Great Dreams Land

ลำดับตอนที่ #17 : มหาราชอาณาจักรเซนทอเนีย

บทที่17:มหาราชอาณาจักรเซนทอเนีย



            เกียร์ฟอรัสบินตัดผ่านท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ทำให้การเดินทางคืบหน้าไปเป็นอย่างมาก คินกับFerrickที่ไม่เคยขึ้นยานบินแบบนี้มาก่อน มองออกไปดูข้างนอกหน้าต่างอย่างสนใจ



            \"ว้าวๆ เราอยู่สูงกว่าเมฆอีกนะครับเนี่ย ก้อนเมฆสีขาวท่าทางนุ่มนิ่มน่ากินจัง เมฆนี่มันอร่อยหรือเปล่าครับ?\" คินถามอย่างจริงจังด้วยความไร้เดียงสา ทำให้ทุกคนอดขำไม่ได้ เจนนี่บอกคินว่า

            \"ไม่ได้หรอกจ๊ะคิน(^o^) เมฆนะมันเป็นแค่ไอน้ำที่มารวมตัวกันเท่านั้น กินไม่ได้หรอกนะ\" พอได้ยินแบบนั้น คินก็ทำหน้าเสียดายทันที



            \"ว้าาา(-o-) น่าเสียดายจัง ผมนึกว่ามันจะกินได้ซะอีก ทุกครั้งที่ผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นท้องฟ้าและก้อนเมฆ ผมก็ตั้งใจไว้ว่าสักวันต้องกินมันให้ได้ แบบนี้ความฝันของผมก็ไม่มีทางเป็นจริงแล้วสิ แย่จังเลย(-_-)\" พูดจบแล้ว คินก็หงอยลงไปทันที เจนนี่สงสารก็เลยล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเธอ แล้วเอาห่อกระดาษเล็กๆที่มีสีสันสวยงามหลายห่อ ยื่นให้คิน



            \"อ่ะ นี่จ๊ะคิน ลูกอมผลไม้ที่พี่ทำเอง ลองกินดูสิ\" แล้วคินก็รับมาแกะกินดู ท่าทางเขาสดชื่นขึ้นมาทันที



            \"ว้าวๆ อร่อยจังเลยครับพี่เจนนี่(^_^) ผมไม่เคยกินลูกอมอร่อยๆแบบนี้มาก่อนเลย ขอบคุณครับ\" คินบอก แล้วก็โค้งหัวขอบคุณเจนนี่ เจนนี่อดใจไม่ไหวในความน่ารักของคิน เธอดึงเขาเข้ามากอดแล้วลูบหัวไปมา



            \"น่ารักจังเลย(>_<)\"เธอกล่าว zaionicเห็นเช่นนั้น ก็เลยหมั่นไส้จนทนไม่ได้ ดึงคอเสื้อคินออกมาจากเจนนี่



            \"พอเลยเฟ้ย แกจะทำตัวน่าอิจฉาเกินไปแล้วนะ ตั้งใจจะยั่วโมโหฉันหรือไง หา!(ToT)\"zaionicกระซิบพูดกับคิน คินเองไม่เข้าใจความหมายที่zaionicพูด จึงเข้าใจผิดว่า



            \"คุณzaionicอยากได้ลูกอมบ้างเหรอครับ อ่ะ นี่ครับผมแบ่งให้(^_^)\"แล้วคิน ก็แบ่งลูกอมให้zaionicครึ่งนึง zaionicจนปัญญาที่จะพูดอะไร(-_-) ก็เลยรับลูกอมมายัดใส่ปาก แล้วนั่งเงียบอยู่เฉยๆโดยไม่พูดอะไรอีก  ส่วนFerrickนั้น ยังคงเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ เฟลย์เรียสังเกตเห็น จึงถามว่า



            \"คุณชายมีอะไรหรือเปล่าค่ะ\"เธอถามด้วยความเป็นห่วง Ferrickคล้ายรู้สึกตัวจากภวังค์ความคิด หันมาตอบเฟลย์เรีย



            \"เปล่าหรอกครับ(^_^) ผมแค่คิดถึงเพื่อนคนนึงที่อยู่เซนทอเนียนะครับ ป่านนี้เขาจะเป็นไงบ้างนะ วันนี้ถ้าไปถึงเซนทอเนียแล้ว ผมกะว่าจะไปหาเขานะครับ ว่าแต่คุณเฟลย์เรียพอจะรู้จักสถานที่ไหนบ้างมั้ยครับ ในเซนทอเนียนะครับ\"Ferrickกล่าว เขาไม่มั่นใจว่าจะหาร้านแองกลอร่าได้ด้วยตัวเอง แม้Kenจะบอกเส้นทางที่ตั้งร้านอย่างละเอียดแล้วก็ตาม



