ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : จิบน้ำชาหารือ
บทที่18:จิบน้ำชาหารือ
\"เดี๋ยวสิ ใจเย็นๆก่อน โรงแรมแบบนี้นะ ในญี่ปุ่นมีออกเกลื่อน ถ้าจะบังเอิญมีต้นซากุระและสภาพแวดล้อมคล้ายกับหอพักฮินาตะในLoveHina มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนี่?\"Keiกล่าว เมื่อเห็นFerrickกับKenมีท่าทีประหลาดใจในบ้านพักที่จะมาอาศัย ส่วนเจนนี่กับเฟลย์เรียนั้น ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะเธอไม่เคยอ่านการ์ตูน จึงทำให้ไม่รู้จักหอพักฮินาตะที่เลื่องชื่อ ในLoveHina
\"(จริงด้วย อาจารย์เคน อาคามัทสึ ก็ไม่ได้คิดออกแบบหอพักสตรีฮินาตะขึ้นเองโดยตรงซะหน่อย ท่านก็อาศัยโรงแรมแบบญี่ปุ่นเป็นพื้นฐานในการวาดขึ้นมาเหมือนกัน)\" Ferrickคิด แต่Kenยังไม่ค่อยแน่ใจอยู่ดี
\"เอาเถอะ เราลองเข้าไปดูก่อนละกัน ถ้ามีเต่าบินได้เพ่นพ่านไปมาละก็ ฉันขอหลบเป็นคนแรกละกัน เพราะมันอาจจะมีระเบิดเกิดขึ้น ตามมาด้วยผู้ชายใส่แว่นหน้าเซ่อๆกระเด็นออกมาก็ได้\" Kenพูดติดตลก ทั้งFerrickและKeiหัวเราะออกมาเบาๆ แต่เจนนี่ยังไม่เข้าใจความหมายที่Kenพูด จึงถามKei Keiจึงอธิบายตั้งแต่เรื่องของการ์ตูนที่ชื่อLoveHina และสภาพหน้าตาของหอพักฮินาตะที่เหมือนกับบ้านพักหลังนี้เอามากๆ และเนื้อเรื่องในการ์ตูนพอสังเขป เมื่อเธอได้ฟังแล้วก็บอกว่า
\"ถ้างั้นก็เป็นเรื่องธรรมดานี่คะ(^_^) ทุกอย่างในGDLเนี่ยเป็นสิ่งที่เกิดจากความฝันและความหวังในใจของผู้คนอยู่แล้ว ถ้าผู้ที่ชื่นชอบในหอพักฯที่Keiว่ามีอยู่มากมาย ความคิดคำนึงเหล่านั้น ก็อาจจะสร้างที่นี่ขึ้นมาก็ได้นะ\"เจนนี่แสดงเหตุผล เมื่อได้ฟังเช่นนี้นี้แล้ว ทุกคนต่างก็ยอมรับว่ามันเป็นไปได้เหมือนกัน จึงพากันเดินมาที่หน้าประตูเลื่อนแบบกระจกโปร่งใส แล้วเปิดเข้าไปเพื่อดูภายใน ขณะนั้นเองมีคนๆนึงหอบกล่องกระดาษที่วางซ้อนกัน3กล่องจนปิดหน้า เดินลงมาจากบันไดชั้นสองอย่างลำบาก เมื่อเขาได้ยินเสียงของแขกที่มาเยือนจึงพูดทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัวว่า
\"เอ่อ ขอโทษนะครับ ที่นี่ไม่ใช่หอพักอีกแล้วครับ แต่เป็นบ้านพักของคุณFerrickครับ\"แล้วก้าวเท้าลงมาจากบันได แต่ก็พลาด หกล้มไปพร้อมกับของที่ถือมา Ferrickจึงใช้osของตนย้ายตัวเองไปรับกล่องพวกนั้นเอาไว้ก่อนจะตกลงพื้น ชายคนนั้นหัวเราะแหะๆเบาๆยิ้มแว่นที่หล่นลงไปขึ้นมาสวม แล้วขอบคุณผู้ที่ช่วยเอาไว้
\"ขอบคุณครับที่ช่วยเอาไว้ คุณ เอ่อ ชื่ออะไรนะครับ\"ชายผู้นั้นถามFerrick Ferrickวางของลงแล้วจะบอกชื่อของตัวเอง แต่เขาก็ต้องตกใจอย่างแรงเมื่อเห็นหน้าตาของชายผู้นั้น
\"เคทาโร่! อุราชิมะ เคทาโร่\"ทั้งFerrick,KenและKeiอุทานออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นหน้าตาซื่อๆเซ่อๆ ภายใต้แว่นตากรอบสี่เหลียมของชายผู้นั้น มันช่างไม่ผิดจากเคทาโร่ ตัวเอกของการ์ตูนเรื่องLoveHinaเลย แต่เขาก็รีบปฏิเสธทันที
\"เปล่าครับ ผมชื่อChise-chanเรียกว่าChiseเฉยๆก็ได้ครับ เป็นผู้ดูแลบ้านพักแห่งนี้ เอ่อ คุณ..\"Chiseมองหน้าของFerrick เหมือนอยากจะทราบชื่อของเขา Ferrickจึงรีบแนะนำตัว
\"ผมชื่อFerrickครับ คุณลูดอร์ฟให้ผมมาอาศัยอยู่ที่นี่ คุณเป็นผู้ดูแลที่นี่เองหรือครับ\"Ferrickถาม เขายังคงจ้องหน้าchiseอยู่ เขาเคยนึกเล่นๆไว้อยู่เหมือนกันว่าถ้าอุราชิมะ เคทาโร่ มีตัวตนขึ้นมาจริงๆหน้าตาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ ตอนนี้เขาได้คำตอบแล้วเมื่อเห็นชายผู้นี้
\"คุณFerrickนั้นเอง คิดไว้แล้วเชียวว่าต้องใช่แน่ๆ คุณลูดอร์ฟบอกถึงรูปร่างหน้าตาของคุณมาทางโทรศัพท์แล้วนะครับ แต่ผมยังไม่แน่ใจจึงต้องถามเพื่อความถูกต้องครับ\"chiseกล่าวกับFerrick แล้วหันไปมองกลุ่มคนที่มาด้วย เมื่อเห็นเฟลย์เรียเขาก็ทักทายอย่างคุ้นเคยว่า
.\"สวัสดีครับคุณหนูเฟลย์เรีย(^_^) เดินทางมานานคงจะเหนื่อยนะครับ วางข้าวของไว้ก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะขนขึ้นไปให้เอง\"Chiseบอกกับเฟลย์เรียอย่างสุภาพ
.\"ขอบคุณคะคุณChise แต่นี่เป็นหน้าที่ของดิฉันเองคะ คงไม่อาจรบกวนคุณChiseได้หรอกค่ะ\"เฟลย์เรียปฏิเสธอย่างนุ่มนวล Chiseสังเกตเห็นสายตาของFerrick, KenและKeiทั้งสามคนที่มองมายังหน้าตาของเขาแบบแปลกๆ เขาจึงบอกว่า
\"เอ่อ เราไปนั่งคุยกันตรงโซฟาดีกว่าครับ ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าพวกคุณเป็นOutmenกันแน่ๆเลย\"chiseชวนทุกคนมานั่งที่โซฟา ที่อยู่ข้างๆบันได พอทุกคนนั่งกันหมดแล้วก็เริ่มแนะนำตัวว่าใครชื่ออะไรกันบ้าง Chiseจึงเริ่มอธิบายข้อสงสัยของทุกคน
\"ฟังจากที่ทุกท่านอุทานกันเมื่อกี้ว่าผมเหมือน อุราชิมะ เคทาโร่ ตัวเอกในการ์ตูนเรื่องLoveHinaนั้น แสดงว่าทุกคนยกเว้นคุณหนูเฟลย์เรียคงจะเป็นOutMenกันใช่มั้ยครับ\"chiseถาม ทุกคนต่างก็ยอมรับ Chiseจึงพูดต่อว่า
\"ผมเองก็เป็นOutmenเหมือนกันครับ สาเหตุที่มีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ คงพอจะเดาออกกันแล้วใช่มั้ยครับ ใช่ครับ ผมชอบการ์ตูนเรื่องLoveHinaมาก และอยากจะเป็นเหมือนกับเคทาโร่ พระเอกในเรื่องมากๆ เมื่อเขามาอยู่ในGDLผมจึงมีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ แต่ว่า..\"chiseถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วกล่าวต่อ
