คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ;;chapter 2 ;; ความลับ...ของผม
“ตื่นนนนนนนนน !!” เสียงใสๆ ของเฟรนด์ตะโกนลั่น เล่นเอาแก้วหูผมเกือบแตกเลยล่ะครับ - -“ ตอนแรกผมกะว่าจะนอนต่อสักพักแต่ตอนนี้คงนอนไม่ไหวแล้ว คิดได้ดังนั้น ผมก็แกล้งเด็กดื้อคนนี้ซะหน่อยดีกว่า
“มา morning kiss กันเร็วเฟรนด์ครับ *-*” ผมบอกพร้อมทำสายตากรุ่มกริ่ม พลางใช้สองมือฉุดน้องที่นอนอยู่ข้างๆ มาจูบให้สะใจ (?) รสชาติของโพรงปากนุ่มทั้งหวานละมุนไปหมด จนผมอดใจไม่ไหว ซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน พร้อมสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
“อื้อออ...อื้ม...เจ็บ” น้องเฟรนด์ครางเล็กน้อย แต่ทำผมหัวใจแกว่ง ผมจึงรีบถอยใบหน้าของผมให้ห่างออกจากน้องมาก่อนที่จะถลำลึกไปกว่านี้ “เมื่อกี้พี่เยลทำอะไรอ่ะ -3- เฟรนด์เจ็บคอจัง”
“พี่เยลขอโทษนะครับ ^^” ผมกล่าวขอโทษน้องเบาๆ แล้วหอมแก้มน้องไปหนึ่งที...ก็แหม มันก็ต้องแทะเล็กแทะน้อยกันบ้าง -.,-
“ไม่เป็นไรฮับ >3< แล้วมันเรียกว่าไรหรอ ?” น้องเฟรนด์เอียงคอถามพลางทำหน้าสงใส
“คิสมาร์คครับ” ผมตอบแล้วยิ้มกรุ่มกริ่มนิดๆ สงสัยผมคงต้องค่อยๆ สอนน้องไปเรื่อยๆ เดี๋ยวกระต่ายจะตื่นเอา *-* “มันเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของ J”
“งั้นเฟรนด์ก็เป็นของพี่เยลล่ะสิ ?”
“ใช่แล้วครับ :D ของพี่เยลคนเดียว..นะครับ”
“คิก..คิก..งั้นเฟรนด์จะทำให้พี่เยลมั้ง เพราะพี่เยลก็เป็นของเฟรนด์ ของเฟรนด์คนเดียว >3<” น้องเฟรนด์หัวเราะคิกคัก ชอบใจที่ผมบอก แล้วรั้งต้นคอผมไปหาตัวเอง แล้วพยายามดูดเม้มให้เกิดรอยสีแดงจางๆ อ่าห์…มีความสุขจัง (แลดูโรคจิต -.,-)
“พี่เยลเป็นของเฟรนด์แค่คนเดียวเหมือนกันนะครับ ^3<” น้องเฟรนด์บอกพร้อมขยิบตาให้ผม ดูน่ารักไม่หยอก
“ครับ พี่เป็นของเยล ‘คนเดียว’ “
ผมกับเฟรนด์ใช้เวลาไม่นานในการอาบน้ำ แต่ผมคิดว่าถ้าอาบด้วยกันคงจะเสร็จเร็วกว่านี้ (ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าใครจะเสร็จ -...-) ผมเพิ่งค้นพบว่า เวลาตอนนี้มันเป็นเวลาเพียงแค่ 8 โมง! เน้นนะครับ 8 โมง ก็น้องเล่นปลุก (อารมณ์) ผมตั้งแต่ 7 โมงเลยนะครับ -*- แต่เอาเถอะ ผมให้อภัยคนน่ารักเสมอ
“พี่เยล เฟรนด์หิวข้าวแล้ว หิวข้าวมากๆ เลย -3- หิ๊ว...หิว ท้องของเฟรนด์ร้องโครกคราก โครกครากแล้ว” น้องเฟรนด์บอกผมพร้อมเอามือลูบท้องทำท่าประกอบ ท่าทางแบบนั้นมันน่ารักน่าเอ็นดูมากเลยล่ะครับ
