ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : see you agai #2
#เนื้อหาเรื่องนี้ไรท์มโนเองนะค่ะลักษณะนิสัยอาจไม่ตรงตามตัวละครนั้นๆก็ขออภัยด้วยค่ะเพราะเรื่องนี้เกิดจากการมโนของไรท์ล้วนๆ ขอฝากเนื้อฝากตัวและฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ
"จะไม่บอกจริงๆหรอ""ก็อยากจะบอกนะครับ แต่เพราะเขาดูมีความสุขอยู่เลยยังอยากเก็บเรื่องนี้ไว้""ไม่คิดว่าหมอนั่นจะมาเสียใจทีหลังรึไง""เสียใจตอนนี้มันก็ไม่ต่างกันหรอกครับ อาคาชิคุง""เท็ตสึ! อยู่ที่นี่จริงๆด้วย""อาโอมิเนะคุง""ไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่ ถามก็ไม่มีใครบอก จะไร้ตัวตนอะไรขนาดนั้นนะนายน่ะ" อาโอมิเนะร่ายบ่นอีกคน ช่วงเวลาพักกลางวันเขากะจะชวนอีกคนไปกินข้าวด้วย แต่พอไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่ ถามใครก็พากันซุบซิบกันแล้วก็ไม่ตอบอะไรกลับมา พอลองนึกเล่นๆว่าคุโรโกะจะไปไหนได้อีกภายในโรงเรียน เลยลองมาหาดูที่โรงยิมก็ดันเจอซะงั้น"ขอโทษครับ พอดีรู้สึกไม่ค่อยดีเลยไปพักอยู่ที่ห้องพยาบาลแล้วก็มาที่นี่อ่ะครับ""ไม่สบาย? ปวดหัว? ตัวร้อน? มีไข้หรอ? หรือเป็นอะไร?" ถามพลางใช้หลังมือเตะที่หน้าผาก จับตัว เช็คอีกคนว่ามีไรผิดปกติไหมจนอีกคนนึกอยากจะหัวเราะกับการกระทำที่เป็นห่วงเป็นใยเขาซะขนาดนี้"ผมสบายดีครับ อาโอมิเนะคุง เป็นห่วงเกินไปแล้ว""ต้องห่วงสิ ไม่ห่วงนายจะให้ไปห่วงใคร" ว่าพลางดึงอีกคนเข้ามากอดไว้"มีไรบอกฉันได้นะ รู้สุกเหมือนนายมีอะไรสักอย่างเลย" คุโรโกะได้แต่นิ่งเงียบไปพูดอะไรปล่อยให้อีกคนก่อนไปทั้งอย่างนั้น ถึงรู้สึกแย่นิดๆที่ทำตัวให้อีกคนเป็นห่วงซะขนาดนี้"ปล่อยผมได้แล้ว ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย" คุโรโกะเริ่มรู้สึกอึดอัดเลยท้วงให้อีกคนปล่อยให้ตนเป็ฯอิสระสักที อาโอมิเนะที่ได้ยินจึงรีบปล่อยก่อนจะมองหน้าอีกคนด้วยสีน่าจริงจังแล้วถามไปว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่าบอกเขาได้นะ เขารู้สึกไม่ดีที่เห็นอีกคนเหมือนจะปิดเรื่องอะไรไว้สักอย่าง"ผมว่าอาโอมิเนะคุงไปกินข้าวดีกว่า เดี๋ยวจะหมดเวลาพักเอา ส่วนผมตอนออกมาจากห้องพยาบาลก็กินอะไรแล้วด้วย""แต่ฉันอยากให้นายไปด้วย" พูดเหมือนทำท่าจะอ้อนให้อีกคนไปด้วยกัน แต่ก็ดันมีใครบางคนเข้ามาขัดซะก่อน"นายรีบไปกินข้าวดีกว่านะไดกิ ถ้าเท็ตสึยะเขาไม่ไปก็ปล่อยเขาสิ" เป็นอาคาชิที่เข้ามาแทรกระหว่างเขาสองคน"ชิ งั้นฉันไปก่อนละกัน เจอกันเลิกเรียน" อาโอมิเนะสถบคำไม่พอใจออกมาก่อนจะเอ่ยลาแล้วไปใช้เวลาพักกลางวันของตนให้พอ"นายโอเคนะเท็ตสึยะ""ผม...ไม่เท่าไหร่""มันคงใกล้แล้วสินะ...."อาคาชิพูดด้วยสีหน้าที่รู้สึกไม่ดี สีหน้าที่แสดงออกว่าไม่ต้องการให้อะไรสักอย่างเกิดขึ้น"อย่าทำสีหน้าแบบนั้นสิครับ ผมไม่สบายใจเลยนะ" คุโรโกะพูดยิ้มน้อยๆให้"เท็ตสึยะ...""ถ้าถึงเวลานั้น ผมจะบอกเขาเองครับ แล้วก็ สัญญากับผมด้วยนะครับ...""สัญญา...""คอยดูอาโอมิเนะคุงแทนผมด้วยนะครับ จนกว่าเขาจะเจอใครสักคน------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------มาต่อแล้วค่ะ จริงๆกะจะอัพเรื่อยๆว่างก็อัพไม่ว่างก็ปล่อยไป(ไม่ใช่แล้ว!!)คือจริงๆฟิคเรื่องนี้ไรท์กะจะเขียนเรื่อยๆเพราาะคอมไม่ค่อยจะมีเป็ส่วนตัวเท่าไหร่จึงมาอัพช้าอย่างที่รอกันนี่ละค่ะยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ อาจมีช้ามากน้อย ^^"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น