คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ❉Drunkenness [1] : คลั่ง
การเป็นแค่คนธรรมดาที่มีชีวิตเรียบง่าย
มีครอบครัวเป็นที่ตั้ง มีเพื่อนๆเป็นที่พึ่ง หรือการมีคู่....
การมีทั้งหมดนี้คุณนับว่ามีความเป็นคนมั้ย
หรือจะตัดสินด้วยนิสัยตามบุคคลกันหล่ะ?
นิสัยต้องดีอย่างนั้นหรอ...ต้องเป็นคนที่พึ่งพาได้คอยช่วยคนอื่นด้วยหรือเปล่า หรือจะต้องยิ้มทุกวันหัวเราะทุกวันเพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเราเป็นคนนิสัยดีเข้าหาง่ายหรือเปล่า...
ถ้าคุณนับรวบพวกนี้คือความเป็นคน
ผมว่าผมคงไม่ใช่คน ล่ะมั้ง
มหาลัยชื่อดังย่านรังสิตที่ขึ้นชื่อเรื่องการเดินทางของท่อประปาบ่อยที่สุดจนนักศึกษาพากันอยากขับบานาน่าโบ๊ทมาเรียน
วันนี้เป็นวันที่สามในการมาเรียน
ในช่วงสามสัปดาห์ของการเปิดเรียน ร่างเล็กที่ดูผอมเพรียวเดินเข้ามาในห้อง อย่างเป็นธรรมชาติ ถึงแม้ว่านี่มันก็ล่วงเลยเป็นเวลา 10
นาฬิกาแล้วก็ตาม บรรดาเพื่อนร่วมคลาสเรียนนั้นต่างมองมาทางเขาเพียงคนเดียว...
ก็แหงละ! มีคลาสตอน 9โมง แต่เขาดันมาตอน10 โมงนี่!!
แถมมาเรียนแค่ 3 วัน!!
ร่างเพรียวเดินลึกขึ้นมาจนถึงด้านหลังห้อง
ปากเรียวยกยิ้มขึ้นน้อยๆ
เมื่อเห็นเพื่อนตัวดีทั้งสองคนที่กำลังโบกมือโวยวายเรียกให้เขาไปนั่ง
ต่อให้ไม่ว่าเขาจะมาเรียนหรือเปล่า ทั้งสองก็ยังคงจองที่นั่งให้อยู่ดี
“อ่าว คินอะไรดลใจให้นายมา?” ไมตี้
หนุ่มรูปหล่อที่มีดีกรีเป็นนายแบบไร้สังกัด อยากถ่ายอะไรก็ถ่าย เพื่อนสนิทคนที่สอง
รู้จักกันตั้งแต่ม.ปลาย หล่อรวยผู้ดี
แถมยังมีนิสัยติดขี้เล่นกวนเบื้องล่างนิดหน่อย
“เหงาหน่ะ” ร่างเพรียวเอ่ยยิ้มเย็นๆ
ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้มานั่งตรงกลาง? ไม่ผิดหรอก เวลาสองคนนี้จองที่ให้เขา
มักได้ที่นั่งตรงกลาง
“ไม่ได้มาดูกูมีแข่งบาสหรอ” เอส
พูดขึ้นพลางเอามือมาขยี้หัวคนข้างๆอย่างเมามันส์ เอส หนุ่มหล่อดีกรีนักกีฬาบาสเกตบอล
บวกกับนิสัยที่ดูเถื่อนปากร้ายกวนหนัก เป็นเพื่อนคนแรกของคินเพราะตั้งแต่จำความได้
คินก็เห็นมันอยู่ในชีวิตไปแล้ว
“อ่า.. หรอ” คินทำท่าใช้ความคิดแกล้งอีกฝ่าย
คิน หนุ่มร่างเพรียวบาง
ตัวเล็กแต่ไม่ถึงกับเตี้ยมาก เขาสูงในมาตรฐานชายพอดี
แต่เมื่อเขาอยู่ข้างเพื่อนทั้งสองคนก็ยากที่จะดูให้สูงได้ เวลาคินอยู่มหาลัยจะใส่แว่นกรอบใหญ่เลนส์เปล่า
เพราะไม่อยากสะดุดตากับใครมากนัก
เกลียดการมีชีวิตร่วมกับคนดี... นั้นคือสิ่งที่เขาคิด
⃝
“เห้ย ส่งมาทางนี้ๆ แฮ่ก แฮ่ก”
เสียงคนในโรงยิมดังเอี๊ยดอ๊าดจนปวดหู
หลังเลิกคลาส คินก็ต้องมานั่งดูเอสแข่งบาสที่หลังมหาลัย ร่างบางนั่งอยู่บนอัตจรรย์