“เดี๋ยวพี่จะทำข้าวให้กินนะ ดูทีวีรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อน” ผมบอกให้น้องดูทีวีที่ห้องรับแชกรอ แล้วรีบเดินตัวปลิวไปทำอาหาร (กลัวน้องหิว) แหน่ะ!...ทุกคนคงทึ่งใช่มั้ยล่ะ ว่าคุณหมออย่างไอ้เยลมันจะทำอาหารเป็นหรือเปล่า บอกเลยนะครับ ผมทำอาหารเป็นและอร่อยขั้นเทพ (โม้) แหะๆ...ถึงมันจะไม่ได้อร่อยมากมาย แต่มันก็พอกินได้ครับ -3- ที่ผมทำเป็นก็เพราะว่า ผมกลับไปอยู่ที่อังกฤษมานาน ก็ตัวผมเป็นลูกครึ่งนี้นา ละผมก็อยู่ตัวคนเดียวซะด้วย การที่จะไปซื้อกิน หรือนั่งกินตามร้านอาหารตลอดๆ ก็ดูจะลำบากเกินไปหน่อย ผมก็เลยตัดสินใจเข้าคอร์สทำอาหารสูตรเร่งรัด มันทำให้ผมทำอาหารเป็นจนถึงทุกวันนี้เลยล่ะครับ ต้องขอบคุณมันพอสมควรเลยล่ะ
“ทำเสร็จแล้วครับ มากินเลย” ผมยกถาดอาหารสำหรับสองคนไปวางไว้บนโต๊ะอาหารแล้วตะโกนเรียกน้องให้มากินข้าว อาหารที่ผมทำให้น้องกินเช้านี้ก็คือ ข้าวผัดกับ เสต็กหมูชิ้นเล็ก และมีสลัดผักพอเป็นพิธี อาหารครบ 5 หมู่เลยก็ว่าได้ล่ะครับ ส่วนของผมก็เป็นแบบเดียวกับน้อง ก็มันทำง่ายดีนะครับ
“ว้าว *0* น่ากินจัง เฟรนด์กินล่ะน้า” น้องเฟรนด์บอกด้วยท่าทางชวนยิ้ม แหม *-* น้องทำอะไรก็น่ารักไปหมด พี่ล่ะชอบเด็กจริงๆ
“อร่อยมากๆ เลย >3< ทำให้เฟรนด์กินบ่อยๆ น้า”
“ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆ นะ ^^”
ผมบอกน้องพลางดูน้องกินไป เด็กตรงหน้าผมคนนี้ ทำผมใจเต้นไม่หยุดไม่หย่อนเลยจริงๆ ขนาดตอนกินข้าวยังน่ารักโดนใจผมเต็มๆ
“พี่เยลเคยทำให้ใครกินแบบนี้หรือเปล่าครับ ?” อยู่ๆ น้องเฟรนด์ก็เงยหน้าจากการกินอาหาร แล้วมาถามผมซะงั้น ราวกับเพิ่งนึกได้
“เอ๋ ? เคยทำให้ใครกินมั้ยน้า ?” ผมบอกแล้วตีหน้าราวกับกำลังใช้ความคิด แหม...การแกล้งเด็กมันสนุกนะครับ อุ๊บส์ :X
“พี่เยลเคยทำให้ใครกินหรอ -3- เฟรนด์จะโกรธแล้วนะ พี่เยลต้องทำให้เยลกินคนเดียวสิ นี้แหน่ะๆ” น้องเฟรนด์โวยวาย ก่อนจะเอากำปั้นขนาดเล็ก มาทุบตีที่อกผม แต่ก็ไร้ซึ่งความเจ็บ
“ฮ่ะๆ... นี้เฟรนด์หึงพี่หรอ ? -///-“ ผมหัวเราะและถามอย่างเขินๆ
“เฟรนด์...เฟรนด์ป่าวนะ .////.” น้องเขินหน้าแดงจนลามไปถึงใบหูเล็ก
“จริงๆ หรอ ? งั้นพี่ไม่บอกหรอกครับ ความลับ :P” ผมบอกน้องล้อๆ แล้วก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าต่อ ผมก็เขินเป็นนะครับ
.
.
.
.
.
.
ก็ความลับของผมมันคือ.... น้องเป็นคนแรกที่ได้กินอาหารฝีมือผมนี้นา -///- ขนาดคุณแม่ผมยังไม่เคยทำให้ท่านกินเลย
ต่อ
“เฟรนด์อิ่มแล้วนะครับ อร่อยมากๆ เลยด้วย” เจ้าตัวเล็กบอกผมแล้วขยับตัวดุ๊กดิ๊กไปมาตามประสาเด็ก ผมคิดว่ามันคงเป็นการออกกำลังกายแบบเด็กอย่างนึง รึเปล่านะ -_-;;
“คร้าบผมมมม วันนี้จะไปไหนหรือเปล่าเนี้ย ?”
