คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 3 TRICKS
บทที่ 3
[TRICKS]
หลังจากที่ PSV รอบคัดเลือกเริ่มมาได้สักพัก บรรยากาศภายในโรงเรียนตอนนี้เองก็ไม่ต่างจากสงครามย่อมๆ ไร้กฎเกณที่ทุกๆคนต่างฮ่ำหั่นกัน เพื่อที่จะหวังชัยชนะ เป็นทีมห้องที่ผ่านรอบคัดเลือก นักเรียนม.ต้นบางส่วนช่วยกันเผาโรงอาหารจนวอดวาย ทำให้แม่ครัว นักการภารโรง และคนอื่นๆ ต้องหนีตายอย่างเลี่ยงไม่ได้ คอมเพรสเซอร์แอร์ ตู้โทรศัพท์ หรือเครื่องขยายเสียง ถูกทำลายจนไม่เหลือซากเพราะคิดว่ากล่องลัง P-PHONE อาจเอาไปซ่อนไว้ข้างใน ส่วนคนที่ไม่ได้ร่วมเกมก็หนีตายกันอย่างชุลมุน
“ โอ๊ยยย น่าเบื่อ น่าเบื่อ น่าเบื่อ น่าเบื่อ จังเลย ไม่เห็นจะมีอะไรสนุกเลยสักนิด เราต้องมาคอยหลบเลี่ยงการต่อสู้หรอเนี่ย ฉันก็สู้ได้นะ ให้เดินหากล่องแค่อย่างเดียวมันจะไปสนุกอะไร โรงเรียนกว้างออกขนาดนี้ ไม่เอาแล้ว ให้นัด[2] กับเสก หาดีกว่า เนอะคุณหมีน้อยยยย”
ดริงค์[2]นั่งลงตรงบริเวณ อนุสาวรีย์หลวงพรตและคุยตัดพ้อกับ กระเป๋าดินสอแพนด้าของตัวเอง บางที่เธอก็รู้สึกว่าเธออาจเข้ามาเป็นตัวถ่วงของทีมก็ได้กับความหวังของทั้งห้อง 5/2 ที่เธอต้องมาแบกรับ เพราะจริงๆแล้วเธอก็ไม่ได้อยากเข้ามาเป็นส่วนร่วมตรงนี้ตั้งแต่แรกแล้ว
“ เฮ้ยยย !! ยังไม่ยอมอีกหรอวะ แย่งกล่องมาจากมันให้ได้”
เสียงหนึ่งพูดขึ้นจากด้านหลังทำให้ดริงค์สะดุ้งโหยงจนต้องหันกลับไปมอง ภาพที่เธอเห็นคือ พี่เกม[6/1] กำลังต่อสู้แบบถูกรุมกับพวก GIFTED (5/1) อยู่ โดยที่ใช้มือเพียงข้างเดียว เพราะมืออีกข้างกอดกล่องลังที่ถูกพบแล้วโดยก่อนหน้านั้นมันถูกซ่อนอยู่ในร่างอนุสาวรีย์ของหลวงพรต เพียงแค่ต้องเปิดกลไกนิดหน่อยเพื่อนำมันออกมา
“ พลั่ก !!!”
