คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 โหมโรง
[PROT SURVIVOR]
เกมเอาชีวิตรอด..โรงเรียนมรณะ
ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง ผมได้รู้จักกับอาจารย์คนนึง ท่านเป็นอาจารย์ที่ดีมาก รักลูกศิษย์ ท่านเป็นอาจารย์ที่เป็นสุดยอดของอาจารย์ พวกเราเรียกท่านว่า “ครูวันชนะ” แต่แล้วในวันหนึ่ง วิชาที่ครูวันชนะสอนได้ถูกถอดออกจากระบบการศึกษาของไทย โดย กระทรวงศึกษาธิการใหม่ (NMOE) มันได้เข้ามาทำให้การศึกษาของไทยเปลี่ยนไปหมด วิชาชีพที่ท่านรักยิ่งชีวิต ท่านจึงต่อสู้อย่างสุดความสามารถ เพื่อที่จะได้มันกลับคืนมา
...... แต่แล้วมันก็ไม่เป็นผล...ท่านเสียชีวิตลงอย่างเป็นปริศนา.หลังจากนั้น
...หลับให้สบายครับครู พวกเราจะสานต่อความพยายามของครูเอง...
พิมาย พุกต่อม
ลงชื่อ 4/6/2553
..........................................................................................................................................................................
ในบรรยากาศหน้าฝนที่ปีนี้เข้ามาเร็วกว่าปกติ ความชื้นของฝนที่เพิ่งตกลงมาได้ไม่นาน ปกคลุมไปทั่วโรงเรียนพรตพิทยพยัต โรงเรียนที่มีบรรยากาศร่มรื่นเพราะพื้นที่กว่า 137 ไร่เต็มไปด้วยต้นไม้นานาชนิด แต่เม็ดฝนจำนวนมากมายที่เกาะอยู่ทั่วใบไม้ พร้อมกับหมอกจางๆ กลับทำให้นึกถึงถึงความหลังอันโศกเศร้าของ โรงเรียนนี้อย่างบอกไม่ถูก
ครูชัย นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก แต่แววตาของ ครูชัยกลับดูหม่นหมองราวกับว่ากำลังร้องไห้อยู่ ครูชัย คือครูฝ่ายปกครองที่นักเรียนนลือถึงความโหดในอันดับต้นๆ ของพรตเลยทีเดียว
ภายหลังมาไม่นานนี้เอง ชื่อเสียงของโรงเรียนพรต กลับลดลงอย่างมากถึงมากที่สุด ตั้งแต่ที่เกิดเหตุการณ์ “คดี ครูวันชนะ” ครูต้องห้ามที่ถูกห้ามพูดถึงอีกไม่ว่าจะกรณีใดๆก็ตามในโรงเรียน.......
และเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ผู้อำนวยการวิจิตรได้ลาออก จากการเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนก่อนกำหนด พรตจึงกลายเป็นโรงเรียนที่ไร้เงาของผู้อำนวยการไปโดยปริยาย...
....“นี่น่ะ มันแค่เริ่มต้น !!!”....
ครูชัย ฝ่ายปกครองบ่นพึมพำอยู่คนเดียวภายในห้องพักครู ทั้งๆที่ในเวลาพักกลางวันแบบนี้ ทั้งนักเรียน และครูควรจะอยู่ในโรงอาหาร
“ ครูชัย คะ ... เอกสารมอบโรงเรียนพรต ให้แก่ กระทรวงศึกษาธิการใหม่(NMOE) มาแล้วค่ะ...”
ครูอิสรา ครูสอนคณิตศาสตร์สาวสวย ที่ใจดีและเป็นมิตรกับนักเรียน เดินหอบเอกสารกองโตมาหาครูชัย เอกสารจำนวนมากมาย ในมือของครูอิสรา คือ เอกสารยินยอมมอบโรงเรียนพรต แก่ NMOE
“ วางไว้ตรงนั้นแหละ ครูอิสรา” ครูชัยตอบอย่างห้วนๆ ก่อนที่จะเบือนหน้าหนีกลับไปที่หน้าต่าง โดยที่ไม่มองครูอิสราเลย
“ อย่าเซ็นมันเลยนะคะ... เห็นแก่นักเรียนเถอะค่ะ” ครูอิสรายังคงยืนอยู่และไม่ไปไหน
“ พวกเราทุกๆคนผูกพันธ์ กับโรงเรียนนี้มากๆ ถ้าจะทิ้งมันไป คงทำไม่ได้หรอกใช่มั้ยคะ” แววตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของครูอิสรา ทำให้ครูชัยต้องหันมามองก่อนที่จะเบือนหน้ากลับไปเหมือนเดิม.........
“ ออกไปได้แล้ว !!!!”
“คิดดีๆนะคะคูชัย บางที.....”
