ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ภารกิจพิเศษ
"หาว~" เสียงทุ้มของร้องสูงดังพร้อมกับปากที่อ้าจนแทบจะสุดปาก โชรงเห็นสภาพของน้องชายที่อดนอนเพราะขึ้นเรื่องภารกิจที่พ่อของตนคิดก็อดสงสารน้องชายไม่ได้แต่เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกันนอกจากจะช่วยให้กำลังอยู่ห่างๆ
"พักก่อนก็ได้นะชานยอล เราอ่ะนอนไม่เต็มอิ่มมาหลายวันแล้วนะ" โชรงเอ่ยกับน้องชาย ชานยอลหันมาทางพี่สาวก่อนโบกมือเชิงปฏิเสธก่อนก้มหน้าทำบัญชีต่อ โชรงส่ายหน้ากับความรั้นของน้องชายก่อนเดินออกไปหน้าร้าน
"โอ๊ะ!!" ชานยอลสะดุ้งตัวขึ้นเมื่อได้รับความเย็นจากบริเวณแก้มของตน เขาเงยหน้าปรากฏเป็นลูกน้องจอมแสบของเขาเอง
"คุณโชรงให้เอากาแฟมาให้บอสครับ" อึนจียื่นกาแฟกระป๋องให้กับชานยอล
"ขอบใจนะ" ชายหนุ่มเปิดกระป๋องกาแฟก่อนกระดกรวดเดียวจนหมด "อ่า~สดชื่นจัง"
"บอสควรพักนะครับ ดูสิหน้าบอสอย่างกับหมีแพนด้าเลย"
"หน้าฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ" ชานยอลพูดพลางเปิดกล้องหน้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู "เฮ้ย!!"
"เห็นไหมผมบอกแล้ว ไปพักเถอะครับจริงๆนะ"
"ถ้างั้นเราออกไปกินบิงชูกัน"
"ผม?" อึนจีพูดพลางชี้หน้าตัวเอง
"ก็ใช่นะสิ เร็วๆฉันอยากกินจะตายแล้ว" ชานยอลพูดพลางดึงข้อมือบางก่อนลากออกไปข้างนอกห้อง
"อ้าว!ออกมาจากหลุมแล้วหรอไงฮะ" โชรงพูดแขวะน้องชาย
"เจ๊ครับฝากร้านหน่อยนะ เดี๋ยวผมกับอึนจีออกไปข้างนอกแปปนึง" ชานยอลยิ้มก่อนลากร่างบางออกไปทันที
"แปลกๆนะคู่นี้" โชรงพูดพลางกอดอกไปมา
"ผมเอาอันนี้ครับ" ชานยอลชี้ไปที่บิงชูถ้วยโตก่อนยื่นเมนูให้กับร่างบางที่นั่งตรงกันข้ามเขา
"ผมไม่ได้เอาเงินมานะบอส"
"ไม่เป็นไรฉันเลี้ยง"
"งั้นผมเอาอันนี้ครับ" อึนจีชี้ไปที่เมนู พนักงานพยักหน้าก่อนเดินจากไป
"ได้ออกมาข้างนอกก็ดีเหมือนกันเนอะ อยู่ร้านแล้วอึดอัดไงก็ไม่รู้" ชานยอลพูดพลางบิดขี้เกียจไปมา
"จะไม่อึดอัดได้ไงก็บอสเล่นหมกตัวอยู่ในห้องทั้งวัน ถ้าเป็นผมนะตายคาห้องไปนานล่ะ"
"เว่อร์นะนายเนี่ย" ชานยอลพูดพลางขยี้ผมสีน้ำตาลของอึนจีไปมา
"บอสอ่ะดูดิ่ ผมยุ่งหมดแล้ว" อึนจีพูดพลางจัดทรงผมของตัวเองให้เข้าที่ท่ามกลางรอยยิ้มของชายหนุ่มที่มองเขาอย่างเอ็นดู
น่ารัก.....
