เล่ห์รักซ่อนกลลวง

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ พบเจอน้องสาว

       

       ไอรีนนา แมกซ์คาวิล

        

ราฟ  เนริคสัน

   
        เวลาประมาณบ่ายสองของอีกวันเธอ ปาริตามาถึงที่แอลเอที่ตั้งอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนีย ตอนนี้ได้มาถึงที่หอพักของมหาลัยแล้ว เป็นห้องพักขนาดปานกลางไม่เล็กไม่ใหญ่มีห้องน้ำส่วนตัวและมีบาร์เล็กๆสำหรับทำครัว ส่วนห้องนอนมีเตียงขนาดสามฟุต สองเตียงไว้สำหรับสองคน ใช่! เธอต้องพักกับรูมเมทอีกคนที่เธอยังไม่เห็นหน้าค่าตามาก่อนรู้แค่ว่าเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยมหาศาล แต่เธอก็งงอยู่ดีทำไมคุณหนูผู้ร่ำรวยถึงมาอยู่ในที่ๆแบบนี้ ไม่ใช่ที่นี้ไม่ดีสำหรับเธอ มันดีกว่าที่เธอคิดเอาไว้ด้วยซ้ำแต่สำหรับลูกคุณหนูมันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลยก็ว่าได้ ถึงมหาลัยที่เธอเรียนจะออกแนวเศรษฐีก็เถอะ แต่คนส่วนใหญ่เขาจะไปอยู่คอนโดส่วนตัวซะมากกว่า ที่นี่เลยไม่ค่อยมีคนอยู่สักเท่าไร เธอคิดไปเรื่อยเปื่อยไปมาพร้อมกับเก็บข้าวของไปเรื่อยๆ ไม่นานเธอก็เก็บเสร็จ เพราะของเธอนั้นไม่เยอะ เธอเอาแต่ข้าวของที่จำเป็นมาเท่านั้น แล้วเธอก็หันไปมองนาฬิกาที่ตอนนี้บ่งบอกว่าเธอควรหามื้อเย็นเลี้ยงตัวเองได้แล้ว เธอคิดว่าการทำอาหารกินเองตอนเรียนที่นี่เป็นเรื่องที่ดีสำหรับคนที่ไมมีเงินถุงเงินถังอย่างเธอ แล้วที่หอพักของเธอยังใกล้กับซุปเปอร์ขนาดใหญ่อีกด้วยเพิ่มความสะดวกสบายขึ้นอีก เธอเดินออกมาจากตึกแล้วเดินมาเรื่อยๆตามทางที่จะไปซุปเปอร์ ระหว่างทางก็คิดถึงเมนูอาหารวันนี้ที่สามารถทำได้ง่ายและรวดและวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้เธอคงต้องหางานพิเศษไม่งั้นเงินที่เธอเอามาด้วยคงไม่เหลือพอใช้ชีวิตแน่ๆแต่แล้วความคิดก็หยุดลงเมื่อได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือ

       อีกด้านหนึ่งราฟกำลังสะกดรอยตามน้องสาวของเจ้านายตัวเองอยู่ แน่นนอนว่าเขาไม่ใช่สตอร์เกอร์แต่แค่ทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายเท่านั้นเอง  เพราะในเมื่อน้องสาวจอมแสบของพวกเขานั้นไม่ยอมกลับบ้านแถมยังเปลี่ยนที่อยู่ จากเดิม ไอรีนนาอาศัยอยู่คอนโดส่วนตัวที่วิคเตอร์เคยซื้อไว้ให้แต่เจ้าตัวคงรู้ว่าอยู่ที่นั่นมีคนคอยติดตามอยู่ไม่ห่าง จึงวางแผนแอบเปลี่ยนที่อยู่

          ทางด้านไอรีนนาเมื่อเธอรู้ว่าคอนโดที่พี่ชายจอมหวงน้องสาวให้ไปอยู่นั้นมีแต่คนของพี่อยู่ด้วย แล้วคอยรายงานความประพฤติของเธอตลอด เธอเลยวางแผนแอบเปลี่ยนที่พักอาศัยของเธอโดนใช้ที่พักมหาลัยเป็นเป้าหมาย ถึงที่พักมหาลัยกฎจะเยอะไปสักหน่อยแต่ก็ดีกว่าคนจับจ้องตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบที่พี่ชายของเธอเป็นห่วงแต่บางทีเธอก็อย่างได้เวลาส่วนตัวบาง