“ ผมบอกให้ออกไปยังไงล่ะ !! ไม่ได้ยินหรือไง!!! “
ครูอิสราทำได้แต่ร้องไห้ออกมาและวิ่งออกไปโดยที่ไม่หันกลับมาอีกเลย
ครูชัยนิ่งเงียบไปสักพักคนเดียว ก่อนที่จะคิดอะไรบางอย่างออก บางอย่างที่ควรจะทำกับโรงเรียนนี้ก่อนที่จะถูก กระทรวงศึกษาธิการใหม่(NMOE) ยึดไป
.........................................................................................................................................................................
บรรยากาศภายในโรงอาหารวันนี้ช่างเงียบเหงา ถ้าเปรียบเทียบกับก่อน ที่จะเกิด “คดี ครูวันชนะ” เมื่อประมาณ 3ปีก่อน ร้านทุกร้านจะเต็มไปด้วยนักเรียนที่รอคิว เพื่อซื้ออาหาร กันอย่างอุตลุด แต่ในวันนี้และหลายๆวันก่อนหน้านั้น มันกลับไม่เป็นแบบนั้น เพียงแค่ไม่มีใครเคยสังเกตเลย
“ เฮ้ย ! พิมาย[2] กินเสร็จรึยัง ช้าจริงๆเลยเนี่ย”
นัด[2] ชายร่างท้วมเรียกเพื่อนที่มีชื่อว่าพิมาย[2] ที่กินข้าวราวกับว่าใช้หลอดดูดข้าวขึ้นมาที่ละเม็ดนั้น
“ เออ ... พิมาย[2] นัด[2] เดี๋ยวข้ากับโฟล์ค[2] ขึ้นไปบนห้องก่อนนะเว้ย การบ้านครู อิสรายังทำไม่เสร็จเลยว่ะ”
เต้ย[2]ชายหนุ่มผิวขาว สวมแว่น ท่าทางทะมัดทะแมง พูดกับพิมาย[2] และนัด[2] ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องเรียนเพื่อที่จะไปปั่นการบ้านบนห้อง กับโฟล์ค[2] เพื่อนก๊วนเดียวกันอีกคน
“การบ้านตั้ง 50ข้อ ครูอิส สั่งมาได้ยังไงก็ไม่รู้ ก็รู้ๆอยู่ว่าข้าน่ะ ไม่ทำหรอกเนอะ ....พิมาย[2] ฮ่า ฮ่า ฮ่า “ นัด[2] พูด
พิมายนั่งฟังอย่างเงียบๆ ยังคงไม่พูดเพราะอาหารอยู่ในปาก
หมูชิ้นสุดท้ายถูกตักเข้าปากพอดี ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปเก็บจานและเดินขึ้นห้องทีหลังตาม เต้ย[2] กับโฟล์ค[2]ไป
.........................................................................................................................................................................
เมื่อก่อนในห้องเรียนนี้มีทั้งหมด 46 คน แต่เพราะเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เรื่องราวที่ถูกห้ามไม่ให้พูดถึงเมื่ออดีต จึงทำให้ห้อง “5/2” ในตอนนี้เหลือนักเรียนเพียงแค่ 39 คนเท่านั้น
ทั้งสองคนเดินกลับขึ้นมาบนห้องเรียนก็พบว่าโฟล์ค[2]และเต้ย[2]กำลังนั่งปั่นการบ้านกันอย่างสนุกสนาน
“ อ้าว... เต้ย[2] เสร็จรึยังเร็วๆ เข้าดิ เดี๋ยวข้าขอลอกมั่ง”
ภายในห้องนั้นยังมี บอส[2] เสก[2]และนนท์[2] เพื่อนร่วมแก๊งอีก 3คนที่ตอนนี้ กำลังช่วยกันซ่อม ลำโพง
ไมโครโฟนตัวใหญ่อยู่ เครื่องมือแบบมินิจำนวนมากมาย ในกระเป๋าพกใบเล็กๆของนนท์[2] บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยว่าไอนี่มันช่างตัวจิ๋วชัดๆ
“การบ้านเสร็จแล้วหรอวะ นนท์[2] เต้ยเป็นฝ่ายถาม
“ ยังไม่เสร็จเลยว่ะ แต่ถ้าลำโพงไมโครโฟนมันใช้ไม่ได้ ครูอิสรา ก็จะมาสอนไม่ได้พวกเราก็เลยมานั่งซ่อมกันอยู่ตั้งนานแล้วเนี่ย”
“แล้วเอ็ง จะซ่อมไปทำไมอ่ะ นนท์[2] พังไปอ่ะ ดีแล้ว ครูอิส จะได้สอนไม่ได้ไง อิอิอิ” นัด[2]พูดยิ้มเยาะในขณะที่ในปากกำลังเคี้ยวขนมกรุบกรอบ และดูดน้ำแข็งใส ที่เพิ่งนำขึ้นมาแอบกินบนห้อง พร้อมกับกดโทรศัพท์ในมืออย่างสนุกสนาน
“เออ.... พิมาย[2]ทำไมเดี๋ยวนี้เอ็งดูเงียบๆ แปลกๆไปวะ ไม่เห็นจะเฮฮาเหมือนเมื่อก่อนเลย” โฟล์ค[2]ถามขึ้นมาเนื่องจากเห็นเพื่อนคนนึงนั่งเงียบระหว่างการสนทนานี้มาตลอด
“ เปล่า ไม่มีอะไรหรอก แต่ข้าแค่รู้สึกว่าโรงเรียนของเรามันแปลกๆ ว่ะ เคยลองนึกเล่นๆไหมล่ะว่าเรื่อง “คดี ครูวันชนะ” น่ะ....”
