ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : วิบากกรรมของKen
บทที่23:วิบากกรรมของKen
ขณะที่Ferrickกำลังแปลกใจในเรื่องที่เธอเรียกเขาว่าผู้ดูแลหออยู่ หญิงสาวผู้มากับนกพิราบก็รีบแนะนำตัวต่อทันที เพราะนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองกับเขาเลย
\"อ๊ะ! ฉันยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองเลย แย่จัง ฉันคงจะรีบร้อนไปหน่อย ฉันชื่อว่าsayoคะ แล้วคุณผู้ดูแลหอชื่อว่าอะไรหรือคะ?(^_^)\"เธอถาม Ferrickจึงเข้าใจแล้วว่า sayoคิดว่าที่นี้ยังเป็นหอพักที่เปิดให้เช่าอยู่ และนึกว่าตนเป็นผู้ดูแลหอแบบคุณChise เขาคงต้องรีบชี้แจงซะแล้วสิ
\"ผมชื่อFerrickครับ เอ่อ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ที่นี้ไม่ใด้เป็นหอพักที่เปิดให้เช่าแล้วครับ บ้านหลังนี้เป็นบ้านของผมเองครับ\"Ferrickบอก เมื่อได้ยินว่าที่นี้ไม่ได้เป็นหอพักแล้ว sayoก็หน้าเสียทันที
\".....(-_-\") งั้นเหรอคะ ฉันเคยได้ยินว่าที่นี้เป็นหอพักสตรีมาก่อน แต่ไม่ทราบข่าวเลยว่ามันปิดไปแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันนี้เสียมารยาทจริงๆ\"เธอโค้งตัวขอโทษ Ferrickบอกกับเธอว่าไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแบบนี้มันเข้าใจผิดกันได้ sayoจึงลากกระเป๋าหันหลังกลับท่าทางเศร้าๆ Ferrickเป็นห่วงเธอจึงถามเรื่องที่พักว่าเธอพอจะหาได้มั้ย
\"ที่พักในเมืองเต็มหมดแล้วนะคะ ปีนี้มีคนมาสอบกันเยอะเป็นพิเศษ ฉันไม่ได้จองไว้แต่เนิ่นๆก็เลยหาห้องเช่าไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอกคะ เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนที่สวนสาธารณะสักคืน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ขอบคุณมากนะคะคุณFerrickที่เป็นห่วง\"sayoตอบ Ferrickสะดุ้งโหยงทันที
\"(สวนสาธารณะของเมืองเซนเทียเนี่ย เป็นแหล่งอาศัยชั่วคราวสำหรับคนไม่มีที่อยู่รึไงกัน?)\"Ferrickคิดในใจ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าzaionicกับคินก็คิดจะไปนอนในสวนสาธารณะเหมือนกันตอนที่สำนักงานถูกไฟไหม้ 2คนนั้นอาจจะไม่มีปัญหาหรอกถ้าจะทำยังงั้น แต่sayoนี้สิ เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวจะไปนอนอยู่แบบนั้นได้ไง
\"ผมว่ามันอันตรายนะครับ ถ้าจะไปพักแบบนั้น คุณsayoไม่กลัวคนร้ายหรือไงกันครับ\"Ferrickถาม เขาคิดว่าบางทีเธออาจจะเป็นคนที่เก่งการต่อสู้เหมือนเฟลย์เรียหรือมีเน่ก็ได้มั้ง ถึงได้กล้าที่จะทำเช่นนั้น แต่คำตอบที่ได้รับก็คือ
\"คงจะไม่เป็นไรมั้งคะ(^_^) ก็ฉันเป็นแค่นักดนตรีธรรมดาๆเองค่ะ ข้าวของทรัพย์สินที่มีราคาแพงๆก็ไม่มี คงไม่มีใครจะปล้นจี้ฉันหรอกคะ\"sayoตอบแบบง่ายๆ แต่นั่นทำให้Ferrickคิดมากเข้าไปอีก
\"(ถ้าเจอพวกไม่ประสงค์ทรัพย์ แต่ต้องการอย่างอื่น ผมว่ามันจะน่ากลัวกว่านะครับ-_-\")\"Ferrickคิด ดูเหมือนว่าถ้าเขาปล่อยให้ผู้หญิงสวยๆแถมซื่อ แบบนี้ไปตกระกำลำบากข้างนอกละก็ ชาตินี้เขาคงไม่สบายใจไปตลอดชีวิตแน่ ช่วยไม่ได้แหะ เอาแบบนี้ละกัน
\"เอางี้ดีมั้ยครับ ถึงที่นี้จะไม่ได้เปิดเป็นหอพักแล้ว แต่ในบ้านของผมยังมีห้องว่างอยู่เยอะเลย คุณsayoสนใจจะเช่าซักห้องมั้ยละครับ\"Ferrickเสนอ sayoหน้าตาสดชื่นขึ้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เธอดีใจมาก จนตอบรับคำชวนของFerrickโดยไม่ลังเล
\"ขอบคุณมากๆคะคุณFerrick\\(^_^)/ ว้าว ฉันไม่ต้องไปนอนตากน้ำค้างแล้ว ว่าแต่?ค่าเช่าห้องเท่าไหร่เหรอคะ\"sayoอยากรู้ถึงค่าเช่าห้อง Ferrickไม่รู้จะคิดกับเธอเท่าไหร่ดี เขาจึงบ่ายเบี่ยงไปว่า
\"ไว้รอให้ผู้ดูแลบ้านที่เคยดูแลที่นี้ เขากลับมาก่อนดีกว่าครับ ค่อยตกลงกันถึงราคาค่าห้อง ตอนนี้คุณsayoเข้ามาเลือกห้องกันก่อนเถอะครับ\"Ferrickกล่าว อันที่จริงเขาอยากจะให้เธอพักด้วยฟรีๆมากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คงต้องถามความเห็นของเพื่อนๆที่อยู่ด้วยกันก่อน แล้วFerrickก็นำทางเธอเข้าไปในบ้าน...
