คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิด
คำชี้แจงก่อนอ่านครับ
อย่างแรกเลย ขอความกรุณาทุกท่านที่เพิ่งมาลองอ่านฟิคผมเป็นครั้งแรก อย่าเพิ่งรีบร้อนปิดหน้าต่างเพราะว่าเห็นตัวอักษรเยอะแยะเลยนะครับ(^_^") ลองอ่านใจเย็นๆ อ่านเล่นๆดูสักตอนสองตอนก่อนแล้วค่อยคิดว่าจะอ่านไปต่อไปดีมั้ยเถอะนะครับ ผมรับรองว่าจะพยายามทำให้ท่านสนุกกับฟิคชั่นของผมแน่นอน ซึ่งGreat Dreams Land หรือที่เรียกย่อๆว่าGDL นี้ เป็นผลงานฟิคชั่นเรื่องแรกของนักแต่งมือสมัครเล่นอย่างผม เป็นนิยายแนวแฟนตาซี การผจญภัยของชายหนุ่มผู้นึงที่บังเอิญได้เข้าไปยังโลกต่างมิติในความฝันยามที่หลับไหลทุกๆคืน (คล้ายการเล่นเกมออนไลน์นะครับ) และตัวละครในเรื่องนี้มีหลายตัวมาจากการสมัครเข้ามาของผู้อ่านรวมทั้ง ตัวละครที่ผมสรรค์สร้างขึ้นเองด้วย ดังนั้นชื่อของตัวละครบางชื่ออาจจะดูแปลกๆตรงกับตัวการ์ตูนไม่สมเหตุสมผลบ้าง ก็ขอให้ท่านที่ไม่เคยชินกับฟิคชั่นแปลกๆแบบนี้ โปรดอภัยด้วย และทุกท่านที่อ่านฟิคชั่นผมหากอยากร่วมสนุกก็สามารถสมัครได้ทุกเมื่อในกระทู้ ซึ่งฟิคชั่นเรื่องนี้ผมก็ได้แต่งและทยอยลงมาเรื่อยๆในบอร์ดPocketและบอร์ดLove hinaparadiseมาเกือบปีแล้ว (นี้จังเป็นการรีรันฟิคในบอร์ดใหม่นั่นเองครับ) ฝีมือและสำนวนที่แต่งในตอนแรกๆกับปัจจุบันนี้จึงแตกต่างกันเห็นได้ชัด ประหนึ่งทารกน้อยที่เติบโตขึ้นเป็นเด็กหนุ่ม แม้จะยังพูดไม่ได้เต็มปากว่าสมเป็นนิยายแล้ว แต่ผมก็เชื่อว่าสามารถถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกให้เพื่อนๆร่วมรับรู้ได้ไม่มากก็น้อย หากมีข้อบ่งพร่องผิดพลาดประการใด โปรดช่วยชี้แนะผมด้วยนะครับ
[b][u]ปฐมบท"Birth"(กำเนิด)[/u][/b]
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่เผ่าพันธุ์มนุษย์ยังไร้ซึ่งความนึกคิด และจิตใจที่แตกต่างจากสรรพสัตว์ทั้งหลาย ซึ่งดำรงชีพอยู่เพียงเพื่อเข่นฆ่า กัดกิน สืบพันธุ์ อันเป็นวัฏจักรธรรมชาติที่หมุนเวียนเปลี่ยนไป ไร้ซึ่งจุดหมายของการคงอยู่ที่แท้จริง มันเป็นช่วงเวลาอันน่าเบื่อหน่ายที่ทุกอย่างเริ่มต้น แล้วจบลงอย่างซ้ำซาก เช่นนี้เรื่อยไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจวบจนกระทั่ง....
