คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ทีมที่อยู่นอกเกม กับ ทีมที่ทำร้ายเพื่อน
บทที่ 4
[ทีมที่อยู่นอกเกม กับ ทีมที่ทำร้ายเพื่อน]
ภายในลานโดมที่ใช้สำหรับเป็นที่เข้าแถวของนักเรียน ในตอนนี้กล่องลังใบที่ 3 ก็ได้ถูกพบแล้วโดยนักเรียนชั้น ม.ต้น มันถูกซ่อนอยู่ใต้เวทีเล็กหน้าลานโดม เมื่อเด็ก ม.ต้นโชคร้ายคนนั้นนำกล่องออกมา ก็ถูกรุมแย่งทำร้าย เพราะในตอนนี้ที่ลานโดมเต็มไปด้วย นักเรียนที่บ้าคลั่งเพราะต้องการชนะเป็นจำนวนมาก สงครามที่เละเทะจึงบังเกิดขึ้น กล่องลังถูกโยนไปมาเปลี่ยนมือไปเรื่อยๆ โต๊ะ และเก้าอี้ที่ถูกโยนออกมาจากอาคารถูกนำมาใช้ที่นี่ อาวุธที่หยิบจับได้ถูกนำมาใช้ฟาดกันราวกับว่านี่ใม่ใช่การกระทำของมนุษย์
ท้องฟ้าที่มืดครึ้มในช่วงเช้าตรู่ ตอนนี้เริ่มมีฝนเทลงมาบ้างเล็กน้อย ลมพายุเริ่มพัดผ่านเข้ามาและพาบรรยากาศอบอ้าวของกลิ่นไอฝนเข้ามาด้วย ต้นไม้ที่อยู่รอบๆสั่นไหวราวกับจะถอนรากขึ้นมา
รถบรรทุกคันใหญ่ขับฝ่าลมฝนเข้ามาในโรงเรียนด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะหักเลี้ยวอย่างกะทันหันเข้าไปในลานโดม ทำให้ทุกๆคนที่กำลังแย่งกล่องกันอยู่พากันวิ่งหลบรถบรรทุกแทน ของที่บรรทุกอยู่หลังรถหกกระจายไปทั่ว คนขับรถขับวิ่งวนๆอยู่อย่างนั้นจนของที่บรรทุกมาข้างหลังหล่นจนหมด.
....เมื่อมองดีๆแล้วของที่กระจายลงมาจำนวนมากก็คือ..
กล่องลังเกือบ 100 กล่อง…..
“ เฮ้ยย อะไรกันวะเนี่ยทำไมมันมีกล่องมากมายขนาดนี้”
“ ใครเป็นคนทำกันวะเนี่ย”
“แย่แล้วละ มันกระจายไปทั่วโดมหมดเลย มันปนไปหมดแล้วเราไม่รู้เลยว่ากล่องจริงเป็นอันไหนกันแน่”
แทนที่จะหยุดการจลาจลแต่กลับทำให้ เกมดุเดือดขึ้น ทุกคนพยายามปาหินหรือสิ่งของต่างๆนานา ใส่รถบรรทุกปริศนาก่อนที่คนขับ จะค่อยๆ รีบขับออกไปจากโรงเรียนทันที
ครูประสิฐที่ยืนอยู่บริเวณอาคาร 1ยิ้มพอใจกับผลงานของตัวเองพร้อมๆกับนับเงินค่าจ้างของปอนด์[3]ไปด้วย โดยที่ไม่สนใจเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นตรงหน้าเลย
[ประกาศ ประกาศ นักเรียนทุกๆคนทราบด้วยครับ]
ทันใดนั้นเอง เสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้นักเรียนทั้งโรงเรียนต้องหยุดการต่อสู้ก่อนที่จะหันมาฟัง
[PROT SURVIVOR รอบคัดเลือกจบลงแล้วเป็นที่เรียบร้อยเราได้ผู้ชนะครบ 4 ทีมห้องแล้ว]
สิ้นเสียงประกาศลงทำให้นักเรียนทั้งโรงเรียนโห่ร้องขึ้นมาในทันทีอย่างไม่พอใจ หลังจากที่ยอมหลั่งเลือดต่อสู้ถึงขนาดนี้แล้วแท้ๆ แต่ PSV กลับจบลงเร็วกว่าที่คิดเอาไว้
“อะไรวะ จบแล้วหรอ !!! โธ่เอ๊ยย ไม่เห็นจะสนุกเลย”
“ไปพวกเรากลับกันเถอะ...เสียเวลาชะมัดเลยว่ะ”
“ฉันเสียเพื่อนไปหมดเลย ทุกคนมันบ้าไปแล้ว สุดท้ายก็ไม่ชนะ” นักเรียนคนนึงที่ชื่อว่ามาสน่า[8] พูดขึ้นทั้งน้ำตาและทรุดลงไปนั่งกับพื้นอย่างเหนื่อยล้า
หลายๆคนรู้สึกผิดหวังที่ตัวเองไม่ชนะบ้างก็ถอดใจแล้วเดินกลับไป บ้างก็นอนสลบอยู่ตรงนั้นโดยที่ในมือยังคงกำอาวุธเอาไว้แน่นเพราะเจ็บใจ
............................................................................................................................................................................
