[Yaoi] Open Heart เปิดหัวใจ...แล้วใส่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 - เปิดเทอมวันแรก

        ผมกำลังนั่งรับลมที่แสนจะเย็นสบายใต้ต้นไม้ใหญ่ของโรงเรียน

        "ฮ่า~" อากาศยามเย็นใต้ต้นไม้ที่แสนร่มรื่นของโรงเรียนผมมันช่างชื่นใจ และทำให้ผ่อนคลายได้ดี

        "เบสท์ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้" เสียงที่แสนคุ้นหูของบาสแฟนของผม เราแอบคบกันเงียบๆครับ
        "นั่งเล่นน่ะ มานั่งด้วยกันสิ"
        "ไม่อะ เด๋ววันนี้ต้องรีบกลับบ้าน" บาสไม่นั่ง แต่ยืนอยู่ตรงหน้าผมแล้วก้มหน้าลงมองผม
        "ป่ะ งั้นกลับด้วยกัน" ผมลุกแล้วคว้ามือคนตรงหน้าไว้กะจะจูงมือมันไปขึ้นรถสองแถวเพื่อกลับบ้าน แต่ยังไม่ทันจะเดินไปไหนมือของผมก็ถูกสะบัดออกก่อน
        "เบสท์" บาสเรียกชื่อผม ทำให้ผมเลิกคิ้วขึ้นมองหน้ามันอย่างงงๆ
        "เราเลิกกันเถอะ" เสียงของบาสดังก้องในสมองของผมไม่หยุด ผมเห็นภาพชาย-หญิง 4-5 คน ที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้ามาล้อมผมเอาไว้ ซึ่งพวกเค้าก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคนที่ผมเคยคบมาทั้งนั้น
        "เราเลิกกันเถอะๆๆ" เสียงของชาย-หญิงเหล่านั้นประสานเสียงพูดกับผมด้วยประโยคเดิมอย่างไม่หยุด หย่อน ผมรู้สึกตัวหนักอึ้ง อีกแล้วหรอ สุดท้ายก็จบด้วยคำๆนี้ 'เลิก'


        ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็พบกับว่า เช้าแล้ว ฝันบ้าไรฟะเนี้ย 'เราเลิกกันเถอะ' ประโยคนี้ยังคนอยู่ในหัวของผม จนผมอยากจะเอามีดมาผ่าสมองออกมาแล้วหาไอประโยคเวรที่ทำผมฝันร้าย เพื่อจะได้เอามันออกมาโยนทิ้งไปให้ไกลๆซะเลย
        "เบสท์ ตื่นยังลูก วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะเดี๋ยวสายหรอก" แม่ผมมาตะโกนหน้าห้องนอนใหญ่เลยครับ สงสัยกลัวผมไม่ตื่น
        "คร๊าบบบ" ผมขานรับแม่ ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูเพื่อยืนยันว่าตื่นจริงๆ
        "ไปอาบน้ำได้แล้วลูก เดี๋ยวให้พ่อเค้าไปส่งเหมือนเดิมเปล่า"
        "คับ ตอนเช้าคนเยอะให้พ่อไปส่งดีแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นเบสท์กลับเอง" หลังจากจบประโยคบอกเล่าของผมแล้ว ผมก็ปิดประตูห้องแล้วรีบไปอาบน้ำทันที

        เสียงน้ำที่ไหลออกมากระทบบนบ่าของผมก็ดังไปเรื่อยๆ ส่วนผมก็ได้แต่คิดเรื่องความฝันนั่น นี่ก็ผ่านมาสองเดือนได้แล้วมั้งที่ผมเลิกกับบาส แต่ทำไมมันยังหลอนผมอย่างงี้วะ ผมเจ็บมามากกับคำว่ารัก ไม่ว่าผมจะคบกับใคร ไม่ว่าหญิงหรือชาย มันก็จบด้วยการบอกเลิกเสมอ จนผมชักเริ่มกลัวๆความรักซะแล้ว มันคงยากที่จะลองคบใครคนใหม่อีกเพราะผมเหนื่อยมามากแล้วกับคำว่า 'รัก'