ทางด้านของเจนนี่กับKeiนั้น ตอนนี้ทั้งคู่ทำงานของตนเสร็จแล้ว เจนนี่สามารถปรับจังหวะและเสียงร้องของตนให้กลมกลืนเข้ากับนักร้องประจำของที่นี้ได้อย่างรวดเร็ว สมกับที่เธอได้รับการยกย่องว่า เป็นนักร้องอัจฉริยะผู้มีเสียงดุจนางฟ้า Keiเองก็ช่วยให้การตบแต่งภายในโบสถ์คืบหน้าไปมาก ด้วยการให้ความช่วยเหลือผู้ควบคุมงาน ปรับแต่งแบบที่ได้รับมาจากสถาปานิก ให้สอดคล้องกับโครงสร้างเดิมของโบสถ์เซนจอร์น คนในโบสถ์ทุกคนต่างชื่นชมและพอใจในตัวของทั้งสองมาก ที่ทำให้ความฉุกละหุกในการเตรียมการต้อนรับองค์วาดาละ ผ่อนคลายลงไปได้เยอะ
\"แวะหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับดีมั้ย เจนนี่\"Keiถาม ตอนนี้ทั้งคู่กำลังเดินอยู่ในตัวเมือง ผ่านร้านอาหารต่างๆที่อยู่ข้างถนนทั้งสองด้าน แต่เจนนี่บอกว่า อยากรีบกลับไปกินที่บ้านมากกว่า เพราะอาจจะมีอาหารเหลืออยู่ก็ได้ แผนที่จะพาเจนนี่เดทของKeiก็เลยต้องพับไป(น่าสงสารน่อ)
\"อ๊ะ! ขนมนั่นน่ากินจัง\"เจนนี่ ชี้ไปที่ร้านขายขนมร้านนึง ที่มีลูกกวาดปั้นเป็นตุ๊กตาตัวเล็กๆ ขนาดเท่าลูกแก้วหลายชิ้น ห่อเอาไว้ในทุกพลาสติกใบใหญ่ เธอไม่คิดจะซื้อไปกินเองหรอก หากแต่ตั้งใจจะซื้อไปฝากคิน เธอจึงตรงเขาไปถามราคากับคนขาย และซื้อมันมา2แพ็ค ขณะที่เจนนี่หันหลังเดินออกมาจากร้านก็บังเอิญไปชนขี้เมาคนนึง ที่เดินโซซัดโซเซอยู่กับพวกอีก2คน จนทำให้ขวดเหล้าของพวกมันตกพื้นแตก
\"เฮ้ย เดินยางงัยวะ นังนี่..อ๊ะ\"คนที่เป็นเจ้าของขวดเหล้า จะต่อว่าเจนนี่ แต่เมื่อเห็นหน้าตาของเธอพวกมันก็รีบเปลี่ยนใจ
\"ขอโทษจริงๆคะ ฉันไม่ระวังเองทำให้ของๆพวกคุณเสียหาย เดี๋ยวฉันจะชดใช้ให้นะคะ\"เจนนี่ก้มหัวประหลกๆขอโทษพวกมัน พวกขี้เหล้าทั้ง3ยิ้มอย่างมีเลสนัย
\"ม่ายเป็นไรหรอกน้องสาวคนสวย เอางี้ละกัน ไปเที่ยวกับพวกพี่สักคืนเป็นการชดเชยนะจ๊ะ\"มันบอก แล้วก็ฉุดข้อมือของเจนนี่โดยไม่รอฟังคำตอบของเธอ เจนนี่ตกใจมากพยามจะสะบัดมือออก แต่ก็สู้แรงของชายคนนั้นไม่ได้ ฉับพลันKeiก็เข้ามาช่วยเธอไว้ด้วยการดึงตัวเธอถอยห่างจากพวกมัน
\"ขอโทษด้วยนะครับ เรื่องเหล้านะผมจะจ่ายเงินให้ พอแค่นี้เถอะครับ\"Keiเจรจาขอร้องพวกเขาอย่างละมุนละม่อม แต่ดูเหมือนสันดานกักขฬะของชายฉกรรจ์ทั้งสาม จะไม่ยอมเออออด้วยซะแล้ว
\"แล้วแกมายุ่งอะไรด้วยวะ ไอ้หน้าจืด แกเป็นแฟนของนังนี้หรือไง\"1ในพวกมัน ตวาดเสียงดังถาม Keiบอกไปตามตรงว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ พวกมันจึงไม่ยอมเลิกลาแต่โดยดี ล้อมกรอบเจนนี่และKeiเอาไว้ แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลายไปกว่านี้ ก็มีคนที่เข้ามายุติทุกอย่างลงด้วยวิธีการที่นุ่มนวล
\"พลั่ก! อ็อก !โครม! กร๊อบ! อ๊ากกกก!ตูม[ O[]O]====O))))))))))))))) >3<)\"เสียงของการทุบตีด้วยพละกำลังอันมหาศาลดุจยักษ์มารของผู้หญิงคนนึง ที่ไม่พูดไม่จาเดินเข้ามาฟาดปากอันธพาลขี้เมาทั้งสาม ตามด้วยท่วงท่าการกระทืบซึ่งบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง
\"หงุดหงิดเฟ้ย หงุดหงิดจริงจริ๊ง W(\'o\')W \"สาวปริศนาผู้เข้ามาช่วยเหลือเจนนี่และKeiไว้กล่าว เธอยังคงกระทืบพวกมัน ดังพลั่กๆ ปนเสียงกร๊อบแกร๊บของกระดูกที่แตกหักบ้างในบางครั้ง จากเดิมที่เคยซ่าอย่างหนัก ตอนนี้กลุ่มขี้เหล้าทั้ง3 กลับร้องห่มร้องไห้ ร้องขอชีวิตกับหญิงผู้นั้นโดยไม่เหลือความอาย
\"ฮือ ฮือ ขอ...พลั่ก! โอ๊ย.. ขอโทษก๊าบ พวกผมจะไม่ทำอีก..กร๊อบ! อ๊ากก \"สาวจอมโหดคนนั้น ยังคงซ้อมพวกมันโดยไม่สนใจเสียงร้องขอชีวิต เจนนี่เองแม้จะเป็นผู้เสียหาย ก็ยังอดสังเวชในสภาพของพวกเขาไม่ได้ เธอจึงช่วยขอร้องอีกคน
\" พอแค่นี้เถอะคะ พวกเขาเจ็บหนักมากแล้ว อย่าทำร้ายพวกเขาอีกเลยนะคะ คุณ..\"เจนนี่อ้อนวอน และจะถามชื่อของเธอ อาเจ๊คนนั้นชะงักไปชั่วครู่ หันมามองหน้าเจนนี่ตาเขียวปั๊ด พูดห้วนๆว่า
\"ฉันชื่อเมเช่ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเธอกับแฟนไว้หรอกนะ แค่เห็นไอ้กร๊วก3ตัวนี้มันทำตัวน่ารำคาญเท่านั้นเอง ก็เลยตื๊บมันแก้เซ็งเฉยๆอ่ะ มีปัญหาหรือเปล่า?\"เมเช่พูดแบบนักเลง ก่อนจะหันไปตื้บพวกนั้นต่อ แต่จู่ๆเธอก็วูบลงไป โชคดีที่เจนนี่ก็ไวพอตัว ถลาเข้าไปประคองตัวเธอได้ทันก่อนที่จะล้มลงไป กลิ่นเหล้าเหม็นคละคลุ้งโชยมาจากตัวเมเช่ แสดงให้เห็นว่าเธอดื่มมาไม่น้อยเหมือนกัน
\"คุณเมเช่คะ คุณเมเช่!\"เจนนี่เรียกเธอ พร้อมทั้งเขย่าตัวเบาๆ แต่ดูเหมือนเมเช่จะเมาหนักจนไม่ได้สติเลย พูดอู้อี้อยู่คนเดียวว่า
\"Kenบ้า อย่าให้เจอตัวนะ นายตายแน่\"เธอบ่น เจนนี่ได้ยินไม่ถนัดเพราะเธอพูดค่อยมาก แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก เพราะตอนนี้มีเสียงของกองทหารม้าอัศวินที่ทำหน้าที่รักษาความสงบของเมือง แห่กันมาแล้ว คงมีใครโทรไปแจ้งแน่
\"รีบไปเถอะเจนนี่ เดี๋ยวก็ติดร่างแหไปด้วยหรอก\"Keiบอกให้เธอปล่อยเมเช่ทิ้งไว้ แล้วรีบหนีกัน แต่เจนนี่ยืนกรานว่าเมเช่เป็นคนที่ช่วยพวกเราไว้จะปล่อยทิ้งไปแบบนี้ไม่ได้ Keiจึงต้องจำใจแบกเมเช่ใส่หลัง แล้วพาหนีไปด้วย...
