ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรียนรู้
บทที่3:เรียนรู้
...........\"(เราอยู่ที่ไหนเนี่ย)\"Ferrickคิด (ทำไมที่นี่ถึงมืดจัง เงียบเหลือเกิน ไม่มีแม่แต่เสียงของลม เราเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกตัวเบาๆหรือว่าเราตายแล้วนะ ความตายมันสบายแบบนี้เหรอ ไม่น่ากลัวเหมือนที่คิดแฮะ แต่ว่าแย่จัง แล้วการ์ตูนของเราละจะทำยังไง ใครจะสะสมต่อ แม่เราคงเอาไปทิ้งหมดแน่(T_T)
............\"ช่วยด้วย\"เสียงหวานใส ของผู้หญิงดังแผ่วมาจากรอบๆความมืด
............\"ใครนะ ช่วย ช่วยอะไรเหรอ\"Ferrickถามต่อเสียงที่ได้ยิน
............\"เราชื่อว่าzaine\"เสียงหวานนั่นเอ่ยตอบ Ferrickรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ยินเสียงนี้ แม้จะมองไม่เห็นเจ้าของเสียง
............\"zaineเหรอ คุณต้องการให้ผมช่วยอะไร\"Ferrickนึกสงสัยขึ้นมาถ้าเขาตายแล้วจริง คนที่ถามเขาอยู่นี่เป็นใครกันแน่ นางฟ้าหรือว่าปีศาจกันนะ
............\"ช่วยหยุดความเศร้า ของเขาด้วย\"zaineตอบ แล้วทุกอย่างก็ค่อยๆสว่างวาบขึ้น
...........\"น้องชาย เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง\"เสียงเบาๆของท่านกริฟ ช่วยดึงเขาจากความมืด Ferrickลืมตาขึ้น (หมดสติ เมื่อกี้เราหมดสติเหรอ) Ferrickคิด เขากำลังนอนอยู่บนเตียงที่บ้านของใครสักคน ซึ่งท่าทางจะร่ำรวยไม่เบา ดูจากการตกแต่งภายในห้อง ทำให้เขานึกถึงฉากพระราชวังในเกมไฟนอลแฟนตาซีเลย เพราะมันคล้ายกันมาก มองไปรอบๆก็เห็นลูน่าซึ่งเปลี่ยนชุดแล้ว เป็นชุดกระโปรงสีฟ้ามีฟู่น่ารักๆอยู่รอบๆชายกระโปรงนั่งอยู่ใกล้ๆท่าทางเธอดีใจ ที่เห็นFerrickฟื้น ส่วนท่านกริฟนั้นนั่งวางมือห่างจากหน้าอกของเขาเล็กน้อย รู้สึกร้อนผ่าวทั่วร่าง ท่านกริฟคงกำลังรักษาเขาอยู่สินะ
............\"ผมสลบไปหรือครับ\"Ferrick ถาม เขาเริ่มสดชื่นขึ้นมาแล้ว ท่านกริฟยกมือออกจากอกเขา แล้วกล่าวว่า
............\"ใช่ เจ้าหลับไปไม่กี่ชั่วยามหรอก ตอนนี้ก็คลอยบ่ายแล้ว ข้าปรับชีพจรน้องชายให้เข้าที่แล้ว อาการบาดเจ็บหายไปราว7ส่วน ทานยาอีกสักหน่อย ก็หายแล้วละ\"กริฟหันไปทางลูน่า เธอก็รีบออกไปนอกห้อง สักพักก็กลับเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงสาวคนนึง ที่ทำหน้าเย็นชาแต่สวยมากๆผมสีทองท่าทางจะยาวแต่มัดเกล้าไว้หลังศีรษะปักไว้ด้วยปิ่นสีเงิน ดวงตาสีฟ้าคราม ใส่ชุดMaid(ชุดสาวใช้ของอังกฤษ) ถือถาดที่ใส่หม้อดินเผา กับถ้วยเล็กถ้วยนึง เข้ามาใกล้กับเตียงที่Ferrickนอนอยู่ แล้ววางถาดไว้ที่โต๊ะใกล้หัวเตียง จากนั้นก็ถอยไปยืนอยู่ห่างๆเหมือนกับจะรอคำสั่งอย่างอื่นต่อ
............\"พี่Ferrickกินยาก่อนนะค่ะ จะได้หายเร็วๆ\"ลูน่าพูด สีหน้าเธอแสดงความห่วงใยเขามาก
............\"พี่ไม่เป็นไรแล้วล่ะจ๊ะ ดูนี่สิลุกขึ้นนั่งได้แล้วเห็นมั้ย\"Ferrickไม่ต้องการให้ลูน่าเป็นห่วงมาก จึงลุกขึ้นนั่ง แต่ก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมาอีกเล็กน้อย
............\"ใจเย็นๆก่อน อาการบาดเจ็บเจ้ามีไม่มาก แต่ยังไงก็เสียเลือดไปเยอะอยู่ดี กินยาก่อนเถอะ\"ท่านกริฟหยิบหม้อยา เทใส่ถ้วย แล้วยื่นมาให้เขา
............\"ขอบคุณครับ\"Ferrickพูด แล้วก็รับถ้วยยามา ยกขึ้นดื่มช้าๆ มันอุ่นกำลังพอดี แต่ขมมากๆเลย ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยกินยาขมๆมาก่อน แต่นี่มันขมมาก ขมจนเขาแทบจะสำลักเลยทีเดียว Ferrickค่อยๆดื่มอย่างช้าๆจนหมดถ้วย แล้วเอนตัวลงไปนอนอีกครั้ง
............\"ไม่เป็นไรแล้วละคุณหนูลูน่า ท่านกับสาวใช้ออกไปข้างนอกสักครู่เถอะ Ferrickจะได้พักผ่อน\"กริฟหันไปพูดกับลูน่า
............\"ค่ะ พี่ชายรักษาตัวดีๆนะค่ะ เดี๋ยวลูน่าไปรอข้างนอกก่อน ไปกันเถอะค่ะ พี่เฟลย์เรีย\"ลูน่าหันไปพูดกับสาวใช้คนนั้น แล้วก็เดินออกไป
