คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 10 ซ้อมเต้น
“ช่วยด้วยๆๆ มีโจรบุกห้องค่า ช่วยด้วยๆๆ” !!!>O<!!!
“เฮ้ย โอ๊ย นี่หยุดนะ หยูดดดด ผมเอง โอ๊ย” YOY
จีเฮไม่ฟัง เธอระหน่ำไม้ลงไปที่ตัวของโจร โจรล้มลงกองอยู่กับพื้น และร้องบอก
“นี่คุณ ผมเอง นี่หยุดนะ โอ๊ย” TTOTT
จีเฮเริ่มรู้สึกคุ้นตากับร่างที่นอนกองอยู่ และเริ่มคุ้นเสียงของโจรมากขึ้น เธอตัดสินใจเดินไปเปิดไฟ ทำให้เห็นว่าชายหนุ่มที่นอนกองกับพื้นเป็นคิมแจจุง จีเฮรีบไปประคองทันที
“โอ๊ยนี่คุณ เบาๆซี่” -.,-*
“นาย ฉันขอโทษ ฉันขอโทษน๊า” ^O^
แจจุงมองหน้าจีเฮแบบไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะสะบัดมือของเธอออก
“นายก็ ....ก็ .....ฉันไม่รู้นี่นาว่าเป็นนายอ่ะ ก็ไหนว่าจะไปค้างบ้านวงอ่ะ”
“ก็ผมเป็นห่วงคุณนะซิ พอผมซ้อมเต้นเสร็จผมก็กลับเลยเนี่ย ถ้ารู้ว่าแรงเยอะขนาดนี้ไม่น่าเป็นห่วงคุณเล้ย น่าจะเป็นห่วงโจรมากกว่า” -.,-^^
“นายเป็นห่วงฉันเหรอ” O.,o
จีเฮเอ่ยปากถาม แจจุงหลบตาก่อนที่จะพูด
“ก็ตอนนี้ข่าวขโมยขโจรมันเยอะ แล้วอีกอย่างคุณก็ผู้หญิงคนเดียว ผมก็ห่วงตามประสาเพื่อนแหละน่า”
“ขอบคุณนะ”
จีเฮพูด แจจุงกับจีเฮสบตากัน จีเฮรีบตัดบท
“เข้าห้องฉันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันทำแผลให้” ^O^
“เข้าห้องฉันก่อนแล้วกัน แหมพูดเต็มปากเต็มคำเชียวนะ ว่าห้องคุณน่ะ” -.,-^^
จีเฮมองค้อนแจจุงพอเป็นพิธี และเธอค่อยๆประคองชายหนุ่มเข้าห้อง เธอรีบไปหากล่องยามาทำแผลให้ชายหนุ่ม
“ดูซิ แล้วพรุ่งนี้จะบอกกับไอ้พวกนั้นว่าไงละเนี่ย หน้าแหกขนาดนี้อ่ะ” -_-;
“เอาน่าๆ เป็นแผลนิดเดียวเองเดี๋ยวก็หายแล้วน่า” @_@
หญิงสาวพูดพลางเอายามาทาที่หน้าของแจจุง ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเซ็งสุดๆ
“โหย นายอ่ะ ฉันขอโทษ น๊าๆ อย่าโกรธกันนะ”
“อืมๆ นี่ๆ ทำดีๆซิ ผมเจ็บนะ มือ ตีน หนักจริงๆเลยคุณเนี่ย” -*-
“แหะๆ ก็ ฉันไม่เคยทำเลยนี่นา”
แจจุงจับข้อมือจีเฮก่อนที่จะถาม
“ไม่เคยทำอะไร อย่าบอกนะว่าไม่เคยทำแผลอ่ะ” -0-
“อืม ....ฉันไม่เคยทำหรอก” ^O^
“เอ๊า ทำไม่เป็นก็ไม่บอก โอ๊ยๆ หน้าผม คุณนี่น๊า” -.,-**