แสง[1] ถีบเข้าตรงท้องพี่เกมอย่างจัง แต่ก็โดนปัดเอาไว้ได้ ก่อนที่พี่เกมจะสวนด้วยหมัดเข้าที่หน้าแสงเต็มๆ จนล้มหงายหลังไป ภัทร[1]เห็นโอกาสจึงคว้ารางเหล็กที่วางอยู่ใกล้ๆ ฟาดไปที่พี่เกมอย่างแรงโดยไม่ลังเล แต่พี่เกมก็ใช้แขนข้างเดียวกันเอาไว้
“อ๊ากกกกกก”
เสียงกระดูกแขนลั่นดังกร๊อบ พี่เกมทรุดลงกับพื้นทันที เฮง[1] และ โอม[1] จึงช่วยมากระทืบซ้ำต่อ ถึงแม้ว่าจะสู้ได้แต่ด้วยจำนวนคนที่มากกว่าพี่เกมจึงร่วงลงไปนอนสลบเหมือด กล่องลัง P-PHONE ที่กอดเอาไว้ในมือร่วงลงกับพื้น
“ โหดร้ายที่สุด ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย”
ดริงค์[2]เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกอย่างแต่เธอก็รีบหลบสายตาไปทางอื่นเพราะถ้าถูกพบเธออาจจะเป็นรายต่อไป
“พวกมันกำลังจะเอากล่องลังไปแล้ว ทำยังไงดี ทำยังไงดี ขอโทษนะคะพี่เกมที่หนูช่วยอะไรไม่ได้ หนูขอโทษ”
ดริงค์[2] พยายามข่มใจไม่ให้ตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ถึงแม้ว่าในใจเธอคิดว่าคงจะเข้าไปช่วยได้ แต่ความกลัวที่มีมากกว่ากลับต่อต้านและเตือนให้รู้ถึงอันตราย เธอจึงได้แต่หลบอยู่ตรงพุ่มไม้ เพื่อรอให้พวกนั้นออกไป
“ ได้กล่องแล้วรีบเอาไปวางดาดฟ้าตึก5 เลยดีกว่าจะได้รับจบๆเกม”
โอม[1] พูดขึ้นพร้อมกับใช้เท้าเขี่ยร่างที่นอนสลบไร้สติของพี่เกม
“ ยังอยากสนุกอยู่เลยว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แสง[1] พูดพลางใช้หลังมือปาดเลือดจากปากที่ถูกพี่เกมชกถึงแม้จะเป็นแบบนั้นแต่มันก็คุ้มที่เห็นร่างของคนที่แข็งแกร่งเป็นอันดับต้นๆของโรงเรียน นอนสลบอยู่ตรงแทบเท้า
“ เออ แล้วแต่ละกัน เดี๋ยวข้าจะเอากล่องไปวางเอง”
เฮง[1] คว้ากล่องที่อยู่ในมือแสงมาก่อนที่ทั้งกลุ่ม GIFTED จะเดินออกไปจากลานอนุสาวรีย์และทิ้งร่างที่นอนจมกองเลือดของพี่เกมเอาไว้ตรงนั้นโดยไม่แยแส ดริงค์[2] เช็คเพื่อให้แน่ใจว่าไปแล้วจริงๆก่อนที่จะวิ่งมาหา พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าของเธอขึ้นมาซับเลือดให้พี่เกม
“เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาลนะคะ”
เธอหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายก่อนที่จะเรียกนัด[2] และบอกข่าวร้ายว่าตอนนี้เหลือกล่องเพียงแค่ 3 กล่องแล้ว
................................................................................................................................................................................
ที่บริเวณอาคาร 4 บาส[3] เฟรม[3] และ เอ็ม[3]และเฟย[3] กำลังวิ่งวุ่นพร้อมๆกับ ใช้ไม้ที่หาได้ใกล้ๆมาเป็นอาวุธ ด้วยจำนวนคนที่ร่วมเกมมากจนแออัด หลายคนยอมแพ้ไปก่อนเนื่องจากล้มและถูกเหยียบจนบาดเจ็บ โดยคนที่ดันมาข้างหลังเรื่อยๆ จึงทำให้ตอนนี้โรงเรียนไม่ต่างไปจากสนามรบดีๆเลย
“ เฮ้ย เจอของเล่นด้วยว่ะ เข้ามาเลยไอ้พวกบ้าทั้งหลาย ฮ่า ฮ่า” บาส[3]พูดพลางหยิบเครื่องยิงตะปู ที่ช่างทาสีลืมเอาไว้บนหิ้งที่นั่งออกมายิงกราดใส่คนที่อยู่บริเวณนั้น ตะปูสาดกระจายไปทั่วโดนคนที่อยู่รอบๆ หลายคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดก่อนจะล้มลงไปนอนดิ้นอย่างทรมาน
