ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >_
(**บนรถม้าฮอกวอตส์**)
“นี่แฮร์รี่นายเป็นอะไรของนายน่ะ ตั้งแต่อยู่บนรถไฟแล้ว\"
เฮอร์ไม่โอนี่กล่าวกับแฮร์รี่ซึ่งเจ้าตัวยังคงไม่ตอบทำให้เจ้าเพื่อนซี้รอนต้องเอาข้อศอกกระทุ้งเข้าให้
“ฮะ ฮะ อะไรถึงแล้วหรอ”แฮร์รี่พูดอย่างไม่รู้เรื่อง
“ป่าวแฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่เค้าถามนายว่าวันนี้นายเป็นอะไรของนาย ท่าทางแปลกๆ”
รอนกล่าว และแฮร์รี่ก้อตอบมาว่า
“ป่าว ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่”แฮร์รี่ตอบโดยไม่กล้าสบตาเพื่อนๆของเค้า
“อ่ะ ฉันไม่ถามนายก้อได้แต่ฉันพอจะรู้นะว่านายเป็นอาราย”เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
“ฉัน ฉันม่ายเป็นอารายซะหน่อย”แฮร์รี่ตะโกนใส่เฮอร์ไมโอนี่และรอน
“อาอา เราเชื่อนายก้อได้ ปาย ถึงแล้วลงกานได้แล้ว”เฮอร์ไมโอนี่กล่าว
แล้วทั้ง3ก้อลงจากรถม้าฮอกวอตส์
                    ------------------------------------------------------------------
(**อีกฝากหนึ่ง-ฝาแฝด2พี่น้อง**)
“รู้สึกแปลกๆนะค่ะที่ต้องเดินมากับน้องปี1”เดฟนี่กล่าวแก่ดริวล่าพี่สาวฝาแฝดของเทอ
ซึ่งตอนนี้กำลังเดินอยู่ข้างๆเธอ
“ก้อ อืมประมานนั้นและ”ดริวล่าตอบเดฟนี่ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
ทั้งสองไม่ได้พูดอารายกันอีกจนเดินเข้าไปสู่ห้องโถงกลาง
“ว้าวที่นี่สวยจัง”เดฟนี่พูดออกมาด้วยความชื่นชม
“อืม ก้อสวยดี”
“อยากรู้จังนะค่ะว่าที่นี่เค้าจะคัดสรรนักเรียนกันยังไง”เดฟนี่กล่าวขึ้น
“พี่ก้อไม่รู้” “แต่พี่รู้ว่าที่นี่มีบ้าน4 หลังคือ กริฟฟินดอร์ เรเวคลอ ฮัฟเฟิลพัฟ
และ เอ่อ สลิธเทอรีน”ดริวล่าเอ่ย
“ค่ะ”เดฟนี่ตอบสั้นๆ
ทั้งสองขณะนี้ยืนอยู่อย่างเป็นจุดสนใจจากเด็กปีอื่นๆ เดฟนี่รู้สึกอายมากและอยาก
จะยืนอยู่กลับดริวล่าอย่างไม่แยกไปไหน แต่ดริวล่ากลับมีท่าทีเฉยๆเพราะเธอคิดว่า
คงไม่แปลกหรอกทีใครต่อใครจะมองมายังพวกเธอ
        และเสียงหนึ่งก้อดังขึ้น นั่นเป็นเสียงของ อัลบัส ดัมเบิลดอร์
“เอาล่ะ ยินดีต้อนรับกลับสู่ฮอกวอตส์นักเรียนทุกคน เราขอประกาศว่ามีเด็กนักเรียนใหม่ปี6ย้ายมา
จากเดิร์มแสตงค์ พวกเธอคงเห็นกันแล้ว และตอนนี้ได้เวลาอันเป็นสมควรเอาล่ะพีธีคัดสรรเริ่มได้”
หลังจากดัมเบิลดอร์นั่งลง เจ้าหมวกเก่าๆใบหนึ่งก้อเริ่มร้องเพลง ทำให้ฝาแฝดทั้ง2พอเข้าใจได้ว่าหมวกใบนี้
จะทำหน้าที่คัดสรรพวกเขา หลังจากที่หมวกคัดสรรร้องเพลงจบนักเรียนทุกคนก้อปรบมือ
และศาสตราจารย์มักกอนนากัลก้อเริ่มเอ่ยชื่อนักเรียนปี1ทีละคนให้สวมหมวกคัดสรร
จนหมดระดับปี1และเธอก้อเอ่ย
“แพทเทิร์น,เดฟนี่” เดฟนี่สวมหมวกด้วยความตื่นเต้น
