คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ล่าเหยื่อ
“ขอโทษนะคะ
ห้องน้ำไปทางไหนคะ”
“เดินขึ้นไปฝั่งทางนู้น
แล้วเลี้ยวขวาค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อเธอเดินตามทางที่พนักงานบอก
ก็พบกับชั้นที่ดูเหมือนว่าชั้นนี้จะเป็นวีไอพี มีการแบ่งเป็นห้องๆ ไว้สำหรับทานอาหาร ร้องเพลง
เต้นและดื่มอย่างคนต้องการเป็นส่วนตัว แต่ละห้องก็ดูเหมือนจะใหญ่พอตัว
ด้านหน้าเป็นประตูแกะสลักลวดลายอย่างสวยงาม ดูทางว่าห้องแบบนี้ต้องเศรษฐีเท่านั้นแหละ
ที่จะได้ใช้
“นี่ๆ
เธอเป็นพนักงานใหม่ใช่มั้ย มาช่วยฉันยกของหน่อยนะ ถ้าเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วนะ”
“เอ่อ…ได้ค่ะๆ แปปนึงนะค่ะ เดี๋ยวจะตามไป”
“เร็วๆเข้านะ”
ถึงเธอจะได้เป็นพนักงานใหม่ของมี่นี่จริงก็เถอะแต่ยังไม่ได้เริ่มงานเลยนะ
พี่นาวินบอกว่าให้เริ่มได้พรุ่งนี้ ดูเหมือนว่าพนักงานคนนั้นจะเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อย
ที่เธอคนนั้นเข้าใจผิดก็เพราะชุดที่พี่นาวินหามาให้เธอใส่พรุ่งนี้ ถูก
ไอรีนบังคับใส่แบบไม่ให้ถอดอีกด้วย
พยายามหาข้ออ้างบอกใส่แล้วเข้าบ้างแหละ ใส่เพื่อความชินบ้าง
ทำให้เธอหมดปัญญาถอดชุดนี้
“อ้างมาแล้วเหรอ
มาๆช่วยยกถาดนี้ไปส่งห้อง36
ทีนะ ถือดีๆหล่ะอย่าหกใส่ตัวลูกค้านะ
เดี๋ยวมันจะมีเรื่องเอา”
“ค่ะ”
ก๊อก ก๊อก
ก๊อก
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ”
“เข้ามา”
เธอเปิดประตูเข้าอย่างระมัดระวัง
สายตาก็ประสานกับผู้ชายเจ้าของห้องพอดี สายตาคู่นั้นทำให้เธอดูประหม่าไปหมด
ก็สายตานั่นอย่างกับเจอเหยื่อที่ถูกใจนั้นแหละ
เธอกลายเป็นเหยื่อไปแล้วงั้นเหรอเนี่ย
“อนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ”
“อืม”
เขาเพียงแค่ส่งเสียงทุ้มคำสั้นๆมาให้เป็นสัญญาว่า เธอสามารถเสิร์ฟอาหารเหล่านี้
แต่การที่มีเขามาจ้องมองอย่างนี้ถึงกับทำให้เธอมือไม้สั้นไปหมด
“นี่เธอ…”
“ขอโทษค่ะ
ขอโทษ”
การที่เธอมือไม้อ่อนแรงเช่นนี้มันทำให้ถ้วยซุปที่เอต้องการเสิร์ฟไปยังโต๊ะกับกลายว่าเธอไปเสิร์ฟที่สูทของเจ้าของห้อง
“ขอโทษจริงๆค่ะ
ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“เธอรู้มั้ยค่าสูทนี่ยังไม่พอเงินเดือนของเธอเลย
แต่เธอกับบอกว่าไม่ตั้งใจได้งั้นเหรอ”
“งั้น…ฉันรับผิดชอบคุณเอง”
“เอ่อ…ฉันหมายถึงว่าจะรับผิดชอบซักเสื้อสูทของคุณให้เอง”
ก็เขามองอย่างนนั้นสายตาอย่างนั้น
มันทำให้เธอเกร็งไปหมดตอนนี้หัวสมองของเธอมันขาวโพรนว่างเปล่า
แค่คำพูดเมื้อกี้อย่างพูดผิดพูดถูกเลย
“หึ
เธอคิดว่าแค่นั้นมันจะพองั้นเหรอ
สูทชุดนี้กับการคุยธุรกิจวันนี้มันมีมูลค่าเท่าไหร่รู้บ้างมั้ย”
“ฉันขอโทษจริงๆค่ะ
และฉันก็ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้คุณต้องการอะไรกันแน่
เอาเป็นว่าคุณอยากได้อะไรคุณบอกฉันได้มั้ยคะ”
“ถ้าฉันอยากได้เธอจะหามาให้ฉันได้ใช่มั้ย”
“ฉันสัญญาว่าว่าถ้าไม่เกินความสามารถฉัน
ฉันจะทำตามที่คุณต้องการ”
“โอเค
ฉันอยากดะ…”
“ขอโทษครับนาย
คุณเจมส์เกิดอุบัติเหตูตอนนี้อยู่โรงพยาบาลครับ นายจะไปดูมั้ยครับ”
“ไปสิ
รีบไปเตรียมรถ แล้วฉันจะตามไป”
“เธอต้องไปกับฉัน
แล้วเราก็จะไปคุยกันที่นู้นเลยทีเดียว”
“แต่ว่าฉันไปกับคุณไม่ได้”
“ไม่มีคำว่าแต่
ถ้าเธอไม่ไปแสดงว่าเธอต้องปัดความผิดสินะ”
“ฉันเปล่า
โอเคค่ะฉันจะไปกับคุณ เสร็จแล้วคุณต้องมาส่งฉันที่นี่”
“ไม่เคยมีใครสั่งฉันได้”
“ถือว่าฉันขอร้องเถอะค่ะ”
“พี่นาวินค่ะ
ไอรีนว่าริต้าจะเข้าห้องน้ำนานเกินไปล่ะ เดี๋ยวหนุไปดูสักหน่อยดีกว่า”
“หืม
ดีเหมือนกันนะ"
“คุณนาวินค่ะ คุณนาวิน ตอนนี้คุณเจมส์เกิดอุบัติเหตุ กำลังถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลค่ะ”
“งั้นเหรอ
โอเคเดี๋ยวฉันรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ ขอบคุณครับ”
“คุณลุงอยู่โรงบาลเหรอค่ะ”
“ใช่
เดี๋ยวพี่จะไปดูซะหน่อย”
“งั้นไอรีนไปด้วยนะคะ
“
“โอเค
งั้นรีบไปกันเถอะ”
ความคิดเห็น