คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Killing Chapter 3
Killing
v
Chapter 3
สูิโอ
“พวนายเ้าไป่อนเลยนะ
พี่ะไปหาที่อรถแล้ว็ไปเ้าห้อน้ำ้วย ปวปี่ปี๊มาเลย ฮิฮิ” ทั้สอพยัหน้ายิ้มรับำหยอเล่นอผู้ัารนาฟ้า
ะำลัะหยิบระเป๋า ผู้ัารนาฟ้า็เอ่ยึ้นัะ่อน “เี๋ยวพี่เอาไปให้
พวนายรีบไปเหอะ” ทั้สอพยัหน้าแล้วเินรเ้าไปในสูิโอ
Rrrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrr Rrrrrrrr
“มาแล้วๆๆๆๆ
ะโทรอะไรันนัันหนา ฮาโหลลล อ...” ผู้ัารนาฟ้าพูยัไม่ทันบประโย
ปลายสายรั่วำถาม โวยวายใส่ทันที นฟัแ่อึ้นนึำพูไม่ออ
“นายอยู่ไหน
ทำไมไม่รับโทรศัพท์ เมื่อืนทำไมไม่ลับห้อ อนนี้นายอยู่ไหน ันะไปหา”
“หยุ่อน หยุ๊
หยุๆๆเลยุอยู ผมไม่ใ่อยอล” าอู
ผู้ัารส่วนัวอสอนายแบบหน้าสวยอบอย่าใเย็น
“อยอลอยู่ไหน
ไปามมารับสายันเี๋ยวนี้” ิมอยู
รัษาารประธาน MY Airlines โวยวายไม่หยุ
อูทำปามุบมิบล้อเลียน เปล่เสียเหนื่อยหน่ายอบลับไป
“ุิมอยูรับ
ะนี้เป็นเวลาทำานออีอยอล รุารอให้เลิถ่าย่อนแล้ว่อยโทรมาใหม่นะรับ
สวัสีรับ” ผู้ัารนาฟ้านีัสายอย่าไร้เหยื่อใย
ปล่อยให้ปลายสายเือานอยู่นเียว
“ฟู่...นบ้าอะไรอารม์ร้อนะมั อยอลที่น่าสสาร
ทำไมนายะ้อมาเอนแย่ๆแบบนี้้วยนะ เฮ้อ” อยอลเปรียบเสมือนน้อาย
อยู่้วยันมานานึทำให้อูรู้ื้นลึหนาบาออยอลเือบหม
“ี แล้วะไ้เห็นีัน”
มือหนาบีบโทรศัพท์เรื่อหรูราวับว่าะให้มันแหลสลาย่ามือ
“นาฟ้าแม่ทูนหัว
ทำไมทำหน้าบูเหมือนท้อผูอย่านั้นล่ะรับ น้อไม่ื้อนะ
อย่าทำหน้าแบบนั้นเลย” นัวเล็หยอล้ออยาให้ผู้ัารนีหายอารม์เสีย
มือหนายึ้นแมะเให้นายแบบร่าเล็
“โอ้ย! เ็บนะรับ ล้อเล่นนิเียวทำไม้อทำร้ายร่าาย้วย
ื้อ พี่อยอล ่วยน้อ้วย” ว่าบร่าเล็็ไปยืนแอบร่าสู
“เฮ้อ! อยอล พี่ว่านายน่าะไปเลียับุอยูให้รู้เรื่อนะ
ทำแบบนี้มัน็ไม่ไ้่วยอะไรให้มันีึ้นหรอนะ”
“ลับันเถอะรับ
ผมอยาพัแล้ว” ว่าบอยอลหยิบระเป๋าแล้วเินออไปนอสูิโอทันที
ปล่อยให้อีสอนมอหน้าันอย่าเห็นใ
เสียเอะอะ
โวยวายหน้าสูิโอทำให้ทุน้อออมาูว่าเิเรื่ออะไรึ้น และภาพที่ทุนเห็นือ
หนุ่มหล่อุสูทำลัระาแนนายแบบหน้าหวาน
“ไปับพี่
วันนี้เรา้อุยันให้รู้เรื่อ นายะทำเยาับพี่แบบนี้ไม่ไ้นะ มานี่
