่ารักเหลือเกินนะ แสงจากดวงจันทร์กระทบเข้ากับใบหน้าสวยได้รูปและดวงตาสีขาวนวลแสนลึกลับน่าค้นหามันกำลังสะกดผมอย่างถอยไม่ได้ รู้ตัวอีกทีผมก็รู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นของฮินาตะบนริมฝีปากผม ผมพยายามบรรจงจูบอย่างอ่อนโยนเหมือนกลัวว่าฮินาตะจะแตกร้าวเพราะเธอช่างเปราะบางเหลือเกิน ก่อนจะใช้ลิ้นชิมรสชาติปากหวานของเธอ เธอช่างหอมหวลเหลือเกินฮินาตะ ผมพยายามสอดลิ้นเข้าไปในปากหวานเพื่ออยากจะชิมรสชาติของเธอมากกว่านี้และดูท่าฮินาตะเองก็ไม่ปฏิเสธถึงเธอจะดูตกใจเอามากๆ ก็ตาม มือผมเริ่มลูบไล้ต้นแขนของเธอก่อนจะค่อยๆ เลื่อนไปตามส่วนโค้งเว้าอย่างห้ามไม่ได้เพราะอยากจะสัมผัสเธอมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนจะทำให้ฮินาตะตกใจมากจนผมต้องหยุดการกระทำทุกอย่างลงอย่างจำใจ

ผมถอนจูบออกพร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยที่กำลังหายใจหอบกระเส่า ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนเหลือเกิน ผมได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะคิดคำแก้ตัวต่างๆ นาๆ เพื่อพูดขอโทษหญิงสาวตรงหน้า

วื้ดดดด~ ปุ๊ง! ปุ๊ง! ปุ๊ง!

เสียงพลุดึงความสนใจของผมทั้งหมดให้จดจ้องดูแสงสีสวยงามบนท้องฟ้าเช่นเดียวกับฮินาตะ ผมหันกลับไปมองใบหน้าสวยที่อยู่ข้างๆ อย่างอยากรู้อยากเห็นว่าเธอจะแสดงสีหน้ายังไง

ดูท่าฮินาตะจะกำลังตั้งใจดูพลุอยู่ เธอช่างน่ารักจริงๆ ทำเอาผมอดยิ้มให้กับใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์นั่นของเธอเป็นไม่ได้

ผมกับฮินาตะนั่งดูพลุเป็นสายตาเดียวกัน ผมตัดสินใจใช้ความกล้าทั้งหมดที่มีเอื้อมมือไปกุมมือเล็กที่อยู่ข้างๆ ผมโดยที่สายตาผมยังคงจับจ้องไปที่พลุบนท้องฟ้าอยู่ ผมแอบเห็นฮินาตะสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมามองหน้าผมด้วยท่าทีเขินอายแล้วเธอก็เอนหัวมาซบไหล่ผมอย่างอบอุ่น ผมเองก็เอนหัวไปทางฮินาตะเพื่อตอบรับเธอเหมือนกัน ผมกำลังรู้สึกถึงใจกำลังพองโตอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันมีความสุขมากๆ จนอยากจะหยุดเวลานี้ไว้เลยล่ะ และแล้วผมก็เข้าใจความรู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาตลอดตั้งแต่เห็นฮินาตะในวันนี้ถึงมันจะรู้สึกมานานแล้วอย่างน่าสงสัย แต่พอเห็นเธอกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้นมันก็ทำให้ผมเข้าใจได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

“ฮินาตะ ฉันเองก็…ชอบเธอนะ”

｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡｡

นิยายเรื่องนี้แอบสั้นไปหน่อยฮ่ะแฮะๆ*เกาหัวเขิน* แต่หวังว่าทุกคนจะฟินกันถ้วนหน้านะฮะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเม้นเป็นกำลังใจนะงับเยิฟๆ

｡Jellyfish｡