ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เดตแรก
"ฉันช่วยนะ" ชานยอลหยิบตะกร้าจานในมือของอึนจีก่อนที่จะไปวางตรงรวมกับจานก่อนหน้านี้
"ขอบคุณนะครับ" ชายหนุ่มยีลงไปที่ผมสีน้ำตาลอ่อนท่ามกลางสายตาของเหล่าชาวแก๊งค์ที่ยืนรวมตัวกันแบบไม่ได้นัดหมายหน้าเคาท์เตอร์ที่เชื่อมกับห้องครัว
"สองคนนั้นดูเหมือนแฟนกันเลยว่าไหม" คยองซูผู้ที่ไม่รู้อะไรเลยถาม
"พี่ไปอยู่ไหนมา ไม่รู้หรอว่าสองคนนั้นเค้าแบบ..คบกันอยู่อ่ะ" ประโยคท้ายเซฮุนกระซิบเบาเพื่อไม่ให้คนที่ถูกพูดถึงได้ยิน
"จริงอ่ะ?" คราวนี้พี่ใหญ่เป็นคนพูดบ้าง น้องเล็กอย่างเซฮุนจึงพยักหน้า "ไม่น่าล่ะช่วงนี้ตัวติดอย่างกับปาท่องโก๋ แต่พี่ว่าทั้งชานยอลแล้วก็อึนจีดูเหมาะกันดีนะ น่ารักดี"
"ฉันเห็นด้วยกับเฮียนะ ดูเหมาะกันจริงๆ" คยองซูเอ่ย
"ผมลงอีกเสียง ตั้งแต่เห็นพี่จีมาตั้งแต่เด็กจนโตขนาดนี้ ไม่เคยเห็นพี่แกดูมีความสุขขนาดนี้เลย"
ปึก
เสียงวางเมนูของร้านลงบนเคาท์เตอร์ขนาดเกินเดซิเบลปกติดังขึ้น ทั้งสามที่กำลังพูดคุยกับแบบออกรสจึงหยุดชะงักก่อนจะหันไปทางมนุษย์ผิวสีแทน(ที่จะขาว?)ที่ยืนหน้าไม่รับบุญอยู่ข้างๆ
"เป็นอะไรของนาย" คยองซูถาม
"เปล่า" น้ำเสียงโมโนโทนของจงอินดังขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไป ถึงเรื่องจะผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วแต่แผลที่เขาได้รับยังไม่หายขาดเลยทีเดียว
"เป็นอะไรของเขา" เฮียใหญ่พูด
"คืองี้เฮีย คือพี่จงอินอกหัก ต้นเหตุก็มาจากคู่โน้นแหละ" เซฮุนทำหน้าพยักเพยิดไปทางชานยอลและอึนจี
"อย่าบอกนะว่า...." ซูโฮเว้นช่วงระยะนึง "จงอินชอบชานยอลอ่ะ!!!"
"ไม่ใช่เฮีย!! พี่จงอินชอบพี่จีต่างหาก" เซฮุนพูดพร้อมกรอกตามองบนเพราะไม่คิดว่าเฮียที่คนทั้งร้านเคารพ(ยกเว้นคุณโชรงที่ดูเหมือนว่าเฮียแกจะเคารพคุณโชรงมากกว่า)จะคิดตื้นๆได้ขนาดนี้
"งั้นก็เป็นรักสามเศร้าอ่ะดิ" เซฮุนดีดนิ้วพร้อมกับชี้มาทางคยองซู
"รักสามเศร้าอะไรกันห๊ะ!!ไปเตรียมเปิดร้านได้แล้วไป!!" โชรงที่โผล่มาจากด้านหลังพูด ทำให้เหล่าพนักงานวงแตกไปทันที "นี่นาย นายก็อายุมากขนาดนี้แล้วก็น่าจะบอกให้พวกนั้นไปทำงานกัน ไม่ใช่มาชวนกันจับกลุ่มคุยแบบนี้ แถมยังเป็นเรื่องชานยอลด้วย ถ้าชานยอลรู้นะเรื่องใหญ่แน่!!"
