Oh! my baby brother ที่รักครับ ผมรักเด็ก {Yaoi}

ลำดับตอนที่ #2 : ;;chapter 1 ;; จูบไงครับ..จูบ 100%

บทที่ 1

สวัสดีครับทุกคน ผม 'เยล' ที่มาจากคำว่า 'เยลลี่' ส่วนเหตุผลที่แม่ตั้งชื่อผมว่าเยลงั้นหรอครับ อืมม...แม่เคยบอกผมว่า ตอนที่ท้องผมออกมา แม่ผมชอบกินเยลลี่มากเลยไงล่ะครับ -_-‘ เฮอะๆ ข้ามเรื่องชื่อแสนงี่เง่าของผมไปก่อนเถอะ ความจริงแล้วตอนนี้ผมกำลังหนักใจอย่างหนักมากครับ เพราะอะไรหนะหรอ?!! ก็แม่สุดที่รักของผมกำลังจะมาทิ้งระเบิดไว้ที่คอนโดผมไง! พระเจ้า!! แม่ผมเพิ่งจะโทรมาบอกผมเมื่อประมาณเกือบ 2 ชั่วโมงที่แล้วว่าจะฝากเด็กให้ผมเลี้ยง นี้แม่เห็นผมเป็นเนิร์สเซอรี่เลี้ยงเด็กหรือไงครับ -_-;; ? ตอนนี้ก็เป็นเวลาใกล้จะบ่ายสามแล้ว มันเป็นเวลาที่...

ออดดดดด!
พูดไม่ทันขาดคำก็มาพอดีเลยครับ -0- มันเป็นเวลาที่แม่ผมจะเอาเด็กมาฝากไง แล้วคนที่กดออดก็คงเป็นแม่ผมแน่ๆ

แอ๊ดดด
ผมเปิดประตูอย่างช้าๆ ราวกับถ่วงเวลาการพบเจอเด็ก แต่พอเปิดไปก็พบแต่ความว่างเปล่า -0- เอิ่ม...นี้ผีอำกลางวันแสกๆ หรือไงนะ ? เอาเถอะ ผมจะไม่สนใจมัน คิดได้ดังนั้นผมก็เอื้อมมือไปคว้ากอนประตูเตรียมจะปิด แต่...

"เซอร์ไพรส์ >0<!!!" เสียงแม่ของผมเองแหละครับ -0- แม่ของผมวัย 67 ปี กำลังยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะทำท่าเซอร์ไพรส์ชวนเอ็กไซติ่งสุดๆ -0- เอิ่มมม...สาบานเถอะ ว่านี้คือท่าของคนแก่ทำ - -;;

"แม่ทำอะไรครับ - -' ?" ผมถามแม่แบบไม่ต้องการคำตอบ "เข้ามาก่อนสิ" ผมบอกแล้วหันหลังทันที โดยไม่สนใจเด็กที่หลบอยู่ข้างหลังแม่ เพราะ...ผมเกลียดเด็กยังไงหล่ะ -*-

"นี้ๆ น้องเขาชื่อ 'เฟรนด์' นะ >3<" แม่บอกผมอย่างร่าเริงสุดๆ เมื่อพวกเราเข้ามานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นแล้ว ผมจึงละสายตาไปมองร่างเล็กของเด็กน้องที่อยู่ตรงหน้า พระเจ้า 0.0!! เด็กคนนี้ตัวบางมากครับ ผิวก็ขาวผ่องสุดๆ ใบหน้ายิ่งไม่ต้องพูดถึงหวานจนถ้ามดขึ้นผมจะไม่สงสัยเลย ดวงตากลมโตใสแป๋วกำลังจ้องมาทางผม จมูกโด่งนิดๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อเหมือนกวางเรนเดียร์ก็ไม่ปาน ปากเล็กๆ สีแดงสดที่ตัดกับผิวขาวๆ ทุกอย่างถูกล้อมกรอบด้วยเรือนผมสีดำสนิท มันลงตัวมาก

ตึก..ตัก..ตึก..ตัก

เสียงใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ -//-
            อ่า...ผมมีความรู้สึกว่าตกหลุมรักเด็กเข้าแล้ว

"นี้ฟังแม่อยู่หรอเปล่า!" เสียงดุนิดๆ ของแม่ผมดังขึ้น ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์อกุศลนั้น

