ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [exopink] Boy's Cafe♡~

    ลำดับตอนที่ #20 : ทางเลือก

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 59


     

     

     

     

     

     

     

            

     

     

     

              "ที่จริงพี่ไม่ต้องมารับก็ได้นะ ขึ้นรถแปปเดี๋ยวก็ถึง" อึนจีเอ่ยถามสารถีที่อุตส่าห์ขับมารับตนแต่เช้า

              "แปปเดี๋ยวอะไรกัน ตั้งเกือบชั่วโมง พี่คิดถึงจีตายเลย" สารถีหนุ่มพูดพลางหันมายิ้มให้กับคนข้างๆ

              "บ้า" มือเรียวตีเข้าไปที่ต้นแขนแกร่งของชายหนุ่ม

              "จะหวานอะไรก็หัดเกรงใจคนโสดแถวนี้บ้างนะครับ คุณพี่สาวคุณพี่เขย" เซฮุนโผล่หน้าออกมาช่องระหว่างเบาะ

             "คุณน้องของแฟนก็หาบ้างสิครับ จะได้ไม่ต้องตาร้อนแบบนี้"

              "ถ้าหาง่ายก็หาไปแล้วสิครับคุณพี่เขย"

              "ฉันรู้ว่าทำไมแกถึงหาแฟนไม่ได้" อึนจีเอ่ย

              "อะไรพี่"

              "ก็แกปากสุนัขไม่รับประทานแบบนี้ไง" อึนจีและชานยอลหัวเราะออกมาก่อนจะหันมาไฮไฟว์กัน

              "พี่จีอ่ะ!!!!!" เซฮุนพูดพลางกอดอกทำหน้างอน

     

     

     

     

     

     

     

              บรรยากาศภายในร้านบอยคาเฟ่ต์แน่นขนัดไปด้วยผู้คนเหมือนกันทุกวัน หลังจากที่เหล่านักชิมตบเท้าเข้ามาชิมอาหารและนำไปรีวิวในโซเชี่ยลของตัวเอง ผู้คนจึงแห่กันเข้ามาจนโต๊ะเต็มเกือบทั้งวัน

              "เหนื่อยไหม" ชานยอลเดินเข้ามาหาแฟนสาวก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเม็ดเหงื่อที่ผุดตามใบหน้านวล

              "ขอบคุณค่ะ"

              "พักก่อนก็ได้นะ"

              "ไม่เป็นไรค่ะ จียังไหว เดี๋ยวจีขอตัวไปเสิร์ฟอาหารก่อนนะคะ" ร่างบางยิ้มพลางยกอาหารขึ้นไปเสริฟ์

              "ดื้อจริงๆ" ชานยอลพูดพลางส่ายหน้าให้กับอาการดื้อของแฟนสาว

              Rrrrr

              เสียงโทรศัพท์ของอึนจีดังขึ้น หญิงสาววางถาดเสิร์ฟอาหารไว้บนเคาท์เตอร์ก่อนมือเรียวจะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ตรงกระเป๋ากางเกงขึ้นมา

              "สวัสดีคะ" เสียงหวานกล่าวทักทาย เสียงปลายสายกล่าวถึงธุระที่จะบอก ดวงตาคู่สวยค่อยๆสั่นระริกขึ้นมาพร้อมกับริมฝีปากสีพีชที่สั่นเช่นกัน น้ำตาใสเริ่มปริ่มบริเวณดวงตา ร่างบางทรุดลงกับพื้น ชานยอลจึงเข้าไปคว้าตัวของหญิงสาวเอาไว้ก่อนที่จะถามถึงสาเหตุด้วยความตกใจ

              "จีเป็นอะไร"

              "พี่ชาน..ป๊า...ฮึก...ป๊า..ป๊าเข้าโรงบาล" ร่างเล็กซุกหน้าเข้าแผ่นอกกว้างของคนตรงหน้า น้ำตาเริ่มไหลออกมาจนชุ่มเสื้อของชายหนุ่ม ชานยอลยกมือหนาของตัวเองลูบไปที่ผมสีน้ำตาลนุ่มของอึนจี

              "ใจเย็นก่อนนะ ป๊าไม่เป็นอะไรหรอก"

              "พี่ชาน จีขอไปหาป๊าได้ไหม ตอนนี้เลย" อึนจีเงยหน้าขึ้นมาจากแผ่นอก

              "ถ้างั้นพี่ไปด้วย"

     

     

     

     

     

     

     

              ณ โรงพยาบาลปูซาน

              "ป๊า!!" อึนจีโผเข้ากอดร่างของป๊าเธอ สายระโยงระยางที่ติดกับเฮียพูจียิ่งทำให้หัวใจของเธอบีบแน่นขึ้นไปอีก "พี่แทคยอน ป๊าเป็นอะไรคะ" อึนจีถาม'อ๊คแทคยอน' ผู้ช่วยของป๊าเธอ ที่ยืนก้มหน้าเพื่อปิดบังอาการของตน