\"แทนที่จะมีสาวๆน่ารักมาพัวพันเหมือนLoveHina ผมกับเป็นที่รังเกียจของสาวๆทุกคนที่ผมพบ เพราะว่าผลข้างเคียงของOsที่จะทำให้ผมซุ่มซ่ามเวลาที่อยู่ใกล้ผู้หญิง จนทำเรื่องไม่ดีหลายๆอย่างไป ทำให้ถูกเกลียดอยู่เรื่อย ผมซัดเซพเนจรไปเรื่อยๆตามที่ต่างๆจนมาเจอกับบ้านพักที่มีหน้าตาเหมือนหอฮินาตะนี่แหละครับ จึงคิดว่าตัวเองจะมีโชคเรื่องผู้หญิงบ้าง ทว่า\"Chiseถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อีกครั้ง Ferrickเริ่มรู้สึกว่า เขาอยากจะระบายความอัดอั้นตันใจ มากกว่าที่จะอธิบาย จึงไม่ได้พูดขัดอะไร ปล่อยให้เขาเล่าต่อ
\"อย่างที่ทุกคนเห็นแหละครับ ที่นี่ปิดจากการเป็นหอพักมานานหลายปีแล้ว กลายเป็นบ้านพักหลังนึงที่คุณลูดอร์ฟซื้อเก็บไว้ ท่านมีเมตตามาก ได้กรุณาผมให้เป็นคนเฝ้าดูแลรักษาที่นี่ไว้ นานๆครั้งก็มีคนเข้าใจผิดว่าที่นี่ยังเปิดให้เช่าอยู่ ผมจึงนึกว่าพวกคุณเป็นคนที่จะมาเช่าที่นี่นะครับ ต้องขออภัยด้วย\"Chiseขอโทษที่เสียมารยาทในตอนแรก ทุกคนไม่ว่าอะไรเขาเพราะเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่Kenยังติดใจบางอย่างอยู่ ถามchiseว่า
\"เมื่อกี้คุณChiseบอกว่า ผลข้างเคียงของosทำให้คุณซุ่มซ่ามเวลาอยู่ใกล้ผู้หญิง ความสามารถของOsคุณChiseมันใช่อย่างที่ผมคิดไว้มั้ยครับ\"Kenถามหยั่งเชิงว่าOsของจะChiseตรงกับที่เขาคิดไว้มั้ย Chiseยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนตอบว่า
\"ถ้าความสามารถที่คุณKenคิดไว้ คือความเป็นอมตะละก็ ใช่ครับ ผมมีร่างกายที่เป็นอมตะ ไม่ว่าจะเกิดบาดแผลสาหัสขนาดไหน มันก็จะหายไปในเวลาไม่นานครับ ถึงจะเจ็บอยู่บ้างก็ตาม ฟังดูดีนะครับ แต่ไม่ค่อยมีประโยชน์เอาซะเลย เพราะความสามารถที่ผมอยากได้จริงๆ คือการทำให้สาวสวยมาหลงรักตังหาก เฮ้อ..สงสัยชาตินี้ผมคงอาภัพแฟนตลอดชีวิตแน่ครับ\"Chiseถอนหายใจอีกแล้วเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ Kenลุกขึ้นจับบ่าของChiseพูดกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
\"ไม่จริงหรอกครับคุณChise(T_T) ชีวิตคนเรามีสว่างบ้างมืดบ้างมันเป็นเรื่องธรรมดา ผมกับเพื่อนก็อยู่โดดเดี่ยวมานานหลายปีไม่มีใครสน แต่ดูสิครับตอนนี้เจ้าFerrickมีMaidสวยๆ อย่างคุณเฟลย์เรียคอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ มันช่างน่าอิจฉาจริงๆ ในขณะที่ผมต้องไปเจอผู้หญิงใจร้ายคอยสับโขก เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่เวลาและความพยายามครับคุณChise สักวันท้องฟ้าของพวกเราต้องแจ่มใสแน่*_*\"Kenให้กำลังใจChiseและตัวเขาเอง Kenเองก็ลำบากเรื่องผู้หญิงมามากเช่นกัน จึงเข้าใจความรู้สึกของChiseดี ยิ่งเมื่อได้ฟังที่เขาเล่าแล้ว จึงอดมีอารมณ์ร่วมไม่ได้
\"ขอบคุณมากครับที่เข้าใจผม(ToT) อ๊ะ ผมมัวแต่เสียเวลาพล่ามอะไรอยู่นี่ เดี๋ยวผมจะนำทางทุกคนไปดูรอบๆที่นี่ และจัดย้ายข้างของเองครับ ตามผมมาเถอะ\"Chiseลุกขึ้นแล้วเดินไป แต่ก็ไปสะดุดขาโซฟา ล้มลงไปใส่เจนนี่ที่นั่งอยู่ แต่ก่อนที่หน้าของเขาจะซบลงไปที่หน้าอกของเธอ ทั้งKeiและFerrickก็จับChiseไว้ได้ทันก่อน
\"อ๊ะO_o!อีกแล้ว ขอโทษครับคุณเจนนี่ ผมนี่เสียมารยาทจริงๆ ขอโทษครับ\"Chiseรีบขอโทษเจนนี่ เธอตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ถือสาอะไร
\"ไม่เป็นไรหรอกคะ(^_^) มันเป็นอุบัติเหตุนี่คะ คุณChiseนั่นแหละ เจ็บขามั้ยคะ ชนซะเสียงดังเลย\"เธอเป็นห่วงChise Chiseคลำขาดูเบาๆก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร แล้วพาทุกคนไปดูภายในบ้านพักแห่งนี้ Kenเริ่มมีสังหรณ์แปลกๆแล้วว่าผลข้างเคียงอันนี้ จะต้องสร้างปัญหาอะไรสักอย่างแน่ๆในภายภาคหน้า...
ไกลออกมาทางตอนใต้ของเมืองเซนเทีย มีเขตป่าหนาทึบเนื้อที่หลายร้อยไร่อยู่ อาณาเขตเกือบทั้งหมดของป่านี้ เป็นที่อาศัยของผู้เยี่ยมยุทธผู้นึงที่ทุกท่านรู้จักดี เขาคือ ราเซน เคอิน จอมดาบอาคมที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้นั้นเอง ณ ใจกลางของป่าแห่งนี้ มีบ้านที่เป็นรูปทรงยันต์แปดเหลี่ยมของลัทธิเต๋าอยู่ ภายนอกของบ้าน ล้วนแต่สลักอักษรที่หามีผู้ใดรู้ความหมายมั้ย มันแตกต่างจากอักขระเวทย์ของชาวตะวันตกโดยสิ้นเชิง แต่แฝงไว้ด้วยพลังอันลึกลับ ภายในบ้านหลังนี้ ถูกตบแต่งแบบเรียบๆ ด้วยศิลปะที่คล้ายกับจีนและญี่ปุ่นผสมผสานกันอย่างลงตัว ราเซนสวมชุดคลุมสีขาว นั่งอยู่ในห้องโถงชั้นล่างจิบน้ำชาอยู่อย่างเงียบๆ เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง ราวกับรอคอยอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเองก็มีคนเข้ามาทางประตูหน้าบ้าน เป็นเด็กผู้หญิงผมยาวสีดำ หน้าตาน่ารักอายุประมาณ14-15 สูงไม่มาก ใส่เสื้อกล้ามสีดำรัดรูป มีหูทั้งสองข้างเหมือนหูแมวสีเทา และมีหางส่ายไปส่ายๆแบบเดียวกับหางแมวอีกด้วย เธอวิ่งเข้ามาพูดกับราเซนว่า
\"มีคนอยากจะพบราเซนนะเมี๊ยว สวมเสื้อโค้ทสีดำด้วยนะเมี๊ยว คล้ายๆกับคนที่ราเซนบอกไว้เลย นะเมี๊ยว \"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแหลมเล็กน่ารัก ราเซนวางแก้วลงแล้วหันมาพูดกับเธอว่า
\"ใช่แล้วเนโกะ นี่ก็เป็นแขกของฉันเช่นกัน ไปบอกชิกิกับมากิ ให้ปล่อยเขาเข้ามาเถอะ\"ราเซนบอกกับสาวหูแมวที่ชื่อเนโกะ เธอกึ่งวิ่งกึ่งกระโดดออกไปตามคำสั่งของราเซนอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็กลับมาพร้อมแขกผู้มาเยือน เขาก็คือ...