         เธอจึงเลือกห้องพักมหาลัยหญิงที่มีกฎห้ามผู้ชายเข้า-ออก เพราะลูกน้องของพี่ชายเธอมีแต่กล้ามโตๆทั้งนั้น และตอนนี้เธอก็รู้ด้วยว่ามีลูกหมาเดินตามหลังเธออยู่ หึ! มีไม่กี่คนหรอกที่พี่ชายเธอใช้มาคุ้มกันเธอ ถึงเธอจะเรียนวิชาป้องกันตัวและปืนมา วิคก็ไม่ยอมให้เธออยู่คนเดียวเลยเธอจึงมีสัมผัสพวกนี้ไวกว่าคนอื่น

 "ไง ออกมาคุยกันดีกว่าน่า ราฟ" เธอพูกออกไปอย่างเสียงดังฟังชัด แล้วในหัวก็คิดแผนการสลัดออดจากราฟ  มื่อราฟได้ยินแบบนั่นก็ออกจากที่ซ่อนอยู่ 

" ไง คุณหนูจอมแสบแอบหนีออกจากบ้านมาสนุกมั้ย"

"แหม พี่ราฟ ถ้าหนีก็ออกมาจริงพี่คงไม่รู้หรอกว่าฉันอยู่ไหน"

"นั่นมันก็จริงของเธอ ตะ..." คาเตอร์ยังพูดไม่จบแต่ไอรีนนาก็รีบพูดเสริมมา

"เห็นมั้ยคะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องค่อยตามฉันตลอดเวลาก็ได้"

"นี่ ฉันยังพูดไม่จบเลย" เสียงห้าวดังขึ้น

"แล้วตอนนี้ ไอ้วิคก็เป็นห่วงเธอมากด้วย" เมื่อทั้งสามคนอยู่ตามลำพัง พวกเขาก็ใช้คำพูดที่เป็นกันเองเหมือนพี่เหมือนน้อง

"พี่ราฟก็บอกพี่วิคสิ ว่าฉันโอเคกับการอยู่ห้องพักนักศึกษา แถมตอนนี้มีรูทเมทแล้วด้วย"

“แต่วิค มันไม่ให้เธออยู่ตามลำพังนะ”

“ฉันรู้ ฉันถึงต้องการรูมเมทไง”

“ฉันไม่ได้ถึงแบบนั้น เธอก็รู้นี่” ใช่!เธอรู้ เพราะพี่ขอเธอนั้นเป็นบุคคลที่มีอำนาจทางการหุ้น ทำให้หลายคนชอบพี่ของเธอพอๆกับเกลียด หรืออาจจะเกลียดมากกว่าด้วยซ้ำไป มีอยู่ครั้งนึงวิคมีปัญหาขัดแย้งทางธุรกิจ ทำให้ปัญหาครั้งนั้นตกมาที่เธอ หลังจากนั้นวิคเตอร์ก็ไม่ปล่อยให้เธออยู่ตามลำพังเลย

“ ได้! พี่ไม่ยอมฉันใช่มั้ย”

“ใช่! ยังไง พี่ก็ต้องเอาเธอกลับบ้านให้ได้”

“กริ๊ดดดดดดดด ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยยยย”  ราฟตกใจเมื่ออีกฝ่ายตะโกนขอความช่วยเหลือ ทั้งที่เขายังไม่ทำอะไรเธอเลยสักนิด แต่สัญชาตญาณของเขาไดสั่งการให้เอามือปิดปากไอรีนนาไว้ก่อนจะเกิดความวุ่นวายตามมาเพราะที่พวกเขายืนอยู่นั้นเป็นที่สาธารณะ แต่ยังไม่ทันปิดปากไอรีนนาสนิทก็มีเสียงหญิงสาวพูดขัดขึ้นมา

        ปาริตาเมื่อไดยินเสียงขอความช่วยเหลือก็รีบตามเสียงนั้นไป แล้วเห็นภาพผู้ชายกำลังปิดปากหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ ตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแต่จะให้ทิ้งผู้หญิงคนนั้นที่ถูกโจรชั่วทำลายก็ไม่ได้ เธอเลยตะโกนสุดเสียง เพื่อหวังว่าให้โจนสนใจเธอแล้วให้ผู้หญิงหนีไปให้ได้