"จิตวิญาณผู้ให้กำเนิด"(Spirit Creator)ที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นพระเจ้าของทุกสรรพสิ่ง เนื่องด้วยการกำเนิดของสสารทั้งปวงในห้วงจักรวาลอันกว้างใหญ่ ล้วนเกิดจากความปราถนาของจิตวิญญาณดวงนี้ทั้งสิ้น ได้มุ่งหวังที่จะสร้างความแตกต่างของชีวิตให้เกิดขึ้น จึงได้แบ่งจิตวิญญาณของตนบางส่วนให้กระจายไปทั่วทั้งดาวเคราะห์ที่ชื่อว่า"โลก" และสถิตลงไปในเผ่าพันธุ์ที่ต่อมาถูกเรียกขานว่า"มนุษย์"ทำให้สิ่งมีชีวิตชนิดนี้เริ่มมีการกระทำ ความคิด และพัฒนาการที่แตกต่างจากสัตว์อื่นๆจนเริ่มที่จะทำในสิ่งที่SC.(Spirit Creator)ไม่สามารถคาดเดาได้ กระทั่งกาลเวลาได้ผ่านพ้นไปหลายหมื่นปี มนุษย์เองก็สามารถที่จะคิด ปราถนา มีความหวัง และความฝันในสิ่งที่ตนไม่มี หรือไม่สามารถจะกระทำได้ ทำให้เกิดพลังงานที่ใกล้เคียงกับ จิตวิญญาณที่SCมอบให้ ส่งย้อนกลับไปยังSCที่ละเล็กทีละน้อย จนในที่สุดSCก็ได้ให้กำเนิดจักรวาลอีกรูปแบบนึง ที่เกิดจากพลังงานเหล่านั้นขึ้นมา เรื่องราวที่ทุกท่านจะได้อ่านนับแต่นี้ เป็นเรื่องราวของการค้นพบและผูกพันธ์2โลก ที่เชื่อมโยงกันด้วยพลังแห่งจินตนาการและความฝัน โลกของเรากับโลกคู่ขนานที่มีนามว่า"Great dreams Land"(ดินแดนแห่งความฝันอันยิ่งใหญ่)
[center][b][u]บทที่1"Connect"(เชื่อมต่อ)[/u][/b][/center]
เย็นวันหนึ่ง หน้าโรงเรียนมัธยมที่ใดสักแห่งในโลกนี้ ท่ามกลางกลุ่มนักเรียนมากมายที่ทยอยกันกลับบ้าน มีนักเรียนม.ปลายผู้หนึ่งเดินออกมาอย่างหงอยเหงา ประหนึ่งว่าทำการ์ตูนที่สะสมมานานตกน้ำสิ้นไปก็ไม่ปาน มุ่งหน้ากลับบ้านโดยไม่สนใจต่อสภาพรอบข้าง ทันใดนั้นเอง! ก็มีเด็กชายอีกคนวิ่งเข้ามาทางด้านหลังของเขาพร้อมกับทำท่าโคลสไรท์(ท่าโจมตีชนิดนึงในมวยปล้ำ ที่ใช้ท่อนแขนฟาดเข้าใส่คอ)ใส่ที่ต้นคอของเด็กม.ปลายผู้โศกเศร้าอย่างเบาๆ จนแทบจะล้มคว่ำ พร้อมกับกล่าวคำทักทายอย่างร่าเริงว่า
"ว่าไงFerrickแวะไปเล่นRagก่อนกลับบ้านสัก2ชั่วโมงเปล่า เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง(^_^)"เด็กชายผู้นั้นกล่าว พร้อมกับเดินตามFerrickไปเรื่อยๆ
"ไม่ล่ะวันนี้คงไปเล่นไม่ได้หรอก(-_-")Ken"Ferrickตอบอย่างหงอยเหงา พลางก้มหน้างุดๆรีบเดินกลับบ้าน