สองมือจดจ่อกับโทรศัพท์ของตัวเองเหมือนสังคมก้มหน้า คินไม่สนใจคนรอบข้างแม้แต่น้อย
ต่อให้เสียงเชียร์เอสตอนได้แต้มดังขนาดไหน
ก็ไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นมามอง จนกระทั่ง
“แฮ่!! ไง พ่อสิงค์อมควัน”
หนุ่มหน้าทะเล้น กระโดดขึ้นมาตรงหน้า
พร้อมกับทำหน้าแลบลิ้นปลิ้นตา กวนเบื้องล่างใส่
“เชี่ยย ” คินเอ่ยออกมาก่อนจะเอามือไปตบหัวอีกคน
“ทำเหี้ยไร ไอ้โป้” ร่างบางวางโทรศัพท์ลงก่อนจะหันมาส่งสายตาคาดแค้นให้อีกฝ่าย
“อะไรวะ เดี๋ยวนี้เค้าฮิตอุทานคำนี้กันหรอ” ดีโป้
หนุ่มหน้ายุ่ง ที่คิดว่าทุกๆที่ ที่ตัวเองอยู่ ที่ไหนก็เหมือนอยู่บ้านทั้งนั้น แถมชอบทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาว
ที่เห็นทุกเรื่องเป็นเรื่องตลกอีกต่างหาก
ดีโป้ย้ายก้นตัวเองลงมานั่งข้างๆคิน ปากอมอมยิ้มรสโคล่าเหมือนเด็กห้าขวบ
ไม่พอยังเอาออกมาเลียแผล็บๆอีกต่างหาก ทำตัวน่าเกลียดชะมัด... ยัง
ยังไม่พอมันยังเอาตีนก่ายเก้าอี้ที่อยู่แถวข้างล่างอีก
“นี้บ้านมึงหรอ” ร่างเพรียวพูดพร้อมกับเอาขาไปเขี่ยตีนอีกฝ่าย
“บ้านพ่อมึงมั้ง”
=_= เกลียดมัน
“แล้วมีธุระอะไรกับชั้น?” ไม่อยากจะเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับพวกไร้แก่นสารเท่าไหร่
มือบางเลื่อนจอโทรศัพท์อีกครั้งเมื่อมันสั่นว่ามีการแจ้งเตือน
“Are
you free tonight?, Dear”
“ไม่มีอ่ะ
ได้ข่าววันนี้มึงมาเรียนได้เลยมาเชยชมดอกไม้” ดีโป้ยิ้มยีฟันขาว
“หึ ข่าวไวดีนี่” คินเยียดยิ้มเรียวได้รูปก่อนจะกระตุกคิ้วเล็กๆ
ให้อีกฝ่ายเป็นเชิงเย้าแหย่
ดีโป้หัวเราะกับตัวเองน้อยๆก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปหาร่างบางช้าๆ
สายตาของทั้งคู่ประสานกันชั่วขณะ จนริมฝีปากทั้งสองประกบกัน
ปากเรียวเผยอออกเล็กน้อยเผื่อให้อีกฝ่ายบดบี้ลงมาได้อย่างชำนาญ
ดีโป้ร้องหึกับตัวเองและบรรจงกดจูบรสโคล่าให้ร่างเพรียวแบบย้ำๆ
โดยที่ไม่ต้องทำอะไรมาก ก็เพราะเจ้าตัวสนองตอบรับเขาดีขนาดนี้ สองมือเลื่อนมาประคองใบหน้าเรียวไว้เพื่อไม่ให้เบือนหนี
ลิ้นรักก็ยังคงพันเกี่ยวเกี้ยวกันต่อไปอย่างไม่มีใครยอมใคร
“แฮ่ม”
“เรียกกูมาเพื่อให้กูมาดูเรื่องแบบนี้อะนะ” เสียงทุ้มจากบุคคลที่สามดังขึ้น
ทำให้ร่างสองร่างที่จะผสานตัวกันอยู่แยกออก
คินสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะผละให้อีกฝ่ายถอยออกไป ร่างเรียวยกนิ้วปาดริมฝีปากเบาๆ
ส่วนดีโป้นั้นทำเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ข้างๆอย่างขัดใจ เขามองบุคคลที่สามอย่างอารมณ์เสีย
มาเสือกทำไมตอนนี้ว่ะ!!