            \"นายท่านลูดอร์ฟ เคยพาเฟลย์เรียกับคุณหนูลูน่า เข้ามาในเมืองหลวงเซนเทียอยู่บ่อยๆคะ เฟลย์เรียจำทุกสถานที่ในเมืองได้ คุณชายอยากไปที่ไหนหรือค่ะ\"เธอถาม Ferrickเลยตอบไปตามตรงว่าต้องการไปที่ร้านแองกลอร่าเพื่อพบกับเพื่อนของเขา เฟลย์เรียบอกว่าเธอรู้จักดีที่นั่นดี เพราะเจ้าของร้านมาสเตอร์เชนท์นั้น เป็นเพื่อนสนิทกับนายท่านลูดอร์ฟ Ferrickจึงสบายใจได้ว่าตนคงสามารถพบKenได้ทันทีแน่นอน เมื่อไปถึงที่เซนเทียแล้ว....



            เกียร์ฟอรัสใช้เวลาเดินทางเพียง4ชั่วโมงเศษๆ ก็มาถึงเซนเทียเมืองหลวงของเซนทอเนียเป็นที่เรียบร้อย Mahoroนำเครื่องลงจอด ณ ลานจอดยานบินของเซรอสอคาเดมี่ ที่เขาได้ติดต่อเอาไว้แล้ว จากนั้นทุกคนก็คนสัมภาระข้าวของลง โดยมีพนักงานเจ้าหน้าที่ของเซรอสอคาเดมี่มาคอยอำนวยความสะดวก Mahoroให้ทุกคนยกเว้นFerrickกับพวกZenithKeeper ตามเจ้าหน้าที่ไปขึ้นรถม้าหน้าโรงเรียนไว้ เพื่อไปยังที่พักที่เตรียมไว้ แล้วจึงพาFerrickไปลงทะเบียนเข้าเรียนที่นี่ ส่วนคินกับzaionic Mahoroบอกว่า



            \"เอ้า นี่ก็ถึงเมืองหลวงแล้ว พวกแกทั้งสองคนคงจะไม่หน้าด้านตามติดไปตลอดหรอกนะ จะไปไหนก็ไปได้แล้วไป\"Mahoroไล่ทั้งสองคน



            \"ไม่ต้องบอกฉันก็จะไปอยู่แล้วเฟ้ย เจ้าบ้า แต่ยังไง ก็ขอบใจนายมากนะFerrick ที่ช่วยเหลือพวกฉันไว้หลายอย่าง ถ้ามีโอกาสฉันจะตอบแทนนายแน่ๆ ไป คิน\"zaionicเรียกคินแล้วก็เดินจากไป คินหันมาโค้งตัวขอบคุณFerrickอีกครั้ง แล้วฝากบอกลาพี่เจนนี่แทนตนด้วย จากนั้นก็เดินตามzaionicไป แม้จะอยู่ด้วยกันเป็นเวลาไม่นาน แต่Ferrickก็รู้สึกผูกพันกับคนทั้งคู่ไม่น้อย น่าแปลกที่เขาไม่ค่อยเศร้า คล้ายๆกับมีลางสังหรณ์ว่า จะได้พบกับพวกเขาอีกแน่นอน ในเร็วๆนี้...



            MahoroพาFerrickเดินมาเรื่อยๆเพื่อไปยังห้องรับสมัคร ระหว่างทางFerrickมองดูรอบๆโรงเรียนแห่งนี้อย่างละอียด มันมีรูปแบบการก่อสร้าง และการตกแต่งไม่ผิดไปจากที่Kenบอกไว้เลยว่า เหมือนเอาปราสาทและราชวังมาดัดแปลง ที่จริงความคิดของKenก็ไม่ผิดนัก เพราะเซรอสอคาเดมี่ เคยเป็นพระราชวังจริงๆ ในสมัยก่อน จนเมื่อองค์จักรพรรดิในตอนนั้น ทรงได้รับสั่งว่า มีประสงค์ที่จะสร้างสถาบันสอนเวทมนต์และศาสตร์ต่อสู้ที่ดีที่สุดในโลกขึ้น เพื่อสร้างคนที่มีฝีมือขึ้นมารับใช้บ้านเมือง จึงได้สละปราสาทแห่งนี้ให้เป็นที่เล่าเรียน และตั้งชื่อมันว่าเซรอส ตามชื่อของ อัศวินที่เก่งกาจที่สุดของพระองค์ในสมัยนั้น แล้วย้ายไปประทับในปราสาทหลังใหม่ที่ทรงสร้างขึ้น ซึ่งก็คือ พระราชวังเรเมน่อส ในปัจจุบันนั้นเอง  เมื่อมาถึงหน้าห้องที่รับสมัครแล้ว Mahoroก็บอกกับFerrickว่า



