เวอเกลเมอรี่ ~โรงเรียนไม่ธรรมดาของเด็กไม่ธรรมดา~

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ :: 1

บทที่ :: 1

“คุณพี่ดังเคิลคร้าบบ !! เดินเร็วๆหน่อยซี๊ !! เลื้อยอยู่ได้ ผมสายแล้วน้าาาา”เสียงตะโกนขนาด120เดซิเบลดังออกมาจากในรถสีเงินวาววับ ที่จอดอยู่หน้าบ้านสูงสามชั้นหลังหนึ่งกลางใจเมือง

“เออๆรู้แล้วน่าอย่าเร่ง”ดังเคิลล็อคประตูบ้านอย่างรีบเร่ง ใครเป็นพี่เป็นน้องกันแน่ฟะ เขาคิดในใจ แล้ววิ่งไปยังรถสีเงินที่อยู่หน้าบ้านของตน “มาแล้ว มาแล้วโว้ย”

ปัง !!

ดังเคิลรีบสตาร์ทรถตามที่น้องชายสั่ง แล้วขับเข้าสู่ถนนใหญ่ทันที

“ตะกี๊ปิดประตูแรงดีจังนะฮะ”เด็กหนุ่มหน้ามนโผล่หน้ามาจากเบาะหลัง เขาเอาแขนทั้งสองข้างมาพาดเบาะคนขับ “พี่ฮะทำไมช้าจัง ผมมารอในรถตั้งสามชั่วโมงกว่าแล้วนะเนี้ย”

“เว่อร์  เว่อร์ ยังไม่ถึง ห้า นาทีเลย  บ้า !!!” นัยน์ตาสีเขียวมรกตเหลือบมองน้องชายสุดเลิฟ ที่ตอนนี้กำลังปีนจากเบาะหลังมายังเบาะหน้าข้างคนขับอย่างว่องไว  “ ถามหน่อยเหอะเพทาย นายเป็นคนหรือปล่าว  ปีนงี้ยคล่องยังกะลิง ”

                 เพทาย เออร์เนส  หนุ่มน้อยวัยสิบสี่ เด็กชายหน้าตาดี ผิวสีขาวอมชมพูดูดีมีเลือดสาด ผมสีดำสนิท กับนัยน์ตาสีแดงใสส่องประกาย   เขาเอาหน้าเข้าไปใกล้หูดังเคิล พี่ชายไม่แท้ของเขา                                              

            เคิลเป็นแค่เด็กหนุ่มวัยสิบแปดธรรมดา แต่เขาดันมีหน้าที่ที่จะต้องคอยดูแลเพทายแบบถวายกายถวายใจทีเดียว แต่เพราะเหตุผลอะไรเพทายเองก็ไม่รู้ แต่เขาก็นับถือดังเคิลเหมือนพี่ชายแท้ๆของเขาเอง

“ เป็นหมา ตางหากโฮ่งๆๆๆๆ  แฮ่ บรู๊ววววววววววว เอ๋งๆๆ  บ๊อก บ๊อก” เพทายส่งเสียงดัง

ดังเคิลหัวเราะเบาๆ

“เหมือนเลยอ่ะ 555  ไปนอนไป๊  เมื่อคืนยิ่งนอนน้อยๆอยู่ด้วยเดี๋ยวก็ได้กรนในห้องเรียนหรอก”

“โฮ่งๆๆ” เด็กชายพยักหน้าหงึกๆ  เขาปรับเบาะให้เอนและหลับตาลง

 “เออ เพทายทีหลังหัดทำการบ้านให้เสร็จเร็วๆ ไม่งั้นนอนดึกอย่างงี้เดี๋ยวก็กลายเป็นแพนด้า..... ”

“คร่อก  คร่อก~ก  ฟรี๊ ~รรรรรรร”

“ (-*-) ”  หลับง่ายจริงวุ๊ย!!!!

--------------------------------

               ร่างของเพทายนอนสลบไสลอยู่ใต้ต้นโอ๊คต้นใหญ่ รอบกายของเขาเต็มไปด้วยต้นไม้ต้นเล็กและต้นใหญ่  สัตว์น้อยใหญ่ต่างก็ออกทำมาหากินด้วยความสุจริต (???)  ดอกไม้หลากสีบนพื้นหญ้าอันอ่อนนุ่ม ก็ต่างแย้มบานเป็นการสวัสดีกับคุณทวดพระอาทิตย์

เด็กชายเริ่มรู้สึกตัว เขาลืมตาขึ้นช้าๆ

“ที่นี้มัน...” เพทายยันร่างตัวเองลุกขึ้นนั่งด้วยความงุนงง “ที่ไหนกันฟะเนี้ย !! ”