ในห้องประชาสัมพันธ์ ที่ตอนนี้ถูกล็อกกุญแจอยู่จากข้างในเพื่อกันไม่ให้คนที่อยู่ข้างนอกเข้ามาได้ เป็นนัด[2]ที่นั่งอยู่ข้างในและกำลังนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างสบายใจ นัด[2]ยิ้มอย่างพอใจกับผลงานของตัวเอง และแผนการที่แยบยลของพิมาย[2]โดยที่ตอนนี้ คนทั้งโรงเรียนเชื่อหมดแล้วว่า PSV รอบคัดเลือกจบลงไปแล้วจริงๆ เพราะเสียงประกาศนั้นเป็นเสียงของนัด[2]เอง
“ เยี่ยมไปเลย ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ในห้องประชาสัมพันธ์ มีเครื่องเปลี่ยนเสียงด้วยเนี่ย ไหนดูซิ มีใครบ้าง....มีครูนพ ครูเรวิท ครูกลด ครูอิสราก็ด้วย มีแม้กระทั่งเสียงของผู้อำนวยการ 3คนก่อนหน้า แจ๋วไปเลย !!!”
ในขณะที่นัด[2] กำลังเล่นเปลี่ยนเสียงไปมาอย่างสนุกสนานนั้นเอง ก็มีเสียงฝีเท้ากลุ่มใหญ่ก็เดินเข้ามาใกล้ๆก่อนที่ประตูห้องประชาสัมพันธ์ จะถูกท่อนเหล็กเขวี้ยงเข้ามาจนพัง นัด[2]ตกใจสะดุ้งโหยงหันไปพบว่าตัวเองตกอยู่ในวงล้อมของทีมปริศนาเข้าแล้ว
“ ประกาศหลอกๆ ว่าเกมจบแล้วเนี่ยนะ ใครเชื่อก็โง่แล้ว” เสียงหนึ่งพูดขึ้นและหันไปหาเพื่อนทั้งกลุ่ม
“ แต่ฉันว่า มีคนโง่เยอะแยะเลยว่ะ” อีกเสียงหนึ่งตอบขึ้นมาก่อนที่จะจ้องเขม็งไปหานัด[2]
“พวกแก พวกแกมันห้อง……!!!!.”
พูดยังไม่ทันขาดคำ นัด[2] ก็ถูกท่อนเหล็กที่ใช้พังประตูเข้ามาฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรงจนล้มหมดสติไปล้มตึงไป
..............................................................................................................................................................................
