##~รักวุ่นวุ่นของคนหรือผี~##@_@

ลำดับตอนที่ #1 : ++จุดเริ่มต้น++(รีไรท์)

[ลงครั้งแรกวันที่  06/08/05] รีไรท์วันที่  30/10/05                              



                                      



                                                                           “คนเห็นผี”









   “ตกลงพี่เฟจะดูเรื่องนี้เหรอ” ฉันเอ่ยปากถามคนที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกัน  ขณะยืนอยู่หน้าช่องขายตั๋วในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง  อากาศในห้างนั้นแสนจะเย็นฉ่ำแต่ตัวฉันกลับเหงื่อตกเพราะชื่อเรื่องที่พี่ชายมันจะดูมันเป็นหนังผี



   “ใช่แล้วล่ะ  ตัวเองไม่อยากดูเหรอ  ตัวเองรังเกียจเค้าใช่ไหมหล่ะ T T” เจ้าพี่ชายที่อายุก็ปาเข้าไป  17แล้ว  ท่าอายุสมองจะเท่าเด็กอนุบาล- -;  แต่ฉันก็ต้องยอมแพ้กับสายตาเว้าวอนอันเป็นประกายของพี่(เป็นโรคขี้สงสาร)



   “งั้นเค้าดูก็ได้ - -; ”



   “เย้ฟางน่ารักที่สุดเลย ^O^” เจ้าเฟกระโดดเข้ามาหอมแก้มพร้อมกับกระโดดโลดเต้นไปมา  อายเขาหน่อยสินี่มันในห้างนะ >///<(กับพี่มันยังคิดอุบาทด้วย : ลูกกวาด)





  อีก  15 นาทีนรกทั้งเป็น





   “พี่เฟคือ...ฟางปวดท้องง่า...ขอกลับบ้านก่อน” ฉันพูดเตรียมวิ่งหนีเงื้อมมือของมัจจุราชแต่ก็ไม่พ้น



   “ลืมแล้วเหรอว่าเราโดดกันอยู่ *o*” สายตาที่พี่ส่งมามันเป็นสายตาของซาตานรูปหล่อชัดๆ  ฉันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนแก่คนที่เดินผ่านไปมา  แต่กลับได้รับแต่สายตาอิจฉาของพวกผู้หญิงและสายตาหวาบหวิวของหนุ่ม



   “งะงั้นเค้าอยู่ดูก็ได้” ฉันละล่ำละลักตอบก่อนนั่งลงตามแรงฉุดของพี่ชายสุดประเสริฐ(ประชดนิดๆ)



   “น่ารักจังเลย  เดี๋ยวพี่เลี้ยงรถด่วนให้นะค่ะ” พี่เฟพูด  ว้าวเลี้ยงรถด่วนด้วย*o*(เห็นแก่กิน : ลูกกวาด)



   “ฟางได้เวลาแล้วน้องเข้าไปก่อนน่ะค่ะ  พี่เฟขอตัวไปที่อื่นก่อน  ที่นั่งฟางเบอร์ G13น่ะค่ะ” พี่เฟพูดด้วยหน้าตาบูดเบี้ยว  แหงะทำไมมันต้องเป็นเบอร์ 13ด้วยหง่ะ



   “แล้วพี่เฟจะไปไหน- -” ฉันพูดอย่างระแวง  หรือว่ามันจะแก้แค้นที่เรารับโทรศัพท์กิ๊กมันจนเข้าใจผิดแล้วตามมาตบที่บ้านหว่า  เลยให้ดูหนังผี



   “พี่จะไปเข้าห้องน้ำ” ไอ้เฟพูดก่อนเดินตุปัดตูเป๋ไป  ฮ่าๆๆๆ^O^  ตลกชะมัด  นี่ถ้าพวกแฟนคลับมาเห็นท่าวิ่งมันจัง  เรทติ้งคงลดพอดู  ดังนั้นฉันจึงเดินเข้าไปนั่งประจำที่ซักพักก็มีผู้ชายเข้ามานั่งข้างๆ  ต้องเป็นพี่เฟแหงม  แล้วหนังก็เริ่มฉายพอถึงฉากผีออกฉันรีบโผเข้าไปกอดพี่เฟทันที