อย่าื้อ”
“ปล่อยผม ผมเ็บนะ
ผมไม่ไปไหนับุทั้นั้น ปล่อยผมสิ ปล่อย” แนเล็พยายามสะบัออแ่ไม่เป็นผล
“ไม่ ยัไวันนี้นาย็้อไปับัน
อย่ามายุ่เรื่อรอบรัว ถอยไป” ะอูับอะเ้าไปห้าม อยู็วาลับไป
ทำให้ทั้สอไม่แม้ะล้าเ้าใล้อี
“ไม่เป็นไรรับ
เี๋ยวผมัารเอ” นน่ารับออูและอที่สีหน้าัวลอย่าเห็นไ้ั
ะที่นั่รถมาไม่มีารพูุยใใ มีแ่เสียแอร์
ับลมหายใที่อึอัเท่านั้น อยอลไม่ิะสนทนาับนัวสูแ่อย่าใ
วาลมมอออไปนอรถเพื่อทำให้ัวเอสบที่สุ นรถเลื่อนมาถึบ้านหลัให่
อยอลที่นั่นิ่มานานึพูึ้น
“พามาที่นี่ทำไม ผมะลับ”
“ลมา เร็วๆ”
เมื่อไม่มีารยับ นเป็นพี่ึึ่ระา ึ่ลาเ้ามาในัวบ้าน
“มาแล้วหรอ
อยอลมาหาพ่อแล้ว” ายสูวัย ใบหน้าเหยี่ยวย่น
ยิ้มให้ับร่าบาที่นัวสูพาเ้ามา
มีแ่วามเียบเ้าปรลุม สายาเย็นาาร่าบาที่มอมายัายแ่ทำให้บรรยาาสไม่น่าพิศมัยเท่าไร
“เ้าเรื่อเลยแล้วัน”
ิมอยูเป็นผู้ทำลายวามเียบนั้น
“นับาวันนี้เป็น้นไป
นายะ้อไปอยู่ที่บ้านับันนว่าะถึวันแ่าน”
อยูพูรวบรัเพื่อไม่ให้เสียเวลา
“ไม่ไป ไม่แ่
แล้วเลิยุ่ เลิทำัวเป็นเ้า้าว เ้าอผมสัที! ผมเลียุ” นน่ารัะหวาลั่นแล้ววิ่ออไปทันที
“อยอล! อีอยอล! อย่าเพิ่ไป ฮือ” ายแ่ร้อไห้ับำพูร้ายาอลูาย
“ผมะามลับมาเอ”
อยูน้ำเสียหนัแน่น
“นายหนีไม่รอหรออีอยอล
ันไม่ปล่อยนายไปแน่ ยัไนาย็้อเป็นอัน หึ” อยูพูับัวเอ ยิ้มร้ายา
“ออมาาบ้านแล้วรับนาย
ะให้ทำยัไ่อรับ”
“ามไปอย่าให้ลาสายา”
“รับ นาย”
ายาว้าวไปามทาเรื่อยๆ ลาเท้าไปอย่าไรุ้หมาย
แสแที่เยร้อนแรลับำลัะลับอบฟ้า เปลี่ยนให้พระันทร์วโมาแทนที่
วาลม้ำาารร้อไห้อย่าหนั เาะหนีพ้นนร้ายาแบบนั้นเมื่อไรัน
เมื่อเรียสิที่เลิหายไปนาน มอรอบๆ แล้วพบว่า ัวเอเินอยู่บนถนนเปลี่ยวที่ไม่มีรถสัรผ่านเลย
วามลัวเาะินใ แสไฟลมสอวารถ้าหน้าทำให้นที่ำลัะหมหวั
เหมือนมีพลัึ้นมาใหม่ ยิ้มรับแล้วโบมือเรียอวาม่วยเหลือ
“อ้วยรับๆ”
รถแวนสีำอ้าทา ระสีเ้มเลื่อนล
อยอลึยื่นหน้าไปใล้เพื่ออวาม่วยเหลือ
“ผมอิรถ...”
พูยัไม่ทันบประโย นัวบาถูล๊อา้านหลั มูสวยถูปิ้วยผ้าสีาว
สูลิ่นไม่พิสมัย แล้วสิที่เยมี็ับวูบไป
“เอัวสัทีนะ หึ”
เสียทุ้มเอ่ยเสียวนนลุ มือหนาลูบไล้แ้มลมอย่าหลไหล
TBC…
ความคิดเห็น