ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 ความฝันของชั้นเเละคัสตาร์ด
ณ บ้านวิริยพงศ์พัฒน์
" แม่ๆๆ" เสียงฉันตะโกนดังลั่น
" เธอจะตะโกนอะไรนักหนาฮะ ยัยโยเกิร์ต" เเม่หันมาตะคอกใส่ชั้น
" ขอโทษค่ะเเม่ พอดีมีเรื่องตื่นเต้นจะมาปรึกษาค่ะ" ชั้นรีบพูดเเบบไม่หายใจ
" ใจเย็นๆ มีไรล่ะ"
(มีเรื่องให้เสียตังค์เเน่ๆ) เเม่คิด ขณะมองพ่อ
ระหว่างที่ทั้ง 3 พูดคุยกัน คัสตาร์ดเดินลงมาจากห้องนอน
" คัสตาร์ด ! มานี่หน่อยดิ" ฉันเรียก
" เรียกดังไปถึงหน้าปากซอยเลยง่ะ" มันตอบเเบบหลับตา
" มานั่งนี้ " ฉันสั่งเสียงดัง
" เเม่ค่ะ หนูจะเริ่มเข้าประเด็นเเล้วนะค่ะ ฟังหน่อยสิ " ชั้นเริ่มโวยวาย
" ก็พูดมาสิ เเม่กับพ่อ รอฟังเธออยู่" เเม่เริ่มโมโห
" ก็คือ... คัสตาร์ดเเกช่วยชั้นพูดหน่อยสิ" ชั้นเริ่มหาที่พึ่ง
" ก็ได้ นี้เพราะอยากไปด้วยนะเนี่ย ถึงช่วย " มันบ่น
" เออๆ รีบพูดสิ "
" เสียเวลาจริงๆเลย ตกลงพวกเธอจะปรึกษามั้ยเนี่ย" พ่อหงุดหงิด
" ก็คือ... ผมกับพี่อยากไปเรียนที่เกาหลีปีหน้า ได้มั้ยครับ "
" เเล้วพวกเธอพูดภาษาเกาหลีเป็นหรอ" เเม่พูด
" เป็นสิค่ะ พวกเราเคยไปเรียนมาเเล้ว เเม่กับพ่อจำไม่ได้หรอค่ะ" ชั้นย้อนถามเเม่
" ก็จริงนะคุณ" เเม่พูดกับพ่ออย่างเบื่อๆ
" นะครับ ๆ มันเป็นความฝันของผมเเละพี่จริงๆ "
" ชั้นเป็นห่วงอยู่เรื่องเดียวว่า... พวกเธอจะอยู่กันยังไง" พ่อถามอย่างเป็นห่วง
" ไปอยู่กับคุณป้าของพวกเราไงค่ะ " ชั้นพูดสีหน้าจริงจัง
" เอาไงดีล่ะ" เเม่มองหน้าพ่อ เเล้วตอบว่า
" ตามใจลูกเถอะคุณ " เเม่ตอบ
" เย้ๆ สำเร็จเเล้ว" คัสตาร์ดพูดเเบบดีใจสุดๆ
" เราขึ้นไปเตรียมตัวจัดกระเป๋ากันเหอะ " ชั้นลากน้องชายตัวดีขึ้นไปข้างบน
"'งั้นพรุ่งนี้พ่อจะจัดการเรื่องเรียนต่อให้"
" ขอบคุณค่ะ / ครับ "
เเละเเล้วคืนนั้น พวกเราก็หลับฝันดี
" แม่ๆๆ" เสียงฉันตะโกนดังลั่น
" เธอจะตะโกนอะไรนักหนาฮะ ยัยโยเกิร์ต" เเม่หันมาตะคอกใส่ชั้น
" ขอโทษค่ะเเม่ พอดีมีเรื่องตื่นเต้นจะมาปรึกษาค่ะ" ชั้นรีบพูดเเบบไม่หายใจ
" ใจเย็นๆ มีไรล่ะ"
(มีเรื่องให้เสียตังค์เเน่ๆ) เเม่คิด ขณะมองพ่อ
ระหว่างที่ทั้ง 3 พูดคุยกัน คัสตาร์ดเดินลงมาจากห้องนอน
" คัสตาร์ด ! มานี่หน่อยดิ" ฉันเรียก
" เรียกดังไปถึงหน้าปากซอยเลยง่ะ" มันตอบเเบบหลับตา
" มานั่งนี้ " ฉันสั่งเสียงดัง
" เเม่ค่ะ หนูจะเริ่มเข้าประเด็นเเล้วนะค่ะ ฟังหน่อยสิ " ชั้นเริ่มโวยวาย
" ก็พูดมาสิ เเม่กับพ่อ รอฟังเธออยู่" เเม่เริ่มโมโห
" ก็คือ... คัสตาร์ดเเกช่วยชั้นพูดหน่อยสิ" ชั้นเริ่มหาที่พึ่ง
" ก็ได้ นี้เพราะอยากไปด้วยนะเนี่ย ถึงช่วย " มันบ่น
" เออๆ รีบพูดสิ "
" เสียเวลาจริงๆเลย ตกลงพวกเธอจะปรึกษามั้ยเนี่ย" พ่อหงุดหงิด
" ก็คือ... ผมกับพี่อยากไปเรียนที่เกาหลีปีหน้า ได้มั้ยครับ "
" เเล้วพวกเธอพูดภาษาเกาหลีเป็นหรอ" เเม่พูด
" เป็นสิค่ะ พวกเราเคยไปเรียนมาเเล้ว เเม่กับพ่อจำไม่ได้หรอค่ะ" ชั้นย้อนถามเเม่
" ก็จริงนะคุณ" เเม่พูดกับพ่ออย่างเบื่อๆ
" นะครับ ๆ มันเป็นความฝันของผมเเละพี่จริงๆ "
" ชั้นเป็นห่วงอยู่เรื่องเดียวว่า... พวกเธอจะอยู่กันยังไง" พ่อถามอย่างเป็นห่วง
" ไปอยู่กับคุณป้าของพวกเราไงค่ะ " ชั้นพูดสีหน้าจริงจัง
" เอาไงดีล่ะ" เเม่มองหน้าพ่อ เเล้วตอบว่า
" ตามใจลูกเถอะคุณ " เเม่ตอบ
" เย้ๆ สำเร็จเเล้ว" คัสตาร์ดพูดเเบบดีใจสุดๆ
" เราขึ้นไปเตรียมตัวจัดกระเป๋ากันเหอะ " ชั้นลากน้องชายตัวดีขึ้นไปข้างบน
"'งั้นพรุ่งนี้พ่อจะจัดการเรื่องเรียนต่อให้"
" ขอบคุณค่ะ / ครับ "
เเละเเล้วคืนนั้น พวกเราก็หลับฝันดี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น