“ฮะฮะ กูว่ามึงมาเร็วไปนะ”
ดีโป้พูดทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
สกิลการเปลี่ยนสีหน้าท่าทางของเขาให้สิบเต็มเลยทีเดียว ราวกลับตะกี้ทั้งสองคนไม่ได้ทำอะไรกันอยู่
จะว่าเขาเป็นคนผิดก็ไม่ใช่
คนตัวเล็กเล่นมองเค้าด้วยสายตาหวาดเยิ้มก่อนทำไมกันหละ?
หรือเขาเองที่อยากจะลิ้มลองมันตั้งแต่แรกอยู่แล้วกัน?
“ห้าโมง กูมาตรงเวลา” เสียงทุ้มเอ่ยยกแขนข้างที่มีนาฬิกามาเคาะ ป๊อกๆ
ว่านี้ห้าโมง เป๊ะๆด้วย!!
คินเดินลงมาจากอัตจรรย์พร้อมกับดีโป้ ร่างเพรียวเปรยตามองชายเสียงทุ้มตั้งแต่หัวจรดเท้า
คินเผลอร้องว้าวขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะลอบสังเกตอีกครั้ง
ชายหนุ่มสูงราวร้อยแปดสิบเซนติเมตรผิวน้ำผึ้งออกขาวหน่อยๆ ผมสีโอ๊กน้ำตาลเข้มนิดๆ
สันจมูกคมเรียวสวย กรามที่ค่อนข้างได้รูป ลากยาวลงมาถึงคอและไล่ลงไปยังสันไหปลาร้าจากเสื้อนิสิตที่ดูยุ่งๆ รวมๆแล้วทำให้ชายคนนี้ดูเซ็กซี่ไม่หยอกเลย
“มาพอดีมากเลยจ้ะ มาช่วยกูทำรายงายเลยครัช F จะแดกหัวกูละเนี่ย”
ผู้ชายหน้ากวนตีนพูดติดตลกใส่พลางทำหน้าทำตาล้อเลียนอาจารย์ที่สอนอีกต่างหาก
เห็นหัวคินหน่อยดิเห้ย เอ้ย เห็นหัวอาจารย์หน่อย
เหมือนดีโป้จะรู้ว่าร่างเล็กที่อยู่ข้างๆแอบด่าเขาอยู่ลึกๆ
รู้นะว่าคิดอะไรอยู่คุณชายเสือสมิง
“ไอ้ซีลลลล ฮาลโหล้
ช่วยมีตัวตนต่อหน้ากูหน่อย นายน้อยคนนี้ คิน นะแจ้ะ อิ อิ” ดีโป้เอ่ยแซะสองคนนี้ไปทีนึง
แหม มามีการส่งสายตาให้กูช่วย ให้ตายเถอะ อีคินกูรู้หรอกหน่ะว่ามึงจ้องไอ้นี่อยู่
และก็ใช่คนเดียวสะที่ไหน ไอซีลนี่ก็ด้วย! มองไอคินอย่างกับข้อสอบโอเน็ต ขี้สงสัย!!
