คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 8 คืนแรก
ตอนที่ 8 คืนแรก
และแล้วงานก็จบลง แม่ของทั้งคู่กันนักข่าวไม่ให้มาสัมภาษ์เพราะทั้งคู่เหนื่อยมาก นักข่าวพากันบ่อนอุบอิบและไปรอกันที่คอนโดของแจจุง เพราะที่นี่เป็นห้องที่ทั้งคู่ต้องมาอยู่ร่วมกัน
จีเฮก็เดินทางมาพร้อมแจจุงด้วยรถที่ปู่ของแจจุงออกให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน พอมาถึงคอนโดเธอก็รีบพูด
“นาย ทำไมนักข่าวมากันเยอะอย่างนี้อ่ะ”-*-
“ไม่รู้ซิ นักข่าวสมัยนี้อ่ะ จมูกไวเป็นบ้า” --*
“เฮ้อ ฉันเหนื่อยๆๆๆๆๆ ไม่อยากเจอนักข่าวแล้วอ่า เมื่อยขาจะแย่อยู่แล้วนะ” -0-
จีเฮบ่นอุบอิบ พลางถลกกระโปรงขึ้นและถอดส้นสูงของเธอออก แจจุงเอารถไปจอดที่ลานจอดรถก่อนที่จะดึงมือจีเฮวิ่งหนีนักข่าวขึ้นคอนโด พนักงานรักษาความเรียนร้อยที่นี่ก็กันไม่ให้นักข่าวเข้าไปข้างใน
แต่นักข่าวก็ยืนยันว่าจะรออยู่ที่นี่จนถึงเช้า แต่สุดท้ายก็ต้องยอมกลับบ้านกันจนได้
จีเฮกับแจจุงพากันเดินเข้าห้อง เธอมองไปรอบๆห้องที่ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามและเป็นระเบียบ ข้าวของๆเธอก็ถูกนำมาจัดวางเรียนร้อยอยู่ในห้องเดียวกับแจจุง
“ฉันไม่ค่อยได้มาอยู่ที่นี่สักเท่าไหร่นักหรอกนะ ตามสบายแล้วกัน” -.,-
“อืม ว่าแต่ว่า ที่นี่มีห้องนอนกี่ห้องอ่ะ” -.,-^
“ห้องเดียว” -*-
“ห้องเดียว แล้วนายจะไปนอนที่ไหนอ่ะ” -0-^^
แจจุงมองหน้าจีเฮก่อนที่จะเดินเข้ามาหา
“ถามผิดรึเปล่าครับ คุณต้องถามว่า แล้วฉันจะนอนที่ไหนอ่ะ ต่างหากล่ะ” -.,-^^^
“นะ...นี่ นายบ้ารึเปล่า ฉันเป็นผู้หญิงนะ นายต้องเสียสละออกไปนอนข้างนอกซิ” -*-
“บ้าเหรอ ผมไม่ได้เป็นพระเอกขนาดนั้นนะ คุณอ่ะ คนนอก ผมเป็นเจ้าของห้อง คุณนั้นแหละต้องไปนอนข้างนอก นั่น โซฟา นุ่มยาว เบาสบาย เชิญ” ^O^
“สบายนักก็ไปนอนเองซิย่ะ ฉันจะนอนในห้อง” --*
จีเฮพูดแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที
“เฮ้ย ได้ไงอ่ะ ออกมานะออกมา!” -0-
“ไม่ออก เชิญนอนไอ้โซฟายาวสบายของนายไปเถอะย่ะ” ^O^
“นี่เธอ..ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมา!!” -0-**
แบร่ จีเฮแลบลิ้นใส่ประตู เธอจัดการล็อคห้องเรียบร้อย ก่อนที่จะยิ้มแล้วเดินสำรวจห้องอย่างสบายอารมณ์ ภายในห้องจัดเป็นโทนสีขาวครีม ดูสบายตา และยังมีห้องน้ำภายในห้องอีกด้วย แถมวิวก็สวย จีเฮค่อยๆเดินไปที่เตียงก่อนที่จะล้มตัวลงนอน