\"สรุปแล้ว คุณsayoจะมาอยู่กับพวกเราใช่มั้ยครับ(^_^)\"Kenถาม ท่าทางเขากระดี้กระด้ามาก ที่จะมีผู้หญิงสวยๆท่าทางอ่อนหวานแบบsayoมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ถึงเจนนี่ เฟลย์เรีย และมีเน่จะเป็นคนสวยก็จริง แต่สเป็คของเขาต้องอย่างsayoนี่แหละ(>_<)b หลังจากที่Ferrickได้เล่าถึงเรื่องที่เธอจะมาสอบเข้าโรงเรียนเซรอส แต่ไม่สามารถหาที่พักได้กับทุกคนในบ้านแล้ว(ยกเว้นเจนนี่กับKeiที่ยังไม่กลับมา) ทั้งหมดต่างก็เห็นใจในตัวเธอ โดยเฉพาะzaionicกับคิน
\"อยู่ที่นี้นะดีแล้วครับ(^o^) สวนสาธารณะนะ มันหน๊าวหนาว แถมยังมียุงเยอะอีกต่างหาก ต้องหลับๆตื่นๆคอยตบยุงทั้งคืน มันทรมานจริงๆครับ\"คินกล่าว ด้วยประสบการณ์ที่เคยนอนมาแล้วอย่างโชกโชน จึงเป็นอันสรุปว่าsayoจะได้อยู่ที่นี้ร่วมกับทุกคน Ferrickแนะนำตัวของทุกคนให้รู้จักว่าใครเป็นใครบ้าง ยกเว้นมีเน่ที่เธอคอยแอบหลบอยู่ห่างๆ ด้วยกลัวว่าsayoอาจจะเป็นคนของเซอินะ จากนั้นFerrickก็พาเธอไปเลือกห้องที่ยังคงว่างอยู่ และช่วยเธอจัดห้องซึ่งKenก็อาสาช่วยด้วย ขณะนั้นเอง เสียงของเจนนี่กับKeiที่กลับมาถึงก็ดังขึ้นมาจากข้างล่างอย่างผิดสังเกต Ferrickจึงลงไปดูโดยปล่อยKenไว้ให้ช่วยsayo
\"อ้าว!นั่นเมเช่นี้(O_o\")\"Ferrickอุทานออกมาเป็นคำแรก เมื่อเห็นผู้หญิงที่Keiแบกมาด้วย เจนนี่เล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองให้ Ferrickฟัง และขอให้เธอนอนที่นี้ด้วยก่อนสักคืนจนกว่าจะสร่างเมา Ferrickเองไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่Kenนี้สิ(-_-\")...
\"(เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนละกัน ตอนนี้หาห้องให้เธอดีกว่า)\"Ferrickคิด แล้วก็ให้Keiพาเมเช่ตามเขาไปยังห้องที่เหลืออยู่ จัดแจงให้นอนด้วยชุดฟูกซึ่งมีประจำแต่ละห้องอยู่แล้ว เพราะที่นี้เคยเป็นทั้งโรงแรมและหอพักมาก่อน แล้วปล่อยให้เจนนี่คอยดูแลเช็ดตัวให้เธอ จากนั้นFerrickก็กลับไปดูที่ห้องของsayoเพื่อแจ้งข่าวร้ายแก่ Ken ทว่า เมื่อเขามาถึง ก็ทราบจากปากsayoว่าKenขอปลีกตัวไปนอนแล้ว เพราะความเหนื่อยล้าจากงานที่ทำในวันนี้
\"(เอาไว้กลับไปที่โลกแห่งความจริง ค่อยบอกมันละกัน ตอนนี้ปล่อยให้พักผ่อนไปก่อนดีกว่า)\"Ferrickตัดสินใจไม่ปลุกKen Sayoลงมาแนะนำตัวกับเจนนี่และKeiที่เพิ่งกลับมา จากการพูดคุยกัน ทำให้เธอสนิทกับเจนนี่เป็นพิเศษ เพราะทั้งคู่ต่างก็ชอบในดนตรี ซึ่งSayoเองก็เป็นนักเป่าขลุ่ยฝีมือเยี่ยม เช่นเดียวกับที่เจนนี่เป็นนักร้องผู้มีพรสวรรค์ จึงไม่น่าแปลกใจที่ทั้งคู่จะสนทนากันจนดึก ในขณะที่คนอื่นๆขอตัวกันไปนอนแล้ว
\"กริ๊งงงงง\"เสียงของโทรศัพท์ที่ชั้นล่างดังขึ้น Ferrickที่กำลังจะขึ้นไปนอนเป็นผู้รับสาย เนื่องจากเขาอยู่ใกล้โทรศัพท์ที่สุดและเป็นเจ้าของบ้าน เสียงของผู้ชายทุ้มต่ำที่Ferrickรู้จักดีกล่าวผ่านสายมาว่า
\"เป็นไงละบ้านที่ฉันเตรียมไว้ให้ ถูกใจเธอมั้ยFerrick\"ผู้ที่โทรมาก็คือคุณลูดอร์ฟนั่นเอง Ferrickดีใจมากที่ได้คุยกับเขา เพราะอยากจะติดต่อไปตั้งนานแล้ว หากแต่ไม่ทราบเบอร์ที่บ้านคุณลูดอร์ฟ Ferrickเล่าให้เขาฟังถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมากมายระหว่างที่เดินทางมาที่นี้ รวมไปถึงเรื่องที่เขารับคนเข้ามาอาศัยเพิ่ม แต่คุณลูดอร์ฟไม่ตำหนิอะไรเขากลับหัวเราะชอบใจ
\"ฮะ ฮะ ฮะ น่าสนุกดีนี่Ferrick ไม่ทันไรก็มีเพื่อนฝูงเพิ่มมากมาย เธอนี่สุดยอดจริงๆนะ ไม่ต้องเกรงใจหรือกังวลถึงฉันหรอก เรื่องที่จะให้ใครมาอยู่ด้วย เพราะฉันยกกรรมสิทธิ์ในบ้านหลังนั้นให้กับเธอแล้ว เธอจะทำอะไรก็ตามใจเถอะ ว่าแต่แม่หนูเซอินะที่มาอยู่หลบอยู่ด้วย เธอชื่อว่ามีเน่เหรอ?\"ลูดอร์ฟถามย้ำในสิ่งที่ได้ยิน Ferrickยืนยันว่าใช่ เขาจึงเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนจะพูดว่า
\"น่าประหลาดจริงๆนะ จะเป็นเหตุบังเอิญหรืออะไรก็ช่างเถอะ ฉันเคยมีเพื่อนคนนึงที่ชื่อว่าเซเมสเป็นอดีตประมุขของเซอินะ เขาตายไปได้หลายเดือนแล้ว ด้วยสาเหตุที่ยังเป็นปริศนาอยู่ แต่ฉันเชื่อว่าเขาคงถูกคนในองค์กรฆ่าแน่ เพราะก่อนที่เซเมสจะตายได้ติดต่อมาหาฉันบอกว่า เขามีหลานสาวอยู่คนนึงที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นตาของเธอ มียศในเซอินะอยู่ในขั้นโยโฮ หากเขาเกิดเป็นอะไรไปในปีนี้ ให้ฉันติดต่อหาเธอและมอบจดหมายที่เขาเขียนไว้ให้ และหลานสาวของเซเมสก็มีชื่อว่า มีเน่ หลังจากที่เซเมสตายฉันได้พยายามติดต่อกับองค์กรเพื่อพบมีเน่ แต่ดูเหมือนจะมีผู้อาวุโสบางคนกีดกันไม่ฉันเจอเธอ และส่งมีเน่ไปประจำการในที่ๆห่างไกล จนกระทั่งฉันได้รู้จากเธอนี่แหละ ว่ามีเน่ไปหลบซ่อนที่นั่น\" คุณลูดอร์ฟพูดถึงตรงนี้ Ferrickก็อึ้งไปทันที
\"มีเน่ เป็นหลานสาวของอดีตประมุขแห่งเซอินะ! งั้นทำไมเธอถึงถูกไล่ล่าแบบนี้ได้ละครับ\"เขาถามด้วยความแปลกใจ ลูดอร์ฟอธิบายว่าคนที่ฆ่าเซเมสอาจจะล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ ของเขากับมีเน่ก็เป็นได้ จึงคิดจะถอนรากถอนโคนในคราวเดียวกัน ถึงมีเน่จะไม่รู้สถานะของตัวเองก็เถอะ