“พอแล้ว บาส[3] เดี๋ยวก็ได้ติดคุกหรอก เราฆ่าใครไม่ได้นะ พวกเราต้องหากล่องเพื่อจบเกมไวๆ” เฟรม[3]ยื่นมือเข้ามาห้ามบาสเอาไว้ก่อนที่ จะเสียหายรุนแรงไปมากกว่านี้
ที่ภายในอาคาร 3ก็พินาศไม่แพ้กัน ทุกคนแทบจะไม่สนใจกฎของเกมแล้วหลายๆคนอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง เพื่อความสะใจ เพราะหลังจากผู้อำนวยการลาออกไป โรงเรียนนี้เต็มก็ไปด้วยพลังอำนาจกดดันน่ากลัวที่มาจากครูชัย
หลอดไฟนีออนภายในอาคารแตกกระจายเนื่องจากหินที่ปาขึ้นมาจากด้านล่าง หม้อแปลงไฟฟ้าที่อยู่ข้างๆอาคารเกิดระเบิดขึ้นมาเพราะเครื่องยิงตะปูของบาสทำให้ไฟไหม้ไปทั่วอาคารชั้น 3 และลามไปถึงชั้นล่างจนทำให้ครูที่ประจำอยู่ในอาคารต่างวิ่งหนีหายอย่างไม่คิดชีวิตจนล้มและเหยียบกันอย่างชุลมุนวุ่นวาย
................................................................................................................................................................................
“ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อย !!!”
พิมาย[2]พูดพลางหลบหลีกการต่อสู้จลาจลที่เกิดขึ้น อยู่บริเวณพื้นที่ลานจอดรถใหญ่ของโรงเรียน โดยที่พยายามไม่เข้าไปปะทะก่อนที่จะค่อยๆหยิบวิทยุสื่อสารที่ยืมมาจาก รองผู้อำนวยการ วรกันต์
“ พิมาย[2]เรียก เสก[2] ตอบด้วย”
ยังคงไร้เสียงตอบจากอีกฝ่าย
“เสก[2] !!!”
ตาที่ปิดจนแทบจะหลับไปแล้วค่อยๆเปิดขึ้นมาในสภาพที่บอบช้ำ เสก[2]ค่อยๆคลานเอื่อมมือเพื่อไปหยิบวิทยุสื่อสารที่ตกอยู่พร้อมๆกับเอามือกุมปากที่แตกเพราะถูกหมัดปริศนาชกเข้าอย่างจัง
“ ...เสก...ตอบ...นายมา...ร่วมเกมตั้งแต่....เมื่อ..ไหร่..พิมาย..”
“เห้ยย เป็นอะไรไป!! ” พิมาย[2]ถามเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่สั่นแบบผิดปกติของปลายสาย
“ ฉันถูก ..ใครก็ไม่รู้..หมัดของ..มันเร็วมาก โชคไม่ดีเลยนะแต่...ฉันอยากจะบอกฉันว่าหากล่อง P-PHONE เจอแล้ว มันถูกซ่อนปนๆอยู่ในห้องพัสดุ แต่...ไอ้คนที่ต่อยฉัน ..มัน...เอาไปแล้ว ขอโทษด้วย..”
เสียงที่พูดตะกุกตะกักตอบผ่านวิทยุสื่อสารก่อนที่จะเงียบและสัญญาณขาดหายไป
นี่เองที่ทำให้พิมาย[2]ฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ เกมรอบคัดเลือกนี้ถูกวางแผนเอาไว้อย่างดิบดีแล้วตั้งแต่ต้น คนชนะที่แท้จริงไม่ใช่คนที่หากล่องเจอ แต่คนชนะที่แท้จริงคือคนฉลาดที่คิดวิธี พากล่อง P-PHONE ไปยังดาดฟ้าอาคาร5 โดยที่ไม่มีใครเห็นต่างหากล่ะ เพราะถ้าถูกเจอคงไม่รอดที่จะโดนแย่งไปแน่ๆ
“ ไม่ได้วัดกันที่กำลังคนอย่างเดี๋ยว แต่ PSV เป็นเกมที่วัดถึงความเป็นทีมห้องและสมองด้วย”
พิมาย[2]สบถออกมาเบาๆ ว่าแล้วก็นึกเจ็บใจที่ช่วยเสก[2]เอาไว้ไม่ได้ สายตามองกวาดออกไปเห็นท่าทีบ้าคลั่งของคนร่วมเกมที่อยู่รอบๆ กลับทำให้พิมายฮึดแล้วจับอาวุธมาเพื่อสู้บ้างแทนที่จะวิ่งไปเฉยๆอย่างไร้ศักดิ์ศรี
“ ว้ากกกกกกก !!”