“เตียงนุ่มดีแหะ แถมใหญ่อีกต่างหาก” ^O^
เธออมยิ้มซักพัก แต่อยู่ดีๆประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับแจจุงที่ดูหัวเสียสุดๆ
“นะ..นี่นาย เข้ามาได้ไงอ่ะ” -.,-;;
“อย่าลืมซิ นี่มันห้องผมนะ” -*-
แจจุงพูดแล้วชูกุญแจให้หญิงสาวดู แจจุงค่อยๆเดินเข้ามาที่เตียงก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆเธอ
“นี่นาย ออกไปเลย” -0-
“เธอนั่นแหละที่ต้องออก วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้วนะ ผมจะนอน” -*-
“นายก็ออกไปนอนข้างนอกซี่ ฉันก็จะนอนเหมือนกันนะ” --*
“เอางี๊ คนละครึ่งทาง นอนคนละครึ่งเตียงว่าไง อย่าเรื่องมาก ผมง่วง ถ้าไม่เอาคุณก็ออกไปนอนข้างนอก” -*-;;
จีเฮลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่แจจุงที่นอนหลับตาอยู่
“นี่นาย ความเป็นสุภาพบุรุษอ่ะ มีบ้างรึเปล่า” -..-^
“มี แต่ความสุภาพบุรุษของผมน่ะ มีไว้ใช้กับสุภาพสตรีเท่านั้นครับ” -..-^^
“แล้วฉันไม่ใช่สุภาพสตรีตรงไหนย่ะ” -..-^^^
แจจุงลืมตาและลุกขึ้นนั่งมองไปที่จีเฮ
“ไม่บอกไม่รู้เลยนะเนี่ย ว่าเธอเป็นผู้หญิง ตัวหนักเป็นบ้า แถมขาก็ใหญ่ขนาดแตะวัวตายได้เลยนะนั่นน่ะ” -*-
“อะไรกันย่ะ วันนี้ฉันใส่กระโปรงยาวลากดินนะ นายมาเห็นขาฉันเมื่อไหร่กันอ่ะ นะ...นี่นายแอบดูฉันเหรอเนี่ย นายนี่มัน โรคจิต” -0-
“แอบดงแอบดูอะไรเล่า ก็เวลาเธอเดินอ่ะ เล่นถลกกระโปรงซะขนาดนั้นใครไม่เห็นก็บ้าแล้ว โหย ขาเธอ ฉันไม่อยากมองให้เสียตาหรอก”
“นี่นาย....นายนี่มัน อ๊ายยย ฉันเกลียดนายจริงๆเลย”
“ผมก็ชอบคุณเหลือเกินแล้ว เงียบๆ ผมจะนอน” -*-
“ออกไปนอนข้างนอกเลยไป” --*
“เอ่อนี่คุณ ผมมีเรื่องจะถาม ทำไมวันนี้คุณถึงได้หนีงานแต่งล่ะ ก็เราตกลงกันแล้วนิ คุณรู้รึเปล่า ว่าตอนที่คุณหายไปแล้วปู่ผมรู้เรื่องเนี่ย ท่านโรคหัวใจกำเริบเลยนะคุณ เกือบที่จะจัดงานศพแทนงานแต่งแล้วรู้รึเปล่า”
จีเฮหันมาสบตากับแจจุงที่นอนมองหน้าเธออยู่ เธอถอนหายใจก่อนที่จะพูด
“ฉันขอโทษที่หนีไป แต่ฉันกะว่า ขอหนีไปทำใจก่อนแล้วฉันก็จะกลับมาเองนี่นา”
“แล้วหนีไปทำใจของคุณน่ะ มันนานกี่วัน”
“3 ”
“ 3 วันเหรอ”
“เปล่า 3 ปีย่ะ”
“นี่คุณ กวนโอ๊ยผมอีกแล้วนะ อยากโดนทำโทษอีกรึไง”
