##~รักวุ่นวุ่นของคนหรือผี~##@_@

ลำดับตอนที่ #2 : ++ใบตอง(รีไรท์)++[100%]

[ลงครั้งแรกวันที่ 07/10/05][รีไรท์ครั้งแรกวันที่  2/11/05]  





     หลังจากออกจากห้องน้ำเสร็จ  ฉันกับพี่เฟก็เดินไปขึ้นรถมอร์เตอร์ไซด์ที่จอดไว้ที่หน้าห้าง  พร้อมกับมีสายตาเยือกเย็นของพี่บังเกิดกล้าวที่มองแบบจ้องเขม็ง  ทำให้ฉันต้องหาเรื่องคุยเพื่อกลบเกลื่อนความผิด(โคตรฉลาดเลยเรา^O^)



   “นี่พี่เฟหนังหนุกดีน่ะ^^(น่ากลัวโคตร T T)” ฉันชวนคุยเพื่อลดบรรยากาศของความตึงเครียด



   “………”เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้  เดอะนัมเบอร์ยูคอล....  บลาๆๆๆ



  เอ๋เย็นแล้วหรือไงหว่า+_+  ฉันจึงหันไปมองทางทิศตะวันออก(แล้วมันจะเห็นพระอาทิตย์ไหมเนี่ย- -^ : ลูกกวาด) คือว่าไอ้เฟมันมีโรคประจำตัวอย่างนึง(แต่เหมือนโรคจิตมากกว่า - -;;)กลางวันกับกลางคืนมันจะต่างกันลี้ลับ  เหมือนบาดาลกับนรก  เปรียบเทียบอย่างง่ายคือ  กลางวันจะใจดี  กลางคืนจะโหดนั่นแหละ  แต่เฮ้ย!ทำไมวันนี้มันมีพระอาทิตย์ได้ฟ่ะO.O  



   อ้าวไม่ใช่นี่  แล้วอะไรล่ะนั่น  ลูกกลมๆ  สีแดง...



   “กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!!” นั่นมันหัวคนนิ!!!!!



   “นี่ยัยฟางกรี๊ดทำไม?” หลังจากที่เอามืออกจากหูไอ้เฟมันก็หันมาตวาดมาทันที  นี่พี่ไม่เห็นเหรอหัวคนน่ะนั่นน่ะ



   “พี่เฟดูตรงเสาไฟฟ้าดิ” ฉันชี้มือสั่นๆไปตรงตำแหน่งของหัวคน  มันกำลังแสยะยิ้มทำให้เห็นฟันที่เหลืออยู่ไม่กี่ซี่



   “ไหน?  ไม่เห็นมีไรนิหรือว่าดูหนังผีเลยติดตาอยู่  ท่าจะบ้าแหะกลัวแล้วยังจะดูอีก” ไอ้เฟบ่นพร้อมกับเอากุญแจรถเสียบรู  แล้วไอ้บ้าตัวไหนมันเลือกเรื่องนี้หล่ะ - -^



   “พี่เฟไม่เห็นอะไรเลยเหรอ” ฉันถามก่อนจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจ  ก็บนเบาะมอเตอร์ไซด์มีเด็กหัวแบะนั่งอยู่  แต่ดูเหมือนพี่เฟจะไม่เห็นเพราะนั่งทับไปเต็มๆ - -;;;



   “ท่าจะประสาทแหะ  มันมีอะไรนอกจากนก  บ้ารึปล่าว” แต่ฉันก็ยังคงจ้องไปที่ร่างของเด็กที่เอาหัวทะลุออกมาจากหลังพี่เฟด้วยสายตาตกใจสุดขีด  แล้วเด็กหัวแบะนั่นก็ลอยไปอยู่บนไฟแดงที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีเขียว



   “บ้าชิบ  ไอ้ฟางขึ้นมาเลยมัวแต่อ้าปากอยู่นั่นแหละ  กลัวหมามันไม่ออกมาเห่าหรือไง” ฉันอ้าปากเตรียมด่า  แต่ไอ้เฟกลับกระชาก(ขอย้ำว่ากระชาก)ตัวฉันขึ้นบนเบาะแล้วออกตัวด้วยความเร็วชนิดควายยังวิ่งไล่ยังไม่ทัน  นั่นคือ  40กิโลเมตร-_-;;;  ให้ตายสิ  ขี่มากี่ปีก็ยังช้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย



   “มานี่พี่เฟ>O<  เค้าขับเองดีกว่า- -^  เดี๋ยวจอดตรงแยกหน้าน่ะ  พี่ขับทีไรเหมือนขี่ควายเลย” ฉันพูดเพราะจากไฟเขียวมันกลับมาเป็นไฟแดงเรียบร้อยแล้ว  



   “กรี๊ดดดดด!!!!!!”



