คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 7 หนี
ตอนที่ 7 หนี
1 เดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก -*-
หญิงสาวในชุดแต่งงานสีขาวเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องแต่งตัวอย่างรีบเร่ง
“โอ๊ย อะไรกันเนี่ย นี่ฉันต้องแต่งงานกับตานั่นจริงๆเหรอเนี่ย เฮ้อ” >0<
จีเฮถอนหายใจก่อนที่จะลงนั่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก ตอนนี้เธออยู่ในชุดแต่งงานสีขาว อยู่ในชุดที่ผู้หญิงหลายๆคนฝันใฝ่ว่าสักครั้งนึ่งในชีวิตจะได้ใส่มัน และแถมเธอยังได้เจ้าบ่าวที่ผู้หญิงครึ่งค่อนประเทศฝันใฝ่อีกต่างหาก แต่เธอกลับไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นเลยสักนิดเดียว เธออยากให้มันกลายเป็นแค่ฝันร้ายเท่านั้น
สักพัก ประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมด้วยแม่ของเธอเดินเข้ามา
“ว่าไงจะลูก สวยจังเลยลูกแม่” ^O^
ซองฮโยจินเดินเข้ามากอดลูกสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จีเฮผลักแม่ออกเบาๆก่อนที่จะเบือนหน้าหนี ซองฮโยจินถอนหายใจอย่างออ่นแรง
“โถ่ลูก ยังไงวันนี้ก็ต้องมาถึงอยู่ดีนี่นา ลูกจะคิดมากทำไม จะช้าจะเร็วลูกก็ต้องแต่งงาน” ^O^
“แต่แม่ค่ะ...แม่เล่นเร่งงานแต่งให้เข้ามาเร็วขนาดเนี๊ย แถมแม่ก็รู้ว่าหนูไม่ได้อยากแต่งงานกับเค้าซะหน่อย” --*
“โถ่ลูก เอาน่า สงสารคุณปู่ของหนูแจจุงเค้าน่า ถือว่าช่วยๆเค้าน่า”
“แต่หนูไม่ได้รักเค้านี่ค่ะ ผู้หญิงที่ไหนจะมีความสุขล่ะค่ะ ถ้าต้องแต่งงานกับคนที่เกลียดขี้หน้าอ่ะค่ะ”--*
ฮโยจินสวมกอดลูกน้อยของเธออีกครั้งก่อนที่จะค่อยๆลูบหัวอย่างเบามือ
“แต่งๆไปเดี๋ยวก็รักกันเองแหละน่าลูก เมื่อก่อนพ่อกับแม่ของลูกก็ไม่ได้รักกันแหละน่า ดูตอนนี้ซิ แม่รักเค้าจะตายไป” ^O^
“มันไม่เหมือนกันนะค่ะแม่ ก็คุณพ่อเค้ารักแม่ และให้เกียรติแม่ แต่แจจุงเค้าไม่ได้รักหนู แถมยังเกลียดหนูอีกต่างหาก”
“ไม่หรอกน่า ลูกคิดมากไปรึเปล่าจ๊ะ”
หญิงสาวเบื้อนหน้าหนี แม่ของเธอส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ในขณะที่ทั้งคู่นั่งเงียบกันอยู่ แม่ของคิมแจจุงก็เปิดประตูเข้ามา
“เอาละค่ะคนสวย ถึงเวลาแล้วนะจ๊ะ ปะๆ ออกไปกันน๊า ไปเข้าพิธีกัน” ^O^
“เอ่อ..ค่ะๆ แป๊บนะค่ะ หนูรู้สึกว่าชุดมันหลวมๆยังไงก็ไม่รู้อะค่ะ ขอเวลาหนูจัดการกับมันอีกแป๊บนะค่ะ” -.,-;