แจจุงมองไปที่จีเฮ จีเฮสบตากับแจจุง แล้วภาพเมื่อตอนที่ชายหนุ่มจูบเธอก็ลอยเข้ามา แจจุงค่อยๆเอาหน้าเข้ามาใกล้จีเฮขึ้นเรื่อยๆ จีเฮรีบเบือนหน้าหนีทันที
“คิดอะไรอยู่น่ะ หน้าแดงเชียว คิดลึกอยู่ละซิ” -.,-*
“บ้า” -*-
“เฮ้! นี่ มองไปมองมาเธอก็สวยเหมือนกันนา”
แจจุงมองจีเฮที่หน้าแดง ชายหนุ่มค่อยๆบรรจงดูเจ้าสาวของเค้าอย่างตั้งใจ เพราะวันนี้มัวแต่ยุ่งๆเลยไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไหร่
ชุดแต่งงานลูกไม้เกาะอกสีขาว เผยให้เห็นแขนเรียวเล็ก และไหปลาร้าที่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ลำคอที่เรียวระหง ผมถูกรวบตึงไว้ด้านหลังเผยให้เห็นใบหน้าเรียวรูปไข่ คิ้วสีน้ำตาลอ่อนที่ขมวดอยู่ กับดวงตาที่กลมโตน่ารัก และจมูกที่โด่งรั้น รับกับริมฝีปากที่เรียวบางสีชมพูอ่อน แจจุงจ้องที่ริมฝีปากของจีเฮแล้วภาพที่เค้าได้จูบเธอตอนเข้าพิธีก็ลอยเข้ามา แจจุงเองก็เริ่มเขินเหมือนกัน แล้วจู่ๆจีเฮก็หันมาสบตาแจจุง และต่างๆคนก็ต่างหลบตากัน แจจุงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง จีเฮจึงพูด
“นะ..นายเชิญนอนตามสบายอ่ะ ฉะ..ฉันออกไปนอนข้างนอกก็ได้” \\ O.,O//
จีเฮพูดแล้วค่อยๆลุกพลางเดินออกไป แจจุงมองตาม ชุดแต่งงานที่รัดเน้นให้เห็นเอว แถมจีเฮเป็นผู้หญิงที่สูง ทำให้มองจากด้านหลังทำให้ดูสง่า แจจุงรีบสั่นหัวไล่ความคิดบ้าๆของตัวเองทันที จีเฮหันมาดูแจจุงอีกครั้ง
+โถ่เอ๊ย ความเป็นสุภาพบุรุษของนายเนี่ยไม่มีจริงๆเลยนะ เชอะ ออกไปก็ได้+ -*-
ขณะที่จีเฮกำลังจะเปิดประตู แจจุงก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“ไม่ต้องหรอก ผมล้อเล่นน่ะ คุณนอนในห้องไปเถอะ เดี๋ยวผมออกไปนอนที่โซฟาเอง”
“จะดีร้อ นี่มันห้องนายน่ะ” ^O^
“นี่คุณ ทำหน้าตาให้มันรับกับคำที่พูดออกมาหน่อยได้แมะ เถอะน่า นอนๆไปเถอะ เรื่องมากจริงๆ แล้วก่อนนอน อาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวเตียงผมเลอะ” -*-
แจจุงพูดแล้วโยนกุญแจไว้พลางเดินออกประตูไป จีเฮมองตามก่อนที่จะลอบยิ้ม เธอค่อยๆเดินไปที่เตียงก่อนที่จะล้มตัวลงนอน และเผลอหลับไปโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า
ณ โซฟา
แจจุงถอนหายใจก่อนที่จะล้มตัวลงนอนที่โซฟา พลางคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้จนผล่อยหลับไปเช่นกัน -.,-^^