'เฮ้ย!คิดอย่างงั้นกับอึนจีได้ไงว่ะ นายนั่นเป็นผู้ชายท่องไว้ ท่องไว้' ชานยอลสะบัดความคิดนั้นออกจากหัว
"บอสเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" อึนจีถามอาการของชายหนุ่ม
"เปล่าๆ บิงชูมาแล้วรีบกินกันเถอะจะได้กลับร้าน" อึนจีพยักหน้าก่อนตักบิงชูเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย
"อิ่มจังตังค์อยู่ครบ" อึนจีลูบท้องของตัวเองพร้อมหันไปทางชานยอล
"พูดไม่เกรงใจคนจ่ายเลยนะ" ชานยอลพูดพลางเก็บเงินทอนเข้ากระเป๋า
"ก็บอสเสนอ ผมก็สนองถูกไหมล่ะครับ"
"จะจะ กลับร้านกันป่านนี้คงหัวหมุนกันแล้วมั้ง"
วันรุ่งขึ้น
ชานยอลลงบันไดมาพร้อมกับผิวปากด้วยความอารมณ์ดี ทันทีที่ลงมาจากข้างบน สายตาของเขาเหลือบไปเห็นหญิงสาวหน้าหวานในชุดเดรสยาวคลุมเข่า ผมสีน้ำตาลถูกดัดเป็นลอนสวยงาม เขาพิจารณาไปทางหญิงสาวที่นั่งอยู่ ใบหน้าของหญิงสาวทำไมช่างคุ้นมากๆๆเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน ตอนนั้นเองชานยอลเหลือบไปทางกรอบรูปที่ตั้งต่อหน้าเขา เป็นรูปเขาในวัยเด็กกับเด็กหญิงผมเปียคนหนึ่ง ใบหน้าเด็กคนนั้นเหมือนกับ......ผู้หญิงคนนั้น ใช่!!ต้องใช่แน่นอน
ชิบหาย!!อย่างงี้ต้องหลบ....
"ตาชานลงมาแล้วหรอลูก" สิ้นเสียงของมารดา ชานหนุ่มกลับหันหลังมาก่อนยิ้มแหยงๆ
"ครับคุณแม่" ชานยอลยิ้มก่อนเดินมานั่งข้างมารดา
"ตาชานจำน้องยงซอนได้ไหมลูก" ชานยอลหันไปมองที่หญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มแดงก่ำด้วยความเขินอาย
"จำได้ครับคุณแม่" ไม่ใช่สิ!!ต้องบอกใครจะลืมลงถึงจะถูก
"ตอนนี้น้องสอบเข้ามหาลัยโซลได้แล้วนะลูก แถมคะแนนเป็นอันดับหนึ่งอีกต่างหาก ทั้งเก่งทั้งสวยครบสูตรแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะจะ" ชานยอลมองไปทางมารดา ว่าแล้วว่าเรียกมาต้องมาคุยในเรื่องที่ไม่ปกติแน่นอน
"คุณน้าก็พูดเกินไปค่ะ หนูไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะ" ยงซอนพูดพลางบิดตัวเป็นเลขแปด
"ก็มันจริงนิจะ ไหนๆหนูก็มาแล้ว ตาชานพาน้องไปเที่ยวหน่อยสิ"
"คุณน้าคะจะดีหรอค่ะ จะรบกวนพี่ชานยอลเขาหรือเปล่าค่ะ" ยงซอนพูดพลางปรายตามาทางชานยอล
โถ่!แม่คุณ ถ้าอยากไปไม่ต้องมาแกล้งปฏิเสธหร๊อกก.....
"นั่นสิครับคุณแม่ วันนี้ผมต้องเข้าร้านด้วย"
"แม่ให้โชรงไปดูร้านแทนแล้วจะ พาหนูยงซอนไปเถอะ"
"คุณแม่ครับ.."
"แม่บอกให้พาไปก็ไปสิ หนูยงซอนไปเที่ยวกับพี่เขานะลูก"
"ครับคุณแม่ เชิญทางนี้ครับ" ชานยอลลุกขึ้นพร้อมผายมือไปทางประตู ไม่ใช่ว่าเขาอ ยากไปหรอกนะ แต่ในเมื่อมารดาสั่งก็ต้องทำตาม เขาจะหาวิธีหลบยัยเด็กนี่ยังไงดีเนี่ย!!!