"อ้าว?ทำไมล่ะ ปกติเห็นนาย บ้าragมากกว่าเราอีกนะ ขนาดวันนี้เราจะเลี้ยงเองทำไมถึงไม่ไปเล่นล่ะ"Kenถามด้วยความสงสัย
"ไอ้อยากนะ มันอยากอยู่หรอกken แต่ตังค์ซื้อบัตรเติมเวลามันไม่มีนะสิ(T_T)"Ferrickสารภาพ พร้อมกับทำหน้าเศร้าลงไปอีก
"ทำไมล่ะเห็นว่าช่วงนี้ได้เงินจากการทำงานพิเศษกับค่าขนมตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ เห็นเมื่อวานยังบอกเลยว่าจะซื้อบัตรเติมเวลาให้เราซะด้วยซ้ำ"Kenกล่าวด้วยความประหลาดใจ Ferrickจึงอธิบายถึงสาเหตุ
"มันก็ควรจะเป็นอย่างงั้นแหละถ้าการ์ตูนของบงกชเอย เนชั่นเอย ไหนจะวิบูลย์กิจกับสยามอีก ดันออกเรื่องที่เราสะสมพร้อมๆกันเป็นตับ เล่นซะตังค์เราหมดเกลี้ยงภายในอึดใจเดียวเลยง่ะ(T_T)"Ferrickบ่น เมื่อเงินที่สู้อุตส่าห์เก็บออมามานาน หมดไปในพริบตากับชุดการ์ตูนที่ออกมาใหม่
"ถ้างั้นก็อย่าสะสมการ์ตูนมากๆยังงั้นตั้งแต่แรกสิฟ่ะ คราวที่แล้วไปที่บ้านนายการ์ตูนก็กองรวมกันมากกว่าร้านเช่าการ์ตูนซะอีก"kenพูดอย่างสมเพชแกมตลกในนิสัยชอบซื้อการ์ตูนของเพื่อนสนิท
"ไม่ได้หรอก ก็ฉันนะมีความฝันจะสร้างหอสมุดการ์ตูนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยขึ้นมานี่ เพื่อที่จะได้ทำให้คนที่ไม่เคยอ่านการ์ตูนได้รู้จักความสนุกของมัน แถมเป็นอาชีพที่จะได้อ่านการ์ตูนไปเรื่อยๆจนแก่เฒ่าด้วยนะ เอาเถอะไหนๆก็ไม่มีตังค์เล่นแล้ว งดซะ1วันคงไม่ถึงกับลงแดงตายหรอก ไว้วันหลังเราค่อยไปเล่นกับนายละกันนะKen วันนี้เรากลับก่อนละ"Ferrickบอก ก่อนจะแยกกับKenที่หน้าร้านอินเตอร์เน็ทที่อยู่ใกล้โรงเรียน แล้วรีบมุ่งตรงกลับบ้านไป....
ในห้องนอนของFerrick หลังจากที่ทำการบ้านและทบทวนหนังสือเรียบร้อยแล้ว เขาก็เข้านอนตามปกติ โดยรู้สึกเซ็งนิดหน่อยที่ไม่ได้ไปเล่นเกมตามที่ตั้งใจไว้ แต่ก็คงจะเป็นการดีเช่นกัน ที่ทำให้วันนี้มีเวลาอ่านหนังสือเรียนมากยิ่งขึ้น ถึงเกรดของเขาจะไม่ได้ต่ำมากมายอะไรก็เถอะ แต่ถ้าผลการเรียนไม่ดีขึ้นเรื่อยๆละก็ มันก็อาจเป็นอันตรายต่อการสะสมการ์ตูนของเช่นกัน เพราะสุดท้ายแล้วหากว่าผลการเรียนไม่เป็นที่น่าพอใจของท่านมารดาที่เคารพ ความรับผิดชอบทั้งหมดก็คงต้องตกไปอยู่ที่หนังสือการ์ตูนนั้นเอง Ferrickครุ่นคิดถึงเรื่องต่างๆในวันนี้ แล้วก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว...
Ferrickเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งหลังจากที่หลับไปได้ไม่นาน เพราะรู้สึกว่าสภาพรอบตัวของเขาแปลกๆไปจากเดิม ที่นอนที่นุ่มนิ่มกลายเป็นพื้นแข็งไม่เรียบเหมือนพื้นดิน และสายลมเย็นที่พัดผ่านหัวลงมาไปที่เท้าทั้งๆทีพัดลมในห้องนอนของเขาตั้งไว้ที่ปลายเท้าแท้ๆ แถมยังมีแสงแยงตาเหมือนตอนเช้า เขาจึงลืมตาขึ้นแล้วก็ต้องแปลกใจอย่างมาก ที่พบว่าตัวเองอยู่กลางป่าที่ไหนก็ไม่รู้ รอบๆตัวมีแต่ต้นไม้ขนาดใหญ่เต็มไปหมด แต่ละต้นใหญ่ประมาณ3-4คนโอบได้เลย มันเป็นทิวทัศน์ที่ทำให้รู้สึกได้เลยว่า นี้ไม่ใช่ประเทศไทยแน่นอน
"เดี๋ยวก่อน ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย(o_o')"Ferrickกล่าวด้วยความตกใจ แล้วลุกขึ้นยืนมองไปรอบตัว เพราะเมื่อกี้เขาจำได้แน่ๆว่าตัวเองนอนอยู่ในบ้านของตัวเองอยู่
"ใจเย็นๆไว้Ferrick (-_-")เหตุการณ์แบบนี้มันมีในหนังกับการ์ตูนบ่อยๆ ตั้งสติให้ดีๆคิดสิว่าทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้"ชายหนุ่มพยายามจะปลอบใจตัวเอง พร้อมกับคิดถึงความเป็นไปได้หลายๆทาง
"หนึ่ง เรากำลังฝันอยู่ เพราะเก็บกดที่ไม่ได้เล่นRagในช่วงกลางวัน สภาพป่ารอบๆก็เหมือนกับฉากในหนังแฟนตาซีหรือเกมRPGเลย แต่ตอนนี้เรามีสติอยู่นี่ สามารถไล่ได้ว่าตัวเองชื่ออะไร เมื่อเช้าเจอใครบ้าง ปกติถ้าเรามีสติหรือเกิดความสงสัยในสภาพรอบๆตัว เราจะต้องตื่นทันทีแน่นอน ดังนั้นเราไม่ได้ฝันแน่นอน"Ferrickกล่าว พร้อมกับหยิกตัวเอง เพื่อความแน่ใจ ซึ่งมันก็เจ็บจริงๆ
"สอง เราโดนลักพาตัวมา แต่บ้านเรายากจนจะตาย ใครจะมาจับไปกัน แถมที่นี้ดูยังไงก็ไม่ใช่ประเทศไทยแน่ๆ เผลอๆจะไม่ใช่ทวีปเอเชียด้วยซ้ำเพราะต้นไม้พวกนี้ดูยังไงก็ไม่คุ้นตาเลย ใครจะบ้าลักพาตัวคนยากจนมาทิ้งไว้ในป่าเฉยๆฟ่ะ"Ferrickตัดประเด็นถูกลักพาตัวออกไป
"งั้นก็เหลือความเป็นไปได้อย่างเดียว เรื่องนี้อาจจะเหลือเชื่อหน่อย แต่ก็มีความเป็นไปได้มากที่สุด เราไม่ได้อยู่ที่โลกแล้ว แต่จะเป็นโลกต่างมิติหรือที่ไหนก็ยังไม่รู้เหมือนกัน ถ้าที่นี่เป็นโลกต่างมิติแบบที่อ่านเจอในการ์ตูนบ่อยๆมันก็คงจะมีสัตว์แปลกๆที่ไม่เคยเห็นอยู่แน่นอน"ว่าแล้วFerrickก็เดินสำรวจป่าแห่งนี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ ที่นี่มีแต่สัตว์แปลกประหลาด ที่แม้แต่ในหนังสือการ์ตูนก็ไม่เคยมีมาก่อน เช่น นกที่มีสีรุ้งแต่ส่วนร่างกายอ้วนกลมเหมือนลูกบอล เคลื่อนที่ด้วยการหมุนแทนการบินบางล่ะ สัตว์ที่หน้าตาคล้ายกวางแต่ว่ามีขนแหลมยาวเหมือนเม่นบางล่ะ ถึงเขาจะไม่เคยอ่านสารานุกรมสัตว์มาก่อนเลยะ ก็รู้ได้เลยว่าไอ้สิ่งมีชีวิตประเภทนี้มันไม่มีอยู่ในโลกของเขาเด็ดขาด ขณะที่เขาเดินดูสัตว์ประหลาดเหล่านี้อยู่นั้น ก็รู้สึกคล้ายมีเสียงร้องไห้ของเด็กผู้หญิงดังมาไม่ไกลจากที่ๆเขาอยู่นัก Ferrickจึงรีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันที จนถึงต้นตอเสียงร้องไห้นั่น
