ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เรื่องที่น่าทึ่ง
........
เงียบ...ไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้น เนื่องจาก...เซเรเน่ย์ได้ร่ายเวทย์กลบเสียงไปแล้ว จึงไม่มีเสียงใดๆที่สามารถเล็ดลอดออกมาได้
เมื่อรุ่นพี่ทั้งสองที่(แอบ)ฟังอยู่หน้าประตูไม่ได้ยินเสียงใดๆเล็ดลอดออกมา จึงมองหน้ากันสักพัก แล้วตัดสินใจว่า
‘บุกเลยดีกว่า..’
เมื่อคิดได้ดังนั้น รุ่นพี่ทั้งสองจึงถอยออกมา และทันใดนั้นก็....
โครม!!!!
ลูคัสและลอเรนซ์ถีบประตูเพื่อบุกเข้ามาในห้อง แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจ เพราะที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือ เด็กชายแปลกหน้าที่มีเรือนผมสีดำสนิท และมีนัยน์ตาสีน้ำเงิน และ เด็กสาวแปลกหน้า ซึ่งมีเรือนผมสีเงินเหมือนคาโล และนัยน์ตาเป็นสีน้ำเงินแบบเดียวกับเด็กชายข้างๆ
......อึ้ง.......เงียบ.......สงบ.......ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น......
แล้วในที่สุด....คาโลก็ต้องรับหน้าที่สรุปจนได้....
“สรุปว่า...พวกเธอสองคน โดนพายุพัดมาจากวรรณกรรมที่ตัวเองอยู่แล้วมาตกที่นี่งั้นหรอ” หลังจากที่ฟังคาโลสรุปให้ฟัง ลูคัสจึงพูดขึ้น
“ใช่ค่ะ...แล้วอีกอย่างตอนนี้พวกเรายังหาทางแก้ไม่ได้ เลยจะขออยู่ที่นี่ซักพักจนกว่าจะหาวิธีกลับเจอน่ะค่ะ” เซเรเน่ย์เอ่ย
ทางด้านนอกนั้น พวกสามสาวที่เห็นรุ่นพี่บุกเข้าไปในห้องนอนของหัวหน้าป้อมอัศวิน จึงคิดพร้อมกันว่า
‘รุ่นพี่เข้าไปทำไม’
ทั้งสามจึงตัดสินใจพร้อมกันอีกทีว่า
‘บุกเข้าไปมั่งดีกว่า’
หลังจากที่สามสาวเดิน...เอ๊ย..บุกเข้าไปก็เจอกับเหตุการณ์เดิมๆ
......อึ้ง.......เงียบ.......สงบ.......ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น...... (อีกแล้ว)
เพราะภาพที่สามสาวเห็นคือ เด็กสาวคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนคาโลเปี๊ยบ กำลังนั่งอยู่ในห้อง และเด็กชายผมดำ ผู้มีนัยน์ตาสีน้ำเงิน เย็นชา เหมือนคาโล
คาโลจึงต้องรับบทคนโชคร้าย ทำหน้าที่เป็นผู้สรุปให้ฟังอีกครั้ง
เมื่อสามสาวเข้าใจดีแล้วจึงแนะนำตัวเอง
“ฉันชื่อ มาทิลด้าจ้ะ...มาทิลด้า ซิลเวอร์” หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำเหมือนเรย์ และมีนัยน์ตาสีเขียวเหมือนโรกล่าวแนะนำตัวเอง
“แองเจลีน่า โรมานอฟจ้ะ” คราวนี้เป็นหญิงสาวผมหางม้า ที่มีเรือนผมสีเหลือง เหมือนรุ่นพี่ลอรี่(เฟี้ยว...ฉึก)....เอ๊ย!! ลอเรนซ์ และนัยน์ตาสีฟ้าเหมือนคาโล แต่ไม่เย็นชาเท่า กล่าวแนะนำตัวบ้าง
“เรนอน ธีน็อทค่ะ” ส่วนหญิงสาวคนสุดท้าย เป็นคนที่มีความอ่อนโยนมากที่สุดในกลุ่มสามสาว ผู้มีเรือนผมและนัยน์ตาสีม่วงอ่อน กล่าวเป็นคนสุดท้าย
“เซเรเน่ย์ค่ะ” เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีเงินเหมือนคาโลเอ่ย
“เรย์ครับ” คราวนี้เป็นเด็กชายผมสีดำสนิทเหมือนคิลเอ่ยบ้าง
“เรื่องที่อยู่ชั่วคราวเดี๋ยวพวกพี่จะไปขอท่านปราชญ์เลโมธีให้เอง..เนอะ..ลอรี่”
เฟี้ยว....
