ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โชคชะตา 3
ันอยู่ในุเสื้อไหมอลมแนุสีฟ้าอ่อนและาเยีนส์าเฟสีำรอเท้าผ้าเท้าใบยี่ห้อ gert ำลัยืนเล่นโทรศัพท์รอ'เรน'ที่ำลัเปลี่ยนุานไ้เป็นุที่ันเรียมมาให้
วันนี้เป็นวันที่เรนไ้ออาโรพยาบาลันึิะพาเาไปห้าสรรพสิน้าเพื่อื้ออใ้ส่วนัว
แร๊
เสียประูห้อน้ำเปิออเรียวามสนใให้ันละาโทรศัพท์เยหน้าึ้นไปมอเรนในุเสื้อยือลมแนสั้นสีำ าเยีนส์าสามส่วนทรระบอสีน้ำเินเ้มเินออมาาห้อน้ำมอรมาที่ัน
"ุนั้นพอีรึเปล่าเรน"
"็หลวมนิหน่อยรับ"
"อืม..่าเถอะ ไปันเถอะเรน"
"รับ"
ันยับัวเินไปเปิประูเินออาห้อไปามทาเินรไปยัลิฟ์
เรนเินามันมา้วยท่าทานิ่เยแ่ภายในแววานั้นปราวามประหม่าและหวาลัว ันอมยิ้มับท่าทาอเา่อนะเลือลิฟ์
"ให้ายสิเรน ถ้าันไม่ไ้เห็นสภาพอเธอมา่อน ันนึว่าเธอเป็นพวนใ้สูแน่ๆ"
เรน้มหน้าลมอพื้น้วยแววาที่หม่นแสล
"...อย่าั้นเหรอรับ"
ัน้มลมอท่าทาอเรนพร้อมับเม้มปาัวเอแน่น่อนะ้มัวล้อนัวเรนึ้นมาอุ้มแนบอ เรนสะุ้ัวโหยอนที่ันอุ้มึ้นมาพร้อมเยหน้ามามอัน
"อย่าทำท่าทาห่อยแบบนั้นสิ อนนี้สถานะเธอไม่เหมือนเิมแล้วนะ"
ัน้าวเินเ้าไปในลิฟ์ที่มีนอยู่ภายใน 3 นรเ้าไปยั้านในสุเพื่อเอนัวยืนพิับผนัลิฟ์แล้วเลื่อนมือที่ว่าไปปุ่มั้น G
"อโทษรับ.."
"ไม่เป็นไรๆ"
ันลูบหัวเรนเบาๆพร้อมส่ยิ้มให้
"เธอยัมีอะไร้อเรียนรู้อีเยอะ อนนี้อย่าไ้ิว่าเธอ่ำ้อยเหมือนเมื่อ่อน เธอเทียบเท่า..ไม่สิอาะสูว่า"
ัน่อยๆพูเสียเบาลนเรนมอหน้าันอย่าไม่เ้าใ
"อะไรนะรับ"
"เปล่าหรอ"
ันเินเ็นรถใส่อ อห้าสรรพสิน้า้าๆโยมีเรนเินมออ่าๆ้วยสีหน้าเรียบเยแ่แววาเป็นประายอยารู้อยาเห็น
"แปรสีฟัน ยาสีฟัน ยาสระผม แป้ สบู่..เธออยาไ้ลิ่นไหนละเรน"
ันหยิบสบู่เหลว 2 วที่มีลิ่น่าันลมาให้เรนเลือ
"เอ่อ..อันไหน็ไ้รับ"
"ไม่ไ้ๆ สบู่นะ้อเลือลิ่นที่อบสิ"
ันหมุนเปิฝาวสบู่เล็น้อยแล้ว้มัวลไปยื่นใล้มูเรน
"หอมไหม"
เรนพยัหน้า ันึปิฝาวแล้วเปิอีวยื่นไปใล้มูเรนอีรอบ
"แล้วนี่ละ"
"็หอมรับ"
"อันไหนเธออบมาว่า"
เรนมวิ้วเล็น้อย่อนะยนิ้วี้ไปยัวแร ันึวาวแรลในรถเ็นแล้วเ็บวที่สอไว้ที่ั้นเหมือนเิม
"เอาละ ่อไปๆ.."
