[Fic Harvest Moon]Harvest Love รักวุ่นวายยัยสาวเกมเมอร์

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มต้นชีวิตในวันแรก(สู้ๆ^^)

ตอนที่ 3

เริ่มต้นชีวิตในวันแรก(สู้ๆ^^)
 

"ก๊อกๆๆ"

".......zzZ..."

"...ปังๆๆ! "

"ง่ำๆ...zzZ..."

"ปังๆๆ......โครม!!! "

"เหวอ~!!0.0"

สะ...เสียงอะไรน่ะ

"นี่!!! เธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงเมื่อไหร่กันหา ~!!"

ฉันหันควับไปทางต้นเสียงก็เห็นนายเฟรมยืนกอดอกอยู่หน้าห้องซึ่งตอนนี้สีหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ...ง่า~ ฉันผิดตรงไหนอ่ะ   แค่ไม่ยอมไปเปิดประตูให้แค่เนี้ย-3-

"ยังจะทำหน้าแบบนั้นอีก   ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วไป๊!!"

"จะ...จ้า~"

ปัง!!!

ตาบ้าเอ้ย ดุอย่างกับหมา- -+++...เมื่อวานนี้หลังจากที่ฉันตัดสินใจไม่โทรไปหาเบอร์ 'โลกแห่งความเป็นจริง'    สักพักนายเฟรมก็เข้ามาบอกว่าจะไปนอนค้างที่โรงแรม   ลุงโทมัสเป็นคนจองไว้ให้ (เพราะว่าที่บ้านมันมีเตียงเดียว- - ) ฉันเลยได้ครองบ้านตานี่สมใจ

ติ๊งน่องๆ

"ครับ~"

"ดะ...เดี๋ยว    เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง"

"ไม่ต้อง- -++"

เง้อ!!...ยังไม่หายโกรธอีกหรอแงๆT_T...คนอุส่าหวังดีจะช่วยนะ เห็นว่าทำกับข้าวอยุ่-3-(ตกลงฉันหวังอะไรเนี้ย?)

ฉันเดินตามนายเฟรมไปติดๆจนเขาเปิดประตูก็พบกับสาวน้อยผมสีส้มที่ถูกถักเป็นเปีย   ใส่เอี้ยมกางเกงยีนยืนยิ้มแป้นอยู่หน้าบ้าน

"อรุณสวัสดิ์จ๊ะเฟรม^^"

ยัยสาวสองชื่อ-_-;...แล้วฉันจะเรียกเธอว่าอะไรดีล่ะ   เรียก'รัน' แบบภาคญี่ปุ่นหรือจะให้เรียก'แอน'แบบภาคEngดี...แล้ว....ฉันหลุดเข้ามาอยุ่ภาคไหนล่ะเนี้ย!>0<

"อรุณสวัสดิ์ครับระ...เออ...แอน"

"จะเรียกรันอีกแล้วใช่มั้ย...บอกแล้วไงคะว่าให้เรียกแอน   ถึงแอนจะมีสองชื่อแต่แอนก็ชอบชื่อนี้มากกว่า-3-"

"^^;"<<<นายเฟรม

"- -;” <<<ฉันเอง

กระจ่างชัดแล้ว=_=.....ฉันหลุดเข้ามาในภาคพิเศษ   ลูกครึ่งญี่ปุ่นผสมEngเจ้าค่ะคุณผู้อ่านขา~>0< (น่าภูมิใจมากดิ ฮื้อT^T)

"ขอโทษครับ^^;.....ว่าแต่มีอะไรรึเปล่าครับถึงได้มาหาแต่เช้า"

"อ๋อ!เฟรมลืมหมวกไว้ที่โรงแรมน่ะ   เมื่อเช้าแอนเข้าไปทำความสะอาดเลยไปเจอมันเข้า^^"

"ขอบคุณครับ"นายเฟรมรับหมวกมาสวมไว้ดังเดิมแล้วส่งยิ้มเท่ๆให้สาวตรงหน้า...ฉันเห็นยัยสาวสองชื่อนั้นหน้าแดงด้วยล่ะ   เหอะๆ(แล้วฉันจะหัวเราะเพื่อ?)

"เออ~...แล้วนั้นใครหรอ? "ยัยแรน(รัน+แอน)ว่าพลางชี้นิ้วมาทางฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังนายเฟรม

"อ๋อ!ฉันชื่ออลิซค่ะ   ยินดีที่ได้รู้จัก^^"ฉันรีบ(เสนอหน้า)แนะนำตัว

"นะ....น้องสาวของผมเองน่ะครับ    เป็นญาติที่ห่างๆ...ห่างมากๆ~^^;"นายเฟรมรีบว่าต่อ   หลังจากที่ฉันแนะนำตัวเสร็จ

แหมๆ   กลัวสาวๆจะเข้าใจผิดล่ะสิ โฮะๆๆๆ^0^

"อ๋อค่ะ....ฉันแอนค่ะ   ยินดีที่ได้รู้จัก^^"