“อืมมเอาล่ะ ช่ายช่าย เธอเป็นเด็กเรียบร้อยแต่เต็มไปด้วยความกล้าหาญ
เอาล่ะไม่ยากเลย  กริฟฟินดอร์!!” เสียงจากโต๊ะกริฟฟินดอร์ดังกระหึ่ม และเดฟนี่ก้อตรงเข้าไปนั่งทันที
“แพทเทิร์น,ดริวล่า”มักกอนนากัลเอ่ยขึ้น
ดริวล่าก้าวขึ้นไปอย่างสง่างาม ทุกคนจ้องมองไปยังเธอ แต่เธอไม่ได้แสดงทีท่าอะไร และเธอก้อสวมหมวกคัดสรร
“โอ้ ยากยากจริงๆความคิดเธอจิตใจเธอมันช่างอยากสำหรับการคัดสรร
เธอคงเป็นฝาแฝดกับเด็กคนเมื่อกี๊สินะแต่สำหรับเธอยากมาก จิตใจเธอเต็มไปด้วยความเมตตา
ความกล้าหาญ ฉลาด ทะเยอทะยาน และสงบนิ่ง บ้านไหนดีล่ะ”
“บ้านไหนก้อได้เร็วๆเถอะ”ดริวล่าพึมพำ
“สลิธเทอรีน!!”หมวกคัดสรรประกาศ และดริวล่าลุกขึ้นยืนตรงไปนั่งยังสลิธเทอรีน
โดยที่เธอยีงมีสีหน้าเรียบเฉยเช่นเคยโดยที่สลิธเทอรีนส่งเสียงต้อนรับอย่างดัง
“เอาล่ะ” เสียงศ.ดัมเบิลดอร์กล่าว “ฉันขอเอ่ยก่อนงานเลี้ยงจาเริ่มสักหน่อย กินให้พุงกลาง เอาล่ะเริ่มงานเลี้ยง”
และโต๊ะอาหารทั้ง4ก็เต็มไปด้วยอาหารนานาชนิด
ทางด้านกริฟฟินดอร์ เฮอร์ไมโอนี่ รอนและแฮร์รี่ เรียกเดฟนี่ให้มานั่งด้วย
ส่วนด้านสลิธเทอรีนมัลฟอย แครบ กอยล์ และยายแพนซี่ พากินสัน
ก็ย้ายมานั่งข้างๆดริวล่าและเด็กในสลิธเทอรีนอีกกลุ่มใหญ่ ซึ่งดริวล่า
เองก็ไม่ได้สนอะไร แต่แฮร์รี่ตอนนี้เขามองเห็นมัลฟอยกำลังนั่งชิดกับดริวล่า
แฮร์รี่รู้สึกอยากจะเตะมัลฟอยซักป๊าปให้กระเด็นไปอยู่ไกลๆจากดริวล่า
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาคิดอย่างนี้ แต่เขารู้สึกผิดหวังที่ดริวล่าไม่มาอยู่บ้านของเขา
********************------------------------------------*********************
เมื่อได้เวลางานเลี้ยงเลิกดัมเบิลดอร์จึงกล่าวปิดงาน แล้วสั่งให้พรีเฟ็คของ
แต่ละบ้านนำนักเรียนไปยังบ้านของตน แฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่และเดฟนี่
เดินไปด้วยกัน แฮร์รี่ยังคงพยายามมองหาดริวล่าเขาพบว่าดริวล่ากำลังเดินไปโดยมีมัลฟอยเดินไปด้วย ตอนนี้แฮร์รี่อยากจะวิ่งไปจริงๆแต่เขารู้ว่าทำไม่ได้ เขาจึง
พยายามไม่มองและเดินกลับไปกลับเพื่อนๆอย่างเป็นปรกติที่สุด
เมื่อเขาก้าวเข้าไปยังห้องนั่งเล่นบ้านกริฟฟินดอร์ เขารู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย
เขาจึงบอกลาเพื่อนสั้นๆแล้วรีบเดินขึ้นไปนอน เขาคิดเรื่องวันนี้ไปเพลินๆ
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา และแฮร์รี่ก้อเผลอหลับไปในที่สุด แล้วแฮร์รี่ก้อฝันว่า
ดริวล่าบอกชอบแฮร์รี่ แฮร์รี่มีความสุขมาก และแล้วเค้าก้อตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่วันจันทร์..........ติดตามชมกานต่อปัยนะค่ะ...........