"ไม่ได้ฟังหรอครับ -_-" ผมบอกไปตามตรงก็ผมไม่ได้ฟังอะไรเลยนี้น

"แม่บอกว่า เฟรนด์อายุ 14 นะ ^^ น้องยังเด็กอยู่เพราะอย่างนั้นต้องดูแลเอาใจใส่น้องมากๆ ด้วยนะจ้ะ อ้อ! แล้วก็ที่แม่เอามาฝากแกเพราะว่าตลอด 3 เดือนนี้แม่กับน้าริน หมายถึงแม่ของน้องเฟรนด์หนะ จะไปทำธุรกิจที่เนปาล  เลยไม่ว่างพอจะดูแล เพราะอย่างนั้นก็ฝากด้วยนะ แม่ไปล่ะ บาย ~ >0<" แม่ของผมบอกอย่างลั้ลลาสุดๆ แล้วหันไปจุ๊บแก้มเฟรนด์ซ้ายขวา แล้วรีบชิ่งตัว เดินลั้ลลาออกจากห้องผมไปราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอิ่ม -_-; ก็นะ แต่เมื่อกี้ถ้าผมฟังไม่ผิด แม่บอกว่าน้องเขาอายุเท่าไหร่นะ ? แค่ 14 หรอ ? 14 ป่ะวะ ? เฮ้ยยยยย!! ถ้าอายุ 14 ล่ะก็ 0.0 เสี่ยงคุกชัดๆ นะครับ

"เอ่อ...พี่เยลครับ .///." น้องเฟรนด์เรียกผมด้วยท่าทางน่ารัก ใช่ครับน้องเขาพูดว่าครับ ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก -_-' น้องเขาเป็นผู้ชาย! แค่ดูจากการแต่งตัว เสื้อผ้าที่น้องใส่ และผมที่ซอยสั้นก็ต้องรู้แหละครับว่าเป็นผู้ชาย แต่!! หน้าตาน้องเขาดันน่ารักน่ากดมากครับ -.,- ส่วนตัวผมก็ไม่ถือหรอกครับ ผู้หญิงก็ได้ ผู้ชายก็ดี

"ว่าไงล่ะ ^^" ผมขานรับน้องเฟรนด์ที่มีอาการเขินอายและตื่นกลัว (อย่างหลังเยอะกว่า -0-;)

"พะ...พี่เยล จะไม่ทำอะไรเฟรนด์ใช่มั้ย ? T^T" เฮ้ยย! นี้น้องรู้หรอว่าผมคิดอกุศลกับน้อง -0-;;

"ห๊ะ!? หมายความว่ายังไงครับ?" ผมถามน้องอย่างไว้เชิง -.,- เผื่อน้องยังไม่รู้ไง

"กะ...ก็...คุณป้า...แม่ของพี่เยลบอกเฟรนด์ว่าพี่เยลเป็น..เอ่อ...เป็น...เอิ่ม...เป็น...หมอโรคจิต! >0<" น้องเฟรนด์บอกอย่างอ้ำอึ้ง! หู้วว ~ ค่อยยังชั่วที่เป็นเรื่องนี้ เล่นเอาผมตกใจหมด ' ที่แม่ผมบอกก็ถูกครับผมเป็นหมอโรคจิต ใช่ครับ..หน้าอย่างผมนี้แหละเป็นหมอ หมอที่หล่อมากๆ ด้วย แต่คำว่าโรคจิตของผมกับน้องคงจะมีความหมายคนละอย่างกัน หมอโรคจิตของผมหมายถึง 'จิตแพทย์' ส่วนของน้องคงจะหมายถึง...ผมเป็นโรคจิต ! มิน่าล่ะเฟรนด์ถึงได้ทำท่าทางกลัวคนหล่อๆ (?) อย่างผม

"มันก็ถูกนะครับ" ผมพูดแล้วเว้นจังหวะไม่พูดต่อให้จบเพื่อที่จะได้แกล้งว่าที่ภรรเมีย >3<

"อึ๋ย //>^<\\ เฟรนด์กลัวพี่เยล T()T เฟรนด์จะกลับบ้าน ฮือออ T^T" อุ๊ย!! เวรแล้วไงกู! น้องเขาร้องไห้ครับ ผมเกลียดเด็กก็เพราะงี้ ง้องแง้งสุดๆ เลย

