คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 9 ร่วมงาน
หลังจากที่จีเฮมาถึงบริษัทด้วยรถของเพื่อนร่วมวงแล้ว เธอกับเพื่อนก็เดินขึ้นตึกไปอย่างอารมณ์เซ็งอย่างที่สุด
ปาร์คยูนอาที่มา รออยู่แล้วเอ่ยทัก
“นี่ จีเฮ แล้วทำไมเธอไม่มากับแจจุงเค้าล่ะ” -.,-?
“แล้วทำไมฉันต้องมากับตานั่นด้วยละ” -*-
“เอ๊า ก็ เธอกับแจจุงเป็น...” -.,-^^
“หยุดเลยนะ หยุด ไม่ต้องพูดต่อแล้ว ฉันไม่อยากฟัง” -*-
จีเฮพูดก่อนที่จะสะบัดหน้าเข้าไปในห้องประชุม แต่พอเธอเปิดประตูเข้าไปก็เจอแจจุงและเหล่าบรรดาเพื่อนๆร่วมวงของเค้านั่งประชุมกันอยู่ จีเฮรีบขอโทษทันที
“ขอโทษค่ะ หนูไม่ทราบว่าห้องถูกใช้อยู่อ่ะค่ะ พอดีหนูก็ถูกเรียกให้มาห้องนี้เหมือนกันอ่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไร เอ้า เข้ามานั่งซิ” ^O^
“คะ?” O.,o
จีเฮ งงกับคำพูดของท่านประธาน แต่โปรดิวเซอร์ของวงเธอก็พยักหน้า
“ยืน งง อยู่ได้ เข้ามานั่งซิ” -*-
จีเฮกับเพื่อนพยักหน้า แล้วค่อยๆทยอยกันเดินเข้ามานั่ง เธอเลือกนั่งที่ตรงข้ามกับแจจุงพอดี
จีเฮคิดในใจว่าวันนี้ต้องมีเรื่องใหญ่แน่ๆ เพราะปกติท่านประธานจะไม่เคยมาเข้าประชุมด้วยตัวเองสักเท่าไหร่ แล้วแถมยังมีวง ดงบังชินกิ มาร่วมประชุมอีกด้วย
“เอาละนะ วันนี้ท่านประธานมีเรื่องโปรเจ็คจะมาพูดด้วยนะ” ^O^
โปรดิวเซอร์ของวงจีเฮพูดขึ้น แจจุงเหลือบตามองจีเฮที่นั่งก้มหน้าก้มตา ก่อนที่จะเอาหลังพิงเก้าอี้ ท่านประธานกระแอ้ม 2-3 ทีก่อนที่จะเริ่มพูด
“คือ อีกประมาณ 2 อาทิตย์ข้างหน้า จะมีคอนเสิตร์การกุศล งานครั้งนี้ถูกจัดใหญ่กว่าทุกปี จะมีค่ายเพลงไปด้วยเยอะมาก และที่สำคัญจะมีค่ายยักษ์ใหญ่ที่เป็นคู่แข่งของเราไปด้วย”
“แล้วทางบริษัทเราต้องไปด้วยรึเปล่าค่ะ” -_-?