                            ---------------------------------------------------------
**คุยกานหลังบท**
สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกคน ก้ออันนี้เปงบทที่2แล้ว เฟิร์นก้อพยายามทำงานออกมาให้ดีสุดๆแล้วนะค่ะ
ก้ออยากให้ติดตามกานต่อปัยนะคร้า บทนี้คุยกานสั้นๆแระกานนะ เขียนตอนกลางคืนมานง่วงแร้ว
บ๊ายบาย เจอกานใหม่นะคร้าหวังว่าจาติดตามกาน++
“นี่แฮร์รี่นายเป็นอะไรของนายน่ะ ตั้งแต่อยู่บนรถไฟแล้ว\"
เฮอร์ไม่โอนี่กล่าวกับแฮร์รี่ซึ่งเจ้าตัวยังคงไม่ตอบทำให้เจ้าเพื่อนซี้รอนต้องเอาข้อศอกกระทุ้งเข้าให้
“ฮะ ฮะ อะไรถึงแล้วหรอ”แฮร์รี่พูดอย่างไม่รู้เรื่อง
“ป่าวแฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่เค้าถามนายว่าวันนี้นายเป็นอะไรของนาย ท่าทางแปลกๆ”
รอนกล่าว และแฮร์รี่ก้อตอบมาว่า
“ป่าว ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่”แฮร์รี่ตอบโดยไม่กล้าสบตาเพื่อนๆของเค้า
“อ่ะ ฉันไม่ถามนายก้อได้แต่ฉันพอจะรู้นะว่านายเป็นอาราย”เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
“ฉัน ฉันม่ายเป็นอารายซะหน่อย”แฮร์รี่ตะโกนใส่เฮอร์ไมโอนี่และรอน
“อาอา เราเชื่อนายก้อได้ ปาย ถึงแล้วลงกานได้แล้ว”เฮอร์ไมโอนี่กล่าว
แล้วทั้ง3ก้อลงจากรถม้าฮอกวอตส์
                    ------------------------------------------------------------------
(**อีกฝากหนึ่ง-ฝาแฝด2พี่น้อง**)
“รู้สึกแปลกๆนะค่ะที่ต้องเดินมากับน้องปี1”เดฟนี่กล่าวแก่ดริวล่าพี่สาวฝาแฝดของเทอ
ซึ่งตอนนี้กำลังเดินอยู่ข้างๆเธอ
“ก้อ อืมประมานนั้นและ”ดริวล่าตอบเดฟนี่ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
ทั้งสองไม่ได้พูดอารายกันอีกจนเดินเข้าไปสู่ห้องโถงกลาง
“ว้าวที่นี่สวยจัง”เดฟนี่พูดออกมาด้วยความชื่นชม
“อืม ก้อสวยดี”
“อยากรู้จังนะค่ะว่าที่นี่เค้าจะคัดสรรนักเรียนกันยังไง”เดฟนี่กล่าวขึ้น
“พี่ก้อไม่รู้” “แต่พี่รู้ว่าที่นี่มีบ้าน4 หลังคือ กริฟฟินดอร์ เรเวคลอ ฮัฟเฟิลพัฟ
และ เอ่อ สลิธเทอรีน”ดริวล่าเอ่ย
“ค่ะ”เดฟนี่ตอบสั้นๆ
ทั้งสองขณะนี้ยืนอยู่อย่างเป็นจุดสนใจจากเด็กปีอื่นๆ เดฟนี่รู้สึกอายมากและอยาก
จะยืนอยู่กลับดริวล่าอย่างไม่แยกไปไหน แต่ดริวล่ากลับมีท่าทีเฉยๆเพราะเธอคิดว่า
คงไม่แปลกหรอกทีใครต่อใครจะมองมายังพวกเธอ
        และเสียงหนึ่งก้อดังขึ้น นั่นเป็นเสียงของ อัลบัส ดัมเบิลดอร์
“เอาล่ะ ยินดีต้อนรับกลับสู่ฮอกวอตส์นักเรียนทุกคน เราขอประกาศว่ามีเด็กนักเรียนใหม่ปี6ย้ายมา
จากเดิร์มแสตงค์ พวกเธอคงเห็นกันแล้ว และตอนนี้ได้เวลาอันเป็นสมควรเอาล่ะพีธีคัดสรรเริ่มได้”
หลังจากดัมเบิลดอร์นั่งลง เจ้าหมวกเก่าๆใบหนึ่งก้อเริ่มร้องเพลง ทำให้ฝาแฝดทั้ง2พอเข้าใจได้ว่าหมวกใบนี้
จะทำหน้าที่คัดสรรพวกเขา หลังจากที่หมวกคัดสรรร้องเพลงจบนักเรียนทุกคนก้อปรบมือ
และศาสตราจารย์มักกอนนากัลก้อเริ่มเอ่ยชื่อนักเรียนปี1ทีละคนให้สวมหมวกคัดสรร
จนหมดระดับปี1และเธอก้อเอ่ย
“แพทเทิร์น,เดฟนี่” เดฟนี่สวมหมวกด้วยความตื่นเต้น
“อืมมเอาล่ะ ช่ายช่าย เธอเป็นเด็กเรียบร้อยแต่เต็มไปด้วยความกล้าหาญ