"น้องเฟรนด์...ฟังพี่เยลนะ  ถึงพี่เยลเป็นหมอโรคจิตก็จริง แต่โรคจิตของพี่เยลหมายถึง จิตแพทย์ น้องเฟรนด์เข้าใจใช่มั้ยครับ ?" และสุดท้าย ถึงผมจะเกลียดเด็ก แต่ว่าเด็กคนนี้คงเป็นข้อยกเว้นล่ะมั้ง -*- ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ผมก็พยายามพูดกับน้องอย่างสุภาพ เชิงจะปลอบโยนก็ไม่ปาน แล้วฉีกยิ้มไปให้จนเหงือกผมจะบาน -0-

"ฮึก..เฟรนด์ไม่เข้าใจ...เฟรนด์งง เฟรนด์จะกลับบ้านนนนน ! T()T" น้องเฟรนด์แหกปากไม่หยุดหย่อน -_-' รำคาญโว้ยยย!! น้องเขาอายุ 14 จริงมั้ย ? ผมชักจะสงสัยแล้วสิ //แต่น้องเขาน่ารักโว้ย -^- เพราะฉะนั้น ผมจะยอม

"น้องเฟรนด์ครับ...จิตแพทย์คือแพทย์ที่ดูแลให้คำปรึกษาปัญหาของคนต่างๆ ไงครับ" ผมพยายามอธิบายหน้าที่ของจิตแพทย์สุดๆ

"จริง...ฮึก...หรอครับ ? TT" น้องเฟรนด์ยังคงสะอื้นอยู่บ้างแต่ก็เหมือนจะหยุดร้องไห้แล้ว

"จริงสิครับ ^^" ผมฉีกยิ้มไปให้ ใจดีเข้าไว้ แล้วเดี๋ยวได้ฟัน ^++++^

"งั้นเฟรนด์ปรึกษาพี่เยลได้ป่าวครับ ( ' ' ) ?" น้องเฟรนด์ถามผมด้วยตาแป๋วแลดูใสซื่อไม่มีพิษมีภัย

"ได้สิครับ" พี่ยินดีทุกปัญหาเลยครับถ้าเป็นน้อง! หุหุ -...-

"เย้! >0< ดีจัง! แต่ว่า (. .) เฟรนด์ยังไม่มีอะไรจะปรึกษาพี่เยลเลย ไว้วันหลังแล้วกันเนาะ ( ‘ ‘)” น้องเฟรนด์พูดแล้วหันหน้ามามองผมอย่างอ้อนๆ โอ้ยย! ละลายนะครับ แหม่ -.-

“ก็ได้ครับ...ว่าแต่ ให้พี่เยลช่วยถือกระเป๋ามั้ย ?” ผมถามเมื่อสังเกตเห็นกระเป๋าเป้ใบใหญ่ (กว่าตัวของน้องเฟรนด์ - -;; เยอะ!) ถ้าให้บอกตรงๆ ผมกลัวหลังน้องหักครับ -0-

“เอ๋ (‘ ‘) ? จะดีหรอครับ?” น้องเฟรนด์ถามผมตาแป๋ว เดี๋ยวพ่อก็จับกดหรอก -.,-

“ดีสิครับ” ผมบอกพลางยื่นมือไปรับกระเป๋าของน้องไว้ แล้วรีบตรงดิ่งไปทางห้องนอนของ...ผม J ถึงคอนโดผมจะมีห้องนอนในตัว 2 ห้อง แต่ผมก็กลัวว่าน้องจะกลัวผีนะครับ ^^;; ….โอเคๆ -..- ผมก็แค่อยาก....หาโอกาสจับน้องกด :p

“พี่เยลคร้าบบบ..เฟรนด์หิวข้าวมากๆ เลย >0< พาเฟรนด์ไปกินโหน่ยยย” น้องเฟรนด์เดินตามหลังผมเข้ามาในห้องนอน อ่าห์~ อยู่กันสองต่อสอง -..- เอาเป็นว่า เข้าเรื่องดีกว่าเนาะ แหะๆ .///. ผมเองก็ยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกันนี่นา พอตื่นมา (ถูกแม่ปลุกไงครับ -0-) ก็ต้องมาเปิดเนิร์สเซอร์รี่เล็กไว้ในคอนโดเลย โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์นะ ไม่งั้นผมคงถูกไล่ออกจากโรงบาลเร็วๆ นี้แน่นอน