“ไหนๆจ๊ะ เดี๋ยวแม่ช่วยนะลูก”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ หนูว่าคุณแม่ออกไปรอข้างหน้าดีกว่านะค่ะ รอลูกแป๊บเดียว จริงๆนะค่ะ” -.,-;;
จีเฮส่งสายตาวิงวิงวอนให้ผู้เป็นมารดา ซองฮโยจินพยักหน้าเบาๆก่อนที่จะเดินออกไปรอข้างนอกพร้อมกับแม่ของแจจุง
“โถ่เอ๊ย คิดว่าฉันจะยอมแต่งกับนายจริงๆรึไงกันเล่า” -.,-*
จีเฮยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย ก่อนที่จะค่อยๆรวบกระโปรงที่ยาวลากพื้นขึ้นและค่อยๆเดินไปที่หน้าต่าง
“หนูขอโทษนะค่ะคุณแม่ ขอเวลาหนูทำใจนานกว่านี้สักหน่อย แล้วหนูก็จะกลับมานะค่ะ” ^O^
จีเฮยกมือไหว้ไปที่หน้าประตูก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนหน้าต่างกระจกออก และค่อยๆหย่อนขาลงไป โชคดีที่ห้องแต่งตัวของเธออยู่แค่ชั้น 2 ของตัวโรงแรมเท่านั้น
จีเฮค่อยๆพยุงตัวยืนอยู่ที่ระเบียงก่อนที่จะมองลงไปข้างล่าง
“เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน”
เธอพูดกับตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจกระโดดลงไป พอถึงข้างล่างเธอก็ถอนหายใจและค่อยๆดึงชายกระโปรงขึ้นและรีบวิ่งเข้าไปหลบมุมกำแพงทันทีก่อนที่จะโทรหาเพื่อนสาวของเธอ
“นี่ ถึงไหนแล้วเนี่ย ฉันลงมารอแล้วนะ” -*-
“อืมๆ กำลังขับรถอยู่ จะถึงแล้ว จีเฮ นี่แกเอาจริงเหรอว่ะ นี่มันงานแต่งแกเองนะเว้ย” -O-;
“เหอะน่า รีบๆขับรถเร็วเข้า ฉันรออยู่หลังตึกนะเว้ย ไม่กล้าออกไปอ่ะ เดี๋ยวนักข่าวเห็น” -*-
“อืมๆ ถ้าฉันถึงแล้ว ฉันจะโทรเข้ามือถือแกละกัน ถ้าฉันโทรแกก็รีบออกมาเลยนะ”
จีเฮกดวางสายก่อนที่จะยิ้มที่มุมปากอย่างภูมิใจ =0=;
ณ หน้างาน
“เฮ้ยๆ ไหนว่าไม่อยากแต่งไงว่ะ ทำไมมาซะอย่างหล่อเลยอ่ะ แจ” +0+
ยูชอนเอ่ยชมคิมแจจุงก่อนที่จะหันไปหัวเราะกับเพื่อนอย่างอารมณ์ดี แจจุงเองก็ได้แต่สงสายตาอาคาตไปให้เหล่าบรรดาเพื่อนๆ ก่อนที่ยูนโฮจะเดินเข้ามาตบไหล่แจจุง
“ว่าไง วันนี้วันแต่งงาน ทำหน้าตาให้มันสดใสหน่อยซิ”
“เหอะ ถ้าฉันแต่งกับผู้หญิงที่ฉันรัก หน้าตาฉันก็จะระรื่นกว่านี้อะนะยูนโฮ หรือไม่ก็แต่งกับนายไปเลยไง”
แจจุงพูดทีเล่นทีจริง ยูนโฮหัวเราะออกมาก่อนที่จะตบไหล่แจจุงอีกครั้ง แล้วอยู่ๆแม่ของแจจุงก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“แจลูก เห็นหนูจีเฮเค้าไหมจ๊ะ”
“ไม่อ่ะครับ ก็เธอแต่งตัวอยู่ในห้องแต่งตัวไม่ใช่เหรอครับ”OoO
“ตอนแรกก็อยู่หรอกนะ แต่เมื่อกี๊ แม่กับน้าฮโยจินเข้าไปดูก็ไม่อยู่แล้วอะจ๊ะ”