\"ช่วยดูแลเธอด้วยละกันนะFerrick หากChiseไปทำธุระให้ฉันเสร็จแล้ว ฉันจะให้เขานำจดหมายของเซเมสไปให้โดยเร็ว\" คุณลูดอร์ฟบอกแล้วก็มีเสียงน้อยๆของลูน่าดังอยู่ข้างๆลูดอร์ฟพูดว่า
\"ให้หนูคุยกับพี่Ferrickด้วยนะคะคุณพ่อ\"คุณลูดอร์ฟจึงเปลี่ยนให้ลูน่าคุยบ้าง
\"ฮาโหล พี่Ferrickสบายดีมั้ยคะ\"เธอถาม Ferrickตอบเธอไปว่าสบายดี เฟลย์เรียก็เช่นกัน ลูน่าบ่นว่าอยากเจอพี่Ferrickเร็วจังเลยๆ แต่เพราะตอนนี้ยังไม่ปิดเทอม เธอจึงไปเยี่ยมเขาที่เซนทอเนียไม่ได้ แล้วเธอก็เล่าถึงเรื่องสนุกๆมากมายที่เกิดขึ้นในโรงเรียนให้เขาฟัง รวมไปถึงเรื่องของแอนนี่ที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนที่ดีของเธอเหมือนเดิมแล้ว และไม่รังแกคนที่เข้ามาเล่นด้วย เธอบอกว่าเป็นเพราะพี่Ferrickช่วยสั่งสอนไว้ตอนนั้นแน่ๆ แอนนี่ถึงได้มีนิสัยดีขึ้นแบบนี้ สักพักคุณลูดอร์ฟก็ขอสายคืน ย้ำเรื่องที่ขอร้องให้เขาช่วยดูแลคุ้มครองมีเน่ด้วย แล้วจึงวางสายไป Ferrickครุ่นคิดถึงเรื่องของมีเน่ที่เขาได้รู้มาสักพัก ก็ขึ้นไปเธอที่ห้องของตนเอง
\"อาการดีขึ้นมากมั้ยละมีเน่\"Ferrickถามถึงอาการของเธอในห้อง มีเน่บอกว่าแผลของเธอคงจะหายในอีกไม่กี่วันนี้ เพราะเธอสามารถควบคุมปราณในร่างกายให้เร่งการซ่อมแซมบาดแผลได้แล้ว มีเน่ถามถึงคนที่มาอาศัยใหม่ว่าเป็นใคร Ferrickจึงเล่าเรื่องของsayoให้ฟัง รวมทั้งเรื่องของเมเช่ด้วย Ferrickจึงถามเธอว่าสงสัยในตัวของทั้งสองคนเหรอ
\"ตอนแรกก็ใช่อยู่หรอกพี่ชาย แต่ตอนนี้มั่นใจแล้วละว่าไม่ใช่คนของเซอินะ เพราะการเคลื่อนไหว และจังหวะของการหายใจ ไม่มีอะไรส่อถึงวิชาของเซอินะเลย พี่เฟลย์เรียก็คิดแบบนั้นใช่มั้ยคะ\"มีเน่หันไปถามเฟลย์เรีย เธอพยักหน้าแทนคำตอบ Ferrickจึงสบายใจขึ้นที่มีเน่คลายความกังวลในตัวของทั้งสองไปได้ Ferrickให้เฟลย์เรียและมีเน่นอนในห้องของเขาซะ โดยที่เขาจะย้ายลงไปนอนในห้องของคุณChiseที่อยู่ข้างใต้แทน เพื่อความสบายใจของตัวเขาเองที่จะได้นอนหลับให้สนิทในคืนนี้...
ณ พระราชวังเรเมน่อส ใจกลางเมืองเซนเทีย ในห้องที่มืดทึบห้องนึงภายในปราสาท มีชายชุดดำผู้มีผ้าพันแผลปิดบังใบหน้าเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ทุกคนรู้จักกันดียืนอยู่ในนั้น ใช่แล้ว เขาคือryusei 1ในDarkAgentผู้มอบพลังแห่งความมืดแก่ผู้ที่สิ้นหวัง เขากำลังสนทนากับคนผู้นึงที่อาศัยอยู่ในปราสาทหลังนี้อยู่แล้ว แสงจันทร์ที่สาดส่องผ่านช่องว่างทางหน้าต่าง ถูกบดบังด้วยผ้าม่านจนลดความสว่างลง เผยให้เห็นเพียงการแต่งกายของคนที่อยู่กับryuseiเท่านั้น ว่าเป็นชุดขุนนางระดับสูง และนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่หันหน้าไปทางryuseiที่กำลังยืนชิดมุมห้อง
\"ท่านคงจะลำบากมากสินะครับ ที่ต้องคอยเก็บกวาดความผิดพลาดของพวกสวะแบบนั้น\"ryuseiกล่าว เขาหมายถึงDarkAgentที่ถูกจับได้และแตกสลายไปแล้ว นั่นย่อมแสดงว่า คนที่เขากำลังพูดด้วยนั้น คือหนอนบ่อนไส้ ที่ราเซนต้องการตัวอย่างแน่นอน
\"มิได้ท่านryusei เพื่อความยิ่งใหญ่ของDarkCompany จะปล่อยให้ข้อบกพร่องเล็กน้อยๆแค่นั้น มาทำให้สะดุดได้อย่างไรละ\"การเรียกชื่อตรงๆ ของทั้งสอง แสดงให้เห็นถึงความสนิทคุ้นเคยที่มีต่อกัน
\"แต่ดูท่า การเคลื่อนไหวของท่าน จะกลายเป็นจุดสนใจของใครบางคนซะแล้วนะครับ\"ryuseiบอก คู่สนทนาของเขายิ้มออกมาอย่างไม่ยี่หระในเรื่องนั้น
\"นั่นไม่เป็นปัญหาหรอกท่านryusei อีกไม่นานภารกิจที่\"ท่านผู้นั้น\"มอบหมายให้แก่ข้า ก็จะบรรลุแล้ว ก่อนเดือนเพ็ญครั้งที่3นับจากนี้ ก็ไม่จำเป็นที่ข้าจะต้องเสแสร้งอยู่ในเรเมน่อสอีกต่อไป\"เขาพูดพร้อมกับ ยืนขึ้นเดินไปทางประตู แต่ก่อนที่จะออกจากห้องไป เขาหันมาถามryuseiเรื่องนึง
\"แล้วเจ้าHikaruละ มันทำงานชิ้นที่11เสร็จหรือยัง ท่านryusei\"เขาถาม ryuseiแหวกผ้าม่านออก เงยหน้ามองไปยังพระจันทร์ตอบว่า
\"ท่านวางใจได้เลย แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็น1ในพนักงานของDarkCompany แต่ด้วยเงื่อนไขที่ข้าเสนอให้ มันจะภักดีต่อพวกเราด้วยชีวิตทีเดียว เป้าหมายที่ถูกเล็งด้วยปืนกระบอกนั้น จะไม่มีวันรอดไปได้โดยเด็ดขาด ก่อนการสอบของเซรอสจะเริ่มขึ้น ท่านจะได้ฟังข่าวดีแน่นอน\"ryuseiพูดจบ ร่างของเขาก็กลืนหายไปกับความมืด โดยไร้สุ้มเสียงเช่นเดิม...
ในขณะเดียวกัน ณ ห้องพักโทรมๆห้องนึงที่มีอยู่มากมายในเมืองเซนเทีย ชายผู้นึงกำลังนั่งจิบเหล้า เหม่อมองจันทราด้วยแววตาที่แฝงความเศร้าเอาไว้อย่างท่วมท้น เขาหยิบจี้ที่ห้อยคอออกมา กดเปิดดูรูปที่อยู่ข้างใน พูดเบาๆเหมือนจะรำพึงกับตัวเองว่า
\"อีก3ครั้งสินะ ที่ฉันจะได้สิ่งสำคัญกลับคืนมา\"เขากล่าว แสงสะท้อนจากพระจันทร์ที่กระทบปืนในมือของเขา ส่องประกายแวววาวดูงดงามน่าสะพรึงกลัว ชายผู้นี้คือHikaruนั่นเอง...
