[ตีพิมพ์แล้ว] Red Lipstick & A Black Cigarette [Delvin X Delvine]

สั่งซื้อหนังสือนิยาย : fernniz.lnwshop.com

 

หรือหากต้องการซื้อแบบ E-book ตามลิงค์นี้ : 

https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=40662

RED LIPSTICK & A BLACK CIGARETTE

คำเตือน!

นิยายเรื่องนี้ไม่โลกสวย ไม่เพ้อเจ้อ และไม่เวิ่นเว้อ

พระเอกเลว นางเอกแรง พวกเขามีให้คุณแต่ฝันร้าย ไม่น่ารักมุ้งมิ้งแน่ๆ

ดราม่าร้อยเปอร์เซ็นต์ มีเรื่องให้เงิบตอนเว้นตอน แต่ไม่ได้แรงเอามันส์อย่างเดียว

อ่านไป แล้วคุณจะเข้าใจว่าเฟิร์นหมายถึงอะไร และกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เปิดหูเปิดตา และเปิดใจให้กว้าง ตัวละครทั้งหมดเป็นชาวต่างชาติ

รับไม่ได้กับฉาก เหตุการณ์หรือความแตกต่างทางวัฒนธรรมใดๆ

กด X ปิดไปซะ ง่ายนิดเดียวค่ะ :)

ขอแค่นิดเดียว

หากคิดจะอ่านแล้ว กรุณาเม้นท์หรือโหวตให้กำลังใจกันบ้าง

ให้เฟิร์นรู้ว่าคุณยังอ่านอยู่ นิยายตอนหนึ่งไม่ได้เสกออกมาภายในสิบนาที

ใจเขาใจเรานะคะ ขอแค่นี้จริงๆ เสียเวลาไม่ถึงสองนาทีเลย

PS. นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่เฟิร์นแต่งจบแล้วทั้งเรื่องตั้งแต่ 20 มิ.ย. 2014

ดังนั้นจะลงเรื่อยๆ ก็ได้ ขึ้นอยู่กับความต้องการอ่านของทุกคนค่ะ แสดงมันออกมานะ <3

Xoxo

FernniZ

 

เดลวินช่วยฉัน แต่มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะหายโกรธหรอกนะ มันคนละเรื่องกัน

แล้วเดลวินก็รู้ว่าฉันไม่ยอม ฉันจะไม่ลืมที่เขาหาว่าฉันน่ารำคาญง่ายๆ เมื่อฉันกอดอกยืนจ้องเขาอยู่ตรงนี้ ร่างสูงพ่นลมหายใจแรง…ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ตามออกมาเพื่อจะมาหาเรื่องทะเลาะต่อ เดลวินคอตกเมื่อถูกสายตาของฉันจับจ้อง เขาล้วงสองมือกับกระเป๋ายีนส์ มีท่าทางเก้ๆ กังๆ หมุนตัวไปมา ขยับเท้าไปทางซ้ายที ขวาที ก้าวชิดเก้าอยู่แบบนั้นอย่างกลัวจะเสียฟอร์มระคนเขิน…ฉันคิดว่าท่าทางแบบนั้นของเดลวินน่ารักมาก และการที่เขาแกล้งคอตกกับสีหน้าอ้อนนั้นก็เกือบทำให้ฉันยิ้มแล้วด้วย

แค่เกือบเท่านั้นแหละ

“ถ้าไม่คิดจะพูดอะไร ก็กลับไปซะไป” ฉันถอนหายใจแรงและเริ่มออกเดินต่อ ถ้าอภัยให้เดลวินง่ายๆ เขาก็จะไม่รู้จักจำ อย่างเดลวินน่ะต้องไม้แข็งเท่านั้น

“เดี๋ยวก่อน เดลวีน”

อะไรเนี่ย…การดึงฉันเอาไว้แล้วเชยคางขึ้นเพื่อขโมยจูบแบบนี้หมายความว่าไง จะใช้จูบตัวเองเข้าง้องั้นสิ ไม่ได้ผลหรอก ฉันผลักเดลวินออกสุดแรง

“ไปห่างๆ น่า อย่ามาทำแบบนี้นะ!” ฉันเดินหนีอีก แล้วเดลวินก็กระชากฉันไปจูบอีก พอฉันผลักออก แล้วเดินหนีมาอีกทาง เขาก็ตามมาทำแบบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า “เดลวิน!”

“เงียบน่า…”

แม่เจ้า…เดลวินจะเล่นอย่างนี้จริงๆ ใช่มั้ย เขาทำให้ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า…ฉันหมดแรงจะผลัก หมดแรงจะเดิน มือไม้มันอ่อนไปหมด…หัวใจฉันก็เหมือนกัน แล้วฉันก็เกลียดมันมาก…ฉันเกลียดเดลวินจริงๆ ที่ทำให้ฉันต้องยอมจูบตอบเขาแบบนี้ เขาทำให้ฉันยอมแพ้ง่ายๆ…แล้วเดลวินก็พอใจมากทีเดียว หลังของฉันชนกับรถดังกึกเมื่อถูกเดลวินไล่ต้อนให้ถอยเพื่อที่เขาจะได้จูบได้ถนัดหน่อยเพราะฉันจะได้หมดหนทางหนีอีก แต่ต่อให้เขาไม่ทำ ฉันก็คงหนีไปไหนไม่รอดอีกแล้ว ฉันเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อร่างสูงถอนริมฝีปากช้าๆ มองหน้าเดลวินด้วยนัยน์ตาเขียวปั้ด แต่พ่อตัวดีกลับยิ้มระรื่น

“ไปกินไอติมกันมั้ย” นั่นคือคำที่เขาพูดกับฉัน เดลวินต้องล้อฉันเล่นแน่ ฉันกำลังจะอ้าปากพูด “ฉันขอโทษครับเดลวีน…ไปกินไอติมกันนะ”

แค่นั้นแหละ…แค่นั้นเอง

ฉันยอมเทหมดหน้าตักให้เดลวินเลยจริงๆ

:: Visit my FB Page ::

 

 

Lana Del Rey – Born to die