“เฮ้ย แจจุง หรือว่าเจ้าสาวของแกหนีงานแต่งไปแล้วว่ะ” -*-
ซังมินพูดออกมา ในขณะที่จับกลุ่มพูดคุยกันอยู่ ปู่ของแจจุงก็นั่งรถเข็นเข้ามาในงานด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพอดี
“ว่าไงแจจุง เจ้าสาวแกละ ปู่อยากเห็นหน้าหลานสะใภ้แล้วนะ” ^O^
“เอ่อ..คือ คุณพ่อค่ะ” TOT
“มีอะไรกันฮ่ะ ทำไมทำหน้าทำตาแบบนั้นกันล่ะ เกิดอะไรขึ้น”
“ก็ ซองจีเฮเค้าหายตัวไปครับคุณปู่”
ยูชอนพูดออกมา ทุกคนหันไปจ้องหน้ายูชอนทันที
“อะไรนะ เจ้าสาวหายตัวไป โอ๊ยๆ ฉันหายใจไม่ออก”
“คุณปู่ครับ โอ๊ย ทำไงดีอ่ะแจจุง” OoO;
“ยัยบ้าเอ๊ย ก็ตกลงกันแล้วไงเล่า ทำแสบอีกแล้วนะ” --**
แจจุงสบถออกมาก่อนที่จะออกวิ่งไปที่ห้องแต่งตัวของเจ้าสาว เหล่าบรรดาเพื่อนๆต่างพากันมองหน้า ยูนโฮรีบตัดบท
“เราก็ช่วยกันออกตามหาจีเฮกันเถอะ แต่อย่าให้ดูวุ่นวายนะ เดี๋ยวนักข่าวจะสงสัย แล้วคุณแม่ครับ ผมฝากคุณปู่ด้วยนะครับ จีเฮจะต้องกลับมาทันงานแต่งแน่ครับ”
ทุกคนพยักหน้ารับ และออกตามหาจีเฮ ในขณะที่แจจุงวิ่งมาถึงห้องแต่งตัว เค้าก็มองหารอบๆห้อง และเอ่ยปากถามแม่ของจีเฮ
“คุณน้าเฝ้าอยู่หน้าห้องตลอดเลยรึเปล่าครับ”
“จ๊ะ จีเฮไม่ได้ออกมาทางประตูหรอก”
“งั้น...ก็ต้องหน้าต่าง”
แจจุงพูดก่อนที่จะวิ่งไปที่หน้าต่างที่ถูกเปิดอ้าไว้
“ยัยแสบ อย่าให้จับได้ น่าดูแน่”-.,-;
แจจุงสบถก่อนที่จะกระโดดลงไป แม่ของจีเฮรีบวิ่งตามมาที่หน้าต่าง
“ระวังนะหนูแจจุง เฮ้อ จีเฮนะจีเฮ ทำเค้าวุ่นวายไปกันหมด”
แจจุงพอลงมาถึงพื้นดินก็มองไปรอบๆ ก่อนที่จะวิ่งหารอบตัวตึก แต่ในขณะที่แจจุงวิ่งหารอบตึกอยู่นั้น จีเฮก็กำลังรอรถของเพื่อนสาวอยู่ และตอนนี้รถสปอตท์เปิดประทุนของปาร์คยูนอาก็มาถึงพอดี เฮจองก็รีบเรียกจีเฮทันที
“เฮ้ย รีบๆขึ้นดิ เร็วๆเดี๋ยวนักข่าวเห็น” -*-
“อืมๆ เฮ้ย ออกรถดิว้า แล้วปิดหลังคาด้วย จะเปิดทำบ้าอะไรเล่า” -.,-**
“เอ้าๆ โทษที เฮ้ยแก รถสตาร์ทไม่ติดอ่ะ” -*-;
“เฮ้ย ได้ไงอ่ะ เร็วๆเข้าดิ โหยรถออกจะไฮโซอ่ะ” -.,-^^
ในขณะที่จีเฮลุ้น แจจุงก็วิ่งมาเห็นพอดี แจจุงรีบตะโกนทันที
“นี่ จีเฮ หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด” OoO
จีเฮหันไปหาต้นตอเสียง พอเห็นว่าเป็นเสียงของคิมแจจุงคุณเธอก็รีบบอกให้เพื่อนสาวสตารท์รถทันที แจจุงเองก็รีบวิ่งด้วยความเร็วมาดึงประตูเปิด จีเฮเองก็รีบดึงประตูไว้เช่นเดียวกัน
“นี่นาย ปล่อยนะ ปล่อยยยยย” T0T
“เธอนั่นแหละที่ต้องปล่อย ก็เราตกลงกันแล้วไงเล่า” -*-