            \"ในรอบหนึ่งปีเซรอสอคาเดมี่ จะรับสมัครนักเรียนแค่2ครั้งเท่านั้น คือในช่วงต้นปีและกลางปี ภาคการศึกษาจะแบ่งออกเป็นชั้นละ2เทอม มีทั้งหมด4ชั้นปี ไม่จำกัดอายุของผู้เข้าเรียน นายเป็นOutmenที่พึ่งเข้ามาในนี้ใช่มั้ย นับว่าโชคดีมากที่เข้ามาในช่วงต้นปี เพราะปลายเดือนนี้จะมีการสอบเข้าอยู่พอดี แล้วเรียนอยู่ม.ปลายหรือเปล่า\"Mahoroถาม



            \"ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ?\"Ferrickสงสัย และอดแปลกใจไม่ได้ที่Mahoroพูดเหมือนรู้จักโลกแห่งความจริง



            \"ฉันก็เป็นOutmenเหมือนกัน ที่ถามนี่ก็เพราะว่าถ้านายเรียนอยู่ม.ปลาย การสอบเข้าที่นี่จะไม่ยากเลย เนื่องจากข้อสอบของที่นี่จะแบ่งเป็นสามหมวด หมวดแรกเป็นความรู้ทั่วไป ก็คือพวกวิชาที่เรียนกันในช่วงม.ปลายของโลกจริงนั่นแหละ ไม่มีอะไรยากหรอก คะแนนเต็มในหมวดนี้จะมีผลในการสอบเข้า15%จากคะแนนทั้งหมด ส่วนหมวดที่สอง คือความรู้เฉพาะทาง อันนี้ยิ่งสบายเข้าไปใหญ่ เพราะถ้านายเป็นคนชอบอ่านนิยายหรือการ์ตูนมามาก มันจะง่ายจนตลกเลยละ คะแนนเต็มที่ได้ในหมวดนี้คือ35%  ส่วนคะแนนอีก50%ที่เหลือนั้น ก็คือหมวดที่3 การทดสอบความแข็งแรงทางร่างกาย และพลังเวทย์ ซึ่งปกติOutMenจะมีพลังเหล่านี้ในระดับสูงอยู่แล้ว ขอเพียงให้ได้คะแนนรวมเกิน75%ขึ้นไป นายก็เป็นนักเรียนของที่นี่ได้แล้ว ส่วนเอกสารประวัติต่างๆที่ใช้สมัครนั้นไม่ต้องกังวล เพราะคุณลูดอร์ฟใช้เส้นสายสั่งทำให้เรียบร้อยแล้ว ว่างๆก็นั่งอ่านดูเอาละกัน\"Mahoroกล่าว   แม้Ferrickจะยังไม่ค่อยเข้าใจดีนัก ในเรื่องของหมวดที่สอง แต่ฟังดูแล้วมันคงไม่น่าจะยาก ถ้ามีข้อสอบที่มีความรู้บางอย่างในโลกจริงอยู่บ้าง   จากนั้นMahoroก็ยื่นบัตรอะไรบ้างอย่างให้กับอัศวินในชุดเกราะที่เฝ้าประตูอยู่ดู แล้วก็พาFerrickเข้าไปในห้องรับสมัคร...



            ภายในห้องรับสมัคร ซึ่งเป็นห้องโถงกว้าง พอๆกับสนามเทนนิส มีผู้มาสมัครเข้าเรียน นั่งรออยู่ตามจุดต่างๆเต็มไปหมด บ้างก็นั่งม้านั่งยาวที่วางเรียงรายติดผนัง บ้างก็เดินวนไปวนมา แต่น่าแปลกที่ไม่ค่อยมีใครพูดคุยกันเลย จนทำให้ห้องเงียบ สร้างบรรยากาศอึดอัดยังไงไม่รู้ ทำให้Ferrickอดแปลกใจไม่ได้



            \"เอ่อ คุณMahoroครับ ทำไมคนที่มาสมัครเขาถึงดูเคร่งเครียดกันจังเลยละครับ มันก็แค่มาลงทะเบียนสมัครเฉยๆไม่ใช่หรือครับ?\"Ferrickกระซิบถามเบาๆ Mahoroกวาดตาดูรอบๆอย่างเงียบๆ แล้วตอบเขา