\"ไงMahoro มาเร็วกว่าที่คิดไว้นี่\"ราเซนกล่าว คนที่มาหาราเซนก็คือMahoroนั้นเอง Mahoroถอดเสื้อคลุมออก แล้วแขวนไว้ที่ไม้แกะสลักรูปมังกรสำหรับแขวนหมวกและเสื้อที่อยู่ข้างๆประตู ก่อนที่จะมานั่งร่วมโต๊ะเก้าอี้ไม้ไผ่ร่วมกับราเซน มันมีแก้วน้ำชาเตรียมเอาไว้แล้ว3ใบ นั้นย่อมแสดงว่าต้องมีแขกที่จะมาเยือนอีก2คน
\"ก็ทำงานเสร็จเร็วกว่าที่คิดนะครับ เลยมาเร็วกว่าที่บอกท่านราเซนไว้ แล้วนี่นอกจากผมแล้วอีก2คนยังไม่มาเหรอ\"Mahoroถาม การใช้สำนวนที่สุภาพซึ่งไม่ค่อยจะได้เห็นจากเขา แสดงให้เห็นถึงความนับถือที่มีต่อราเซน ราเซนจิบน้ำชาอีกครั้ง มองไปยังเนโกะที่วิ่งเล่นไปมาอยู่ในบ้านทำเสียงดังตึงตัง แล้วพูดกับเธอว่า
\"ไปเล่นข้างนอกก่อนไปเนโกะ\"ราเซนสั่ง เนโกะรู้ตัวว่าซนไปหน่อยก็เลยจ๋อย เดินหางตกออกไปข้างนอก Mahoroมองเนโกะอย่างสงสัย
\"เด็กคนนั้น ใช่เผ่าเนโกลอยด์หรือเปล่าครับ? เผ่านี้สูญพันธุ์ไปนานแล้วนี่นา ท่านไปได้เธอมาจากไหนกัน\"Mahoroถาม เป็นที่รู้กันดีในGDLว่า ชนเผ่าครึ่งสัตว์ โดยเฉพาะสายครึ่งแมวที่เรียกว่าเนโกลอยด์นั่น ได้ถูกเผ่าอสูรที่ไม่ค่อยถูกกันขับไล่ออกจากทวีปที่เคยอาศัย เมื่อครั้งที่ชนเผ่าอสูรออกล่าอาณานิคม ในสมัยก่อน จนทำให้มีสงครามกันอยู่บ่อยๆ ด้วยความที่เป็นชนกลุ่มน้อยเนโกลอยด์จึงได้ค่อยๆสาบสูญไปจากประวัติศาสตร์ในที่สุด และเชื่อกันว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว
\"เก็บได้นะ ไปเจออยู่ในป่าเมื่อหลายปีก่อน เผลอไปให้อาหารเข้า ก็เลยตามฉันมาไม่ยอมหยุด จนต้องเก็บมาเลี้ยงไว้นี่แหละ\"ราเซนบอก จากนั้นจึงค่อยเข้าเรื่อง
\"เจ้าคงจะรู้อยู่แล้วใช่มั้ย ถึงสาเหตุที่ข้าเรียกเจ้ามาพบนะ\"ราเซนถาม พร้อมกับเลื่อนกาน้ำชาไปให้Mahoro Mahoroรับมารินลงในถ้วยของตนแล้วบอกว่า
\"ปกติท่านราเซนไม่ค่อยชอบสุงสิงกับเรื่องของโลกภายนอกอยู่แล้ว ถ้าจะมีเหตุให้ต้องเรียกผมมาพบ คงจะไม่พ้นเป็นเรื่องของDarkAgentใช่มั้ย?\"Mahoroตอบพร้อมกับจิบน้ำชา ราเซนยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า
\"ไม่เจอเจ้ามานาน การวิเคราะห์เหตุผลยังเฉียบคมเหมือนเดิมนี่ ถูกแล้ว เป็นเรื่องของDarkAgentอย่างที่เจ้าคิดจริงๆ เมื่อไม่กี่วันมานี้ข้าจับDarkAgentได้ผู้นึงโดยบังเอิญ ระหว่างที่ไปทำธุระต่างเมือง หลังจากที่ข้าส่งมันให้กับเจ้าเคทาโร่แล้ว พอเจ้าหน้าที่ ฝ่ายเทเลพาธีสอบสวนไปได้ไม่นานมันก็ตายไปอย่างไร้สาเหตุ\"ราเซนพูดจบ เขาก็นิ่งสักพัก เพื่อหยั่งเชิงความคิดเห็นของMahoro
\"ท่านจะบอกว่าการตายของDarkAgentผู้นั้น มีอะไรผิดปกติหรือ\"Mahoroกล่าว ราเซนพอใจที่Mahoroตามความคิดของเขาได้ไว จึงพูดต่อว่า
\"ใช่ ทางฝ่ายเจ้าหน้าที่แจ้งมาว่า DarkSeedภายในร่างของDarkAgentเกิดปั่นป่วนขึ้นมา จึงทำให้ร่างกายแตกสลายไป จริงอยู่ที่ว่าDarkAgentนั้น คือDarkSlaveที่พัฒนาจนควบคุมDarkSeedในตัวไว้ได้ การที่จะเร่งพลังของมัน เพื่อฆ่าตัวตายจะได้เก็บความลับขององค์กรไว้นั้น มันไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าหากข้าไม่ได้ใช้8ผนึก5วิถี หนึ่งใน12ศาสตร์ฝ่ายเทพ จองจำมันเอาไว้ก่อน ความสามารถในการควบคุมพลังมารในตัวDarkAgent ถูกยับยั้งไว้อย่างสมบูรณ์แบบ เรื่องที่มันจะเร่งพลังของDarkSeedด้วยตัวเองเป็นไปไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่า จะมีคนอื่นช่วย\"ราเซนกล่าว
\"ท่านราเซนหมายความว่า มีคนภายในพระราชวังเรเมน่อสเป็นไส้ศึกอย่างงั้นเหรอ ไม่น่าเป็นไปได้ ก็ในเมื่อ...\"Mahoroจะแย้ง แต่ราเซนยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกให้หยุดไว้ก่อน แล้วพูดว่า
\"ถ้าเจ้าจะบอกว่า องค์จักรพรรดิแห่งเซนทอเนียอยู่ด้วยละก็ ไม่หรอก ท่านเสด็จเป็นการส่วนพระองค์ก่อนการไต่สวนครั้งที่2 ทำให้ไม่ได้อยู่ในช่วงที่DakAgentดับสูญไป ท่านจึงไม่มีทางทราบตัวของผู้ทรยศได้ เหตุนี้แหละทำให้ข้าอยากจะรือกับเจ้า และ...\"ราเซนชะงัก แล้วมองออกไปนอกหน้าต่างคล้ายกับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่Mahroไม่รู้ ก่อนจะหันหน้าไปพูดทางประตูว่า
\"มาอีกคนแล้ว ช้ากว่าที่ข้าคิดไว้เยอะเลยนะ [b[Cloud\"ราเซนพูดจบ ก็มีชายที่สวมชุดสีดำคล้ายกับMahoro มีกระบองสีดำพาดหลังอยู่ที่หลัง สวมแว่นตาดำ เดินเข้ามา เขาคือคนที่ตามรถAGCของMahoroมาก่อนที่จะผ่านชายแดนบาบาเรียมานั้นเอง เมื่อเขาถอดแว่นตาออก ก็เผยให้เห็นตาสีเขียวใสดุจมรกต รับกับผมยาวสีทองที่ปล่อยลงเกือบถึงเท้า ดูงดงามยิ่งนัก ถ้าMahoroไม่รู้จักหมอนี่เป็นการส่วนตัวมาก่อนละก็ เขาก็คิดว่ามันคือหญิงงามคนนึงแน่ๆ Cloudถอดเสื้อคลุมออก แขวนไว้ที่เดียวกับที่Mahoroแขวน ก่อนที่จะทักทายราเซนแล้วเข้ามานั่งร่วมโต๊ะ
\"ว้า..ผมว่าผมซ่อนพลังเวทย์และเสียงไว้ดีแล้วนะ ท่านราเซนยังรู้จนได้ ผิดกับใครบางคนแถวนี้นะ\"Cloudพูดแล้วก็หันมามองทางMahoro
Mahoroไม่ได้เถียงอะไร เพราะเขาไม่รู้สึกถึงการมาของCloudจริงๆ
\"นายผ่านชิกิ กับมากิมาได้ยังไงกัน คงไม่ได้ทำอะไรรุนแรงอีกนะ\"Mahoroถาม ตอนที่เขามาถึงหน้าประตูใหญ่ ทางเข้าอาณาเขตของราเซน มียักษา2ตนที่เกิดจากวิชาองเมียวของราเซน ดูแลรักษาอยู่ ถ้าราเซนไม่อนุญาติละก็ แม้แต่แมลงสักตัวก็ผ่านพวกมันมาไม่ได้หรอก Cloudชูนิ้วขึ้นส่ายไปมา จุ๊ย์ปากเบาๆ ก่อนตอบว่า
\"จุ๊ จุ๊ จุ๊ นายอย่าดูถูกฉันซิ Mahoro ฉันไม่ใช่พวกนิยมความรุนแรงนะ ถ้าไม่จำเป็น พวกชิกิกับมากิน่ะซี้กับฉันจะตาย เพราะฉันมาที่นี่ออกบ่อย ว่าแต่ที่เรียกผมมาวันนี้นี่ แสดงว่าท่านราเซนคงใจอ่อน ยอมมอบเนโกะจังให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ(^_^) ขอบพระคุณมากครับ ว่าแล้วผมก็ขอพาเธอกลับบ้านเลยละกัน\"Cloudพูดเองเออเอง แล้วก็จะลาเลย แต่พอเขาจะลุกจากเก้าอี้ไม้ มันก็มีกิ่งก้านของต้นไม้งอกออกมาจากเก้าอี้มัดเขาแล้วดึงลงมานั่งเหมือนเดิม Cloudรีบเปลี่ยนคำพูดทันที
.\"ล้อเล่นน่าท่านราเซน ผมรู้อยู่หรอกว่าท่านมีธุระสำคัญจะพูด ผมเห็นบรรยากาศในห้องมันเครียดๆ เลยจะเล่นมุขให้ผ่อนคลายซะหน่อย เส้นลึกจริงท่าน\"Cloudบอก กิ่งไม้ที่ยื่นออกมาจากเก้าอี้ จึงค่อยๆหดหายไป
\"รู้สึกว่าไอ้มุขนี้ แกจะเล่นบ่อยเหลือเกินนะClound ฉันเคยบอกแล้วไง ว่าให้ตัดใจซะ เนโกะนะฉันเก็บมาเลี้ยงไว้ใช้งานน่ะ ไม่ได้เลี้ยงเอาไว้ให้ใคร ถ้าอยากให้เธอไปอยู่ด้วยละก็ ลองคว่ำฉันให้ได้ดูก่อนสิ(^_^)\"ราเซนพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่รังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัว ทำให้แม้แต่Mahoroที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย ยังรู้สึกอึดอัดทันที Cloudรู้ตัวว่าไม่ควรพูดเรื่อยเปื่อยไปมากกว่านี้ ถ้าไม่อยากลำบาก จึงรีบเข้าเรื่องทันที