ไม่มีเสียงมีดที่ซาตานเอี้ยวตัวหลบอย่างเคยชิน ไปปักที่กำแพง และเมื่อหันไปก็พบว่า มีดนั้นลอยอยู่ห่างจากผนังห้อง ก่อนที่จะปักเข้าไปบนผนังห้อง
เมื่อหันไปหาเจ้าของเวทย์ ซึ่งก็คือเซเรเน่ย์ ได้นั่งเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนเรย์ก็ลุกจากเก้าอี้ ไปหยิบมีดมาและส่งคืนให้ลอเรนซ์
‘ทำได้ยังไงกันเนี่ย’
เสียงที่ทุกคนคิดในใจดังขึ้นพร้อมกัน(ยกเว้นเรย์และคาโล)
“พวกนายเป็นใครกันแน่” เสียงที่เคร่งเครียดดังมาจากลอเรนซ์ ที่ทำลายความเงียบ
“ก็แค่...เด็กธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเองค่ะ..เนาะเรย์” เซเรเนย์กล่าวพร้อมกับส่งสายตาขอเสียงสนับสนุน
“ครับ...พวกเราก็แค่เด็กธรรมดาเท่านั้น” เรย์เอ่ยบ้าง
หลังจากนั้นรุ่นพี่และสามสาวก็แยกตัวออกไป เหลือเพียงบุคคล5คนในห้องที่...เงียบ ไม่มีเสียงพูดคุย
เจ้าตัวยุ่งของเราก็หลับไปนานแล้ว หลับคาเก้าอี้นั่นแหละ คิลจึงตัดสินนั่งเช็ดมีดไปเฉยๆ ส่วนทั้งสองก็นั่งคุยกันเบาๆ ระหว่างที่รอเรื่องการขอพักที่นี่ชั่วคราว ส่วนคาโลเรอะ...ไม่ต้องถามก็คงรู้ อ่านหนังสืออีกนั่นล่ะ
เงียบ...ไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้น เนื่องจาก...เซเรเน่ย์ได้ร่ายเวทย์กลบเสียงไปแล้ว จึงไม่มีเสียงใดๆที่สามารถเล็ดลอดออกมาได้
เมื่อรุ่นพี่ทั้งสองที่(แอบ)ฟังอยู่หน้าประตูไม่ได้ยินเสียงใดๆเล็ดลอดออกมา จึงมองหน้ากันสักพัก แล้วตัดสินใจว่า
‘บุกเลยดีกว่า..’
เมื่อคิดได้ดังนั้น รุ่นพี่ทั้งสองจึงถอยออกมา และทันใดนั้นก็....
โครม!!!!
ลูคัสและลอเรนซ์ถีบประตูเพื่อบุกเข้ามาในห้อง แต่เมื่อเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจ เพราะที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือ เด็กชายแปลกหน้าที่มีเรือนผมสีดำสนิท และมีนัยน์ตาสีน้ำเงิน และ เด็กสาวแปลกหน้า ซึ่งมีเรือนผมสีเงินเหมือนคาโล และนัยน์ตาเป็นสีน้ำเงินแบบเดียวกับเด็กชายข้างๆ
......อึ้ง.......เงียบ.......สงบ.......ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น......
แล้วในที่สุด....คาโลก็ต้องรับหน้าที่สรุปจนได้....