พิมาย[2]ยังพูดได้ไม่จบ ก็โดนนนท์[2] ปิดปากด้วยถุงมือเปื้อนฝุ่นจำนวนมากมาย จาการซ่อมลำโพง”
“ถุย !!! แหวะ เฮ้ย เล่นอะไรของแกเนี่ยนนท์[2] มันสกปรกนะเฟ้ยย เคยซักบ้างรึเปล่าเนี่ย”
“เค้าบอกว่าห้ามพูดเรื่องนี้”
คงเป็นเรื่องที่น่าแปลกไม่ใช่น้อยที่ “คดี ครูวันชนะ” ไม่มีใครเคยล่วงรู้ความจริง หรือความเป็นมาใดๆเลย แต่ นักเรียนชั้น 5/2 เหล่านี้กลับรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี พวกเขารู้ทุกๆ อย่างเพียงแค่พูดไม่ได้...เพราะครูวันชนะ ก็คือครูที่ปรึกษาคนเก่าของพวกเขา
“ กรี๊ดดดดดดด !!!!”
เสียงที่โหวกเหวก ชวนแสบหูอย่างยิ่งยวดนี้ ดังขึ้นมาจากหน้าห้องในขณะที่ทุกๆ คนกำลังซ่อมลำโพงอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำให้เต้ย[2]ต้องตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อที่จะไปดู ว่าเป็นเสียงของใคร..
“เฮ้ย ฝ้าย รำคาญเฟ้ย ดูซิเนี่ยเค้ากำลังทำอะไรกันอยู่ เสียสมาธิกันหมดแล้ว”
ฝ้ายนักเรียนหญิง ผิวขาว มัดผมเปียทั้ง 2ข้าง หน้าตาน่ารักแต่ช่างผิดกับนิสัยที่ชวนปวดหัว ร้องกรี๊ด ขึ้นมาเมื่อพบว่า สภาพภายในห้องประจำ 5/2 ในตอนนี้เองไม่ต่างจากรังหนูดีๆเลย เพราะวันนี้เป็นเวรทำความสะอาดห้องของเธอ
“ อะไรของพวกแกกันเนี่ยย !! นัด[2]ใครใช้ให้เอาขนมขึ้นมาบนห้องกันหะ !! พอกินแล้วมันก็หกสกปรกเต็มพื้นไปหมด แล้วฉันก็ต้องมานั่งกวาดให้อีก ไม่ต้องมาทำแอ๊คเลย ....แล้วนั่นอะไรอีก นนท์[2].. ใครใช้ให้แกขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเรียนของฉัน ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เอาอุปกรณ์ ซ่อมเครื่องมือ บ้าๆของแกลงไปด้วย”
“นี่ ยัยฝ้าย[2] ให้มันน้อยๆหน่อย นี่มันเป็นลำโพงไมโครโฟนของ ครูอิสรานะ ถ้าไม่ซ่อม ครูอิสราก็จะสอนคาบต่อไปต่อไม่ได้” นนท์[2] ตอบกลับไปด้วยอารมณ์หงุดหงิดพร้อมกับวางไขควงในมือลงที่โต๊ะ
บอส[2] โฟล์ค[2] และเสก[2]เอง ต่างก็พากันหัวเราะชอบใจ เพราะโชดดีที่ตนไม่ได้เป็นเหยื่อในการโดนบ่นแบบปัญญาอ่อนครั้งนี้ของฝ้าย[2]
..........................