............\"เอาล่ะ ทีนี้ข้าจะเล่า เรื่องที่น้องชายอยากรู้ให้ฟัง เจ้าพร้อมหรือยัง\"กริฟเริ่มอธิบายสิ่งที่เขาอยากรู้ เมื่ออยู่กัน2คน
............\"ครับ เล่ามาเถอะครับ ผมอยากรู้จริงๆว่าที่นี่ที่ไหนทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้\"Ferrickเริ่มถามด้วยความสงสัย ที่ติดใจมานาน
............\"เอาล่ะ ข้าจะเริ่มมาที่ละอย่าง อย่างแรกเจ้าอยู่ในโลกต่างมิติแล้วจริงอย่างที่ เจ้าคิด\"กริฟตอบคำถามแรกของเขา
............\"แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ครับ ผมเข้านอนเมื่อคืนอยู่ดีๆตื่นมาก็มาโผล่ที่นี่แล้ว\"Ferrickถามต่อ
............\"ถ้าจะพูดให้ถูกเจ้ายังไม่ได้ตื่นหรอกน้องชาย ร่างกายเจ้ายังนอนอยู่ที่เดิมนั่นแหละ ที่อยู่นี่เป็นร่างที่จิตวิญาณเจ้าสร้างขึ้นเท่านั้น โลกแห่งนี้เรียกกันว่าGreatDreamsLandเรียกย่อๆก็GDLนั่นแหละ ที่เรียกเช่นนี้เพราะพวกเราเข้ามาได้ด้วยการหลับแล้วเกิดความฝันที่เชื่อมต่อกับที่นี่โดยบังเอิญ ถึงจะเรียกว่าดินแดนแห่งฝันแต่ที่นี่ก็เป็นโลกจริงๆอีกโลกหนึ่ง GDLมีมานานแค่ไหนแล้วข้าเองก็หาได้รู้ไม่ รู้เพียงแต่ว่าผู้ที่เข้ามาในนี้ได้จะต้องเป็นผู้มีพลังจินตนาการอันแรงกล้าเท่านั้น แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนนะ อาจจะโชคดีแค่1ในหมื่นหรือ1แสนก็ได้ เพราะข้าเองอยู่ในนี้มานาน ก็พบOUT MENซึ่งเป็นนาม ที่ชาวGDLตั้งให้เราเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น พวกเราเข้ามาในGDLได้ด้วยการนอนหลับจนถึงช่วงเวลาประมาณ00:00จนกว่าจะตื่นตอน6:00ร่างเราจะปรากฎในGDLเป็น เวลาตั้งแต่6:00ถึงช่วง5:59:59ของอีกวัน พวกเราจะไม่อยู่ที่โลกนี้แค่1วินาทีเท่านั้น พูดให้เข้าใจง่ายๆก็เหมือนเล่นเกมออนไลน์นั่นแหละเข้าใจหรือยัง\"กริฟอธิบายอย่างละเอียด
............\"เอ่อครับ แล้วถ้าร่างนี่เป็นร่างที่จิตของผมสร้างขึ้น ทำไมมันถึงเจ็บปวดเหมือนร่างจริงเลยละครับ\"Ferrickถามอีก
............\"เคยดูหนังเรื่องMatrixมั้ย เขาอธิบายไว้แล้วว่า ร่างกายไม่สามารถคงอยู่ได้โดยปราศจากจิต เมื่อร่างจิตได้รับความเสียหาย ร่างกายย่อมต้องเจ็บปวดไปด้วย ถ้าน้องชายตื่นขึ้น ก็จะรู้สึกปวดหลัง แต่จะไม่มีร่องรอยบาดแผลใดๆทั้งนั้น ทว่า อาการบาดเจ็บจะยังคงอยู่\"กริฟกล่าว
............\"ถ้างั้นถ้าผมตายในนี้ ผมก็ตายได้จริงๆนะสิครับ\"Ferrickถามด้วยความตกใจ
............\"ใช่ แต่ไม่ต้องกังวล น้องชายไม่ตายง่ายๆอย่างนั้นหรอก OUTMENอย่างพวกเราจะแข็งแรง และอึดกว่าคนในGDLเป็นพิเศษ ปกติโดนเข้าแบบน้องชาย ถ้าเป็นชาวGDLทั่วไปคงสันหลังหัก ตายคาที่ไปแล้ว แต่น้องชายกลับบาดเจ็บเพียงเท่านี้ เป็นหลักฐานที่แสดงถึงความแกร่งของพวกเราเป็นอย่างดี\"กริฟอธิบายต่อ เพื่อให้Ferrickหายกังวล
............\"อ้อ แล้วมีอยู่อย่างหนึ่งที่น้องชายอาจจะยังไม่รู้ลองส่องดูกระจกนี่สิ\"กริฟพูด แล้วก็ยื่นกระจกซึ่งเตรียมไว้ มีที่จับให้Ferrickดู
............\"เฮ้ย...นี่มันอะไรกันเนี่ย \"Ferrickอุทานออกมาอย่างตกใจกว่าการที่เขาเข้ามาในGDLได้ หรือเห็นออร์คซะอีก เพราะแทนที่กระจกจะสะท้อนภาพหน้าตาของผู้ชายเฉิ่มๆ ผมสั้นสีดำออกมา แต่มันกลายเป็นใบหน้าที่ ตัวเขาเองยอมรับเลยว่าหล่อเหลาและงดงามที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ดวงตาสีฟ้าครามสดใส ผมยาวสีเงินเปล่งประกายระยิบระยับ ผิวขาวเนียนจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นผิวผู้ชาย ใบหน้ารูปไข่ได้สัดส่วน มันเป็นใบหน้าที่เขายอมรับเลยว่า PerFectที่สุดเท่าที่เขาจะจินตนาการได้
