กว่าจะเจอรักแท้ (บทที่1-2)

เนื้อเรื่อง

กว่าจะเจอรักแท้  

บทที่ 1

                     เช้าวันนี้อากาศสดใส แสงแดดอันอบอุ่นอาบไล้ทั่วมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในเทอม 2 บรรยากาศภายในคณะสังคมศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ช่างเต็มไปด้วยความสนุกสนาน เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของนักศึกษาเซ็งแซ่ไปทั่วทางเดินบอร์ดติดประกาศผลสอบของเทอมที่ผ่านมา หญิงสาวคนหนึ่งเดินผ่านผู้คนเพื่อแทรกตัวเข้าไปดูผลสอบที่บอร์ด ชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งดูผลสอบอยู่ก่อนแล้วได้หันมาทักหญิงสาว

                    “ อ้าว เพิ่งมาเหรอบี ว่าไงเทอมนี้ได้เกรดอะไรบ้าง”

                    “ บัญชีต้นทุนได้ B  ข่าวและเหตุการณ์ปัจจุบันได้ C+  แต่บัญชีต้นทุนได้ A ล่ะ เหลือเชื่อมากๆเลย แล้วดิวล่ะ เกรดเป็นไงมั่ง”

                    “ก็โอเคนะ ประคองตัวไม่ให้โดนรีไทน์ก็พอละ” ชายหนุ่มพูดอย่างอารมณ์ดี

                        “ เราไปหาอะไรกินกันไหม กว่าจะเข้าเรียนก็ตั้ง 9 โมงโน่น” ชายหนุ่มชักชวนหญิงสาว

                        “อืม”

                        *********************************

                        โรงอาหารภายในตึกคณะสังคมศาสตร์ ตั้งอยู่ที่ชั้นล่างของคณะ นักศึกษาค่อนข้างหนาตา เนื่องจากเป็นวันเปิดเทอมวันแรก ดิวพาบี เดินไปหาโต๊ะว่างเพื่อนั่งรับประทานอาหาร ทันใดนั้นก็มีเสียงชายคนหนึ่งทักขั้นมา 

                        “เฮ้ย ดิว แหมวันแรกก็ควงสาวเลยเหรอวะ”

                        “ นั่งโต๊ะนี้ก็ได้คร้าบคนสวย”

                        “ปากหมาแต่เช้าเลยนะเอ็ง” ดิวพาบีเดินไปหาเพื่อนซึ่งนั่งโต๊ะอยู่ก่อนแล้ว

                        “หวัดดี เก่ง” บีทัก  

                        “นึกว่าใครมาเห่าแถวนี้ ที่แท้ก็แกนี่เอง” บีพูดพลางหัวเราะ

                        “แล้วนี่ยัยกิ๊กไม่มาด้วยเหรอเนี่ย ทำไมเธอถึงมากับเจ้าดิวแค่ 2 คนล่ะ”

                        “ นั่นไง ยัยกิ๊กเดินมาโน่นแล้ว ยังเตี้ยเหมือนเดิม” ดิวพูดพลางหัวเราะ

                    บรรยากาศที่โรงอาหารเต็มไปด้วยความสนุกสนาน เก่งซึ่งเป็นชายหนุ่มที่กวนโอ๊ยที่สุดในโลก เป็นคนเพชรบุรี สร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆ ได้ตลอดเวลา เก่งมักชอบแซวกิ๊กซึ่งเป็นคนเรียบร้อย ส่วนดิวเป็นชายหนุ่มท่าทางเคร่งขรึม ดูท่าทางเป็นผู้ใหญ่ เก่งและดิวเป็นเพื่อนสนิทกัน ส่วนกิ๊กและบี เป็นเพื่อนที่คบกันมายาวนาน ตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น ตอนเอ็นทรานซ์ก็เลือกเอ็นฯ เข้าที่เดียวกัน กลุ่มของกิ๊กและบีนั้น ยังมีอีก 4 คน คือ กุ้ง หนิง พี่หมอน และ แชร์   ทั้งหมดกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง   ทั้งหมดเป็นเด็กต่างจังหวัดซึ่งเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ทุกคนอยู่หอพักใกล้ๆกับมหาวิทยาลัย โดยกลุ่มของบีนั้นเช่าบ้านอยู่รวมกันทั้งหมด 6 คน ส่วนเก่งและดิวพักอยู่คนละห้อง