...........\"เอ่อ ท่านราเซน มีเรื่องอะไรจะให้ผมช่วยหรือครับ \"Cloudถาม รังสีอำมหิตของราเซนจึงค่อยๆจางลง แล้วจึงเล่าเรื่องที่พูดกับMahoroเมื่อสักครู่ให้ฟัง
\"สรุปแล้วฉันอยากจะจ้างพวกนายทั้งสองคนให้สืบดูว่าใครเป็นหนอนบ่อนไส้ ในเรเมน่อส ที่จริงฉันก็อยากจะทำเองอยู่หรอก แต่คนในวังคุ้นหน้าฉันหมดแล้ว แถมส่วนใหญ่จะไม่ค่อยชอบฉันสักเท่าไหร่นัก การหาข้อมูลอะไรคงทำได้ยาก เผลอๆอาจเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นด้วย แต่ถ้าเป็นพวกเจ้าทั้งสองละก็คงจะสะดวกกว่า\"ราเซนเผยถึงสาเหตุที่เรียกทั้งสองคนมาวันนี้ Mahoroนั้นเต็มใจที่จะช่วยอยู่แล้ว เพราะราเซนมีบุญคุณกับเขาไม่น้อย ส่วนCloudนั้น
\"ถ้าผมหาเจ้าคนทรยศที่ว่านั่นได้ ท่านราเซนจะกรุณายกน้องมาโกะให้กระผมได้มั้ยครับ(^_^)\"Cloudยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้ ทันใดนั้นเองก็เสียงปฏิเสธมาจากด้านหลัง
\"ไม่เอาหรอก เมี๊ยว เนโกะจะอยู่กับราเซนนะเมี๊ยว ถ้าเนโกะโตกว่านี้ เนโกะจะเป็นเจ้าสาวของราเซนนะเมี๊ยว\"เนโกะบอก Cloundทำท่าจะลุกขึ้นไปกอดเธอ แต่ก็เปลี่ยนใจ เพราะไม่อยากโดนมัดอีก แล้วเนโกะก็วิ่งมากอดราเซนจากด้านหลัง เอาแก้มคลอเคลียเขา ราเซนทำหน้ารำคาญ เอื้อมมือไปดึงคอเสื้อของเนโกะยกมาวางไว้ข้างๆตัวแล้วพูดกับเธอว่า
\"เหลวไหล ใครจะสนยัยเด็กตัวกระเปี๊ยกอย่างเธอกัน เธอนะเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันต่างหาก ถ้าอยากเป็นเจ้าสาวของฉันนะ ไว้ให้สวยกว่านี้ก่อนเถอะ ค่อยมาพูด\"ราเซนกล่าว แล้วก็ดีดนิ้วใส่หน้าผากของเนโกะเบาๆ ก่อนจะเล่ารายละเอียดของงานต่อ
\"ฉันคุยกับเคทาโร่ไว้แล้ว ว่าจะให้พวกเธอ2คนเข้าไปเป็นกรรมการคุมสอบพิเศษในการสอบเข้าเซรอสอคาเดมี่ครั้งนี้ ระหว่างช่วงเวลาในการสอบครึ่งเดือน พวกเธอต้องคอยตรวจสอบและหาไส้ศึกภายในพระราชวังเรเมน่อสให้ได้ ถ้าช้ากว่านี้ละก็ ฉันเกรงว่ามันจะหลบหนีออกไปซะก่อน แล้วเบาะแส จะพลอยหายไปด้วย เข้าใจใช่มั้ย\"ทั้งสองพยักหน้าตกลง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีแขกคนที่4มาพอดี
\"รู้สึกว่าพวกท่าน จะตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นข้าคงมิต้องกล่าวอะไรมากอีก\"ด้วยสำนวนเช่นนี้ แขกคนที่4ก็คือ กริฟ ฟิคชั่น จอมยุทธที่เคยช่วยFerrickไว้นั้นเอง เขายืนอยู่ข้างๆโต๊ะไม่ไกลมากนัก น่าแปลกที่ไม่มีใครเลย รู้ว่าเขาโผล่มาจากไหน และเมื่อไร แม้แต่ราเซนก็ตามที
\"คารวะท่านกริฟครับ\"Mahoroกล่าวพร้อมกับ ประสานมือทั้งสองคำนับตามธรรมเนียมจีนอย่างนอบน้อม ผิดกับCloudที่มีสีหน้าตกใจ ระคนยินดีเมื่อได้พบท่านกริฟ ราเซนจึงแนะนำต่อทันที
...........\"ปีนี้ท่านกริฟจะเข้าเป็นครูสอนศิลปะการต่อสู้ชั่วคราวในเซรอสอคาเดมี่เพื่อคอยดูแลความเป็นไปในวังร่วมกับเคทาโร่ และจะเป็น1ในคณะกรรมการหลักผู้ควบคุมสอบเข้าอีกด้วย\"ราเซนกล่าวสรุป แต่ดูเหมือนCloudไม่ได้สนใจฟัง ตั้งแต่ที่มองเห็น กริฟ ฟิคชั่นแล้ว เขาลุกขึ้นยืนแล้วประสานมือคำนับท่านกริฟ ก่อนจะบอกว่า
\"ท่านคือท่านกริฟ ฟิคชั่น จอมยุทธพเนจรที่มีชื่อเสียงไปทั่วใต้หล้างั้นรึ มิผิดจากคำร่ำลือจริงๆ แม้ว่าท่านจะยืนอยู่เฉยๆ แต่กลับไร้ช่องโหว่ โดยสิ้นเชิง หากไม่รังเกียจ ผมขอท้าประลองท่านสักครั้งจะได้มั้ย\"Cloudกล่าว ราเซนพอจะรู้นิสัยที่ชอบท้าประลองคนเก่งๆของCloudอยู่แล้ว แต่ไม่คาดว่า เขาจะกล้าท้าทายแม้แต่ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น จอมยุทธอันดับหนึ่งอย่างกริฟ ฟิคชั่น จึงคิดห้ามปราม ทว่า ท่านกริฟได้ยอมตกลงแต่โดยดี
\"เอาสิ ดูจากแววตาของน้องชายแล้ว คงมิใช่มุ่งหวังท้าประลองเพียงเพื่อชื่อเสียงแน่นอน น้องชายประสงค์จะสู้ เพื่อสิ่งใดกัน\"กริฟถาม Cloudตอบเพียงสั้นๆว่า
\"เพื่อเอาชนะ สิ่งที่ผมจะแพ้ไม่ได้\"แล้วเขาก็หยิบเอาพลองเหล็กสีดำ กับผ้าคลุม เดินออกมาข้างนอก เพื่อสู้กับท่านกริฟ..
เมื่อทั้งหมดออกมาข้างนอกแล้ว กริฟ ฟิคชั่นที่ยืนนิ่งเอามือไขว้หลังไว้ ก็ยื่นแขนออกมาข้างหน้าข้างนึง แล้วผายมือเฉียงออกไปด้านข้างทำนองเชื้อเชิญให้Cloundบุกเข้ามา Cloudชักอาวุธออกมาจากเสื้อ มันคือปืนพกนั้นเอง เขาระดมยิงมันออกไปอย่างรวด ใส่กริฟ ฟิคชั่น คมกระสุนพุ่งผ่านตัวท่านกริฟ นับไม่ถ้วน จนกระสุนหมดแม็ก ทว่า...
\"ผมคิดเอาไว้แล้วว่าอาวุธระยะไกลคงจะไม่มีผลกับท่าน แต่ไม่นึกว่าจะถึงขั้นนี้ -_-\"Cloudกล่าว จะไม่ให้เขาเหงื่อตกได้ยังไง ในเมื่อกระสุนที่ยิงไป ไม่ถูกตัวกริฟเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่กริฟไม่ได้ขยับออกจากที่ๆยืนอยู่เลยสักนิดเดียว! ไม่สิ บางทีเขาอาจจะขยับตัวหลบเพียงเล็กน้อยอย่างรวดเร็วจนสายตาตามไม่ทันก็ได้ ถึงอย่างนั้น มันก็ยังสุดยอดอยู่ดี Cloudทิ้งปืนไปซะ แล้วจึงควงพลองสีดำไปมา ก่อนที่จะพูดกับกริฟว่า
\"ผมรู้มาว่า นอกจากเพลงกระบี่ของท่านจะเป็นหนึ่งแล้ว วิชาตัวเบาของท่านก็เป็นหนึ่งเช่นกัน มาดูสิว่า ท่านจะหยุดผมได้มั้ย\"พูดจบCloundก็หายตัวไป! มีฝุ่นควันลอยขึ้นตามพื้นดินรอบๆท่านกริฟ มันเกิดจากการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วด้วยวิชาตัวเบาของClound เงาสีดำที่เกิดจากเสื้อผ้าของเขา ดูราวกับเส้นด้ายสีดำ ร้อยรัดไปทั่วบริเวณนี้ ขนาดMahoroเอง ก็แทบจะมองตามไม่ทันเช่นกัน
\"(เก่งขึ้นเยอะแหะ เจ้าCloudนี่ ใช้ความเร็วสร้างภาพติดตา และเพิ่มพลังในการโจมตีรึ? แต่แค่นี้เอาชนะท่านกริฟไม่ได้หรอก คงจบแล้วละ)\"ราเซนคิด Cloundที่วนเวียนไปมา ตัดสินใจจู่โจม ท่านกริฟทันทีจากด้านหลัง แต่เพียงชั่วอึดใจเดียวก่อนที่พลองของเขาจะสัมผัสถูกตัวของกริฟ เขาก็พ่ายแล้ว!
\"ทะ..ทำไม? \"Cloudกล่าว แทนที่พลองเขาจะฟาดถูกกริฟ มันกลับผ่านเขาไปเฉยๆราวกับฟาดใส่อากาศอันว่างเปล่า บัดนี้กริฟมายืนอยู่หลังเขาบ้าง เพียงแค่ท่านกริฟวางมือลงบนท้ายทอยของCloudอย่างแผ่วเบา ไร้สุมเสียง ไร้แรงกระแทก สติของCloudก็ค่อยๆวูบลงทันที เหมือนกับเทียนที่ถูกดับไฟ
\"เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้เอาจริง ผมยังไม่ได้ใช่\"นั้น\"เลย\"Cloundพึมพัมออกมา ก่อนที่จะหมดสติ สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก็คือ
\"ไม่ว่าน้องชายจะประสงค์จะใช้อะไรก็ตามที หากแม้นมิอาจทำได้ ต่อให้มีพลังถึงขั้น เปลี่ยนฟ้าแปรดินมันก็ไร้ค่าอยู่ดี \"กริฟกล่าวเรียบๆ แล้วCloudก็สลบไป...