แต่ไอโป้คนนี้ขอบอกไว้เลยนะนายซีล...
ถ้าจะเล่นกับคิน
มึงต้องเลว J
ให้ตายเถอะ
นี่ดูก็รู้ว่ามองสำรวจร่างกายกันขนาดไหน ไอแอบมองยังพอทน
แต่นี่เล่นมองกันโต้งๆผ่านเลนส์แว่น ที่มองดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดา
เขารู้สึกว่าคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้ามีกำแพงหนาๆที่ไม่มีใครเข้าถึง
ครั้งแรกที่เห็นจากไกลๆก็ดูเหมือนเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง
แต่พอสบตาเข้าเมื่อกี้ หัวใจเขากลับหยุดนิ่งเต้นรัว แต่มันไม่ใช่เต้นรัวเพราะตกหลุมรัก...
มันเต้นรัวเหมือนกับ ถูกสายตาเย็นเชียบของปีศาจกำลังจ้องมองที่เขา…
ราวกับกำลังสะกด
คนตรงหน้าโค้งตัวให้เขาเล็กน้อยเมื่อดีโป้แนะนำชื่อ
กลายเป็นอันว่าซีลก็ต้องผงกหัวตามอย่างกังๆ
คินไม่ได้ตอบอะไร
เขาได้แค่มองหน้าร่างสูงไว้ไม่ละสายตา
ร่างสูงรู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่การมองอย่างเดียวแล้ว
มันเหมือนกับ...จะกลืนกินเค้าเข้าไปอย่างไงอย่างงั้น!
Rrrrr rr r…
ยังไม่ทันที่จะเอ่ยอะไรต่อ
เสียงโทรศัพท์จากคนตัวเล็กดังขึ้น มันทำให้ชายหนุ่มต้องหลุดออกจากภวังค์ ขนาดคุยโทรศัพท์ยังมีเสน่ห์
น่าดึงดูดขนาดนี้.... ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นคนๆนี้เลยล่ะ?
หลังจากวางสายร่างเล็กดูรู้สึกร้อนรนแปลกๆ
ซีลเห็นคินหันมามองเขาแวบนึง นัยน์ตารู้สึกเหมือนต้องการสื่ออะไรบางอย่าง
ก่อนจะขอตัวลาออกไป.... มันอาจจะเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่เขาคิด แต่ก็อาจจะไม่ใช่
ร่างบางดูไม่มีแววจะสานอะไรต่อไปจากนี้
แล้วความรู้สึกบางอย่างตะกี้มันคืออะไร?
แปลกคน....
ซีลได้แต่มองตามหลังรางบางจนหายลับไป
ถ้าเขาจะจัดลำดับความแรร์ เค้าคงให้คินได้อันดับหนึ่งไปเลยล่ะ
รางสังหรณ์มันบอกตั้งแต่แวบแรกที่สบตากัน ว่าคินน่ะยาก... ยากยิ่งกว่าข้อสอบแกทแพท
เขาดูแบบคนมีเงื่อนงำอะไรบางอย่างเอาไว้ เฮ้อ ไอแบบนี้สิ
ที่ซีลไม่อยากจะเจอเท่าไหร่
รู้สึกว่าชีวิตของเขาจะต้องกลับมาวุ่นวายอีกละมั้ง....
Rrrrrr rrr rr….
[hello!
When are you coming!!!]
“wait”
[w…]
ตื้ด ตื้ด ดด
เฮ้อ...
อยากจะถอนหายใจจนหมดลม คินกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางด้านหลังของโรงยิม
เอสอยู่ไหนวะ....