“เฟรนด์อยากไปทะเล *-*” ไอ้ท่าทางตาเป็นประกายวิบวับนั้นมันคืออะไรกัน ? มันต้องเป็นท่าลับสุดยอดที่ทำให้ใจผมอ่อนปวกเปียกแน่ๆ ผมเงียบไปนานพลางใช้ความคิด อืมมมม…ผมก็ไม่นค่อยได้ไปทะเลสักเท่าไหร่อ่ะนะ
“งั้นเราไปทะเลอะไรดีล่ะ ?” ผมถามน้องอย่างใจดี ก็แหม ว่าที่ภรรเมียขอทั้งที ผมก็ต้องให้อยู่แล้วสิครับ
“เฟรนด์อยากไปเกาะเสม็ด >0<!” โอ๊ะ! เกาะเสม็ด เสร็จทุกราย -.,-
“ตกลงคร้าบ ไปเก็บของได้เลย Let’s go!!!” ผมว่าแล้วทำท่าไฟท์ติ้ง สงสัยผมคงติดท่าทางแบบเด็กๆ มาจากน้องแน่ๆ
“ไอ้ทัน มึงอย่ามายุ่งกับเด็กกูนะเว้ย” ผมกระซิบกระซาบไอ้เพื่อนรัก (ด้วยกลัวว่าเจ้าตัวเล็กของผมจะได้ยิน) ที่ตอนนี้ได้ลากสังขารและกระเป๋าเดินทางมาที่หน้าคอนโดผมเรียบร้อย ใช่แล้วครับ พวกผมสามคนกำลังมุ่งหน้าไปเกาะเสม็ด
“เออครับไอ้หมอ” ไอ้ทันรับปากส่งๆ แต่ก็ยังทำตาเป็นประกายวิ้งค์ๆ ส่งไปให้เฟรนด์ ถึงผมจะไม่พอใจนิดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก
“พี่เยลครับ เราต้องรีบไปกันนะ เดี๋ยวเฟรนด์จะอดเล่นทะเล” โถ่ พ่อยอดประคุณทูนหัว ไม่ต้องกลัวหรอกครับ น่ารักขนาดนี้ ต่อให้ทะเลโดนสั่งปิด คนเขาก็ต้องยิมเปิดให้เฟรนด์นั้นแหล่ะ (เว่อร์มาก)
“คร้าบๆ ^^ พี่ขอโทรไปลาโรง’บาลก่อนนะ” ผมตอบรับแล้วเอามือไปยีหัวน้องที่กำลังยุ่งนุ่มฟู (?) เพราะฝีมือผมเนี้ยแหล่ะ แล้วโทรไปลาทันที (จะไปอยู่แล้ว พึ่งมาลา -0-)
“รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวเครื่องจะออกซะก่อน” ไอ้ทั้นว่า แล้วเรียกแท็กซี่แถวๆ นั้น ด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะไปที่สนามบินดอนเมือง เพื่อเหาะไปเกาะเสม็ด ที่แสนตื่นเต้นตราตรึงตะลึงใจ (?)
“เย้ๆ Let’s go to Samed >0<” และจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงเริงร่าของน้องเฟรนด์ -_-;;
;; talk w/ writer ;;
เม้นให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยน้า จะพยายามมาอัพตอนต่อๆ ไป ให้ได้ >0<
ตอบคุณ France Sittichot Langkakas
น้องเฟรนด์ออกแนวเป็นเด็กใสซื่อและบื้อในคราวเดียวกันนะคะ ออกแนวน่ารักสดใส เน้นวัยเด็ก แต่ไม่ได้ออกเกย์อะไรมากมาย แค่ซุกซนอยากรู้อยากเห็น และแสดงออกถึงความรู้สึกตรงๆ ตามประสาเด็ก คือน้องไม่รู้ว่าที่ตัวเองรู้สึกมันคืออะไร แต่น้องก็จะพูดในแบบที่ใจน้องคิดค่ะ ข้อนี้เลยเป็นส่วนที่ทำให้พี่เยลหลงรักหัวปักหัวปำเบยค่ะ -.,-
ความคิดเห็น