“ พิมายเรียกนัด[2] ตอบด้วย”
ในห้องสมุดที่เงียบสงบตอนนี้ ผ้าม่านสีขาวถูกปิดเอาไว้ทำให้ข้างนอกไม่เห็นข้างใน ภายในเปิดแอร์ด้วยความเย็นแบบพอดีๆปัญจะ และพิมายต่างก็นั่งหันหน้าเข้าหากันเพื่อกันไม่ให้อีกฝ่ายหนีและรอให้เป็นไปถามแผน ในขณะที่ตอนนี้พิมาย[2]เรียกนัด[2] ผ่านวิทยุสื่อสารแต่ก็ไร้วี่แววตอบกลับจากอีกฝ่าย ปัญจะจ้องหน้าพิมายที่นั่งอยู่ตรงข้ามก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา
“ ถ่านหมดรึเปล่าวะ” ปัญจะ[3]ถามกวนๆ
“ ตอนนี้แผนของพวกเราสำเร็จแล้ว ทุกคนเชื่อกันหมดแล้วว่าเกมจบแล้วจริงๆ คราวนี้ก็เหลือแค่พวกเราที่ต้องมาแย่ง กล่องที่อยู่ที่ลานโดมแล้วล่ะ ตอนนี้ทีม 5/2 เหลือแค่แกคนเดียว เอาเวลาตอนนี้รีบไปหากล่องที่ 4ดีกว่านะ”
ปัญจะ[3]พูดก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์กดโทรหาปลายสาย
เอิร์ธ[3]ที่นั่งรอ อยู่บนอาคาร 5 ตามที่ปอนด์สั่งเอาไว้ตั้งแต่แรก กำลังใช้กล้องส่องทางไกลส่องสังเกตุการณ์บริเวณรอบๆโรงเรียนก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้น เอิร์ธหยิบมันขึ้นจากกระเป๋า หน้าจอขึ้นโชว์ว่าปัญจะ[3]โทรมา
“ ฮัลโหล...เอิร์ธ นี่ปัญจะนะ ฟังให้ดี PSV ยังไม่จบจริงๆมันเป็นแผนการหลอกคนทั้งโรงเรียนของฉันเอง ตอนนี้นายอยู่บนอาคารใช่รึเปล่า” ทันทีที่เอิร์ธ[3]ได้ฟังก็โล่งอก พร้อมๆขยับแว่นลงเล็กน้อยและตอบกลับไป
“ อ๋อๆ ใช่ฉันอยู่คอยสังเกตการณ์ อยู่บนนี้ตั้งแต่เกมเริ่มแล้ว ฉันก็นึกว่าเกมจบไปแล้วจริงๆ ดีจังเลยนะ”
“ เอิร์ธ[3]ฉันอยากให้นายไปที่ลานโดมในตอนนี้เลย มีกล่องลังปลอมๆเกือบ 100 กล่องกระจายอยู่ทั่วเพราะว่ามันเป็นแผนหลอกของพวกเรา แต่มีอยู่กล่องเดียวที่เป็นกล่องจริงปนอยู่ใน 100 กล่องนั้น วิธีดูง่ายๆ กล่องลังของปลอมจะมีปากกาเมจิกสีแดงป้ายอยู่ด้วย ถ้าไม่มีแสดงว่ากล่องนั้นเป็นของจริง ฉันอยากให้นายไปเอามันมาตอนนี้เลย”
เอิร์ธ[3]ยิ้มขึ้นมาทันทีที่ ปัญจะ[3]พูดจบ
“ แจ๋วไปเลย ฮ่า ฮ่า แค่นี้นะปัญจะ[3]เดี๋ยวฉันจะไปมาให้” เอิร์ธวางสายและวิ่งไปที่ลานโดมอย่างรวดเร็วในทันที
พิมาย[2] สบตาปัญจะ[3]ที่เพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จ ปัญจะ[3]มองตอบก่อนที่จะยักไหล่ให้เหมือนเป็นการเยาะเย้ยเพราะตอนนี้สถานการณ์ในเกม ทีมห้อง 5/3 ที่สมาชิก และทีมเวิร์คดีกว่า กำลังได้เปรียบ 5/2 ที่เหลือแค่พิมาย[2]เพียงคนเดียว ดริงค์[2]เองก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน
“ จะเดินออกจากห้องสมุดไปแย่งเอิร์ธตอนนี้ เลยก็ได้นะ”
“ใครว่าเหลือฉันแค่คนเดียวล่ะ” จู่ๆพิมายก็ฉีกยิ้มขึ้นมา ปัญจะเองไม่เข้าใจว่าตอนนี้อีกฝ่ายมัวพูดขู่อะไรอยู่ หรือแค่พูดเพื่อข่มใจตัวเองไปเท่านั้น พิมาย[2]หยิบโทรศัพท์ของตัวเอง ที่เอาไว้ข้างล่างตั้งนานขึ้นมาให้ปัญจะดู หน้อจอขึ้นว่า....