"แล้วคุณรู้เรื่องชานยอลกับอึนจีหรือยัง" โชรงเบิกตากว้างก่อนหันขวับส่งตามาหาซูโฮ
"เรื่องอะไรอ่ะ?" น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะป็นเสียงสองของหญิงสาวดังขึ้น
"อ้าวคุณ! คุณก็อายุมากขนาดนี้แล้วก็น่าจะไปทำงานนะ ไม่ใช่มาชวนจับกลุ่มคุย แถมเป็นเรื่องชานยอลอีก ถ้าชานยอลรู้นะเรื่องใหญ่แน่!!" ซูโฮเลียนแบบคำพูดของโชรงทำให้โชรงหัวร้อนขึ้นมาทันที
"นี่นายย้อนฉันหรอห๊ะ!!" โชรงพูดไม่พอยังกระหน่ำตีไปที่ต้นแขนของชายหนุ่มอย่างแรง
"เซฮุนดูนั่นดิ" คยองซูที่ผันตัวจากคนเงียบประจำร้านเป็นคนขาจิ้นเอ่ยพร้อมชี้ไปทางโชรงกับซูโฮ
"คู่นี้ผมว่าไม่ธรรมดา ไม่นานหรอกได้กันชัวร์!!"
"พูดเกินไป!!"
"ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ผมหมายถึงเป็นแฟนกันชัวร์ พี่คิดอะไรของพี่เนี่ย"
"ช่างเหอะ ฉันเข้าไปในครัวก่อนนะ" ทั้งคู่แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน
"อึนจีไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยสิ" ชานยอลเอ่ย
"ตอนนี้เนี่ยนะครับ? ค่อยไปตอนเย็นก็ได้นะครับ" อึนจีพูดเพราะช่วงนี้เป็นช่วงบ่ายๆซึ่งก็มีลูกค้าเข้าร้านค่อนข้างเยอะ
"ตอนนี้แหละไปกันเถอะ เจ้ฝากร้านด้วยนะครับ" ชานยอลคว้ามือของร่างเล็กก่อนตรงหน้าพร้อมกับตะโกนบอกพี่สาวที่เสริฟ์อาหารอยู่
ผ่านไปสักพักรถยนต์ของชานยอลจอดตรงหน้าตึกคูหาสองชั้นที่ตั้งริมถนนใหญ่ "ลงกันเถอะ"
"ดะ เดี๋ยวครับ บอส!!" อึนจียังพูดไม่จบประโยคแต่ชานยอลลงไปแล้วทำให้ร่างเล็กต้องลงมาโดยปริยาย
"ไหนบอสบอกว่ามาซื้อของไงครับ ทำไมถึงมาที่นี้?" อึนจีพูดพร้อมหันไปทางร้านเสื้อผ้า
"ถ้าฉันบอกว่าจะพาไปเดต นายจะยอมมาไหมล่ะ เข้าไปข้างในเถอะ" อึนจีดึงมือของชานยอลเอาไว้ทางคนถูกดึงจึงหันมา
"แล้วบอสไม่ห่วงร้านหรอครับ คนในร้านอีกจะมองว่ายังไง"
"เรื่องร้านอ่ะก็มีเจ้ดูอยู่ ส่วนคนในร้านนายไม่สังเกตเห็นหรอว่าพวกนั้นเหมือนรู้เรื่องของเราแล้ว นายไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้ามีอะไรฉันจัดการเอง" อึนจีหน้างอเล็กน้อยก่อนจะเดินไปตามแรงจูงของคนข้างหน้า
"นี่!ใส่เสื้อคู่กันไหม แบบนี้อ่ะ" ชานยอลหยิบเสื้อแขนยาวที่มีฮู้ดสีขาวขึ้นมาสองตัว
"แล้วแต่บอสเลยครับ ผมได้หมด"
"งั้นเอาสองตัวนี้หรือกันเนอะ" ชานยอลหยิบเสื้อแขนยาวมีฮู้ดขึ้นมาสองตัวไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงินก่อนจะนำไปเปลี่ยน
สวนสาธารณะระแวกใกล้เคียงเป็นสถานที่แรกที่ทั้งคู่มาเดตกันหลังจากตกลงเป็นแฟนกัน อึนจีกับชานยอลนั่งลงบนผ้าปูที่เช่ามา จากจุดบริการ ส่วนรอบข้างก็มีอาหารและเครื่องดื่มที่ทั้งคู่ซื้อมาจากมินิมาร์ต
"คิดยังไงถึงพาผมมาเดตครับเนี่ย" อึนจีพูด
"ก็หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเลย ฉันก็เลยอยากพามา" ชานยอลพูดพลางกัดคิมบับที่ซื้อมาด้วย "ที่จริงถ้าวันที่พ่อนายไม่จะพาตัวนายกลับไป ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเริ่มจะรักนาย ต้องขอบคุณพ่อนายเลยรู้ไหม"
"แล้วบอสไม่กลัวคนอื่นจะมองหรอกครับว่ามาชอบกับผู้ชาย" ถึงอึนจีจะเป็นผู้หญิงแต่สถานะปัจจุบันที่เธอเป็นอยู่คือผู้ชาย เธอจึงอยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกันแน่
"ใครว่าแฟนฉันเป็นผู้ชายล่ะ เป็นผู้หญิงต่างหากใช่ไหม?"