"เช่นกันค่ะ...คุณรัน^^"

"อ่ะ...เออ   แอนค่ะไม่ใช่รัน^^;"ยัยแรน(ย้ำ!รัน+แอน)เกิดอาการหน้าเหวอเล็กน้อยพอเป็นพิธี555+

"อุ๊ย!ขอโทษค่ะ^^"ฉันเอ่ยขอโทษไปแต่หน้าฉันไม่ได้เข้ากับคำพูดเลยสักนิด- -....หุหุ ฉันจะเรียกรัน   ใครจะทำไม- -++

"งั้นแอนขอตัวกลับก่อนนะเฟรม   คุณอลิซ   ว่างๆก็แวะไปที่โรงแรมได้นะคะ^^"

"บะบายค่ะ/ลาก่อนครับ"

ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมาเลยนะยะ แบร่ : p

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักทีสิ...สายมากแล้ว   ฉันยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ"ว่าจบตาบ้านั้นก็เดินออกไปแถมปิดประตูใส่หน้าฉันอีก............ชิ! เรื่องของนายสิ   จะไปทำอะไรก็เชิญ.....อ่ะ!ไม่ใช่สิ   ฉันมาอาศัยอยู่บ้านเขานิเนอะ- -(สังเกตนะว่าที่นี้จะไม่มีการอาบน้ำ...ว่ามะ?)

ฉันหยิบเสื้อผ้าในกระเป๋าเป้   จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอนแล้วหยิบมือถือใส่กระเป๋ากระโปรงไปด้วย...

เมื่อฉันเปิดประตูบ้านออกไปก็เจอนายเฟรมยืนเก๊กเล่นกับน้องหมาอยู่...หมาก็น่ารัก ยิ่งคนทั้งหล่อทั้งน่ารัก โอ๊ย~ใจจะละลาย*-*

"มาแล้วหรอ...เอามือถือของเธอมานี่สิ"นายเฟรมละสายตาจากน้องหมาแล้วหันมาทางฉัน

"ฮะ?มือถือ   นะ...นายรู้จักด้วยหรอ? "สงสัยเจ้าค่ะ- -

"คนในเมืองเขาก็มีกันทุกคนนั้นแหละ   เอาไว้ใช้แทนกระเป๋าน่ะ"...งงพระย่ะค่ะ-_-   ฉันนึกว่ามีแค่ฉันคนเดียวที่มีซะอีก   มิน่าล่ะถึงมีเบอร์ของทุกคนในเมืองนี้

"ละ...แล้วจะเอามือถือไปทำอะไรล่ะ"

"เดี๋ยวสอนวิธีใช้ให้   ฉันไม่เอามือถือเธอไปขายหรอกน่า- -"ประโยคแรกอ่ะยังพอน่ารัก   แต่ประโยคหลังอ่ะน่าถีบ- -+++

ฉันหยิบมือถือออกจากกระเป๋าประโปรงแล้วยื่นให้นายเฟรม   พอหมอนั้นรับไปก็ทำอะไรไม่รู้   กดโทรศัพท์ยุกยิกๆเงียบๆอยู่คนเดียว- -

"อ่ะ   เสร็จแล้ว...ดูนะ... "

ฉันเดินเข้าไปใกล้นายเฟรมเพื่อที่เขาจะได้อธิบายวิธีการใช้ไอเจ้ามือถือปริศนาเครื่องนี้จนกระทั่งตอนนี้ฉันเริ่มจะใช้มันคล่องแล้วล่ะ...มือถือบ้าอะไรไม่รู้   มีเมนูกระเป๋าด้วย   แล้วฉันจะไปทำอะไรต่อดีล่ะ...นายเฟรมให้ฉันไปไหนนะ อ๋อ!คอกวัว   งั้นก็ต้องใช้แปรงขัดกับที่รีดนมวัวแล้วก็กรรไกรตัดขนแกะ

ฉันกดเลือกเข้าไปในเมนูกระเป๋าแล้วเลือกที่อุปกรณ์สามอย่างที่ฉันต้องการ

วิ้ง~!...วัตถุที่ถูกเลือกดังกล่าวโผล่พรวดออกมาจากหน้าจอมือถือ   เล่นเอาฉันแทบช๊อก...ไม่ชินสักทีแหะ-_- (ทั้งๆที่บอกว่าใช้จนคล่องแล้วแท้ๆ-_-;)

แควกๆ~ฉันเริ่มขัดตัววัวตัวแรกจากบรรดาคุณวัวทั้งหลายด้วยความราบรื่นไม่มีอะไรติดขัด...แต่พอฉันขัดไปได้แค่สองสามทียังไม่ทันทั่วตัวเลย   มันก็...