“ พลั่กๆๆๆ”
ท่อนเหล็กที่วางอยู่เกลื่อนกลาดมากมายรอบๆเหมือนเตรียมเอาไว้แล้วถูกนำมาใช้ได้เหมาะสมที่สุด พิมาย[2]ใช้มันฟาดคนที่วิ่งผ่านมาหลายต่อหลายคนแบบไม่ยั้งและไม่ลังเล การที่เสก[2]ถูกทำร้ายเหมือนกลายเป็นตัวจุดชนวนความโกรธให้ตื่นขึ้น
“ เสก...ไม่ต้องห่วงพวกเรา 5/2 ต้องชนะ พวกเราต้องชนะ !!!!!!”
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ขณะเดียวกันที่บริเวณ อาคาร 5 ตรงบันไดระหว่างชั้น 3 กับชั้น 4
วันดี[3] และเพชร[3] ที่มาคอยดักคนที่มาเพื่อนำกล่องไปวางบนดาดฟ้าตามแผนของปอนด์[3] กำลังต่อสู้แย่งกล่องที่อยู่ในมือเฮง[1] กับพวก GIFTED ที่เพิ่งชิงมาจากพี่เกม แต่เพราะว่าด้วยจำนวนที่น้อยกว่า จึงทำให้วันดี[3] และเพชร[3] ค่อนข้างเสียเปรียบเป็นอย่างมาก แต่ทั้งสองก็สู้อย่างสุดกำลัง
แสง[1] ใช้แผงหลอดไฟที่หล่นแตกลงมาฟาดเข้าที่หน้าเพชรเต็มๆ เพชรร่วงลงไปกับพื้นพร้อมกับเอามือกุมปาก ก่อนที่จะพยามยามใช้มือยันขึ้นมาเพื่อเตะ แต่ก็ถูกภัทร[1] และโอม[1] ช่วยกันเหยียบขาเอาไว้จนเพชรเจ็บปวดอย่างมากและร้องลั่นออกมา
“อ้ากกกกกกกก”
“เฮ้ย!! เพชร”
วันดี[3] เห็นท่าไม่ดีจึงคว้าถังดับเพลิงที่แขวนอยู่ตรงนั้นพอดี ฉีดใส่ภัทร[1] เต็มๆก่อนที่จะใช้ตัวถังทุ่มใส่เข้าที่
หน้า
“โอ้ยย!!”
ภัทร[1] เสียหลักเซร่วงตกบันไดไป แต่ก็คว้าขาของวันดี[3] เอาไว้ด้วยทำให้ตกลงไปหัวกระแทกพื้นจนสลบหมดสติไปทั้งคู่ เพชร[3] ที่เห็นเพื่อนตัวเองตกบันไดไปกลับทำอะไรไม่ได้ เพราะขาที่ถูกเหยียบอย่างแรงเจ็บจนแทบจะไม่มีแรงลุกแล้ว แสง[1] หยิบกล่อง P-PHONE ที่ตกอยู่ขึ้นมา หันไปฉีกยิ้มให้เพชร[3] กวนๆ ก่อนที่จะยื่นหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงที่ชวนโมโหเป็นอย่างยิ่ง
“ กล่องนี่สำหรับผู้ชนะเท่านั้นเว้ย... ทีมอ่อนแออย่างพวกแกกลับบ้านไปนอนซะ”
เพชร[3] กัดฟันกรอดกำหมัดแน่น ด้วยความเจ็บใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่มอง GIFTED(5/1) เดินขึ้นบันไดเพื่อนำกล่องไปวางที่ดาดฟ้าแล้วพวกนั้นก็จะผ่านเข้ารอบไปเป็น 1ใน 4ทีมห้องไป
เพชร[3] ปาดเหงื่อและ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาปอนด์[3]
“ ฮัลโหล..ปอนด์[3]....ขอโทษนะพวกเรา 2 คนเสียท่าแล้ว”
................................................................................................................................................................................
