เล่ห์รักซ่อนกลลวง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

 "แกเตรียมตัวไปเรียนต่ออเมริกาตอนจบงานศพของพ่อแม่แกซะ"

"แต่ป้าค่ะ ปาก็เรียนที่ไทยนี่ก็ดีอยู่แล้วนะคะ" เธอในตอนนี้กำลังเรียน ป.ตรีอยู่แค่ไม่กี่เดือนก็จะจบแล้ว แต่แล้วชีวิตของเธอพลิกผันไปเพราะพ่อแม่ของเธอนั้นได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์

"ฉันเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว แกปฎิเสธไม่ได้ "

"ค่ะป้า แล้วโรงแรมของพ่อจะทำยังไงคะ" 

"ฉันจะเข้ามาบริหารเอง แกมีปัญหาอะไรมั้ย"

" ปะ...เปล่าค่ะ" แต่เธอแค่กลัวใจป้าเธอ เพราะป้าเป็นผีพนันดีๆนี่เอง เธอกลัวว่าป้าเธอจะขายธุรกิจที่พ่อสร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของท่านจนหมด

"ฉันโอนเงินค่าเรียนและเงินใช้เข้าธนาคารเธอเรียบร้อยแล้วนะ"

"ค่ะ" เธอก้มหน้ายอมรับข้อเสนอนี้ ถึงแม้เธอจะไม่ต้องการสักนิด   เธอคงได้แต่ภาวนาธุรกิจของพ่อนั้นอยู่ถึงตอนที่เธอจะเรียนจบ

"รีบไปเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้แกก็เดินทางแล้ว" ปาริตาอึ้งไป เพราะไม่คิดว่ามันจะเร็วถึงเพียงนี้

 "ไปซะสิ"

"คะ ค่ะๆ"

"นี่คุณวางแผนให้หลานตัวเองไปตกระกำลำบากจริงหรอก"

"เอ๊ะ คุณเป็นสามียังไงมาขัดผลประโยช์นของฉัน" เธอแค้นนังเด็กนี่ที่มาแย่งสมบัติของเธอเพราะแท้ที่จริงแล้ว "คุณก็รู้ว่าเด็กนั่นไม่ใช่ลูกของพี่ชายฉันสักหน่อย" ใช่นังเด็กนั่นมันไม่เกี่ยวข้องอะไรกัยฉันเพราะฉะนั้นต้องพามันไปไกลๆจากสมบัติของฉัน

"แต่คุณก็รู้นี่ว่าปัญชาน์กับมาริสารแกเหมือนลูกจริง"

"คุณไม่เห็นหรือไงว่าพวกเขาตายไปแล้ว"  เธอรู้เรื้องนั้นดี แต่ในเมื่อพวกเขาทั้งสองตายไปแล้ว แล้วจะให้เธอทนเลี้ยงกาฝากก็ไม่ไวแน่ แค่ตอนนี้เงินจะใช้หนี้ที่เล่นพนันครั้งก่อนที่เสียไปยังใช้ไม่หมดนับภาษาอะไร ที่ต้องมาเลี้ยงคนอื่นด้วย เธอนั้นไม่เห็นด้วยมาตั้งแต่รู้ว่าพี่ชายของเธอได้รับเลี้ยงเด็กที่พึ่งคลอดมาจากไหนก็ไม่รู้ มาวางไว้หน้าบ้าน มีเพียงสร้อยคอคล้องแหวนเงินเรียบๆวงหนึ่ง ตอนนั้นเธอค้านแทบตายก็ไม่มีใครฟัง เมื่อถึงเวลานี้เธอแทบจะไล่เด็กนี่ออกไปจากบ้านทันที แต่ติดที่มันมีนามสกุลของเธอ เธอจึงวางแผนไล่มันไปไกลๆ แล้วตัดห่างปล่อยมันซะ นี่ก็ดีเท่าไหร่แล้ว

"แล้วคุณมีเงินส่งแกไปอเมริกาหรือ"

" มีสิ ก็เงินของพี่ชายฉันนั่นแหละ"

"เฮ้ออ แล้วแต่คุณเลย ผมขอตัวไปนอนก่อนนะ"