ยูนอายกมือถามขึ้น ท่านประธานพยักหน้า
“ใช่ ทางเราก็ถูกเชิญให้ไปเช่นเดียวกัน แล้วเราจะเลือกศิลปินไปแค่บางกลุ่มเท่านั้น แล้วผมก็เล็งเห็นว่า อยากจะให้วงของคุณ กับ วงดงบังชินกิไปร่วมงานด้วย จะสะดวกรึเปล่า”
“สะดวกครับ / ค่ะ” ^O^
ซองจีเฮกับคิมแจจุงพูดขึ้นพร้อมกัน ทั้งคู่สบตากันก่อนที่จะหลบตากันเช่นเคย ท่านประธานหัวเราะ
“ดีมาก แต่ผมอยากจะให้วงของคุณ 2 คนขึ้นพร้อมกัน เอ้า ชังแต อธิบายซิ”
“คือท่านประธานเค้าอยากจะให้วงของเธอกับวง ดงบังขึ้นคอนเสิรตพร้อมกันน่ะ โดยทางเราจะแต่งเพลงขึ้นมาใหม่ และให้พวกเธอมาร้องร่วมกัน” ^O^
“มันจะไม่ลำบากเหรอค่ะ” -*-
จีเฮยกมือถามขึ้น โปรดิวเซอร์ของเธอกระแอ้มไอก่อนที่จะพูด
“ไม่ลำบากหรอก จะร่วมร้องกันแค่ 3 เพลงเท่านั้น”
“แล้วเป็นเพลงแนวไหนนักละครับ” -.,-;
คราวนี้เป็นยูนโฮเอ่ยปากถาม โปรดิวเซอร์ยิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะตอบ
“ก็เพลงแรกเป็นเพลงเปิดตัว จะเป็นเพลงเร็วน่ะ จะต้องมีการซ้อมเต้นหน่อยนะ ส่วนเพลงที่สองจะเป็นเพลงสบายๆช้าๆหน่อย และเพลงปิดท้าย จะให้ ซองจีเฮ กับ คิมแจจุงร้องคู่กัน” ^O^
“ไม่นะค่ะ!!” -.,-^^
จีเฮรีบค้านทันทีที่เธอได้ยินว่าเธอต้องร้องเพลงคู่ โปรดิวเซอร์รีบหันมามองค้อน ก่อนที่จะจีบปากจีบคอถาม
“ทำไมละ ก็ในเมื่อเธอก็เป็น สามี ภรรยากันนี่นา ไม่น่ามาขงมาเขินอะไรกันนะ” O.,o
“แต่ว่าเราเป็นสามีภรรยากันแค่..” -0-
“ตกลงครับ ผมไม่มีปัญหา” -.,-^^
แจจุงรีบพูดขัดขึ้นก่อนที่จีเฮจะพูดจบ จีเฮมองค้อนแจจุงทันที
“ดีมากจ๊ะแจจุง เอาละถือว่าจบการประชุมแต่เพียงเท่านี้ วันพรุ่งนี้ขอให้ทุกคนมาเริ่มซ้องเพลงได้เลยนะ” ^O^
“แต่หนูยังไม่ตกลงเลยนะค่ะ” -.,-^^
“เธอนี่ มีปัญหาทุกครั้งเลยนะ ซองจีเฮ ไหนว่ามาซิ เธอมีเหตุผลอะไรมิทราบ” -.,-**
“คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ เค้าคงไม่กล้ามากกว่า” #.,#
แจจุงพูดแทรกขึ้นทันที จีเฮรีบถาม
“ไม่กล้าอะไรมิทราบ” -0-
“ก็ไม่กล้าขึ้นคอนเสิตร์พร้อมวงของผมนะซิ กลัวว่าจะไม่มีความสารถพอใช่ไหมล่ะ” ^O^
“นี่นาย มันจะมากไปแล้วนะ” -.,-^^
จีเฮลุกขึ้นและตบโต๊ะอย่างแรง แต่คิมแจจุงยังคงเอาหลังพิงเก้าอี้และมองมาที่เธออย่างเย็นชา
“นายคิมแจจุง ถอนคำพูดของนายเดี๋ยวนี้” -*-
“ไม่ ถ้าคุณอยากให้ผมถอนคำพูด ก็ตกลงรับงานนี้ซิ ถ้าคุณทำได้ ผมก็จะถอนคำพูด” -.,-^
“ไม่!! ฉันไม่หลงกลนายหรอก” -*-;
“โอเค เป็นอันว่าเค้าไม่มีความสารถพอนะครับ หาวง Girl Band วงอื่นมาแทนละกัน” -.,-^^
“ไม่ได้นะค่ะ พวกหนูรับงานนี้ค่ะผู้จัดการ” !!!>O<!!!