...20 นาทีผ่านไปแล้ว ก็ยังคงไร้เงาของครูอิสรา ทั้งๆที่ปกติก่อนจะถึงคาบทุกครั้ง ครูอิสราจะเข้าก่อนคาบ ประมาณ 2-3 นาที จนกระทั่งในตอนนี้มีนักเรียน เข้ามานั่งรอในห้องกันตั้งนานจนครบทุกคนแล้ว”
“ ไปตามครูอิสกันเถอะ แปลกแฮะ นี่มันเลยเวลามานาน
มากแล้วนะทำไมถึงยังไม่มาอีก” บรีส[2] สาวน้อยที่นั่งอยู่หน้าห้องพูดขึ้น ก่อนที่จะหันไปทำงานค้างกับ แนน[2] เพื่อนสนิทนี่นั่งอยู่ข้างๆต่อ
“เดี๋ยว ฉันไปตามเองก็ได้เน้อ.. ไปกันเถอะ รุ้ง[2]ไปตามครูอิสรากัน” เนย[2] สาวหัวฟูพูดขึ้นพร้อมกับวางหนังสือนิยาย รักหวานแหวว ที่อยู่ในมือของเธอ และลากเพื่อนที่ชื่อรุ้ง[2] ออกไปเป็นเพื่อนเพื่อไปหาครูอิสรา
“ ไม่ต้องไปแล้วล่ะ.. นั่นไงครูอิสรามาพอดีเลย” เสก[2]พูดขึ้น เมื่อเห็นครูอิสราเดินเข้ามาพอดี พร้อมกับหอบหนังสือกองโต และแขนข้างซ้ายเกี่ยวถุงผ้าใส่สื่อการสอนมาด้วย เสก[2] จึงเข้าไปช่วยครูอิสราถือ แต่พอหันไปมองหน้าครูอิสราดีๆ แล้วก็พบว่าใบหน้าของครูอิสรามีคราบน้ำตาจากการร้องไห้มาได้ไม่นานนัก
“ ครูเป็นอะไรไปคะ มีอะไรรึเปล่า” กิ๊ก[2] พูดขึ้น พร้อมกับช่วยพาครูอิสรามานั่งที่โต๊ะ น้ำผึ้ง[2]เองก็ช่วยยื่นกระดาษทิชชู่ ในมือเพื่อให้ครูอิสรา แต่ครูอิสรากลับร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
“ ครู ขอโทษนะนักเรียน...ครูขอโทษ ....ฮือ..ฮือ..” ครูสาวที่ใจดี และยิ้มจนทำไห้นักเรียนใจละลาย ในตอนนี้กลับร้องไห้จนใบหน้าเปอะเปื้อนไปด้วยเครื่องสำอาง พาให้นักเรียนทั้งห้องรู้สึกไม่สบายใจตามไปด้วย และสงสัยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
“เป็นอะไรไปครับครู บอกผมได้” พิมาย[2]เดินเข้ามาถาม
“ พิมาย[2]โรงเรียนนี้กำลังจะถูก NMOE ยึด ครูไม่เข้าใจเลย และไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น พวกเราจะทำยังไงกันดี”
ครูอิสราพูดความในใจที่อยากจะระบายให้นักเรียนฟังออกมา เมื่อสิ้นเสียงของครูอิสรากลับทำให้นักเรียนทั้งห้องถึงกับตะลึงจนพูดไม่ออก โรงเรียนที่รักที่อยู่มาเกือบๆ 5ปี กำลังจะถูกยึดโดย NMOE(กระทรวงศึกษาธิการใหม่)
"ผมไม่ยอมแน่ ครับครู” เจมส์[2] ชายร่างสูงใหญ่ พูด
“ หนูก็ไม่ยอมหรอกค่ะ..พวกเราผูกพันกับโรงเรียนนี้มาก โรงเรียนจะถูกยึดโดยไร้เหตุผลแบบนี้ พวกเราไมยอมแน่ๆค่ะ”
“หนูด้วยค่ะ”
“พวกเราก็ไม่ยอมครับ”
เหล่านักเรียนชั้น ม.5/2 ต่างก็ลุกฮือขึ้นมาเพื่อเป็นสัญญานว่าตอนนี้พวกเขากำลังจะต่อต้าน การถูกยึดโรงเรียนโดย NMOE ใครล่ะจะยอมให้โรงเรียนที่ตัวเองอยู่มานานถูกยึดไปทั้งๆแบบนี้
ครูอิสราเช็ดน้ำตา ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มจางๆ และแก้มแดงๆ
“ขอบใจมากนะทุกๆคน”
................................................................................................................................................................................