“สรุปว่า...พวกเธอสองคน โดนพายุพัดมาจากวรรณกรรมที่ตัวเองอยู่แล้วมาตกที่นี่งั้นหรอ” หลังจากที่ฟังคาโลสรุปให้ฟัง ลูคัสจึงพูดขึ้น
“ใช่ค่ะ...แล้วอีกอย่างตอนนี้พวกเรายังหาทางแก้ไม่ได้ เลยจะขออยู่ที่นี่ซักพักจนกว่าจะหาวิธีกลับเจอน่ะค่ะ” เซเรเน่ย์เอ่ย
ทางด้านนอกนั้น พวกสามสาวที่เห็นรุ่นพี่บุกเข้าไปในห้องนอนของหัวหน้าป้อมอัศวิน จึงคิดพร้อมกันว่า
‘รุ่นพี่เข้าไปทำไม’
ทั้งสามจึงตัดสินใจพร้อมกันอีกทีว่า
‘บุกเข้าไปมั่งดีกว่า’
หลังจากที่สามสาวเดิน...เอ๊ย..บุกเข้าไปก็เจอกับเหตุการณ์เดิมๆ
......อึ้ง.......เงียบ.......สงบ.......ไม่มีเสียงใดเกิดขึ้น...... (อีกแล้ว)
เพราะภาพที่สามสาวเห็นคือ เด็กสาวคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนคาโลเปี๊ยบ กำลังนั่งอยู่ในห้อง และเด็กชายผมดำ ผู้มีนัยน์ตาสีน้ำเงิน เย็นชา เหมือนคาโล
คาโลจึงต้องรับบทคนโชคร้าย ทำหน้าที่เป็นผู้สรุปให้ฟังอีกครั้ง
เมื่อสามสาวเข้าใจดีแล้วจึงแนะนำตัวเอง
“ฉันชื่อ มาทิลด้าจ้ะ...มาทิลด้า ซิลเวอร์” หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำเหมือนเรย์ และมีนัยน์ตาสีเขียวเหมือนโรกล่าวแนะนำตัวเอง
“แองเจลีน่า โรมานอฟจ้ะ” คราวนี้เป็นหญิงสาวผมหางม้า ที่มีเรือนผมสีเหลือง เหมือนรุ่นพี่ลอรี่(เฟี้ยว...ฉึก)....เอ๊ย!! ลอเรนซ์ และนัยน์ตาสีฟ้าเหมือนคาโล แต่ไม่เย็นชาเท่า กล่าวแนะนำตัวบ้าง
“เรนอน ธีน็อทค่ะ” ส่วนหญิงสาวคนสุดท้าย เป็นคนที่มีความอ่อนโยนมากที่สุดในกลุ่มสามสาว ผู้มีเรือนผมและนัยน์ตาสีม่วงอ่อน กล่าวเป็นคนสุดท้าย
“เซเรเน่ย์ค่ะ” เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีเงินเหมือนคาโลเอ่ย
“เรย์ครับ” คราวนี้เป็นเด็กชายผมสีดำสนิทเหมือนคิลเอ่ยบ้าง
“เรื่องที่อยู่ชั่วคราวเดี๋ยวพวกพี่จะไปขอท่านปราชญ์เลโมธีให้เอง..เนอะ..ลอรี่”
เฟี้ยว....
ไม่มีเสียงมีดที่ซาตานเอี้ยวตัวหลบอย่างเคยชิน ไปปักที่กำแพง และเมื่อหันไปก็พบว่า มีดนั้นลอยอยู่ห่างจากผนังห้อง ก่อนที่จะปักเข้าไปบนผนังห้อง
เมื่อหันไปหาเจ้าของเวทย์ ซึ่งก็คือเซเรเน่ย์ ได้นั่งเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนเรย์ก็ลุกจากเก้าอี้ ไปหยิบมีดมาและส่งคืนให้ลอเรนซ์
‘ทำได้ยังไงกันเนี่ย’
เสียงที่ทุกคนคิดในใจดังขึ้นพร้อมกัน(ยกเว้นเรย์และคาโล)
“พวกนายเป็นใครกันแน่” เสียงที่เคร่งเครียดดังมาจากลอเรนซ์ ที่ทำลายความเงียบ
“ก็แค่...เด็กธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเองค่ะ..เนาะเรย์” เซเรเนย์กล่าวพร้อมกับส่งสายตาขอเสียงสนับสนุน
“ครับ...พวกเราก็แค่เด็กธรรมดาเท่านั้น” เรย์เอ่ยบ้าง
หลังจากนั้นรุ่นพี่และสามสาวก็แยกตัวออกไป เหลือเพียงบุคคล5คนในห้องที่...เงียบ ไม่มีเสียงพูดคุย
เจ้าตัวยุ่งของเราก็หลับไปนานแล้ว หลับคาเก้าอี้นั่นแหละ คิลจึงตัดสินนั่งเช็ดมีดไปเฉยๆ ส่วนทั้งสองก็นั่งคุยกันเบาๆ ระหว่างที่รอเรื่องการขอพักที่นี่ชั่วคราว ส่วนคาโลเรอะ...ไม่ต้องถามก็คงรู้ อ่านหนังสืออีกนั่นล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น