“ เต้ย[2] โทรมางั้นหรอ......” ปัญจะ[3]อุทานขึ้น
“แต่ว่า ตอนนี้ทุกคนใน 5/2และคนอื่นๆที่มาโรงเรียนไม่ทัน ถูกกักให้อยู่นอกโรงเรียนนะ ถุงโทรมาก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกน่า”
“ เต้ย[2]นะโทรมาตั้งนานแล้วล่ะ ที่แกคุยโทรศัพท์กับเอิร์ธ[3] เรื่องกล่องปลอม 100 กล่องและจะมีกล่องจริงเพียงกล่องเดียวกล่องจริงคือกล่องที่ไม่มีเมจิกสีแดงเขียนอยู่ ฉันเปิดลำโพงให้ดังๆ ตอนที่เต้ย[2]โทรมาทำให้ได้ยินเรื่องทั้งหมดที่แกคุยกับเอิร์ธ[3]ยังไงล่ะ อยากรู้รึเปล่าว่าเต้ย[2]โทรมาหาฉันทำไม.....”
คราวนี้เป็นทีพิมาย[2]ที่ยิ้มเจ้าเล่ห์คืนให้ปัญจะ[3]บ้าง แต่กลับกัน ปัญจะ[3]กลับหน้าซีดเผือดและกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจที่พลาดไป และเหมือนจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
........“ เต้ย[2] โทรมาบอกว่า ตอนนี้ทีม 5/2 ที่อยู่นอกโรงเรียน แอบเข้ามาในโรงเรียนได้แล้ว เอิร์ธ เสร็จแน่ !!!”……
…………………………………………………………………………………………………………………………………
หลังจากที่มีเสียงประกาศปลอมว่าเกมจบของนัด ที่ลานโดมตอนนี้แทบจะไร้ผู้คนเพราะกลับออกไปกันหมดแล้ว แต่ยังคงเหลือกล่องลัง จำนวนมากเกือบ 100 กล่องที่กระจัดกระจายอยู่ทั่ว เอิร์ธ[3]วิ่งมาถึงพอดีท่ามกลางกล่องลังจำนวนมาก ก่อนที่จะกวาดสายตามองไปรอบๆ และอุทานขึ้นมาเบาๆ
“ โห... เยอะขนาดนี้ถึงจะรู้ว่าไม่มีเมจิกป้ายอยู่ก็คงหายากแน่ๆ” เอิร์ธ[3]ทำได้แค่เดินแตะกล่องที่วางเกลื่อนอยู่ไปพลางๆเท่านั้น ในขณะเดียวกันก็มีเสียงฝีเท้า ของคน 3-4 คนเดินเข้ามาหาเอิร์ธ[3] ก่อนที่หลายๆเสียงจะพูดขึ้นพร้อมกัน
“ 5/3 ส่งแกมาคนเดียวหรอไงเจ้าอ้วน”
“ แกคงไม่ต้องเสียเวลาหากล่องแล้วล่ะ...”
“ กล่องลังของจริงอยู่ที่พวกเราแล้วเฟ้ย !!”
เอิร์ธ[3]หันไปหา ก็พบกับนักเรียน 5/2 ในนั้นก็มี เต้ย[2] โฟล์ค[2] บอส[2] และนนท์[2] ที่เพิ่งแอบลักลอบเข้ามาในโรงเรียนได้หลังจากที่นนท์[2] คิดวิธิปิด เสาสัญญาณไฟฟ้า กับลวดไฟฟ้าโดยการบังคับให้เครื่องบินจิ๋วที่ติดปืนฉีดน้ำขนาดเล็กให้เข้าไป ปิดตัวเซ็นเซอร์ ของลวดไฟฟ้าโดยใช้น้ำทำให้ระบบเกิดความขัดข้องขึ้นมา..
“เสียดายพวกเราไม่ได้เข้าร่วมเกมตั้งแต่ต้น จริงๆเลย” บอส[2] พูดขึ้นมา พร้อมกับหันไปยกนิ้วให้นนท์[2]
เอิร์ธ[3]ทำอะไรไม่ถูก และกำลังถูกล้อมด้วยทีม 5/2 ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นกล่องของจริงอยู่ในมือเต้ย ในใจคิดว่าตัวเองช้าไปซะแล้ว
“ พวกแก...!!!” เอิร์ธอึกอัก
“ ฉันมีเรื่องอยากจะถาม...” เต้ย[2] ลากคอเสื้อเอิร์ธขึ้นมาก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วพูดต่อ
“ 5/3 ใช้มั้ย!!! ที่เป็นคนทำร้ายเสก กับนัดที่อยู่ในห้องประชาสัมพันธ์” เต้ย[2]จ้องเอิร์ธ[3]ด้วยแววตาที่สงบตาแฝงไปด้วยความจริงจัง เพราะเอิร์ธ[3]ที่อยู่บนอาคารตลอดเวลาเลยไม่รู้เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นได้แต่ส่ายหัว หงึกๆ
“ไม่รู้เว้ย !!!! ปล่อยฉันไปได้แล้ว เสก[2]เพื่อนของแกอาจโดนใครทำร้ายมาก็ได้แต่ที่แน่ๆไม่ใช่พวกเราหรอก เพราะพวกเรา 5/3 สู้แบบยุติธรรมมาตลอด เอาสิ พวกแก 4 คนจะรุมกระทืบฉันตรงนี้เลยก็ได้ !!”