              "หมอบอกว่าเฮียหัวใจวายเฉียบพลัน เฮียรู้เรื่องที่แพปลาของเราติดหนี้เฮียมุนซอล ยิ่งเฮียสูบบุหรี่ด้วย อาการเลยกำเริบ" แทคยอนพูดพลางปาดน้ำตาของตัวเองไปด้วย

              "ป๊าาา" อึนจียิ่งได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ยิ่งร้องไห้ออกมาเป็นยกใหญ่

              "ป๊าไม่เป็นอะไรหรอกจี สมัยนี้หมอเก่งจะตายไป เชื่อพี่สิ" ชานยอลปลอบแฟนสาว อึนจีพยักหน้าก่อนที่จะหยิบมือกร้านของป๊าขึ้นมากุมไว้

     

     

     

     

     

     

     

              ณ แพปลาตระกูลจอง

              "จีกินข้าวหน่อยนะ" ชานยอลยกถาดข้าวต้มมาวางไว้บนโต๊ะ อึนจีมองเล็กน้อยก่อนเลื่อนถ้วยออกห่างจากตัว

              "จีไม่หิว" อึนจีพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

              "แต่จีต้องกินนะ ถ้าเป็นอะไรไปอีกคนจะทำยังไง มาเดี๋ยวพี่ป้อน" ชานยอลเลื่อนเก้าอี้มาข้างหน้าหญิงสาว มือหนาตักข้าวต้มขึ้นก่อนจะนำมาจ่อที่ริมฝีปากบาง อึนจีมองอาหารตรงหน้าก่อนจะอ้าปากขึ้น "จีของพี่เก่งที่สุดเลย" ชานยอลเอื้อมมือหน้าลูบเข้าไปที่ลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อน

              ก๊อก ก๊อก ก๊อก

              "พี่ขอเข้าไปนะ" แทคยอนเปิดประตูเข้ามาในห้อง

              "พี่แทคยอนมีอะไรหรือเปล่าคะ" อึนจีถาม

              "มีโทรศัพท์มาถึงเราหนะ" แทคยอนยื่นโทรศัพท์ส่งให้อึนจีก่อนออกไป

              "สวัสดีค่ะ"

              [สวัสดีครับ พอดีเจ้านายผมอยากคุยกับคุณหน่อย ออกมาเจอได้ไหมครับ]

              "เจ้านายของนายคือใคร?" เสียงหวานเอ่ยถาม

              [ขอคำตอบด้วยครับ]

              "ฉันจะไว้ใจนายได้แค่ไหน"

              [เอาอย่างงี้ครับ เจ้านายมีข้อเสนอพิเศษที่จะช่วยเฮียพูจีให้หมดหนี้ได้แล้วค่ารักษาพยาบาลต่างๆเจ้านายผมจะออกให้ทั้งหมด แค่นี้พอจะให้คุณไว้ใจได้ไหมครับ]

              "ตกลง ให้ฉันไปเจอนายได้ที่ไหน"

              [6โมงเย็น ที่ร้าน××ครับ]

              "โอเค เดี๋ยวฉันจะไป"

              [อ่อ ผมลืมบอกไป เจ้านายผมชื่อ 'ชเวมินโฮ' คุณน่าจะรู้จักดีนะครับ]

     

     

     

     

     

     

     

              ณ ร้านอาหาร××

              "จีพี่ไม่ไว้ใจเลย ยิ่งเจ้านายหมอนั่นเป็นลูกของเฮียมุนซอลด้วย พี่ยิ่งไม่ไว้ใจเข้าไปใหญ่" ใช่แล้ว!!เจ้านายของหมอนั่นคือชเวมินโฮ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ'ชเวมุนซอล' เจ้าของแพปลาที่ใหญ่พอๆกับแพปลาของเฮียพูจี แถมยังเป็น'ว่าที่คู่หมั้น'ของอึนจีอีกด้วย

              "มันเป็นทางเลือกสุดท้ายที่จะช่วยป๊าได้ พี่ชานไม่ต้องห่วงจีนะ"

              "พี่ไว้ใจจี แต่พี่ไม่ไว้ใจไอ้มินโฮนั่น"

              "หน่านะ!จีไม่ให้นายมินโฮนั่นทำอะไรจีได้หรอก"

              "ถ้าจีรับปากพี่สบายใจ"

              "พี่ชานระหว่างที่จีคุยกับนายมินโฮ พี่อย่าพึ่งอารมณ์ร้อนหรือใช้กำลังเด็ดขาด จีไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้น"

              "ก็ได้พี่สัญญา"

              "สวัสดีครับ รอนานไหมครับ" ชายในชุดเสื้อเชิ๊ตที่ตัดเย็บอย่างปราณีตกับกางเกงผ้าสีดำเอ่ยขึ้นก่อนลากเก้าอี้แล้วนั่งลง "สวัสดีครับ คุณอาจจะรู้จักผมมาบ้างแล้ว อย่างนั้นผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการหรือกันนะครับ ผมชเวมินโฮครับ"

              "ฉันจองอึนจีค่ะ แล้วนี่.."