       
        "แม่ มีไรกินมั่ง" ผมวิ่งไปกอดแม่จากด้านหลังในขณะที่แม่กำลังจัดโต๊ะสำหรับอาหารเช้า ถึงผมเป็นผู้ชาย โตแล้ว แต่ผมก็ไม่อายหรอกครับที่จะกอดแม่ของผม ก็ผมรักแม่ของผมนี่นา จะอายทำไมล่ะครับ คนที่ไม่กอดสิผมน่ะไม่เข้าใจ ไม่รู้จะอายอะไรแม่เราเอง
        "ขนมปังปิ้ง แฮม ไข่ดาว พอไหม๊ลูกถ้าไม่พอจะได้ทำเพิ่ม" แม่จับมือผมให้ผมคลายกอดแล้วหันมาพูดกับผม
        "พอคับ เช้าๆเบสท์ไม่ค่อยกินเยอะอยู่แล้ว" ผมตอบแม่ไปแล้วเดินไปหยิบนมในตู้เย็นมาเทใส่แก้ว

        แล้วพ่อก็เดินเข้ามาในบ้านทำให้ผมรู้ทันทีว่าพ่อเพิ่งเดินไปเช็คสภาพรถให้พร้อมก่อนออกจากบ้านมา
        "ไงแม่ลูก พร้อมกินข้าวกันยัง" พ่อพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูท่าจะอารมณ์ดี
        "นั่งเลยพ่อเดี๋ยวแม่ไปชงกาแฟมาให้" แม่รีบบอกให้พ่อนั่งกินรอเลยครับ เพราะพ่อกินช้าสุด
 

        "หวัดดีคับพ่อ ไปละนะ" ผมหวัดดีพ่อแล้วลงจากรถพร้อมเดินตรงเข้าประตูโรงเรียนทันที ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมไม่หวัดดีแม่ เพราะแม่ไม่ได้มาด้วยครับ แม่ผมเปิดหอหญิงคับแล้วหอก็อยู่ตรงข้ามบ้านเองแม่เลยอยู่ที่บ้าน ส่วนพ่อผมเป็นอาจารย์สอนที่มหาลัยแห่งหนึ่งครับ ส่วนผมก็เรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดครับ อ่อจังหวัดกาญจนบุรีนะครับ ปีนี้ผมอยู่ม.6 แล้ว

        "ไงเบสท์มาแต่เช้าได้นะมึง ปกติเมิงต้องมาพอดีเคารพธงชาติไม่ใช่หรอวะ" ไอโตสครับ ไอ้นี่เพื่อนซี้ผมครับ ไปไหนไปกันตลอดยกเว้นเวลากลับบ้านนะ เพราะปกติเรียนเสร็จแล้วผมจะไปร้องเพลงกันต่อกับเพื่อนคนอื่นๆครับ แต่ไอโตสมันร้องเพลงไม่เก่ง(หรือจะเรียกว่าไม่เป็นเลยดีวะ) มันก็เลยกลับบ้านเลยไม่ไปต่อกับผม
        "อ้าวพูดงี้ได้ไงสาดด กูเป็นหัวหน้าห้องนะเว้ยต้องมาแต่เช้าดิ" ครับผมเป็นหัวหน้าห้องที่เพื่อนๆให้ความไว้วางใจ
        "ถุย ก็แค่วันนี้ล่ะวะ"
        "ไงเบสท์ โตส ไปเที่ยวไหนมาบ้างปิดเทอม" เสียงส้มหนึ่งในเพื่อนผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มผมครับ ผมหันไปมองเห็นส้มเดินมากับขวัญครับซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มผมเหมือนกัน
        "ไม่ได้ไปไหนเลยว่ะ อยู่บ้านเบิ่อจะตาย" ไอโตสตอบอย่างเซ็งๆ
        "แล้วเบสท์ล่ะเมื่อคราวที่แล้วไปจีนคราวนี้ได้ไปไหนป่าวว" ขวัญมายืนตรงหน้าผมแล้วโน้มตัวลงมาถามผมใกล้ๆ
        "ไม่อะอยู่บ้านเหมือนกัน ไว้ปีหน้าจะไปเกาหลี" และแล้วก็มีเสียงแจ้วๆดังขึ้น
        "จริงดิ งั้นเดี๋ยวกูไปด้วยกูว่าจะไปอยู่พอดี" เป็นไอเคนครับ มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ปกติไม่มาพอดีเคารพธงชาติเหมือนผมก็มาเอาตอนเข้าคาบแรกแล้ว
        "เดี๋ยวก่อนมึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย" ผมถามมันไป ไอ้นี่มันก็เพื่อนในกลุ่มเหมือนกันครับ มันย้ายมาจากกรุงเทพฯตอนม.4 ครับ มันบอกว่ามันเบื่อเมืองกรุงเลยขอพ่อมาอยู่ครับ
        "กูเพิ่งออกมาจากท้องมึงมั้ง ก็มาเมื่อกี้ไงไอส้มก็เห็น" มันยังคงพูดเสียงแจ้วๆต่อไปครับ ไอนี่มันหน้าตาน่ารักครับรูปร่างผอมเตี้ยกว่าผมหน่อยนึงส่วนผิวก็ขาวพอๆกับ ผมครับ
        "แล้วไอการ์ดล่ะไม่มาด้วยกันวะ" ไอโตสถามไอเคนครับ เพราะไอการ์ดมันก็ย้ายมาจากกรุงด้วยกันกับไอเคนครับ อยู่หอเดียวกัน
        "มันไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็มา"