ภายในอาคารวิทยาศาสตร์ประยุกต์ หรือที่นักเรียนหลายๆคนเรียกสั้นๆว่า อาคาร3 ในห้องพักครูพิเศษขนาดเล็กที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นกรณีพิเศษ ด้วยเหตุผลที่ว่า ครูคนนี้เข้ากับครูคนอื่นๆในโรงเรียนไม่ได้ “ครูเรวิท” ครูสอนฟิสิกส์ ที่นักเรียนทั้งโรงเรียนกลัวมากๆ และกล่าวถึงพอๆกับครูชัยเลย ......และในห้องยังมีเด็กนักเรียนชาย3-5คน นั่งกินขนมกันอย่างสบายใจ กับครูเรวิท ทั้งหมดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนสนิทกันเกินศิษย์และครู
“ เฮ้ย !! ไอ้แสง[1] ส่งงานวิจัยเรื่อง คลื่นไฟฟ้ารึยัง” ครูเรวิทพูดพร้อมกับเสียงที่แหบและน่ากลัวราวกับปีศาจ
“โห่ จารย์... ไม่ต้องรีบไปหรอกน่า ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ เนอะ ไอ้โอม[1] ไอ้ภัทร[1]” แสง[1] ชายหนุ่มท่าทางกวนๆและเป็นหัวโจกของกลุ่มนี้พูดขึ้น กับครูเรวิท ความจริงแล้วครูเรวิท ก็คือ ครูที่ปรึกษาของพวกเขา เพราะนักเรียนกลุ่มนี้คือ GIETED(5/1) กลุ่มนักเรียนห้องพิเศษ ที่ทั้งครูและศิษย์ มีอิทธิพลเป็นอันดับต้นๆของพรต กลุ่มพิเศษ ที่ทั้งเก่ง น่ากลัว และอันตรายจนนักเรียน และครู คนอื่นไม่กล้าที่จะยุ่งด้วย ครูเรวิทเองก็เคยเป็น เพื่อนสนิทกับอดีตผู้อำนวยการวิจิตร
“แสง[1] โอม[1] ภัทร[1] สมาท[1] เฮง[1] พวกแกฟังที่ข้าจะพูดต่อไปนี้ให้ดีๆแล้วกันนะ แล้วไม่ต้องเอะอะ โวยวายไปเด็ดขาด” ทุกคนในห้องหันมาหาครูเรวิทพร้อมๆ กัน ก่อนที่ครูเรวิทจะพูดต่อ
........“พรตกำลังจะถูก NMOE (กระทรวงศึกษาธิการใหม่)ยึด”.......
........................................................................................................................................................................
อีกด้านหนึ่ง ในห้องเรียนประจำของนักเรียนชั้น 5/3 อาคารคณิตศาสตร์ประยุกต์หรืออาคาร 5 ห้องประจำที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เกินกว่าห้องเรียนอื่นๆ แต่สิ่งที่ห้องนี้ไม่เหมือนห้องอื่นก็คือ “ครูที่ปรึกษา” เพราะห้องนี้มีนักเรียนเป็นผู้ปกครองตนเอง โดยมีผู้นำนักเรียนที่เป็นหัวหน้าห้อง และที่ปรึกษาของเพื่อนๆ
“ปอนด์[3] !!! ช่วยดูการบ้านข้อนี้ให้หน่อยสิ ฉันนั่งจ้องมันมาตั้งนานแต่ก็ทำไม่ได้ซักที ช่วยหน่อยน้า..นะนะ”
เนมมี่[3] สาวน้อยท่าทางมั่นใจ พูดกับปอนด์[3]นักเรียนชายร่างสูงใหญ่ ใส่แว่น ผมตั้งชี้ หัวหน้าห้องที่ดูเป็นที่พึ่งที่สุดของทุกๆคนภายในห้อง
“อ๋อ ได้ๆ แต่วางไว้ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวฉันกลับมาดูให้” ปอนด์[3] พูดเสร็จก็หันไปพูดกับเพื่อนอีก 2คน ที่มัวแต่เล่น ไม่สนใจช่วยเพื่อนในห้องทำเวร
“ เฮ้ย!! วันดี[3] เพชร[3] อย่าแตะบอลกันในห้องดิวะ คาบว่างพวกเอ็งควรที่จะมาช่วยพวกเราทำความสะอาดห้องนะเว้ย”
วันดี[3] และเพชร[3] ที่เตะฟุตบอลก่อกวนการทำงานของคนอื่นๆพูดขึ้นมาบ้าง
“เออ เออ เดี๋ยวพวกข้าจะไปช่วยแป๊บนึง..เฮ้ยไอ้เพชร ส่งบอลมาดีๆสิวะ ฮ่า ฮ่า” วันดี[3]พูดแต่ในขณะเดียวกันก็ยังคงไม่หยุดเล่น
สมาชิกภายในห้อง 5/3 ทั้ง 39 คนที่เหลืออยู่จากบางส่วนที่ทยอยออกไปแล้ว เพราะเหตุ “คดีครูวันชนะ” คนที่เหลืออยู่ทุกๆคนต่างก็ช่วยกันทำความสะอาดห้อง ที่ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นคาบว่างที่ไม่มีครูมาสอนก็ตาม เพชร[3] และวันดี[3]กำลังเตะบอลอยู่หลังห้องกันอย่างสนุกสนาน ปัญจะ[3]และเฟรม[3] เองเพิ่งกลับมาจากเอาขยะไปทิ้งที่ถังใหญ่หน้าโรงเรียน….
.