พอวิ่งมาจนสุดทางข้างหลัง
ก็ได้กลิ่นหอมของกัญชาลอยมา จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เอส
เขายืนพิงตู้คอนเทนเนอร์สีแดงสดพลางปล่อยควันขาวลอยฟุ้งเต็มไปหมด ให้ตายสิ อยากจะโดนจับมากใช่มั้ย?
ถึงแถวนี้มันไม่มีคนก็เถอะ
กลิ่นแรงเป็นบ้า...
“เอส”
ร่างบางเดินเข้ามาหาแบบเอื่อยๆ ถ้ารู้ว่าการวิ่งไม่ถึง6-7เมตรมันเหนื่อยขนาดนี้นะ
สู้นั่งรอให้ไอบ้านี่เดินมาหาเขาดีกว่า
“อ่าว คิน
นี่อุตส่าห์วิ่งมาหากูเลยหรอ” ร่างสูงกว่าทำหน้าตกใจหนักมากที่เห็นคินวิ่งมาหาเขา
ผีเข้าหรือเปล่าหรือวันนี้เขาจะถูกหวยกัน?
“กลับด้วยไม่ได้แล้ว
มีธุระต่อ”
“วันนี้แปลกวะคิน
ปกติมึงไม่พลาดนัดซ้อน” เอสพูดขึ้น แต่เขาแปลกใจจริงๆวันนี้ไอคินมันแปลกๆ
ไหนจะมาเรียนได้ ไหนจะวิ่ง แถมดันซ้อนนัดด้วยทั้งที่ปกติมันไม่เคยพลาด ร่างสูงสังเกตมองหน้าคนที่อยู่ข้างหน้าชัดๆ
รู้สึกมันโทรมลงนิดๆ แค่นิดเดียวจริงๆ ถึงยังไงเขาก็สัมผัสได้
“มีไรไม่บอกกูหรอ”
“เปล่าหรอก
มันกะทันหัน พึ่งโดนโทรเรียกเมื่อกี้”
“สำคัญขนาดนั้นเลย?”
ดูท่าทางร่างสูงกว่าจะไม่ยอมง่ายๆ เฮ้อ แต่มันก็ไม่ยากเท่าไหร่ที่จะให้เอสเลิกถามเขา
ร่างเล็กค่อยๆเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิทจนใกล้กันไม่ถึงคืบ
คินเงยหน้าขึ้นสบตาเอสเบาๆ ก่อนที่ขาทั้งสองจะเขย่งตัวให้สูงและทำการประกบริมฝีปากที่ข้างแก้ม
มือข้างไม่ได้จับร่างสูงไว้ เกลี่ยปอยผมให้ทัดหูก่อนจะกระซิบ
“เอสสำคัญกว่าอยู่แล้ว
ไว้จะมาใช้คืนทีหลัง” เสียงเล็กๆที่ไม่ว่าฟังเมื่อไหร่ก็มีสิทธ์จะละลายได้ทุกครั้ง
กระซิบเสียงกระเซ่าอยู่ข้างหู ใครล่ะจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เขา?
พูดจบร่างบางก็หันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
เขามั่นใจมากถ้ายังอยู่ต่อคงไม่ได้ออกไปไหนแน่
“สำคัญขนาดนั้นเลย?”
เสียงแหบตะโกนขึ้น ไกลพอที่คนตัวเล็กจะได้ยิน
“พลาดไม่ได้เลยล่ะ”
เป็นยังไงกับน้องคินบ้างคะ? ชอบกันรึเปล่าา ไรท์ค่อนข้างชอบคาแรคเตอร์
ของคินมากๆ มันดูดาร์กๆแนวลึกลับดี5555555
ค่อนข้าง งง กับตัวละครมั้ยคะ เดี่ยวจะรอให้ตัวละครออกมาเยอะกว่านี้หน่อยนะ
เดี๋ยวไรท์จะลงแนะนำตัวละครให้น้า
1 ment 1 vote เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
(เป็นผลของการอัพต่อไปต่อน้า)
ความคิดเห็น