“ก็ฉันอยากช่วยนี่ อยู่เฉยๆซินาย......นี่”
“พอๆ ไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวผมจัดการเอง หยุดเลย” -0-
“แต่ฉันจะทำอ่ะ ปล่อยนะ มานี่ฉันจะทำ” -.,-^^
แจจุงพยายามดึงข้อมือจีเฮไว้ แต่เธอก็พยายามจะเอามืออีกข้างหยิบสำลีมาทำแผลให้แจจุง เค้าเลยเอาอีกมือจับแขนเธอไว้อีก แล้วทั้งคู่ก็เสียหลักนอนลงไป แจจุงกำลังคร่อมจีเฮอยู่หน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่ยุงตัวเดียวกั้นได้ -.,-^^(ขนาดนั้น) ทั้งคู่สบตากันอยู่ซักพัก แจจุงรีบปล่อยมือและลุกขึ้นนั่ง
“พอๆ เดี๋ยวผมทำเองแล้วกัน” -.,-*
“นี่นาย......จะไปไหนน่ะ”
“ก็ ....ออกไปทำแผลข้างนอกไง คุณอ่ะ นอนไปเถอะ พรุ่งนี้คุณต้องมีซ้อมเพลงแต่เช้านะ”
แจจุงถือกล่องยาแล้วทำท่าจะเดินออกไป จีเฮรีบลุกขึ้น
“นี่นาย ....คือ......คืนนี้ นายนอนในห้องก็ได้ เดี๋ยวฉันออกไปนอนข้างนอกเอง” ^O^
“ไม่เป็นไรหรอก คุณนอนไปเถอะน่า ผมไปแระ” ^_^
แจจุงหันมาส่งยิ้มให้ ก่อนที่จะเดินออกประตูไป หญิงสาวยังคงยืนอยู่ที่เดิม จีเฮเอามือมาจับหน้าอกข้างซ้ายตัวเอง
+ ทำไมหัวใจเราเต้นเร็วอย่างเนี๊ยะ แล้วจะหันมายิ้มทำไมเนี่ย + -.,-*
เธอยังคงตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ จีเฮเดินไปที่เตียงก่อนที่จะคลุมโปงพยายามข่มตานอน แต่ทำยังไง เธอก็นอนไม่หลับอยู่ดี และตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ตัว ว่าเธอเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับนายคิมแจจุงมากยิ่งขึ้น
ตอนเช้า
จีเฮตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำข้าวเช้าให้แจจุงกิน แต่จะว่าทำก็ไม่ถูกหรอก เพราะเธอแค่เอาอาหารของแม่เธอที่ให้มา มาเข้าเวฟเท่านั้นแหละ และในขณะที่เธอจัดโต๊ะเกือบเสร็จแล้ว แจจุงก็เดินงัวเงียเข้ามา
“ทำอะไรแต่เช้าเนี่ย” -*-
“อาหารเช้าของนายไง จะกินเลยเปล่าอ่ะ” ^O^
“โห ทำเองเหรอเนี่ย แอบลงไปซื้อมารึเปล่า” O_o
แจจุงพูดแล้วนั่งลง จีเฮมองค้อนนิดหน่อยก่อนที่จะยกแก้วนมสดมาวาง
“เปล่าย่ะ ของแม่ฉันน่ะ”
“ว่าแล้ว ว่าอย่างเธอน่ะ ไม่มีทางทำอาหารได้น่ากินขนาดนี้หรอก” -.,-;;