ันเ็นรถรไปยัโนนม เรนเินามันมามอนม่าๆพร้อมเยหน้าึ้นมาสบา
"เธออยาเอาอันไหน็ไปหยิบมาเลย ันรออยู่รนี้"
"..ไ้เหรอรับ"
ันยิ้มให้เรน่อนะเลื่อนมือึ้นมาโยหัวน้อยๆอเรนไปมา
"่อให้เธอเหมาหมทั้โน ระเป๋าัน็ไม่ีหรอนะ ันอท้าเลย"
เรนิ้วระุหลัาันพูบ่อนะเินเ้าไปเลือนม
ิ๊ๆ
ันล้วมือหยิบโทรศัพท์ออมาู้อวาม่อนะมวิ้ว
'นบินหนีออาร'
ัน้อวามอบลับไป
'ัาร ่วนที่สุ'
ันเ็บโทรศัพท์ลทันที่อนะเยหน้าึ้นมาเห็นนม่าๆแน่นเ็มรถเ็นพร้อมับเรนที่ยืนไม่รู้ไม่ี้อยู่้าๆ
"หึ ไ้เลย ไป่ายเินันเถอะ"
ันเินถือไอศรีมโนสีาวรสวานิลา 2 อันมาหาเรนที่บอให้นั่รออยู่โ๊ะอุ้มอาหารในห้า
"อะนี่"
ันยื่นไอศรีมให้เรนไป 1 อัน เรนรับไปถือไว้้วยสีหน้าๆ่อนะ้อมอไอศรีมในมือ
"ไม่รีบินเี๋ยวะละลายนะ"
ันมอเรนที่แสสีหน้ามีวามสุออมาพร้อมับอ้าปาับไอศรีมเ้าไปเ็มปา
"เป็นไ อร่อยไหม"
"อร่อยมาเลยรับ!"
เรนหันมายิ้มให้ันอย่ามีวามสุ ันมอรอยยิ้มอเรน้วยใบหน้าที่เริ่มเห่อร้อนมาึ้นน้อยมือึ้นมาปิหน้าัวเอไว้
'ะ..าเมแรมาะ'
"เป็นอะไรรึเปล่ารับ"
'ไม่ๆมีอะไร ระ.รีบินเถอะเี๋ยวะละลายหมนะ"
ันรีบินไอศรีมอย่ารวเร็วพร้อมับไม่สามารถสลัรอยยิ้มเมื้อี้อเรนออไปาหัวไ้
'เหมือนับเทวาัวน้อยเลย~~'
วันนี้เป็นวันที่เรนไ้ออาโรพยาบาลันึิะพาเาไปห้าสรรพสิน้าเพื่อื้ออใ้ส่วนัว
แร๊
เสียประูห้อน้ำเปิออเรียวามสนใให้ันละาโทรศัพท์เยหน้าึ้นไปมอเรนในุเสื้อยือลมแนสั้นสีำ าเยีนส์าสามส่วนทรระบอสีน้ำเินเ้มเินออมาาห้อน้ำมอรมาที่ัน
"ุนั้นพอีรึเปล่าเรน"
"็หลวมนิหน่อยรับ"
"อืม..่าเถอะ ไปันเถอะเรน"
"รับ"
ันยับัวเินไปเปิประูเินออาห้อไปามทาเินรไปยัลิฟ์
เรนเินามันมา้วยท่าทานิ่เยแ่ภายในแววานั้นปราวามประหม่าและหวาลัว ันอมยิ้มับท่าทาอเา่อนะเลือลิฟ์
"ให้ายสิเรน ถ้าันไม่ไ้เห็นสภาพอเธอมา่อน ันนึว่าเธอเป็นพวนใ้สูแน่ๆ"
เรน้มหน้าลมอพื้น้วยแววาที่หม่นแสล
"...อย่าั้นเหรอรับ"
ัน้มลมอท่าทาอเรนพร้อมับเม้มปาัวเอแน่น่อนะ้มัวล้อนัวเรนึ้นมาอุ้มแนบอ เรนสะุ้ัวโหยอนที่ันอุ้มึ้นมาพร้อมเยหน้ามามอัน
"อย่าทำท่าทาห่อยแบบนั้นสิ อนนี้สถานะเธอไม่เหมือนเิมแล้วนะ"
ัน้าวเินเ้าไปในลิฟ์ที่มีนอยู่ภายใน 3 นรเ้าไปยั้านในสุเพื่อเอนัวยืนพิับผนัลิฟ์แล้วเลื่อนมือที่ว่าไปปุ่มั้น G
"อโทษรับ.."