............\"ทำไมหน้าตาของผมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ละครับ\"Ferrickถามอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขายังคงจ้องมองกระจกราวกลับเป็นพวกนาลซิสต์(อาการโรคจิตอย่างนึงที่หลงใหลในหน้าตาของตนเอง)
............\"ก็อย่างที่บอก ร่างของเราที่นี่เป็นร่างที่จิตวิญาณสร้างขึ้น ดังนั้นมันจึงมีรูปร่างตามอุดมคติที่เราอย่างเป็น อยากเห็นนั้นเอง\"กริฟตอบ ท่าทางขำในท่าทางที่Ferrickมองกระจกอยู่
............\"มิน่าล่ะ ท่านกริฟถึงได้รู้ว่าผมเป็นOUT MEN\"Ferrickเข้าใจสาเหตุที่กริฟจ้องมองหน้าเขาตอนนั้นแล้ว
............\"แต่มีอีกเรื่องนึงที่ผมสงสัย คือว่าตอนที่ผมพาลูน่าหนีออร์คในป่า ผมพบว่าผมสามารถหายตัวจากที่นึงไปยังที่ๆมองเห็นด้วยการมองแล้วกระพริบตาได้ครับ มันเป็นเป็นความสามารถของOUT MENด้วยมั้ยครับ\"Ferrickถามอีกด้วยความสงสัย
............\"ถูกครึ่งผิดครึ่ง นั้นเป็นความสามารถของOUT MENก็จริงแต่ไม่ใช่ว่ามีเหมือนกันทุกคน แต่ละคนจะมีต่างกันไปเฉพาะบุคคล เช่นของเราก็เป็นการเคลื่อนย้ายหลบหลีกการโจมตีทุกรูปแบบได้ในช่วงเวลานึง เราเรียกสิ่งนี้ว่าOriginal Skillหรือเรียกย่อๆว่าOS(ออส)นั้นเอง\"กริฟเฉลยข้อข้องใจทั้งหมดของFerrick จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า
............\"ขออภัยด้วยนะน้องชายที่ข้าคงอยู่เฝ้าเจ้าจนหายไม่ได้ ข้ามีธุระที่ต้องไปทำที่อาณาจักรเซนทอเนีย เอาเป็นว่าถ้าเจ้าหายแล้ว ก็ค่อยๆศึกษารายละเอียดต่างๆ ในโลกนี้ดูละกัน ถ้าข้องใจหรือมีปัญหาอะไรก็ไปหาข้าที่หอสรรพยุทธ์ในเซนทอเนียได้ ข้าไปก่อนล่ะ\"ท่านกริฟพูดแล้วก็กระโดออกไปทางหน้าต่างที่อยู่ข้างเตียง หายไปราวกับสายลม
............\"อ้าวท่านกริฟ\"Ferrickกำลังจะถามอะไรบางอย่างอีก แต่ท่านกริฟก็หายไปซะแล้ว เรื่องราวต่างๆในโลกแห่งนี้เขาพอจะเข้าใจแล้ว เพียงแต่ มีสิ่งที่ติดใจเขาอยู่อย่างนึงนั่นคือ
............\"(ใครคือzaine)\"Ferrickคิด ทำไมเขาถึงได้ยินเสียงเธอตอนหมดสติ มันเด่นชัดมากกว่าที่จะเป็นความฝัน ขณะที่Ferrickคิดทบทวนเรื่องเสียงลึกลับ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ
............\"ขออนุญาติค่ะ\"เสียงของสาวใช้ที่เขาพึ่งทราบชื่อเมื้อกี้นี้ เฟลย์เรีย นั่นเอง
............\"อ๊ะ เข้ามาเลยครับ\"Ferrickตอบ รู้สึกแปลกๆที่ต้องอนุญาติให้คนอื่นเข้าห้องทั้งๆที่ไม่ใช่ห้องของตนเอง เฟรย์เรียเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร ที่ท่าทางจะเป็นข้าวต้ม เอามาวางที่โต๊ะข้างหัวเตียงที่วางถ้วยยาอยู่ กลิ่นหอมของอาหาร ทำให้เขารู้สึกหิวขึ้นมาทันที เธอขยับเก้าอี้มานั่ใกล้ๆเขา แล้วก็พูดว่า
............\"คุณชายลุกขึ้นก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะป้อนข้าวให้\"เฟรย์เรีย เอื้อมมือมาประคองFerrickขึ้น เขาตกใจเพราะไม่ชินกับการถูกปรนนิบัติแบบนี้ เลยรีบปฎิเสธไปว่า
............\"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมทานเองได้ คุณไม่ต้องป้อนหรอกครับ\"Ferickตอบอย่างร้อนรน
............\"ไม่ได้หรอกค่ะ นายท่านลูดอร์ฟสั่งกำชับให้ดิฉันดูแลคุณชายเป็นอย่างดี สีหน้าคุณชายยังไม่ดีเลยนะคะ\"เฟรย์เรียกล่าว แล้วก็หันไปตักข้าวมาเป่าเบาๆยื่นมาทางเขา
............\"ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมแข็งแรงดีแล้ว เดี๋ยวผม ...โอ๊ะขอโทษครับ\"Ferrickปฎิเสธ แล้วยื่นไปจะหยิบช้อนจากมือของเฟรย์เรีย แต่พลาดไปชนมือเข้า จนข้าวต้มหกใส่เสื้อเธอ
............\"ขอโทษจริงๆครับ ผมนี่แย่จริงๆ ..อ๊ะ โครม!\"Ferrickขอโทษเธอเป็นการใหญ่แล้วก็ลุกขึ้นพยายามปัดเศษข้าวออกจากเสื้อของเธอ ทว่าจะด้วยเพราะความลื่นของที่นอนหรือความซุ่มซ่ามของตัวเองกันแน่ เขาจึงเสียหลักล้มไปทับตัวของเฟลย์เรียจนตกเก้าอี้ล้มลงไปนอนกับพื้นทั้งคู่ โดยที่มีร่างของFerrickทับอยู่ข้างบน..