จบบทที่18
\"เดี๋ยวสิ ใจเย็นๆก่อน โรงแรมแบบนี้นะ ในญี่ปุ่นมีออกเกลื่อน ถ้าจะบังเอิญมีต้นซากุระและสภาพแวดล้อมคล้ายกับหอพักฮินาตะในLoveHina มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนี่?\"Keiกล่าว เมื่อเห็นFerrickกับKenมีท่าทีประหลาดใจในบ้านพักที่จะมาอาศัย ส่วนเจนนี่กับเฟลย์เรียนั้น ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะเธอไม่เคยอ่านการ์ตูน จึงทำให้ไม่รู้จักหอพักฮินาตะที่เลื่องชื่อ ในLoveHina
\"(จริงด้วย อาจารย์เคน อาคามัทสึ ก็ไม่ได้คิดออกแบบหอพักสตรีฮินาตะขึ้นเองโดยตรงซะหน่อย ท่านก็อาศัยโรงแรมแบบญี่ปุ่นเป็นพื้นฐานในการวาดขึ้นมาเหมือนกัน)\" Ferrickคิด แต่Kenยังไม่ค่อยแน่ใจอยู่ดี
\"เอาเถอะ เราลองเข้าไปดูก่อนละกัน ถ้ามีเต่าบินได้เพ่นพ่านไปมาละก็ ฉันขอหลบเป็นคนแรกละกัน เพราะมันอาจจะมีระเบิดเกิดขึ้น ตามมาด้วยผู้ชายใส่แว่นหน้าเซ่อๆกระเด็นออกมาก็ได้\" Kenพูดติดตลก ทั้งFerrickและKeiหัวเราะออกมาเบาๆ แต่เจนนี่ยังไม่เข้าใจความหมายที่Kenพูด จึงถามKei Keiจึงอธิบายตั้งแต่เรื่องของการ์ตูนที่ชื่อLoveHina และสภาพหน้าตาของหอพักฮินาตะที่เหมือนกับบ้านพักหลังนี้เอามากๆ และเนื้อเรื่องในการ์ตูนพอสังเขป เมื่อเธอได้ฟังแล้วก็บอกว่า
\"ถ้างั้นก็เป็นเรื่องธรรมดานี่คะ(^_^) ทุกอย่างในGDLเนี่ยเป็นสิ่งที่เกิดจากความฝันและความหวังในใจของผู้คนอยู่แล้ว ถ้าผู้ที่ชื่นชอบในหอพักฯที่Keiว่ามีอยู่มากมาย ความคิดคำนึงเหล่านั้น ก็อาจจะสร้างที่นี่ขึ้นมาก็ได้นะ\"เจนนี่แสดงเหตุผล เมื่อได้ฟังเช่นนี้นี้แล้ว ทุกคนต่างก็ยอมรับว่ามันเป็นไปได้เหมือนกัน จึงพากันเดินมาที่หน้าประตูเลื่อนแบบกระจกโปร่งใส แล้วเปิดเข้าไปเพื่อดูภายใน ขณะนั้นเองมีคนๆนึงหอบกล่องกระดาษที่วางซ้อนกัน3กล่องจนปิดหน้า เดินลงมาจากบันไดชั้นสองอย่างลำบาก เมื่อเขาได้ยินเสียงของแขกที่มาเยือนจึงพูดทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัวว่า
\"เอ่อ ขอโทษนะครับ ที่นี่ไม่ใช่หอพักอีกแล้วครับ แต่เป็นบ้านพักของคุณFerrickครับ\"แล้วก้าวเท้าลงมาจากบันได แต่ก็พลาด หกล้มไปพร้อมกับของที่ถือมา Ferrickจึงใช้osของตนย้ายตัวเองไปรับกล่องพวกนั้นเอาไว้ก่อนจะตกลงพื้น ชายคนนั้นหัวเราะแหะๆเบาๆยิ้มแว่นที่หล่นลงไปขึ้นมาสวม แล้วขอบคุณผู้ที่ช่วยเอาไว้
\"ขอบคุณครับที่ช่วยเอาไว้ คุณ เอ่อ ชื่ออะไรนะครับ\"ชายผู้นั้นถามFerrick Ferrickวางของลงแล้วจะบอกชื่อของตัวเอง แต่เขาก็ต้องตกใจอย่างแรงเมื่อเห็นหน้าตาของชายผู้นั้น
\"เคทาโร่! อุราชิมะ เคทาโร่\"ทั้งFerrick,KenและKeiอุทานออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นหน้าตาซื่อๆเซ่อๆ ภายใต้แว่นตากรอบสี่เหลียมของชายผู้นั้น มันช่างไม่ผิดจากเคทาโร่ ตัวเอกของการ์ตูนเรื่องLoveHinaเลย แต่เขาก็รีบปฏิเสธทันที
\"เปล่าครับ ผมชื่อChise-chanเรียกว่าChiseเฉยๆก็ได้ครับ เป็นผู้ดูแลบ้านพักแห่งนี้ เอ่อ คุณ..\"Chiseมองหน้าของFerrick เหมือนอยากจะทราบชื่อของเขา Ferrickจึงรีบแนะนำตัว
\"ผมชื่อFerrickครับ คุณลูดอร์ฟให้ผมมาอาศัยอยู่ที่นี่ คุณเป็นผู้ดูแลที่นี่เองหรือครับ\"Ferrickถาม เขายังคงจ้องหน้าchiseอยู่ เขาเคยนึกเล่นๆไว้อยู่เหมือนกันว่าถ้าอุราชิมะ เคทาโร่ มีตัวตนขึ้นมาจริงๆหน้าตาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ ตอนนี้เขาได้คำตอบแล้วเมื่อเห็นชายผู้นี้
\"คุณFerrickนั้นเอง คิดไว้แล้วเชียวว่าต้องใช่แน่ๆ คุณลูดอร์ฟบอกถึงรูปร่างหน้าตาของคุณมาทางโทรศัพท์แล้วนะครับ แต่ผมยังไม่แน่ใจจึงต้องถามเพื่อความถูกต้องครับ\"chiseกล่าวกับFerrick แล้วหันไปมองกลุ่มคนที่มาด้วย เมื่อเห็นเฟลย์เรียเขาก็ทักทายอย่างคุ้นเคยว่า
.\"สวัสดีครับคุณหนูเฟลย์เรีย(^_^) เดินทางมานานคงจะเหนื่อยนะครับ วางข้าวของไว้ก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะขนขึ้นไปให้เอง\"Chiseบอกกับเฟลย์เรียอย่างสุภาพ
.\"ขอบคุณคะคุณChise แต่นี่เป็นหน้าที่ของดิฉันเองคะ คงไม่อาจรบกวนคุณChiseได้หรอกค่ะ\"เฟลย์เรียปฏิเสธอย่างนุ่มนวล Chiseสังเกตเห็นสายตาของFerrick, KenและKeiทั้งสามคนที่มองมายังหน้าตาของเขาแบบแปลกๆ เขาจึงบอกว่า
\"เอ่อ เราไปนั่งคุยกันตรงโซฟาดีกว่าครับ ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าพวกคุณเป็นOutmenกันแน่ๆเลย\"chiseชวนทุกคนมานั่งที่โซฟา ที่อยู่ข้างๆบันได พอทุกคนนั่งกันหมดแล้วก็เริ่มแนะนำตัวว่าใครชื่ออะไรกันบ้าง Chiseจึงเริ่มอธิบายข้อสงสัยของทุกคน
\"ฟังจากที่ทุกท่านอุทานกันเมื่อกี้ว่าผมเหมือน อุราชิมะ เคทาโร่ ตัวเอกในการ์ตูนเรื่องLoveHinaนั้น แสดงว่าทุกคนยกเว้นคุณหนูเฟลย์เรียคงจะเป็นOutMenกันใช่มั้ยครับ\"chiseถาม ทุกคนต่างก็ยอมรับ Chiseจึงพูดต่อว่า
\"ผมเองก็เป็นOutmenเหมือนกันครับ สาเหตุที่มีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ คงพอจะเดาออกกันแล้วใช่มั้ยครับ ใช่ครับ ผมชอบการ์ตูนเรื่องLoveHinaมาก และอยากจะเป็นเหมือนกับเคทาโร่ พระเอกในเรื่องมากๆ เมื่อเขามาอยู่ในGDLผมจึงมีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ แต่ว่า..\"chiseถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วกล่าวต่อ