"บะ บอสรู้!!" อึนจีเบิกตากว้างทันที เธอมั่นใจว่าเรื่องที่เธอเป็นผู้หญิงมีเพียงเซฮุน คุณโชรงและจงอินเท่านั้น ซึ่งเธอไม่เคยบอกเรื่องนี้กับชานยอลเลย
"ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย คนที่ร้านไม่มีใครบอกหรอก ฉันรู้เพราะตอนที่พ่อเธอมาต่างหาก" ชานยอลเปลี่ยนสรรพนามการเรียกใหม่ทันที
"ละแล้วบอสไม่โกรธผม..เออ..ฉันหรอคะ" อึนจีที่บัดนี้ตัวหดลงไปเหลือแค่1นิ้วจากความผิดก้อนโตที่เธอกระทำ
"โกรธ" ชานยอลพูดพลางกอดอกแล้วหันไปอีกทางซึ่งร่างเล็กตรงหน้ามองเขาด้วยใบหน้าเศร้าลงทันที "โกรธเพราะเธอเรียกฉันแบบเต็มยศนี่แหละ"
"คะ?" อึนจีถามด้วยความงุนงง
"ก็นะ คนเราเป็นแฟนกันแล้วจะให้มาเรียกว่าบอสได้ไงล่ะ เราลองมาเรียกแบบกันเองดีไหม อึนจีอ่า~" ชานยอลพูดพลางทำท่าแบ้วๆใส่อึนจี
"แล้วจะให้ฉะ..ให้จีเรียกบอสว่ายังไงดีคะแต่ขออย่างหนึ่งเลยนะไม่เอาที่รักหรือตัวเองได้ไหมอ่ะ มันดูขนลุกยังไงก็ไม่รู้" อึนจีพูดพลางลูบแขนของตัวเอง
"เธอนี่ไม่มีความโรแมนติกเลยนะ"
"ก็จีไม่ชอบนี่ ไม่รู้ล่ะ!ให้ตายยังไงจีก็จะไม่เรียกบอสว่าที่รักหรือตัวเองแน่ๆ" อึนจีพูดพลางยู่ปากเล็กน้อย
"ถ้างั้นเธอเรียกฉันว่าพี่ชานยอลหรือกัน ดีไหม?"