                        “นั่น พี่หมอน มาแล้ว” กิ๊กบอก

                        พี่หมอนหญิงสาวที่อายุมากที่สุดในกลุ่ม (ประมาณ 25 ในขณะที่พวกเรา 21 บางคนก็ 22) เดินมาพร้อมกับเสียงเหนื่อยอ่อน

                        “โคตรเหนื่อยเลย แม่งรถเมล์หรือเต่าวะเนี่ย วิ่งเป็น ช.ม. ไหนจะหอบของพะรุงพะรังอีก” พี่หมอนบ่นเป็นชุดๆ

                        “ แล้วพี่กลับอีสานมาเหรอเนี่ย ถึงหอบของมายังกะบ้านนอกเข้ากรุง” เก่งแซว

                        “ใช่ พี่เพิ่งกลับมาจากชัยภูมิ ไปหาอีพ่ออีแม่มา” พี่หมอนตอบด้วยน้ำเสียงเป็นสุข

                        “แล้วนี่สมาชิกกลุ่มเรามาครบกันยังเนี่ย แล้วบีกะกิ๊ก เอ็ง 2 คน มานั่งอยู่กับผู้ชายได้ไงเนี่ย แหมถึงว่าไม่โทรหากูเลยนะ” พี่หมอนเริ่มมีอารมณ์

                        “แล้วนี่อีบี มึงเป็นไรเนี่ย ท่าทางซึมๆ”

                        “ป่าวนี่” บีตอบ พร้อมกับยิ้ม

                      “แล้ววิชาแรกของวันนี้เราเรียนวิชาอะไรวะ กูทำตารางเรียนหายว่ะ” พี่หมอนถาม

                        “เรียนวิชาการวิจัยและพัฒนาธุรกิจน่ะ” กิ๊กตอบ

              “นี่ก็ใกล้ 9 โมงแล้ว เราไปที่ห้องเรียนกันเถอะ” กิ๊กบอก 

                        ทั้งหมดลุกขึ้นจากโต๊ะ และเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นไปเรียนชั้น 4 

ห้อง 401

                        **********************************************************

 

 

บทที่ 2          

 

                        เวลา 9 นาฬิกา ห้อง 401 คณะสังคมศาสตร์ บีหญิงสาวหน้าตาสะสวย ผมดำยาว ตัวสูง รูปร่างผอม ผิวสีแทน ปัจจุบันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะสังคมศาสตร์ สาขาวิชาบริหารธุรกิจ บีนั่งเรียนติดกับกิ๊กเพื่อนซี้โดยนั่งอยู่ริมหน้าต่าง วิชาแรกของวันนี้เป็นวิชาที่น่าเบื่อที่สุดในโลก (บีคิดว่างั้น) “อาจารย์สอนวิชานี้ทำไมช่างพูดมากและขี้โอ่อย่างนี้นะ” บีคิดในใจ “จะจดเล็กเชอร์ก็ไม่รู้จะจดอะไร แกเล่นโม้ซะขนาดนั้น หาสาระไม่ได้เล้ย” บีแอบถอนหายใจ พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงแดดอ่อนๆ ส่องประกายมาที่สนามฟุตบอล นักกีฬาฟุตบอลของมหาวิทยาลัยกำลังฝึกซ้อมอย่างขะมักขะเม้นเพื่อเตรียมแข่งกีฬามหาวิทยาลัย โดยในปีนี้มหาวิทยาลัยของบีเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน บีมองดูนักกีฬาฝึกซ้อมอย่างเหม่อลอย พลันน้ำใสๆเริ่มปริ่มที่ดวงตา บีคิดถึงช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา

                        “ต่อไปนี้ไม่ต้องโทรหาเราอีกนะ” เป้เอ่ยขึ้น

                        “ทำไมล่ะ เราผิดอะไร” บีถาม

                        “เราไม่ชอบคนโกหก” เป้บอก

                        “แต่เราไม่ได้โกหกอะไรเลย เราไม่ได้ไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นตามที่เป้กล่าวหาเรานะ” บีตอบโต้