เพราะว่ารู้อยู่แล้วว่า 5/2 จะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน เอิร์ธ[3]จึงกล้าตะโกนใส่หน้าเต้ยอย่างไม่เกรงกลัว เต้ย[2]ลากคอเอิร์ธ[3]เข้ามาใกล้ๆด้วยอารมณ์โมโหสุดขีด
“ เฮ้ย ใจเย็นก่อนๆ” โฟล์ค[2]เข้ามาห้ามเพราะไม่เคยเห็นเต้ยอารมณ์ ฉุนเฉียวขนาดนี้อาจเป็นเพราะเพื่อนในทีมถูกทำร้ายอย่างไม่น่าให้อภัยได้มันจึงไปจุดชนวนโมโหของเต้ย[2]ที่ปกติแล้วรักสงบให้ตื่นขึ้น
“ตอนนี้ข้าว่าพวกเรารีบ เอากล่องไปที่ดาดฟ้าอาคาร 5เพื่อจบเกมเลยดีกว่า ส่วนเรื่องที่เสกกับนัดถูกทำร้าย เราค่อยมาจัดการทีหลังก็ได้ หรือบางที ฉันก็คิดว่าพวก 5/3 อาจจะไม่รู้เรื่อง” นนท์พูดขึ้นเพื่อให้เต้ยอารมณ์เย็นลงบ้าง
“ เป็นไงล่ะ ฉันบอกพวกแกไปแล้วว่าไม่รู้เรื่อง” เต้ย[2]ปล่อยคอเสื้อเอิร์ธขณะที่เอิร์ธ[3]ผลักออกอย่างเย้ยหยัน
“เอาไปเถอะกล่องนั้นน่ะ อย่างพวกแก 5/2 น่ะมันต้องใช้กำลังแย่งมาอยู่แล้วนี่นา โธ่เอ๊ย!!!”
เต้ย[2]ง้างหมัดเพื่อที่จะชกเอิร์ธ[3] แต่บอสกับโฟล์คก็เข้ามาห้ามเอาไว้ก่อน
“อย่าไปฟังที่มันพูดสิ !! เดี๋ยวจะยิ่งเสียเวลาไปกันใหญ่ รีบเอากล่องไปว่างที่ดาดฟ้าตอนนี้เลยดีกว่า เดี๋ยวจะมีคนเห็นเข้าซะก่อน” นนท์[2]เข้ามาดึงแขนเต้ยเอาไว้ เต้ย[2]กำหมัดแน่นจนในที่สุดก็ยอมเดินออกไปโดยดี ก่อนที่จะหันกลับมาพูดกับเอิร์ธ[3]
..............“ พวกแกแพ้แล้ว....5/3”..............
...ทันใดนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าของกลุ่มใหญ่อีกกลุ่มที่เดินเข้ามาภายในลานโดม โดยที่ทุกคนไม่รู้ตัว สายตาที่หยิ่งผยองจนน่าขนลุกของสมาชิกในทีมที่เพิ่งเดินเข้ามาร่วมวงจ้องเขม็งมายัง เต้ย[2] โฟล์ค[2] บอส[2] นนท์[2] และเอิร์ธ[3] น่าแปลกที่ทีมนี้ไม่เชื่อในเสียงประกาศปลอมๆของนัด[2]
“ 4 ต่อ 1นี่มันหมาหมูชัดๆเลยนะ พอพิมาย[2]ไม่อยู่ พวกแก 5/2ก็ไม่ต่างไปจากพวกกระจอกดีๆหรอก”
“ฉันคนเดียวก็จัดการ ทุกคนในนี้ให้ร่วงหมกได้ง่ายๆเลยล่ะ หึ หึ”
“ พอเลาะกันได้ปัญญาอ่อนที่สุดจริงๆเลยนะ คนที่โดนทำร้ายก็เพราะว่ามันอ่อนแอยังไงล่ะ สำหรับ PSV น่ะไม่มีที่สำหรับคนอ่อนแอหรอกนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
น้ำเสียงที่ดูถูกทับถม และชวนหงุดหงิดพูดขึ้นมาพร้อมๆกัน ใบหน้าของสมาชิกในทีมที่ไม่ค่อยคุ้นเคยสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ 5/4 และ 5/1 !! ทีมลึกลับที่ปรากฏตัวขึ้นในเวลาที่ PSV รอบคัดเลือกใกล้จะจบลงแล้ว
.....“ เจ้าพวกนี้คือ 5/5 !!”....
