ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2
Taehyung
ผมเินทามาที่รมทหารอยาเร่่วนเพราะลุ่มแพทย์อาสาที่พี่ายผมไป้วยถูนร้ายโมีเมื่อืน และเา็หายัวไป พอมาถึผมและหน่วยแพทย์อาสาอี 7 น็รีบเินไปหาลุ่มทหารที่ยืนอยู่
"สวัสีรับ ผมหมอิม แทฮยอและนี้หน่วยแพทย์อาสารับ" ผมแนะนำัวเอและหน่วยแพทย์อาสาให้ับพวุทหาร
"สวัสีรับ ผมผู้อยุนิเป็นหัวหน้าทีม" ผู้อยุนิแนะนำัวับผม "แล้วพวุหมอมาทำไมรับ"
"พวผมเป็นแพทย์อาสาุใหม่รับ" ผมอบ
"ผู้อยุนิ....ผมลืมบอุนะว่าะมีหน่วยแพทย์อาสาไปับพวุ้วย"ผู้บัาารเว บอับผู้อยุนิ
"แ่อนนี้ที่นั้นไม่ปลอภัยนะรับ" ผู้อยุนิพู
"ผม้อไปรับ"ผมพูแทร
"ผมอเหุผลีๆ ไม่ั้นผมะไม่เสียเวลาูแลพวุ" ผู้อยุนิพูและ้อผม
"อย่าแร ผมเป็นหมอเราไม่รู้ว่าอนนี้นที่หายไปเป็นอย่าไบ้า อาะบาเ็บหรือป่วย็ไ้ มีหมอไปอย่าน้อย็น่าะปมพยาบาลไ้ถูวิธีและปลอภัยับผู้เ็บ อย่าที่สอหัวหน้าหน่วยแพทย์อาสาทีมแรที่ถูส่ไปและอนนี้็หายัวไป เาือหมอิม อิน พี่ายผม"ผมเินเ้าไปใล้ผู้อยุนิมาึ้น "และที่สำัผู้บัาารเว็เ็นอนุมัิแล้ว"
"หม้อสสัยนะผู้อยุิ....ำสั่ผมถือเป็นที่สุ" ผู้บัาารเวบอผู้อยุนิ ผู้อยุนิถอนหายใยาว
"ทราบรับผม! "ผู้อยุนิยืนัวรรับำสั่ ผู้บัาารเวพยัหน้าแล้วเินออไป
"เิรับหมอ" ผมหันไปมอุทหารที่เินเ้ามาพู้วยรอยยิ้มที่เป็นมิร "ผมหมวีมินรับ" หมวีมินแนะนำัว
"ยินีที่ไ้รู้ัรับ" ผมยิ้มอบลับอย่าเป็นมิร
"ะไ้ไปไหมวันนี้ นั่รถอีนาน่อยไปแนะนำัวันบนรถไ้ไหม"ผู้อยุนิที่ยืนอยู่หลัรถะโนบอพวเรา
"ไปเถอะรับหมอ เี่ยวโนหมามันั"หมวีมินวนพวผมให้รีบึ้นรถ ส่วนประโยหลัหันไปทาผู้อยุนิที่ยืนิ้วมวอยู่
"เออ ันมันหมาบ้า....แ่ราวนี้ถ้านายพลาันะทำเรื่อให้นายออาทีม" ผู้อยุนิพู
"รับผู้อยุนิ รั้นี้ันะไม่เป็นภาระให้ทีมอี" หมวยุนิอบแล้วเินึ้นรถ
"็ี" พูบผู้อยุนิ็ึ้นรถ พวผมเอ็รีบามึ้นรถไป
Jungkook
4 วันผ่านไป
"เย้~~~~ ไ้อแาโรพยาบาลสัทีโว้ย~~~" ผมะโนแหปาลั่น
"ผู้ออุ ะรถรับ" ่าโฮอึผมให้ลับเ้าไปในรถ "เี่ยวไ้ลับไปนอนโรพยาบาลอีรอบหรอรับ"
"็นมันีใอะ่า นอนอยู่โรพยาบาลมันเหาะาย" ผมออแล้วมอวิวาม้าทาที่รถวิ่ผ่าน
"ผู้อะแวะื้ออ่อนไปไหมรับ" ่าโฮอถามผม
"ไม่อะ รีบไปันอยาไปถึที่นั้นแย่แล้ว" ผมอบ่าโฮอไปโนที่ยัมอวิว้าทาอยู่
"รับ! ผู้ออุ" ผมมอวิว้าทาไปเพลินๆนเผลอหลับไปั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้
"ผู้อๆรับ ะถึแล้วนะรับ" ผมสะุ้ื่นเพราะ่าโฮอสะิแนผม ผมลืมามอไปรอบๆ ไม่นาน็ถึ่ายที่พวยุนิและีมินล่วน้ามา่อนแล้ว ผมเินลารถสะพายระเป๋าเป้แล้วเินไปหาพวยุนิที่นั่อยู่หน้าเ็นท์
"Hello my friend!"
