Great Dreams Land

ลำดับตอนที่ #8 : Outmenเช่นกัน

บทที่8:Outmenเช่นกัน



............Ferrickลืมตาตื่นขึ้นหลังจากนอนไปได้สักพักเมื่อเขาได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น บัดนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องที่โอ่โถงในคฤหาสน์อีกแล้วแต่เป็นห้องนอนเล็กๆในบ้านของเขาตามเดิม Ferrickเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาก่อนจะลุกขึ้นนั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืน



............\"เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความจริงหรือฝันกันแน่นะ\"Ferrickคิด แต่ก็ได้คำตอบทันทีจากการขยับตัวแก้เมื่อยของเขา ความเจ็บปวดที่หลังยืนยันได้อย่างดี เป็นอย่างที่ท่านกริฟบอกไว้ ความเสียหายทางร่างกายในGDLจะส่งผลถึงร่างจริงด้วย ถึงตอนนี้Ferrickแทบจะกระโดดลุกขึ้นตีลังกาด้วยความดีใจสุดๆที่พบว่าตัวเองได้เข้าไปในโลกต่างมิติเหมือนที่เคยอ่านในการ์ตูนต่างๆได้จริง แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำเช่นนั้น เสียงของแม่เขาก็ดังขึ้น



............\"Ferrickตื่นได้แล้วลูก วันนี้ต้องไปส่งงานแต่เช้าไม่ใช่เหรอ\"แม่ของFerrickเตือนความจำเขา จริงสิวันนี้อาจารย์นัดส่งรายงานแต่เช้าก่อนเข้าแถวนี่ Ferrickจึงรีบเก็บที่นอน ไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนที่จะมากินข้าวโดยเร็ว แล้วไปโรงเรียน



............\"อ้าว ทำทันอยู่รึ นึกว่าจะอ่านแต่การ์ตูนจนลืมซะแล้ว\"Kenที่มาส่งงานในห้องพักครูเหมือนกันทักทาย



............\"แหงละฉันไม่ใช่นายนี่ นักอ่านการ์ตูนมืออาชีพที่ดีต้องไม่ให้การ์ตูนมาทำลายการเรียนเฟ้ย\"Ferrickสวนกลับ ก่อนจะนิ่งไปสักพักทบทวนว่าจะเล่าเรื่องGDLให้Kenฟังดีมั้ย เพราะเขาอาจจะไม่เชื่อก็ได้ ทว่าความรู้สึกที่อยากเล่าเรื่องแบบนี้ให้ใครฟังมันรุนแรงมากจนเขาทนไม่ไหว จึงตัดสินใจว่า



............\"เอ่อนี่ Ken ฉันมีเรื่องเหลือเชื่อจะเล่าให้นายฟัง แต่นายต้องสัญญานะ ว่าจะไม่ไปบอกใครเดี๋ยวจะมีคนหาว่าฉันบ้า\"Ferrickกล่าว



............\"เรื่องไรกัน พูดยังกับไปเห็นผีมางั้นแหละ เอาเหอะเล่ามาละกัน ฉันไม่ขยันไปบอกใครขนาดนั้นหรอก\"Kenรับปาก Ferrickจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างที่เขาไปพบมาอย่างละเอียดให้ฟัง เมื่อเล่าจบKenมีสีหน้าตกใจอย่างที่คิด แต่เขาก็พูดคำๆนึงที่ทำให้Ferrickแปลกใจไม่แพ้กัน



............\"นายก็เหมือนกันเหรอ\"Kenพูด แล้วKenก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตนเองให้ฟัง เมื่อคืนเขาก็ฝันทำนองนี้เช่นกัน แต่ที่ๆเขาโผล่ไปนั้นตอนแรกนั้นเข้าใจว่ามันเป็นสนามหญ้าหน้าปราสาทแห่งนึง แต่ที่จริงแล้วมันป็นโรงเรียนอะไรสักอย่าง เนื่องจากแม้เขาจะเห็นกำแพงหินขนาดใหญ่อยู่ล้อมรอบแบบป้อมค่ายโรมัน  ภายในกลับเป็นอาคารที่สร้างจากไม้และกระจกสีสันประหลาดเหมือนรุ้ง คนที่อยู่ในนั้นพากันใส่เสื้อที่มีสัญลักษณ์แปลกๆเหมือนกันหมด และมีหลายคนหอบหนังสือตำราขนาดใหญ่หลายเล่มเหมือนนักเรียนอยู่ ผู้คนเหล่านั้นซึ่งกำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่รอบๆก็หันมาให้ความสนใจเขาที่อยู่ๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ก่อนที่จะมีเด็กผู้หญิงหน้าตาเอ๋อๆผมสั้นสีน้ำตาลคนนึงเดินเข้ามาถามเขา