แจจุงพูดพลางตักแกงขึ้นชิม
“อืม อร่อยดีนะ แม่เธอนี่ทำอาหารเก่งดีนะ” ^O^
“ของมันแน่อยู่แล้ว” ^.,^
“นี่ถามจริงๆเถอะ เป็นแม่ลูกกันแน่รึเปล่าเนี่ย ผมว่าแม่คุณต้องไปเก็บคุณมาเลี้ยงแหงๆเลย” -.,-^
“ปากดีนัก ไม่ต้องกินแล้ว” -0-
“โอ๋ๆ ล้อเล่นนะคุณ” ^_^;
แจจุงยิ้ม ก่อนที่จะลงมือกิน จีเฮเองก็ลงมือกินเช่นเดียวกัน ในขณะที่แจจุงกำลังก้มหน้าก้มตาทานอยู่ จีเฮเองก็เผลอตัวไปนั่งมองหน้าแจจุงเข้า แต่พอเธอได้สติก็รีบสะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆก่อนที่จะนั่งก้มหน้าก้มตากิน เช่นกัน
หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเรียบร้อยและแต่งตัว ต่างคนก็ต่างขับรถของตัวเองไปบริษัททันที พอถึงบริษัท ทั้งคู่ก็เข้าห้องประชุม และเหล่าบรรดาเพื่อนๆของแต่ละคนก็นั่งรออยู่แล้ว
“เฮ้ย แจ หน้าแกไปโดนอะไรมาน่ะ” -0-;
“ก็...ล้มน่ะ” -.,-^^
แจจุงแก้ตัวน้ำขุ่นๆก่อนที่จะนั่งลง เพื่อนพากันหัวเราะแต่ยุนโฮก็ยังถาม
“นี่ ไปโดนอะไรมา ทำไมหน้าเขียวเป็นจ้ำๆแบบนี้”
“คือ ....ฉันทำเองแหละค่ะ”
จีเฮรับ ทุกคนมองหน้าเธอแบบอึ้งๆก่อนที่หัวเราะ
“อะไรกันจ๊ะ คิมแจจุงเค้าเข้าหาหนูแล้วหนูไม่ยอมรึไง”
“เปล่านะค่ะ พี่ก็ .....คือ มีเหตุเข้าใจผิดนิดหน่อยนะค่ะ” -.,-**
หลังจากที่คุยกันพอแล้ว พี่ๆโปรดิวเซอร์ก็เอาเนื้อเพลงมาให้ และเปิดดนตรีให้ฟัง แนวเพลงจะเป็นเพลงเร็ว และผลัดกันร้องคนละท่อน คิมแจจุงจะเป็นคนที่ได้ร้องเยอะที่สุดเหมือนเดิม และส่วนท่อนแร๊ปก็จะเป็นหน้าที่ของยุนโฮกับเฮจองเหมือนเคย (วงของนางเอก นักร้องนำคือ จีเฮ และร้องแร๊ปคือ เฮจอง ส่วนยูนอาจะร้องประสานซะส่วนมาก)
“เพลงนี้จะต้องเต้นแบบแข็งแรงหน่อยนะ เดี๋ยวท่าก็จะใช้ท่าเดิมๆแล้วกัน เพื่อประหยัดเวลาในการซ้อม พี่อยากให้ท่าเนี่ย ขอให้ดงบังเป็นคนสอนวง Baby G.Y.H แล้วกันนะ เพราะท่าของเพลงดงบังจะเป็นท่าที่แข็งแรงและดูดี จะให้ ดงบังมาเต้นท่าผู้หญิงก็กระไรอยู่ ใครมีปัญหาอะไรไหม”
“ไม่ค่ะ / ครับ”
“ดี ถ้างั้น ตอนนี้ก็ซ้อมเพลงท่อนของแต่ละคนก่อนแล้วกัน แล้วช่วงบ่ายก็ไปที่ห้องซ้อมเต้นนะ จะได้ประกอบท่าเลย เวลาเราน้อย”
