เล่ห์รักซ่อนกลลวง

ลำดับตอนที่ #4 : ปัญหาเกิด

"คุณคะ คุณอยู่ที่ไหนหรอคะ เดี๋ยวฉันพากลับค่ะ"   ปาริตา ถามผู้หญิงที่เธอได้ช่วยเอาไว้

" ที่นี่หอพักมหาลัย ใช่มั้ย"

"อ่าใช่ค่ะ คุณเรียนที่นี่หรอกคะ แล้วคุณพักห้องไหนคะ"

"ใช่ๆ ฉันเรียนที่นี่แล้วฉันพักอยู่ห้องที่ 157 "

"เอ๊ะ คุณเป็นรูมเมทฉันหรอคะ"

"นี่ห้อง 157 หรอ"

"ใช่ค่ะ "

"งั้นเธอก็เป็นรูมเมทหรอกหรอ ดีจัง  "

"น่าจะใช่นะคะ"

" เธอชื่ออะไรหรอ"

"ฉันชื่อ ปาริตาค่ะ เรียกฉันว่า ริต้า ก็ได้"

"ฉันชื่อ ไอรีนนา " ไอรีนนายื่นมือไปจับมือเธอแล้วก็เขย่าแรงพอให้เธอแขนเคล็ดได้เลยที่เดียว

"แล้วก็ขอบคุณนะที่พาฉันหนีได้ และยินดีที่รู้จักกัน"

"ค่ะ ไม่เป็นไร แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จัก"

        เธอตอบกลับไปแล้วคิดในใจไปว่าอย่างน้อยเธอก็มีเพื่อนที่จะคุยกันได้บ้าง แต่เธอก็สงสัยว่าทำไม ไอรีนนาไม่พักคอนโดเหมือนคนอื่นๆ แต่เธอก็ไม่กล้าพอที่จะถามได้เพราะเธอกับไอรีนนาพึ่งเจอกัน เดี๋ยวกลัวว่าอีกฝ่ายจะว่าระราบละล่วงได้ เธอจึงเปลี่ยนเรื่องคิดอย่างอื่น

      ส่วนไอรีนนาเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจเธอ เธอก็เก็บเข้าของที่เธอใส่เป้ที่เตรียมไว้บ้างให้เข้าที่ให้เรียบร้อย เพราะถึงเธอจะเป็นลูกคนรวยหรืออย่างไรแม่เธอก็อบรมเธอมาอย่างดี ทำให้เธอรู้จักเก็บของให้เรียบร้อยแบบฉบับผู้ดีอังกฤษเพราะแม่เธอเป็นถึงลูกหลานของขุนนางอังกฤษอันเก่าแก่ และก็ได้แต่งงานกับพ่อของเธอที่เป็นเศรษฐีอเมริกา แต่พ่อของเธอเป็นลูกครึ่งอเมริกัน-อิตาลี ทำให้เธอและพี่ชายของเธอเป็นลูกครึ่งอเมริกัน –อิตาลีและอังกฤษ

"นี่ ริต้าเธอเรียนบริหารใช่มั้ย"

"ใช่จ๊ะ ทำไมหรอ"

" อืม ไม่มีไรหรอแค่จะบอกว่าไปเรียนพร้อมกันนะ แล้วก็เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้ว ไม่ต้องพูดเพราะขนาดนั้นก็ได้"

"อืม ได้ๆ"

"แล้วไอรีนนา ได้ไปจัดการเกี่ยวกับเรื่องเรียนรึยัง" ที่เธอถามเพราะเธอยังไม่ได้ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย เพื่อเธอจะมีเพื่อนไปด้วย ถึงป้าเธอจะบอกว่าเตรียมให้เรียบร้อยแล้วก็เถอะ แต่เธอคิดว่ามันแปลกไปหน่อนที่ป้าเธอจะเตรียมทุกอย่างให้ดีอย่างนี้ อย่างน้อยเช็๕ให้แน่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

“ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะเรื่องเงินพี่ชายฉันดูแลให้อ่ะ” เพราะวิคเตอร์พี่ชายของเธอกลัวเธอใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่เธอก็ไม่เป็นไร 

เพราะโอเคกับเรื่องนี้ ตอนเด็กๆแม่ของเธอก็ให้เก็บอดออม และสอนการใช้จ่ายอย่างถูกต้อง ทำให้เธอติดนิสัยเรื่องนี้มา…..

“งั้นพรุ่งนี้ เราไปดูด้วยกันมั้ย”                                             

“ได้สิ”

ครอกกกกก   ครอกกกกก

“เอ่อ เธอยังไม่ได้กินอะไรมาใช่มั้ย” ริต้าถามเสียงสั่นนิดหน่อย เพราะเธอกลั่นหัวเราะไว้เพราะมันเป็นมารายาท ถึงเธอจะเริ่มสนิทกับไอรีนนาแล้วก็เถอะ

“ใช่ ฉันหิวมาก หิวจนกินหมูได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย”

“โอเค เดี๋ยวเราไปซุปเปอร์เมื่อกี้กัน” เธอพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะหน่อยๆ

“ถ้าเธอจะกลั้นหัวเราะขนาดนั้น ฉันว่าเธอหัวเราะออกมาเถอะ”