..ขณะเดียวกัน ก็มีนักเรียนคนหนึ่งวิ่งมาหาที่ห้องด้วย อาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด บาส[3] นักเรียนชายตัวสูง พูดน้อย กำลังวิ่งตรงมาหาปอนด์[3] และเพื่อนๆคนอื่นในห้องที่วุ่นอยู่กับการทำความสะอาด
“มีอะไรหรอวะ” เบิร์ด[3]ถาม
“แฮ่ก...แฮ่ก..แฮก” บาส[3]หยุดหายใจสักพัก เมื่อวิ่งมาถึง ก่อนที่จะพูดขึ้นมา พร้อมกับหอบเบาๆ
“ทุกๆคน ข้ามีข่าวใหญ่มากๆจะมาบอก....แต่...แต่ฟังแล้วอย่าเพิ่งตกใจ....ไปล่ะ ข้าเองก็ยังไม่แน่ใจ”
ทุกคนละจากงานที่ตัวเองทำก่อนที่สายตาทุกคู่จะจับจ้องมาที่บาส[3]เตรียมพร้อมที่จะรับฟังข่าวใหญ่ที่บาส[3]วิ่งมาบอกด้วยอาการร้อนรน............
.....“โรงเรียนเรากำลังจะถูกกระทรวงศึกษาธิการใหม่ยึด !!!”....
...............................................................................................................................................................................
“นักเรียนทั้งหมด ทำความเคารพ”
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”
หมดคาบเรียนของครูอิสราพอดีโดยที่ได้เริ่มเรียนไปได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น แต่เพระครูอิสราเป็นคนที่ใจเย็นและใช้เวลาในการทำใจได้ไม่นานนัก จึงกลับมาสอนนักเรียนต่อได้
“ใครที่ยังไม่ได้ส่งการบ้านของครู มาส่งด้วยนะคะ ไม่ต้องมาทำเนียนเลย” ครูอิสราพูดพร้อมกับยิ้มเบาๆขึ้นมา
[ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด.ดดด......ดดด.ดด.....ด....ด....ด.......ด]
ทันใดนั้นเองก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น ลำโพงทุกตัวภายในโรงเรียนเหมือนเกิดคลื่นรบกวนเสียงตามสาย โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้ใครเป็นคนอยู่ที่ห้องควบคุมเสียงตามสาย ทั้งๆในเวลาบ่ายแบบนี้เพราะปกติแล้วจะไม่มีใครสามารถเข้าออกห้องนี้ได้อย่างตามใจชอบเลย
[ทุกคนในพรต คงได้ยินเสียงนี้แล้วใช่มั้ย??]
สัญญาณที่รบกวนลำโพงได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นเสียงคนพูดผ่านไมโครโฟนเสียงตามสาย ทำให้ทุกๆคนที่อยู่ในขอบเขตของโรงเรียนได้ยินเสียงนี้ทุกคน เสียงที่หลายๆคนคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
“ เฮ้ย..นั่นมันเสียงครูชัยใช่รึเปล่า”
“เออ ใช่จริงๆด้วย”
“จะมาประกาศอะไรกันในเวลาแบบนี้นะ หรือว่าจะเป็นเรื่องนั้น......”
นักเรียนทั้งโรงเรียนที่ได้ยินเสียงนี้ พากันตื่นตกใจเพราะข่าวลือที่ใหญุ่ที่สุดของโรงเรียนในตอนนี้ก็คือข่าวที่ โรงเรียนกำลังจะถูกยึด...เสียงของครูชัยนิ่งเงียบไปสักพักใหญ่ก่อนที่จะเริ่มพูดต่อ
[ทุกคน ในโรงเรียนฟังผมให้ดีๆนะ ตอนนี้ผมมีข่าวที่เป็นความลับทางราชการจะมาแจ้งให้ทุกท่านทราบ เมื่อผมได้ประกาศจบแล้วขอให้ทุกๆคนอยู่ในความสงบด้วย....
.........ตามที่ได้ทราบกันไปแล้วว่าผู้อำนวยการวิจิตรได้ขอลาออกก่อนกำหนด อย่างไม่มีเหตุผล กระทรวงศึกษาธิการใหม่(NMOE) จึงได้ส่งเอกสารฉบับหนึ่งมาให้กับทางโรงเรียนของเรา......เป็นเอกสารกรมสิทธ์ขอยึดโรงเรียนพรตพิทยพยัตเพราะเป็นหน้าที่ที่สำคัญของการรักษาการแทนผู้อำนวยการตอนนี้ผมจึงเซ็นเอกสารไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงแจ้งมาให้ทุกๆคนได้ทราบโดยทั่วกัน]
สิ้นเสียงของครูชัย ทำให้นักเรียนและบุคลากรทั้งโรงเรียนถึงกับค้างจนพูดไม่ออกข่าวลือที่หลายๆคนกลัวกลับกลายเป็นความจริงขึ้นมาเสียแล้ว
ครูชัยเริ่มพูดต่อ.....