ทุกคนพยักหน้ารับ แล้วเหล่าบรรดาพี่ๆทีมงานก็ออกไปทิ้งให้เหล่าบรรดาศิลปินอยู่ซ้อมเพลงในห้อง และส่วนมาก ท่อนของจีเฮ จะใกล้กับท่อนของแจจุงเป็นส่วนมาก
ทุกคนก็ต่างคนก็ต่างซ้อมเพลงของตัวเองไป จนกระทั่งบ่ายโมง ทั้งหมดก็พากันไปที่ห้องซ้อมเต้น โดยที่มีครูสอนเต้นประจำของดงบังรออยู่
“เอาละๆ เราจะมาดูกันนะ ว่าเราจะใช้ท่าไหนกันนัก” ^O^
แล้วครูสอนเต้นก็เปิดวีทีอาเพลงของดงบังแต่ละเพลง และจะบอกว่าจะเอาท่านั้นท่านี้ หลังจากที่ท่าครบแล้ว ก็ประกอบเพลงทันที วงของจีเฮก็ยืนดูก่อน ส่วนเหล่าบรรดาดงบังก็เริ่มเต้นทันทีเพราะเป็นท่าของตัวเองจึงทำให้เต้นง่ายขึ้น ดงบังเต้นกันอย่างพร้อมเพรียงและสวยงามทั้งๆที่เป็นการประกอบเพลงใหม่ ทำให้วงของจีเฮที่ยืนดูอยู่ชื่นชมในความเก่งและโปรของวงดงบังทันที OoO;
“เอาละนะ ก็จับคู่ซ้อมเลยแล้วกัน ยุนโฮไปซ้อมให้เฮจอง จุนซูไปซ้อมให้ยูนอา ส่วนแจจุงไปซ้อมให้จีเฮแล้วกัน ที่เหลือจะพักหรือว่าจะไปช่วยสอนก็ได้ เอาละๆ เดี๋ยวฉันมานะ ซ้อมไปแล้วกัน กลับมาจะเข้าเพลงทันทีเลยนะ พยายามเข้าละ” ^O^
หลังจากที่ครูสอนเต้นออกไป ต่างคนก็ต่างจับคู่ของตัวเองและเริ่มสอนท่า แจจุงก็เดินมาหาจีเฮ
“เอาละ ....ท่าเริ่มเนี่ย เธอก็โหยหวนท่อนของเธอแล้วก้าวขาขวาหมุนตัวนะ” -.,-*
“ทำไมต้องใช้คำว่าโหยหวนด้วยอ่ะ” -.,-^
“เถอะน่า นี่ๆ ดูซิ ยืนเถียงอยู่ได้ นี่หมุนตัวแบบนี้นะ” -.,-**
“แบบนี้เหรอ” -.,-^^
แจจุงพยักหน้า และก็เริ่มสอนท่าอื่นๆต่อ เธอเองก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
“นี่ ผมบอกให้หมุนซ้ายก่อนแล้วค่อยกระโดดมาข้างหน้าแล้วขยับตัวไปทางซ้ายมือแล้วยกแขนขึ้นไงเล่า”
-*-;
“เอ๊า โทษๆ อีกทีๆ” O.,O
“เธอนี่น๊า เอาใหม่ๆ” -_-;
แต่จีเฮก็ยังทำไม่ได้พอเธอหมุนตัวและกระโดดมาข้างหน้าขาเธอก็พันกันทำให้เธอเสียหลักล้มลงกับพื้น แจจุงเอามือกุมขมับตัวเอง
“ลุกเลยลุกๆ” -.,-^
“โอ๊ย ฉันขอพักหน่อยไม่ได้เหรอ ฉันเจ็บขาด้วยอ่ะ” -0-
“ไม่ได้ นี่เธอยังได้ไม่ถึงครึ่งเพลงเลยนะ ดูเพื่อนๆเธอซิ ใกล้จะจบเพลงกันแล้วอ่ะ” -.,-^^
“แต่ฉันเจ็บขา” -0-^^
“อย่ามาสำออย เร็วๆ” -.,-^^^