            \"ปกติมันก็แค่นั้นแหละ แต่ที่พวกนี้มันมาสุมหัวกันอยู่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง ก็เพื่อคอยข่มขู่เด็กใหม่ที่จะมาสมัครให้เปลี่ยนใจกลับไปซะ  เพราะอัตราการสอบเข้าที่นี่ได้นั้น มันต่ำเอามากๆเลยละ สำหรับพวกกะจอกนะ\"Mahoroพูดจบก็เดินนำFerrickไปที่ช่องส่งเอกสารการสมัคร ที่มีอยู่หลายช่อง แต่แค่ไม่กี่ก้าว ก็มีกลุ่มคนหน้าเหี้ยม4คน ที่มีแผลเป็นเต็มหน้า อายุราวๆ25-30ปีมาขวางไว้ แล้วแสยะยิ้มโชว์ฟันทองในปาก กล่าวด้วยน้ำเสียงแหบๆว่า



            \"ไอ้หนูหน้าอ่อน2คนนี้จะมาสมัครเข้าเรียนเหรอ อย่าดีกว่าม้าง มันเข้ายากนะน้อง พี่ว่ากลับบ้านไปเรียนอย่างอื่นจะดีกว่า เดี๋ยวเดินๆไป เกิดหกล้มแล้วโดนเหยียบซ้ำ หน้าหวานๆแบบนี้ มันจะดูไม่ได้เอ้าน้า\"แล้วพวกมันก็พากันหัวเราะครืน Ferrickเริ่มเข้าใจแล้วว่า หน้าตาในGDLของเขานี้เอง เป็นสาเหตุนึงที่ยั่วยุให้คนจำพวกนี้คอยมาหาเรื่องได้ง่าย Mahoroไม่พูดอะไร ยิ้มออกมานิดนึง แล้วบอกว่า



            \"ถึงผู้ชายคนนี้จะดูอ่อนแอก็จริง แต่เขาก็แข็งแรงพอที่จะฟาดปากพวกแก ให้คว่ำได้ง่ายๆใน2-3นาทีเชียวนะ(^_^)\"แล้วพักจังหวะพูดไปอึดใจนึง  พวกที่เข้ามาก่อกวนไม่พอใจที่โดนดูถูกจะเล่นงานMahoro แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อMahoroแผ่รังสีอำมหิตเต็มที่จนตาเป็นประกาย ทำให้พวกมันและคนที่อยู่ในห้องหลายคน สะท้านด้วยความกลัว แล้วพูดต่อว่า



...........\"และฉันคนนี้ ก็ฆ่าพวกแกได้ ใน1วิ เองนะ\"ทำให้พวกมันถอยกรูดหลีกทางให้ อย่างรวดเร็ว ไม่กล้าสบตากับMahoroอีก เพราะรับรู้โดยสัญชาตญาณแล้วว่า การเป็นศัตรูกับคนผู้นี้นั้นอันตราย! จึงปล่อยให้ทั้งคู่เดินผ่านไป Mahoroเอาเอกสารไปยื่นในช่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆที่ผนังห้อง  รอสักครู่ ก็มีกระดาษพิมพ์แผนกและรายชื่อวิชาที่จะเรียนยื่นกลับออกมาพร้อมเอกสารที่ใส่เข้าไป Ferrickไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ว่าต้องเรียนอะไรบ้างถึงจะดี Mahoroจึงช่วยเลือกให้ เสร็จแล้วก็ส่งกับไปพร้อมกับเงินค่าสมัครตามรายวิชา สักพักก็มีเสียงตอบกลับมาจากช่องนั้น



...........\"กรุณายืนตัวตรง หันหน้ามองเลนส์ที่อยู่หน้าท่านให้เรียบร้อย\"Mahoroถอยมายืนด้านข้างของFerrick แล้วให้เขามองไปที่จุดสีดำเล็กๆ บนช่องยื่นเอกสารที่อยู่สูงกว่าตัวเขา  มันค่อยๆเลื่อนลงมาอยู่ที่ความสูงระดับสายตาของเขาพอดี แล้วก็มีเสียงพูดต่อ



            \"ผู้สมัครอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องแล้ว จะทำการถ่ายรูปเดี๋ยวนี้ นับถอยหลัง5วินาที 5 4 3 2 1 0 แชะ!\"สิ้นเสียงดังกล่าว  ก็มีการ์ดขนาดเท่าบัตรโทรศัพท์ยื่นออกมาจากช่องเดิม พร้อมรูปถ่ายของFerrickติดอยู่ที่มุมบนซ้าย Mahoroหยิบมันขึ้นส่งให้Ferrickแล้วบอกว่า