เพื่อนๆของจีเฮรีบพูดทันที แจจุงสบตากับจีเฮก่อนที่จะยิ้มมุมปาก
“ว่าไงละจีเฮ เธอจะเอายังไง” O_o
“ค่ะ หนูรับ แต่ถ้าหนูสามารถทำได้ดีกว่าวงของแจจุง พี่ต้องให้เค้ามาขอโทษหนูด้วย” -*-
“แล้วเธอละว่าไง แจจุง” o_O
คิมแจจุงลุกขึ้นก่อนที่จะเอ่ยปากตอบ
“ผมก็รับครับ กลัวแต่ว่าจะไม่ได้ขอโทษเนี่ยซิ” ^O^
“นี่นาย” -.,-*
แจจุงยักไหล่ก่อนที่จะเดินออกจากห้องประชุมไป จีเฮมองตามก่อนที่จะสบถกับตัวเอง
“นี่มันอะไรกันเนี่ย พวกเธอเป็นคู่แต่งงานกันไม่ใช่รึไง” -.,-^
“นั่นนะซิ มันหมายความว่าไงฮ่ะ ซองจีเฮ” -.,-^^
ท่านประธานเอ่ยปากถามจีเฮ หญิงสาวยิ้มแหย่ๆเพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ยูนโฮจึงเอ่ยปากแก้ตัวแทน
“คู่นี้เค้าก็อย่างนี้แหละครับ ดูเหมือนไม่รักกัน แต่ความจริงแล้วรักกันจะตาย ใช่ไหมครับ คุณจีเฮ” ^O^
“คะ..ค่ะ รักกันมากค่ะ” -.,-**
หญิงสาวกัดฟันพูดก่อนที่จะเอ่ยปากขอตัวและเดินออกจากห้องประชุมไป เธอเห็นแจจุงยืนรอเธออยู่หน้าห้อง พอแจจุงเห็นจีเฮเดินออกมา เค้าก็รีบดึงจีเฮหลบมุมทันที
“อะไรของนายเนี่ย” -0-
“ อย่าลืมข้อตกลงของเราซิ” -*-
“ข้อตกลงอะไรมิทราบ” -.,-*
จีเฮพูด แจจุงถอนหายใจก่อนที่จะพูด
“ก็ข้อตกลงของเราที่จะไม่ให้คนอื่นรู้ไง ว่าเราแค่แต่งงานในนามอย่างเดียวน่ะ”
“เราไปตกลงกันตอนไหนมิทราบ” ^O^
จีเฮพูดก่อนที่จะทำท่าเดินออกไป แจจุงรีบเอาแขนกันไว้ทันที
“จะไปไหน” -.,-^^
“ไปที่ไหนก็ได้ ที่ไม่มีนาย”
จีเฮหันกลับจะออกไปอีกทาง แจจุงก็เอาแขนกันไว้ทั้งสองทาง ตอนนี้หน้าของแจจุงกับจีเฮห่างกันแค่คืบเดียว
“ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย ว่าอยากพูดเรื่องนี้ เราจะให้ใครรู้ไม่ได้” -_-
“ถึงตอนที่เราหย่ากัน เดี๋ยวเค้าก็รู้กันอยู่ดี” -_-^^
“ก็ให้พวกเค้ารู้ตอนนั้นซิ โอเคไหม” -_-;
“ไม่ ฉันเชื่อนายก็กลัวดิ” -_-^^^
จีเฮตอบก่อนที่จะยักคิ้วให้แจจุง ชายหนุ่มแกล้งเอาหน้าลงมาใกล้กับเธอมากยิ่งขึ้น และเอียงคอทำท่าจะจูบเธอ จีเฮรีบดันแจจุงไว้ทันที
“นี่นาย!! จะทำอะไรเนี่ย เราสัญญากันแล้วนะว่าจะไม่แตะตัวกันน่ะ” !!>O<!!
