ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : นักสืบคิม
กองไฟสูงขึ้นด้วยปริมาณฟืนที่พึ่งเติมเข้าไป น้ำค้างเริ่มเข้ามาปกคลุมบริเวณกองไฟ เหล่าแก๊งค์พนักงานมานั่งรวมกันพลางกัดบาร์บีคิวที่พึ่งย่างมาหมาดๆ
"พู่~" ร่างที่ถึงบาร์บีคิวไว้ทั้งสองมือออกแรงเป่าไล่ความร้อนออกจากบาบีคิว
"กินของฉันก็ได้ ฉันเป่าเรียบร้อยล่ะ" บอสของเธอที่นั่งบนขอนไม้เดียวกับเธอส่งบาร์บีคิวมาให้ ร่างบางมองเล็กน้อย ชานยอลจึงจัดแจงเปลี่ยนให้อัตโนมัติ "กินได้แล้ว เร็วๆ"
"ขอบคุณครับ" อึนจีกัดบาร์บีคิวในมืออย่างเอร็ดอร่อยแต่การกระทำของทั้งคู่อยู่สายตาของชายผิวสีดำที่นั่งจับจ้องทั้งคู่อยู่
"อะไรของนายอีก จะกินไหมบาร์บีคิว ถ้าไม่กินฉันขอนะ" ไม่ทันขาดคำคยองซูก็แย่งบาร์บีคิวในมือของจงอินไปอย่างง่ายดาย ส่วนคนถูกแย่งได้แต่มองแรงอยู่ข้างๆ
"มาเล่นเกมส์กันเถอะ" พี่ใหญ่อย่างซูโฮกล่าวทำให้เหล่าเด็กๆต่างทำตาประกาบวิบวับทันที "มีใครจะเสนอเกมส์อะไรไหม"
"ผม!!" จงอินยกมือขึ้นหลังจากได้ยินคำเชิญชวนของพี่ใหญ่ ทำให้แผนการที่จะพิสูจน์ความสัมพันธ์ของบอสกับอึนจีก็ผุดขึ้นมาตรงหน้าทันที "เล่นtruth or dareกัน"
"เอาดิ่ๆๆ" เสียงเหล่าสมาชิกเซ็งแซ่ขึ้นมา รอยยิ้มลูซิเฟอร์ของจงอินผุดขึ้นมาทันที
"ผมขอเริ่มก่อน" เซฮุนพูดพร้อมยกมือ "ผมขอถามเฮีย truth or dare ครับ"
"อย่างเฮียtruthแน่นอน"
"หึ!ดีครับ ผมขอถามคุณคิมซูโฮว่า..." เซฮุนเว้นจังหวะการพูดทำให้ทุกคนลุ้นกับคำถามของชายหนุ่ม "เฮียเป็นอะไรกับคุณโชรงครับ!!!!!"
หลังจากจบคำถามเสียงโห่ฮิ้วก็ดังขึ้นมา คนที่ถูกถามกับคนที่อยู่ในถามถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว โดยเฉพาะโชรงที่ก้มหน้าที่แดงๆลงทันที "ตอบมาครับเฮีย!!!" เซฮุนเค้นคำตอบอีกรอบ
"กะ ก็..เจ้านายลูกน้องเหมือนกับพวกนายไง ใช่ไหมคุณ" ซูโฮพูดพลางกระทุ้งไปที่คนข้างๆ
"ใช่ๆ พวกนายก็คิดแปลกๆกัน เดี๋ยวจับหีกเงินรายตัวสักเลยนิ" โชรงเค้นเสียงเข้มซึ่งในใจตอนนี้กับเต้นรัวแปลกๆ