"ไอุ้!" ยุนิหันมาทาที่ผมยืนอยู่
"อุ"ีมินที่พึเินออมาาเ็นท์แล้วเห็นผม
"ันมาแล้ว~~~ ิถึันไหมทุน~~~" ผมวิ่ไปหายุนิและีมิน พอวิ่ไปถึ็ระโอทัู้่
"ไอุ้ มึเวอร์" ยุนิว่า ผมปล่อยทั้สอนออาอ
"ไม่เวอร์ ็พวมึทิู้ให้นอนอยู่โรพยาบาลนเียว" ผมออแล้วแบะปาใส่
"หายีแล้วใ่ไหมเนี่ย" ีมินับัวปมหันไปหันมา
"แน่นอน...แล้วนี้ใรอะ" ผมหันไปเอับนที่ไมุ่้นหน้านั่อยู่
"ุหมอิม แทฮยอ หัวหน้าหน่วยแพทย์อาสา" ีมินบอ
"หน่วยแพทย์อาสา" ผมหันไปทำหน้าใส่ยุนิ ยุนิทำท่าไหวไหล่
"็ผู้บัาารเวอนุมัิ"
"อนุมัิให้หน่วยแพทย์มาอนนี้เนี่ยนะ" ยุนิพยัหน้า ผมถอนหายใยาว
"เอาอเ้าไปเ็บ่อนไป" ยุนิว่า ผมพยัหน้าแล้วเินเอาอเ้าไปเ็บในเ็นท์
"ไอุ้ มานี้ิ" ยุนิวัมือเรียผมให้เ้าไปหา
"มีไร"
"นี้แผนที่ รนี้เป็นที่ั้่ายนร้าย"
"แะบุเหรอ"
"ใ่ พรุ่นี้ะเริ่ม" ยุนิทำหน้ารุ่นิ ผมับยุนินั่วาแผนที่พวเราะเ้าไปบุ่ายนร้ายัน
เ้าวัน่อมายุนิเรียรวมพลแล้วุยเรื่อแผนารที่วาเอาไว้
"เราะพาหมอไป้วย 2 น"
"่าพาหมอยอแไป ส่วนหมอแทฮยอให้อยู่ับผู้ออุ" ยุนิพู
"หะ ไเป็นันอะ" ผมี้นิ้วเ้าหาัวเอ
"็แถึที่สุแล้ว ฝา้วยแล้วันนะ"ผมบ็เินออไป "ออเินทา ามแผนๆ" ยุนะโนบอทุน
"ผมหันไปหาหมอแทฮยอที่ยืนอยู่"
"ผมสัาว่าะไม่วุ่นวาย" หมอแทฮยอบอผม
"หมอ็อย่าห่าาผมแล้วัน" ผมบอหมอแทฮยอ
"รับ"หมอแทฮยอยิ้มว้าส่มาให้ผม อยู่ีๆ็รู้สึหน้าร้อนผาวึ้นมา
"บ้าเอย ็แ่ยิ้มะเินทำไมเนี่ย" ผมพึมพำับัวเอ
"ผู้ออุเป็นไรหรือป่าวรับ" ผมสะุ้แล้วรีบถอยหลัไปสอสาม้าว
"ป่าวรับ ผมสบายี" ผมยมือึ้นมาส่ายไปส่ายมา "ไปเถอะรับ" ผมหันหลัให้แล้วรีบเินามนอื่นๆไป ใ้เวลาเินมาไม่นาน็มาถึ่ายนร้าย
"รอำสั่" ยุนิสั่ารผ่านหูฟัวิทยุ
"ทุหน่วย เริ่มแผน" สิ้นสุเสียสั่ารายุนิทุน็เริ่มทำามแผนที่วาไว้ ผมยมือึ้นทำสัาลัษ์ให้เริ่มบุไ้ นายทหารในหน่วยเริ่มทยอยเินเ้าไปใน่ายอย่าเียบๆ
"หมอ อยู่ใล้ๆผม แล้วถ้าผมเป็นอะไรไป หมอ้อรีบออมา"
"แ่..."