[ไม่มีใครสามารถหยุดหรือขัดขวางมันได้อีกแล้ว!!! ขอให้ทุกๆคนโปรดรับฟัง และทำความเข้าใจด้วย ถ้าขัดขวางจะถือว่าขัดต่อกฎหมาย และ NMOE]
“ นี่มันไม่ใช่ครูชัยแล้ว ถึงครูจะดุกับนักเรียนมากขนาดไหน แต่ครูชัยก็ไม่เคยมีน้ำเสียงอำมหิตแบบนี้มาก่อน การขายโรงเรียนให้กับ NMOE น่ะเป็นเรื่องที่พวกเรารับไม่ได้ ขอแค่เหตุผลว่าทำไมถึงต้องยึดเท่านั้นเอง.....”
ท่ามกลางความเงียบภายในห้อง พิมาย[2]พูดขึ้นมา ต่างพาให้คนอื่นๆก็เอะใจตามไปด้วย
“ถึงเสียงจะเป็นครูชัย...แต่ลักษณะการพูดมันไม่น่าจะใช่”
[....และผมก็ได้มีความคิดริเริ่ม ที่อยากจะทำอะไรบางอย่างขึ้นมา... ก่อนที่โรงเรียนของเราจะถูกยึดขอให้ทุกๆคนฟังให้ดีๆ.
..ผมจึงได้จัดเกมการแข่งขันเอาชีวิตรอดมรณะขึ้น เพื่อให้นักเรียนทุกๆคนได้เข้าร่วมเกมทีมีชื่อว่า PROT SURVIVOR รอบจริงของเกมนี้จะใช้เวลาทั้งหมด 5วัน ซึ่งมันถือได้ว่าเป็นความภาคภูมิใจ ถือเป็นความเสียสละ เป็นทุกๆอย่าง และเป็นธรรมเนียมที่โรงเรียนทุกๆโรงเรียนต้องจัดขึ้นก่อนจะปิดตัวลง...]
ไม่มีใครเข้าใจว่าตอนนี้ครูชัยมัวพูดเรื่องอะไรอยู่ และไม่มีใครเคยรู้มาก่อนว่าจะต้องมาจัดอะไรแบบนี้ด้วย ทุกคนเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก
“นี่มันจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว... !!! เขากุเรื่องขึ้นมาเองทั้งหมด PROT SURVIVOR บ้าบออะไรกัน เดี๋ยวครูจะไปที่ห้องควบคุมเสียงตอนนี้แหละ” ครูอิสราพูดขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่ทนฟังต่อไม่ไหว
“ใจเย็นๆ ก่อนครับครู ฟังต่อไป” เต้ย[2] พูดและคว้าแขนครูอิสราเอาไว้...
[ผู้ชนะใน PROT SURVIVOR จะได้สิทธิพิเศษ ในการเป็นใหญ่ และสามารถ ทำอะไรก็ได้ ทุกอย่างในพรตเป็นเวลา 1วันเต็มๆ ผมจะให้สิทธินี้กับ นักเรียนทุกห้องก่อนที่โรงเรียนจะถูกยึด เพราะ PROT SURVIVOR จะแข่งขันเป็นทีมแบบห้อง]
ทันทีที่ครูชัยประกาศรางวัลพิเศษ สำหรับการแข่งขันในครั้งนี้ มันกลับเป็นเหมือนตัวจุดชนวนให้ คนที่ไม่เห็นด้วยกับเกมบ้าบอนี้ หันกลับมาคิดอีกทีว่ามันก็ไม่เลวเหมือนกัน
[รอบคัดเลือกของ PROT SURVIVOR จะเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ที่พรตพิทยพยัตแห่งนี้คือขอบเขตทั้งหมดของเกม ด้วยจำนวนห้องกว่า 70 ห้อง หลังจากรอบคัดเลือกในวันพรุ่งนี้ จะถูกคัดให้เหลือเพียงแค่ 4ห้องเท่านั้น....
......เพื่อที่จะไปซัดกันใน PROT SURVIVOR รอบจริงในสนามอื่นต่อไป]
“มันต้องมี เบื้องหลังอะไรที่ซ่อนอยู่แน่ๆ บางทีการที่ NMOE จะยึดพรต มันอาจจะเชื่อมโยงกับ PROT SURVIVOR ที่ครูชัยต้องการให้เกิดขึ้น หรือบางทีไม่แน่นะ มันอาจจะเกี่ยวข้องกับ เรื่องของ ครูวันชนะในอดีตก็ได้ ไม่มีใครรู้ความจริงถ้าไม่พาตัวเองเข้าไป..จริงไหมละ” พิมาย[2]พูดอย่างท้าทาย
“ พวกเรา 5/2 จะเข้าร่วมเกม PSV เพื่อค้นหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นและไม่ปล่อยให้การตายของครูวันชนะต้องสูญเปล่า” พิมาย[2] พูดพร้อมกับยืนขึ้นท่ามกลางความเงียบของทุกๆคน
“ถ้าพวกเราชนะ เราอาจจะรู้อะไรมากว่านี้ก็ได้ และเป้าหมายที่จะขอเมื่อชนะก็คือ เราจะขอให้ NMOE ไม่ยึดพรต !!!”