หลังจากที่ PSV เริ่มมาได้สักพักประตูเขียวทางเข้ามาทางทิศให้ของโรงเรียนถูกปิดเพื่อกันไม่ให้คนที่มาโรงเรียนไม่ทันเข้าร่วมเกม มีนักเรียนจำนวนไม่น้อยที่ยืนออกันอยู่หน้าประตูเพื่อหวังจะได้เข้าไปในโรงเรียน บางคนไม่ได้ต้องการเข้าไปร่วมเกม แต่อยากเห็นภาพโรงเรียนพังพินาศอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนและนึกคะนองเท่านั้น
กำแพงแทบทุกๆด้านของโรงเรียนล้อมรอบไปด้วยลวดหนามไฟฟ้า และมีเสาสัญญาณไฟฟ้าขนาดสูง 4 ต้น ตั้งตระหง่านอยู่เพื่อกันไม่ให้คนที่อยู่นอกเกมเข้าไปข้างใน
“เปิดประตูซิวะ เปิดโว้ยยยยย”
“เพื่อนของพวกเรา อยู่ข้างในช่วยเปิดประตูเถอะค่ะ”
“ขอร้องล่ะ เปิดประตูให้พวกเราด้วยเถอะ”
มีนักเรียนจำนวนไม่น้อยที่พากันตะโกนโหวกเหวกอยู่ข้างนอกหน้าประตูโรงเรียนเพื่หวังจะเข้ามาข้างใน
“ ตอนนี้ในโรงเรียน กำลังบ้ากันใหญ่เลย แล้วห้องพวกเรามีใครที่อยู่ในโรงเรียนบ้าง”
โฟล์ค[2] หันมาพูดกับบอส[2] นนท์[2] และเต้ย[2] ทุกคนๆถูกกักอยู่นอกโรงเรียนเพราะมาไม่ทันเกมโดยที่ทุกคนยังเป็นห่วง และอยากรู้สถานการณ์ของห้อง 5/2 ที่อยู่ในโรงเรียนตอนนี้จนทนไม่ไหว
“ แย่แล้วล่ะพวกเรา!! เพื่อนของฉันโทรมาบอกว่าในโรงเรียนตอนนี้มี 5/2 แค่ 4 คนเองเพราะไม่มีใครมาโรงเรียนทันเลย ส่วนคนที่เหลือก็อยู่นอกโรงเรียนหมด แล้วจะทำยังไงกันดีล่ะเนี่ย”
แป้ง[2] วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาโดยที่ตอนนี้ทุกๆคน กำลังนั่งกอดเข่ารอประตูเปิดอย่างใจจดใจจ่อแต่ก็ไรวี่แวว เสาสัญญาณ กับลวดไฟฟ้าพร้อมที่จะเผาทำลายร่างคนที่แอบเข้าไป ให้ไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านได้ง่ายๆเลย
“ รออยู่อย่างนี่มันงี่เง่าชัดๆ ทำไมไม่คิดที่จะหาวิธีเข้าไปข้างในกัน”
เต้ย[2] เป่าปากอย่างไม่สบอารมณ์ และพูดขึ้นมาก่อนที่ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียวกันและก็คิดในใจว่าถ้าเป็นแผนมันต้องบ้าระห่ำมากแน่ๆ
“ จะบ้ารึไง เดี๋ยวก็ได้โดนไฟฟ้าช็อตจนตายกันหมดหรอก” แนน[2] ที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นมาบ้าง
“ อยู่เฉยๆดีกว่า เราคงต้องฝากความหวังปล่อยให้ 4คนที่อยู่ข้างในเอาชนะมาให้ได้”
ใบโบว์[2] พูดและหันมาหาเดียร์[2] ที่พยักหน้าเป็นอันว่าทั้งสองต่างก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน
“ ฉันที่แผนดีๆแล้วล่ะ” นนท์[2] คิดอะไรบางอย่างได้ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น
“คนที่จะเข้าไปข้างในด้วยให้ตามมาก็แล้วกันเราจะไปเข้าประตูอีกด้านหนึ่งแทน ส่วนคนที่กลัวตายให้รออยู่ข้างนอกนี่นะ”
นนท์[2] หยิบเครื่องบินบังคับที่ทำเองขนาดจิ๋วกับกระเป๋าเครื่องมือออกมาจากกระเป๋าสะพาย และยักคิ้วเป็นสัญญาณว่าไอเจ้าเครื่องบินจิ๋วเครื่องนี้แหละจะพาให้แอบเข้าไปข้างในได้
“โอเค ให้พวกผู้ชายไปเดี๋ยวพวกเราจะรออยู่ตรงนี้เอง อย่าตายนะ ต้องชนะให้ได้ด้วย” สกาย[2] พูดและชี้หน้าทุกๆคน ก่อนที่จะค่อยๆเผยยิ้มออกมา พร้อมฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้ที่เครื่องบินของนนท์
“ 5/2 แผนการลักลอบเข้าไปข้างใน ลุย !!!”