"ไม่มีแ่รับ ผม้อุ้มันุ ันั้นุ้อฟัผมทุอย่า" ุหมอแทฮยอมอหน้าผม่อนะพยัหน้า้าๆ "เอาละุหมอที่ผมพูไปทั้หม อบผมมาทีว่าุหมอเ้าใ" ผม้อหน้าุหมอนิ่
"รับ ผมเ้าใ"ุหมอแทฮยออบผม ผมับ้อมือุหมอแทฮยอแล้วให้เินามผมมา ผม่อยๆเินย่อเ้าไปเียบๆ
"ผู้อ เอลัอาวุธรับ" นายทหารในทีมเินมาระิบับผม ผมพยัหน้าแล้วเินย่อเ้าไปในห้อ
"เปิ" ผมพูสั่เสียเบาเพื่อไม่ให้พวนร้ายไ้ยิน นายทหาร่อยๆเปิล่ออย่าเบามือ ้านในเป็นอาวุธสราม
"เยอะนานี้เลยเหรอเนี่ย" ผมวาสายามออในล่อและมอล่อใบอื่นๆที่วาอยู่ในห้อ "ไปามหาหน่วยแพทย์ให้เอ" ผมสั่นายทหาร
"หมอ ุโอเนะ"
"รับ" ุหมอแทฮยออบพร้อมับพยัหน้า ผมับ้อมือุหมอแทฮยอให้่อยๆเินามผมมา ผมหยุเินเมื่อเห็นนร้ายสอนยืนเฝ้าหน้าห้อๆหนึ่อยู่
"เห้ย เปิประู" ายสามนเินมา หนึ่ในสามนบอให้ายสอนที่ยืนอยู่หน้าประูให้เปิประูให้ แล้วผลัายนที่ยืนรลาให้เ้าไปในห้อ
"พี่ิน"
"หมอ ะทำไร" ผมึแนหมอไว้เมื่อเห็นหมอะเินออไป
"นั้นพี่อิน พี่ายผม" ผมมอหน้าุหมอแทฮยอ
"นที่ถูผลัเ้าไปในห้อนะเหรอ"
"รับ"
"หมอรออยู่นี้่อนนะ" ผมบอแล้ว่อยๆเินออไป ผมหยิบมีเล็ๆึ้นมาแล้ว็่อยๆเินไปให้ใล้ที่สุแล้วรีบพุ่ไปล็ออายที่ยืนเฝ้าหน้าประูไว้อย่ารวเร็ว
"เห้ย!" ึ! ผมปามีไปปัที่ออายอีน ๊อบ! แล้วหัอายที่ผมล็อไว้ ผมมอไปรอบๆไม่เห็นใรเรียึเรียหมอให้ออมา ผม่อยๆเปิประูห้อเ้าไป
"พี่ิน!"
"แทฮยอ!" ุหมอแทฮยอรีบเินเ้าไปหาพี่ายทันที
"พี่ปลอภัยนะ"
"พี่ปลอภัยี แล้วมาับใร" ุหมออินหันมามอผม
"ผู้ออุ เป็นทหารรับ"
"สวัสีรับ" หมออินทัทายผม
"รับ" ผมวาสายามอไปรอบๆพบว่าในห้อนี้มีหน่วยแพทย์ที่หายัวไปทั้หมอยู่ที่นี้ "รีบออไปันรับ" ผมว่าแล้วรีบออาห้อมา
"เห้ย! มึะพาพวมันไปไหน" ผมหยุเินเมื่อลุ่มายรร์ห้านเินมาัทาไว้ ผมใ่สายามอไปรอบๆเห็นนายทหารในหน่วยอผมสแนบายอยู่ ผมพยัให้เป็นสัาลัษ์ นายหารทั้หมลุึ้นเล็ปืนมาทาลุ่มายรร์ห้าน
"ยมือึ้น" ผมสั่ลุ่มายรร์ พวมันหันมอหน้าันแล้วหนึ่ในนั้น็พุ่เ้ามาหาผม วื ผมหลบหมั หมับ! ผวัะ! ผมับแนมันไว้แล้ว่อยเ้าไปที่หน้ามันเ็มๆ อั! ุบ! ผมรัวหมั รัวเท้าใส่นมันลไปนอนอที่พื้น ส่วนายรร์นอื่นๆ็ถูลูน้อผมัารหมแล้ว ปัๆๆๆๆ
อยู่ๆเสียปืนาอี้านหนึ่อ่าย็ัึ้น
"ปะทะันแล้ว ่าึลิพาหน่วยแพทย์ออไปา่าย"
"แล้วผู้อละรับ"
"ะไปสบทบฝั่โน้นหน่อย ทานี้ฝา้วย"
"ทราบรับ" พูบ่า็พาหน่วยแพทย์เินออไป
"พวุ็ไป่วย่าุ้มันหน่วยแพทย์้วย"
"รับ!" ทุนรับำสั่แล้วาม่าึลิไป
"ผู้ออุ" ผมหันไปามเสียเรีย
"หมอแทฮยอ! ยัไม่ไปอีเหรอ"