ในขณะที่จีเฮนอนอยู่บนเตียง ก็มีคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“นี่นายคิมแจจุง นายเข้ามาทำไมเนี่ย” O0O
“นี่เธอ ทำไมยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีกละ ผมบอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวเตียงผมเลอะอ่ะ ถอดเลยนะ หรือว่า คุณจะรอให้ผมถอดให้” @.,@
“บ้าเหรอไง นี่นาย ออกไปเลยนะ ออกไป” -..-^^
แจจุงค่อยๆเดินเข้ามาที่เตียงและมองจีเฮด้วยสายตากรุ้มกริ่ม แจจุงค่อยๆเดินขึ้นเตียงมาก่อนที่จะค่อยๆคลายเน็คไทของตัวเองออก
“นะ..นี่นาย ออกไปเลยนะ คิดจะทำอะไรเนี่ย” -*-
“ถามแปลกๆ คืนแรกของการแต่งงานเค้าทำอะไรกันล่ะฮ่ะ” -.,-^^
“ก็เราสัญญากันแล้วไงอ่ะ ถอยออกไปเลยนะตาบ้า ออกไป” TOT
“เงียบได้แล้วน่า ช่วยไม่ได้เธอไม่รักษาสัญญาก่อนเองนี่นา ต้องสั่งสอนให้เข็ด” --**
แจจุงพูดก่อนที่จะยิ้มกรุ้มกริ่มมองจีเฮและค่อยๆคลานเข้ามาหาจีเฮ และค่อยๆถอดเน็คไทของตัวเองออก ^O^
“ไม่นะ..ม้ายยยยยยยยยย” TTOTT
ปังๆๆ
“นี่จีเฮ เธอเป็นอะไรน่ะ ร้องทำไม จีเฮ” OoO;
หญิงสาวค่อยๆลืมตา ฝะ..ฝันเหรอเนี่ย เธอมองไปที่ประตู แจจุงพยายามร้องเรียกเธอ -*-
“นี่เธอ เป็นอะไรน่ะ ร้องทำไม นี่ ตอบหน่อยซิ นักข่าวปีนขึ้นมาในห้องคุณรึไง”
“ปะ..เปล่าน่ะ ฉันฝันร้ายเฉยๆ” -..-*
“โถ่ เธอนี่น๊า เล่นร้องซะตกอกตกใจหมด” -0-
“ขอโทษ นายไปนอนต่อเถอะนะ ฉันขอโทษ”
“อืมๆ อย่าแหกปากร้องอีกละ ผมง่วงแล้ว พรุ่งนี้ผมมีงานแต่เช้าด้วย” -*-
จีเฮถอนหายใจก่อนที่จะสะบัดหัว
+นี่เราฝันบ้าอะไรเนี่ย โอ๊ยยยยยยย อายจริงๆเลย+
เธอคิดพลางเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะล้างหน้า และอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านอน แต่หลังจากที่เธออาบน้ำ กลับทำให้เธอนอนไม่หลับ จีเฮพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง
“โอ๊ย นอนไม่หลับอ่ะ เฮ้อ”
จีเฮพูดพลางลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่างมองดูวิวจากห้องของแจจุง
+วิวสวยดีจังเลยแหะ แต่ตานั่นบ้ารึเปล่านะ นักข่าวที่ไหนจะปีนขึ้นมาได้ อยู่ตั้งชั้น 31 ถ้าปีนขึ้นมาได้จริงๆคงไม่ใช่นักข่าวแล้วแหละ คงจะเป็นแบ็ทแมนแล้ว เฮ้อ แต่ป่านี้ ตานั่นหลับรึยังนะ+