............ตลอดชั่วชีวิตนับตั้งแต่Ferrickเกิดมาจำความได้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาใกล้ชิดกับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่แม่ของเขามากถึงขนาดนี้ กลิ่นหอมของหญิงสาว ความรู้สึกนุ่มนิ่มอบอุ่นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเกิดขึ้นแก่ชายหนุ่ม ซึ่งบัดนี้หน้าของเขาห่างจากหน้าของเฟลย์เรียแค่ไม่กี่เซนเท่านั้นเอง
............\"(หอมจัง กลิ่นเหมือนดอกไม้เลย ไม่สิเราต้องรีบลุกขึ้นต่างหาก)\"Ferrickบอกกับตัวเองให้รีบลุกขึ้น แต่ดูเหมือนว่าร่างกายเขามันจะไม่ค่อยตอบสนองต่อความคิดนี้เลย จนกระทั่ง
............\"คุณชายลุกออกก่อนสักครู่ได้มั้ยค่ะ\"เฟรย์พูดอย่างเขินๆ ใบหน้าที่ปกติจะดูเย็นชา เเดงซ่านขึ้นมาทันที Ferrickรู้สึกว่าเธอตอนนี้น่ารักอย่างบอกไม่ถูก เขาจึงรีบลุกขึ้นมาแล้วขึ้นไปนั่งบนเตียง หันหน้าไปทางหน้าต่างไม่กล้ามองหน้าเฟลย์เรียด้วยความอาย
............\"ขะขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ผมนี่แย่มากๆเลย\"Ferrickยังคงหลบหน้าเธออยู่
............\"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าคุณชายต้องการตัวดิฉัน ไว้ทานข้าวเสร็จก่อนเถอะค่ะ เพราะนายท่านได้ยกดิฉันให้เป็นสมบัติของคุณชายแล้วค่ะ\"เฟลย์เรีย กล่าวอย่างกระท่อนกระแท่น ท่าทางเธอคงจะอายเช่นกัน
............\"หา! อะไรนะครับ ยกให้เป็นสมบัติอะไรกันครับ\"Ferrickตกใจ ที่ได้ยินประโยคที่น่าจะมีแต่ในการ์ตูนเท่านั้น หันกลับมามองหญิงสาวอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
............\"เป็นสมบัติของคุณชายนะค่ะ\"เฟลย์เรีย ทวนคำพูดช้าๆชัดๆ
............\"เดี๋ยวสิครับ คนไม่ใช่สิ่งของนะครับ จะได้ยกให้กันได้ง่ายๆ ผมว่าต้องมีการเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ\"Ferrickยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินอยู่ดี
............\"ทำไมหรือค่ะ ดิฉันไม่เหมาะสมกับคุณชายหรือค่ะ\"เฟลย์เรีย มีสีหน้าเศร้าหมองลงทันที เมื่อเห็นว่าFerrickมีท่าทางไม่ต้องการเธอ
............\"ไม่ใช่ครับ เอ่อ จะว่าไงดีละครับ แต่ทำไมคุณลูดอร์ฟต้องยกคุณให้ผมด้วยละครับ\"Ferrickเริ่มลนลานแก้ตัว เมื่อเห็นเฟลย์เรียท่าทางเสียใจ
............\"ดิฉันเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ นายท่านบอกแต่เพียงว่าคุณชายเป็นคนดี จึงให้ดิฉันไปอยู่กับคุณชายเพื่อคอยรับใช้ค่ะ\"เฟลย์เรียสีหน้าดีขึ้นเมื่อเห็นว่าFerrickเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเธอ
............\"นั่นแหละครับ ผมถึงว่าอาจจะเป็นการเข้าใจผิดก็ได้ คุณลูดอร์ฟเองอาจต้องการให้คุณดูแลผมตอนป่วยนี่ชั่วคราวก็ได้ครับ \"Ferickพยายามหาเหตุผลที่น่าจะเป็นไปได้ เขาไม่เชื่อหรอกว่าอยู่ดีๆคุณลูดอร์ฟจะยกสาวใช้ให้กับคนที่พึ่งพบหน้ากันไม่นาน
............\"ไม่หรอกค่ะ เพราะนายท่านมอบMaid Ringให้ดิฉันแล้วค่ะ\"เฟลย์เรียพูดพร้อมกับ ยื่นมือขวาให้ดู มันเป็นแหวนทองที่สลักอักษรสีแดงว่าFerrick LH paradiseอยู่รอบวงแหวนด้วย สวมอยู่ที่นิ้วนางมือขวาของเธอ
............\"Maid Ringมันคืออะไรหรือครับ\"Ferrickถาม
............\"มันเป็นแหวนประจำตระกูลThe Maidของดิฉันค่ะ เมื่อสาวใช้คนใดมีอายุเหมาะสมแล้วจะได้รับมอบแหวนจากท่านเจ้าบ้าน ซึ่งจะสลักชื่อผู้เป็นนายของเราไว้ มีความหมายว่าเราเป็นสมบัติของคนๆนั้น และต้องคอยรับใช้คนผู้นั้น จนกว่าชีวิตจะหาไม่ค่ะ\"เฟลย์เรียพูดเรียบๆ แต่ทำให้Ferrickตกใจหนักยิ่งกว่าเดิม
............\"หมายความว่าให้คุณเป็นทาสผมงั้นหรือ\"Ferrickถาม เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่านี่เป็นเรื่องจริงแน่
............\"ต่างกันค่ะ ทาสจะเป็นอิสระ เมื่อเจ้านายเขาไม่ต้องการ แต่Maidอย่างดิฉันจะเป็นสมบัติของคุณชายจนกว่าจะตายค่ะ แม้ว่าคุณชายจะไม่ต้องการ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น ดิฉันก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ค่ะ\"เฟลย์เรียอธิบาย เธอเริ่มมีสีหน้าเศร้าขึ้นมาอีก เมื่อคิดถึงท่าทางที่เขาไม่ต้องการเธอ