จบบทที่23
ขณะที่Ferrickกำลังแปลกใจในเรื่องที่เธอเรียกเขาว่าผู้ดูแลหออยู่ หญิงสาวผู้มากับนกพิราบก็รีบแนะนำตัวต่อทันที เพราะนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองกับเขาเลย
\"อ๊ะ! ฉันยังไม่ได้บอกชื่อตัวเองเลย แย่จัง ฉันคงจะรีบร้อนไปหน่อย ฉันชื่อว่าsayoคะ แล้วคุณผู้ดูแลหอชื่อว่าอะไรหรือคะ?(^_^)\"เธอถาม Ferrickจึงเข้าใจแล้วว่า sayoคิดว่าที่นี้ยังเป็นหอพักที่เปิดให้เช่าอยู่ และนึกว่าตนเป็นผู้ดูแลหอแบบคุณChise เขาคงต้องรีบชี้แจงซะแล้วสิ
\"ผมชื่อFerrickครับ เอ่อ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ที่นี้ไม่ใด้เป็นหอพักที่เปิดให้เช่าแล้วครับ บ้านหลังนี้เป็นบ้านของผมเองครับ\"Ferrickบอก เมื่อได้ยินว่าที่นี้ไม่ได้เป็นหอพักแล้ว sayoก็หน้าเสียทันที
\".....(-_-\") งั้นเหรอคะ ฉันเคยได้ยินว่าที่นี้เป็นหอพักสตรีมาก่อน แต่ไม่ทราบข่าวเลยว่ามันปิดไปแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันนี้เสียมารยาทจริงๆ\"เธอโค้งตัวขอโทษ Ferrickบอกกับเธอว่าไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแบบนี้มันเข้าใจผิดกันได้ sayoจึงลากกระเป๋าหันหลังกลับท่าทางเศร้าๆ Ferrickเป็นห่วงเธอจึงถามเรื่องที่พักว่าเธอพอจะหาได้มั้ย
\"ที่พักในเมืองเต็มหมดแล้วนะคะ ปีนี้มีคนมาสอบกันเยอะเป็นพิเศษ ฉันไม่ได้จองไว้แต่เนิ่นๆก็เลยหาห้องเช่าไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอกคะ เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนที่สวนสาธารณะสักคืน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ขอบคุณมากนะคะคุณFerrickที่เป็นห่วง\"sayoตอบ Ferrickสะดุ้งโหยงทันที
\"(สวนสาธารณะของเมืองเซนเทียเนี่ย เป็นแหล่งอาศัยชั่วคราวสำหรับคนไม่มีที่อยู่รึไงกัน?)\"Ferrickคิดในใจ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าzaionicกับคินก็คิดจะไปนอนในสวนสาธารณะเหมือนกันตอนที่สำนักงานถูกไฟไหม้ 2คนนั้นอาจจะไม่มีปัญหาหรอกถ้าจะทำยังงั้น แต่sayoนี้สิ เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวจะไปนอนอยู่แบบนั้นได้ไง
\"ผมว่ามันอันตรายนะครับ ถ้าจะไปพักแบบนั้น คุณsayoไม่กลัวคนร้ายหรือไงกันครับ\"Ferrickถาม เขาคิดว่าบางทีเธออาจจะเป็นคนที่เก่งการต่อสู้เหมือนเฟลย์เรียหรือมีเน่ก็ได้มั้ง ถึงได้กล้าที่จะทำเช่นนั้น แต่คำตอบที่ได้รับก็คือ
\"คงจะไม่เป็นไรมั้งคะ(^_^) ก็ฉันเป็นแค่นักดนตรีธรรมดาๆเองค่ะ ข้าวของทรัพย์สินที่มีราคาแพงๆก็ไม่มี คงไม่มีใครจะปล้นจี้ฉันหรอกคะ\"sayoตอบแบบง่ายๆ แต่นั่นทำให้Ferrickคิดมากเข้าไปอีก
\"(ถ้าเจอพวกไม่ประสงค์ทรัพย์ แต่ต้องการอย่างอื่น ผมว่ามันจะน่ากลัวกว่านะครับ-_-\")\"Ferrickคิด ดูเหมือนว่าถ้าเขาปล่อยให้ผู้หญิงสวยๆแถมซื่อ แบบนี้ไปตกระกำลำบากข้างนอกละก็ ชาตินี้เขาคงไม่สบายใจไปตลอดชีวิตแน่ ช่วยไม่ได้แหะ เอาแบบนี้ละกัน
\"เอางี้ดีมั้ยครับ ถึงที่นี้จะไม่ได้เปิดเป็นหอพักแล้ว แต่ในบ้านของผมยังมีห้องว่างอยู่เยอะเลย คุณsayoสนใจจะเช่าซักห้องมั้ยละครับ\"Ferrickเสนอ sayoหน้าตาสดชื่นขึ้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เธอดีใจมาก จนตอบรับคำชวนของFerrickโดยไม่ลังเล
\"ขอบคุณมากๆคะคุณFerrick\\(^_^)/ ว้าว ฉันไม่ต้องไปนอนตากน้ำค้างแล้ว ว่าแต่?ค่าเช่าห้องเท่าไหร่เหรอคะ\"sayoอยากรู้ถึงค่าเช่าห้อง Ferrickไม่รู้จะคิดกับเธอเท่าไหร่ดี เขาจึงบ่ายเบี่ยงไปว่า
\"ไว้รอให้ผู้ดูแลบ้านที่เคยดูแลที่นี้ เขากลับมาก่อนดีกว่าครับ ค่อยตกลงกันถึงราคาค่าห้อง ตอนนี้คุณsayoเข้ามาเลือกห้องกันก่อนเถอะครับ\"Ferrickกล่าว อันที่จริงเขาอยากจะให้เธอพักด้วยฟรีๆมากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คงต้องถามความเห็นของเพื่อนๆที่อยู่ด้วยกันก่อน แล้วFerrickก็นำทางเธอเข้าไปในบ้าน...