   “อ๊ากกกก!!!!!  พี่เฟเค้ากลัว” ฉันร้องประสานเสียงกับเสียงกรี๊ดรอบข้างพลางก้มหน้าซบอกพี่  อา...หอมดีจังไม่ยักรู้ว่าพี่เปลี่ยนกลิ่นโคโลญแล้ว@_@



   “นี่ยัยบ้าเธอเป็นใครมากอดฉันทำไม” เสียงที่ส่อแววโมโหดังขึ้นจากคนที่ฉันกอด  อ้าวไม่ใช่ไอ้เฟนี่หว่า(หน้าแตก)



   “แล้วนายเป็นใครทำไมมานั่งที่ตรงนี้” ฉันถามคำถามพร้อมกับรีบผละตัวออกทันทีรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว



   “เธอนั่นแหละที่ผิดจะกอดคนไม่ดูตาม้าตาเรือ  ที่ตรงนี้มันที่ของฉันฉันมีสิทธิ์จะนั่งเธอนั่นแหละที่ร่านมากอดฉันเองอยากเข้าใกล้ฉันมากเลยหรือไงหาแฟนเองไม่ได้เลยใช้วิธีแบบนี้ฮึ- -^” ตาบ้านั่นว่าฉัน  ตอนนี้หน้าฉันร้อนยิ่งกว่าเก่าอีกไม่ใช่เพราะอายหรอกแต่เป็นเพราะโกรธต่างหากฉันจึงลุกขึ้นว่าตานั่นบ้างทำให้คนหันมามองกัน  ไม่ต้องดูมันแล้วหนัง



   “แล้วนายละมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันเสียรุนแรงขนาดนั้น  คิดว่าตัวเองวิเศษเลิศเลอมาจากไหนกันหะ- -^” แต่ก่อนที่ฉันกับนายนั่นจะได้ว่าอะไรกันอีกเราสองคนก็ถูกเชิญ(หรืออีกนัยหนึ่งคือ  ไล่!)โดยพี่พนักงานเพราะรบกวนการดูหนังของคนอื่นเค้า  ซึ่งพอได้ออกมาสู่แสงสว่างแล้วฉันจึงลองสังเกตคู่กรณีว่ามันจะน่าเกลียดสักแค่ไหนแต่มันก็ทำให้ฉันอึ้งทันทีO_O เพราะผู้ชายตรงหน้าที่ฉันเห็นมันเหมือนไม่ได้เป็นผู้ชายเลย ผมสีน้ำตาลเข้ม  ตาสีน้ำเงิน(อันนี้มันต้องเป็นลูกครึ่งชัวร์) กับความสูงประมาณ 170กว่าๆได้  ทำให้เขาดูคล้ายกึ่งชายและหญิงเพราะผมที่ซอยแค่ประบ่า  อีกทั้งหน้าหวานยังกะนางแบบทำเอาฉันยังอายแทนเลย(ตัวเป็นหญิงพันธุ์แท้ยังอายหมอนี่เลย)



   “มองทำไมไม่เคยเห็นคนหรือไง+_+”ก็ใช่ไง  ผู้ชายอะไรหน้าหวานยังกับผู้หญิง   ฉันจึงรีบหันหน้ากลับเพราะกลัวเสียฟอร์มทันทีแต่สายตาก็ไปมองเห็นเจ้าพี่ชายตัวดีเดินจ๊ะจ๋ากับสาวคนที่ขายตั๋วกันสวีทน่าดูก่อนรีบเดินตามไปโดยไม่สนตานั่นอีกเลย  