แจจุงดึงแขนจีเฮ เธอลุกขึ้นก่อนที่จะซ้อมท่าเดิม แต่พอท่านี้เธอเต้นได้ เธอก็ดันลืมท่าตั้งแต่ต้นอีก แจจุงพยายามใจเย็นและสอนท่าให้ใหม่ แต่พอถึงกลางเพลง คุณเธอก็ลืมท่าเต้นแรกอีกจนได้ แถมเต้นผิดๆถูกๆทั้งเพลง ยุนโฮเห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาช่วยสอนแต่จนแล้วจนรอดจีเฮก็ยังเต้นไม่ได้จนแจจุงเองเริ่มหมดความอดทน
“นี่ เธอมีสมองบ้างรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงทำไมไม่ได้ซะทีละห๊า” -.,-^^
“นี่แจจุง ไม่เอาน่า อย่าไปดุเธอซิ” -0-
“หยุดเลย ยูนโฮ ก็ดูยัยสมองปลาทองนี่ซิ เพิ่งสอนไปเมื่อกี๊เอง ทำไมถึงจำไม่ได้ละห๊า” -.,-^^^
“นี่นาย จะมากเกินไปแล้วนะ ใครมันจะเป็นตั้งแต่เกิดเล่า” -0-;;
จีเฮเดินน้ำตาตกออกไป เพื่อนๆของแจจุงมองตามอย่างสงสาร ยุนโฮตบไหล่แจจุง
“ใจเย็นซิ จีเฮเค้าเป็นผู้หญิงนะ ท่าพวกนี้มันก็ยาก ลืมไปแล้วเหรอ ตอนที่เราเต้นเพลงพวกนี้ใหม่ๆเราก็จำท่ากันไม่ค่อยได้นี่”
“ใช่ๆ คุณไม่น่าไปดุเพื่อนฉันแบบนั้นเลยนะ” =O=
ยูนอาพูดแทรก แต่จุนซูก็มาจับแขนยูนอา
“อย่าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เธอเองก็เต้นไม่ได้ มาซ้อมต่อเลยเร็วๆ” -.,-**
ยูนอายิ้มแหยๆก่อนที่จะไปซ้อมกับจุนซูต่อ ซังมินเดินมาหาแจจุง
“แจ ฉันว่าแกไปตามจีเฮเถอะ เมื่อกี๊ร้องไห้ด้วยนี่ไปง้อหน่อยไป” -*-
“ทำไมต้องง้อด้วย” -.,-^
“เธอเป็นเมียแกนะเว้ย” -_-
“เงียบไปเลยมิน ฉันจะไม่ไปตามใครทั้งนั้น อยากงอนก็งอนไปเลย ก็ดูคุณเธอซิ ท่ากางแขนก็เต้นเป็นอีแร้งบินเชียว ไม่สงไม่สอนแล้ว ใครอยากจะทำอะไรก็เชิญ”
แจจุงพูดออกมาก่อนที่จะเดินหัวเสียออกไปเช่นกัน เหล่าบรรดาเพื่อนๆพากันมองหน้ากัน งงๆ ยูชอนถอนหายใจก่อนที่จะพูด
“ดูคู่นี้ซิ จะไปกันรอดไหมเนี่ย” #_#
“นั่นนะซิ กัดกันตลอด”
ในขณะที่ยูชอนคุยกับชังมิน ยุนโฮก็พูดขัดไล่ให้ทั้งคู่ไปซ้อมเต้นให้กับยูนอา ก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปตามหา
จีเฮ
“อะแห่ม มายืนทำอะไรคนเดียวตรงนี้เหรอ” ^_^
ยุนโฮเดินมาข้างหลังจีเฮที่ยืนอยู่ตรงระเบียง ยุนโฮเดินไปยืนข้างๆก่อนที่จะส่งน้ำให้ จีเฮรับมาแบบเซ็งๆ ยุนโฮเปิดขวดน้ำของตัวเองก่อนที่จะยกขึ้นดื่ม