"ดีคะพี่ชานยอล" อึนจียิ้มออกมาถึงจะเขินๆเล็กน้อยแต่มันก็ดีกว่าเรียกตัวเองหรือที่รัก
"เธอเองก็ควรบอกคนในร้านได้แล้วนะว่าเธอคือใครกันแน่"
"จีก็กะจะบอกอยู่เหมือนกันค่ะ ยิ่งทิ้งไว้นานจียิ่งรู้สึกผิด"
"ดีมาก" ชายยอลยีลงไปที่ศีรษะของอึนจีอีกครั้ง
"พี่ชานยอลอ่ะ หัวจียุ่งหมดแล้ว" อึนจีพูดพลางจัดผมให้เข้าที่เหมือนเดิม ใบหน้าหวานยู่ลงทันที ชานยอลขำกับท่าทางของหญิงสาวตรงหน้า
เย็นวันนั้น
หลังจากที่เก็บร้านและเคลียร์ของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทุกคนจึงมารวมตัวที่กลางร้านตามที่ชานยอลเรียกมา
"คือวันนี้ฉันมีอะไรจะบอกทุกคน แต่คือเรื่องนี้ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรจะทำแต่ฉันจำเป็นจริงๆ หวังว่าทุกคนคงจะไม่โกรธฉันนะ" อึนจีเม้มปากแน่น ใบหน้าหวานเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา ตอนที่คิดเธอมั่นใจว่าเธอพูดมันได้แน่นอนแต่พอเอาเข้าจริงเธอกลับกลัวอย่างบอกไม่ถูก
"มีเรื่องอะไรก็พูดมาเถอะ" โชรงเอ่ย ตามเซ้นต์ของเธอ เธอก็พอเดาได้ว่าอึนจีจะพูดเรื่องอะไร
"คือ..ฉัน....ฉันเป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิงแท้ๆตั้งแต่เกิด" พูดแล้ว เธอพูดออกมาแล้ว!!! ใบหน้าหวานหลุบต่ำลงเพื่อหลบหน้าของทุกคนที่เธอคิดว่าตอนนี้ทุกคนคงโกรธเธอแล้วแน่ๆ เหล่าชาวแก๊งค์ที่ยังไม่รู้เรื่องหน้าเหวอออกมาทันที ส่วนคนที่รู้แล้วก็รู้สึกเฉยๆแต่ก็คงไม่คิดว่าอึนจีจะกล้าพูดขนาดนี้
"เธอเป็นผู้หญิงจริงๆหรอ" คยองซูเอ่ย
"ใช่ ฉันขอโทษนะที่โกหกนายอ่ะ คือฉันจำเป็นจริงๆ อย่าโกรธกันเลยนะคยองซู เฮีย"
"พวกเราไม่โกรธเธอหรอก เนอะ!เฮีย" ซูโฮพยักหน้า
"ส่วนอีกเรื่องที่ฉันอยากจะบอกทุกคนคือ" ชานยอลพูดพลางโอบไปที่ไหล่ของอึนจี "ตอนนี้เราสองคนเป็นแฟนกันแล้ว" เสียงหวีดวิ้วดังมาจากเหล่าพนักงานทุกคน ยกเว้นจงอินที่ยังทำหน้าเฉยๆและเดินออกไปข้างนอกร้าน
"จงอิน!! ทุกคนเดี๋ยวฉันมานะ" อึนจีวิ่งตามออกจงอินออกไปนอกร้าน
"จงอินนายยังโกรธฉันอยู่หรอ" อึนจีถาม
"ฉันไม่โกรธเธอหรอกแค่ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เฉยๆ สักพักเดี๋ยวฉันก็หายเองแหละ" จงอินพูดพลางตบบ่าของอึนจี
"ฉันขอโทษนะจงอิน"
"ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก การทำตามเสียงที่หัวใจบอกมันดีแล้วล่ะ ฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน" จงอินโบกมือลาก่อนเดินออกไปท่ามกลางไฟสลัวๆที่เหมือนเป็นเพื่อนในการเดินทางกลับของเขาวันนี้....
______________________
เย้ๆมาแล้วๆ ตอนนี้ทั้งคู่ไปเดตกันแล้วนะยู มีความน่ารักกกก ส่วนจงอินปล่อยให้นางเศร้าไปอีกสักพักจนกว่าจะถึงวันที่นางไปออกเดตเนอะ
ฟิคเรื่องนี้วนมาเกือบท้ายๆเรื่องแล้วนะ บอกเลยว่ามีตอนพิเศษแน่นอน ไม่ใช่แค่ตอนของจงอินเพียงคนเดียวแน่นอน ติดตามกันด้วยนะทุกคน
ขอบคุณที่ติดตามนะ<3
เจอกันตอนหน้าฮับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น