นนท์[2]พูดขึ้นมา พร้อมกับเอามือกุมศีรษะ ทีมที่น่ากลัวพอๆกับ GIFTED(5/1)ปรากฏตัวขึ้นแล้ว ในใจคิดว่าบางทีคนที่ทำร้ายเสก[2]กับ นัด[2] อาจจะเป็นเจ้าพวกนี้ก็ได้
“อะไรกันเนี่ย หมากัดกันอยู่รึไง!!” ตูน[5]ชายตัวเล็กสมาชิก 5/5 ที่เสื้อหลุดออกมานานอกกางเกงพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“ใจเย็นๆ ไม่จำเป็นต้องสู้แล้ว...อย่าพลั้งมือล่ะ เพราตอนนี้พวกเราชนะเข้ารอบ PSV รอบคัดเลือกไปแล้ว แต่แค่แวะมาดูสนุกๆก็เท่านั้นเอง” แม๊ก[5]พูดเสริมขึ้นมา และหันไปหาแต้ม[5] ชายช่างใหญ่ท่าทางดุดันและน่ากลัวที่ยืนอยู่ข้างๆ
ทุกคนแทบผงะกับคำพูดของแม๊ก[5] และไม่เข้าใจว่าตอนนี้ 5/5 ต้องการอะไรกันแน่ทั้งๆที่ชนะไปแล้ว
“ หมายความว่ายังไงเนี่ย !! ถ้าพวกแกไม่ได้โกหก ชนะไปแล้วยังจะมาที่นี่อีกทำไม” โฟล์ค[2]ถาม ในขณะที่เต้ย[2]ยังคงนิ่งเงียบและไม่พูดใดๆพร้อมกับมองวิเคราะห์ ทีม 5/5 ที่ก้าวเข้ามาร่วมวง
“พวกมันมีกันทั้งหมด 7 คน ตูน[5] ปาย[5] โปส[5] แต้ม[5] แม๊ก[5] เต๋า[5]” เต้ยพูดขึ้นมาเบาๆก่อนที่จะมองวิเคราะห์ ทีมตรงหน้าโดยที่ยังไม่แน่ใจว่าเป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่
“ เฮ้...บอกว่ามี 7 คนแต่แกลืมชื่อฉันไปรึเปล่า ฉันคนนี้แหละหัวหน้าทีม 5/5”
แอล[5]ชายร่างใหญ่ ท่าทางน่ากลัวพูดแทรกขึ้นมาในขณะที่หูยังคงใส่หูฟังอันใหญ่และเปิดเพลงเมทัล จนเสียงดังทะลุออกมาข้างนอก ทั้งสองฝ่ายยังคงยืนประจันหน้ากันอยู่ท่ามกลางความกดดันหลักอึ้งภายในลานโดม ที่ตอนนี้ ฝนยังคงตกลงมาเรื่อยๆไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดลง
“เจ้าอ้วน ที่ชื่อเอิร์ธ[3] กับพวก 5/3 ไม่รู้เรื่องที่เพื่อนของพวกแกโดนทำร้ายหรอก หึ หึ” โปส[5]พูดขึ้น
“ฉันนี่แหละที่เป็นคนต่อยมันร่วงเอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
สิ้นเสียงของโปส[5]ทุกคนก็โมโหเลือดขึ้นหน้าขึ้นมาทันที แต่ด้วยจำนวนคนที่น้อยกว่ามากถ้าลุยตอนนี้คงชนะยาก