............\"นายนะเป็นนักเรียนเวทย์มนต์เหรอ ที่นี่เป็นเขตการสอนวิชาประวัติศาสตร์สงครามนะ ถ้านายจะใช้เทเลพอทไป\"หอมนตรา\"ละก็ คงจะมาผิดที่แล้วละ\"สาวน้อยคนนั้นบอก Kenที่กำลังตกใจอยู่รีบปฏิเสธ



............\"ปะ เปล่าฉันไม่ใช่นักเรียนเวทย์อะไรนั้นหรอก ที่นี่มันที่ไหนกัน\"Kenถาม เด็กคนนั้นยิ่งทำหน้างง



............\"ก็พึ่งบอกไปเมื้อกี้ไงว่าตึกเรียนประวัติศาสตร์สงคราม ถ้าไม่ใช่นักเวทย์แล้วนายเป็นใครกันถึงหายตัวมานี่ได้\"เธอถาม



............\"ไม่รู้เหมือนกัน เรานอนอยู่ในห้องดีๆพอตื่นขึ้นมาก็มาโผล่ที่นี่อะ\"พอKenบอกไปอย่างนั้นเธอก็ทำตาโตเลย



............\"นายเป็นOutMenเหมือนกันเหรอ\"เธอพูดอย่างตื่นเต้น



............\"OutMenมันอะไรกันอ่ะ เราไม่เข้าใจ\"Kenกล่าว เธอทำท่าคิดสักพักนึงก่อนจะพูดว่า



............\"ถ้านายเข้ามาเป็นครั้งแรกก็คงจะไม่เข้าใจคำๆนี้แน่ ขอถามอย่างงี้ละกัน นายชอบอ่านการ์ตูนใช่มั้ย\"เธอถาม



............\"ใช่ ชอบมาก\"Kenตอบ เธอจึงถามต่ออีก



............\"แล้วการ์ตูนรายสัปดาห์ที่ชอบละ\"เธอถาม จ้องมองเขาแบบลุ้นคำตอบจนตาเป็นประกายปิ๊งๆ



............\"ก็ต้องBoomสิ รองมาก็C\'kids\"เมื่อKenตอบ เธอก็ร้องอย่างดีใจกระโดดเข้ามากอดจนKenแทบล้ม ที่จริงมันควรจะเรียกว่าการล็อกคอมากกว่า



............\"ยะฮู้(^o^) เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่เจอOutMenล็อกอินเข้ามาครั้งแรกต่อหน้าต่อตา ไม่ต้องตกใจเดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องที่นายอยากรู้ให้เอง แต่นายต้องมาเป็นพวกฉันนะ\"เด็กสาวกล่าวอย่างร่าเริง Kenที่โดนกอดอยู่จนหายใจไม่ออก พยายามดิ้นรนจนหลุดจากวงแขนเธอได้ สำลักนิดหน่อย ก่อนจะถามต่อ



............\"แค่ก แค่ก เรื่องอะไรกันที่ฉันอยากรู้กัน แล้วพวกอะไรเหรอ\"เด็กผู้หญิงคนนั้นเห็นKenย่ำแย่จากการล็อกของตนกล่าวขอโทษ ก่อนจะแนะนำตัว



............\"โทษที ฉันดีใจมากไปหน่อยนะ เพราะไม่ค่อยได้เจอพวกเดียวกันนะ ฉันชื่อเมเช่ สาวน้อยสุดน่ารักอายุ17ปียินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ(^_^)\"เมเช่กล่าว



............\"ฉันชื่อKen ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน จะเล่าได้ยังว่านี่มันเรื่องอะไรกัน\"Kenถาม เมเช่กำลังจะพูดก็มีเสียงระฆังดังก้องกังวานไปทั่ว3ครั้ง พวกนักเรียนที่อยู่แถวนั้นก็พากันทยอยเข้าไปในตึกกันหมด



............\"อ๊ะ! ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว เดี๋ยวนายนั่งรออยู่แถวๆนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันเรียนเสร็จแล้วจะมาเล่าให้ฟัง\"แล้วเธอก็วิ่งรีบไปเหมือนกัน ทิ้งKenให้ยืนงงอยู่....