............\"ได้ครับได้ คุณเฟรย์เรียมารับใช้ผมได้ครับ ผมไม่มีปัญหาอะไรครับ เอ่อแล้วคุณลูดอร์ฟอยู่ที่ไหนครับตอนนี้\"Ferrickรีบร้อนตกลงรับๆไปก่อนเพราะไม่อยากให้เธอเสียใจ แต่ก็ตั้งใจว่ายังไงก็ต้องคุยกับคุณลูดอร์ฟให้ได้ ถึงสาเหตุที่มอบเฟลย์เรียให้เขา ไม่ใช่ว่าไม่ดีใจนะ ที่อยู่ดีๆจะมีผู้หญิงสวยๆ แบบนี้มาคอยรับใช้ ทว่า เขาก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดี เรื่องที่จะมาบงการชีวิตของใครให้มาเป็นทาสของคนอื่นแบบนี้ เฟลย์เรียอาจไม่เต็มใจก็ได้ สรุปแล้วยังไงๆก็ต้องคุยกับคุณลูดอร์ฟเรื่องเฟลย์เรียให้ได้
จบบทที่3
...........\"(เราอยู่ที่ไหนเนี่ย)\"Ferrickคิด (ทำไมที่นี่ถึงมืดจัง เงียบเหลือเกิน ไม่มีแม่แต่เสียงของลม เราเป็นอะไรไป ทำไมรู้สึกตัวเบาๆหรือว่าเราตายแล้วนะ ความตายมันสบายแบบนี้เหรอ ไม่น่ากลัวเหมือนที่คิดแฮะ แต่ว่าแย่จัง แล้วการ์ตูนของเราละจะทำยังไง ใครจะสะสมต่อ แม่เราคงเอาไปทิ้งหมดแน่(T_T)
............\"ช่วยด้วย\"เสียงหวานใส ของผู้หญิงดังแผ่วมาจากรอบๆความมืด
............\"ใครนะ ช่วย ช่วยอะไรเหรอ\"Ferrickถามต่อเสียงที่ได้ยิน
............\"เราชื่อว่าzaine\"เสียงหวานนั่นเอ่ยตอบ Ferrickรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้ยินเสียงนี้ แม้จะมองไม่เห็นเจ้าของเสียง
............\"zaineเหรอ คุณต้องการให้ผมช่วยอะไร\"Ferrickนึกสงสัยขึ้นมาถ้าเขาตายแล้วจริง คนที่ถามเขาอยู่นี่เป็นใครกันแน่ นางฟ้าหรือว่าปีศาจกันนะ
............\"ช่วยหยุดความเศร้า ของเขาด้วย\"zaineตอบ แล้วทุกอย่างก็ค่อยๆสว่างวาบขึ้น
...........\"น้องชาย เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง\"เสียงเบาๆของท่านกริฟ ช่วยดึงเขาจากความมืด Ferrickลืมตาขึ้น (หมดสติ เมื่อกี้เราหมดสติเหรอ) Ferrickคิด เขากำลังนอนอยู่บนเตียงที่บ้านของใครสักคน ซึ่งท่าทางจะร่ำรวยไม่เบา ดูจากการตกแต่งภายในห้อง ทำให้เขานึกถึงฉากพระราชวังในเกมไฟนอลแฟนตาซีเลย เพราะมันคล้ายกันมาก มองไปรอบๆก็เห็นลูน่าซึ่งเปลี่ยนชุดแล้ว เป็นชุดกระโปรงสีฟ้ามีฟู่น่ารักๆอยู่รอบๆชายกระโปรงนั่งอยู่ใกล้ๆท่าทางเธอดีใจ ที่เห็นFerrickฟื้น ส่วนท่านกริฟนั้นนั่งวางมือห่างจากหน้าอกของเขาเล็กน้อย รู้สึกร้อนผ่าวทั่วร่าง ท่านกริฟคงกำลังรักษาเขาอยู่สินะ
............\"ผมสลบไปหรือครับ\"Ferrick ถาม เขาเริ่มสดชื่นขึ้นมาแล้ว ท่านกริฟยกมือออกจากอกเขา แล้วกล่าวว่า
............\"ใช่ เจ้าหลับไปไม่กี่ชั่วยามหรอก ตอนนี้ก็คลอยบ่ายแล้ว ข้าปรับชีพจรน้องชายให้เข้าที่แล้ว อาการบาดเจ็บหายไปราว7ส่วน ทานยาอีกสักหน่อย ก็หายแล้วละ\"กริฟหันไปทางลูน่า เธอก็รีบออกไปนอกห้อง สักพักก็กลับเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงสาวคนนึง ที่ทำหน้าเย็นชาแต่สวยมากๆผมสีทองท่าทางจะยาวแต่มัดเกล้าไว้หลังศีรษะปักไว้ด้วยปิ่นสีเงิน ดวงตาสีฟ้าคราม ใส่ชุดMaid(ชุดสาวใช้ของอังกฤษ) ถือถาดที่ใส่หม้อดินเผา กับถ้วยเล็กถ้วยนึง เข้ามาใกล้กับเตียงที่Ferrickนอนอยู่ แล้ววางถาดไว้ที่โต๊ะใกล้หัวเตียง จากนั้นก็ถอยไปยืนอยู่ห่างๆเหมือนกับจะรอคำสั่งอย่างอื่นต่อ
............\"พี่Ferrickกินยาก่อนนะค่ะ จะได้หายเร็วๆ\"ลูน่าพูด สีหน้าเธอแสดงความห่วงใยเขามาก
............\"พี่ไม่เป็นไรแล้วล่ะจ๊ะ ดูนี่สิลุกขึ้นนั่งได้แล้วเห็นมั้ย\"Ferrickไม่ต้องการให้ลูน่าเป็นห่วงมาก จึงลุกขึ้นนั่ง แต่ก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมาอีกเล็กน้อย
............\"ใจเย็นๆก่อน อาการบาดเจ็บเจ้ามีไม่มาก แต่ยังไงก็เสียเลือดไปเยอะอยู่ดี กินยาก่อนเถอะ\"ท่านกริฟหยิบหม้อยา เทใส่ถ้วย แล้วยื่นมาให้เขา