"ก็ตามนั้นครับ ต่อไปเชิญเฮียถามต่อเลย" เซฮุนผายมือไปทางพี่ใหญ่ หลังจากนั้นก็มีคำถามมากมายทั้งฮา ทั้งเปิดความลับกัน จนมาถึงเวลาที่จงอินรอคอยมากที่สุดในการเล่ยเกมส์ครั้งนี้
"ตานายแล้วจงอิน" คยองซูคนที่ถามคนสุดท้ายบอกจงอินคนที่ตัวเองพึ่งถามไปเมื่อกี้
"ผมขอถามทีเดียวสองคนเลยได้ไหมครับ" รอยยิ้มลูซิเฟอร์เผยออกมาจากปากจงอินอีกครั้ง
"เอาสิ!ถามมาเลย" ซูโฮเอ่ย
"ผมขอถามพี่ชานกับอึนจี truth or dare ครับ" จงอินเปรยตามองไปที่ขอนไม้ข้างๆ สร้างความร้อนๆหนาวๆให้กับทั้งคู่อย่างดี "ว่าไงครับ truth or dare เป็นอะไรกันไปครับ อย่าอึ้งกันไปสิ"
"ฉันtruth" ชานยอลโพล่งออกมา
"ฉันก็truthเหมือนกัน" อึนจีพูดพลางเปรยตาไปทางจงอินที่ยิ้มแบบที่เธอไม่รู้สึกว่าไม่ใช่จงอินคนบ้าที่เธอรู้จัก
"ดีเลย ผมขอถามว่าพี่ชานกับอึนจี..เป็นอะไรกันแน่ครับ!!! แฟน คนคุยๆ หรือเจ้านายลูกน้องธรรมดา" จงสิ้นคำถาม เหล่าแก๊งค์บอยคาเฟ่ต์หน้าเหวอออกมาทันที โดยเฉพาะชานยอลกับอึนจีที่เหวอออกมาในขั้นแม๊กซ์ซิมั่ม "ว่าไงตอบมาสิ!!"
"กะ ก็" เสียงของทั้งคู่แผ่วเบา อย่าว่าคำตอบให้จงอินเลย คำตอบให้ตัวทั้งคู่เองก็ยังไม่แน่ชัดสักทีเดียว
เราสองคนเป็นอะไรกันแน่นะ!!!
บรรยายเงียบปกคลุมรอบกองไฟอีกครั้ง โชรงเห็นหน้าน้องชายกับ(ว่าที่)น้องสะใภ้ทีใบหน้าที่กระอักกระอ่วน เธอจึงต้องทำอะไรบางอย่างเผื่อตัดบรรยากาศแบบนี้ออกสักที!!! "ฮ้าว~ ฉันง่วงแล้วล่ะ ไปนอนกันเถอะ พรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้าใช่ไหมนายซูโฮ"
ผู้ถูกเรียกสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนหันมาทางหญิงสาวที่ขยิบตาส่งสัญญาณให้กับเขา ตามน้ำก็ตามน้ำว่ะ!!! "ชะ ใช่ๆ รีบนอนกันเถอะ เดี๋ยวถ้าพรุ่งนี้ออกสายรถจะติดนะ"
เหล่าเด็กดีศรีบอยคาเฟ่ต์(?)ต่างก็หาวต่อๆกันเป็นทอดๆ เหมือนคำที่เขาชอบเรียกกันว่า 'อุปทานหมู่' ต่างคนก็ต่างขอตัวไปนอนรวมถึงคู่พระนางแห่งคำถามของจงอินก็ด้วย จงอินเห็นอาการของแต่ละคนก็สบถออกมาอย่างหัวเสียกับการที่แผนที่วางไว้อย่างดิบดีล้มไม่เป็นท่าเพียงพอการอุปทานหมู่สักครู่ "หนอย!! อย่าคิดนะว่าคนอย่างคิมจงอินจะยอมแพ้ง่ายๆ นักสืบคิมคนนี้นี่แหละเค้นความจริงออกมาเอง!!"