ทางด้านของเจนนี่กับKeiนั้น ตอนนี้ทั้งคู่ทำงานของตนเสร็จแล้ว เจนนี่สามารถปรับจังหวะและเสียงร้องของตนให้กลมกลืนเข้ากับนักร้องประจำของที่นี้ได้อย่างรวดเร็ว สมกับที่เธอได้รับการยกย่องว่า เป็นนักร้องอัจฉริยะผู้มีเสียงดุจนางฟ้า Keiเองก็ช่วยให้การตบแต่งภายในโบสถ์คืบหน้าไปมาก ด้วยการให้ความช่วยเหลือผู้ควบคุมงาน ปรับแต่งแบบที่ได้รับมาจากสถาปานิก ให้สอดคล้องกับโครงสร้างเดิมของโบสถ์เซนจอร์น คนในโบสถ์ทุกคนต่างชื่นชมและพอใจในตัวของทั้งสองมาก ที่ทำให้ความฉุกละหุกในการเตรียมการต้อนรับองค์วาดาละ ผ่อนคลายลงไปได้เยอะ
\"แวะหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับดีมั้ย เจนนี่\"Keiถาม ตอนนี้ทั้งคู่กำลังเดินอยู่ในตัวเมือง ผ่านร้านอาหารต่างๆที่อยู่ข้างถนนทั้งสองด้าน แต่เจนนี่บอกว่า อยากรีบกลับไปกินที่บ้านมากกว่า เพราะอาจจะมีอาหารเหลืออยู่ก็ได้ แผนที่จะพาเจนนี่เดทของKeiก็เลยต้องพับไป(น่าสงสารน่อ)
\"อ๊ะ! ขนมนั่นน่ากินจัง\"เจนนี่ ชี้ไปที่ร้านขายขนมร้านนึง ที่มีลูกกวาดปั้นเป็นตุ๊กตาตัวเล็กๆ ขนาดเท่าลูกแก้วหลายชิ้น ห่อเอาไว้ในทุกพลาสติกใบใหญ่ เธอไม่คิดจะซื้อไปกินเองหรอก หากแต่ตั้งใจจะซื้อไปฝากคิน เธอจึงตรงเขาไปถามราคากับคนขาย และซื้อมันมา2แพ็ค ขณะที่เจนนี่หันหลังเดินออกมาจากร้านก็บังเอิญไปชนขี้เมาคนนึง ที่เดินโซซัดโซเซอยู่กับพวกอีก2คน จนทำให้ขวดเหล้าของพวกมันตกพื้นแตก
\"เฮ้ย เดินยางงัยวะ นังนี่..อ๊ะ\"คนที่เป็นเจ้าของขวดเหล้า จะต่อว่าเจนนี่ แต่เมื่อเห็นหน้าตาของเธอพวกมันก็รีบเปลี่ยนใจ
\"ขอโทษจริงๆคะ ฉันไม่ระวังเองทำให้ของๆพวกคุณเสียหาย เดี๋ยวฉันจะชดใช้ให้นะคะ\"เจนนี่ก้มหัวประหลกๆขอโทษพวกมัน พวกขี้เหล้าทั้ง3ยิ้มอย่างมีเลสนัย
\"ม่ายเป็นไรหรอกน้องสาวคนสวย เอางี้ละกัน ไปเที่ยวกับพวกพี่สักคืนเป็นการชดเชยนะจ๊ะ\"มันบอก แล้วก็ฉุดข้อมือของเจนนี่โดยไม่รอฟังคำตอบของเธอ เจนนี่ตกใจมากพยามจะสะบัดมือออก แต่ก็สู้แรงของชายคนนั้นไม่ได้ ฉับพลันKeiก็เข้ามาช่วยเธอไว้ด้วยการดึงตัวเธอถอยห่างจากพวกมัน
\"ขอโทษด้วยนะครับ เรื่องเหล้านะผมจะจ่ายเงินให้ พอแค่นี้เถอะครับ\"Keiเจรจาขอร้องพวกเขาอย่างละมุนละม่อม แต่ดูเหมือนสันดานกักขฬะของชายฉกรรจ์ทั้งสาม จะไม่ยอมเออออด้วยซะแล้ว
\"แล้วแกมายุ่งอะไรด้วยวะ ไอ้หน้าจืด แกเป็นแฟนของนังนี้หรือไง\"1ในพวกมัน ตวาดเสียงดังถาม Keiบอกไปตามตรงว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ พวกมันจึงไม่ยอมเลิกลาแต่โดยดี ล้อมกรอบเจนนี่และKeiเอาไว้ แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลายไปกว่านี้ ก็มีคนที่เข้ามายุติทุกอย่างลงด้วยวิธีการที่นุ่มนวล
\"พลั่ก! อ็อก !โครม! กร๊อบ! อ๊ากกกก!ตูม[ O[]O]====O))))))))))))))) >3<)\"เสียงของการทุบตีด้วยพละกำลังอันมหาศาลดุจยักษ์มารของผู้หญิงคนนึง ที่ไม่พูดไม่จาเดินเข้ามาฟาดปากอันธพาลขี้เมาทั้งสาม ตามด้วยท่วงท่าการกระทืบซึ่งบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง
\"หงุดหงิดเฟ้ย หงุดหงิดจริงจริ๊ง W(\'o\')W \"สาวปริศนาผู้เข้ามาช่วยเหลือเจนนี่และKeiไว้กล่าว เธอยังคงกระทืบพวกมัน ดังพลั่กๆ ปนเสียงกร๊อบแกร๊บของกระดูกที่แตกหักบ้างในบางครั้ง จากเดิมที่เคยซ่าอย่างหนัก ตอนนี้กลุ่มขี้เหล้าทั้ง3 กลับร้องห่มร้องไห้ ร้องขอชีวิตกับหญิงผู้นั้นโดยไม่เหลือความอาย
\"ฮือ ฮือ ขอ...พลั่ก! โอ๊ย.. ขอโทษก๊าบ พวกผมจะไม่ทำอีก..กร๊อบ! อ๊ากก \"สาวจอมโหดคนนั้น ยังคงซ้อมพวกมันโดยไม่สนใจเสียงร้องขอชีวิต เจนนี่เองแม้จะเป็นผู้เสียหาย ก็ยังอดสังเวชในสภาพของพวกเขาไม่ได้ เธอจึงช่วยขอร้องอีกคน
\" พอแค่นี้เถอะคะ พวกเขาเจ็บหนักมากแล้ว อย่าทำร้ายพวกเขาอีกเลยนะคะ คุณ..\"เจนนี่อ้อนวอน และจะถามชื่อของเธอ อาเจ๊คนนั้นชะงักไปชั่วครู่ หันมามองหน้าเจนนี่ตาเขียวปั๊ด พูดห้วนๆว่า
\"ฉันชื่อเมเช่ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเธอกับแฟนไว้หรอกนะ แค่เห็นไอ้กร๊วก3ตัวนี้มันทำตัวน่ารำคาญเท่านั้นเอง ก็เลยตื๊บมันแก้เซ็งเฉยๆอ่ะ มีปัญหาหรือเปล่า?\"เมเช่พูดแบบนักเลง ก่อนจะหันไปตื้บพวกนั้นต่อ แต่จู่ๆเธอก็วูบลงไป โชคดีที่เจนนี่ก็ไวพอตัว ถลาเข้าไปประคองตัวเธอได้ทันก่อนที่จะล้มลงไป กลิ่นเหล้าเหม็นคละคลุ้งโชยมาจากตัวเมเช่ แสดงให้เห็นว่าเธอดื่มมาไม่น้อยเหมือนกัน
\"คุณเมเช่คะ คุณเมเช่!\"เจนนี่เรียกเธอ พร้อมทั้งเขย่าตัวเบาๆ แต่ดูเหมือนเมเช่จะเมาหนักจนไม่ได้สติเลย พูดอู้อี้อยู่คนเดียวว่า
\"Kenบ้า อย่าให้เจอตัวนะ นายตายแน่\"เธอบ่น เจนนี่ได้ยินไม่ถนัดเพราะเธอพูดค่อยมาก แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก เพราะตอนนี้มีเสียงของกองทหารม้าอัศวินที่ทำหน้าที่รักษาความสงบของเมือง แห่กันมาแล้ว คงมีใครโทรไปแจ้งแน่
\"รีบไปเถอะเจนนี่ เดี๋ยวก็ติดร่างแหไปด้วยหรอก\"Keiบอกให้เธอปล่อยเมเช่ทิ้งไว้ แล้วรีบหนีกัน แต่เจนนี่ยืนกรานว่าเมเช่เป็นคนที่ช่วยพวกเราไว้จะปล่อยทิ้งไปแบบนี้ไม่ได้ Keiจึงต้องจำใจแบกเมเช่ใส่หลัง แล้วพาหนีไปด้วย...