   จึก..จึก





     ฉันสะกิดที่หลังพอเจ้าพี่ชายตัวดีหันมาฉันก็ปล่อยหมัดสวนกลับแบบไม่ให้ตั้งตัวท่ามกลางความตกตะลึงของคนรอบข้าง  โทษฐานที่มันปล่อยฉันคนเดียวในโรงหนังส่วนตัวเองมาสวีทกับผู้หญิงผมบลอนด์(ย้อมสี)ที่เอาแต่กรี๊ดไม่อายคนอื่น



   “ไหนพี่เฟบอกส้มโอว่าไม่มีคนอื่นแล้วยัยนี่เป็นใคร>.<” ยัยหน้าอกโตสมชื่อชี้นิ้วมาที่หน้าของฉันพลางส่ายตูดและหัวไปมาทำท่าดัดจริต



   “ป่าวไม่ใช่นะส้มโอ#_#” พี่เฟที่ฟื้นตัวจากหมัดมหาประลัยของฉันได้รีบเข้ามาอธิบายให้ยัยนมโตฉันสังเกตุเห็นว่ามันจ้องที่หน้าอกของยัยนั่นด้วย



   “ไม่เชื่อพี่เฟโกหก>O<” ยัยนั่นพูดพร้อมกับตบหน้าพี่ฉันดังฉาดใหญ่  สะใจโว้ย^O^(อ้าวไอ้น้องเนรคุณ- -^)ก่อนเดินสะบัดก้นและอกสมชื่อไปโดยมีสายตาของพี่เฟมองอย่างเสียดาย$_$



   “ยัยฟาง- -^^” เสียงอมหิตจากพี่ดังเข้ามากระทบหูอันน่ารักของฉัน  ถึงมันจะขี้อ้อนขนาดไหนแต่กับเรื่องผู้หญิงนี่หวงยิ่งกว่าอะไรดี  ดังนั้นไอ้เสือถอย!



   “พี่เฟเค้าไปเข้าห้องน้ำก่อนน้า” ฉันพูดพร้อมกับรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่ห้องน้ำทันทีขืนอยู่มีหวังโดนพี่เฟอัดเละแหงม  แต่ขนาดที่กำลังกดชักโครกอยู่นั้นนิสัยซุ่มซ่ามซึ่งเป็นสิ่งที่ติดมาแต่กำเนิด(มีด้วยเหรอ? - -)ก็ส่งผลให้ขาเจ้ากรรมดันไปสะดุดของสิ่งหนึ่งทำให้ฉันล้มหัวคะมำฟาดกับโถชักโครก



   “โอ้ยเจ็บชะมัดเลย” ฉันพูดกุมหัวตัวเองที่ฟาดกับชักโครกดีที่ไม่แตก  พลางมองเจ้าสิ่งที่ทำให้ฉันสะดุดก็คือ  ผ้าอนามัย!!!  ใครฟะมาทิ้งเดี๋ยวถ้าแม่รู้จับฆ่าเชือดคอสะหรอก=_= ก่อนเดินไปล้างมือที่อ่างล้างมือด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดสุดๆ  หารู้ไม่ว่ามันจะมีผลต่อชีวิตของฉันต่อไปมากแค่ไหน(จากผ้าอนามัยแผ่นเดียว)(ฟังดูทุ-เรสจัง : ลูกกวาด-_-;)











++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



สวัสดีจ้า  รีไรท์เรื่องใหม่ดีขึ้นอ่ะป่ะ  สังเกตว่าบุคลิกของพี่เฟเปลี่ยนไปมากกกก  ส่วนนางเอกก็เหมือนเดิม(ซุ่มซ่ามไม่มีเปลี่ยน)



ยังไงก็ลองอ่านกันดูก่อนน่ะค่ะ  แต่พอรีไรท์อาจจะออกช้าหน่อยเพราะมันแต่งยากขึ้นกว่าเดิม



จะติชมเรื่องนี้ยังไงก็โพสต์กันด้วยน่ะค่ะ



รักคนอ่านเรื่องนี้ทุกคน  



ลูกกวาดหลากสี