    พวกเขาไม่รู้เลยว่าบทสนทนาเหล่านั้นมีคนๆหนึ่งได้ยินพวกเขาทั้งสองคุยกัน เธอ ปาริตา เธอสับสนมึนงงทุกอย่าง และมีคำถามมากมายอยู่ในหัว แต่ตอนนี้เธอทำได้เพียงเดินกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง แล้วปล่อยน้ำตาไหลลงเรื่อยๆพร้อมกับเก็บของของเธอเพื่อเตรียมตัวไปในต่างแดน
    เธอล้มตัวนอนและขอให้เหตุการณ์ร้ายๆนี้เป็นความฝัน ฝันที่ตอนตื่นนั้นไม่เป็นจริง ฝันที่ตอนตื่นนั้นเธอมีพ่อแม่ที่รักเธอ ฝันที่ตื่นมานั้นเธอมีครอบครัวแสนอบอุ่น

     AT USA  3:00pm

"ราฟ ราฟ ไอ้ราฟฟฟโว้ยย" วิคเตอร์  แมกซ์คาวิล ผู้มีฉายาว่าพ่อมดแห่งวงการหุ้น เพียงแค่เขากระดิกนิ้วไม่ว่าหุ้นตัวไหนก็สามารถตกหรือขึ้นได้  เพียงแค่นั้นไม่พอแต่เขามีหน้าตาอันน่าชวนหลงใหล มีเครื่องหน้าอันสมบูรณ์แบบ จนอาจจะคิดได้ว่าพระเจ้าลำเอียงหรืออย่างไร ทำให้สาวๆมากมายพร้อมที่จะกระโจนขึ้นเตียงกับเขา แต่สำหรับวิคเตอร์แล้วผู้หญิงเหล่านี้มีค่าแค่ความสัมพันธ์ทางกายไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง แน่นอนเพราะทุกครั้งที่เขามีอะไรกับหญิงสาวเขาได้ตอบแทนพวกเธออย่างดีไม่ว่าเงินหรือสิ่งของ

"มาแล้วครับ มาแล้วๆ"

 "เจ้านายมีอะไรหรอกครับ"

"ตามเจสสิก้าให้ฉันที"

"จะให้ไปรับหรือโทรตามดีครับเจ้านาย"

"จะทำยังไงก็แล้วแต่นาย"

" ครับๆ เจ้านาย"

ราฟ เจสันคาล์ก กำลัง ก้าวออกจากห้องส่วนตัวของวิคเตอร์ แต่เขานึกขึ้นได้ว่าต้องกวนก่อนไปสิ ถึงจะสมกับการเป็นลูกน้องของวิคเตอร์

" นายครับ คืนนี้นายจะเอากี่กล่องครับ"

"ไอ้คาเตอร์ จะไปดีๆหรือจะไปพร้อมลูกเตะ"

"แหม ผมเป็นห่วงเจ้านายนะครับ "  เขาพูดพร้อมทำท่าทางใสซื่อราวลูกหมาห่วงเจ้าของ ของตัวเอง 

"งั้นผมขอตัวรีบไปรับก่อนนะครับ" เขาเป็นการ์ดคนสนิทของ วิคเตอร์เพราะพ่อของเขาก็รับใช้พ่อของวิคเตอร์เช่นเดียวกัน ทำให้พวกเขาทั้งสองสนิทกันตั้งแต่เล็ก เป็นทั้งเพื่อนและพี่น้องกัน รู้นิสัยใจคอระหว่างกันดีโดยเฉพาะคาเตอร์ที่รู้นิสัยของเจ้านายอย่างดีและตอนนี้เขารู้ดีว่าถ้าเกิดเขาไม่ยอมไปรับนางแบบคู่ควงของนายตอนนี้ เขาเสี่ยงจะโดนลูกเตะของผู้เป็นนายได้ ถึงแม้หน้าตาของวิคเตอร์นั้นจะติดเย็นชาไปหน่อย แต่ความจริงแล้วเขาทั้งอารมณ์ร้อนและเจ้าแผนการเป็นที่สุด