................................................................................................................................................................................
ท่ามกลางความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ปอนด์[3]เป็นคนเดียวที่เดินแยกออกมาจากการจลาจลทั่วโรงเรียน เพราะตอนนี้ในหัวของเขา คิดแผนการสร้างความวุ่นวายให้เกิดขึ้นได้ และจะเป็นแผนที่พาไปสู่กล่องใบที่ 3
“ เพชร[3] กับวันดี[3]เสร็จไปแล้วงั้นรึเนี่ย” ปอนด์[3]สบถออกมาเบาๆ และก้าวเท้าเข้าไปในห้องพัสดุที่อยู่ที่อาคาร 1
ในนี้เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่จำนวนมากเนื่องจากขาดคนดูแลทุกๆวัน ภายในห้องที่บรรยากาศชวนคลื่นไส้ กับสิ่งของที่วางระเกะระกะอยู่จำนวนไม่น้อย ปอนด์ค่อยๆเดินหลบสิ่งที่วางอยู่เกลื่อนอย่างระมัดระวัง ครูประสิฐเจ้าหน้าที่ห้องพัสดุกำลังจัดเอกสารกองโตที่วางเกลื่อนพื้น เห็นปอนด์[3]เดินเข้ามาจึงเอ่ยปากถาม
“ อ้าวมีธุระอะไรเหรอ”
“ผมมีเรื่องอยากให้ช่วยครับครู” ปอนด์[3]หยิบเงินจำนวนมากออกมากำไว้ในมือและโชว์ให้ครูประสิฐเห็น ครูประสิฐตาโตทันที ที่เห็นเห็นเงินเหล่านั้น ก่อนที่จะค่อยๆยิ้มออกมาและหยักหน้าเป็นอันว่าตกลง
“ ผมอยากได้กล่องลังเปล่าๆกี่กล่องก็ได้ครับ ยิ่งเยอะก็ยิ่งดี อยากให้ใส่รถบรรทุกคันใหญ่มาเลย”
ปอนด์[3]ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ในหัวคิดพอใจกับแผนสร้างความวุ่นวายของตน ครูประสิฐรับเงินมาอย่างรวดเร็วและโทรสั่งพัสดุที่ร้านประจำของโรงเรียน ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่รู้ก็ตามว่าปอนด์[3]จะเอากล่องจำนวนมากขนาดนั้นไปทำไม
...............................................................................................................................................................................