“ผมทำตามก็กลัวคุณน่ะซิ” -*-
“นี่นาย....โอ๊ย เออๆ ฉันรับปาก ไม่พูดก็ได้ไม่พูดๆๆๆๆ” -0-
จีเฮตอบก่อนที่จะหลบตา แจจุงยิ้มอย่างพอใจก่อนที่จะเอาแขนออกและเดินผิวปากจากไป จีเฮได้แต่มองตามอย่างหัวเสีย
“ทำไมฉันต้องยอมนายตลอดเลยเนี่ย นายคิมแจจุง อย่าให้ถึงตาฉันบ้างแล้วกัน”
หญิงสาวพูดก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าก่อนที่จะให้เฮจองไปส่งที่บ้านแม่เธอเพื่อจะไปเอารถ หลังจากที่ถึงบ้านเฮจองก็ขอตัวกลับก่อน จีเฮจึงอยู่บ้านคุยกับแม่เธอสักพัก
แม่ของเธอหาน้ำและขนมของโปรดมาให้ก่อนที่จะกอดลูกสาว
“เป็นไงบ้างลูกแม่ แจจุงเค้าเป็นไงบ้างจ๊ะ” ^O^
“ยิ่งกว่าที่คิดค่ะแม่” -.,-
“ดียิ่งกว่าที่คิดเลยเหรอลูก” ^O^
“เปล่าค่ะ แย่ยิ่งกว่าที่คิดค่ะ” -.,-^^
จีเฮตอบอย่างหัวเสีย แม่ของเธอหัวเราะเบาๆก่อนที่จะกอดลูก
“เอาน่า แม่ว่าลูกก็อย่าไปคิดมากเลยนะ”
“แม่ค่ะ แม่รู้ไหมว่าเมื่อเช้าหนูขอเค้าติดรถไปที่บริษัทด้วย เค้าก็ไม่ให้แล้วให้หนูนั่งแท็กซี่ไปอ่ะค่ะ ดูซิค่ะว่าใจดำขนาดไหน”
“เค้าคงมีความจำเป็นของเค้าน่าลูก”
“ความจำเป็นที่จะแกล้งหนูละซิค่ะ เค้าอะ หาเรื่องขู่หนูต่างๆนาๆ”
“ขู่? ขู่เรื่องอะไรจ๊ะ” O_O
จีเฮหยิบขนมมากัดก่อนที่จะพูด
“ก็เรื่องที่หนูกับเค้าแต่งงานกันแค่ในนามไงค่ะ เค้าขู่หนูว่าห้ามหนูไปบอกใคร”
“แจจุงเค้าก็ทำถูกแล้วนี่จ๊ะ ถ้านักข่าวรู้เรื่อง หนูจะเสียหายนะ หนูอย่าลืมซิ ตอนนี้หนูเองก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้างแล้วนะ หนูไม่ใช่นักร้องโนเนมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว จะพูดจะทำอะไรห่วงชื่อเสียงของตัวเองบ้างก็ดีนะลูก”
“แต่....” -_-*
“ไม่มีแต่จ๊ะ แม่ว่าหนูแจจุงเค้าทำถูกต้อง ลูกเองก็ควรจะเชื่อเค้าบ้างนะ”
“แม่อ่ะ”
จีเฮทำหน้างอ แม่ของเธอหัวเราะก่อนที่จะเดินเข้าครัว จีเฮเองก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย สักพักแม่ของเธอก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องอาหาร
“เอาไปไว้กินที่นู่นนะจ๊ะ ลูกทำอาหารไม่เป็นนิ จะได้ไม่เป็นภาระของหนูแจจุงเค้า”
“ค่าๆ ขอบคุณนะค่ะแม่”