“ พวกแกนี่เอง ที่ทำร้ายเสก ไอ้พวกสารเลวเอ๊ย !!!” เต้ย[2]วิ่งเข้าไปหาโปสอย่างขาดสติ ก่อนที่จะเหวี่ยงหมัดขวาเข้าสุดแรงแต่ก็โดนโปส[5]จับเอาไว้ด้วยมือซ้ายเพียงข้างเดียวอย่างง่ายดาย
“ ฉันบอกไปแล้วไงล่ะว่าไม่มีที่อ่อนแอสำหรับ PSV ในเกมนี้ไม่ว่ามันจะเป็นเพื่อนใครก็ตามแต่สุดท้ายแล้วคนที่อยู่รอดก็คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้น และนั่นก็คือทีม 5/5 ของพวกเรา !!! จำไว้ซะไอ้พวกกร๊วกก” โปส[5]พูดกัดฟันอย่างโรคจิตก่อนที่จะจิกบีบมือเต้ย[2]อย่างแรงจนเลือดไหลซิบออกมา กล่องP-PHONE ที่ถืออยู่ในมือร่วงตกลงกับพื้น
“ อ้ากกกกกกก !!!!” เต้ย[2]ร้องลั่นออกมาสุดเสียง
“ เฮ้ย !! ลุยเลย”
บอส[2]พูดขึ้นเมื่อเห็นท่าไม่ดีแล้วก่อนที่ทั้ง 5/2 และ 5/5 จะลุยเข้าใส่กันแบบไม่ยั้ง เอิร์ธ[3]ได้แต่ยืนมองแบบทำอะไรไม่ถูกในใจก็อยากจะคิดหนี แต่ก็อยากได้กล่อง P-PHONE
โฟล์ค[2]และบอส[2] พุ่งเข้าไปหาโปส[5]อย่างรวดเร็วเพื่อหวังที่จะช่วยเต้ย[2] แต่ทันใดนั้นเองก็โดน ปาย[5]และ แต้ม[5]รุมฟาดด้วยท่อนเหล็กอย่างไม่ทันตั้งตัวจนหัวแตกร่วงลงไปสลบเหมือดกับพื้นทันที
“พลั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้โง่เอ๊ย !!!” ปาย[5]พูดก่อนที่จะเตะซ้ำเข้าที่สีข้างซ้ำๆ โฟล์ค[2]และบอส[2]นอน ดิ้นอย่างทรมาน นนท์[2]เองก็วิ่งเข้ามาหาบ้างแต่ก็ถูกเต๋า[5]เตะจนทรุดลงกับพื้น ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบประแจออกมาจากกระเป๋าเครื่องมือของตัวเองและหลับหูหลับตาเหวี่ยงฟาดไปทางเต๋า[5] แต่ก็โดนจับเอาไว้ได้ เต๋าใช้ประแจทุบไปที่หัวของเจ้าของมันอย่างแรงจนนนท์[2]ร่วงลงไปนอนกับพื้น แม๊ก[5]และตูน[5]ก็เข้ามาช่วยกระทืบซ้ำ
เต้ย[2]เหวี่ยงเท้าเข้าเต็มๆ สีข้างของโปส[5]ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ยังคงไม่ปล่อยมือ ก่อนที่โปส[5]จะเหวี่ยงบิดแขนเต้ยและกระชากเข้ามาสุดแรงด้วยมือซ้ายเพียงข้างเดียว จนได้ยินเสียงกระดูกลั่น เต้ย[2]ลงไปนั่งยองๆกับพื้น
“ ปัด..โธ่..เอ๊ย..”