“เฮ้ย แกจะบ้ารึไง เราไม่รู้รายละเอียดอะไรเลยนะ ไม่รู้เลยว่ามันจะอันตรายขนาดไหน มีวิธีตั้งมากมายที่จะช่วยครูวันชนะ แต่การที่ เข้าไปเสี่ยงติดกับ เล่นเกมบ้าๆของครูชัย ฉันว่ามันไม่เวิร์คหรอก” พลอย[2] พูดขึ้นมาและหันไปพยักหน้ากับนุ่น[2] หมวย[2]แนน[2]และทุกๆคนภายในห้อง เป็นสัญญาณว่าไม่เห็นด้วยเช่นกัน..
“พิมาย[2]พูดถูกแล้ว พวกเรา 5/2 จะเข้าร่วม PSV” เสียงหนึ่งพูดขึ้นมาจึงทำให้ทุกคนต้องหันไปหา เสียงของเต้ย[2]
“ อย่างที่ครูชัยได้บอกไป PSV มันคือความภาคภูมิใจ ถึงแม้ว่าจะมีใครต้องตายจากเกมนี้ เราก็ควรที่จะยอมรับมัน แต่มันก็คุ้มมากๆแล้ว กับการที่แลกกับที่เราจะได้รู้ความจริงที่เป็นปริศนาของครูวันชนะ อย่าลืมสิว่าครูวันชนะเคย ทำอะไรเพื่อเราบ้าง พวกเรา 5/2 จะเข้าร่วม PSV เพื่อไปเปิดโปงหน้ากากชั่วๆของพวก NMOE กัน !!!!”
เต้ยพูดจุดประเด็นใหม่ขึ้นมา ทำให้หลายคนที่ไม่เห็นด้วยเลิกกลัวและเปลี่ยนความคิดใหม่
“อื้ม งั้นฉันเอาด้วย” อุ้มบุญ[2] พูดขึ้น
“เออ ... เอาก็เอาพวกเราจะทำสิ่งที่ครูวันชนะต้องการให้สำเร็จ”
“ฉันด้วยๆๆ”
“พวกเราจะต้อง ชนะใน PROT SURVIVOR!!!! ”
ครูอิสราที่นั่งดูอนยู่นานแทบจะไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น คำพูดของเต้ย[2] แค่เพียงไม่กี่ประโยคกลับเปลี่ยนความคิดของนักเรียนทั้งห้องในทันที ครูอิสราเองก็รู้เรื่องเกี่ยวกับครูวันชนะไม่มาก รู้แค่ว่าเป็นครูที่ไปต่อต้าน NMOE เกียวกับวิชาที่ตัวเองสอนหรืออะไรสักอย่าง...
“พวกเธอ ทำไม่ได้หรอกน่า ไม่คิดว่ามันงี่เง่าไปหน่อยหรอ พวกเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ในตอนนี้เอง ครูชัยก็ไม่ต่างไปจากปีศาจหรอก คิดให้ดีๆสิ” ครูอิสราพูดขึ้นขัดทุกๆคน
“ พวกเราจะต้องชนะเท่านั้นครับครู ไม่ต้องเป็นห่วง” พิมาย[2] พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างมีความหวัง
ครูอิสรานิ่งเงียบและไม่พูดใดๆต่อ ถึงตอนนี้ครูเองก็คงไม่อยากถามอะไรต่อแล้ว ครูอิสราเข้าใจในความคิดของนักเรียน 5/2 ทุกคนต่อครูวันชนะดี เรื่องของความรักความเข้าใจยากที่คนทั่วๆไปจะมารับรู้ได้.......
.........ทุกคนเดินออกไปจากห้องอย่างมีความหวัง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับรอบคัดเลือกในวันพรุ่งนี้ เป็นพิมาย[2] กับครูอิสรา ที่เดินออกมาเป็น 2 คนสุดท้าย
.... “ สมุดการบ้านมันขาดไป 1เล่มนี่นา พิมาย[2]” ครูอิสราพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปากให้พิมาย[2].
..
..
.
.
“ชนะ PROT SURVIVOR แล้วต้องกลับมาส่งการบ้านครูให้ได้นะ”
พิมายไม่พูด แต่หันกลับไปยิ้มตอบครูอิสราพร้อมกับชูกำปั้นขึ้นเหนือหัว.....
[จบบทที่ 1]
ความคิดเห็น