“ตกลงบ้าตกลงบออะไร นี่นาย อย่าพูดไม่รู้เรื่องนะ ฉันบอกให้ปล่อยไงเล่า” -.,-^^
“นี่เธอ..ลงมาจากรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้ลงมา”-*-
“ลงไปก็โง่ดิย่ะ ยูนอา ออกรถเลย” -.,-^^^
“จะออกรถยังไงเล่า แกจะให้ฉันลงไปเข๋นรถหนีแจเค้ารึไงย่ะ เห็นไหมเนี่ยว่ารถมันไม่ติดอ่ะ” -.,-;;;
จีเฮตะโกนสั่งเพื่อนสาว ในขณะที่มือก็ดึงประตูเพื่อที่จะปิด แต่แจจุงเองก็ยื้อประตูไว้เช่นเดียวกัน แต่แรงผู้ชายก็มากกว่าผู้หญิง และจีเฮเองก็เริ่มจะหมดแรงแล้ว
“เฮ้ยๆ ติดแล้วๆ” ^O^
“ออกรถเลย ออกรถ” TOT
“นี่ อย่าออกนะ เธอ ฉันบอกให้ลงมา นี่ ลงมาเดี๋ยวนี้”OoO
“ปล่อยน๊า ยูนอา ออกรถ” TTOTT
“เฮ้ย จะออกได้ไงอ่ะ ก็แจจุงเค้า...” --*
“ช่างเค้าซิ ออกรถเดี๋ยวนี้นะ เร็วๆเข้าออกรถถถถถถ” TTTOTTT
แจจุงเห็นยูนอาทำท่าจะออกรถจริงๆ ชายหนุ่มเลยกระชากประตูสุดแรง ทำให้จีเฮถลาล้มลงมาที่พื้น -*-
“โอ๊ย นี่นาย จะฆ่ากันรึไงเนี่ย ฉันเจ็บนะ” T0T
“ยังน้อยไป ลุกขึ้น” -.,-*
“ไม่ ฉันไม่ลุก” -*-
“จะลุกดีๆ หรือว่าจะให้ผมใช้กำลัง ตอนนี้ซักอารมณ์เสียแล้วนะ และผมจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ลุกขึ้น!” -.,-**
จีเฮเงยหน้ามองแจจุงด้วยสายตาอาคาตก่อนที่จะพูด
“นี่นาย นายอ่ะไม่มีความสามารถในการรับฟังให้เข้าใจรึไง ฉันบอกว่าไม่ลุกๆไงเล่า!!” -*-;;
แจจุงถอนหายใจก่อนที่จะช้อนตัวจีเฮขึ้นมาและเดินเข้าหน้างาน จีเฮพยายามดิ้นและร้องตะโกน -0-
“นี่นาย ปล่อยฉันนะ อะไรกันอ่ะ อยากแต่งงานกับฉันขนาดนี้เลยรึไงฮ่ะ” T0T
“อยู่เฉยๆแล้วปั้นหน้ายิ้มไว้ ตอนนี้ผมกำลังจะพาคุณเข้างานแล้ว” -*-
“ปล่อยฉันลงนะ นี่นาย ปล่อย” TTOTT
แต่คิมแจจุงก็ทำหูทวนลม และยังคงอุ้มจีเฮเดินต่อ พร้อมกับเดินเข้างาน ท่ามกลางสายตานับพันคู่ที่มองดู นักข่าวพากันรัวซัตเตอร์อย่างบ้าคลั้ง
“นี่นาย ฉันอายเค้านะ ปล่อยฉันลงได้แล้ว!” -*-
“ไม่! ยิ้มซิ ยิ้ม เห็นไหม ว่าแม่เธอมองอยู่” --^^
แจจุงอุ้มจีเฮมาถึงหน้าบาตรหลวง และค่อยๆวางจีเฮอย่างเอามือ จีเฮเองก็พยุงตัว และมองค้อนแจจุงก่อนที่จะกระซิบ
“จบงาน นายตายแน่” -*-
“ผมต่างหากที่ต้องพูดคำนี้ เงียบได้แล้วน่า” -.,-^^
“เอาละครับ และแล้ว เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็มาถึง เราจะมาเริ่มทำพิธีกันนะครับ” ^O^
ทุกคนปรบมือ เหล่าบรรดาเพื่อนๆของจีเฮ และ แจจุงก็ค่อยๆทยอยกันเดินเข้ามาในงานและพากันนั่งลง
“ไอ้แจมันหาจีเฮเจอได้ไงว่ะ” -.,-?