   “โว้ยอะไรอีกหล่ะ- -^^  จูออนมันตามาหลอนแกจากโรงรึไง” ใช่เลยพี่เฟ  ก็ไอ้ตัวที่คลานจึ๊กกะดึ๋ยด้วยแขนข้างเดียวอยู่บนพื้นคอนกรีตนี่ถือว่าใกล้เคียงเลยทีเดียว  นี่ทำไมพี่มองไม่เห็นมันเลยหะ  ทำไมถึงมีแต่ฉันคนเดียวทีเห็นล่ะเนี่ย



   “ก็จะว่างั้นก็ได้พี่” ฉันตอบ  ไอ้เฟทำปากแบะก็เดินมาสับเปลี่ยนที่นั่งกับฉันซึ่งพอมือจับแฮนด์ของมอเตอร์ไซด์ปุ๊ป  ก็ออกรถด้วยความเร็ว  140กิโลเมตร  ก่อนไฟจะเปลี่ยนด้วยซ้ำ  ทำให้ไอ้เฟมันโวยวายใหญ่เพราะมันกลัวความเร็ว (ถึงได้ไม่พัฒนาผีมือสักทีไง- -;;;)  แต่ฉันไม่สนอะไรแล้วทั้งนั้น  ขอให้ออกจากที่นี่ก่อนก็แล้วกัน





   “โอ้ยไอ้ฟาง  กรูจะหัวใจวายตาย@O@  แกเล่นบิดแบบไม่ทันหายใจทั่วท้องเลยแม่งถึงบ้านแล้ว” ไอ้เฟพูดพร้อมกับเอามือตบที่หน้าอก  ส่วนฉันกลับมองรอบตัวอย่างระแวงระวัง>.<



   “ไอ้ฟาง  แกฟังฉันพูดรึปล่าวว่ะ- -^” เสียงไอ้เฟปลุกฉันจากภวังค์ขณะที่กำลังเหลียวมอบรอบตัวจนคอแทบจะหมุนได้ 360องศาอยู่แล้ว- -;



   “มาม้า!” ฉันตะโกนพร้อมกับวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของผู้ที่ให้กำเนิดฉันมา  โดยมีสายตาของไอ้เฟที่มองด้วยความเบื่อในนิสัยลูกติดแม่ของฉัน  



   “เฮ้ยไอ้เฟมานี่ป๋ามีไรให้แกดู” เสียงพ่อดังขึ้นทำให้ม้าหันหน้าควับไปตามเสียงเรียกทันที  



   “นี่คุณซื้อหนังสือโป้มาอีกแล้วเหรอ>.<  ฟางจ๋าเข้าบ้านไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวแม่ไปจัดการป๋าหนูแป๊ปนึง” มาม้าพูด  หนูว่าตาม้านี่ถ้าราดน้ำมันไปหน่อยนี่บ้านไฟไหม้ด้วยแรงหึงของแม่แน่นอน- -;    ไม่รู้ทำไมพ่อชอบซื้อหนังสือโป้มาด้วยทั้งๆที่ม้าออกจะสวยจะตายเพราะเป็นลูกครึ่งออสเตรียเลีย(ลูกเลยออกมาสวย^O^)  ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปหลังจากโดดเรียนทั้งวัน





   แอ๊ด....





   เอ๊ะใครอยู่ในห้องฉัน  แถมกำลังลอยอยู่เหนือเตียงด้วย  แกตาฝาดแน่ไอ้ฟาง



( >.<) (>.<) (>.< )วืด...วืด...วืด



   แต่ผีสาวตนนั้นก็ยังลอยอยู่ที่เดิมแถมจ้องตาฉันกลับอีกต่างหาก





   “นี่เธอมองเห็นตัวฉันด้วยเหรอ” ผีสาวตัวนั้นพูด  สรุปฉันฝันแน่ๆ  เอาว่ะเล่นกะมันหน่อยล่ะกัน



   “ฉันเห็นเธอ  เธอเป็นผีเหรอ” ฉันถามผีตัวนั้นกลับ  คำตอบคือการพยักหน้าก่อนที่ผีสาวจะลอยลงมานั่งที่เก้าอี้



   “แต่ว่าแปลกน่ะฉันอยู่นี่มาตั้งแต่เธอมัดจุกจนโตเป็นม้าดีดกะโหลกขนาดนี้ไม่เคยทำท่าเห็นซักกะที  วันนี้เป็นไรไปถึงเห็นได้” นี่คิดถูกรึปล่าวที่ชวนคุยด้วยนินทาแบบไม่เกรงใจเจ้าของบ้านเลย- -^



   “แล้วเธอเป็นผีอะไรหล่ะ” ฉันถามเพราะสังเกตุจากการแต่งตัวของเจ้แกนี่  โอ้แม่เจ้าฉันนี่ยังอายเลย-///-   สายเดี่ยวกระโปงสั้นซึ่งถือเป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับฉันมากแต่เจ้เขาใส่แบบเย้ยฟ้าท้าสวรรค์เลยน่ะเนี่ยO.O



   “ฉันเป็นผีตานี”



   “งั้นเหรอเจ้”



   “นี่อย่ามาเรียกฉันว่าเจ้น่ะ  ฉันน่ะแกกว่าพ่อเธอสะอีก” ยัยเจ้ผีสาวตอบด้วยน้ำเสียงแบบฉุนๆ



   “แล้วเธอมีชื่อไหมล่ะ  จะได้เรียกถูก”



   “ฉันชื่อใบตอง  ส่วนชื่อเธอน่ะฉันรู้แล้ว” อือหือชุดออกจะเดิ้นท์แต่ชื่อเชยโคตรเลย   แล้วฉันก็ได้รู้จักผีตนแรกที่ชื่อ  ใบตอง

  









+++++++++++++++++++++++++++++++++++



ยะฮู้ในที่สุดก็คลอดตอนที่  2ออกมาจนได้  หลังจากเบ่ง(กรุณาอย่าคิดลึก)ความคิดว่าจะทำไงให้ตอนนี้มันน่ากลัวดี



มาอัพครบ100%แล้วน่ะค่ะ



ต้องขอบคุณเป็ดมากเลยที่ชี้ทางให้ลูกกวาด



จะติชมเรื่องนี้ยังไงก็โพสต์กันด้วยน่ะค่ะ



รักคนอ่านเรื่องนี้ทุกคน  



ลูกกวาดหลากสี