            \"เอ้า เสร็จแล้ว นี่บัตรประจำตัวผู้เข้าสอบของนาย วันที่เข้าสอบและรายละเอียดอื่นๆนั้นอยู่ในนี้แหละ พอไปถึงบ้านพักก็หาเครื่องคอมสักเครื่องเปิดดูเอาเองละกัน ไปกันเถอะ\"แล้วMahoroก็พาFerrickเดินออกมา เป็นจังหวะเดียวกับที่มีชายหญิงคู่นึงเดินมาทางช่องยื่นเอกสารสวนกับเขาพอดี ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงดังโฉงฉางไม่เกรงใจใคร



            \"นายต้องขอบใจฉันน้า ที่อุตส่าห์ขอให้มาสเตอร์เชนท์ ช่วยทำประวัติและเป็นผู้รับรองให้ ไม่งั้นไม่ได้สมัครเข้าที่นี่หรอกKenเอ๊ย\"ทำให้Ferrickที่กำลังจะออกจากห้องชะงัก หันไปดูคนทั้งคู่อย่างละเอียดทันที ผู้ชายที่เดินมาด้วยทำสีหน้าเซ็งๆแต่ให้ความรู้สึกที่คุ้นเคยดี หรือว่า..



...........\"เดี๋ยวสิเมเช่ คนที่บอกว่า อยากจะได้เพื่อนคอยช่วย?(ใช้งาน)ในโรงเรียนนะมันเธอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมฉันต้องลงเรียนเวทย์มนต์ด้วยละ ฉันอยากเป็นนักดาบต่างหาก\"Kenตอบ Ferrickมั่นใจแล้วว่านี่ต้องเป็นเพื่อนของตนแน่ แต่เพื่อความชัวด์ เขาจึงเดินมาถามKen



            \"Ken นายใช่Kenที่โดนเด็กถลุงในร้านเกมหรือเปล่า ฉันFerrickไง(^o^)\"Kenหันมามองชายหนุ่มผมเงิน ที่มีหน้าตาราวกับถอดแบบพระเอกในการ์ตูนผู้หญิงมาสักครู่ ก่อนที่จะตะโกนลั่นห้องอย่างไม่อายใคร ด้วยความดีใจ



            \"Ferrick ใช่นายจริงๆเหรอเนี่ย ยะฮู้ พระเจ้าเมตตาฉันแล้ว(ToT)\"พูดจบKenก็วิ่งเข้ามาจะกอดFerrick แต่โดนยันหัวไว้ก่อน เพราะเขาไม่อยากให้คนที่เห็นเข้าใจผิดว่า เขากับKenเป็นคู่Yกัน เมื่อKenสงบสติอารมณ์ได้แล้ว Ferrickก็สอบถามKenว่าไปไงมาไงถึงได้เข้ามาสมัครเรียนที่นี่ละ ก็ได้ความว่า ด้วยความกรุณาของมาสเตอร์เชนท์ เจ้าของร้านอาหารที่เขาทำงานอยู่นี่แหละ ที่ช่วยเป็นธุระให้ เพราะเห็นว่าเขาตั้งใจทำงานในร้านเป็นอย่างดี จึงเห็นว่าเด็กที่มีความตั้งใจมุ่งมั่น ขยันขันแข็งอย่างเขา ไม่ควรอุดอู้ทำงานอยู่ที่ร้านแบบนี้ตลอดไป ก็เลยให้มาเข้าเรียนที่นี่เพื่อศึกษาหาความรู้นะ ประกอบกับเมเช่อยากได้เพื่อนไว้คอยช่วย(ใช้งาน)เล็กๆน้อยๆในโรงเรียน จึงออกทุนเรียนให้ก่อน ก็เลยได้มาลงทะเบียนนี่แหละ  ระหว่างที่KenพูดกับFerrickอยู่ เมเช่ที่ปกติเป็นคนพูดมาก ก็นิ่งเงียบจ้องมองหน้าFerrickอย่างไม่วางตา Ferrickรสังเกตเห็นท่าทางของเมเช่ ก็เลยแนะนำตัว



            \"สวัสดีครับ(^_^) ผมชื่อFerrick เป็นเพื่อนของKenนะครับ\"Ferrickกล่าว เมเช่ไม่พูดอะไร รีบหันหลังไปแล้วควักเอาตลับแป้งในกระเป๋าออกมาเช็คดูเสื้อผ้า  ทรงผม และใบหน้าของตัวเองทันที ก่อนที่จะโบะแป้งให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็วในพริบตา หันกลับมาทำตาหวาน ตอบFerrickด้วยน้ำเสียงเก็กสุดๆ