                        “เอาเป็นว่าต่อไปนี้เราไม่ต้องพบ ไม่ต้องพูด ไม่ต้องเจอกันอีก” เป้ตัดบท

                        ฉากสนทนาที่ทำให้หัวใจบีแตกสลาย บีหวนนึกถึงเรื่องราวของเป้ชายหนุ่มที่เป็นเพื่อนกับบีมาตั้งแต่เด็ก บ้านของเป้และบีอยู่ห่างกันแค่ 3 หลัง พ่อของเป้และบีเป็นลูกจ้างประจำของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ทั้งสองเกิดห่างกันแค่ 19 วัน แม่ของเป้และบีเลี้ยงเด็กทั้งสองโดยสนิทสนมเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกัน ครั้นเมื่อเป้และบีเข้ามัธยมต้น เป้เรียนโรงเรียนรัฐบาล ส่วนบีเรียนโรงเรียนเอกชน ทั้งคู่เริ่มเติบโตเป็นหนุ่มสาว เป้ เด็กหนุ่มรูปร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา เป็นนักกีฬาตะกร้อ วอลเล่ย์บอล และฟุตบอลของโรงเรียน   เป้ถูกห้อมล้อมด้วยสาวๆ จนวันนึงเป้พาเด็กผู้หญิงคนนึงมาที่บ้าน และแนะนำกับพ่อแม่ว่าเป็นแฟนเป้ บีได้รู้ข่าวมาจากเพื่อนว่าเป้พาแฟนมาบ้าน บีรู้สึกแปลกๆ แต่บีไม่รู้ว่ามันคืออะไร หลังจากนั้นเป้ก็เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า บีรู้สึกน้อยใจที่เป้ไม่สนิทสนมกันเหมือนแต่ก่อน

                        ครั้นเรียนจบมัธยมต้น เป้ได้เข้าเรียนต่อช่างก่อสร้าง ของวิทยาลัยมีชื่อในจังหวัด ส่วนบีเรียนต่อมัธยมปลาย และเอ็นทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยได้ในที่สุด ความสัมพันธ์ระหว่างเป้และบีนั้นเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อตอนที่บีอยู่ปี 1 ช่วงปิดเทอม บีเดินทางกลับมาพักผ่อนที่บ้าน ได้ทราบข่าวว่า เป้โดนผู้หญิงคนนึงหักอก โดยเป้จับได้ว่าผู้หญิงคนนั้นคบผู้ชายอีกคนหนึ่งนอกจากเป้ด้วย ทำให้เป้เสียใจมาก ทั้งคู่ทะเลาะกันอย่างรุนแรงจนผู้หญิงคนนั้นบอกเลิกในที่สุด เป้เศร้าโศกเสียใจ บีได้มีโอกาสเดินไปทักทายเป้ หลังจากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าว 3 วัน เป้ขอบีเป็นแฟน บีได้แต่ยืนงง แต่ก็อดดีใจไม่ได้ บีเฝ้าบอกตัวเองมาตลอดว่าเป้คือคนที่บีรัก และอยากจะเป็นแฟนมาตลอด เมื่อเป้เอ่ยปากขอเป็นแฟน บีจึงอดยิ้มและดีใจไม่ได้

                        หลังจากเริ่มคบกันได้ 1 เดือน บีเริ่มรู้สึกว่าเป้มีอะไรเปลี่ยนไป ทำไมถึงคอยหลบหน้าบีอยู่เสมอ จนบีได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งสะพายกระเป๋ามาที่บ้านของเป้ บีไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น บีสงสัยจึงเดินไปหาเป้ที่บ้าน เป็นจังหวะเดียวกับที่เป้เดินมากับผู้หญิงคนนั้นพอดี เป้จึงแนะนำว่า

                        “นี่หมวยแฟนเรา เค้าจะมาอยู่กับเราที่บ้าน” เป้บอก

                        บีเหมือนกับถูกฟ้าผ่า บีพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยืนงง มองทั้งคู่เดินไปที่รถ และขับออกไปด้วยกัน หลังจากนั้น 3 วัน น้องชายข้างบ้านได้เดินมาบอกว่า คนที่ชื่อหมวยนั้นเป็นแฟนเก่าที่ทิ้งเป้ไป แต่ตอนนี้เค้ากลับมาคืนดีกันแล้ว

                        ****************************************************