\"แทนที่จะมีสาวๆน่ารักมาพัวพันเหมือนLoveHina ผมกับเป็นที่รังเกียจของสาวๆทุกคนที่ผมพบ เพราะว่าผลข้างเคียงของOsที่จะทำให้ผมซุ่มซ่ามเวลาที่อยู่ใกล้ผู้หญิง จนทำเรื่องไม่ดีหลายๆอย่างไป ทำให้ถูกเกลียดอยู่เรื่อย ผมซัดเซพเนจรไปเรื่อยๆตามที่ต่างๆจนมาเจอกับบ้านพักที่มีหน้าตาเหมือนหอฮินาตะนี่แหละครับ จึงคิดว่าตัวเองจะมีโชคเรื่องผู้หญิงบ้าง ทว่า\"Chiseถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อีกครั้ง Ferrickเริ่มรู้สึกว่า เขาอยากจะระบายความอัดอั้นตันใจ มากกว่าที่จะอธิบาย จึงไม่ได้พูดขัดอะไร ปล่อยให้เขาเล่าต่อ
\"อย่างที่ทุกคนเห็นแหละครับ ที่นี่ปิดจากการเป็นหอพักมานานหลายปีแล้ว กลายเป็นบ้านพักหลังนึงที่คุณลูดอร์ฟซื้อเก็บไว้ ท่านมีเมตตามาก ได้กรุณาผมให้เป็นคนเฝ้าดูแลรักษาที่นี่ไว้ นานๆครั้งก็มีคนเข้าใจผิดว่าที่นี่ยังเปิดให้เช่าอยู่ ผมจึงนึกว่าพวกคุณเป็นคนที่จะมาเช่าที่นี่นะครับ ต้องขออภัยด้วย\"Chiseขอโทษที่เสียมารยาทในตอนแรก ทุกคนไม่ว่าอะไรเขาเพราะเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่Kenยังติดใจบางอย่างอยู่ ถามchiseว่า
\"เมื่อกี้คุณChiseบอกว่า ผลข้างเคียงของosทำให้คุณซุ่มซ่ามเวลาอยู่ใกล้ผู้หญิง ความสามารถของOsคุณChiseมันใช่อย่างที่ผมคิดไว้มั้ยครับ\"Kenถามหยั่งเชิงว่าOsของจะChiseตรงกับที่เขาคิดไว้มั้ย Chiseยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนตอบว่า
\"ถ้าความสามารถที่คุณKenคิดไว้ คือความเป็นอมตะละก็ ใช่ครับ ผมมีร่างกายที่เป็นอมตะ ไม่ว่าจะเกิดบาดแผลสาหัสขนาดไหน มันก็จะหายไปในเวลาไม่นานครับ ถึงจะเจ็บอยู่บ้างก็ตาม ฟังดูดีนะครับ แต่ไม่ค่อยมีประโยชน์เอาซะเลย เพราะความสามารถที่ผมอยากได้จริงๆ คือการทำให้สาวสวยมาหลงรักตังหาก เฮ้อ..สงสัยชาตินี้ผมคงอาภัพแฟนตลอดชีวิตแน่ครับ\"Chiseถอนหายใจอีกแล้วเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ Kenลุกขึ้นจับบ่าของChiseพูดกับเขาด้วยสีหน้าจริงจัง
\"ไม่จริงหรอกครับคุณChise(T_T) ชีวิตคนเรามีสว่างบ้างมืดบ้างมันเป็นเรื่องธรรมดา ผมกับเพื่อนก็อยู่โดดเดี่ยวมานานหลายปีไม่มีใครสน แต่ดูสิครับตอนนี้เจ้าFerrickมีMaidสวยๆ อย่างคุณเฟลย์เรียคอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ มันช่างน่าอิจฉาจริงๆ ในขณะที่ผมต้องไปเจอผู้หญิงใจร้ายคอยสับโขก เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่เวลาและความพยายามครับคุณChise สักวันท้องฟ้าของพวกเราต้องแจ่มใสแน่*_*\"Kenให้กำลังใจChiseและตัวเขาเอง Kenเองก็ลำบากเรื่องผู้หญิงมามากเช่นกัน จึงเข้าใจความรู้สึกของChiseดี ยิ่งเมื่อได้ฟังที่เขาเล่าแล้ว จึงอดมีอารมณ์ร่วมไม่ได้
\"ขอบคุณมากครับที่เข้าใจผม(ToT) อ๊ะ ผมมัวแต่เสียเวลาพล่ามอะไรอยู่นี่ เดี๋ยวผมจะนำทางทุกคนไปดูรอบๆที่นี่ และจัดย้ายข้างของเองครับ ตามผมมาเถอะ\"Chiseลุกขึ้นแล้วเดินไป แต่ก็ไปสะดุดขาโซฟา ล้มลงไปใส่เจนนี่ที่นั่งอยู่ แต่ก่อนที่หน้าของเขาจะซบลงไปที่หน้าอกของเธอ ทั้งKeiและFerrickก็จับChiseไว้ได้ทันก่อน
\"อ๊ะO_o!อีกแล้ว ขอโทษครับคุณเจนนี่ ผมนี่เสียมารยาทจริงๆ ขอโทษครับ\"Chiseรีบขอโทษเจนนี่ เธอตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ถือสาอะไร
\"ไม่เป็นไรหรอกคะ(^_^) มันเป็นอุบัติเหตุนี่คะ คุณChiseนั่นแหละ เจ็บขามั้ยคะ ชนซะเสียงดังเลย\"เธอเป็นห่วงChise Chiseคลำขาดูเบาๆก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร แล้วพาทุกคนไปดูภายในบ้านพักแห่งนี้ Kenเริ่มมีสังหรณ์แปลกๆแล้วว่าผลข้างเคียงอันนี้ จะต้องสร้างปัญหาอะไรสักอย่างแน่ๆในภายภาคหน้า...
ไกลออกมาทางตอนใต้ของเมืองเซนเทีย มีเขตป่าหนาทึบเนื้อที่หลายร้อยไร่อยู่ อาณาเขตเกือบทั้งหมดของป่านี้ เป็นที่อาศัยของผู้เยี่ยมยุทธผู้นึงที่ทุกท่านรู้จักดี เขาคือ ราเซน เคอิน จอมดาบอาคมที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้นั้นเอง ณ ใจกลางของป่าแห่งนี้ มีบ้านที่เป็นรูปทรงยันต์แปดเหลี่ยมของลัทธิเต๋าอยู่ ภายนอกของบ้าน ล้วนแต่สลักอักษรที่หามีผู้ใดรู้ความหมายมั้ย มันแตกต่างจากอักขระเวทย์ของชาวตะวันตกโดยสิ้นเชิง แต่แฝงไว้ด้วยพลังอันลึกลับ ภายในบ้านหลังนี้ ถูกตบแต่งแบบเรียบๆ ด้วยศิลปะที่คล้ายกับจีนและญี่ปุ่นผสมผสานกันอย่างลงตัว ราเซนสวมชุดคลุมสีขาว นั่งอยู่ในห้องโถงชั้นล่างจิบน้ำชาอยู่อย่างเงียบๆ เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง ราวกับรอคอยอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเองก็มีคนเข้ามาทางประตูหน้าบ้าน เป็นเด็กผู้หญิงผมยาวสีดำ หน้าตาน่ารักอายุประมาณ14-15 สูงไม่มาก ใส่เสื้อกล้ามสีดำรัดรูป มีหูทั้งสองข้างเหมือนหูแมวสีเทา และมีหางส่ายไปส่ายๆแบบเดียวกับหางแมวอีกด้วย เธอวิ่งเข้ามาพูดกับราเซนว่า
\"มีคนอยากจะพบราเซนนะเมี๊ยว สวมเสื้อโค้ทสีดำด้วยนะเมี๊ยว คล้ายๆกับคนที่ราเซนบอกไว้เลย นะเมี๊ยว \"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแหลมเล็กน่ารัก ราเซนวางแก้วลงแล้วหันมาพูดกับเธอว่า
\"ใช่แล้วเนโกะ นี่ก็เป็นแขกของฉันเช่นกัน ไปบอกชิกิกับมากิ ให้ปล่อยเขาเข้ามาเถอะ\"ราเซนบอกกับสาวหูแมวที่ชื่อเนโกะ เธอกึ่งวิ่งกึ่งกระโดดออกไปตามคำสั่งของราเซนอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็กลับมาพร้อมแขกผู้มาเยือน เขาก็คือ...