            \"สวัสดีคะ ดิฉันชื่อว่าเมเช่ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ไม่ทราบว่าคุณชายรูปงามมาสมัครเข้าเรียนที่นี่ เหมือนกันหรือคะ\"แล้วเธอก็ส่งสายตา ปิ๊งๆให้Ferrick Kenที่อยู่กับเมเช่มาได้นานพอตัว อดขนลุกไม่ได้ กับอาการที่เหมือนผีเข้าของเมเช่ เข้าไปหลบอยู่ด้านหลังของFerrick แล้วถามเมเช่เสียงสั่นๆ



            \"มะ..เมเช่ เธอเป็นอะไรไปนะ ถ้าไม่สบายกลับบ้านไปก่อนก็ได้นะ\"Kenบอก เมเช่ขึงตาใส่Kenทำนองว่าให้เงียบไปเลยเฟ้ย แล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับFerrickต่อ



            \"เป็นเพื่อนกันKenงั้นหรือคะ หรือว่าคุณเองก็เป็นOutmenเหมือนกันใช่หรือเปล่าคะ\"เธอถาม Ferrickยอมรับ เมเช่เดินไปหาKen แล้วล็อกคอเข้าลากไปทางมุมห้องกระซิบเงียบๆกับKen



            \"Ken นายมีเพื่อนหล่อๆแบบนี้แล้วทำไมอุบเงียบไว้ย่ะ ไม่รีบแนะนำให้รู้จักมั่งเลย\" เมเช่เอ็ดKen เขาดิ้นหลุดจากการล็อกแล้วตอบว่า



            \"หล่อ เหลอ อะไรกัน ในโลกแห่งความจริง มันก็หน้าตาพอๆกับฉันนั้นแหละ ในโลกGDLเราก็มีหน้าตาในอุดมคติกันอยู่แล้ว ไม่เห็นน่าสนใจตรงไหนเลย\"Kenกล่าว เมเช่บอกว่าเธอไม่สนหรอก ขอแค่ในนี้หล่อเป็นใช้ได้แล้ว บังคับให้บอกข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับFerrickมาทันที แต่Kenบ่ายเบี่ยงไม่อยากพูดมาก เพราะไม่อยากขายเพื่อนให้ผู้หญิงที่น่ากลัวแบบนี้ จึงบอกว่าให้ลงทะเบียนเสร็จก่อนละกัน เมเช่จึงพาKenไปจัดการสมัครให้เรียบร้อย ส่วนตัวเธอเองก็ลงทะเบียนต่อภาคการศึกษาใหม่ด้วยเช่นกัน เมื่อเสร็จแล้วเมเช่จึงถามเรื่องของFerrickอีก



            \"เอาไว้ถามหมอนั้นดูเองดีกว่านะ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรของเขามากหรอก\"Kenโกหกไปเพื่อปกป้องเพื่อนเขา จากนั้นเขาก็บอกลาเมเช่อย่างเป็นทางการเสียที



            \"ขอบใจมากนะเมเช่ ที่ช่วยดูแล ฉันเป็นอย่างดี(ตรงไหนฟ่ะ)มาตลอด ฉันรบกวนเธอมามากพอแล้ว แต่นี้ไป ฉันจะย้ายไปอยู่กับFerrickแล้ว ขอให้เธอโชคดีนะ ไปละ\"แล้วKenก็วิ่งไปจูงมือFerrickที่ยืนอยู่ หนีออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว Mahoroไม่เข้าใจว่า ทำไมKenทำแบบนี้แต่เขามีหน้าที่ดูแลFerrickจึงรีบตามออกไปทันที เมเช่ยืนงงอยู่ เพราะจู่ๆก็ต้องเสียเบ๊ฝีมือดีไป กว่าจะรู้ตัว Kenก็ไปไกลแล้ว...



            หน้าเซรอสอคาเดมี่ KenพาFerrickวิ่งหลบมา Mahoroพอเดาออกแล้วว่า Kenต้องการหนีผู้หญิงคนนั้นเฉยๆ ไม่มีจุดประสงค์ร้ายต่อFerrick จึงไม่ได้ทำอะไรเขา แต่ยังไงก็ต้องทำตามหน้าที่ จึงบอกทั้งคู่ให้หยุดวิ่งได้แล้วเพราะเมเช่ไม่ได้ตามมา  Kenจึงหยุดวิ่ง แล้วพูดว่า