'กรี๊ง~'
        เสียงหมดคาบแรกอันแสนหน้าเบื่อดังขึ้น ครับ
        "หัวหน้าห้องเอาสมุดเช็คเข้าเรียนมาให้ครูเซ็นซิ" ครูจุ๊มองมาทางผมแล้วเรียกให้เอาสมุดเช็คเข้าเรียนไปให้เค้าเซ็น ที่โรงเรียนผมจะเรียกอาจารย์ว่าครูเหมือนพวกเด็กประถมแทนครับด้วยเหตุผลที่ว่า คำว่าครูมีความหมายที่ดีกว่าคำว่าอาจารย์ แต่ก็ยังมีหลายคนครับที่ใช้คำว่าอาจารย์ ส่วนเรื่องสมุดเช็คเข้าเรียนนี่เป็นหน้าที่ของหัวหน้าห้องครับที่ต้องเช็ค ว่ามีใครที่ไม่ได้เข้าเรียนบ้าง แล้วให้ครูประจำวิชาเช็คอีกทีแล้วเซ็นยืนยันครับ อีกอย่างเป็นการเช็คอีกทีว่าครูเข้าสอนหรือไม่ จากเรื่องนี้ทำให้เห็นได้ชัดเลยใช่ไหม๊ครับว่าหัวหน้าห้องใหญ่กว่าครูที่มา สอนซะอีก(ถ้าใครยังไม่เข้าใจว่าใหญ่ยังไงติดตามเรื่องของผมไปเรื่อยๆครับ แล้วจะรู้เอง ฮ่าๆๆ)
        "คือครูฝ่ายปกครอง บอกว่าช่วงเปิดเทอมใหม่เอกสารยังไม่พร้อมครับเลยยังไม่ต้องเซ็น" ครูจุ๊พยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องไป


        และแล้วก็ถึงพักกลางวันที่เรารอคอย วันนี้โรงอาหารโล่งมากคงเป็นเพราะยังไม่หมดคาบเรียนดีครับเลยยังไม่มีใคร พวกผมก็ดีใจสิครับรีบไปซื้อข้าวกันเลยหิวครับ
        "อิเคน แ ม่ ง แย่งลูกชิ้นกู" เสียงไอมายด์สาวห้าวประจำกลุ่มผมครับ รายนี้กัดกับไอเคนตลอด
        "ฮะๆๆ ก็มึงโง่เองให้กูแย่งได้" เสียงไอห่านี่ได้ยินแล้วปวดประสาทจริงๆครับ พูดแจ้วๆไม่หยุดเลย - - แถมยังหัวเราะที่แย่งลูกชิ้นไอมายด์มาได้อย่างสะใจอีกดูมัน
        "เมิงก็อย่าไปแกล้งมันดิวะไอเคน" ไอการ์ดเห็นหน้าผมกับไอโตสที่รำคาญกับการกัดกันรายวันของไอเพื่อนมันทั้งสอง มันเลยรีบพูดห้ามใหญ่
        "เห้อช่างเหอะไอการ์ดกูเริ่มชินละ ก็ดีจะได้ไม่เงียบ" ผมพูดกับการ์ดแล้วลุกไปซื้อน้ำครับ

        "น้ำแดงคับ" เสียงคนๆนึงพูดสั่งน้ำจาข้างหลังผมพร้อมๆกับผม
        คนข้างหลังผมตอนนี้เดินมายืนข้างๆแล้วครับ ผมหันหน้าไปมองมันแล้วค้างไปแป๊ปนึง ใบหน้าคมคิ้วเข้มผิวเนียนๆขาวๆ โอ้ยกูแพ้ความขาวสาดดถึงกูจะขาวกว่ามึงก็เถอะ ไอคนข้างๆมันหันมายักคิ้วให้ผมทีนึงก่อนจะหันไปจ่ายตังค่าน้ำแดงแล้วหยิบ แก้วน้ำแดงของมันเดินออกไป ผมหันกลับมายื่นตังให้พี่ที่ขายน้ำ
        "เอ่อ น้องให้ตังพี่ทำไม ก็เพื่อนน้องจ่ายให้แล้วไง" พี่สาวตรงหน้าผมทำหน้างงๆ
        "เอ่อหรอครับ" พี่สาวพยักหน้าแล้วหยิบแก้วน้ำแดงมาให้ผม อะไรของไอนั่นวะ มึงจะมาเลี้ยงน้ำกูทำไม รู้จักก็ไม่รู้จัก