เนี้ย  เนี้ย  เนี้ย  เนี้ย  เนี้ย เนี้ย

หลังจากที่เสียงสะท้อนของเขาหมดไป  ร่างของชายหนุ่มผมทองคนหนึ่งก็ได้โผล่ออกมาจากต้นโอ๊คซึ่งเขา อยู่ในท่าค้างคาวนอนหลับ  และอยู่ห่างจากหน้าของเพทายไม่ถึงคืบ

“ฮัลสิบสองเพทาย” เขายิ้มอย่างเป็นมิตร

“ @#$%(>0<) %**#~!!”  เด็กชายสบถออกมาไม่เป็นภาษาคน แล้วเขาก็นึกถึงคำที่แขกผู้มาเยือนได้ทักทายกับเขา “ฮันสิบสอง ??”   อะไรฟะ??

 “ฮัลโหลไง 55555 ขำ” ( 12 = โหล)

“...” ไม่ขำหว่ะมุขนี้รับไม่ได้ เขาลุกขึ้นเดิน หนีชายแปลกหน้า ไปยังต้นไม้ต้นใหญ่อีกต้น

ชายผมทองกระโดดตีลังกาลงมาจากต้นโอ๊คแล้ววิ่งตามเพทายไป

“นี้เพทาย” เด็กชายยังเดินต่อไป “จะไม่ถามหน่อยหรืไงว่าฉันเป็นใคร ที่นี้ที่ไหน แล้วมาที่นี้ได้ไง” เขายิ้มอย่างมีเลศนัย

คำถามนั้นเหมือนคำถามที่ชายคนนั้นปามาใส่หัวเขา  มันทำให้เพทายเดินสะดุดขาตัวเอง จึงทำให้ร่างของเพทายลงไปกองกับพื้น  เขาหันมามองชายแปลกหน้าพร้อมเครื่องหมาย

 ? บนใบหน้า

“ทำความเคารพแบบเกาหลีสามที แล้วฉันจะตอบคำถามที่นายอยากรู้ให้เอง”

เอาไงดีวะแดจังกึมก็เคยดูแค่ตอนสองตอนเองทำไงดีเนี้ย ??? เพทายพยายามดึงความทรงจำเกี่ยวกับหนังตอนที่เขาดูแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก    “อ๊าคคคคคคคคค”เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับหัวแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างรวดเร็ว เมื่อขีดจำกัดในการคิดของเขาถึงจุดสูงสุดแล้ว

“โอ้โห !!  การระบายอารมณ์ของวัยรุ่นสมัยนี้ น่าสนใจมาก ฮอร์โมนพุ่งกระฉูด” ชายแปลกหน้ารีบหยิบสมุดพกเล่มเล็กจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจดบันทึก เพทายยังคงวิ่งไปมาต่อไป  ไม่นานเมื่อชายคนนั้นจดบันทึกเสร็จ เขาก็หยิบกระดาษสีน้าตาล ออกมาจากเสื้อ  ชายหนุ่มแปลกหน้าวางกระดาษแผ่นนั้นไว้ที่พื้น  “อ่ะนี้ไปตามทางที่แผนที่บอกนะ ไปล่ะ” เพทายชะงักกึกแล้วมองชายแปลกหน้าโบกมือแล้วค่อยๆจมลงไปในพื้นดิน

 “บ๊าย บาย เพทายน้อย ไว้เดี๋ยวค่อยเจอกันใหม่นะ”

“นี้นายเรายังคุยกันไม่จบเลยนะ  อย่าเพิ่งแทรกแผ่นดินหนีซิโว้ย ไอ้คุณพยานาค” เพทายพยายามตะโกนให้ ชายคนนั้นหยุดแต่เขาก็ไม่เป็นผล   เด็กชายเกาหัวแกรกๆ  เขาหยิบแผนที่ที่ชายคนนั้นวางไว้ แล้วเดินดุ่ยๆไปยังต้นโอ๊ค  เขานั่งพิงต้นไม้ใหญ่  แล้วค่อยๆกางแผนที่นั้นออก

“อืมที่นี้ก็ไปตามทางที่เจ้าพยานาคนั้นบอกแล้ว....ทิศไหนคือทิศเหนือฟะเนี้ย !!”

____________________________________

เป็นไงบ้างอ่ะคะอ่านพอรู้เรื่องบ้างไม๊อ่ะ ถ้าว่างก็ช่วยเเนะนําหน่อยนะค่ะว่าควรเเก้ตรงไหนบ้าง     ขอบคุณค่ะ ^ ^