............\"ขอบคุณครับ\"Ferrickพูด แล้วก็รับถ้วยยามา ยกขึ้นดื่มช้าๆ มันอุ่นกำลังพอดี แต่ขมมากๆเลย ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยกินยาขมๆมาก่อน แต่นี่มันขมมาก ขมจนเขาแทบจะสำลักเลยทีเดียว Ferrickค่อยๆดื่มอย่างช้าๆจนหมดถ้วย แล้วเอนตัวลงไปนอนอีกครั้ง
............\"ไม่เป็นไรแล้วละคุณหนูลูน่า ท่านกับสาวใช้ออกไปข้างนอกสักครู่เถอะ Ferrickจะได้พักผ่อน\"กริฟหันไปพูดกับลูน่า
............\"ค่ะ พี่ชายรักษาตัวดีๆนะค่ะ เดี๋ยวลูน่าไปรอข้างนอกก่อน ไปกันเถอะค่ะ พี่เฟลย์เรีย\"ลูน่าหันไปพูดกับสาวใช้คนนั้น แล้วก็เดินออกไป
............\"เอาล่ะ ทีนี้ข้าจะเล่า เรื่องที่น้องชายอยากรู้ให้ฟัง เจ้าพร้อมหรือยัง\"กริฟเริ่มอธิบายสิ่งที่เขาอยากรู้ เมื่ออยู่กัน2คน
............\"ครับ เล่ามาเถอะครับ ผมอยากรู้จริงๆว่าที่นี่ที่ไหนทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้\"Ferrickเริ่มถามด้วยความสงสัย ที่ติดใจมานาน
............\"เอาล่ะ ข้าจะเริ่มมาที่ละอย่าง อย่างแรกเจ้าอยู่ในโลกต่างมิติแล้วจริงอย่างที่ เจ้าคิด\"กริฟตอบคำถามแรกของเขา
............\"แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ครับ ผมเข้านอนเมื่อคืนอยู่ดีๆตื่นมาก็มาโผล่ที่นี่แล้ว\"Ferrickถามต่อ
............\"ถ้าจะพูดให้ถูกเจ้ายังไม่ได้ตื่นหรอกน้องชาย ร่างกายเจ้ายังนอนอยู่ที่เดิมนั่นแหละ ที่อยู่นี่เป็นร่างที่จิตวิญาณเจ้าสร้างขึ้นเท่านั้น โลกแห่งนี้เรียกกันว่าGreatDreamsLandเรียกย่อๆก็GDLนั่นแหละ ที่เรียกเช่นนี้เพราะพวกเราเข้ามาได้ด้วยการหลับแล้วเกิดความฝันที่เชื่อมต่อกับที่นี่โดยบังเอิญ ถึงจะเรียกว่าดินแดนแห่งฝันแต่ที่นี่ก็เป็นโลกจริงๆอีกโลกหนึ่ง GDLมีมานานแค่ไหนแล้วข้าเองก็หาได้รู้ไม่ รู้เพียงแต่ว่าผู้ที่เข้ามาในนี้ได้จะต้องเป็นผู้มีพลังจินตนาการอันแรงกล้าเท่านั้น แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนนะ อาจจะโชคดีแค่1ในหมื่นหรือ1แสนก็ได้ เพราะข้าเองอยู่ในนี้มานาน ก็พบOUT MENซึ่งเป็นนาม ที่ชาวGDLตั้งให้เราเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น พวกเราเข้ามาในGDLได้ด้วยการนอนหลับจนถึงช่วงเวลาประมาณ00:00จนกว่าจะตื่นตอน6:00ร่างเราจะปรากฎในGDLเป็น เวลาตั้งแต่6:00ถึงช่วง5:59:59ของอีกวัน พวกเราจะไม่อยู่ที่โลกนี้แค่1วินาทีเท่านั้น พูดให้เข้าใจง่ายๆก็เหมือนเล่นเกมออนไลน์นั่นแหละเข้าใจหรือยัง\"กริฟอธิบายอย่างละเอียด
............\"เอ่อครับ แล้วถ้าร่างนี่เป็นร่างที่จิตของผมสร้างขึ้น ทำไมมันถึงเจ็บปวดเหมือนร่างจริงเลยละครับ\"Ferrickถามอีก
............\"เคยดูหนังเรื่องMatrixมั้ย เขาอธิบายไว้แล้วว่า ร่างกายไม่สามารถคงอยู่ได้โดยปราศจากจิต เมื่อร่างจิตได้รับความเสียหาย ร่างกายย่อมต้องเจ็บปวดไปด้วย ถ้าน้องชายตื่นขึ้น ก็จะรู้สึกปวดหลัง แต่จะไม่มีร่องรอยบาดแผลใดๆทั้งนั้น ทว่า อาการบาดเจ็บจะยังคงอยู่\"กริฟกล่าว
............\"ถ้างั้นถ้าผมตายในนี้ ผมก็ตายได้จริงๆนะสิครับ\"Ferrickถามด้วยความตกใจ
............\"ใช่ แต่ไม่ต้องกังวล น้องชายไม่ตายง่ายๆอย่างนั้นหรอก OUTMENอย่างพวกเราจะแข็งแรง และอึดกว่าคนในGDLเป็นพิเศษ ปกติโดนเข้าแบบน้องชาย ถ้าเป็นชาวGDLทั่วไปคงสันหลังหัก ตายคาที่ไปแล้ว แต่น้องชายกลับบาดเจ็บเพียงเท่านี้ เป็นหลักฐานที่แสดงถึงความแกร่งของพวกเราเป็นอย่างดี\"กริฟอธิบายต่อ เพื่อให้Ferrickหายกังวล
............\"อ้อ แล้วมีอยู่อย่างหนึ่งที่น้องชายอาจจะยังไม่รู้ลองส่องดูกระจกนี่สิ\"กริฟพูด แล้วก็ยื่นกระจกซึ่งเตรียมไว้ มีที่จับให้Ferrickดู
............\"เฮ้ย...นี่มันอะไรกันเนี่ย \"Ferrickอุทานออกมาอย่างตกใจกว่าการที่เขาเข้ามาในGDLได้ หรือเห็นออร์คซะอีก เพราะแทนที่กระจกจะสะท้อนภาพหน้าตาของผู้ชายเฉิ่มๆ ผมสั้นสีดำออกมา แต่มันกลายเป็นใบหน้าที่ ตัวเขาเองยอมรับเลยว่าหล่อเหลาและงดงามที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ดวงตาสีฟ้าครามสดใส ผมยาวสีเงินเปล่งประกายระยิบระยับ ผิวขาวเนียนจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นผิวผู้ชาย ใบหน้ารูปไข่ได้สัดส่วน มันเป็นใบหน้าที่เขายอมรับเลยว่า PerFectที่สุดเท่าที่เขาจะจินตนาการได้