“นี่! คุณทำอะไรเธอน่ะ”

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยโจรนี่มันจะข่มขืนฉัน” เมื่อไอรีนนาเห็นเธอ จึงใช้โอกาสนี้หนีการลากตัวกลับบ้านของราฟ

“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ” เธอพูดพร้อมกับล้วงโทรศัพท์

“คุณผู้หญิง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ”

“แล้วเธอคนนี้ก็รู้จักกับผมด้วย” 

         คาเตอร์บอกผู้หญิงร่างเล็กที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พร้อมสำรวจร่างของผู้หญิงคนนี้ดู เธอมีรูปร่างเล็กอย่างเห็นได้ชัด แถมยังมีสีผิวออกสีน้ำผึ้งอีกด้วยอีกทั้งหน้าตาของเธอก็เกลี้ยงเกลาดูแลเป็นธรรมชาติสุดๆ โดยรวมแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นคนสวยมากพ่วงด้วยกับแววตาอ่อนหวานของเธอแล้วด้วยนั้น ทำให้อดตะลึงไปเหมือนกัน หลังจากเขาสำรวจเสร็จเขาสรุปได้ทันทีเลยว่าสาวน้อยคนนี้ต้องเป็นคนเอเชียเป็นแน่นแท้แล้วก็เป็นสาวน้อยที่สวยสุดๆด้วย

          ทางด้านปาริตาพูดเสร็จก็ทำท่าล้วงโทรศัพท์ออกแล้วสำรวจใบหน้าของทั้งสองคน เธอก็อดตะลึงไม่ได้เพราะใบหน้าชองผู้หญิงคนนี้ช่างสวยเหลือเกิน ความสวยที่เธอที่เห็นนั้นมันทั้งหวานปนเปรี้ยว อดคิดไม่ได้ว่าเพราะหน้าตาของเธอคนนั้นนั่นเองที่ทำให้เจอกับเรื่องแบบนี้ แล้วเธอก็หันไปให้ความสนใจกับโจรนั่นอีกครั้งแต่แล้วเธอก็ต้องนิ่งงัน เพราะหน้าตาของเขาไม่เหมือนกับโจรสักนิดตรงกันข้ามเขาออกจะมีหน้าตาหล่อเหลาราวกับดาราฮอลลีวูดด้วยซ้ำไป ทำให้เธอขมวดคิ้วน้อยๆราวกับใช้ความคิด แต่เมื่อ ไอรีนนาเห็นเป็นอย่างนั้นเธอก็พูดให้อีกครั้ง

 “คุณอย่าไปเชื่อนะ หมอนี่จะข่มขื่นฉันจริงๆ”เพื่อให้ผู้หญิงคนนี้ช่วยเธอให้ได้ เพราะถ้าคราวนี้แผนเธอไม่สำเสร็จล่ะก็ เธอต้องโดน วิคกับคาล์กักบริเวณเป็นแน่น

“โอเค  โอเคคุณผู้ชายควรไปปล่อยผู้หญิงก่อนถูกมั้ย แล้วค่อยคุยกัน”

“โอเคครับโอเคคุณผู้หญิง”

       ปาริตาเห็นว่าผู้ชายคนนั้นปล่อยตัวเธอแล้ว เธอก็ฉุดตัวผู้หญิงคนนั้นออกมาพร้อมพูดกับเธอ

 “นับถึง1-3แล้ววิ่งนะ”

“โอเค” เธอเริ่มนับและฉุดแขนเธอคนนั้นแล้ววิ่ง วิ่งเร็วสุดชีวิต แต่เธอไม่ใช่คนที่นี่ทำให้เธอไม่รู้ว่าจะพาเธอไปที่ไหนดี เธอจึงพาผู้หญิงคนนี้วิ่งเข้าตึกที่เธอเพิ่งออกมา นั่นหมายถึงว่าเธอพาผู้หญิงคนนี้เข้าห้องพักของเธอ เธอคิดว่าอย่างน้อยมันก็ปลอดภัยทั้งเธอและผู้หญิงคนนี้