โปส[5]แสยะยิ้มอย่างสะใจแต่ก็ยังคงจิกมือเต้ย[2]เอาไว้จนเลือดไหลทะลักออกมามากขึ้น และให้เต๋า[5]ใช้ประแจของนนท์[2] ฟาดเข้าที่ท้ายทอยเต้ย[2]อย่างแรง ก่อนที่จะใช้หมัดซ้ายสอยเข้าที่ปลายคางจนเต้ย[2] หมดสติร่วงลงไป
“ โปสหมัดซ้าย!! เจ้านี่แหละที่เป็นคนจัดการเสก[2] ฉายาที่ได้มาตอนเอาชนะรุ่นพี่เกือบ 10คน ด้วยการชก โดยใช้แค่มือซ้ายเพียงข้างเดียว เป็นเพชฌฆาตที่แข็งแกร่งจนน่ากลัวเลยล่ะ” แอล[5]ที่นั่งดูเหตุการณ์ตะลุมบอลโดยที่ตัวเองไม่เข้ามาร่วมพูดขึ้นมา ในขณะที่ตอนนี้ทีม 5/2ทุกคนร่วงลงไปนอนกับพื้นหมดแล้ว เอิร์ธ[3]เองก็ตะลึงกับภาพที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน
“พวกนี้มัน บ้าที่สุด ไม่ใช่แค่แข็งแกร่งอย่างเดียวความเป็นทีมยังสุดยอด โดยเฉพาะเจ้าคนที่ชื่อโปส[5] โปสหมัดซ้าย !!!” เอิร์ธ พูดตะกุกตะกัก หน้าซืดเผือด ด้วยความกลัวก่อนที่จะตัดสินใจวิ่งออกไปโดยไม่สนใจกล่องแล้ว
“หมับ !!”
โปส[5]คว้าแขนเอิร์ธ[3]เอาไว้ทันทีพร้อมกับหันมาแสยะยิ้มให้
“ไม่ต้องทำอะไรมันนะ ปล่อยไปซะ” แอล[5] พูดขึ้นพร้อมกับเดินมาหาเอิร์ธ และหยิบกล่องลัง P-PHONE ที่ตกอยู่ขึ้นมาให้ ถึงแม้ว่าจะรับมันมาแต่เอิร์ธ[3]ก็ยังไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายนั้นมาดีหรือร้ายกันแน่
“ พวกแกมาช่วยฉันทำไมเนี่ย ? ทำไมไม่กระทืบฉันเหมือนที่ทำกับพวก 5/2 ?”
“ช่วยอย่างงั้นหรอ” แอล[5]พูดต่อ “คิดว่าพวกเราช่วยแกจริงๆอย่างนั้นหรอ”
ทีม 5/5 เดินเข้ามาล้อมเอิร์ธ[3]เอาไว้ก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมๆกัน
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้โง่ !! พวกเราน่ะ จะช่วยทีมที่อ่อนแอที่สุดเพื่อให้ได้เข้าไปในรอบจริง พอถึงเกมรอบจริง พวกเราก็จะได้จัดการทีมที่อ่อนแอที่สุดออกไปก่อนได้ง่ายๆยังไงล่ะ รู้เอาไว้ซะ …..
......เพราะพวกเราต้องชนะเท่านั้น ทีม 5/5 ต้องชนะ !!!!”
บรรยากาศอันน่ากลัวและกดดันสุดๆโดยรอบ ทำให้เอิร์ธ[3]อยากจะรีบวิ่งออกไปซะจากตรงนี้ เอิร์ธ[3] ผลักทุกๆคนที่ล้อมอยู่และวิ่งกอด กล่องลัง P-PHONE ไปด้วยความเจ็บใจ ทีมที่เข้ามาช่วยกลับช่วยด้วยความสมเพช
“ ใครว่าอ่อนแอล่ะ พวกเรา 5/3น่ะ ไม่มีวันแพ้หรอก คอยดู 5/5 ฉันจะจัดการพวกแกให้หมดใน PSV รอบจริง !!”
เอิร์ธ[3]วิ่งออกมาได้สักพัก จึงตัดสินใจหยิบ P-PHONE ทั้ง 6เครื่องออกจากกล่องลัง และโยนกล่องลังทิ้งก่อนที่จะเปลี่ยนไปใส่P-PHONEทั้ง 6 เครื่องใน กระเป๋าสะพายของตัวเองแทน เพราะถ้าใส่กล่องลังไป อาจเป็นเป้าสายตาได้บางทีแค่นำทั้ง 6เครื่องไปที่ดาดฟ้าก็ชนะแล้ว เอิร์ธ[3]วิ่งมุ่งหน้าไปที่อาคาร 5 อย่างเร็วที่สุด
..............
.
.
.
“หึ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ พวกเราไปเตรียมพร้อมสำหรับ PROT SURVIVOR รอบจริงกันดีกว่า”
แต้ม[5]พูดขึ้นมาก่อนที่ 5/5 จะเดินออกจากลานโดมพร้อมกับชูกำปั้นและโห่ร้องอย่างผู้ชนะ
[จบบทที่ 4]
ความคิดเห็น