"็ุบอให้ผมอยู่ใลุ้"
"หมอไม่ล รีบออไป ที่นี้มันอันราย"
"ั้นุ็ออไปับผมสิ" ุหมอแทฮยอพู้วยน้ำเสียริั
"ุหมอ ิม แทฮยอ ไหนุบอว่าเ้าใในสิ่ที่ผมบอุไ" ผม้อหน้าุหมอิม แทฮยอ
"รับ ผมะไปเี่ยวนี้" พูบุหมอ็รีบเินออไป ผมถอนหายใแล้วหยิบปืนึ้นมาถือไว้ รีบไปทาเสียปืนที่ัมาเป็นระยะๆ
"เร็วพวทหารมันบุมาแล้ว" ผมรีบหาที่หลบเมื่อไ้ยินเสียนุยันัมาทานี้ ผมเห็นายร่าให่สามนำลัเินไปอีทา ผมรีบสะรอยามทั้สามนมา
"เห้ย! มีนาม" ผมมอไปที่ั้นสอเห็นายร่าบานนึ่ะโนบอายร่าให่สามน้านล่าแล้วเล็ปืนมาที่ผม ปั!ๆ ผมรีบระโหาที่หลบแล้วยิสวนลับไป ปัๆ ายร่าบาล้มล วื ผมหลบเท้าายร่าให่ที่วิ่เ้ามาถีบผม ผวัะ! ผลั! อั! ุบ! ผมับายร่าให่แลหมัันไปมา เห้ย! ผมใ้แรถีบนายร่าให่ล้มล ผวัะ! ผมเะ้ำเ้าที่ปลายานายร่าให่สลบไป อั! ผมถูายร่าให่อีนถีบเ้าที่ลาหลั แล้วายร่าให่ทั้สอน็มายืนล้อมผม วื ผมหลบเท้าแล้วสวนหมัับไป ผัวะๆๆ ผมใส่ไม่ยั้นายร่าให่ล้มลไปหนึ่น ายร่าให่อีนวิ่เ้ามาถีบผมนล้มล ผมเหลือบไปเห็นท่อนไม้วาอยู่ ผมหยิบท่อนไม้ึ้นมาแล้วฟาใส่ายรร์นล้มลไปอับพื้น หมับ! ายุำที่เหลืออีนวิ่เ้ามาล็อแนผมไว้ ผมพยายามสบััวให้หลุ แ่็ไม่หลุ ายรร์เหวี่ยผมลที่พื้นอย่าแร อั! ายรร์ึ้นร่อมบนัวผมแล้วหยิบท่อนไม้มาลที่อผม ผมพยายามใ้มือผลัไม้ไว้ ปึ!! เสียโนี้วยอแ่ัสนั่นายรร์ล้มัวลนอน้าน้าผม
"ผู้ออุุเป็นอะไรหรือป่าว"
"หมอ! ทำไมยัอยู่ที่นี้" ผมใมาที่ยัเห็นุหมอแทฮยอยัอยู่ที่นี้ทั้ๆที่วระออไปาที่นี้นานแล้ว
"ผมเป็นห่วุ"
"หมอะมาห่วผมทำไม ผมเป็นทหาร...แล้วอีอย่าหมอไม่เ้าใที่ผมพูไปเลยใ่ไหม"
"ผมเ้าใ แ่ผมไม่ไ้บอว่าะทำาม" ผมำหมัแน่นแล้วยึ้นมาใล้ๆหน้าหมอ
"หมอ!~~ หมอวนประสาทผมเหรอ"
"หยุ! นี้เ้าหน้าที่ยมือึ้น"
"ันเออุ!" ผมะโนอบยุนิไป
"เอทีมแพทย์ไหม" ยุนิเินเ้ามาแล้วถามผม
"เอให้่าึลิพาลับไปแล้ว"ผมอบแบบอารม์ไม่ีเท่าไร
"เลียร์หมแล้วรับ" นายทหารนหนึ่มารายายยุนิ
"ลับไ้แล้ว" ผมพยัหน้าให้ยุนิ แล้วพวเราทั้หม็เินทาลับมาที่่าย
"แทฮยอไม่เป็นไรนะ รับผมไม่เป็นไร" ผมมออย่าไม่สบอารม์แล้วเินลับเ็นท์
"มึเป็นไร ทำหน้าอย่าับนท้อผู"
"มึรู้ไหม หมอแม่วนีนู"
"5555 นึว่าไร ทะเลาะับหมอมา" ยุนินั่ล้าผม
"ไม่ไ้ทะเลาะ แ่หมอวนประสาทู ถ้ามีานหน้า มึเอาไปูแลเอเหอะ ูอบาย"
"ไม่รู้ ิู่อน" พูบยุนิ็ลุึ้นแล้วบบ่าผมเบาๆ ่อนเินเ้าไปในเ็นท์
+++++อัพทุวัน เสาร์ อาทิย์+++++
1 อมเม้น = 1 ำลัใ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น