              "ผมปาร์คชานยอล เป็นแฟนของอึนจีครับ" ชานยอลเอาแขนมาโอบไหล่ร่างบางไว้กับตัว ที่เขาแย่งอึนจีพูดก็เพราะว่าหมอนั่น!!เล่นส่งสายตากรุ้มกริ่มมาทางแฟนเขานะสิ!!

              "สวัสดีครับคุณอึนจี แล้วก็คุณชานยอล" มินโฮหันมายิ้มมุมปากส่งให้กับชานยอล

              "คุณมีอะไรจะพูดกับฉันหรอคะ"

              "ผมว่าเราสั่งอาหารก่อนดีกว่านะครับ การคุยจะได้ไหลลื่น น้องครับๆสั่งอาหารหน่อยครับ" มินโฮกวักมือเรียกบริกรมา "สั่งได้เลยนะครับ ผมเลี้ยงเอง"

              "ดีเลยครับ ผมจะได้ประหยัดตังค์ด้วย" ชานยอลยิ้มกวนๆส่งให้

              "พี่ชาน!!" อึนจีส่งสายตาพิฆาตมาทางชานยอล ส่วนเจ้าตัวก็ยิ้มไม่สนใจก่อนจะก้มลงไปดูเมนู

              "คุณอึนจีลองทานสปาเก็ตตี้ไวท์ซอสของที่นี่สิครับ อร่อยมากเลยนะครับ" มินโฮชี้ที่ไปที่รูปภาพในเมนูให้อึนจีดู

              "น่ากินจริงๆด้วยครับ ผมเอาจานนี้แหละครับ จีเอาด้วยใช่ไหม งั้นสองจานเลยครับคุณมินโฮ" ชานยอลยิ้มส่งให้กับมินโฮ

              "งั้นเอาสปาเก็ตตี้ไวท์ซอส2ที่ครับ ส่วนผมเอาสเต็กปลาแซลม่อนครับ" บริกรหนุ่มโค้งตัวก่อนเดินจากไป

              "คุณมินโฮมีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ"

              "เดี๋ยวสิครับ รออาหารมาก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน"

     

     

     

              "เชิญทานได้เลยครับ" มินโฮหยิบมีดขึ้นมาหั่นสเต็กปลาแซลม่อนก่อนจะตักให้กับอึนจี "คุณอึนจีลองทานดูนะครับ จานนี้เป็นท็อปไฟว์ของร้านเลยนะครับ"

              "อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆด้วยครับ" เสียงของชานยอลดังขึ้น หลังจากที่เขาให้ส้อมจิ้มปลาแซลม่อนในจานของอึนจีมากิน

              "พี่ชาน!!" อึนจีหันไปส่งสายตาพิฆาตอีกรอบ

              "ถ้างั้นผมว่าได้เวลาสมควรแล้วนะครับที่จะเข้าเรื่องของเราได้สักที" มินโฮยิ้ม

              "ผมว่าควรเข้าตั้งนานแล้วล่ะครับ" ชานยอลพูดขึ้นมา

              "ครับ อย่างที่พวกคุณรู้กันนะครับว่าเฮียพูจีติดหนี้คุณพ่อผมเป็นจำนวนมากแถมยังต้องเสียค่ารักษาพยาบาลอีกตั้งเยอะ.."

              "คุณมินโฮมีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่าค่ะ"

              "ครับ ผมมีข้อเสนอพิเศษให้กับคุณ ผมจะยกหนี้ให้กับคุณทั้งหมดแล้วจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลของเฮียพูจีให้ทั้งหมด แต่คุณอึนจี...." มินโฮเว้นระยะสักพัก สายตาคมหันไปทางชานยอลก่อนยิ้มมุมปากเล็กน้อย "คุณอึนจีต้องแต่งงานกับผม!!"

              "!!!!"

     

     

     

     

     

     

     

    ________________________________

    มีความไบโพล่าห์ในตอนนี้สูงมากกกกกกกกกกก คืออะไร ตอนต้นหวาน กลางเศร้า เกือบท้ายมันส์ ท้ายมีความตะลึง อย่าว่าแต่ทุกคนงงกันเลย เราเองก็งงเหมือนกัน555555

     

    ตอนนี้ยังไม่ม่ามากเท่าไหร่ ตอนหน้าสิม่า+มันส์แน่นอน มีหรือพี่ชานของเราจะปล่อยนุ้งจีให้กับคนอื่นง่ายๆ ตอนต่อไปเตรียมปูเสื่อรอได้เลย

     

    ก็หาสปอยได้ที่ #ฟิคของเฟินเอง ในทวิตเหมือนเดิมเนอะ แวะไปเยี่ยมเยียน ไปหวีด ไปตามนิยายทั้งสามเรื่องได้ที่นี้ ส่วนทวิตส่วนตัวของเรา @_fernp เนอะ มาไดเร็กคุย/บ่น/ปรึกษากับเราได้นะ

     

    รักส์ทุกคน

    จากเราคนเดิมเพิ่มเติมคือจะไม่ดองนิยายแล้ววว

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×