............\"แล้วไงต่อ นายก็ยืนรออยู่แถวนั้นเหรอ แล้วมีอะไรเกิดขึ้นมั้ย\"Ferrickถาม



............\"มีสิ ฉันเดินเล่นอยู่สักพักก็มีคนเข้ามาทักเป็นผู้ชายสวมใส่เกราะเหล็กสีเงินแวววาวมีสัญลักษณ์อักษรบางอย่างสลักไว้แบบอัศวิน ไม่ได้ใส่หมวกเหล็กนะ มีดาบขนาดใหญ่ยาวเหน็บอยู่ที่หลัง แต่แปลกที่ดันมีปืนกระบอกโตอยู่ที่เอว ถึงจะใส่ผ้าคลุมสีแดงทับอยู่ก็ยังเห็น หน้าตาของเขานะถึงฉันจะเป็นผู้ชายแต่ก็ยอมรับว่ามันหล่อมากๆ คล้ายพวกดาราฮ่องกงหรือญี่ปุ่นเลย เข้ามาถามฉันว่าเป็นใครแล้วทำไมไม่เข้าเรียน ทั้งๆที่ถามแบบเรียบๆไม่ได้กระโชกโฮกฮากอะไร มันกลับทำให้ฉันหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก สัญชาตญาณมันบอกว่าถ้าตอบไม่ดีต้องแย่แน่ๆ-_- ในชั่วพริบตานั้นเองหัวฉันก็สว่างวาบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกแล้วก็ตอบมันไปว่า\".......



............\"ผมเป็นนักเรียนเวทย์มนต์ครับ เปิดเทเลพอทออกมาพลาดนะครับ กะจะไปหอมนตราแต่ดันมาโผล่ที่อาคารเรียนประวัติศาสตร์สงคราม ไม่ทราบว่าจากนี่ไปหอมนตราต้องเดินไปทางไหนครับ\"Kenโกหกออกไป ทั้งลักษณะคำพูดและเรื่องที่เขาบอกไปนั้น แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องตอบเช่นนี้ แต่รู้สึกว่ามันเป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว ชายในชุดอัศวินคนนั้นจ้องมองตาของKenด้วยสายตาแหลมคมราวกับจะมองทะลุเข้าไปในใจเขาสักพักก็ชี้นิ้วไปทางเดินยาวด้านนอกที่มีหินปูพื้นอยู่แล้วพูดว่า



............\"เธอเดินไปทางนั้นสัก70เมตรก็จะมีป้ายศิลาบอกทางเอาไว้ว่าหอมนตราอยู่ที่ไหน ฉันว่าเธอควรจะรีบไปได้แล้วเพราะตอนนี้มันสายมากแล้ว\"ชายคนนั้นบอก ขณะนั้นเองก็มีผู้หญิงสาวสวย ผมสั้นสีแดงสวมชุดเกราะคนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาผู้ชายคนนั้นแล้วรายงานว่า





............\"ขออนุญาติค่ะ ท่านเคทาโร่ มีผู้ชายชื่อราเซน เคอินมาขอพบท่านนะคะ ไม่ทราบว่าเป็นใครมาจากไหนบอกว่ามีธุระด่วนจะขอพบท่านให้ได้โดยไม่ได้แจ้งว่าเรื่องอะไรบอกแค่ว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ทหารของเราจึงไล่เขาไปแต่ก็โดนเขาใช้คลื่นดาบกระแทกเพียงทีเดียวก็จนสลบหมด ตอนนี้เราส่งกำลังเสริมกว่า40คนเข้าไปช่วยก็ยังทำอะไรชายผู้นั้นไม่ได้เลยคะ ดิฉันจึงรีบมาแจ้งให้ท่านทราบ\"เธอบอกอย่างร้อนรน เคทาโร่ถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วก็พูดว่า