        เลิกเรียนแล้วครับวันนี้พวกผมคุยกันว่าจะไปร้องเกะกัน ก็มี ไอการ์ด เคน มายด์ แล้วก็ผมครับ ไอส้มบ้านอยู่ไกลครับจึงต้องรีบกลับบ้าน ถ้ากลับเย็นมากเดี๋ยวโดนด่าแต่ถ้านานๆทีก็ไม่เป็นไรครับ ส่วนไอโตสก็กลับบ้านเช่นกันครับถึงแม้บ้านจะอยู่ใกล้แต่ก็อย่างที่บอกครับ มันไม่ชอบร้องเพลงมันเลยไม่ไป(ไปดูพวกกูร้องเฉยๆก็ไม่ยอมไปไม่รู้จะกลัวตู้ เกะอะไรขนาดนั้น) ส่วนขวัญก็บ้านไกลเหมือนส้มล่ะครับแต่วันนี้รีบกลับเพราะมีธุระอะคับไม่ใช่ เพราะบ้านไกล เพราะถึงบ้านขวัญจะอยู่ไกลแต่ขวัญก็กลับบ้านเย็นได้ที่บ้านไม่ว่า
 
        "เฮ้ยเมิงเลือกเพลงไรเนี้ยไม่ปรึกษาอีกละ" ไอการ์ดบ่นไอเคนที่ชอบเลือกเพลงตามใจชอบไม่ปรึกษาคนร้องคู่ว่าร้องเป็นเปล่า
        "เออน่า เมิงก็อ่านๆเนื้อเอา" ไอเคนทำหน้ามุ่ยพรางบอกให้ไอการ์ดดูเนื้อเอาครับ
        "เฮ้ยๆเพลงนี้กูร้องได้ มาๆกูร้องเอง" ผมเอามือจะไปคว้าไมค์จากไอการ์ด แต่มันดันเอาไมค์ออกห่างไปอีก
        "พูดว่าพี่การ์ดสุดหล่อคร๊าบบ ขอไมค์ให้ผมหน่อยคร๊าบบก่อน" ดูมันทำตัว
        "เออกูยอมรับว่ามึงอะหล่อแต่กูไม่พูดได้ไหม๊วะ"
        "ไม่ได้เว้ย"
        "กูไม่ร้องก็ได้สาดด"
        "โอ๋ๆๆ อย่างอลนะคราฟ อะนี่ไมค์ให้แล้วๆ" ผมยิ้มแฉ่งแล้วรับไมค์จากมันมา แต่ทำไมผมกลับรู้สึกว่าไอเคนมันทำหน้าเศร้าๆแปลกๆ
        "ใครจะปัญญาอ่อนงอนมึงด้วยเหตุผลแค่นี้วะ" ผมหันไปตอบไอการ์ดครับ

        "มากูเลือกเพลงมั่ง" ไอการ์ดนั่งเลือกเพลงทันทีที่ไอเคนกับไอมายด์มันร้องเพลงจบไปหลายเพลงโดยที่ ไอการ์ดยังไม่ได้ร้องซักเพลง
        ไอการ์ดมันเลือกเพลง เรื่องสมมติ ของ Playground ครับ แล้วมันก็ประกาศแก่ทุกคนว่าห้ามใคร เ สื อ ก มันจะขอร้องเดี่ยว มันร้องเพาะมากครับผมชอบฟังมันร้องเพลง ไม่รู้เป็นไรเวลามันร้องเพลงแล้วผมรู้สึกว่ามันหล่อขึ้นมาสิบเท่าจากปกติก็ หล่ออยู่แล้ว ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าว่าไอการ์ดมันร้องเพลงไปก็หันมามองผมเป็นระยะไป ไอสาดกูเขินนะโว้ยอย่าทำงี้ดิกูไม่อยากกินกันเองนะโว้ย ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะครับ แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองเหมือนกันรึเปล่าว่าไอเคนดูหง๋อยๆ เศร้าๆทั้งที่เพลงก็ออกจะสนุก

        พอไอการ์ดร้องเพลงจบด้วยความที่รู้สึกเขินๆมันผมเลยขอตัวออกมาหาน้ำกินร้อง เยอะคอแห้งครับ อีกอย่างศูนย์อาหารก็อยู่ข้างๆตู้เกะนี้เอง
       