ภาพที่เขาเห็นนั้นมันชวนให้รู้สึกหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเป็นอย่างมาก สิ่งที่ทำให้เขากลัวไม่ใช่เด็กสาวอายุประมาณ8-9ขวบเจ้าของเสียงร้องไห้ ที่มีหน้าตาน่ารักแบบชาวตะวันตก ผมสีชมพู ตาสีน้ำตาล มีน้ำตาคลอเบ้าอยู่หรอกนะ แต่เป็นสิ่งที่อยู่ข้างหลังห่างของเธอห่างไประมาณ10เมตรต่างหาก มันคือยักษ์ ตัวมหึมา สูงประมาณ5เมตรมีดวงตาสีแดงกล่ำ ใส่ชุดแบบนักรบหรือทหารของยุโรป ในมือของมันถือค้อนใหญ่ที่ท่าทางจะทุบช้างตายได้ง่ายๆลย มุ่งตรงมาทางด้านที่เด็กสาวและFerrickยืนอยู่อย่างไม่ประสงค์ดีแน่ๆ
"อะอะ..ออร์ค มันต้องเป็นออร์คแน่ๆ(o_o)"Ferrickกล่าวอย่างสยดสยอง ไม่อยากเชื่อว่า ออร์ค(Orc)ยักษ์ในตำนานของชาวยุโรปเหนือ ที่ผู้คนรู้จักกันดีในเกม ซึ่งน่าจะมีแต่ในจินตนาการปรากฎอยู่ต่อหน้าของเขา
"ช่วยด้วยค่ะพี่ชาย มันจะฆ่าทุกคนที่เข้ามาในเขตของมัน หลีบหนีเถอะค่ะ(T-T) "เด็กสาวพูดทั้งน้ำตาเป็นภาษาไทย พร้อมๆกับที่ไอ้ยักษ์นั่นย่างก้าวใกล้เข้ามา
ก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้นมากไปกว่านี้ แทบจะไวเท่าความคิด เขารีบอุ้มเด็กหญิงที่นั่งอยู่เพราะความกลัวและมีแผลถลอกที่หัวเข่า วิ่งไปทางที่กลุ่มต้นไม้ที่หนาแน่นมากที่สุดเท่าที่มองเห็น เพื่อที่จะอาศัยให้ต้นไม้บังสายตาของออร์คตัวนั้น และขัดขวางไม่ให้มันตามมาได้เร็วนัก แต่เขาก็รู้ตัวว่าคิดผิด เพราะเพียงแค่มันตวัดค้อน2-3ครั้งก็ฟาดต้นไม้เหล่านั้นคว่ำอย่างง่ายดาย มันจึงตามพวกเขามาได้เร็วกว่าที่คิด Ferrickอุ้มเด็กสาววิ่งหนีไปเรื่อยๆ คิดแต่เพียงไปให้พ้นป่านี่ จนในที่สุดก็พ้นป่าออกมา แต่ทว่า
..........."บ้าจริง ทำไมถึงมีหน้าผาอยู่ที่นี่ได้!"Ferrickตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อพบว่าปลายทางที่ตนเองวิ่งมาแทบตายมีหน้าผากว้างใหญ่ ไม่ว่าจะมองไปทางซ้ายหรือขวาก็ไม่มีทางไป
"แบบนี้ต้องอ้อมกลับไปทางเดิมซะแล้ว อ่ะ"เด็กหนุ่มบ่นอย่างหัวเสีย แล้วรีบหันหลังกลับไป แต่ก็ต้องตกใจแทบช็อค เมื่อพบไอ้ออร์คตัวนั้นยืนจังก้าอยู่ พร้อมกับฟาดค้อนลงมาที่ตัวของเขากับเด็กสาว Ferrickมองไปยังด้านหลังของออร์คตัวนั้นแล้วหลับตาอย่างสิ้นหวัง
"(นี่ฉันจะต้องตายก่อนได้อ่านอีวาเกเลี่ยน เล่มจบซะแล้วหรือนี่ แถมทำให้เด็กน่ารักแบบนี้ต้องตายด้วย เรานี่มันทุเรศจริงๆ)"Ferrickคิดอย่างเจ็บใจ
[b][u]จบบทที่1[/u][/b]
ความคิดเห็น