............\"ทำอะไรตามใจชอบอีกแล้วนะเจ้าราเซน ไม่ต้องตกใจหรอกเรน หมอนั้นเป็นเพื่อนฉันเอง มันชอบทำอะไรเอาแต่ใจไปหน่อยแต่ไม่ใช่คนเลวอะไรหรอก รีบนำทางฉันไปเถอะก่อนที่มีคนเจ็บตัวมากกว่านี้\"เคทาโร่กล่าวแล้วเดินตามผู้หญิงที่ชื่อเรนไป ปล่อยให้Kenยืนงงอีกครั้ง...





............\"เหอ เหอ เข้าไปครั้งแรกเกือบโดนดีแล้วมั้ยละ ว่าแต่ทำไมอยู่ๆนายถึงคิดเรื่องโกหกสมจริงสมจังแบบนั้นขึ้นมาได้ทันทีละ ปกตินายโกหกไม่เก่งเลยไม่ใช่เหรอ\"FerickถามKenในแถว ตอนนี้พวกเขาออกมาจากห้องพักครูและกำลังจะเคารพธงชาติ Kenทำท่าคิดสักพักก่อนที่จะตอบว่า



............\"ไม่รู้เหมือนกันในหัวมันเหมือนกับกลายเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมาชั่วขณะนึง มันวิเคราะห์สถานะการณ์ประมาณว่าชายคนนี้น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่อะไรบางอย่างของที่นั้น การที่คนนอกอย่างฉันเข้าไปเป็นเรื่องไม่สมควรและอาจจะมีโทษ จึงเอาเรื่องที่ได้ยินมาจากเมเช่มารวมๆกันตอบออกไปก่อนที่จะถามทางต่อเพื่อไม่ให้เขาสงสัยนะ\"Kenอธิบายความรู้สึกของตัวเองในตอนนั้น Ferrickรอจนร้องเพลงชาติสวดมนต์เสร็จแล้วมาคุยกันต่อในห้องเรียน



............\"ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นOsของนายนะ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายนายเปล่า\"Ferrickสงสัย ตอนนี้พวกเขาทั้ง2อยู่ในห้องเรียนแล้ว



............\"ก็มีอยู่นะ จู่ๆฉันก็นึกเรื่องที่ตกรถจักรยานยนต์ตอนเป็นเด็กจนขาหักได้ขึ้นมาทันทีทันใดเลยอ่ะ นั้นอาจเป็นผลกระทบก็ได้มั้ง\"Kenตอบ



............\"นึกเรื่องแย่ๆในอดีตออกรึ เป็นผลกระทบที่พิลึกจัง จากนั้นเป็นไงต่อ ผู้หญิงที่ชื่อเมเช่กลับมาหานายมั้ยละ\"Ferrickถามต่อ