\"ไงMahoro มาเร็วกว่าที่คิดไว้นี่\"ราเซนกล่าว คนที่มาหาราเซนก็คือMahoroนั้นเอง Mahoroถอดเสื้อคลุมออก แล้วแขวนไว้ที่ไม้แกะสลักรูปมังกรสำหรับแขวนหมวกและเสื้อที่อยู่ข้างๆประตู ก่อนที่จะมานั่งร่วมโต๊ะเก้าอี้ไม้ไผ่ร่วมกับราเซน มันมีแก้วน้ำชาเตรียมเอาไว้แล้ว3ใบ นั้นย่อมแสดงว่าต้องมีแขกที่จะมาเยือนอีก2คน
\"ก็ทำงานเสร็จเร็วกว่าที่คิดนะครับ เลยมาเร็วกว่าที่บอกท่านราเซนไว้ แล้วนี่นอกจากผมแล้วอีก2คนยังไม่มาเหรอ\"Mahoroถาม การใช้สำนวนที่สุภาพซึ่งไม่ค่อยจะได้เห็นจากเขา แสดงให้เห็นถึงความนับถือที่มีต่อราเซน ราเซนจิบน้ำชาอีกครั้ง มองไปยังเนโกะที่วิ่งเล่นไปมาอยู่ในบ้านทำเสียงดังตึงตัง แล้วพูดกับเธอว่า
\"ไปเล่นข้างนอกก่อนไปเนโกะ\"ราเซนสั่ง เนโกะรู้ตัวว่าซนไปหน่อยก็เลยจ๋อย เดินหางตกออกไปข้างนอก Mahoroมองเนโกะอย่างสงสัย
\"เด็กคนนั้น ใช่เผ่าเนโกลอยด์หรือเปล่าครับ? เผ่านี้สูญพันธุ์ไปนานแล้วนี่นา ท่านไปได้เธอมาจากไหนกัน\"Mahoroถาม เป็นที่รู้กันดีในGDLว่า ชนเผ่าครึ่งสัตว์ โดยเฉพาะสายครึ่งแมวที่เรียกว่าเนโกลอยด์นั่น ได้ถูกเผ่าอสูรที่ไม่ค่อยถูกกันขับไล่ออกจากทวีปที่เคยอาศัย เมื่อครั้งที่ชนเผ่าอสูรออกล่าอาณานิคม ในสมัยก่อน จนทำให้มีสงครามกันอยู่บ่อยๆ ด้วยความที่เป็นชนกลุ่มน้อยเนโกลอยด์จึงได้ค่อยๆสาบสูญไปจากประวัติศาสตร์ในที่สุด และเชื่อกันว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว
\"เก็บได้นะ ไปเจออยู่ในป่าเมื่อหลายปีก่อน เผลอไปให้อาหารเข้า ก็เลยตามฉันมาไม่ยอมหยุด จนต้องเก็บมาเลี้ยงไว้นี่แหละ\"ราเซนบอก จากนั้นจึงค่อยเข้าเรื่อง
\"เจ้าคงจะรู้อยู่แล้วใช่มั้ย ถึงสาเหตุที่ข้าเรียกเจ้ามาพบนะ\"ราเซนถาม พร้อมกับเลื่อนกาน้ำชาไปให้Mahoro Mahoroรับมารินลงในถ้วยของตนแล้วบอกว่า
\"ปกติท่านราเซนไม่ค่อยชอบสุงสิงกับเรื่องของโลกภายนอกอยู่แล้ว ถ้าจะมีเหตุให้ต้องเรียกผมมาพบ คงจะไม่พ้นเป็นเรื่องของDarkAgentใช่มั้ย?\"Mahoroตอบพร้อมกับจิบน้ำชา ราเซนยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า
\"ไม่เจอเจ้ามานาน การวิเคราะห์เหตุผลยังเฉียบคมเหมือนเดิมนี่ ถูกแล้ว เป็นเรื่องของDarkAgentอย่างที่เจ้าคิดจริงๆ เมื่อไม่กี่วันมานี้ข้าจับDarkAgentได้ผู้นึงโดยบังเอิญ ระหว่างที่ไปทำธุระต่างเมือง หลังจากที่ข้าส่งมันให้กับเจ้าเคทาโร่แล้ว พอเจ้าหน้าที่ ฝ่ายเทเลพาธีสอบสวนไปได้ไม่นานมันก็ตายไปอย่างไร้สาเหตุ\"ราเซนพูดจบ เขาก็นิ่งสักพัก เพื่อหยั่งเชิงความคิดเห็นของMahoro
\"ท่านจะบอกว่าการตายของDarkAgentผู้นั้น มีอะไรผิดปกติหรือ\"Mahoroกล่าว ราเซนพอใจที่Mahoroตามความคิดของเขาได้ไว จึงพูดต่อว่า
\"ใช่ ทางฝ่ายเจ้าหน้าที่แจ้งมาว่า DarkSeedภายในร่างของDarkAgentเกิดปั่นป่วนขึ้นมา จึงทำให้ร่างกายแตกสลายไป จริงอยู่ที่ว่าDarkAgentนั้น คือDarkSlaveที่พัฒนาจนควบคุมDarkSeedในตัวไว้ได้ การที่จะเร่งพลังของมัน เพื่อฆ่าตัวตายจะได้เก็บความลับขององค์กรไว้นั้น มันไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าหากข้าไม่ได้ใช้8ผนึก5วิถี หนึ่งใน12ศาสตร์ฝ่ายเทพ จองจำมันเอาไว้ก่อน ความสามารถในการควบคุมพลังมารในตัวDarkAgent ถูกยับยั้งไว้อย่างสมบูรณ์แบบ เรื่องที่มันจะเร่งพลังของDarkSeedด้วยตัวเองเป็นไปไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่า จะมีคนอื่นช่วย\"ราเซนกล่าว
\"ท่านราเซนหมายความว่า มีคนภายในพระราชวังเรเมน่อสเป็นไส้ศึกอย่างงั้นเหรอ ไม่น่าเป็นไปได้ ก็ในเมื่อ...\"Mahoroจะแย้ง แต่ราเซนยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกให้หยุดไว้ก่อน แล้วพูดว่า
\"ถ้าเจ้าจะบอกว่า องค์จักรพรรดิแห่งเซนทอเนียอยู่ด้วยละก็ ไม่หรอก ท่านเสด็จเป็นการส่วนพระองค์ก่อนการไต่สวนครั้งที่2 ทำให้ไม่ได้อยู่ในช่วงที่DakAgentดับสูญไป ท่านจึงไม่มีทางทราบตัวของผู้ทรยศได้ เหตุนี้แหละทำให้ข้าอยากจะรือกับเจ้า และ...\"ราเซนชะงัก แล้วมองออกไปนอกหน้าต่างคล้ายกับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่Mahroไม่รู้ ก่อนจะหันหน้าไปพูดทางประตูว่า
\"มาอีกคนแล้ว ช้ากว่าที่ข้าคิดไว้เยอะเลยนะ [b[Cloud\"ราเซนพูดจบ ก็มีชายที่สวมชุดสีดำคล้ายกับMahoro มีกระบองสีดำพาดหลังอยู่ที่หลัง สวมแว่นตาดำ เดินเข้ามา เขาคือคนที่ตามรถAGCของMahoroมาก่อนที่จะผ่านชายแดนบาบาเรียมานั้นเอง เมื่อเขาถอดแว่นตาออก ก็เผยให้เห็นตาสีเขียวใสดุจมรกต รับกับผมยาวสีทองที่ปล่อยลงเกือบถึงเท้า ดูงดงามยิ่งนัก ถ้าMahoroไม่รู้จักหมอนี่เป็นการส่วนตัวมาก่อนละก็ เขาก็คิดว่ามันคือหญิงงามคนนึงแน่ๆ Cloudถอดเสื้อคลุมออก แขวนไว้ที่เดียวกับที่Mahoroแขวน ก่อนที่จะทักทายราเซนแล้วเข้ามานั่งร่วมโต๊ะ
\"ว้า..ผมว่าผมซ่อนพลังเวทย์และเสียงไว้ดีแล้วนะ ท่านราเซนยังรู้จนได้ ผิดกับใครบางคนแถวนี้นะ\"Cloudพูดแล้วก็หันมามองทางMahoro
Mahoroไม่ได้เถียงอะไร เพราะเขาไม่รู้สึกถึงการมาของCloudจริงๆ
\"นายผ่านชิกิ กับมากิมาได้ยังไงกัน คงไม่ได้ทำอะไรรุนแรงอีกนะ\"Mahoroถาม ตอนที่เขามาถึงหน้าประตูใหญ่ ทางเข้าอาณาเขตของราเซน มียักษา2ตนที่เกิดจากวิชาองเมียวของราเซน ดูแลรักษาอยู่ ถ้าราเซนไม่อนุญาติละก็ แม้แต่แมลงสักตัวก็ผ่านพวกมันมาไม่ได้หรอก Cloudชูนิ้วขึ้นส่ายไปมา จุ๊ย์ปากเบาๆ ก่อนตอบว่า
\"จุ๊ จุ๊ จุ๊ นายอย่าดูถูกฉันซิ Mahoro ฉันไม่ใช่พวกนิยมความรุนแรงนะ ถ้าไม่จำเป็น พวกชิกิกับมากิน่ะซี้กับฉันจะตาย เพราะฉันมาที่นี่ออกบ่อย ว่าแต่ที่เรียกผมมาวันนี้นี่ แสดงว่าท่านราเซนคงใจอ่อน ยอมมอบเนโกะจังให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ(^_^) ขอบพระคุณมากครับ ว่าแล้วผมก็ขอพาเธอกลับบ้านเลยละกัน\"Cloudพูดเองเออเอง แล้วก็จะลาเลย แต่พอเขาจะลุกจากเก้าอี้ไม้ มันก็มีกิ่งก้านของต้นไม้งอกออกมาจากเก้าอี้มัดเขาแล้วดึงลงมานั่งเหมือนเดิม Cloudรีบเปลี่ยนคำพูดทันที
.\"ล้อเล่นน่าท่านราเซน ผมรู้อยู่หรอกว่าท่านมีธุระสำคัญจะพูด ผมเห็นบรรยากาศในห้องมันเครียดๆ เลยจะเล่นมุขให้ผ่อนคลายซะหน่อย เส้นลึกจริงท่าน\"Cloudบอก กิ่งไม้ที่ยื่นออกมาจากเก้าอี้ จึงค่อยๆหดหายไป
\"รู้สึกว่าไอ้มุขนี้ แกจะเล่นบ่อยเหลือเกินนะClound ฉันเคยบอกแล้วไง ว่าให้ตัดใจซะ เนโกะนะฉันเก็บมาเลี้ยงไว้ใช้งานน่ะ ไม่ได้เลี้ยงเอาไว้ให้ใคร ถ้าอยากให้เธอไปอยู่ด้วยละก็ ลองคว่ำฉันให้ได้ดูก่อนสิ(^_^)\"ราเซนพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่รังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัว ทำให้แม้แต่Mahoroที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย ยังรู้สึกอึดอัดทันที Cloudรู้ตัวว่าไม่ควรพูดเรื่อยเปื่อยไปมากกว่านี้ ถ้าไม่อยากลำบาก จึงรีบเข้าเรื่องทันที