"ฝันดีนะอึนจี" ชานยอลเดินมาส่งอึนจีหน้าเต็นท์ ใบหน้าคนที่ยิ้มง่ายกับดูหมองๆลงได้อย่างชัดเจน ชานยอลจึงเชิดคางของคนตัวเล็กขึ้น "เป็นอะไรไปฮะ"
"คือ...ผมคิดอะไรนิดหน่อยครับ" อึนจีพูดพลางยิ้มเจื่อนๆ
"เรื่องคำถามของจงอินใช่ไหม" ร่างเล็กหลบตาของคนตัวสูงกว่า "อึนจี ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้สำหรับนาย ฉันอยู่ในสถานะอะไร แต่สำหรับฉันตอนนี้ นายอยู่ในสถานะคนพิเศษรู้ไว้ด้วย"
อึนจีเงยหน้ามามองชานยอล ดวงตาของคนตัวโตสุกใสอย่างประหลาด ตอนนี้ในใจของเธอจาก ที่แห้งเหี่ยวเพราะคำถามของจงอิน กลับกลายชุ่มชื้นอย่างบอกไม่ถูก แต่ทว่ากลับมีลมเป็นระลอกๆคอยพัดความชุ่มชื้นออกไป ลมที่ว่าก็คือตอนนี้เธอยังไม่ได้บอกว่าตัวตนที่แท้ของจองอึนจีคนนี้เป็นใครกันแน่!!! แล้วทำไมบอสถึงมาชอบผู้ชาย(ที่ปลอมตัวมา)อย่างเค้าล่ะ
"ทำหน้ามุ่ยอีกล่ะ เป็นอะไรฮะ!!"
"คือที่บอสว่าผมเป็นคนพิเศษ...คือผมเป็นผู้ชายนะครับ แล้วแบบว่า.."
"555แล้วไงล่ะ ผู้ชายก็ผู้ชายดิ ฉันไม่แคร์หรอก เข้านอนได้แล้วไปเร็วๆ" ชานยอลดันตัวของร่างบางเข้าไปในเต็นท์ พลางอมยิ้มมุมปาก
เธอพลาดแล้วล่ะอึนจี!!!!
เช้าวันรุ่งขึ้น
จงอินที่นอนคิดแผนการทั้งคืนจนกว่าจะหลับก็เกือบเช้ายกกาแฟขึ้นมาดื่มแก้อาการง่วงยามเช้า ชายหนุ่มเดินมานั่งที่ข้างๆสำนักงานของที่ตั้งแคมป์พลางในหัวก็วางแผนเหมือนเดิม
อึนจีที่ตื่นมาแล้วพบอาการผิดปกติเล็กน้อยตามประสาผู้หญิงอย่างเราๆ "ปวดท้องจัง วันนี้วันที่เท่าไหร่แล้วว่ะ เมื่อวาน23 วันนี้24 ชิบหาย!!! เอาไงดีว่ะไม่ได้เอาผ้าอนามัยมาด้วย จริงสิ!ยืมคุณโชรงก็ได้นี่หน่า แต่นี่พึ่งจะหกกว่าโมงนี่หว่า คุณโชรงคงยังไม่ตื่น งั้น!!ไปซื้อที่สำนักงานก็ได้นี่" ว่าแล้วอึนจีก็หยิบกระเป๋าสตางค์สีหนังของตัวเองก้อนมุ่งหน้าไปทางสำนักงานทันที
ร่างบางที่คุ้นเคยสายตาของจงอินเดินไปในสำนักงานที่ตั้งแคมป์ จงอินไม่รอช้าจึงเดินตามไปเข้าทันที
จงอินเดินตามอึนจีที่มาหยุดบริเวณชั้นวางผ้าอนามัย ชายหนุ่มขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความสงสัย "อึนจีเป็นผู้ชายแล้วไหงมาซื้อผ้าอนามัยว่ะ นอกเสียจากว่า....ฮะ!!อึนจีเป็นผู้หญิง ใช่ต้องใช่แน่ๆ ไม่น่าล่ะถึงดูบอบบางเกินชายแบบนี้ เสร็จฉันแล้วล่ะอึนจี หึ!"