............\"มาสิ ยังไม่ทันทีฉันจะพูดอะไรก็ล็อกคอฉันออกมาข้างนอกโรงเรียนนั่นอย่างรวดเร็ว พาไปในเมืองที่มีผู้คนตั้งร้านขายของเต็มไปหมด ระหว่างทางก็เล่าเรื่องของGDLแบบที่นายได้ยินมาจากคนที่ชื่อกริฟนะแหละ แต่ไม่ละเอียดเท่า เธอลากฉันมาเรื่อยๆจนมาถึงร้านอาหารแห่งนึงที่ชื่อ\"แองกลอล่า\"แล้วก็บอกเจ้าของร้านที่เธอเรียกว่ามาสเตอร์เชนท์ ว่าฉันเป็นเด็กมาทำงานใหม่ จากนั้นก็ส่งเสื้อสำหรับที่ใช้ในร้านมาให้แล้วบอกให้เปลี่ยนชุดมาช่วยงานหน่อย ไอ้ฉันก็งงๆอยู่แต่ก็โดนเธอบังคับจนต้องตกกระไดพลอยโจนเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาช่วยเธอเสิร์ฟอาหารและเหล้าจนค่ำ ช่วงนั้นก็มีแขกที่มากินเหล้าทะเลาะกันบ้าง ฉันจะเข้าไปห้ามแต่มาสเตอร์บอกว่าไม่ต้องห่วงหรอกเพราะพวกนั้นอาละวาดใกล้คนที่ชื่อHorus Marilliusที่นั่งจิบชาอ่านหนังสือเล่มใหญ่ๆอยู่ข้างๆ ตอนแรกฉันไม่Getหรอกว่าคนแก่มีผมและเครายาวเป็นสีดอกเลา ผิวสีแทนนัยน์ตาสีเขียวอ่อน มีใบหูยาวยังกับพระพุทธรูป สวมเสื้อคลุมผ้าฝ้ายสีเทายาวจรดขาโทรมๆ พันคอและโพกหัวด้วยผ้าสีขาว จะทำอะไรพวกขี้เมาได้ แต่ฉันก็ถ่องแท้ทันทีเมื่อมีคนเมาคนนึงล้มใส่โต๊ะของชายคนนั้น เขาลุกขึ้นยืนเอาหนังสือฟาดพวกนั้นคนละทีจนคว่ำหมดในพริบตา แล้วก็ปัดฝุ่นที่หนังสือเบาๆก่อนจะวางเงินไว้ที่โต๊ะแล้วออกไป มาสเตอร์ก็ให้ฉันเก็บกวาดโต๊ะแล้วลากพวกที่นอนอยู่ไปไว้หน้าร้าน จากนั้นก็ให้ฉันเสิร์ฟอาหารต่อจนปิดร้าน เมเช่ก็มาพาตัวฉันออกไปบ้านพักของเธอบอกว่ามีห้องว่างให้ฉันอยู่1ห้อง บ้านพักที่ว่านะมันเป็นบ้านไม้2ชั้นเล็กๆอยู่ท่ามกลางป่าห่างจากในเมืองเล็กน้อย ห้องข้างในมันรกมากไม่มีเตียงมีแต่ผ้าหนาๆปูพื้นกับหมอน1ใบ เมเช่บอกว่าเพื่อนของเธอที่ชื่อเบลเซฟ แลนด์ฟอร์ซไปธุระต่างเมืองหลายวันกว่าจะกลับ จนกว่าฉันจะหาที่พักอื่นได้ก็อยู่ที่นี่ไปก่อนชั่วคราว ฉันตั้งใจว่าจะถามเรื่องรายละเอียดต่างๆแต่เธอก็ชิงพูดก่อนว่าง่วงนอน แล้วก็ขอตัวไปนอนก่อน ฉันก็เหนื่อยมากเหมือนกันกับเรื่องทั้งวัน ถึงจะไม่มีเตียงก็เถอะแค่มีหมอนก็ทำให้ฉันหลับสนิทได้ทันที ตื่นมาตอนเช้าฉันยังคิดว่าเรื่องทุกอย่างเป็นแค่ความฝันธรรมดาจนมาได้ยินนายเล่าให้ฟังนี่ละ ฉันถึงเข้าใจถ่องแท้ทุกอย่าง\"พอKenเล่าจบ Ferrickตั้งใจจะซักต่อแต่เห็นอาจารย์มองมาทางพวกเขาจึงเงียบไว้ก่อน รอจนพักเที่ยงจึงได้คุยกันอีกจากการสอบถามKenบอกว่า เท่าทีได้ฟังคนในร้านคุยกันทำให้รู้ตนเองอยู่ในเมืองหลวงของประเทศที่ชื่อว่าเซนทอเนียซึ่งน่าจะเป็นเมืองเดียวกับที่ท่านกริฟบอกว่าจะไป Ferrickจึงรับปากว่าถ้าได้เข้าไปในGDLอีกครั้งจะหาทางไปหาKenให้ได้ Kenเองก็แซวเขานิดหน่อยเหมือนกันเรื่องของเฟลย์เรีย



............\"ชิชะ ฉันต้องไปเป็นเด็กเสิร์ฟทำงานจนล้าแท้ๆแต่นายกับอยู่ในคฤหาสน์หรูหรา มีสาวใช้สวยๆเป็นของตัวเอง ไม่ยุติธรรมเลยนี่หว่า(T_T)\"Kenบ่น