"พี่ชานยอลเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" ยงซอนถามร่างสูง
"อะอ่อ!พี่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ น้องยงซอนไปรอที่รถพี่ก่อนได้เลย" ชานยอลยิ้มก่อนเดินเข้าบ้านไป
ชานยอลเดินมาหลบมุมข้างเสา เขาพยามยามคิดวิธีที่จะห่างจากยงซอน แต่ก็คิดไม่ออก ถ้าตอนนี้เจ๊รงของเขาอยู่คงมีความคิดดีดีออกมาบ้าง แต่ตอนนี้ไม่!!! เขาควรทำยังไงดีว่ะ
'Rrrr'
เสียงโทรศัพท์ชานยอลดังขึ้น ชายหนุ่มสบถเล็กน้อยก่อนมารับสาย "ฮัลโหล!!"
[อ้าว!บอสหรอครับ ขอโทษครับผมกดผิด]
เสียงหวานดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ ร่างสูงคลี่ยิ้มบางๆออก หึ!มีวิธีที่จะหลบยงซอนได้แล้ว
"อึนจี!ฉันมีงานพิเศษให้นายทำ"
ร่างบางกระชับเสื้อคลุมเข้ามาหาตัว เมื่อเช้าเธอจะตัดสินใจจะโทรหาโบมีแต่เผอิญกดผิดไปโดนเบอร์เจ้านายมาดเข้มของเขาแทน แถมยังให้เธอโดดงานวันนี้เพื่อไปทำงานที่เจ้านายบอกว่าเป็นงานพิเศษอีก หญิงสาวนั่งลงหน้าร้านพิซซ่าเจ้าเก่าที่พบที่แรกของเธอกับบอส จังหวะนั้นเองรถหรูที่เธอคุ้นเคยก็มาจอดที่หน้าเธอ อึนจีมองไปยังผู้หญิงผมยาวที่นั่งข้างกับบอสของเธอ กระจกรถได้เลื่อนลงมาปรากฏหน้าหญิงสาวคนนั้นชัดเจน
สวย......แฟนบอส?
"ขึ้นรถมาสิ" เสียงทุ้มของบอสของเธอดังขึ้น อึนจีสลัดหัวเล็กน้อยก่อนเปิดประตูด้านหลังและนั่งลง
"ใครหรอคะพี่ชานยอล เพื่อนหรอคะ" เสียงหวานของยงซอนถามขึ้นก่อนปรายตามองหญิงสาว อึนจีมองภายกระจกหน้าหน้าเห็นดวงตาหวานที่แฝงไปด้วยความแข็งกระด้างอยู่
"อ่อนี่อึนจีเป็นพนักงานที่ร้านพี่แล้วก็.....เป็นแฟนพี่ด้วย" อึนจีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
"ฮะ!!" เสียงอึนจีตะโกนขึ้นมา ดวงตาหวานเหลือบไปเห็นกระจกที่ส่องหลังรถพร้อมกับท่าขยิบตาเชิงส่งสัญญามาทางเธอของบอส
"อะอะอ่อ...บอสพูดอย่างงี้ผมก็เขินนะครับ" อึนจีพูดด้วยความเขินอาย
"จะอายทำไมคนรักกันนิเนอะ ใช่ไหมน้องยงซอน" ชานยอลพูดพลางอมยิ้มมาทางยงซอนที่นั่งหน้าบูดหน้าเบี้ยวอยู่ข้างๆ
"ค่ะ!!!" ยงซอนพูดขึ้นพร้อมกระแทกเสียงแรงๆ สร้างความพึงพอใจกับกับชานยิลเป็นอย่างมาก โดยไม่ได้สังเกตร่างบางที่นั่งอยู่ข้างหลังที่นั่งหน้าเป็นเควชั่นมาร์คตัวโตๆอยู่ข้างหลัง
"อึนจีกินนี่สิอร่อยนะ" ชานยอลตักอาหารลงมาใส่จานของอึนจี
"ขอบคุณครับ" อึนจียิ้มแห้งก่อนตักอาหารขึ้นมากิน
"ใจคอนายจะไม่ตักอาหารมาให้ฉันเลยใช่ไหม ฉันน้อยใจนะ" ชานยอลพูดพลางกอดอกงอนเหมือนเด็กๆๆ