............\"ทำไมหน้าตาของผมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ละครับ\"Ferrickถามอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขายังคงจ้องมองกระจกราวกลับเป็นพวกนาลซิสต์(อาการโรคจิตอย่างนึงที่หลงใหลในหน้าตาของตนเอง)
............\"ก็อย่างที่บอก ร่างของเราที่นี่เป็นร่างที่จิตวิญาณสร้างขึ้น ดังนั้นมันจึงมีรูปร่างตามอุดมคติที่เราอย่างเป็น อยากเห็นนั้นเอง\"กริฟตอบ ท่าทางขำในท่าทางที่Ferrickมองกระจกอยู่
............\"มิน่าล่ะ ท่านกริฟถึงได้รู้ว่าผมเป็นOUT MEN\"Ferrickเข้าใจสาเหตุที่กริฟจ้องมองหน้าเขาตอนนั้นแล้ว
............\"แต่มีอีกเรื่องนึงที่ผมสงสัย คือว่าตอนที่ผมพาลูน่าหนีออร์คในป่า ผมพบว่าผมสามารถหายตัวจากที่นึงไปยังที่ๆมองเห็นด้วยการมองแล้วกระพริบตาได้ครับ มันเป็นเป็นความสามารถของOUT MENด้วยมั้ยครับ\"Ferrickถามอีกด้วยความสงสัย
............\"ถูกครึ่งผิดครึ่ง นั้นเป็นความสามารถของOUT MENก็จริงแต่ไม่ใช่ว่ามีเหมือนกันทุกคน แต่ละคนจะมีต่างกันไปเฉพาะบุคคล เช่นของเราก็เป็นการเคลื่อนย้ายหลบหลีกการโจมตีทุกรูปแบบได้ในช่วงเวลานึง เราเรียกสิ่งนี้ว่าOriginal Skillหรือเรียกย่อๆว่าOS(ออส)นั้นเอง\"กริฟเฉลยข้อข้องใจทั้งหมดของFerrick จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า
............\"ขออภัยด้วยนะน้องชายที่ข้าคงอยู่เฝ้าเจ้าจนหายไม่ได้ ข้ามีธุระที่ต้องไปทำที่อาณาจักรเซนทอเนีย เอาเป็นว่าถ้าเจ้าหายแล้ว ก็ค่อยๆศึกษารายละเอียดต่างๆ ในโลกนี้ดูละกัน ถ้าข้องใจหรือมีปัญหาอะไรก็ไปหาข้าที่หอสรรพยุทธ์ในเซนทอเนียได้ ข้าไปก่อนล่ะ\"ท่านกริฟพูดแล้วก็กระโดออกไปทางหน้าต่างที่อยู่ข้างเตียง หายไปราวกับสายลม
............\"อ้าวท่านกริฟ\"Ferrickกำลังจะถามอะไรบางอย่างอีก แต่ท่านกริฟก็หายไปซะแล้ว เรื่องราวต่างๆในโลกแห่งนี้เขาพอจะเข้าใจแล้ว เพียงแต่ มีสิ่งที่ติดใจเขาอยู่อย่างนึงนั่นคือ
............\"(ใครคือzaine)\"Ferrickคิด ทำไมเขาถึงได้ยินเสียงเธอตอนหมดสติ มันเด่นชัดมากกว่าที่จะเป็นความฝัน ขณะที่Ferrickคิดทบทวนเรื่องเสียงลึกลับ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ
............\"ขออนุญาติค่ะ\"เสียงของสาวใช้ที่เขาพึ่งทราบชื่อเมื้อกี้นี้ เฟลย์เรีย นั่นเอง
............\"อ๊ะ เข้ามาเลยครับ\"Ferrickตอบ รู้สึกแปลกๆที่ต้องอนุญาติให้คนอื่นเข้าห้องทั้งๆที่ไม่ใช่ห้องของตนเอง เฟรย์เรียเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร ที่ท่าทางจะเป็นข้าวต้ม เอามาวางที่โต๊ะข้างหัวเตียงที่วางถ้วยยาอยู่ กลิ่นหอมของอาหาร ทำให้เขารู้สึกหิวขึ้นมาทันที เธอขยับเก้าอี้มานั่ใกล้ๆเขา แล้วก็พูดว่า
............\"คุณชายลุกขึ้นก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะป้อนข้าวให้\"เฟรย์เรีย เอื้อมมือมาประคองFerrickขึ้น เขาตกใจเพราะไม่ชินกับการถูกปรนนิบัติแบบนี้ เลยรีบปฎิเสธไปว่า
............\"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมทานเองได้ คุณไม่ต้องป้อนหรอกครับ\"Ferickตอบอย่างร้อนรน
............\"ไม่ได้หรอกค่ะ นายท่านลูดอร์ฟสั่งกำชับให้ดิฉันดูแลคุณชายเป็นอย่างดี สีหน้าคุณชายยังไม่ดีเลยนะคะ\"เฟรย์เรียกล่าว แล้วก็หันไปตักข้าวมาเป่าเบาๆยื่นมาทางเขา
............\"ไม่ต้องก็ได้ครับ ผมแข็งแรงดีแล้ว เดี๋ยวผม ...โอ๊ะขอโทษครับ\"Ferrickปฎิเสธ แล้วยื่นไปจะหยิบช้อนจากมือของเฟรย์เรีย แต่พลาดไปชนมือเข้า จนข้าวต้มหกใส่เสื้อเธอ
............\"ขอโทษจริงๆครับ ผมนี่แย่จริงๆ ..อ๊ะ โครม!\"Ferrickขอโทษเธอเป็นการใหญ่แล้วก็ลุกขึ้นพยายามปัดเศษข้าวออกจากเสื้อของเธอ ทว่าจะด้วยเพราะความลื่นของที่นอนหรือความซุ่มซ่ามของตัวเองกันแน่ เขาจึงเสียหลักล้มไปทับตัวของเฟลย์เรียจนตกเก้าอี้ล้มลงไปนอนกับพื้นทั้งคู่ โดยที่มีร่างของFerrickทับอยู่ข้างบน..