            \"แฮ่ก แฮ่ก สะ..สำเร็จแล้ว ในที่สุดฉันก็เป็นอิสระแล้ว ยะฮู้ โชคดีจริงๆที่เจอนายวันนี้Ferrickเอ๊ย\\(ToT)/\"Kenจะโผเข้ากอดอีก แต่ถูกยันไว้เช่นเคย MahoroถามFerrickว่าจะเอาไงเรื่องKen เขาจึงบอกว่าขอให้ไปส่งKenที่บ้านพักพร้อมกับตนเองได้มั้ย Mahoroเห็นว่าไหนๆ ก็จะเสร็จงานแล้ว ก็เลยตามใจFerrick พาทั้งคู่ไปยังที่ๆรถม้าจอดรออยู่ ซึ่งเจนนี่กับKei และก็เฟลย์เรียนั่งรออยู่นานแล้ว ถึงมันจะเรียกว่ารถม้า แต่Ferrickดูยังไง ก็ยอมรับไม่ได้หรอกว่ากิ้งก่ายักษ์สองตัว ที่มีหน้าตาแบบเดียวกับไดโนเสาร์พันธุ์แร๊ปเตอร์ซึ่งเอามาใช้วิ่งลากรถมันเหมือนม้าตรงไหน  Keiกับเจนนี่เมื่อเห็นFerrickกับออกมากับใครไม่รู้ก็เลยสอบถามกัน Ferrickจึงแนะนำทั้งหมดให้รู้จักกัน ระหว่างที่นั่งบนรถม้าไปยังที่พัก



            \"นี่Ken เพื่อนของเรานะ เป็นOutmenเหมือนกัน แล้วนี่ก็เจนนี่ กับKei\"Ferrickกล่าว Kenทักทายทั้งสองอย่างสุภาพ



            \"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อKenครับ เป็นคนไทยเหมือนFerrick\"Kenบอก พร้อมกับชี้ไปที่Ferrick



            \"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ผมชื่อKeiเป็นชาวญี่ปุ่นครับ\"Keiกล่าว



            \"สวัสดีค่ะ(^_^)ดิฉันชื่อเจนนี่ เป็นคนไทยเหมือนกันคะ เอ๊ะ! แล้วคินกับzaionicอยู่ไหนเหรอคะ\"เธอถาม เมื่อFerrickบอกว่าทั้งสองแยกตัวไปแล้ว เธอก็รู้สึกเศร้าและก็เสียดายที่ยังไม่ได้ร่ำลาคินเลย แต่ก็เชื่อว่าถ้าเป็นประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า คงได้เจอพวกเขาอีกแน่นอน Ferrickแนะนำต่อ ถึงคนที่สำคัญที่สุดของเขา



            \"ส่วนนี่คือเฟลย์เรีย Maidของฉันที่เล่าให้นายฟังไงจำได้มั้ย \"Ferrickบอก เมื่อKenเห็นเฟลย์เรียเข้า ก็มีอาการตะลึงไม่ต่างจากเมเช่เมื่อกี้เลยแม้แต่น้อย เฟลย์เรียทักทายKenตามมารยาท



            \"ยินดีที่ได้รู้จักคะ คุณKen ดิฉันชื่อว่าเฟลย์เรีย เป็นMaidประจำตัวของคุณชายFerrickคะ\"เธอกล่าว เสียงอันนุ่มนวลของเธอแทบจะทำให้หัวใจKen หยุดเต้นได้เลยทีเดียว



            \"(ได้ยินเจ้าFerrickมันบอกเอาไว้แล้วว่าเป็นคนที่สวยมาก ก็นึกว่าสวยแบบธรรมดา แต่นี่มันเทพธิดาชัดๆ ตา คิ้ว ปาก ราวกับรูปวาดเลย มีผู้หญิงที่งามได้ขนาดนี้ อยู่ในโลกจริงๆเหรอเนี่ย(O_o\")\"Kenคิด Ferrickเห็นอาการตะลึงของเพื่อน ก็พอจะเดาได้ว่าเป็นอะไร เพราะเขาเองก็เป็นแบบนี้เหมือนกันตอนที่เห็นเฟลย์เรียเป็นครั้งแรก จึงตบไหล่Kenเบาๆ เป็นการเรียกสติ