............\"นี่แหละที่โบราณท่านว่าแข่งอะไรนะแข่งได้ แต่แข่งบุญแข่งวาสนานะมันแข่งกันไม่ได้\"Ferrickตอบแบบกวนๆ ก่อนจะแยกกับKenไปเข้าเรียนต่อ พอเลิกเรียนปุ๊ปทั้ง2ก็รีบกลับไปบ้านของตนเองโดยไม่สนใจแวะเล่นเกมก่อนเลย ทำการบ้าน และงานบ้านต่างๆกินข้าวอาบน้ำแล้วเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำจนแม่กับพ่อของFerrickยังแปลกใจที่ไม่เห็นลูกตัวเองอ่านการ์ตูนกับเล่นเน็ทก่อนนอน Ferrickเองไม่ชินกับการนอนแต่หัววันก็กระสับกระส่ายอยู่สักพัก จนในที่สุดก็หลับจนได้....



............\"ก็อก ก็อก ก็อก คุณชายคะเช้าแล้วค่ะ ได้เวลาตื่นแล้วนะคะ\"เสียงของเฟลย์เรียที่เคาะประตูช่วยปลุกFerrickให้ตื่นขึ้นมา เขามองไปรอบๆตัว แสงสว่างผ่านหน้าต่างเข้ามาท่ามกลางเสียงนกร้องเบาๆในยามเช้า ใช่แล้วที่นี่เป็นคฤหาสน์ของคุณลูดอร์ฟ Ferrickรีบลุกจากที่นอนไปเปิดประตูทันที



............\"อรุณสวัสดิ์ครับคุณเฟลย์เรีย(^_^)\"เขาทักทายเธอ ตอนนี้เฟลย์เรียกลับมาใส่ชุดMaidเหมือนเดิมแล้ว



............\"อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะ เรียกเฟลย์เรียเฉยๆก็ได้นี่คะ คุณชายลืมแล้วเหรอคะ\"เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย การมีสาวสวยๆมาปลุกตอนเช้า ทำให้รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงจริ๊ง Ferrickคิด



............\"ไม่ลืมหรอกครับ แต่มันยังไม่ชินนะครับ ถ้ายังไงบางครั้งก็ขอเรียกคุณเฟลย์เรียบ้างนะครับ\"Ferrickกล่าว



............\"สุดแล้วแต่คุณชายเถอะค่ะ คุณชายจะเรียกเฟลย์เรียว่ายังไงก็ได้คะ คุณชายรีบมาอาบน้ำล้างหน้าเถอะคะ จะได้ลงมากินอาหารเช้าพร้อมกับทุกคน\"เฟลย์เรียบอกพร้อมกับยื่นชุดที่เขาใส่ตอนมาที่นี่ครั้งแรกให้ ท่าทางมันจะถูกซักล้างเรียบร้อยแล้ว เฟลย์เรียพูดในสิ่งที่ทำให้Ferrickสะดุ้งออกมาอีก



............\"เช้านี้คุณชายจะให้เฟลย์เรียช่วยอาบน้ำให้มั้ยคะ\"เฟลย์เรียถาม ภาพของเหตุการณ์เมื่อวานปรากฏขึ้นมาในหัวเขาทันที Ferrickรีบปฎิเสธโดยเร็ว แม้ในใจจะนึกเสียดายอยู่ก็ตาม



............\"มะ ไม่ต้องก็ได้ครับ เดี๋ยวอาบเสร็จผมจะตามไปเองครับ\"จากนั้นก็รับชุดมาจากเธอก่อนจะรีบไปอาบน้ำโดยเร็ว เมื่ออาบเสร็จแต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากอาคารอาบน้ำ ก็พบเฟลย์เรียยืนรออยู่



............\"เฟลย์เรียมาพาคุณชายไปห้องรับประทานอาหารค่ะ\"เธอบอก แล้วก็นำทางFerrickไป