"นี่ครับ" พนักงานประจำสำนักงานยื่นผ้าอนามัยที่ใส่ถุงพลาสติกเรียบร้องให้กับอึนจี
"ขอบคุณครับ" อึนจียิ้มเล็กน้อยก่อนหันหลังไปพบกับลูซิเฟอร์คนเดิมที่ทำให้เธอเกินสับสนเมื่อวาน จงอินใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเล็กน้อยก่อนเดินเข้ามาใกล้ๆอึนจี
"ซื้ออะไรหรออึนจี"
"พะ พวกของใช้นะ ฉันไปก่อนนะ" อึนจีที่ไม่เบี่ยงหลบไม่ทันถูกมือของจงอินคว้าเอาไว้ก่อน "นายมีอะไร"
"ก็อยากจะดูพวกที่ชอบหลอกตบตาชาวบ้านไงล่ะ" จงอินคว้าถุงพลาสติกที่อึนจีถือไปอย่างง่ายดายก่อนจะเปิดดูของข้างใน "เดี๋ยวนี้นายใช้ผ้าอนามัยด้วยหรอ แต่เอ๊ะ!นายเป็นผู้ชายนิหรือว่านายจะไม่ใช่ผู้ชายฮะอึนจี!!"
"ฉัน.." เหมือนมีก้อนบางอย่างมาจุกที่คอของหญิงสาว จะเอาไงดีไอ้จีเอ้ย!!!
"นายจะบอกฉันดีดีหรือจะให้ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่ชานฮะ!!"
"อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกบอสนะ!!"
"งั้นก็ตอบฉันสิว่านายเป็นผู้หญิงใช่ไหม!!"
"ฉะ ฉัน....ใช่ฉันเป็นผู้หญิง แต่นายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเลยนะ ถือว่าฉันขอร้อง ได้โปรดนะจงอิน นะนะนะ" อึนจีที่น้ำตาคลอเบ้ากุมมือของจงอินก่อนทำสายตาอ้อนวอนให้กับชายหนุ่ม
ทางด้านชายหนุ่มที่โดนดาเมจความอ้อนของอึนจี ทำให้ใจกระตุกไปวูบนึง ก่อนจะเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเรื่อยๆและเรื่อยๆ 'เป็นอะไรไปว่ะไอ้จงอิน'
"จงอินฉันขอร้องนะ ฉันมีความจำเป็นจริงๆนะจงอิน" ด้วยพลังดาเมจที่พัฒนาไปอีกเลเวลทำให้หน้าจงอินเริ่มฉีดสีขึ้นมาก่อนจะทำลายล้างความแค้นที่สั่งสมมานับ1วัน
คิมจงอิน K.O. แล้วครับรีดทุกคน...
"กะก็ได้"
"จงอินขอบคุณนะขอบคุณ" อึนจีกระโดดกอดจงอินด้วยความดีใจ แต่คนที่โดนไม่ดีใจด้วยนะสิ เพราะอะไรนั่นหรอ?? พลังดาเมจมาฆ่าเค้าอีกรอบแล้วล่ะสิ!!!
"ออกก่อนอึนจี ฉะ ฉันไปเก็บของก่อนนะ แล้วเจอกัน" จงอินเดินออกไปด้วยใจที่เต้นถี่ๆขึ้นเรื่อยๆ แต่คนที่มัวยืนยิ้มอยู่ก็หารู้ไม่เลยว่าเมื่อกี้ลูกอ้อนมีพลังดาเมจทำลายล้างต่อใจจงอินแค่ไหน!!!
