คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พิมพ์ธิดา
“คุณปลายคะ ตื่นเถอะคะ”เสียงผาลี แม่บ้านวัย20ต้นๆปลุก ปลายหรือพิมพ์ธิดา
“พี่ผา ปิ๊งกับแป้งตื่นรึยังค่ะ”
“ยังคะ น้าจันทร์กำลังปลุกคะ”
“เหรอคะ พี่ผาไปทำอะไรอย่างอื่นเถอะคะ”
“คะคุณปลาย”
“เอ่อ เดี๋ยวคะ คุณพ่อกับคุณแม่กลับมารึยังคะ”
“ยังหรอกคะ คุณชัชไปฝรั่งเศส คุณมีนาไปสิงคโปร์ ยังไม่กลับกันเร็วนักหรอกคะ”
“อ๋อคะ ขอบคุณคะพี่ผา”
“คะ”
เมื่อผาลีออกจากห้องไป ปลายก็ถอนหายใจ พลางลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน
เมื่อปลายอาบน้ำเสร็จก็ลงไปพบน้องสาวสองคนนั่งทานอาหารเช้าอยู่ โดยมี เพียงจันทร์ แม่บ้านยืนมองอยู่ห่างๆ
“มาแล้วเหรอพี่ปลาย กินข้าวเร็วๆเลย”ปิ๊งหรือณัฐนารี น้องสาวคนแรกของปลายเร่งพี่สาว
“ทำไมต้องรีบด้วยหละ อ้าง แป้ง เบาๆเดี๋ยวสำลัก”ปลายห้ามแป้งหรือสิริสุดา น้องคนเล็กที่กำลังรีบตักข้าเข้าปากอย่างรีบร้อน
“อ้ออี่อิ๊งออกอ่าใอ้อีบๆอะ”แป้งตอบไม่ชัดเจนเพราะมีข้าวอยู่เต็มปาก
“เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูดก็ได้แป้ง”ปลายรีบห้ามน้อง
“ก็พี่ปิ๊งบอกว่าให้รีบๆอะ”แป้งพูดทันทีหลังเคี้ยวหมด
“ปิ๊ง จะไปทำอะไร บอกพี่มานะ”
“ก็แค่จะรีบไปหายัยส้มจี๊ด”
“ไปทำไม”
“ไปเดินชอปหน้าโรงเรียน เออนี่ ดีแล้วที่ถาม ปิ๊งขอตังค์พี่หน่อยดิ”
“เท่าไหร่”
“พันนึง”
“หะ เอาไปทำอะไรตั้งพันนึง”
“ก็พรุ่งนี้วันเกิดยัยส้มจี๊ด เห็นมันอยากได้เอ็มพีสามก็เลยจะซื้อให้มัน นี่ปิ๊งไม่ได้ใช้ตังค์พี่อย่างเดียวนะ ปิ๊งเอาเงินเก็บของปิ๊งออกเองด้วย”
“แล้วพ่อส้มจี๊ดนี่เค้าเป็นนายกเทศมนตรีไม่ใช่เหรอ ทำไมเค้าไม่ซื้อเองหละ”
“มันเรื่องของปิ๊ง พี่ปลายไม่เกี่ยว”
“พี่ไม่มีเงิน”
“ไม่มี ไม่มีได้ไง ก่อนพ่อไป ทิ้งไว้ให้หลายพัน”
“พ่อฝากไว้ที่น้าจันทร์”
“น้าจันทร์ ปิ๊งขอเงินพันนึง เอ่ย เอาสองพันดีกว่า จะได้เอาเงินไปชอปปิ้งด้วย”
ปิ๊งรีบเดินไปขอเงินเพียงจันทร์
“น้าจันทร์อย่าให้ อยากได้อะไรก็เก็บเงินเองสิ พ่อกำหนดว่าให้เงินได้แค่อาทิตย์ละห้าร้อยมันก็มากแล้ว”
“ไม่ พี่ปลายงก ทำไม จะเก็บไปใช้เองหละสิตั้งหลายพัน”
“ไม่ใช่ กว่าพ่อจะกลับมาอีกตั้งนาน ถ้าเงินหมดจะเอาอะไรกิน”
“ก็ไม่ต้องกินสิ ปิ๊งจะเอา”
“พี่บอกว่าไม่ให้”
“จะเอา”
“ไม่ให้”
“จะเอา”
“ไม่ให้”
“พอแล้ว เถียงกันอยู่ได้ สายแล้วเห็นมั๊ย รีบๆกินข้าวเลย”แป้งตะโกนขึ้นขัด ทุกคนเลยสงบลง
“ก็ได้ เดี๋ยวไปหายัยส้มจี๊ดสาย”
“อย่าเที่ยวให้มันมากนักนะ อยู่มอสองแล้ว หัดสนใจเรียนซะบ้าง”
“มันเรื่องของปิ๊ง พี่ไม่ใช่แม่อย่ามาสั่งสอน”
“กินข้าวได้ยินมั๊ย แป้งหูชาไปหมดแล้ว ทุกเช้าเลย เบื่อ ไม่กินแล้ว”แป้งเดินหนีๆไปเลย
“ปิ๊งก็ไม่กินแล้ว อารมณ์เสีย มีพี่ขี้งก”ปิ๊งมองหน้าปลายแล้วเดินออกไป
“น้าจันทร์ เก็บเลยคะ ปลายไม่ทานแล้ว”
“ไม่ทานซักหน่อยเหรอคะ คุณปลายยังไม่ได้ทานข้าวเลยนะคะ”
“ไม่หละคะ ปลายไม่หิว”
ปลายเดินไปที่รถ ปิ๊งกับแป้งนั่งรออยู่แล้ว ไม่นานนักเพียงจันทร์ก็นำแซนด์วิชมาให้ทุกคน แล้วก็ออกเดินทาง ปิ๊งทิ้งแซนด์วิชไว้ที่เบาะอย่างอารมณ์เสีย แป้งก็บอกว่าอิ่ม ปลายจึงเก็บแซนด์วิชไว้เองทั้ง3ชิ้น
เมื่อเด็กทั้งสามไปโรงเรียน เพียงจันทร์ ผาลี และทิวาก็มานั่งคุยกัน
“น่าสงสารคุณปลายเนอะ คุณปิ๊งก็เหลือเกิน ไม่ยอมเชื่อพี่สาวบ้างเล้ย”เพียงจันทร์บ่นอย่างปลงๆ
“นั่นสิ แต่อย่างว่า พ่อไปทาง แม่ไปทาง ลูกไม่มีคนคอยอบรมก็อย่างนี้แหละ”ผาลีบ่นตาม
“ต่อไปคุณแป้งจะเป็นอย่างคุณปิ๊งรึเปล่าก็ไม่รู้”ทิวาเอ่ยตามความคิดของตน
“คงไม่หรอก เห็นเธอรักคุณปลายจะตายไป”
“พอแล้ว ไปทำการทำงานไป มานั่งนินทาเจ้านายอยู่ได้”
“คะน้า ไม่นินทาแล้ว แต่น้าเริ่มก่อนนะ”ผาลีส่งเสียงตอบรับ แต่ยังไม่วายแอบกัดเมื่อเพียงจันทร์หันหลัง
฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿฿
ความคิดเห็น