คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : G-JR -> ตอน 3
ตอนนี้ฉันกำลังเรียนวิชาคณิตฯค่ะ ซึ่งหมดคาบนี้ก็พักกลางวันแล้ว เฮ้อ ~o~ ดีจังเลย จะได้ไม่ต้องนั่งหลบหน้านายบ้านี้อีกแล้ว เมื่อยไปหมดแล้วเนี่ย >_<
“เธอๆ” อึ่ย..จะสะกิดฉันทำไมฟ่ะ
“หือ??” ฉันทำตาเหล่ค่ะ กลบเกลื่อนๆ
“เออ....เธอมีกบเหล่าดินสอมั้ยอ่ะ??”
“อ๋อ....เอ่อ...น่าจะมีนะ ดะ..เดี๋ยวฉันหาให้นะ” แล้วฉันก็หันค้นๆๆๆกระเป๋าดินสอ
“........”
“เอ่อ.....คือว่า....มันหายไปแล้วอ่ะจ้ะ ยืมคนอื่นไปก่อนแล้วกันนะ”
“แค่นี้ทำไมต้องงกด้วยล่ะ” เดี่ยวทำหน้าบูด
“เอ่อ....ไม่ได้งกนะ ก็ฉันไม่มีจริงๆนี้หน่า” ฉันอธิบายทั้งทีในใจอยากจะตบกะบาลนายบ้านี้สักที
“ไม่ได้งกก็เอามาเซ่!!” นั้นเริ่มพาลแล้วไง
“ก็ฉันไม่มีนี้หน่า จะให้นายยืมได้ยังไงล่ะ!!”
“เธอก็ไปหามาให้ฉันสิ”
“นายบ้า!!! กล้าดียังไงมาใช้ฉันห๊ะ!!ฉันไม่ได้เป็นเบ๊นายซักหน่อย ทำไมฉันต้องหาให้นายด้วย มีมือมีเท้าก็ไปหาเองดิโว้ย!!” ฉันเท้าเอว
“เธอนี้เสียงคุ้นหูชะมัดเลย ฉันเราเคยเจอกันรึป่าว??”
อ้าว?? เปลี่ยนเรื่องเร็วจังเลยนะแก!! แล้วทำไมต้องเปลี่ยนเรื่องมาเป็นเรื่องนี้ด้วยเล่าT_T ฮือๆ เดี๋ยวนายก็จำฉันได้พอดี >_<
“บ้ารึไง ฉะ...ฉันไม่เคยเจอนายซักหน่อย” ฉันหลบสายตาค่ะ
“แต่ฉันว่าเราเคยเจอกันนะ ฉันคุ้นหน้าเธอมากๆเลยอ่ะ”
“ไม่เคยโว้ย!! “
“เคยสิ ต้องเคยแน่ๆ”
“บอกว่าไม่เคยก็ไม่ไงเล่า!!”
“........”
“........”
“เธอนั้นเอง!!! เธอที่ทำให้ฉันโดนด่าเมื่อเช้าใช่มั้ย!!”
O_O
“เอ่อ....ม่ะ...ไม่ใช่ซักหน่อย นะ..นายจำคนผิดแล้วล่ะ” จะรอดมั้ยเนี่ยฉัน
ปิ๊ง....ง ป๋อง....ง
“เอ้า!! วันนี้พอแค่นี้นะ ไปพักได้” แล้วอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป
แล้วฉันจะอยู่ทำไมล่ะค่ะ โกยโลด ไอ้บ้านั้นดันจำฉันได้ซะนี้ อุตส่าห์ปลอมตัวขนาดนี้แล้วนะ ยังจะมารู้อีก ฮึ่ย!!! น่าเจ็บใจจริงๆเลย >^<
จะว่าไปแล้วอ่ะนะ ฉันว่าฉันไปล้างไฝที่มุมคางออกก่อนดีกว่า เอ้อ มัดผมใหม่ด้วย สภาพตอนนี้น่าเกียดเป็นบ้า ถ้าพี่ชินมาเห็นเข้า ฉันได้มุดดินหนีแน่ -_-^
ตอนนี้ฉันมายืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำค่ะ เนื่องจากเป็นช่วงพัก คนเลยเยอะหน่อย ฉันก็ต้องยืนรอจนกว่าคนจะออกหมดนั้นแหล่ะ -_-^^ ไม่อยากเข้าไปตอนนี้ กลัวคนจะแตกตื่นนึกว่าเจอผีห้องน้ำเหอๆ