“ไม่รู้ดิ คนเค้าเป็นเนื้อคู่กันก็เงี๊ยะ ต่อให้หายไปที่ไหนก็ต้องหาเจอ” ^O^;
จุนซู กับยูชอนคุยกัน ในขณะที่บาตรหลวงทำพิธีมาถึงตอนแลกแหวน จีเฮเองก็เตรียมแผนการแกล้งแจจุงไว้อีกเช่นเคย เพราะตอนที่เธอไปเลือกไซต์แหวน เธอได้เลือกวงที่เล็กกว่านิ้วของแจจุงอยู่นิดหน่อย
แจจุงบรรจงสวมแหวนให้จีเฮอย่างเบามือ และก็มาถึงตอนที่จีเฮต้องสวมแหวนให้แจจุง หญิงสาวยิ้มก่อนที่จะดันแหวนเข้านิ้วของคิมแจจุงอย่างรุนแรง แจจุงพยายามเก็บอาการและกระซิบกับจีเฮ
“ นี่เธอ ร้ายนักนะ” -.,-**
“นี่แค่เริ่มต้นย่ะ นายต้องเจอยิ่งกว่านี้อีกแน่ นี่แค่เบาะๆ” ^O^
จีเฮยิ้มอย่างผู้ชนะ แจจุงมองอย่างเอาเรื่อง ก่อนที่จะยิ้มที่มุมปากส่งให้จีเฮเช่นเดียวกัน
“เอาละครับ พิธีเกือบจะสมบูรณ์แล้วนะครับ เหลือแค่ขั้นตอนสุดท้าย เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวเลยครับ” ^O^
“จูบเลย! จูบเลย!” ^o^
กองเชียร์ คือเหล่าบรรดานักข่าว และ เหล่าบรรดาเพื่อนๆก็ต่างกันปรบมือและส่งเสียงเชียร์
“นี่นาย อย่านะ ห้ามจูบจริงนะ มุมกล้องอะมุมกล้อง รู้จักป่ะ?” -*-;;
“เออน่า เร็วๆเข้าเถอะ จะได้เสร็จพิธีซักที ผมเหนื่อยแล้ว” --*
จีเฮถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนที่จะค่อยๆยื่นหน้าไปหาแจจุง แต่แจจุงกลับดึงหญิงสาวเข้ามาจูบทันที จีเฮตกใจและพยายามดันชายหนุ่มออก แต่ยิ่งดันก็ยิ่งเหมือนแจจุงกอดเธอแน่นขึ้น และกดริมฝีปากแน่นลงไปอีก
เหล่าบรรดานักข่าวพากันอึ้งและรัวซัตเตอร์กันอีกครั้ง ส่วนเหล่าบรรดาเพื่อนๆของแจจุงและจีเฮก็มองหน้ากันงงๆ
“โฮ๊ะๆ แจจุงของเราก็ร้ายไม่เบานะเนี่ย” ^O^
“คะ..ค่ะ คุณพ่อ ฮ่ะๆ” -O-
สีหน้าของแม่จีเฮ =O=;
สีหน้าของเพื่อนจีเฮ -.,-^
สีหน้าของเพื่อนแจจุง -0-^^
และสีหน้าของคนเขียน TTOTT
แม่ของแจจุง กับปู่ของแจพากันหัวเราะ -*-
จีเฮเลิกดิ้น เพราะรู้ว่าดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอจึงปล่อยให้แจจุงจูบเธออยู่เนิ่นนาน ซักพัก แจจุงก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกมา และยักคิ้วให้จีเฮก่อนที่จะพูด
“นี่ก็แค่เริ่มต้นเหมือนกัน เธอจะต้องเจอยิ่งกว่านี้ เฮ้อ เป็นผู้หญิงก็เสียเปรียบตรงนี้แหละน๊า” ^O^
“นี่นาย นายนี่มัน” TOT
จีเฮมองหน้าแจจุงอย่างเอาเป็นเอาตาย แจจุงค่อยๆกระซิบ
“นี่เธอ หยุดจ้องหน้าฉันซะทีได้ไหม” -.,-^^
“คิดว่าฉันอยากจะมองหน้านายนักรึไงกันเล่า”
จีเฮตะโกนออกมาก่อนที่จะกระทืบเท้าและสะบัดหน้าออกจากงานทันที แจจุงมองตามก่อนที่จะแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็น
...................................................................................................................................................................................
“นะ..นี่นาย ออกไปเลยนะ คิดจะทำอะไรเนี่ย” -*-
“ถามแปลกๆ คืนแรกของการแต่งงานเค้าทำอะไรกันล่ะฮ่ะ” -.,-^^
“ก็เราสัญญากันแล้วไงอ่ะ ถอยออกไปเลยนะตาบ้า ออกไป” TOT
“เงียบได้แล้วน่า ช่วยไม่ได้เธอไม่รักษาสัญญาก่อนเองนี่นา ต้องสั่งสอนให้เข็ด” --**
แจจุงพูดก่อนที่จะยิ้มกรุ้มกริ่มมองจีเฮและค่อยๆคลานเข้ามาหาจีเฮ และค่อยๆถอดเน็คไทของตัวเองออก ^O^
“ไม่นะ..ม้ายยยยยยยยยย” TTOTT
...................................................................................................................................................................................
เหอะๆ จูบกันแร้วๆ ง่าส์พิมพ์ไปก็ปาดน้ำตาไป ง่าส์อิจฉานางเอกอ่ะ เหอะๆ อย่าลืมเม้นๆกันนะค๊า
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น