“โอเค งั้นเราไปกิน...ข้าวกัน! :D”

ตอนนี้ก็ล่วงเลยมาเป็นเวลา 2 ทุ่มแล้ว ผมเพิ่งจะกลับมาถึงคอนโดครับ ก็เพราะผมหาเด็กน้อยน่ารักข้างๆ นี้ไปกินข้าวที่พารากอนมาไงล่ะครับ เจ้าตัวก็ใช่เล่นนะ -...- หมายถึงเรื่องการกินน่ะครับ กินเยอะสุดเลย -0- ผมนี้นั่งอ้ปากค้างกับการกินของคนตัวเล็ก ของทุกอย่างที่ถูกวางลงบนโต๊ะ 10 นาทีมันหายวับไปกับตา แต่แก้มตุ่ยๆ ที่เคี้ยวอาหารของบน้องเฟรนด์ ก็น่ารักน่ากดเสียจริงเลยครับ -.,-

ออดดดดด!

“พี่เยลมีคนกดออด เดี๋ยวเฟรนด์ไปเปิดให้น้า >0<” เด็กน้อยอาสา แล้ววิ่งร่าด้วยความบันเทิง ชะเอิงเอิงเอยย -0- (แหม่ มาเป็นกลอนเชียว) เพราะมือผมตอนนี้เต็มไปด้วยข้าวของสารพัดอย่างที่น้องเฟรนด์ซื้อมาทั้งนั้น และก็ เงินผมทั้งนั้นเช่นกัน T^T นิ้งเขาสนิทกับผมรวดเร็วมากจริงๆ เพียงเวลาแปปเดียว ผลาญเงินผมซะจนจะหมดเกลี้ยง เต็มวงเงินเลยครับ TT

“ว้าวววว *0*” เสียงของผู้ชายคนนึงดังขึ้น ซึ่งผมจำได้ดีว่าใคร มันเป็นเพื่อนรัก สลักใจ (เกี่ยว ?) ของผมเองครับ ไอ้ ‘ทันเดอร์’ นั้นเอง แต่ตอนนี้ผมคงต้องรีบวางของแล้ว ไปที่ประตูด่วน ไอ้บ้านี้มันกินเด็ก!

“น้องน่ารักจังเลย มานั่งตักพี่ทันมา ^0^” ไอ้ทันยิ้มร่า เอามือมาตบที่ตักของตัวเอง  ไม่ได้การละ!! น้องเฟรนด์กำลังจะเดินตามไปนั่ง

“หยุดน้า!!” ผมตะโกนแล้วรีบสาวเท้าเดินไปสุดชีวิต (วิ่งไม่ได้ เดี๋ยวเสียภาพพจน์)

“เอ๋ ? พี่เยลลลล >0<” น้องเฟรนด์เปลี่ยนพิกัดการเดิน และเป๋าหมายมาเป็นผมทันที น้องรีบเดินมากอดเอวผมไว้แน่น แล้วหัวเราะคิกคักไปมา

“โด่ววว...ไอ้เยล กับเพื่อนกับฝูงแค่นี้หวงของ -^-“ ไอ้ทันยื่นปากอย่างหน้าหมั่นไส้ เดี๋ยวพ่อสอยร่วงหรอกครับ - -^

“เออ! กูหวง มีอะไรก็ว่ามา รีบพูด แล้วก็รีบไสหัวไป” ผมบอกกลับมันทันที ผมอยากให้มันกลับไปเร็วๆ ครับ ก็แหม -..- ผมกำลังจะกินเด็กนะครับ

“โธ่...นี้มึงลืมแล้วหรอวะ ว่านัดกูไว้ ผับอ่ะผับ” ไอ้ทันบอกผมด้วยน่าตายียวนกวนประสาท -0-^ ผมลืมไปเสียสนิทเลยว่าวันนี้ไอ้ทันมันนัดไว้ ซวยแล้วไงกู

“เออ..จริงด้วย กูก็ลืมเลย” ผมพูดแล้วทำหน้าครุ่นคิด อีกใจนึงก็อยากไป อีกใจนึงก็อยากกด -.,-

“เออ..แล้วน้องคนนั้นมาจากไหนวะ ? ชอบกดเด็ก กินเด็กก็ไม่บอกกู” ไอ้ทันทำท่าจะซักไซ้ผมทันที หรือจะให้พูดแบบไม่เกรงใจใคร มันกำลังจะเสือกนั้นแหล่ะครับ