"เด็กๆขึ้นรถเลย" ซูโฮกลับมานั่งประจำตำแหน่งสารถีที่มีตุ๊กตาหน้ารถเป็นโชรงเหมือรเดิม ส่วนข้างหลังรถทุกคนก็นั่งเหมือนแต่ที่เพิ่มเติมคือจงอินที่นั่งค้างเหมือนรูปปั้น
"ไฮ~ เพื่อนๆชาวโซเชียลทุกคน เซฮุนกลับมาแล้วคร้าบบ วันนี้เราจะกลับโซลแล้วครับ เพราะงั้นพรุ่งนี้อย่าลืมมาร้านเราเยอะนะคร้าบบบ เอาล่ะขออ่านเม้นแปบ
'พี่ฮุนน่ารักจังเลยค่ะ จากน้องซานะ shy shy shy' น้องซานะก็น่ารักเหมือนกันครับ
'ฮุนนี่อ่าาา นูน่าคิดถึงใจจะขาดแล้ววว จากเจียคนงามย่านบางโพ' ฮุนนี่ก็คิดถึงนูน่าเหมือนกันครับ
'อยากเจอจงอินอปป้าจังเลยคะ จากหมีกิไงจะใครล่ะ' อยากเจอเฮียที่รักของผมใช่ไหมครับ งั้นเชิญพบกับคิมจงอินได้เลยย" เซฮุนแพลนกล้องสมาร์ถโฟนไปทางรูปปั้นจงอิน เซฮุนที่พยายามสะกิดแล้วสะกิดอีกก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลย
"สงสัยเฮียของผมจะเมารถอ่ะครับ งั้น!ขอจบไลฟ์เฟสเพียงเท่านี้ รักฮุนน้อยๆแต่รักฮุนนานๆนะครับ จุ๊บๆ" กดปุ่มหยุดไลฟ์ ก่อนจะกระทุ้งไปที่ท้องของพี่ชายแรงๆ
"เจ็บนะเว้ย!!" จงอินลูบไปที่ท้องเบาๆ
"เป็นอะไรของพี่เนี่ย ขามาก็หน้าบูดเป็นตูดหมา ขากลับก็นิ่งอย่างกับรูปปั้น บอกมาเลยนะว่าเป็นอะไร"
"ปกติดีเว้ย!!" จงอินพูดตะคอกใส่เซฮุน
"ทำไมต้องตะคอกน้องด้วยอ่ะ เสียใจนะพี่" เซฮุนพูดพลางบีบเสียงเหมือนกับสาววัยแรกแย้ม แต่ทว่าพี่ชายกลับไม่ได้สงสารเลยแถมยังมีการตบหัวเป็นของแถมอีกต่างหาก
"นอนไปเลยไป" จงอินพูดพลางหันออกนอกหน้าต่าง
"แล้วพี่ไม่สืบเรื่องบอสกับพี่จีแล้วไง ไหนว่าจะพิสูจน์ความจริงไงครับคุณนักสืบคิม"
"เรื่องของฉันหน่า!! นอนไปเลยไป" จงอินพูดพลางแกล้งหลับตาลง ส่วนเซฮุนก็ชะเง้อมองพี่ชายเล็กน้อยก่อนจะปิดสวิตซ์ตัวเองลงบ้าง......
_________________________
ตอนแรกกะจะแต่งแบบดราม่าเล็กระหว่างคิมไคกับจองจีแต่ทำไม!!!มาเป็นคอมาดี้เฉกเช่นนี้-0-
ไหนๆเราก็ปูมาถึงจงอินโดนดาเมจของอึนจีแล้ว เราก็มาเลือกทีมกันเลยดีกว่าระหว่างบอสชานรูปหล่อพ่อรวยกับจงอินที่เป็นแค่คนเดินดินคนธรรมดา~(มาเป็นเพลงเชียว) ว่าใครจะเร่งทำแต้มกับอึนจีคนแมนก่อนกัน บอกเลยว่าตอนหน้าเกิดสงครามซิลวิลวอร์แน่ๆๆ (สปอยแล้วนะะะ) ต้องติดตาม
ก่อนจากอยากเม้าการคัมแบ็คของเหล่าพ่อหนุ่มexoก่อนหน่อย คือแกร๊!!มอนเตอร์แบบดาเมจรุนแรงจริงๆ ส่วนลัคกี้วันนี่มาแบบหน้านิ่งๆแต่คนดูละลายไปแล้วอ่ะ คือชอบทั้งสองเพลงจริงๆๆ ชอบจนเงินในกระเป๋าพร้อมจะทะลักออกมาแล้วง่ะ
ทอร์คยาวไปแล้ววว งั้นเจอกันตอนหน้านะะะ
เม้ามอยนิยายติดแท็ค
#บอยคาเฟ่ต์ ในทวิตได้เลยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น