จีเฮคิดพลางเดินไปแง้มประตูดู เห็นว่าแจจุงนอนอยู่ที่โซฟา เธอจึงค่อยๆย่องออกจากประตูไปที่โซฟา และมองดูแจจุงที่หลับอยู่
+ว่าแต่เค้าว่าไม่อาบน้ำ นายอาบตายแหละ เชอะ แต่แอ๊ะไม่มีผ้าห่มแหะ ไม่หนาวรึไงกันนะ+ -*-
จีเฮมองดูแจจุงที่เอาเสื้อตัวนอกของสูตรสีขาวมาห่มตัวเอง เธอคิดก่อนที่จะเดินกลับห้องและเปิดตู้เพื่อค้นหาผ้าห่มออกมาให้คิมแจจุง เธอค่อยๆบรรจงห่มผ้าให้กับแจจุง
“นี่ถือว่าเป็นของรางวัลที่นายสละที่ห้องนอนให้ฉันนะ นายคิมแจจุง แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้าละ” ^O^
จีเฮกระซิบแล้วหันหลังกลับไปที่ห้องของเธอ ก่อนที่จะปิดไฟและหลับตานอน แต่เธอก็ยังไม่วายคิด
“ดูไปดูมา ตานี่ก็นิสัยดีเหมือนกันนะ การที่เราแต่งงานกับตานี่ก็คงไม่เลวร้ายอย่างที่ฉันคิดหรอกมั้ง”
จีเฮอมยิ้มก่อนที่จะผล่อยหลับไป
ตอนเช้า 7 โมง
“นี่นาย นาย อยู่ไหนเนี่ย” -0-
“อยู่นี่ ทำไม” -*-
“ฉันหิวแล้วอ่ะ มีอะไรกินบ้างอ่ะ” -0-^
“เฮ้ยๆ หิวก็ทำกินเองดิ เป็นผู้หญิงประสาอะไรทำกับข้าวไม่เป็น” -*-^^
แจจุงบ่นพลางผัดข้าว จีเฮเดินมายืนดู
“นี่ ทำเผื่อด้วยน๊า” ^O^
“ไม่ อยากกินก็ทำเอง” -*-^^
“อย่างกไปหน่อยเลยน่า นะๆ ขอกินด้วย” ^O^;
“ไม่ ทำกินเอง” -*-^^^
แจจุงยื่นคำขาดพลางเอาข้าวผัดกิมจิมาใส่จานและลงมือกิน จีเฮมองตาม ก่อนที่จะบ่น
“เออๆ จำไว้เลย ทำกินเองก็ได้” -.,-^^^
จีเฮเดินไปหาบะหมี่มาต้มกิน ซักพักเธอก็เดินมาวางและนั่งตรงข้ามกับแจจุง ชายหนุ่มเหลือบมองอาหารเช้าของเธอก่อนที่จะถาม
“นี่ ทำไมไม่ทำอย่างอื่นกินอ่ะ อย่าบอกนะว่าทำกับข้าวอะไรไม่เป็นเลยอ่ะ” -0-
“ก็....ก็ ใช่อ่ะดิ ฉันไม่ค่อยถูกกับครัวเท่าไหร่อ่ะ กินเป็นอย่างเดียว” ^O^
“โหย ผู้หญิงประสาอะไรเนี่ย ทำกับข้าวไม่เป็น แถมยังจะมาทำหน้าระรื่นอีก” -0-^
กริ๊งๆ
แจจุงส่ายหน้าก่อนที่จะลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ จีเฮรีบเอาจานข้าวของแจจุงมาชิม
+โหย อร่อยอ่ะ ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย ทำกับข้าวอร่อยซะมัด+
เธอคิดพลางตักกินอย่างลืมตัว พอแจจุงเดินเข้ามาเธอก็รีบดันจานข้าวของแจจุงไปไว้ที่เดิม ชายหนุ่มมองดูจานข้าวตัวเองที่ปริมาณหายไปครึ่งนึง --*^^
“นี่เธอ...ทำอะไรกับข้าวฉันเนี่ย” -*-
“เปล่า ฉันเปล่าทำนะ” ^O^
“ โกหก แล้วมันหายไปได้ไงเมื่อกี๊ยังมีตั้งเกือบเต็มจานอ่ะ” -0-