“อ่า....เวลาเหนื่อยๆแล้วมาดื่มน้ำเย็นๆเนี่ยมันสดชื่นดีนะ คุณว่าไง” ^O^
“งั้นมั้งค่ะ” -_-
ยุนโฮหันไปเหลือบมองจีเฮที่ยังเหม่อมองออกไปข้างนอก ยุนหันหลังพิงระเบียงก่อนจะเอ่ยปากถาม
“คุณยังไม่หายโกรธแจเค้าอีกเหรอ” O_o
“ฉันไม่ได้โกรธเค้าซะหน่อย”
“งั้น คุณก็งอนเค้า”
จีเฮเงียบ ยุนโฮหัวเราะออกมาเบาๆ
“แจเค้าก็เป็นคนแบบนี้แหละ เห็นนิ่งๆเงียบๆ แต่เค้าก็เป็นคนที่เครียดง่ายนะ โดยเฉพาะเรื่องงาน แจเค้าเป็นคนที่เนี๊ยบสุดๆ คุณต้องเข้าใจ เพราะพวกเราต้องการให้งานออกมาดี” ^_^
“ฉันเข้าใจนะค่ะ แต่เค้าทำไมต้องใส่อารมณ์กับฉันด้วย เล่นสอนที่เดียวรวดแบบนี้ใครมันจะไปจำได้ หัวฉันไม่ใช่เครื่องคอมพ์นี่” -*-
“ครับๆ งั้นคุณก็ต้องไปซ้อม แล้วเต้นให้ได้ เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้แจเค้าเห็น”
จีเฮหันมามองหน้ายุนโฮ ยุนเอามือลูบหัวจีเฮเบาๆ
“พยายามเข้านะ ผมไปก่อนละ เพื่อนคุณก็ยังเต้นไม่ค่อยได้ ถ้าสบายใจแล้วค่อยเข้าไปซ้อมต่อแล้วกัน” ^_^
“ค่ะ...ขอบคุณนะ” ^O^
ยุนโฮยิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องซ้อม จีเฮถอนหายใจก่อนที่จะมองน้ำในมือแล้วอมยิ้ม
+ คิมแจจุง ทำไมนายถึงไม่ดีกับฉันแบบนี้บ้างนะ +
จีเฮถอนหายใจก่อนที่จะยกน้ำขึ้นดื่มและยิ้มเรียกกำลังใจของตัวเองอีกครั้ง หลังจากนั้นซักพักเธอก็เดินเข้าห้องซ้อม แต่ก็เห็นเพื่อนๆของเธอเก็บของ
“เอ๊า จะไปไหนกันน่ะ ไม่ซ้อมแล้วเหรอ” -.,-^^
“เค้าเลิกซ้อมกันแล้วย่ะ แกอ่ะ ไปไหนมา ” -*-
“ไปสงบสติอารมณ์มาน่ะ พวกแกก็กลับไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอ” ^_^
จีเฮตอบพลางไปสบตากับยุนโฮที่ยืนอยู่ข้างๆแจจุง ยุนโฮเองก็มองจีเฮอยู่และยิ้มให้เธอเหมือนกัน แจจุงยืนมองทั้งคู่สบตากัน แจจุงรีบเอ่ยปากถามเพื่อน
“นี่ยุน นายจะกลับเลยรึเปล่า”
“อืม....ก็ว่างั้นอ่ะ นายอ่ะแจ”
“อืม..ก็คงจะกลับเลย”
ยุนโฮพยักหน้า ตอนนี้เพื่อนๆของแจจุงกับจีเฮก็เดินออกไปเกือบหมดเหลือแค่ จีเฮ ยุนโฮ และแจจุง ยุนโฮเดินเข้าไปหาจีเฮ
“ว่าไง จะกลับเลยรึเปล่า หรือว่าจะอยู่ซ้อมต่อ”