10 นาทีต่อมา
ในที่สุดคนก็ออกไปกันหมดแล้ว ฉันเมื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย -_-++ หิวด้วย รีบๆล้างดีกว่า เดี๋ยวพวกยัยตาลจะบ่นเอา แต่ไม่หรอกมั้ง ได้ยินมาว่าพวกหล่อนจะไปดูนายมะเดี่ยวแข่งเต้นB-Boyกับรุ่นพี่ชีวอน เฮ้อ~~ ไร้สาระที่สุด สู้ฉันไปดูพี่ชินเล่นบาสยังจะดีกว่าอีก (ไร้สาระพอกันแหล่ะ -_-^^ : ผู้แต่ง)
เอ๊ะ!! อ้าว นึกว่าคนออกไปหมดแล้วซะอีก ยังมีอยู่อีกคนหรอเนี่ย ช่างเหอะ รีบๆล้างดีกว่า เสียเวลา แต่ยัยคนนี้หน้าคุ้นตาจัง สงสัยสวยเหมือนกันแน่เลย อิอิ ^_^
~ hey…ye…ye…ye…hoo…ก็ผมรักคุณนี้ครับ~
ไม่ใช้ของฉันค่ะ ขอยัยนั้นต่างหาก
“ฮาโหล/…../ค่ะ พี่ชิน /...../เดี๋ยวมิ้นต์ไปนะค่ะ/...../ค่ะ รักนะค่ะ” แล้วsheก็เดินสะบัดก้นออกไป
งะ...งะ...งะ...แง้....... TTOTT ฮือๆๆๆๆๆ ยัยคนนั้นมันเป็นคนที่เดินออกมาจากบ้านพี่ชินนี้หน่า ถึงว่าหน้าตาคุ้นๆ นึกแล้วว่าต้องเป็นแฟนกัน ฮือๆๆ แบบนี้นังเฟินก็อกหักสิย่ะ แงงงงงงงงง....TTOTT
~ฉันเข้มแข็งไม่พอที่ฉันจะคิดกับเธอเหมือนเดิม...ในเมื่อความรู้สึกที่มีมันเกินเพื่อนไป~
ฮืม...หมาตัวไหนมันโทรฯมาว่ะเนี่ย?? >^< เดี๋ยวต้องเปลี่ยนริงค์โทนใหม่ซะแล้ว เพลงมันบาดใจเกิน ฮือๆๆๆ คิดแล้วsad TT_TT
“ฮาโหลคนอกหักพูด” ฉันกรอกเสียงเข้าไปในโทรศัพท์ด้วยอาการหงุดหงิด
“อะไรของเธอน่ะยัยบ๊อง” +_+
“ไอ้บ้า!!! แกเป็นใครเนี่ย โทรมากวนประสาทฉันทำไม แกเป็นพวกโรคจิตใช่มั้ย ว๊ายๆๆๆ”
ฉันตะโกนเข้าไปในโทรศัพท์ มันเป็นอาการเวลาฉันหงุดหงิดค่ะ ฉันมักจะชอบโวยวายใส่คนอื่น โดยเฉพาะตอนคุยทางโทรศัพท์นี้แหล่ะ
“ยัยบ้า!!! ฉันมะเดี่ยวไงเล่า ทำเป็นจำไม่ได้”
O_O มะเดี่ยว!!!
“แกเอาเบอร์ฉันมาจากไหน!! แล้วแกโทรมาทำไม!! แกจะเอาพวกมารุมกระทืบฉันใช่มั้ย!! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายโดนด่าซักหน่อย!! อย่าเอาพวกมารุมฉันเลยนะ ฮือๆๆๆ TTOTT”
“เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย?? ฉันแค่จะถามเธอว่าจะไม่มาดูฉันแข่งเต้นหรอ??”
“ไม่ไป ไม่ดู ไม่ชอบ แค่นี้นะ” ฉันกดวางสาย
ไอ้บ้าเอ้ย!!! ใครเค้าจะไปอยากดูลิงเต้นกันเล่า หลงตัวเองจริงๆเลย ไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกันนะ ต้องเป็นฝีมือของพวกยัยตาลแน่เลย >_< ไปโรงยิมดีกว่า เดี๋ยวต้องไปเคลียร์เรื่องนี้ให้รู้เรื่อง หึ
ความคิดเห็น