“เด็กที่แม่กูเอามาฝากไว้ ข้องหรอ?” ผมตอบเลี่ยงๆ ไป (หวง) แล้วก็ถามติดจะยียวนนิดๆ

“ไม่ข้องตีน แต่อยากข้องเกี่ยว ^0^”

“อยากโดนตีนหรอสัส!!” ผมตะคอกมันนิดๆ (ไม่นิดแล้วมั้ง -0-)

“หูยยย...แค่นี้โหด T^T เค้าล้อเล่นหรอกกกกกกก” ไอ้ทันลากเสียงยาวๆ แบบไม่ระวังตีนอีกรอบ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมานาน ผมคงต่อยมันไปแล้วแหล่ะครับ -3-

“เอองั้นก็รู้ไว้ซะนะครับ กูหวง J แล้วผับเผิบอะไรกูก็ไม่ไปหรอก เด็กกูอยู่คนเดียวไม่ได้” ผมบอกมันไป แต่ที่บอกว่าเฟรนด์อยู่คนเดียวไม่ได้มันก็ไม่ใช่เหตุผลหลัก ประเด็นมันอยู่ที่ว่า...กูจะกดครับ!

“ไอ้ห่าเอ้ย...กูอุตส่าห์ขับรถมา -0- เปลืองน้ำมันกูแท้ๆ เออๆ กูไปแดกคนเดียวก็ได้” ไอ้ทันรีบเดินไปที่ประตูและออกนอกห้องไป

“พี่เยล..” เสียงใสๆ เรียกผมทันทีที่เสียงประตูเงียบลง ลืมไปซะสนิทว่าน้องอยู่ด้วย แหะ -0-;;

“หืมม์ ?”

“อะไรคือกดหรอครับ (‘ ‘)?”

“งั้นเดี๋ยวทำให้ดูมั้ยครับ J” ผมถามอย่างเจ้าเล่ห์

“เอาสิครับ กด...กด ^0^ กดเฟรนด์ คิก..” เด็กมันยั่ว! (?) เสร็จผมสิครับ...ซะเมื่อไหร่ ? 555555 -^-;; ทุกคนอย่าลืมสิครับน้องยังเด็กอยู่

“ไว้วันหลังแล้วกันเนาะ..ไปอาบน้ำดีกว่านะครับ” ผมบอกแล้วดุนหลังคนตัวเล็กไปยังห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนของผมเอง แล้วรีบยื่นผ้าเช็ดตัว แปลงสีฟัน (ข้างในห้องน้ำผมมีสบู่ ยาสระผมและยาสีฟันให้อยู่แล้ว) ให้น้องเฟรนด์ จากนั้นก็ปล่อยให้น้องหาสัมภาระอะไรกุกกักๆ อยู่ข้างๆ ตูเสื้อผ้า ส่วนผมก็เดนมาหยิบขวดน้ำดื่ม

“พี่เยลไม่มาอาบด้วยกันหรอ ?” เสียงใสๆ ถามผมอย่างซื่อๆ

พรวดดด!

น้ำพุ่งออกปากพอดีครับ -0-

“โอ้วว..พี่เยล เป็นอะไรหรือเปล่า ? U_U” น้องเยลรีบเดินมาดู แต่พระเจ้า! ที่น้องทำอะไรอยู่ตรงตูเสื้อผ้า คือน้องเขาถอดชุดครับ ! พระเจ้า ผ้าเช็ดตัวที่ห่อหุ้มร่างกายแค่ครึ่งตัวนั้น มันหมิ่นเหม่ราวกับจะหลุด ผิวขาวๆ ใสๆ น่าลูบไล้สุด -.,- หัวนมสีชมพูน่ากิ๊นน่ากิน...เฮือกกก ไม่ทนแล้วโว้ยยย!