เอาล่ะไม่ยากเลย  กริฟฟินดอร์!!” เสียงจากโต๊ะกริฟฟินดอร์ดังกระหึ่ม และเดฟนี่ก้อตรงเข้าไปนั่งทันที
“แพทเทิร์น,ดริวล่า”มักกอนนากัลเอ่ยขึ้น
ดริวล่าก้าวขึ้นไปอย่างสง่างาม ทุกคนจ้องมองไปยังเธอ แต่เธอไม่ได้แสดงทีท่าอะไร และเธอก้อสวมหมวกคัดสรร
“โอ้ ยากยากจริงๆความคิดเธอจิตใจเธอมันช่างอยากสำหรับการคัดสรร
เธอคงเป็นฝาแฝดกับเด็กคนเมื่อกี๊สินะแต่สำหรับเธอยากมาก จิตใจเธอเต็มไปด้วยความเมตตา
ความกล้าหาญ ฉลาด ทะเยอทะยาน และสงบนิ่ง บ้านไหนดีล่ะ”
“บ้านไหนก้อได้เร็วๆเถอะ”ดริวล่าพึมพำ
“สลิธเทอรีน!!”หมวกคัดสรรประกาศ และดริวล่าลุกขึ้นยืนตรงไปนั่งยังสลิธเทอรีน
โดยที่เธอยีงมีสีหน้าเรียบเฉยเช่นเคยโดยที่สลิธเทอรีนส่งเสียงต้อนรับอย่างดัง
“เอาล่ะ” เสียงศ.ดัมเบิลดอร์กล่าว “ฉันขอเอ่ยก่อนงานเลี้ยงจาเริ่มสักหน่อย กินให้พุงกลาง เอาล่ะเริ่มงานเลี้ยง”
และโต๊ะอาหารทั้ง4ก็เต็มไปด้วยอาหารนานาชนิด
ทางด้านกริฟฟินดอร์ เฮอร์ไมโอนี่ รอนและแฮร์รี่ เรียกเดฟนี่ให้มานั่งด้วย
ส่วนด้านสลิธเทอรีนมัลฟอย แครบ กอยล์ และยายแพนซี่ พากินสัน
ก็ย้ายมานั่งข้างๆดริวล่าและเด็กในสลิธเทอรีนอีกกลุ่มใหญ่ ซึ่งดริวล่า
เองก็ไม่ได้สนอะไร แต่แฮร์รี่ตอนนี้เขามองเห็นมัลฟอยกำลังนั่งชิดกับดริวล่า
แฮร์รี่รู้สึกอยากจะเตะมัลฟอยซักป๊าปให้กระเด็นไปอยู่ไกลๆจากดริวล่า
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาคิดอย่างนี้ แต่เขารู้สึกผิดหวังที่ดริวล่าไม่มาอยู่บ้านของเขา
********************------------------------------------*********************
เมื่อได้เวลางานเลี้ยงเลิกดัมเบิลดอร์จึงกล่าวปิดงาน แล้วสั่งให้พรีเฟ็คของ
แต่ละบ้านนำนักเรียนไปยังบ้านของตน แฮร์รี่ รอน เฮอร์ไมโอนี่และเดฟนี่
เดินไปด้วยกัน แฮร์รี่ยังคงพยายามมองหาดริวล่าเขาพบว่าดริวล่ากำลังเดินไปโดยมีมัลฟอยเดินไปด้วย ตอนนี้แฮร์รี่อยากจะวิ่งไปจริงๆแต่เขารู้ว่าทำไม่ได้ เขาจึง
พยายามไม่มองและเดินกลับไปกลับเพื่อนๆอย่างเป็นปรกติที่สุด
เมื่อเขาก้าวเข้าไปยังห้องนั่งเล่นบ้านกริฟฟินดอร์ เขารู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย
เขาจึงบอกลาเพื่อนสั้นๆแล้วรีบเดินขึ้นไปนอน เขาคิดเรื่องวันนี้ไปเพลินๆ
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา และแฮร์รี่ก้อเผลอหลับไปในที่สุด แล้วแฮร์รี่ก้อฝันว่า
ดริวล่าบอกชอบแฮร์รี่ แฮร์รี่มีความสุขมาก และแล้วเค้าก้อตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่วันจันทร์..........ติดตามชมกานต่อปัยนะค่ะ...........
                            ---------------------------------------------------------
**คุยกานหลังบท**
สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกคน ก้ออันนี้เปงบทที่2แล้ว เฟิร์นก้อพยายามทำงานออกมาให้ดีสุดๆแล้วนะค่ะ
ก้ออยากให้ติดตามกานต่อปัยนะคร้า บทนี้คุยกานสั้นๆแระกานนะ เขียนตอนกลางคืนมานง่วงแร้ว
บ๊ายบาย เจอกานใหม่นะคร้าหวังว่าจาติดตามกาน++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น