“ก็กะว่า จะอยู่ซ้อมต่ออ่ะนะ”
“ให้ผมอยู่ซ้อมให้ป่ะ” ^_^
“ไม่เป็นไรค่ะ กลับไปเถอะ อ้อ ขอบคุณสำหรับน้ำนะ” ^O^
จีเฮยิ้มพร้อมกับยกขวดน้ำขึ้นชู ยุนโฮขยี้หัวจีเฮเบาๆก่อนที่จะขอตัวกลับ แจจุงเองก็เดินตามยุนโฮไปเช่นกัน
จีเฮมองตาม ก่อนที่จะแลบลิ้นใส่แจจุง
+ เชอะ ใจดำ ซ้อมเองก็ได้ +
จีเฮพยายามซ้อมเต้นอยู่คนเดียว เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เธอก็เต้นได้มากขึ้น เธอพยายามซ้อมท่าที่จำได้ให้แม่นพรุ่งนี้จะได้ซ้อมท่าที่จำไม่ได้ แต่ตอนนี้ก็เป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าแล้ว เธอกะว่า 3 ทุ่มค่อยกลับ
เธอหยุดพักสักแป๊บแล้วค่อยลุกขึ้นซ้อมเต้นต่อ โดยที่ไม่รู้ว่าแจจุงกำลังแอบยืนมองเธออยู่ แจเองก็แอบยืนยิ้มในความพยายามของเธอ
แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาในห้องส่งให้ผู้หญิงที่ใส่เสื้อรัดๆกับกางเกงขาสั้นสีขาวดูน่ารักมากขึ้น ผมสีน้ำตาลอ่อนเป็นลอนที่ยาวถึงกลางหลังก็ถูกเธอมัดรวบไปด้านหลังเพื่อความทะมัดทะแมง แล้วตอนที่เธอเต้นผิดแจก็เดินเข้ามา
“ท่านั้นน่ะ เธอต้องเบี่ยงตัวทางขวา ไม่ใช่ซ้าย” \\-.,-//
จีเฮหันไปดูแจจุง ที่กำลังเดินเข้ามา
“ยังไม่กลับอีกรึไง” -*-
“ถ้ากลับแล้วเธอจะเห็นไหมละ” -.,-^^
“ถ้าจะมาถากถางแดกดันกันละก็ กรุณากลับไปเลย” #O#
จีเฮหมุนตัวต่อ แล้วขาเธอก็สะดุดกับขาตัวเองอีกครั้งทำให้เสียการทรงตัวล้มลงแต่แจจุงที่ไวกว่าไปรับร่างเธอไว้ได้ทันพอดี ทั้งคู่สบตากันอีกครั้ง จีเฮที่ลืมตัวไปมองริมฝีปากของแจจุงก็เผลอทำหน้าแดงออกมา และผลักแจจุง
ออก แจทำหน้า งงๆ ที่อยู่ๆเธอก็ผลักเค้าและทำหน้าแดง จีเฮรีบเดินไปเก็บของ
“เอ๊า ไม่ซ้อมแล้วเหรอ” O_o
“ไม่อ่ะ ฉันเหนื่อย แล้วก็เจ็บขาด้วย” -.,-^^
จีเฮทำท่าจะเดินออก แต่แผลที่ขาทำให้เธอทรุดตัวลงและก้มมองดูข้อเท้าเธอ แจจุงเองก็เดินเข้ามาดู
“โห ปวมขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเธอยังฝืนเต้นอีกเนี่ยนะ” O_O
“มันเรื่องของฉัน นายอ่ะ ออกไปให้ห่างฉันเลย” -*-
จีเฮทำท่าจะลุกแล้วก็ต้องทรุดตัวลงอีกครั้ง แจจุงมองก่อนที่จะพูด
“แล้วคุณจะกลับยังไงเนี่ย” O_o?