            \"เฮ้ย Kenแล้วนายหนีเมเช่มาแบบนี้ จะไปเอาข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวที่อยู่ในบ้านยังไงเหรอ\"FerrickถามเพราะKenเคยเล่าให้ฟังว่าเมเช่เป็คนเก็บกุญแจที่พักเอาไว้ Kenบอกว่าไม่ต้องห่วงหรอก เพราะว่าตนไม่มีของใช้อะไรมาก ส่วนใหญ่นั้น เป็นของที่เพื่อนเก่าของเมเช่ทิ้งไว้ให้ เขามีเงินที่ติดตัวจากการขอเบิกล่วงหน้ากับมาสเตอร์มาได้จำนวนนึง เดี๋ยวค่อยไปหาซื้อเอาใหม่ก็ได้ จากนั้นทั้งหมด ก็คุยเรื่องส่วนตัวต่างๆเรื่อยเปื่อยไป Kenเป็นคนร่าเริง อัธยาศัยดีอยู่แล้ว จึงเข้ากับKeiและเจนนี่ได้อย่างรวดเร็ว Ferrickชำเลืองออกนอกหน้าต่างรถ มองดูสภาพภายในเมือง ตึกรามบ้านช่องล้วนเป็นการก่อแบบสไตล์โรมันสมัยกลางล้วนๆ แต่ดูทันสมัยกว่าหลายอย่าง เช่นมี หุ่นตัวเล็กรูปร่างเหมืองนก บินไปมาเหนือท้องฟ้า คงจะเป็นเครื่องขนส่งอะไรซักอย่าง สังเกตจากที่มีห่อของ และกล่องไม้ติดไปกับมันด้วย



            \"เห็นที่นี่แล้วคิดถึงเมืองในเกมFinalฯใช่มั้ยละ ฉันเองจนป่านนี้ก็ยังไม่ชินกับที่นี่สักที มันมีอะไรแปลกๆโผล่มาให้เห็นเรื่อยเลยละ\"Kenบอก รถม้าแล่นไปตามถนนเรื่อยๆสักพัก มันก็มาจอดอยู่หน้าเนินสูงแห่งนึง ที่มีบันไดหินเป็นทางเดินขึ้นไป Mahoroบอกกับทุกคนว่าถึงที่พักแล้ว จากนั้นทั้งหมดก็ขนของลงจากรถ แล้วMahoroก็บอกว่า



            \"เอาล่ะ หน้าที่ของฉันก็หมดเท่านี้แหละ จากจุดนี้เดินขึ้นบันไดไป ก็จะเจอบ้านพักแล้ว มีผู้ดูแลอยู่ที่นั้นถ้าสงสัยอะไรก็สอบถามเขาเอาละกัน ส่วนฉันเองจะอยู่ในเมืองนี้ซักพัก ถ้ามีปัญหาอะไรจะให้ช่วย ก็ไปหาได้ที่สำนักงานตามแผนที่นี้\"Mahoro ยื่นกระดาษแผนที่ๆมีเครื่องหมายกากบาทไว้ ให้Ferrick ทุกคนขอบคุณเขามากที่คอยดูแลช่วยเหลือหลายอย่างในการเดินทางครั้งนี้ Mahoroบอกว่าเขาแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น แล้วก็แยกตัวไป..



            ทุกคนเดินขึ้นบันไดหินนั้นไปเรื่อยๆ ระหว่างนี้เอง FerrickกับKenและKeiรู้สึกคุ้นๆ กับสถานที่แบบนี้ชอบกล ทั้งที่พึ่งมาเป็นครั้งแรก จนเมื่อมาถึงสุดปลายทาง หน้าบ้านพัก Ferrickก็ปล่อยกระเป๋าที่ถือมาตกลงกับพื้น เอามือกุมตาทำท่าคล้ายๆปวดหัว ถามKenว่า



            \"Ken สงสัยฉันจะเดินทางมานานมากจนประสาทตาล้าๆนะ ถึงเห็นสิ่งที่ไม่น่าจะมีอยู่จริงได้ นายช่วยบอกฉันสิ นายเห็นอะไรเหรอKen\"FerrickถามKen ที่ยืนมองที่พักตาค้าง เช่นเดียวกับKei



            \"นั่นสินะ ฉันเห็นต้นไม้ที่มีใบสีชมพูอยู่หลายต้นอยู่หน้า\"บ้านพัก\" Keiนี่เขาเรียกว่า ต้นซากุระใช่มั้ย\"KenถามKeiบ้าง



            \"ใช่นี่แหละต้นซากุระ\"Keiตอบ



            \"แล้วบ้านพักของเรา มันมีหลังคารูปทรงหน้าจั่วตรงกลาง ขนาดใหญ่โตแบบโรงแรมสไตล์ญี่ปุ่นเลยใช่มั้ย\"Ferrickถามย้ำในสิ่งที่เขาเห็น



            \"พูดอีกก็ถูกอีก ไม่ว่าจะมองมุมไหน มันก็..\"Kenพูด ประโยคต่อไปทั้งFerrickและKeiก็กล่าวตามเป็นเสียงเดียวกันว่า



            \"เหมือน หอพักฮินาตะ ในLoveHinaเปี๊ยบเลย(O_o\") \"แล้วสายลมก็พัดดอกซากุระกระจายไปทั่วบริเวณนั้น.....



                       จบบทที่17