\"สรุปแล้ว คุณsayoจะมาอยู่กับพวกเราใช่มั้ยครับ(^_^)\"Kenถาม ท่าทางเขากระดี้กระด้ามาก ที่จะมีผู้หญิงสวยๆท่าทางอ่อนหวานแบบsayoมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ถึงเจนนี่ เฟลย์เรีย และมีเน่จะเป็นคนสวยก็จริง แต่สเป็คของเขาต้องอย่างsayoนี่แหละ(>_<)b หลังจากที่Ferrickได้เล่าถึงเรื่องที่เธอจะมาสอบเข้าโรงเรียนเซรอส แต่ไม่สามารถหาที่พักได้กับทุกคนในบ้านแล้ว(ยกเว้นเจนนี่กับKeiที่ยังไม่กลับมา) ทั้งหมดต่างก็เห็นใจในตัวเธอ โดยเฉพาะzaionicกับคิน
\"อยู่ที่นี้นะดีแล้วครับ(^o^) สวนสาธารณะนะ มันหน๊าวหนาว แถมยังมียุงเยอะอีกต่างหาก ต้องหลับๆตื่นๆคอยตบยุงทั้งคืน มันทรมานจริงๆครับ\"คินกล่าว ด้วยประสบการณ์ที่เคยนอนมาแล้วอย่างโชกโชน จึงเป็นอันสรุปว่าsayoจะได้อยู่ที่นี้ร่วมกับทุกคน Ferrickแนะนำตัวของทุกคนให้รู้จักว่าใครเป็นใครบ้าง ยกเว้นมีเน่ที่เธอคอยแอบหลบอยู่ห่างๆ ด้วยกลัวว่าsayoอาจจะเป็นคนของเซอินะ จากนั้นFerrickก็พาเธอไปเลือกห้องที่ยังคงว่างอยู่ และช่วยเธอจัดห้องซึ่งKenก็อาสาช่วยด้วย ขณะนั้นเอง เสียงของเจนนี่กับKeiที่กลับมาถึงก็ดังขึ้นมาจากข้างล่างอย่างผิดสังเกต Ferrickจึงลงไปดูโดยปล่อยKenไว้ให้ช่วยsayo
\"อ้าว!นั่นเมเช่นี้(O_o\")\"Ferrickอุทานออกมาเป็นคำแรก เมื่อเห็นผู้หญิงที่Keiแบกมาด้วย เจนนี่เล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองให้ Ferrickฟัง และขอให้เธอนอนที่นี้ด้วยก่อนสักคืนจนกว่าจะสร่างเมา Ferrickเองไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่Kenนี้สิ(-_-\")...
\"(เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนละกัน ตอนนี้หาห้องให้เธอดีกว่า)\"Ferrickคิด แล้วก็ให้Keiพาเมเช่ตามเขาไปยังห้องที่เหลืออยู่ จัดแจงให้นอนด้วยชุดฟูกซึ่งมีประจำแต่ละห้องอยู่แล้ว เพราะที่นี้เคยเป็นทั้งโรงแรมและหอพักมาก่อน แล้วปล่อยให้เจนนี่คอยดูแลเช็ดตัวให้เธอ จากนั้นFerrickก็กลับไปดูที่ห้องของsayoเพื่อแจ้งข่าวร้ายแก่ Ken ทว่า เมื่อเขามาถึง ก็ทราบจากปากsayoว่าKenขอปลีกตัวไปนอนแล้ว เพราะความเหนื่อยล้าจากงานที่ทำในวันนี้
\"(เอาไว้กลับไปที่โลกแห่งความจริง ค่อยบอกมันละกัน ตอนนี้ปล่อยให้พักผ่อนไปก่อนดีกว่า)\"Ferrickตัดสินใจไม่ปลุกKen Sayoลงมาแนะนำตัวกับเจนนี่และKeiที่เพิ่งกลับมา จากการพูดคุยกัน ทำให้เธอสนิทกับเจนนี่เป็นพิเศษ เพราะทั้งคู่ต่างก็ชอบในดนตรี ซึ่งSayoเองก็เป็นนักเป่าขลุ่ยฝีมือเยี่ยม เช่นเดียวกับที่เจนนี่เป็นนักร้องผู้มีพรสวรรค์ จึงไม่น่าแปลกใจที่ทั้งคู่จะสนทนากันจนดึก ในขณะที่คนอื่นๆขอตัวกันไปนอนแล้ว
\"กริ๊งงงงง\"เสียงของโทรศัพท์ที่ชั้นล่างดังขึ้น Ferrickที่กำลังจะขึ้นไปนอนเป็นผู้รับสาย เนื่องจากเขาอยู่ใกล้โทรศัพท์ที่สุดและเป็นเจ้าของบ้าน เสียงของผู้ชายทุ้มต่ำที่Ferrickรู้จักดีกล่าวผ่านสายมาว่า
\"เป็นไงละบ้านที่ฉันเตรียมไว้ให้ ถูกใจเธอมั้ยFerrick\"ผู้ที่โทรมาก็คือคุณลูดอร์ฟนั่นเอง Ferrickดีใจมากที่ได้คุยกับเขา เพราะอยากจะติดต่อไปตั้งนานแล้ว หากแต่ไม่ทราบเบอร์ที่บ้านคุณลูดอร์ฟ Ferrickเล่าให้เขาฟังถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมากมายระหว่างที่เดินทางมาที่นี้ รวมไปถึงเรื่องที่เขารับคนเข้ามาอาศัยเพิ่ม แต่คุณลูดอร์ฟไม่ตำหนิอะไรเขากลับหัวเราะชอบใจ
\"ฮะ ฮะ ฮะ น่าสนุกดีนี่Ferrick ไม่ทันไรก็มีเพื่อนฝูงเพิ่มมากมาย เธอนี่สุดยอดจริงๆนะ ไม่ต้องเกรงใจหรือกังวลถึงฉันหรอก เรื่องที่จะให้ใครมาอยู่ด้วย เพราะฉันยกกรรมสิทธิ์ในบ้านหลังนั้นให้กับเธอแล้ว เธอจะทำอะไรก็ตามใจเถอะ ว่าแต่แม่หนูเซอินะที่มาอยู่หลบอยู่ด้วย เธอชื่อว่ามีเน่เหรอ?\"ลูดอร์ฟถามย้ำในสิ่งที่ได้ยิน Ferrickยืนยันว่าใช่ เขาจึงเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนจะพูดว่า
\"น่าประหลาดจริงๆนะ จะเป็นเหตุบังเอิญหรืออะไรก็ช่างเถอะ ฉันเคยมีเพื่อนคนนึงที่ชื่อว่าเซเมสเป็นอดีตประมุขของเซอินะ เขาตายไปได้หลายเดือนแล้ว ด้วยสาเหตุที่ยังเป็นปริศนาอยู่ แต่ฉันเชื่อว่าเขาคงถูกคนในองค์กรฆ่าแน่ เพราะก่อนที่เซเมสจะตายได้ติดต่อมาหาฉันบอกว่า เขามีหลานสาวอยู่คนนึงที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นตาของเธอ มียศในเซอินะอยู่ในขั้นโยโฮ หากเขาเกิดเป็นอะไรไปในปีนี้ ให้ฉันติดต่อหาเธอและมอบจดหมายที่เขาเขียนไว้ให้ และหลานสาวของเซเมสก็มีชื่อว่า มีเน่ หลังจากที่เซเมสตายฉันได้พยายามติดต่อกับองค์กรเพื่อพบมีเน่ แต่ดูเหมือนจะมีผู้อาวุโสบางคนกีดกันไม่ฉันเจอเธอ และส่งมีเน่ไปประจำการในที่ๆห่างไกล จนกระทั่งฉันได้รู้จากเธอนี่แหละ ว่ามีเน่ไปหลบซ่อนที่นั่น\" คุณลูดอร์ฟพูดถึงตรงนี้ Ferrickก็อึ้งไปทันที
\"มีเน่ เป็นหลานสาวของอดีตประมุขแห่งเซอินะ! งั้นทำไมเธอถึงถูกไล่ล่าแบบนี้ได้ละครับ\"เขาถามด้วยความแปลกใจ ลูดอร์ฟอธิบายว่าคนที่ฆ่าเซเมสอาจจะล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ ของเขากับมีเน่ก็เป็นได้ จึงคิดจะถอนรากถอนโคนในคราวเดียวกัน ถึงมีเน่จะไม่รู้สถานะของตัวเองก็เถอะ