“อื้อห์...อือ” เสียงครางเบาๆ ในลำคอของน้องเฟรนด์ดังออกมาเป็นช่วง ส่วนผมก็ตักตวงความหวานจากโพรงปากชื้นที่คาดว่าไม่น่าจะเคยมีใครลุกล้ำมาก่อน แล้วบีบคลึงที่ริมฝีปากของเฟรนด์

“พะ...พอ...เฟรนด์...หะ..หายใจ...ไม่ออก...แล้ว” เสียงหวานส่งเสียงประท้วงเบาๆ เสียดายชะมัด -..-

“ครับๆ พอแล้ว ฟอดดด” ผมถอนปากออก แล้วหอมแก้มฟอดใหญ่

“เมื่อกี้พี่เฟรนด์ทำอะไรหรอครับ .////. ?” น้องเฟรนด์ถามน่าแดง ทำตัวน่ากินทุกทีเลยให้ตายเถอะเด็กคนนี้ -3-

“จูบไงครับ..จูบ” ผมตอบน้องยิ้มๆ

“เฟรนด์ชอบจัง ^0^” น้องบอกด้วยความใสซื่อแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป

.

.

.

.

.

.

.

ออกมาเมื่อไหร่ พ่อจับกดแน่ :P
 

ต่อ

"พี่เยลครับ (' ')" น้องเฟรนด์ที่เพิ่งอาบน้ำ (ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว) สะกิดผมที่กำลังยุ่งอยู่กับเคส (ผมเรียกมันว่าปัญหา) ของคนไข้ที่รับผิดชอบไว้

"ครับ ?" ผมขานตอบน้องแทบจะทันที

"พี่เยลไม่ไปอาบน้ำหรอ ? >0< เดี๋ยวเฟรนด์อาบให้เอาป่ะ ?" เฮือก.. 0.0! คำพูดที่ไม่คิดอะไรของน้องทำให้ผมใจเต้นนะครับ

"พี่...พี่ว่าพี่อาบเองได้ครับ" ผมตอบน้องอย่างรวดเร็ว แม้จะตะกุกตะกักไปเล็กน้อย...แหม ก็คนมันใจเต้นนี้นา -///-

"งั้นพี่เยลไปอาบเร็วๆ เลยนะ...แล้วมาดูการ์ตูนกับเฟรนด์...นะครับ *-*" น้องเยลสั่งผมเสร็จสรรพแล้ว กระโดดไปรื้อซีดีการ์ตูนที่น้องซื้อมาจากห้างที่พวกผมไป ส่วนผมก็เดินไปอาบน้ำทันที...ก็คนมันใจร้อนอยากอยู่กับน้องเร็วๆ นี้ครับ -.,-

"พี่เยล *-*" เมื่อผมแต่งตัวเสร็จเดินมาหาน้อง น้องก็รีบกระโจนมากอดผมพร้อมทำตาปริบๆ แทบยะทันที

"หืมมม...ว่าไงครับ ^^" ผมยิ้มให้น้องนิดๆ แล้วอุ้มน้องไปที่เตียง...ผมไม่ได้จะทำอะไรน้องนะ -_-;; ก็ทีวีมันอยู่ปลายเตียง เวลาจะดูก็ต้องนั่งบนเตียงนี้ครับ

"มาดูการ์ตูนกัน เฟรนด์เลือกไม่ถูกเลยจะดูอันไหนอันนู่นอันนี้ก็น่าดู พี่เยลช่วยเฟรนด์เลือกหน่อยสิ -3-" น้องเฟรนด์บอกผม พร้อมทำท่าเหนื่อยใจ ประมาณว่าไม่รู้จะเลือกอันไหนจริงๆ ผมจึงหยิบขึ้นมาหนึ่งอันแล้วส่งให้น้อง (เลือกซุ่มๆ)

"เฟรนด์ก็ชอบอันนี้ *-*" น้องเฟรนด์ทำตาเป็นประกายวิ้งค์ๆ แล้วรีบไปเปิดซีดีดู ผมก็ดูไปเล่นกับน้องไป หลอกแต๊ะอั๋งน้องไปบ้าง (?) -.,-// สนุกเลยครับ

"พี่ว่าดึกแล้ว นอนเลยมั้ย?" ผมหันไปถามน้องที่กำลังดูการ์ตูนอย่างใจจดใจจ่อเมื่อเห็นว่าตอนนี้เวลาก็ปาไป 5 ทุ่มแล้ว มันดึกสำหรับเด็กอ่ะนะ แล้วอีกอย่างผมกะว่า อยากจะออกไปเที่ยวเสียหน่อย กลัวไอ้ทันนั่งคนเดียวเดี๋ยวมันเหงา -.,- (ประเด็นคือจะไปม่อสาว)