นัด[2]ที่ตอนนี้กำลังต่อสู้อย่างดุเดือด กับนักเรียนคนอื่นๆจำนวนมากอยู่บริเวณลานต้นสนของโรงเรียน บ้างก็ใช้เครื่องตัดหญ้าที่วางอยู่มาเป็นอาวุธ บ้างก็หยิบก้อนอิฐที่วางอยู่รอบๆขึ้นมาเขวี้ยง ทุกคนพร้อมที่จะหลั่งเลือดอย่างไม่กลัวตายเพื่อชนะ PSV รอบคัดเลือกนี้
“ พิมาย[2]เรียก ตอบด้วย นัด[2]...” เมื่อเสียงวิทยุสื่อสารดังขึ้น นัด[2]รีบหยิบมันขึ้นมาแล้วตอบกลับไปทันที
“ ตอบๆ ว่าไง.. ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่แย่สุดๆเลยล่ะ”
“ฟังให้ดีๆนะนัด [2]ตอนนี้เสก[2] เสร็จไปแล้วโดนใครก็ไม่รู้ทำร้ายจะให้ฝืนเข้ามาร่วมเกมต่อไม่ได้ เพราะตอนนี้เสก[2]อยู่ในห้องพยาบาลแล้ว เราไม่รู้ว่าคนที่ทำร้ายเป็นฝ่ายไหน อยากจะให้นายระวังตัวเอาไว้ด้วย บางทีเป้าหมายของพวกมันอาจเป็นพวกเรา 5/2 ก็ได้”
พิมาย[2]พูด
“ 5/4 ไม่สิ....ไม่น่าเป็นไปได้ แล้วพวกมันเป็นฝ่ายไหนกัน” นัด[2]ยังพูดไม่จบอีกฝ่ายก็พูดแทรกขึ้นมา
“ ไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ในตอนนี้เลยนัด[2] ฉันมีแผนการอะไรบางอย่างแล้ว ขอให้นายฟังและทำตามที่ฉันบอกไปก็พอ”
“ นี่กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่กันเนี่ย” นัด[2]ถามกลับไปด้วยอาการงุนงง
“ ตอนนี้ยัยดริงค์[2]หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ในทีมตอนนี้เหลือแค่เรา 2 คนแล้วที่เป็นความหวังของทั้งห้อง ฉันอยากจะให้นายทำตามแผนของฉัน ไปที่ห้องประชาสัมพันธ์แล้วทำตามนี้นะ..........”
พิมาย[2]เล่าแผนการให้นัดฟัง เมื่อนัดได้ฟังแผนการแล้วก็ฉีกออกมาด้วยความมั่นใจ และวิ่งตรงไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ในทันที เพราะนี่คือแผนสุดท้ายของ 5/2 แล้ว ความหวังทั้งหมดอยู่ที่นัด[2]
“เอาล่ะ... ดูสิเนี่ยฉันเจอใครกัน” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังของพิมาย เจ้าของเสียงรอให้พิมาย[2]คุยกับนัดให้เสร็จอยู่นานแล้ว ก่อนพูดขึ้นมา พิมาย[2]เก็บวิทยุสื่อสารแล้วเดินตรงเข้าไปหาเจ้าของเสียง
“ ว่าไงปัญจะ[3] อยากจะชกกับฉันอย่างนั้นรึ” พิมาย[2]พูดพร้อมกับยิ้มให้ ปัญจะ[3]ไม่ตอบแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาปอนด์[2]
“ ฮัลโหล เออ...ฉันรู้แผนการของ 5/2แล้ว”
พิมาย[2]ถึงกับยืนหน้าซีดเผือดเพราะไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเดินมาได้ยินตั้งแต่เมื่อไหร่ ปัญจะ[3]คุยอยู่กับปอนด์[3]สักพักก่อนที่จะหันมาพูดกับพิมาย[2]ต่อ
“ พวกเรา 5/3 มีข้อเสนอ อยากจะให้ใช้แผนของพวกเรา 2 ทีมด้วยกันว่ายังไงล่ะแกสนใจมั้ย”
พิมาย[2]เป่าปากและยิ้มขึ้นมาอย่างเฝื่อนๆ มันช่วยไม่ได้ที่ปัญจะ[3]บังเอิญมาได้ยินเข้าจึงตอบตกลงไปถึงแม้จะเป็นแบบนั้นแต่หลังจากนี้ทั้ง 2ทีมก็ต้องมาแย่งกล่องกันในภายหลังอยู่ดี
“เล่าแผนของพวกแกมา ปัญจะ”
“ไปนั่งคุยกันในที่สงบๆดีกว่า”
…………………………………………………………………
[จบบทที่ 3]
ความคิดเห็น