\"ช่วยดูแลเธอด้วยละกันนะFerrick หากChiseไปทำธุระให้ฉันเสร็จแล้ว ฉันจะให้เขานำจดหมายของเซเมสไปให้โดยเร็ว\" คุณลูดอร์ฟบอกแล้วก็มีเสียงน้อยๆของลูน่าดังอยู่ข้างๆลูดอร์ฟพูดว่า
\"ให้หนูคุยกับพี่Ferrickด้วยนะคะคุณพ่อ\"คุณลูดอร์ฟจึงเปลี่ยนให้ลูน่าคุยบ้าง
\"ฮาโหล พี่Ferrickสบายดีมั้ยคะ\"เธอถาม Ferrickตอบเธอไปว่าสบายดี เฟลย์เรียก็เช่นกัน ลูน่าบ่นว่าอยากเจอพี่Ferrickเร็วจังเลยๆ แต่เพราะตอนนี้ยังไม่ปิดเทอม เธอจึงไปเยี่ยมเขาที่เซนทอเนียไม่ได้ แล้วเธอก็เล่าถึงเรื่องสนุกๆมากมายที่เกิดขึ้นในโรงเรียนให้เขาฟัง รวมไปถึงเรื่องของแอนนี่ที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนที่ดีของเธอเหมือนเดิมแล้ว และไม่รังแกคนที่เข้ามาเล่นด้วย เธอบอกว่าเป็นเพราะพี่Ferrickช่วยสั่งสอนไว้ตอนนั้นแน่ๆ แอนนี่ถึงได้มีนิสัยดีขึ้นแบบนี้ สักพักคุณลูดอร์ฟก็ขอสายคืน ย้ำเรื่องที่ขอร้องให้เขาช่วยดูแลคุ้มครองมีเน่ด้วย แล้วจึงวางสายไป Ferrickครุ่นคิดถึงเรื่องของมีเน่ที่เขาได้รู้มาสักพัก ก็ขึ้นไปเธอที่ห้องของตนเอง
\"อาการดีขึ้นมากมั้ยละมีเน่\"Ferrickถามถึงอาการของเธอในห้อง มีเน่บอกว่าแผลของเธอคงจะหายในอีกไม่กี่วันนี้ เพราะเธอสามารถควบคุมปราณในร่างกายให้เร่งการซ่อมแซมบาดแผลได้แล้ว มีเน่ถามถึงคนที่มาอาศัยใหม่ว่าเป็นใคร Ferrickจึงเล่าเรื่องของsayoให้ฟัง รวมทั้งเรื่องของเมเช่ด้วย Ferrickจึงถามเธอว่าสงสัยในตัวของทั้งสองคนเหรอ
\"ตอนแรกก็ใช่อยู่หรอกพี่ชาย แต่ตอนนี้มั่นใจแล้วละว่าไม่ใช่คนของเซอินะ เพราะการเคลื่อนไหว และจังหวะของการหายใจ ไม่มีอะไรส่อถึงวิชาของเซอินะเลย พี่เฟลย์เรียก็คิดแบบนั้นใช่มั้ยคะ\"มีเน่หันไปถามเฟลย์เรีย เธอพยักหน้าแทนคำตอบ Ferrickจึงสบายใจขึ้นที่มีเน่คลายความกังวลในตัวของทั้งสองไปได้ Ferrickให้เฟลย์เรียและมีเน่นอนในห้องของเขาซะ โดยที่เขาจะย้ายลงไปนอนในห้องของคุณChiseที่อยู่ข้างใต้แทน เพื่อความสบายใจของตัวเขาเองที่จะได้นอนหลับให้สนิทในคืนนี้...
ณ พระราชวังเรเมน่อส ใจกลางเมืองเซนเทีย ในห้องที่มืดทึบห้องนึงภายในปราสาท มีชายชุดดำผู้มีผ้าพันแผลปิดบังใบหน้าเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ทุกคนรู้จักกันดียืนอยู่ในนั้น ใช่แล้ว เขาคือryusei 1ในDarkAgentผู้มอบพลังแห่งความมืดแก่ผู้ที่สิ้นหวัง เขากำลังสนทนากับคนผู้นึงที่อาศัยอยู่ในปราสาทหลังนี้อยู่แล้ว แสงจันทร์ที่สาดส่องผ่านช่องว่างทางหน้าต่าง ถูกบดบังด้วยผ้าม่านจนลดความสว่างลง เผยให้เห็นเพียงการแต่งกายของคนที่อยู่กับryuseiเท่านั้น ว่าเป็นชุดขุนนางระดับสูง และนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่หันหน้าไปทางryuseiที่กำลังยืนชิดมุมห้อง
\"ท่านคงจะลำบากมากสินะครับ ที่ต้องคอยเก็บกวาดความผิดพลาดของพวกสวะแบบนั้น\"ryuseiกล่าว เขาหมายถึงDarkAgentที่ถูกจับได้และแตกสลายไปแล้ว นั่นย่อมแสดงว่า คนที่เขากำลังพูดด้วยนั้น คือหนอนบ่อนไส้ ที่ราเซนต้องการตัวอย่างแน่นอน
\"มิได้ท่านryusei เพื่อความยิ่งใหญ่ของDarkCompany จะปล่อยให้ข้อบกพร่องเล็กน้อยๆแค่นั้น มาทำให้สะดุดได้อย่างไรละ\"การเรียกชื่อตรงๆ ของทั้งสอง แสดงให้เห็นถึงความสนิทคุ้นเคยที่มีต่อกัน
\"แต่ดูท่า การเคลื่อนไหวของท่าน จะกลายเป็นจุดสนใจของใครบางคนซะแล้วนะครับ\"ryuseiบอก คู่สนทนาของเขายิ้มออกมาอย่างไม่ยี่หระในเรื่องนั้น
\"นั่นไม่เป็นปัญหาหรอกท่านryusei อีกไม่นานภารกิจที่\"ท่านผู้นั้น\"มอบหมายให้แก่ข้า ก็จะบรรลุแล้ว ก่อนเดือนเพ็ญครั้งที่3นับจากนี้ ก็ไม่จำเป็นที่ข้าจะต้องเสแสร้งอยู่ในเรเมน่อสอีกต่อไป\"เขาพูดพร้อมกับ ยืนขึ้นเดินไปทางประตู แต่ก่อนที่จะออกจากห้องไป เขาหันมาถามryuseiเรื่องนึง
\"แล้วเจ้าHikaruละ มันทำงานชิ้นที่11เสร็จหรือยัง ท่านryusei\"เขาถาม ryuseiแหวกผ้าม่านออก เงยหน้ามองไปยังพระจันทร์ตอบว่า
\"ท่านวางใจได้เลย แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็น1ในพนักงานของDarkCompany แต่ด้วยเงื่อนไขที่ข้าเสนอให้ มันจะภักดีต่อพวกเราด้วยชีวิตทีเดียว เป้าหมายที่ถูกเล็งด้วยปืนกระบอกนั้น จะไม่มีวันรอดไปได้โดยเด็ดขาด ก่อนการสอบของเซรอสจะเริ่มขึ้น ท่านจะได้ฟังข่าวดีแน่นอน\"ryuseiพูดจบ ร่างของเขาก็กลืนหายไปกับความมืด โดยไร้สุ้มเสียงเช่นเดิม...
ในขณะเดียวกัน ณ ห้องพักโทรมๆห้องนึงที่มีอยู่มากมายในเมืองเซนเทีย ชายผู้นึงกำลังนั่งจิบเหล้า เหม่อมองจันทราด้วยแววตาที่แฝงความเศร้าเอาไว้อย่างท่วมท้น เขาหยิบจี้ที่ห้อยคอออกมา กดเปิดดูรูปที่อยู่ข้างใน พูดเบาๆเหมือนจะรำพึงกับตัวเองว่า
\"อีก3ครั้งสินะ ที่ฉันจะได้สิ่งสำคัญกลับคืนมา\"เขากล่าว แสงสะท้อนจากพระจันทร์ที่กระทบปืนในมือของเขา ส่องประกายแวววาวดูงดงามน่าสะพรึงกลัว ชายผู้นี้คือHikaruนั่นเอง...
จบบทที่23
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น