ปิ๊งๆๆๆ~....แสงแวววัวเปร่งประกายรอบตัวของวัวตัวนั้นทำให้ฉันได้รู้ว่า...ตัวมันสะอาดแล้ว   แถมมันยังส่งยิ้มมาให้ฉันอีกแหนะ-_-;

ฉันเริ่มขัดตัวต่อไปเรื่อยๆซึ่งฉันนับๆดูแล้วก็น่าจะประมาณเก้าถึงสิบตัวได้มั้ง...ฉันจัดการให้อาหารแล้วก็รีดนมวัวแล้วก็ตัดขนแกะ.....ทำไมฉันรู้สึกว่ามันจะง่ายดายขนาดนี้เนี้ย- -; ....บอกตามตรงว่าตั้งแต่ฉันเกิดมา   นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้!...ครั้งแรกจริงๆนะ(สาบานต่อหน้าคุณวัวทั้งหลายด้วยอ่ะT^T)   นอกจากเครื่องเกมสารพัดสารเพแล้วฉันแทบจะไม่จับเครื่องมือแบบนี้เลยสักนิด...ให้ตายสิ   นี่มันเกิดเรื่องบ้าๆอะไรกับฉันเนี้ย>3<!!

ฉันออกมาจากคอกวัวเพื่อที่จะทำอะไรต่อมิอะไรอีกสารพัด(เหมือนที่นายเฟรมบอก =_= )....กว่าฉันจะออกมาจากบรรดาคุณวัวๆทั้งหลายได้นี้ก็เล่นเอาฉันหอบไปเลยทีเดียว-_-;...แต่พอออกมาได้ยังไม่ถึงสามวิ อีตาเจ้าของฟาร์มก็โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นความหล่อซะก่อน-.,-

"นี่ยัยบ๊อง...ท่านนายกเทศมนตรีมาหาน่ะ"ฉันสงสารนายจังเวลาเรียกชื่อคุณลุงโทมัสเนี้ย- -

ฉันรีบเดินไปตรงไปยังหน้าบ้านที่คุณลุงโทมัสรออยู่

"สวัสดีค่ะคุณลุง   มีธุระอะไรกับหนูรึเปล่าคะ? "

"...พอดีลุงคิดว่าหนูคงจะมีอะไรมาถามลุงเยอะแยะไปหมด   เลยว่าจะมาบอกอะไรหนูสักหน่อยเกี่ยวกับเรื่อง....มือถือ"

"อ๋อ!ถ้าเรื่องนั้นผมสอนวิธีใช้ให้แล้วล่ะครับ"นายเฟรมพูดแทรกขึ้นมา

เสียมารยาทจริงๆเลยแอบฟังคนอื่นเขาคุยกันเนี้ย   แถมยังจะพูดแทรกอีกซะงั้น...ชิ!นายไม่มีอะไรจะถามแต่ฉันมีย่ะ!!...ตอนนี้คำถามเยอะแยะมากมายเต็มกะโหลกรกสมองฉันไปหมดเลย   ตั้งแต่เรื่องมิติเวลาที่ทำให้ฉันโผล่มาจ๊ะเอ๋กับนายเฟรมจนถึงเรื่องเบอร์มือถือปริศนาที่ถูกเมมชื่อไว้ว่า'โลกแห่งความเป็นจริง'

"เออ...คุณลุงโทมัสคะ...หนูมีเรื่องอยากจะถามค่ะ"ฉันรีบเรียกคุณลุงโทมัสไว้   ก่อนที่ท่านจะเดินออกไปจากฟาร์มโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ถามอะไร

"ว่าไงจ๊ะ   หนูอลิซ"คุณลุงโทมัสหันกลับมาช้าๆแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

"เออเฟรม...นายออกไปก่อนได้มั้ย"นายเฟรมทำหน้างงๆแต่ก็ยอมทำตาม

"ไม่ต้องหรอกเฟรม   เรื่องนี้เธอสมควรจะได้รู้...แล้วเพื่อความปลอดภัยในตัวหนูด้วยนะอลิซ"ประโยคหลังคุณลุงโทมัสหันมาพูดกับฉันแล้วผายมือมาทางฉันเพื่อให้ฉันเริ่มถาม

เอาฟระ   ไม่เห็นจะเป็นไรเลย...อย่างน้อยก็จะได้มีคนเข้าใจฉันสักคน(แต่ทำไมต้องเป็นนายด้วยนะ- -)

"หนูอยากรู้เรื่องของ...เบอร์ในมือถือที่ชื่อ'โลกแห่งความเป็นจริง'น่ะค่ะ!!"

------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้ใครที่เปงแฟนคลับของนู๋รัน&แอนก็ขอโทดด้วยนะคะ  แหะๆ....อย่ามาทำอะไรเขานะแงๆT^T

ตอนนี้คิดพลอตเรื่องใหม่ได้อีกแล้ว   ทั้งๆที่สองเรื่องนี้ยังพิมไม่เสดเลย- -  เอาเปงว่า  ติดตามอ่านตอนต่อไปนะคะ 

.....ขอบคุณที่ติดตามค่ะ^^..... 
equal girlz                                 - -