        "มาร้องเกะหรอ" ผมหันไปมองต้นเสียงก็พบว่า เฮ้ยไอคนที่เลี้ยงน้ำเราเมื่อกลางวันนี่หว่า
        "อื้มม~" ผมตอบไปสั้นๆ แล้วยกขวดโออิชิรสข้าวญี่ปุ่นรสโปรดขึ้นดื่มอย่างกระหาย
        "มานั่งคุยกันก่อนสิ" เอาวะแค่คุยก็ไม่เสียหายนี่หว่า อย่างน้อยมันก็เป็นเพื่อนร่วมโรงเรียน อีกอย่างดูท่าทางมันมาคนเดียวด้วย ผมก็เลยไปนั่งร่วมโต๊ะกับมัน
        "เบสท์คงจำเราไม่ได้สินะ เพราะเราเปลี่ยนไปเยอะมากๆ" ห๊าจำไม่ได้สินะ หมายความว่ากูเคยรู้จักกับมึงหรอ
        "ขอโทษนะคือเราเคยรู้จักกันด้วยหรอ เราจำไม่ได้จริงๆ"
        "เรานัทไงจำได้ป่าว เพื่อนใหม่คนแรกของเบสท์ตอนขึ้น ป.4 ไง" เชดดดด ใช่จริงๆด้วยทำไมมึงหล่อขึ้นอย่างงี้วะ หุ่นดีขึ้น ขาวขึ้น แม่เจ้าโว้ยย ถึงผมจะไม่ค่อยสนิทกับมันมากแต่ก็พอจำได้ลางๆแล้วครับ
        "อ๋อจำได้แล้ว นัทที่ลาออกไปตอน ม.1 ใช่ปะ" ไอนี่มันเพิ่งเข้ามาได้เทอมเดียวออกแล้วครับ
        "โหยทีเรื่องอย่างงี้จำแม่นเชียวนะ" ผมได้แต่เกาหัวตัวเองพรางหัวเราะกลับไป
     
        เราคุยกันพักนึงผมก็สังเกตเห็นพวกเพื่อนผมมันเดินออกมาจากตู้เกะแล้วครับ สงสัยมันจะเลิกร้องและเตรียมกลับบ้านกันแล้ว

        "ใครหรอเบสท์" ไอการ์ดที่รีบเดินเข้ามาหาผมคนแรก
        "เพื่อนเก่าอะ จำมันไม่ได้เลยไม่ได้เจอกันนาน"
        "จริงๆเราเห็นเบสท์ตั้งแต่ม.4แล้วล่ะ แต่เราคิดว่าเบสท์คงจำเราไม่ได้ก็เลยไม่ทัก กลัวหน้าแตก ฮ่าๆ"
        "ไปกันเถอะเบสท์เย็นแล้วกลับบ้านเถอะ" ไอการ์ดชวนผมกลับบ้าน ผมก็กำลังจะลุกไปจากโต๊ะที่ไอนัทนั่งอยู่ แต่ก็...
        "เด๋วเด่เบสท์ ขอเบอร์กะอีเมลได้ปะ จาได้ไว้คุยกัน" ผมหยิบโพสอิทในกระเป๋านักเรียนขึ้นมาแล้วใช้ดินสอคู่ใจเขียนเบอร์โทรและอีเมลให้มัน แล้วเอาโพสอิทที่ผมเขียนไปแปะไว้ที่กลางหน้าผากมันเล่น ยังไม่ทันจะเอามือออกมามันก็จับมือผมให้อยู่ที่หน้าผากมันก่อน
        "เดี๋ยวคืนนี้แอดไปนะคับ" ไอนัทพูดเสียงหวาน แต่ไอการ์ดก็เอามือมันมาจับข้อมือข้างที่อยู่ที่หน้าผากไอนัทแล้วลากผมออกไป จากตรงนั้นเลย ทำเอาไอเคนกับไอมายด์งงไปตามๆกัน

***************************************

        ฮ่า จบแล้วกับตอนที่ 1 ไม่รู้ว่าจะสนุก ดึงดูดใจรีดเดอร์ได้เปล่า เรื่องนี้ก็เรื่องแรกด้วยอีกอย่างก็ไม่ค่อยจะมีประสบการณ์เท่าไหร่ ก็เลยกลัวๆว่าจะไม่น่าติดตาม กลัวจะไม่มีใครอ่าน แต่ก็พยายามเต็มที่นะ มีอะไรอยากให้แก้ หรือจะติชมอะไรก็บอกกันมาเลยนะครับจะได้ปรับให้ดีขึ้น ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้กันนะครับ