"บอสกินกุ้งหน่อยนะครับ จะได้โตๆ" อึนจีพูดพร้อมตักกุ้งตัวโตมาใส่จานชานยอล
"นายก็พูดเล่นตลอดเลย ไม่เป็นไรนายน่ารักขนาดนี้ฉันให้อภัยได้" ชานยอลพูดพลางหยิกแก้มนุ่มๆของอึนจี
"โอ้ย!!ผมเจ็บนะ" อึนจีพูดพลางถูแก้มของตัวเองไปมา ชานยอลเห็นอย่างงั้นก็อดขำกับท่าทางของร่างเล็กที่นั่งๆข้างๆเค้าไม่ได้ แต่ทว่ามีหญิงสาวอีกคนที่มองอาการของคนทั้งคู่ด้วยความโกธร ยงซอนวางตะเกียบลงกับโต๊ะแรงจนทั้งคู่หันมามองที่หญิงสาว
"ยงซอนขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ" ยงซอนพูดพลางหยิบกระเป๋าแบรนด์ดังรุ่นลิมิเต็ดและเดินออกไปทันที
อึนจีมองยงซอนก่อนหันมามองที่ชายหนุ่มยิ้มพร้อมหัวเราะก๊ากข้างๆเธอ "บอสนี่มันอะไรกันแน่ เคลียร์มาเลยนะ"
"หมายถึงยงซอนอ่ะหรอ คือน้องเค้า..."
"ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมหมายถึงเรื่องที่บอสบอกว่าผมเป็นแฟนบอสอ่ะ"
"อ่อ....ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากจะไล่น้องยงซอนไปไกลๆแล้วก็หลีกคำสั่งของคุณแม่ก็เท่านั้น"
"แล้วทำไมต้องเอาผมมาเกี่ยวด้วยล่ะ"
"ก็ตอนนั้นมันประจวบเหมาะพอดีนิ หน่านะช่วยฉันหน่อย เดี๋ยวพาไปกินอาหารจีนเอาป่ะ"
"บอสเห็นผมเป็นคนเห็นแกกินหรือไง"
"จะกินไม่กิน?"
"ก็ได้ เห็นแก่น้ำใจของบอสนะเนี่ย" ร่างเล็กพูดพลางยู่ปากใส่จนมำให้ชานยอลต้องยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
'ปึก'
เสียงกระเป๋าสีพาสเทลของคุณหนูคิมยงซอนดังทำให้ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นทันที "ขอโทษที่ไปนานนะค่ะ" ยงซอนพูดพลางยกปากสีชมพูโอรสที่พึ่งทามาหมาดๆขึ้นเล็กน้อย
"ไม่เป็นไรจะ ทานเลยนะถ้าไม่พอเดี๋ยวพี่สั่งเพิ่ม"
"ยงซอนมีเรื่องจะถามพี่ชานยอลกับพี่อึนจีหน่อยอ่ะค่ะ" ยงซอนพูดพลางยิ้มมุมปาก "พี่ทั้งสองคนคบกันมานานแล้วหรอค่ะ"
"จะ คบกันไปเกือบ2เดือนล่ะ" ชานยอลพูดพลางยิ้มไปมา
"ถ้างั้น...พี่สองคนช่วยหอมแก้มให้ยงซอนดูหน่อยได้ไหมค่ะ คือยงซอนอยากเห็นความน่ารักของพี่ทั้งคู่อ่ะค่ะ"
"ไม่ดีมั้งครับคุณยงซอนที่นี้มันเป็นที่สาธารณะคงไม่เหมาะหรอกครับ" อึนจีพูดพลางโบกมือไปมา
"ไม่ต้องอายหรอดค่ะพี่อึนจี คนรักกันแสดงความรักต่อกัน น่ารักดีออก" ยงซอนพูดพร้อมยิ้มริมฝีปากสีชมพูโอรสขึ้ น