............ตลอดชั่วชีวิตนับตั้งแต่Ferrickเกิดมาจำความได้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาใกล้ชิดกับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่แม่ของเขามากถึงขนาดนี้ กลิ่นหอมของหญิงสาว ความรู้สึกนุ่มนิ่มอบอุ่นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเกิดขึ้นแก่ชายหนุ่ม ซึ่งบัดนี้หน้าของเขาห่างจากหน้าของเฟลย์เรียแค่ไม่กี่เซนเท่านั้นเอง
............\"(หอมจัง กลิ่นเหมือนดอกไม้เลย ไม่สิเราต้องรีบลุกขึ้นต่างหาก)\"Ferrickบอกกับตัวเองให้รีบลุกขึ้น แต่ดูเหมือนว่าร่างกายเขามันจะไม่ค่อยตอบสนองต่อความคิดนี้เลย จนกระทั่ง
............\"คุณชายลุกออกก่อนสักครู่ได้มั้ยค่ะ\"เฟรย์พูดอย่างเขินๆ ใบหน้าที่ปกติจะดูเย็นชา เเดงซ่านขึ้นมาทันที Ferrickรู้สึกว่าเธอตอนนี้น่ารักอย่างบอกไม่ถูก เขาจึงรีบลุกขึ้นมาแล้วขึ้นไปนั่งบนเตียง หันหน้าไปทางหน้าต่างไม่กล้ามองหน้าเฟลย์เรียด้วยความอาย
............\"ขะขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ผมนี่แย่มากๆเลย\"Ferrickยังคงหลบหน้าเธออยู่
............\"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าคุณชายต้องการตัวดิฉัน ไว้ทานข้าวเสร็จก่อนเถอะค่ะ เพราะนายท่านได้ยกดิฉันให้เป็นสมบัติของคุณชายแล้วค่ะ\"เฟลย์เรีย กล่าวอย่างกระท่อนกระแท่น ท่าทางเธอคงจะอายเช่นกัน
............\"หา! อะไรนะครับ ยกให้เป็นสมบัติอะไรกันครับ\"Ferrickตกใจ ที่ได้ยินประโยคที่น่าจะมีแต่ในการ์ตูนเท่านั้น หันกลับมามองหญิงสาวอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
............\"เป็นสมบัติของคุณชายนะค่ะ\"เฟลย์เรีย ทวนคำพูดช้าๆชัดๆ
............\"เดี๋ยวสิครับ คนไม่ใช่สิ่งของนะครับ จะได้ยกให้กันได้ง่ายๆ ผมว่าต้องมีการเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ\"Ferrickยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยินอยู่ดี
............\"ทำไมหรือค่ะ ดิฉันไม่เหมาะสมกับคุณชายหรือค่ะ\"เฟลย์เรีย มีสีหน้าเศร้าหมองลงทันที เมื่อเห็นว่าFerrickมีท่าทางไม่ต้องการเธอ
............\"ไม่ใช่ครับ เอ่อ จะว่าไงดีละครับ แต่ทำไมคุณลูดอร์ฟต้องยกคุณให้ผมด้วยละครับ\"Ferrickเริ่มลนลานแก้ตัว เมื่อเห็นเฟลย์เรียท่าทางเสียใจ
............\"ดิฉันเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ นายท่านบอกแต่เพียงว่าคุณชายเป็นคนดี จึงให้ดิฉันไปอยู่กับคุณชายเพื่อคอยรับใช้ค่ะ\"เฟลย์เรียสีหน้าดีขึ้นเมื่อเห็นว่าFerrickเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเธอ
............\"นั่นแหละครับ ผมถึงว่าอาจจะเป็นการเข้าใจผิดก็ได้ คุณลูดอร์ฟเองอาจต้องการให้คุณดูแลผมตอนป่วยนี่ชั่วคราวก็ได้ครับ \"Ferickพยายามหาเหตุผลที่น่าจะเป็นไปได้ เขาไม่เชื่อหรอกว่าอยู่ดีๆคุณลูดอร์ฟจะยกสาวใช้ให้กับคนที่พึ่งพบหน้ากันไม่นาน
............\"ไม่หรอกค่ะ เพราะนายท่านมอบMaid Ringให้ดิฉันแล้วค่ะ\"เฟลย์เรียพูดพร้อมกับ ยื่นมือขวาให้ดู มันเป็นแหวนทองที่สลักอักษรสีแดงว่าFerrick LH paradiseอยู่รอบวงแหวนด้วย สวมอยู่ที่นิ้วนางมือขวาของเธอ
............\"Maid Ringมันคืออะไรหรือครับ\"Ferrickถาม
............\"มันเป็นแหวนประจำตระกูลThe Maidของดิฉันค่ะ เมื่อสาวใช้คนใดมีอายุเหมาะสมแล้วจะได้รับมอบแหวนจากท่านเจ้าบ้าน ซึ่งจะสลักชื่อผู้เป็นนายของเราไว้ มีความหมายว่าเราเป็นสมบัติของคนๆนั้น และต้องคอยรับใช้คนผู้นั้น จนกว่าชีวิตจะหาไม่ค่ะ\"เฟลย์เรียพูดเรียบๆ แต่ทำให้Ferrickตกใจหนักยิ่งกว่าเดิม
............\"หมายความว่าให้คุณเป็นทาสผมงั้นหรือ\"Ferrickถาม เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่านี่เป็นเรื่องจริงแน่
............\"ต่างกันค่ะ ทาสจะเป็นอิสระ เมื่อเจ้านายเขาไม่ต้องการ แต่Maidอย่างดิฉันจะเป็นสมบัติของคุณชายจนกว่าจะตายค่ะ แม้ว่าคุณชายจะไม่ต้องการ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้น ดิฉันก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ค่ะ\"เฟลย์เรียอธิบาย เธอเริ่มมีสีหน้าเศร้าขึ้นมาอีก เมื่อคิดถึงท่าทางที่เขาไม่ต้องการเธอ
............\"ได้ครับได้ คุณเฟรย์เรียมารับใช้ผมได้ครับ ผมไม่มีปัญหาอะไรครับ เอ่อแล้วคุณลูดอร์ฟอยู่ที่ไหนครับตอนนี้\"Ferrickรีบร้อนตกลงรับๆไปก่อนเพราะไม่อยากให้เธอเสียใจ แต่ก็ตั้งใจว่ายังไงก็ต้องคุยกับคุณลูดอร์ฟให้ได้ ถึงสาเหตุที่มอบเฟลย์เรียให้เขา ไม่ใช่ว่าไม่ดีใจนะ ที่อยู่ดีๆจะมีผู้หญิงสวยๆ แบบนี้มาคอยรับใช้ ทว่า เขาก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดี เรื่องที่จะมาบงการชีวิตของใครให้มาเป็นทาสของคนอื่นแบบนี้ เฟลย์เรียอาจไม่เต็มใจก็ได้ สรุปแล้วยังไงๆก็ต้องคุยกับคุณลูดอร์ฟเรื่องเฟลย์เรียให้ได้
จบบทที่3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น