“ไม่รู้ดิ มันละลายมั้ง ฉันเองก็นั่งกินบะหมี่ของฉันอยู่เนี่ย ไม่ได้นั่งเฝ้าจานข้าวนายเหมือนกัน” ^O^;
จีเฮพูดพลางก้มหน้ากินบะหมี่ของเธอต่อ แจจุงส่ายหน้าก่อนที่จะลงมือกินข้าวในจานของเค้าต่อ
“นี่นาย วันนี้นายมีเข้าบริษัทไหมอ่ะ” O.,O
“อืม 8 โมงอ่ะ ทำไม” --*
“เปล่า ฉันติดรถไปด้วยนะ ฉันไม่ได้เอารถฉันมาอ่ะ” ^O^
“ไม่!!” --**
จีเฮวางตะเกียบก่อนที่จะจ้องแจจุง
“นี่นาย แล้วฉันจะไปยังไงอ่ะ” -0-
“รถเมล์ไง แท็กซี่ก็มี” ^O^
“นี่..นายจะให้ฉันนั่งแท็กซี่ไปเนี่ยนะ” -0-***
“ใช่ โทษฐานที่แอบกินข้าวฉัน” ^O^
แจจุงพูดก่อนที่จะเดินเอาจานข้าวไปล้างและเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ นายคิมแจจุง ฉันขอถอนคำพูดเมื่อคืนที่ชมว่านายนิสัยดี ถอนรากถอนโคนเลยย่ะ แล้วที่ฉันพูดว่า แต่งงานกับนายคงไม่เลวร้ายอย่างที่คิด ฉันว่ามันจะเลวร้ายกว่าที่ฉันคิดนะซิ เชอะ” --**
จีเฮสบถกับตัวเองอย่างอารมณ์เสียก่อนที่จะก้มหน้าก้มตากินบะหมี่
+รู้งี๊ เมื่อคืนให้นอนหนาวตายก็ดีอ่ะ ไอ้คนขี้งก เชอะ+ -*-
จีเฮนั่งกินต่อ แจจุงที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกประตูไป จีเฮมองตามก่อนที่จะแลบลิ้นใส่ แล้วกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสาวให้มารับ
“เชอะ นายแจจุง นายกับฉันไม่มีทางญาติดีได้เกิน 1 วันแน่ จำไว้เลยนะ แค้นนี้ต้องชำระย่ะ”
จีเฮพูดก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างมีเลห์นัย -0-
(นิยายเรื่องนี้มีแต่คนแสยะยิ้มแหะ) -*-
...................................................................................................................................................................................
จีเฮลุกขึ้นและตบโต๊ะอย่างแรง แต่คิมแจจุงยังคงเอาหลังพิงเก้าอี้และมองมาที่เธออย่างเย็นชา
“นายคิมแจจุง ถอนคำพูดของนายเดี๋ยวนี้” -*-
“ไม่ ถ้าคุณอยากให้ผมถอนคำพูด ก็ตกลงรับงานนี้ซิ ถ้าคุณทำได้ ผมก็จะถอนคำพูด” -.,-^
“ไม่ ฉันไม่หลงกลนายหรอก” -*-;
“โอเค เป็นอันว่าเค้าไม่มีความสารถพอนะครับ หาวง Girl Band วงอื่นมาแทนละกัน” -.,-^^
“ไม่ได้นะค่ะ พวกหนูรับงานนี้ค่ะผู้จัดการ” !!!>O<!!!
เพื่อนๆของจีเฮรีบพูดทันที แจจุงสบตากับจีเฮก่อนที่จะยิ้มมุมปาก
ความคิดเห็น