จีเฮหอมแก้มแม่ของเธอก่อนที่จะหอบถุงที่ใส่กล่องอาหารมากมายไปขึ้นรถ และขอตัวกลับเพื่อที่จะเอาของใช้ส่วนตัวที่เธอขนมาจากบ้านเธอไปไว้ที่ห้อง พอเธอขับรถมาถึงคอนโด เธอก็หอบข้าวของออกจากรถ และในขณะที่กำลังเดินจะขึ้นลิฟ เหล่าบรรดาของเธอก็พากันพร้อมใจกันหล่น จีเฮรีบก้มหน้าก้มตาเก็บของ
“ให้ผมช่วยไหมครับ” ^_^
จีเฮเงยหน้ามองเจ้าของเสียง ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี เค้ายิ้มให้เธอก่อนที่จะก้มลงช่วยเก็บของ
“เพิ่งย้ายมาอยู่เหรอครับ”
“อ๋อ ค่ะ เพิ่งย้ายมา” ^_^
“อยู่ชั้นไหนเหรอครับ”
“ชั้น 31 น่ะค่ะ”
จีเฮตอบพอเป็นพิธี หลังจากช่วยเก็บของเสร็จ ชายหนุ่มคนนั้นก็ถือของให้และบอกว่าจะช่วยถือไปที่ห้องให้
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวดิฉันถือเองดีกว่า”
“ไม่เป็นไรครับ ห้องผมอยู่ชั้น 33 ผมกำลังจะขึ้นห้องพอดี”
ชายหนุ่มยิ้ม แล้วเดินเข้าลิฟ จีเฮเดินตามเข้าไป ชายหนุ่มหันมายิ้มให้เธอก่อนที่จะชวนคุย ทำให้เธอได้รู้ว่าเค้าเพิ่งย้ายมาจากใต้หวั่น เธอกับเค้าเดินคุยมาจนถึงหน้าห้องของเธอ ชายหนุ่มยื่นถุงของให้
“ขอบคุณนะค่ะ” ^O^
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปก่อนนะครับ”
จีเฮพยักหน้าและยิ้มให้ เธอขนของเข้าห้องและเอาเหล่าบรรดาอาหารไปวางที่โต๊ะและเริ่มจัดเข้าตู้
“ถ้านายแจจุงมีนิสัยครึ่งนึงของนายคนนั้นก็ดีซิ โถ่เอ๊ย นายไร้น้ำใจเชอะ” -.,-***
จีเฮบ่นออดๆแอดๆ หลังจากที่เธอเอาอาหารใส่ตู้เรียบร้อยเธอก็เข้าห้องและจัดของ ซักพัก แจจุงก็กลับมา และมาเคาะประตูห้อง
“อะไรย่ะ” -.,-;
“ขานให้มันเพราะๆหน่อยซิ ผมจะมาบอกว่า คืนนี้ผมจะไปนอนที่บ้าน ดงบัง คุณอยู่ที่นี่คนเดียวได้ใช่ไหม”
จีเฮรีบเปิดประตูมาทันที
“นี่นาย นายจะทิ้งฉันไว้คนเดียวเนี่ยนะ ไม่เอาอ่ะ ฉันกลัว” -0-
“กลัวอะไรเล่า” -_-;;
“ก็...ฉันไม่คุ้นสถานที่นี่ อยู่เป็นเพื่อนฉันอีก 2-3 วันนะ แล้วนายค่อยย้ายไป” ^_^
แจจุงถอนหายใจก่อนที่จะเดินเข้าครัวและเปิดตู้หยิบน้ำมาดื่ม
“ผมไม่ได้ย้ายออกไปซะหน่อย แค่ไปค้างเฉยๆ เพราะปกติผมก็จะอยู่บ้านนั้นทุกวันอยู่แล้ว พออยู่ดีๆย้ายออกมาผมก็คิดถึงเหมือนกันนะ”
“แต่ว่า...นายอ่ะ น๊าๆ อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ” @_@
“เฮ้อ นี่คุณ ผมจะไปคุยเรื่องงานด้วย จะไปซ้อมเต้นเพลงใหม่ของวงผมด้วย” -.,-;;