...........\"เอ่อ ท่านราเซน มีเรื่องอะไรจะให้ผมช่วยหรือครับ \"Cloudถาม รังสีอำมหิตของราเซนจึงค่อยๆจางลง แล้วจึงเล่าเรื่องที่พูดกับMahoroเมื่อสักครู่ให้ฟัง
\"สรุปแล้วฉันอยากจะจ้างพวกนายทั้งสองคนให้สืบดูว่าใครเป็นหนอนบ่อนไส้ ในเรเมน่อส ที่จริงฉันก็อยากจะทำเองอยู่หรอก แต่คนในวังคุ้นหน้าฉันหมดแล้ว แถมส่วนใหญ่จะไม่ค่อยชอบฉันสักเท่าไหร่นัก การหาข้อมูลอะไรคงทำได้ยาก เผลอๆอาจเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นด้วย แต่ถ้าเป็นพวกเจ้าทั้งสองละก็คงจะสะดวกกว่า\"ราเซนเผยถึงสาเหตุที่เรียกทั้งสองคนมาวันนี้ Mahoroนั้นเต็มใจที่จะช่วยอยู่แล้ว เพราะราเซนมีบุญคุณกับเขาไม่น้อย ส่วนCloudนั้น
\"ถ้าผมหาเจ้าคนทรยศที่ว่านั่นได้ ท่านราเซนจะกรุณายกน้องมาโกะให้กระผมได้มั้ยครับ(^_^)\"Cloudยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้ ทันใดนั้นเองก็เสียงปฏิเสธมาจากด้านหลัง
\"ไม่เอาหรอก เมี๊ยว เนโกะจะอยู่กับราเซนนะเมี๊ยว ถ้าเนโกะโตกว่านี้ เนโกะจะเป็นเจ้าสาวของราเซนนะเมี๊ยว\"เนโกะบอก Cloundทำท่าจะลุกขึ้นไปกอดเธอ แต่ก็เปลี่ยนใจ เพราะไม่อยากโดนมัดอีก แล้วเนโกะก็วิ่งมากอดราเซนจากด้านหลัง เอาแก้มคลอเคลียเขา ราเซนทำหน้ารำคาญ เอื้อมมือไปดึงคอเสื้อของเนโกะยกมาวางไว้ข้างๆตัวแล้วพูดกับเธอว่า
\"เหลวไหล ใครจะสนยัยเด็กตัวกระเปี๊ยกอย่างเธอกัน เธอนะเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันต่างหาก ถ้าอยากเป็นเจ้าสาวของฉันนะ ไว้ให้สวยกว่านี้ก่อนเถอะ ค่อยมาพูด\"ราเซนกล่าว แล้วก็ดีดนิ้วใส่หน้าผากของเนโกะเบาๆ ก่อนจะเล่ารายละเอียดของงานต่อ
\"ฉันคุยกับเคทาโร่ไว้แล้ว ว่าจะให้พวกเธอ2คนเข้าไปเป็นกรรมการคุมสอบพิเศษในการสอบเข้าเซรอสอคาเดมี่ครั้งนี้ ระหว่างช่วงเวลาในการสอบครึ่งเดือน พวกเธอต้องคอยตรวจสอบและหาไส้ศึกภายในพระราชวังเรเมน่อสให้ได้ ถ้าช้ากว่านี้ละก็ ฉันเกรงว่ามันจะหลบหนีออกไปซะก่อน แล้วเบาะแส จะพลอยหายไปด้วย เข้าใจใช่มั้ย\"ทั้งสองพยักหน้าตกลง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีแขกคนที่4มาพอดี
\"รู้สึกว่าพวกท่าน จะตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นข้าคงมิต้องกล่าวอะไรมากอีก\"ด้วยสำนวนเช่นนี้ แขกคนที่4ก็คือ กริฟ ฟิคชั่น จอมยุทธที่เคยช่วยFerrickไว้นั้นเอง เขายืนอยู่ข้างๆโต๊ะไม่ไกลมากนัก น่าแปลกที่ไม่มีใครเลย รู้ว่าเขาโผล่มาจากไหน และเมื่อไร แม้แต่ราเซนก็ตามที
\"คารวะท่านกริฟครับ\"Mahoroกล่าวพร้อมกับ ประสานมือทั้งสองคำนับตามธรรมเนียมจีนอย่างนอบน้อม ผิดกับCloudที่มีสีหน้าตกใจ ระคนยินดีเมื่อได้พบท่านกริฟ ราเซนจึงแนะนำต่อทันที
...........\"ปีนี้ท่านกริฟจะเข้าเป็นครูสอนศิลปะการต่อสู้ชั่วคราวในเซรอสอคาเดมี่เพื่อคอยดูแลความเป็นไปในวังร่วมกับเคทาโร่ และจะเป็น1ในคณะกรรมการหลักผู้ควบคุมสอบเข้าอีกด้วย\"ราเซนกล่าวสรุป แต่ดูเหมือนCloudไม่ได้สนใจฟัง ตั้งแต่ที่มองเห็น กริฟ ฟิคชั่นแล้ว เขาลุกขึ้นยืนแล้วประสานมือคำนับท่านกริฟ ก่อนจะบอกว่า
\"ท่านคือท่านกริฟ ฟิคชั่น จอมยุทธพเนจรที่มีชื่อเสียงไปทั่วใต้หล้างั้นรึ มิผิดจากคำร่ำลือจริงๆ แม้ว่าท่านจะยืนอยู่เฉยๆ แต่กลับไร้ช่องโหว่ โดยสิ้นเชิง หากไม่รังเกียจ ผมขอท้าประลองท่านสักครั้งจะได้มั้ย\"Cloudกล่าว ราเซนพอจะรู้นิสัยที่ชอบท้าประลองคนเก่งๆของCloudอยู่แล้ว แต่ไม่คาดว่า เขาจะกล้าท้าทายแม้แต่ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น จอมยุทธอันดับหนึ่งอย่างกริฟ ฟิคชั่น จึงคิดห้ามปราม ทว่า ท่านกริฟได้ยอมตกลงแต่โดยดี
\"เอาสิ ดูจากแววตาของน้องชายแล้ว คงมิใช่มุ่งหวังท้าประลองเพียงเพื่อชื่อเสียงแน่นอน น้องชายประสงค์จะสู้ เพื่อสิ่งใดกัน\"กริฟถาม Cloudตอบเพียงสั้นๆว่า
\"เพื่อเอาชนะ สิ่งที่ผมจะแพ้ไม่ได้\"แล้วเขาก็หยิบเอาพลองเหล็กสีดำ กับผ้าคลุม เดินออกมาข้างนอก เพื่อสู้กับท่านกริฟ..
เมื่อทั้งหมดออกมาข้างนอกแล้ว กริฟ ฟิคชั่นที่ยืนนิ่งเอามือไขว้หลังไว้ ก็ยื่นแขนออกมาข้างหน้าข้างนึง แล้วผายมือเฉียงออกไปด้านข้างทำนองเชื้อเชิญให้Cloundบุกเข้ามา Cloudชักอาวุธออกมาจากเสื้อ มันคือปืนพกนั้นเอง เขาระดมยิงมันออกไปอย่างรวด ใส่กริฟ ฟิคชั่น คมกระสุนพุ่งผ่านตัวท่านกริฟ นับไม่ถ้วน จนกระสุนหมดแม็ก ทว่า...
\"ผมคิดเอาไว้แล้วว่าอาวุธระยะไกลคงจะไม่มีผลกับท่าน แต่ไม่นึกว่าจะถึงขั้นนี้ -_-\"Cloudกล่าว จะไม่ให้เขาเหงื่อตกได้ยังไง ในเมื่อกระสุนที่ยิงไป ไม่ถูกตัวกริฟเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่กริฟไม่ได้ขยับออกจากที่ๆยืนอยู่เลยสักนิดเดียว! ไม่สิ บางทีเขาอาจจะขยับตัวหลบเพียงเล็กน้อยอย่างรวดเร็วจนสายตาตามไม่ทันก็ได้ ถึงอย่างนั้น มันก็ยังสุดยอดอยู่ดี Cloudทิ้งปืนไปซะ แล้วจึงควงพลองสีดำไปมา ก่อนที่จะพูดกับกริฟว่า
\"ผมรู้มาว่า นอกจากเพลงกระบี่ของท่านจะเป็นหนึ่งแล้ว วิชาตัวเบาของท่านก็เป็นหนึ่งเช่นกัน มาดูสิว่า ท่านจะหยุดผมได้มั้ย\"พูดจบCloundก็หายตัวไป! มีฝุ่นควันลอยขึ้นตามพื้นดินรอบๆท่านกริฟ มันเกิดจากการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วด้วยวิชาตัวเบาของClound เงาสีดำที่เกิดจากเสื้อผ้าของเขา ดูราวกับเส้นด้ายสีดำ ร้อยรัดไปทั่วบริเวณนี้ ขนาดMahoroเอง ก็แทบจะมองตามไม่ทันเช่นกัน
\"(เก่งขึ้นเยอะแหะ เจ้าCloudนี่ ใช้ความเร็วสร้างภาพติดตา และเพิ่มพลังในการโจมตีรึ? แต่แค่นี้เอาชนะท่านกริฟไม่ได้หรอก คงจบแล้วละ)\"ราเซนคิด Cloundที่วนเวียนไปมา ตัดสินใจจู่โจม ท่านกริฟทันทีจากด้านหลัง แต่เพียงชั่วอึดใจเดียวก่อนที่พลองของเขาจะสัมผัสถูกตัวของกริฟ เขาก็พ่ายแล้ว!
\"ทะ..ทำไม? \"Cloudกล่าว แทนที่พลองเขาจะฟาดถูกกริฟ มันกลับผ่านเขาไปเฉยๆราวกับฟาดใส่อากาศอันว่างเปล่า บัดนี้กริฟมายืนอยู่หลังเขาบ้าง เพียงแค่ท่านกริฟวางมือลงบนท้ายทอยของCloudอย่างแผ่วเบา ไร้สุมเสียง ไร้แรงกระแทก สติของCloudก็ค่อยๆวูบลงทันที เหมือนกับเทียนที่ถูกดับไฟ
\"เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้เอาจริง ผมยังไม่ได้ใช่\"นั้น\"เลย\"Cloundพึมพัมออกมา ก่อนที่จะหมดสติ สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินก็คือ
\"ไม่ว่าน้องชายจะประสงค์จะใช้อะไรก็ตามที หากแม้นมิอาจทำได้ ต่อให้มีพลังถึงขั้น เปลี่ยนฟ้าแปรดินมันก็ไร้ค่าอยู่ดี \"กริฟกล่าวเรียบๆ แล้วCloudก็สลบไป...
จบบทที่18
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น