“555555555” แล้วเสียงหัวเราะของทั้งสองสาวก็ดังขึ้นพร้อมกัน

        วันรุ่งขึ้นเธอกันไอรีนนาได้เข้ามหาลัยไปตรวจค่าเทอม ที่ห้องธุรการของม.เธอให้ไอรีนาตรวจก่อน เมื่อไอรีนนาตรวจเสร็จไม่มีปัญหาอะไร เธอจึงตรวจต่อ

“ชื่อ ปาริตา เมธานนท์ค่ะ” เธอบกชื่อของตัวเองเพื่ออาจารย์ตรวจดู

“ชื่อของนักศึกษายังชำระค่าเทอมไม่เรียบร้อยนะคะ”

“เอ่อ…อาจารย์ช่วยตรวจดูอีกทีนะคะ”

“อาจารย์ตรวจดีแล้วค่ะ นักศึกษา” เมื่ออาจารย์ตอบกลับมา ทำให้เธอหน้าซีดเผือกเพราะเงินของเธอนั้น มีไม่ถึงขนานสี่หมื่นเลยด้วยซ้ำ แถมเธอยังต้องเก็บไว้ใช้จ่ายตอนที่ไม่มีงานพิเศษทำอีก

“แล้วค่าเทอมที่เหลือรวมทั้งหมดเท่าไรค่ะ”

“ทางผู้ปกครองคุณจ่ายแค่หอพักและค่าเทอมแค่ครึ่งนึง ยังเหลือที่ยังไม่ได้จ่ายของเทอมนี้ประมาณแสนนึงค่ะ” เมื่อเธอได้ยินอาจารย์พูดจบ เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นลมขึ้นมาเฉยๆ ตอนนี้เงินห้าหมื่นเธอยังมีไม่พอด้วยซ้ำ แล้วเงินแสนเธอจะเอามาจากไหน

“เฮ้ เฮ้…เธอโอเคมั้ย” เสียงของไอรีนนาดังขึ้นมา เลยทำให้สติที่แตกกระเจิงของเธอนั้น กลับเข้าร่างอีกคั้ง

“อะ..โอเคๆ” เมื่อเธอตอบไอรีนนาเสร็ก็หันไปถามอาจารย์

“อาจารย์คะ เงินที่ต้องจ่ายหมดเขตวันไหนคะ”

“เหลืออีก 2 วันค่ะ”

“เอ่อ….ถ้าฉันขอเลื่อนวันจ่ายเป็นวันอื่นได้มั้ยคะ”

“ทางเราให้เลตมากที่สุดอาทิตย์นึง แต่คุณต้องจ่ายครบตามจำนวน ถ้าคุณไม่จ่ายในเวลาที่กำหนดคุณก็จะไม่มีสิทธืลงทะเบียนแล้วคะ”

“ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะ”

ทางด้านวิคเตอร์

“ นายนี่เป็นลูกน้องประสาอะไร แค่ลากน้องฉันกลับบ้านยังทำไม่ได้เลย” วิคเตอร์ได้พูดขึ้น เมื่อคาเตอร์ได้เหล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

“ โหห…. นายทำยังกะไม่รู้นิสัยน้องสาวจอมแสบของตัวเองเลยนะ”

“เออ ช่างเถอะ ยังไงไอรีนก็ได้รูมเมทแล้วนี่ ลองไปสืบมาสิคนเป็นรูมเมทน้องฉันเป็นยังไง ลูกเต้าใคร”

“นายนี่…โรคจิตเนอะ ว่างจนเป็นสตอเกอรืน้องตัวเองเลน"                                                              “เอ๊ะ! ไอ้นี่ ว่างนักก็ไปทำงานที่สั่งไป”

“คร้าบบบ….”

ทางด้านปาริตาก็กลับมาห้องพัก ก็คิดหนักกับการหาเงินจ่ายค่าเทอม ส่วนไอรีนนาก็มองริต้าอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่กลับมาเห็นเหม่อลอยตลอดเวลา พอถามก็บอก ไม่เป็นไรๆๆ ก็เลยไปนอนเล่นโทรศัพท์ที่เตียง ส่วนริต้านั้นก็มานั่งรื้อหาสมุดบัญชีที่พกติดตัวมา เธอหาเท่าไรก็ไม่เห็น เทือบจะรื้อกระเป๋าทั้งกระเป๋าอยู่แล้วก็ไม่เจอ

“นี่ๆ ไอรีนเธอเห็นสมุดบัญชี เล่มชมพูมั้ย”

“หืม ไม่เห็นเลยนะ เธอในกระเป๋าที่เอามาด้วยหมดแล้วหรอ”

“หาในกระเป๋าหมดแล้วนะ ยังไม่เจอเลย”

“เออ หาแถวๆกระเป๋าหน้ารึยังหล่ะ”

“โอ๊ะ ใช่ฉันยังไม่ไม่ได้หาเลย”

    แล้วเธอก็หาหาแถวหน้ากระเป๋าที่มีช่องเล็กๆอยู่ แล้วก็เจอกสมุดบัญชีเล่มที่เธอต้องการ แถมยังมีจดหมายซองสีขาวสอดอยู่ในสมุดบัญชีของเธออีกด้วย เธอเลยวางสมุดเล่มนั้น เพื่อคลี่จดหมายอ่าน แต่เธอก็ต้องตกใจ

กริ้งงง

เมื่อเธอเปิดออกมาพบว่ามีแหวนตกลงมาด้วย…..