“แต่....” Y_Y
“ไม่มีแต่ อยู่บ้านดีๆละ อย่าให้คนแปลกหน้าเข้าบ้านละรู้เปล่า ส่วนอาหารเย็นคุณก็ซื้อมาเต็มตู้เย็นแล้วนิ”
แจจุงพูดก่อนที่จะเดินออกประตูไป จีเฮวิ่งตาม
“นายอ่ะ จำไว้เลยนะ อยู่เป็นที่พึ่งฉันหน่อยก็ไม่ได้ เชอะ ...ไปแล้วไม่ต้องกลับมาเลยด้วย” TTOTT
แจจุงอมยิ้มก่อนที่จะลูบหัวหญิงสาว
“โอ๋ๆ เด็กดีอยู่บ้านน๊า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราก็ต้องเจอกันที่บริษัทอยู่ดี ไปและ” ^O^
จีเฮปัดมือแจจุงออก ก่อนที่สะบัดหน้าเดินเข้าห้อง แจจุงมองตามก่อนที่จะส่ายหัวแล้วล็อคประตูออกไป
เย็นนั้นจีเฮก็เอากับข้าวของแม่เธอมานั่งกินคนเดียว
“เฮ้อ เบื่อจังแหะ นายแจจุงนะ จำไว้เลย ถ้ามีขโมยขึ้นบ้านจะทำไงเล่า ถ้ามันมีข่มขื่นฉันละก้อ เหอะ คนยิ่งสวยๆอยู่ด้วยอ่ะ” -.,-^^
จีเฮพูดคนเดียว หลังจากที่เธอทานอาหารเย็นเสร็จเธอก็ล้างจานและออกมานั่งดูทีวี ซักพักเธอก็ปิดไฟ และเดินดูความเรียบร้อยล็อคประตูอีกครั้งก่อนที่จะเดินเข้าห้องเพื่อนนอน
แต่ในขณะที่เธอเคลิ้มๆจะหลับ เธอก็ได้ยินเสียงกุกกัก อยู่ข้างนอน หญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียง และเดินไปที่ประตูพลางเอาหูแนบฟัง เธอได้ยินเสียงคนเดิน จีเฮรีบหาของในห้องเพื่อป้องกันตัวทันที
+ นายแจจุง เห็นไหมอ่ะ ว่ามีขโมยจริงๆด้วยอ่ะ” !!!>O<!!!
จีเฮกลัว แต่เธอก็พยายามตั้งสติ เธอได้ยินเสียงคนเดินมาหยุดที่ประตูห้องเธอ และพยายามบิดลูกบิดประตู และซักพัก เสียงฝีเท้าก็ดังห่างออกไป จีเฮตั้งสติและกระชับไม้เบสบอลในมือก่อนที่จะค่อยๆเปิดประตู เธอเห็นเงาหลังผู้ชายสูงๆ เดินวนเวียนอยู่และกำลังจะเดินเข้าครัวไป เธอเดินตามประชิดตัวและฟ้าดไม้ลงไปเต็มแรงกลางหลังโจร $_$
…………………………………………………………………………………………
“นี่ เธอมีสมองบ้างรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงทำไมไม่ได้ซะทีละห๊า” -.,-^^
“นี่แจจุง ไม่เอาน่า อย่าไปดุเธอซิ” -0-
“หยุดเลย ยูนโฮ ก็ดูยัยสมองปลาทองนี่ซิ เพิ่งสอนไปเมื่อกี๊เอง ทำไมถึงจำไม่ได้ละห๊า” -.,-^^^
“นี่นาย จะมากเกินไปแล้วนะ ใครมันจะเป็นตั้งแต่เกิดเล่า” -0-;;
จีเฮเดินน้ำตาตกออกไป เพื่อนๆของแจจุงมองตามอย่างสงสาร
ความคิดเห็น