"ก็ได้ครับ แต่เฟรนด์ร้อนอ่า -3- ถอดเสื้อนอนได้มั้ยครับ ?" เฟรนด์พูดพร้อมถอดเสื้อ... ดีเลยครับ -.,- ถอด ถอด ถอด ! ... เห้ยย ! เดี๋ยวผมก็ตื่นสิครับ ลูกชายผมยิ่งขึ้นง่ายลงยากอยู่

"เห้ย ! อย่าถอดครับ" ผมบอกแล้วรีบเอามือไปจับเสื้อน้องที่กำลังจะหล่นลงมา ก็แหม... น้องยังเด็กนะครับ ถอดเสื้อแบบนี้มันอันตราย (ต่ออัตราการลุกของน้องชายผม -.,-)

"-3- ทำไมล่ะครับ เฟรนด์จะถอด เฟรนด์จะถอด" น้องเฟรนด์งอแงไม่หยุดไม่หย่อนเลยล่ะครับทีนี้ เอ้า ถอดก็ถอดครับ! ผมไม่มีเหตุผล (ดีๆ) ไปบอกน้องนี้ครับ T.,T อีกอย่างผมก็ใกล้จะออกไปข้างนอกอยู่แล้ว ค่อยไปปล่อยทีเดียวเลยแล้วกัน

"เย้ ! >0< นอนกันครับ" น้องเฟรนด์บอกแล้วกระโดเด้งดึ๋งบนเตียง แต่ไปๆ มาๆ ก็กระโดดมากอดคอผมซะงั้น หัวนมน้องเสียดสีผมนิดๆ ด้วยครับ -_-;; ผมเปล่านะ T.,T แต่อีกสักพักลูกชายผมคงตื่น!

"น้องเฟรนด์ นอนเลยดีกว่านะครับ อย่ากอดพี่แบบนี้ มันไม่ดี" ผมบอกน้องอย่างใจเย็นที่สุด

"ทำไมล่ะครับ ? -0-" น้องเฟรนด์ทำหน้าราวกับสงสัยสุดๆ
"ก็เดี๋ยวลูกชายพี่ตื่นครับ" ผมบอกน้องนิ่งๆ เพราะตอนนี้น้องกอดผมแน่นขึ้น การเสียดสีก็มากขึ้น! อึ๊บไว้ครับ อึ๊บไว้ -.-

"ลูกชาย ? เฟรนด์ขอดูได้ป่าว ?" น้องเฟรนด์บอกพร้อมคลายกอดให้หลวมๆ แต่ยังกอดอยู่แล้วโยกตัวผมไปมา

"ไว้ค่อยดูวันหลังแล้วกันครับ วันนี้ลูกชายพี่ไม่ว่าง" ผมตอบน้องทีเล่นทีจริงแล้วผลักน้องลงไปที่เตียง (ไม่ได้จะทำอะไรน้องนครับ) แต่ก็ทำให้ตัวผมล้มลงไปด้วยเพราะจังหวะที่น้องจะลงไปนอน น้องกอดผมแน่นมากครับ สงสัยกลัวตก แต่พอใกล้แบบนี้แล้วก็พลอยทำให้เห็นหน้าน้องชัดขึ้น ตาโตๆ ขนตาเป็นแพรงอนๆ ปากที่ชมพูสดน่าจูบแบบนี้ ขอสักทีคงไม่ผิดศีลหรอกครับ! 

คิดได้ดังนั้นผมก็ประกบปากน้องทันที แล้วสอดใส่ลิ้นเข้าไปเกี่ยวตระวัดหยอกล้อกับลิ้นเล็กๆ ที่หอมหวาน แรกๆ น้องดูเหมือนจะขัดขืน แต่หลังก็จูบตอบอย่างไม่ประสีประสา และมีเสียงครางมาเป็นระยะๆ เมื่อผมจูบจนพอใจก็ถอนจูบออก แค่นี้ก็พอแล้วครับ (แถึงผมจะอยากได้มากกว่านี้ก็เถอะ -3-)

"Good night kiss" ผมบอกน้องแล้วนอนลงข้างๆ ไม่ปงไปมันแล้วครับผับเผิบอะไรนั้้น นอนกอดร่างเล็กๆ นี้ดีกว่า

;; talk w/ writer ;;
ครบ! >3< เม้นกันหน่อยน้า