"ไม่ดีหรอกคะ....เฮ้ย" ทันไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ มีแรงสัมผัสมาบริเวณแก้ม อึนจีหันไปทางที่มาของแรงก่อนลูบบริเวณที่โดนก่อนหลบหน้าที่แดงกล่ำอย่างเขินอาย
"โอเคไหมครับน้องยงซอน" ชานยอลพูดพลางยิ้มเห็นฟันครบ32ซี่ ก่อนลงมือคีบแซลมอนเข้าปากอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ค่ะ!!!" ยงซอนพูดอย่างกระแทกเสียงแบบไม่พอใจอย่างแรง
"น้องยงซอนจะไปดูหนังต่อเลยไหมครับ" ชานยอลพูดพลางหันไปทางยงซอนที่หน้าหงิกเหมือนหนูโดนยาเบื่อ
"ไม่ดีกว่าค่ะ ยงซอนขอตัวกลับบ้านก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ" ยงซอนพูดพลางเดินกระแทกส้นเท้าออกไป ชานยอลเห็นผลงานที่ได้ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดัง
"อึนจี นายเห็นหน้ายงซอนเมื่อกี้ป่ะ ฮามากอ่ะ" ชานยอลพูดพลางหัวเราะโดนไม่คำนึงถึงร่างเล็กที่ยังคงก้มหน้าตั้งแต่เมื่อกี้ เพราะอะไรนั้นหรอตั้งแต่เกิดมาจนอายุย่างเข้า25ยังไม่เคยโดนผู้ชายหอมแก้มขนาดนี้ เข้าใจว่าเป็นแฟนหลอกกัน แต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ม้างง
ไอ้จีใจสั่นนะรู้บ้างป่ะ!!!!
"อะไรของนายฮะก้มหน้าอยู่ได้ ไหนเงยหน้าสิ" ชานยอลพูดพลางยดแก้มนุ่มนิ่มของอึนจีขึ้นมา
"ปล่อยผมนะ! บอสอ่ะเล่นผิดกติกา" อึนจีพูดพลางกอดอกไปมา
"ผิดกติกา...ยังไง?"
"ก็บอกผมแค่เล่นเป็นแฟนปลอม ทำไมต้อง...หอมแก้มผมด้วยเล่า!!" อึนจีพลางผลักอกของชานยอลเบาๆ
"ก็ยงซอนอยากดูนิ ถ้าฉันไม่ทำนะมีหวังแผนแตกล้มไม่เป็นท่าแน่" ชานยอลพูดขึ้น "ทำไมนายเขินหรอไง"
"ก็...นั่นแหละ ไม่รู้แล้ว!!" อึนจีพูดพลางเดินออกไปด้วยความเขินอาย ร่างสูงยิ้มออกมาเบาๆก่อนเดินตามไป........
............................................
มาแล้ววววหลีงจากหายไปนานเลยยย คือแบบช่วงนี้ยุ่งมากกก(ก ไก่ ล้านตัว) ทั้งสอบ เรียนต่างๆนานาเลยให้หายไปเลย ตอนนี้อย่าพึ่งหมั่นไส้ยงซอนนะ ถึงในนี้จะร้ายแต่ชีวืตจริงนางน่ารักนะจะบอกให้ ภารกิจครั้งนี้ยังมีต่ออีกนิดนึงแต่ขอตัดเป็นตอนหน้าเนอะ เจอกันตอนหน้านะทุกคนน♡
............................................
มาแล้ววววหลีงจากหายไปนานเลยยย คือแบบช่วงนี้ยุ่งมากกก(ก ไก่ ล้านตัว) ทั้งสอบ เรียนต่างๆนานาเลยให้หายไปเลย ตอนนี้อย่าพึ่งหมั่นไส้ยงซอนนะ ถึงในนี้จะร้ายแต่ชีวืตจริงนางน่ารักนะจะบอกให้ ภารกิจครั้งนี้ยังมีต่ออีกนิดนึงแต่ขอตัดเป็นตอนหน้าเนอะ เจอกันตอนหน้านะทุกคนน♡
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น