“มันก็เรื่องของฉันอีกเหมือนกัน” -.,-^
“ปากดีเหลือเกินนะ มานี่ ขึ้นหลังผม” -*-
“ไม่ ต่อให้ฉันต้องคลานลงตึก ฉันก็จะไม่ขึ้นหลังนาย” -.,-^^
“แน่ใจ๊” O_o
จีเฮเมินใส่แจจุง แจแอบยิ้มก่อนที่จะลุกขึ้นและทำท่าจะเดินออกไป
“เก่งนักก็กลับเองแล้วกัน ผมกลับก่อนนะ”
“เชิญย่ะ” -*-
จีเฮพูด แจจุงเดินไปที่ประตูแล้วเปิดประตูก่อนที่จะหันมามองหน้าจีเฮ
“ไปแล้วนะ โชคดีแล้วกัน ดึกแล้ว ระวังตัวด้วยละ ตึกนี้ผียิ่งเยอะๆอยู่ด้วย”^O^
จีเฮมองหน้าแจจุงก่อนที่จะสะบัดใส่อีกครั้ง แจจุงปิดประตูออกไป
“เฮ้ยนาย...นี่นาย นายแจ นายทิ้งฉันไปจริงๆดิ” -.,-^^
จีเฮถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะก้มไปมองข้อเท้าตัวเองที่ปวมแดง พลางนึกว่าทำไมตนที่เต้นถึงไม่รู้สึกเจ็บเลย
จีเฮนั่งนวดขาตัวเอง สักพักโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น เธอดูชื่อก่อนที่จะกดรับ
“นี่ กลับมารับฉันเลยนะ” -*-
“เก่งนักไม่ใช่ ก็กลับเองซิ ไหนว่าจะคลานลงตึกเองไง” -0-
“เออ...แล้วจะโทรมาทำไมเล่า” -*-;
จีเฮกดวางสายก่อนที่จะน้ำตาร่วง เจ็บขาก็เจ็บ แถมยังจะมาเจ็บใจอีก แต่อยู่ๆแจจุงก็เปิดประตูพรวดเข้ามาแล้วมานั่งตรงหน้าจีเฮพร้อมกับหันหลังให้
“เอ้า ขึ้นหลัง เร็วๆ” \\-_-//
“ไม่ ฉันไม่ขึ้น” -*-
“ยังจะมาหยิ่งอีก เร็วๆเข้า ผมเหนื่อยอยากกลับบ้านจะแย่แล้ว เร็วๆ” -0-
“โถ่เอ๊ย เห็นว่านายขอร้องฉันหรอกนะ ไม่งั้นฉันไม่ขึ้นหรอก” ^o^
“คร๊าบ คุณผู้หญิงเร็วๆ”
จีเฮพูดก่อนที่จะอมยิ้ม แจจุงค่อยๆเดินไปขึ้นลิฟโดยที่มีจีเฮเกาะอยู่ที่หลัง เธอแอบเอาหน้าซบลงที่หลังของแจจุงแล้วเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย
...................................................................................................................................................................................
จีเฮค่อยๆเดินไปเปิดประตู ข้างหน้าเธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดียืนรออยู่ พร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
“ฉันมาหาคิมแจจจุงน่ะ เค้าอยู่รึเปล่า” ^_^
“เอ่อ....ไม่อยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ” -.,-?
ผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบแต่กลับดันจีเฮออก และเธอก็เดินเข้าไปข้างใน จีเฮรีบเดินตาม
“นี่คุณค่ะ..ถ้าเป็นแฟนคลับก็กรุณารออยู่ข้างล่างค่ะ แจจุงเค้ายังไม่กลับ” -*-
“ขอโทษทีนะ ....ฉันไม่ใช่แฟนคลับ....แต่ฉันเป็นแฟนเค้า”
หญิงสาวหันมาประเชิญหน้ากับจีเฮก่อนที่จะโยนหนังสือพิมพ์ที่เป็นรูปตอนที่แจจุงจูบจีเฮในงานแต่งลงพื้นและแสยะยิ้ม
“ได้เวลา.....ที่ฉันจะมาทวงของๆฉันคืนแล้ว”
ความคิดเห็น