............\"ถูกแล้วที่เฟลย์เรียมาพาไป\"Ferrickคิด ทางเดินในบ้านมันซับซ้อนเอาการอยู่ ถ้าเขาเดินหาเอง สงสัยคงจะได้กินอาหารเที่ยงแทนที่จะเป็นอาหารเช้าแน่  เมื่อมาถึงห้องอาหารที่ว่าก็เห็นลูน่าและลูดอร์ฟนั่งรออยู่ที่เก้าอี้แล้ว โต๊ะอาหารเป็นแบบเล็กๆธรรมดาไม่ได้เป็นแบบกว้างยาวเหมือนในหนังฝรั่งอย่างที่Ferrickคิดไว้ พอลูน่าเห็นFerrickเธอก็ลงมาจากเก้าอี้สูงพิเศษสำหรับเด็กวิ่งมากอดขาเขาทันที แล้วบ่นว่า



............\"พี่Ferrickใจร้ายเลย เมื่อคืนเต้นรำแต่กับพี่เฟลย์ไม่เต้นกับลูน่าเลย ปล่อยให้ลูน่าอยู่แต่กับแอนนี่คนเดียว\"เธอทำหน้าบูด Ferrickเลยปลอบว่า



............\"ขอโทษที่จ๊ะ พี่เองก็อยากเต้นกับลูน่านะ แต่พี่โทมัสแกมาเรียกพี่ไปคุยด้วยนะ เลยไม่เห็นลูน่า แล้วแอนนี่แกล้งลูน่าหรือเปล่า\"Ferrickถาม



............\"เปล่าค่ะ แอนนี่มาขอโทษที่ทำหนูเจ็บแขนเมื่อวันก่อน แล้วมาขอหนูเต้นรำด้วยนะคะ แต่หนูไม่อยากเต้นกับเขา ก็เลยบอกว่ารอพี่Ferrickอยู่ แอนนี่ก็ทำหน้าเศร้าๆแล้วก็เดินหนีไป\"ลูน่าตอบ



............\"(น่าสงสารเจ้านั้นเหมือนกันแหะ ถูกสาวเมินตั้งแต่เป็นเด็ก)งั้นวันหลังรอลูน่าตัวสูงกว่านี้ก่อนนะ แล้วพี่Ferrickจะเต้นรำด้วยแน่นอนจ๊ะ\"Ferrickกล่าว แล้วลูบหัวเธอเบาๆ จากนั้นคุณลูดอร์ฟก็บอกให้ทุกคนรับประทานอาหารร่วมกัน อาหารที่นำมาเสริฟนั้น พูดตรงๆเลยว่าFerrickคิดว่าชาตินี้จะได้เห็นแค่ในทีวีซะแล้ว ทั้งเสต็กเอย ไก่อบซอสตัวใหญ่ๆเอยฯลฯ อาหารทุกอย่างรสชาติยอดเยี่ยมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ พอกินเสร็จคุณลูดอร์ฟก็พูดเรื่องสำคัญกับFerrrickทันที



............\"ฉันหาที่เรียนให้เธอได้แล้วล่ะFerrick เป็นสถาบันสอนด้านการต่อสู้ฝึกฝนด้านการเป็นอัศวินและเวทย์มนต์ศาสตร์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในทวีปนี้เลยเชียวนะ ชื่อว่าเซรอสอคาเดมี่ ตั้งอยู่ที่อาณาจักรเซนทอเนียนะ ฉันให้คนทางนั้นเตรียมที่พักไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เธอพร้อมจะเดินทางเมื่อไหร่ก็บอกได้เลยนะ\"คุณลูดอร์ฟกล่าว Ferrickครุ่นคิดสักครู่



............\"(เซนทอเนียรึ พอดีเลยเราจะได้ไปตามหาเจ้าKenกับท่านกริฟ)ถ้างั้นไปวันนี้เลยได้มั้ยครับ\"Ferrickดีใจมากที่จะได้ไปหาเพื่อนของตน



............\"หือ! วันนี้เลยรึ เธอนี่ไฟแรงดีจริงๆนะ ตกลงฉันจะเตรียมรถไว้ให้ ขอเวลาจัดข้าวของเล็กน้อยสัก3ชั่วโมง เธอก็พร้อมเดินทางได้เลย\"ลูดอร์ฟบอก

                    จบบทที่8