"ไม่เป็นไรๆ"
ันลูบหัวเรนเบาๆพร้อมส่ยิ้มให้
"เธอยัมีอะไร้อเรียนรู้อีเยอะ อนนี้อย่าไ้ิว่าเธอ่ำ้อยเหมือนเมื่อ่อน เธอเทียบเท่า..ไม่สิอาะสูว่า"
ัน่อยๆพูเสียเบาลนเรนมอหน้าันอย่าไม่เ้าใ
"อะไรนะรับ"
"เปล่าหรอ"
ันเินเ็นรถใส่อ อห้าสรรพสิน้า้าๆโยมีเรนเินมออ่าๆ้วยสีหน้าเรียบเยแ่แววาเป็นประายอยารู้อยาเห็น
"แปรสีฟัน ยาสีฟัน ยาสระผม แป้ สบู่..เธออยาไ้ลิ่นไหนละเรน"
ันหยิบสบู่เหลว 2 วที่มีลิ่น่าันลมาให้เรนเลือ
"เอ่อ..อันไหน็ไ้รับ"
"ไม่ไ้ๆ สบู่นะ้อเลือลิ่นที่อบสิ"
ันหมุนเปิฝาวสบู่เล็น้อยแล้ว้มัวลไปยื่นใล้มูเรน
"หอมไหม"
เรนพยัหน้า ันึปิฝาวแล้วเปิอีวยื่นไปใล้มูเรนอีรอบ
"แล้วนี่ละ"
"็หอมรับ"
"อันไหนเธออบมาว่า"
เรนมวิ้วเล็น้อย่อนะยนิ้วี้ไปยัวแร ันึวาวแรลในรถเ็นแล้วเ็บวที่สอไว้ที่ั้นเหมือนเิม
"เอาละ ่อไปๆ.."
ันเ็นรถรไปยัโนนม เรนเินามันมามอนม่าๆพร้อมเยหน้าึ้นมาสบา
"เธออยาเอาอันไหน็ไปหยิบมาเลย ันรออยู่รนี้"
"..ไ้เหรอรับ"
ันยิ้มให้เรน่อนะเลื่อนมือึ้นมาโยหัวน้อยๆอเรนไปมา
"่อให้เธอเหมาหมทั้โน ระเป๋าัน็ไม่ีหรอนะ ันอท้าเลย"
เรนิ้วระุหลัาันพูบ่อนะเินเ้าไปเลือนม
ิ๊ๆ
ันล้วมือหยิบโทรศัพท์ออมาู้อวาม่อนะมวิ้ว
'นบินหนีออาร'
ัน้อวามอบลับไป
'ัาร ่วนที่สุ'
ันเ็บโทรศัพท์ลทันที่อนะเยหน้าึ้นมาเห็นนม่าๆแน่นเ็มรถเ็นพร้อมับเรนที่ยืนไม่รู้ไม่ี้อยู่้าๆ
"หึ ไ้เลย ไป่ายเินันเถอะ"
ันเินถือไอศรีมโนสีาวรสวานิลา 2 อันมาหาเรนที่บอให้นั่รออยู่โ๊ะอุ้มอาหารในห้า
"อะนี่"
ันยื่นไอศรีมให้เรนไป 1 อัน เรนรับไปถือไว้้วยสีหน้าๆ่อนะ้อมอไอศรีมในมือ
"ไม่รีบินเี๋ยวะละลายนะ"
ันมอเรนที่แสสีหน้ามีวามสุออมาพร้อมับอ้าปาับไอศรีมเ้าไปเ็มปา
"เป็นไ อร่อยไหม"
"อร่อยมาเลยรับ!"
เรนหันมายิ้มให้ันอย่ามีวามสุ ันมอรอยยิ้มอเรน้วยใบหน้าที่เริ่มเห่อร้อนมาึ้นน้อยมือึ้นมาปิหน้าัวเอไว้
'ะ..าเมแรมาะ'
"เป็นอะไรรึเปล่ารับ"
'ไม่ๆมีอะไร ระ.รีบินเถอะเี๋ยวะละลายหมนะ"
ันรีบินไอศรีมอย่ารวเร็วพร้อมับไม่สามารถสลัรอยยิ้มเมื้อี้อเรนออไปาหัวไ้
'เหมือนับเทวาัวน้อยเลย~~'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น