เพื่อนใหม่จากต่างเรื่อง

ลำดับตอนที่ #3 : การปรึกษา

“ปรึกษาโรดีกว่า” คิลเอ่ย



ดังนั้นเมื่อคิลพูดจบ ก็ให้เจ้าตัวยุ่งของเราไปเรียกโรมา



“เฮ้!!..โร...นายอยู่ไหนอ่ะ” เฟรินตะโกนเรียกหาโร



“มีอะไรหรอ...เฟริน” เสียงชายหนุ่มปริศนาดังขึ้นที่...ด้านหลังของเฟริน



เมื่อเฟรินได้ยินดังนั้น จึงตกใจ และหันกลับไปชกท้องของเจ้าของเสียงอย่างเต็มที่



พลั่ก!!    เสียงหมัดกระแทกท้องใครบางคน



“อ้าว...โร นายเองเรอะ บอกแล้วให้โผล่มาข้างหน้าดีๆไม่เชื่อ เจ็บตัวจนได้...สมน้ำหน้า” เฟรินเอ่ย



แต่เนื่องจากว่า โรยังจุกอยู่ เนื่องจากพละกำลังมหาศาลของเฟริน ที่ต่อยเข้ามายังท้องของตน จึงยังคงลุกไม่ขึ้น ฝ่ายเฟรินที่เห็นโรยังลุกไม่ขึ้นนั้น จึงได้ตัดสินใจว่า ลากโรเข้าห้องไปเลยดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น เฟรินจึงลากโรเข้าห้องไป

เมื่อเข้าไปในห้อง คิลจัดการล็อกประตู เฟรินลากโรมา ส่วนเด็กสาวปริศนาใช้เวทย์กลบเสียงตามเดิม เมื่อโรโดนเฟรินลากเข้ามา และเมื่อเห็นเซเรเน่ย์และเรย์ โรจึงหายจุก และความสงสัยเข้ามาแทนที่



“พวกเธอเป็นใคร” ชายผู้ที่มีนัยน์ตาสีเขียวถาม



“ผมคิดว่า..พวกผมถูกพายุหมุนพามาจากวรรณกรรมเรื่องที่พวกผมอยู่กันครับ” เรย์พูดขึ้นบ้าง



“ชื่ออะไรกันบ้างล่ะเนี่ย” โรถาม



“ฉันชื่อเซเรเน่ย์ค่ะ” เด็กสาวผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นญาติกับคาโลกล่าวขึ้น



“ผมชื่อเรย์ครับ” เด็กชายผู้ที่มีเรือนผมสีดำเหมือนคิลเอ่ยขึ้น



“อืม...เรื่องแบบนี้ยังไม่เคยเจอเหมือนกันแฮะ สงสัยคงต้องไปถามพวกรุ่นพี่” โรกล่าว



“แล้วใครจะไปถามล่ะ” คิลเอ่ยขึ้นมา หลังจากที่เงียบมานาน



.....



ความเงียบเข้าปกคลุม ไม่มีใครเสนอตัวไปถามรุ่นพี่เลยสักคน ทุกคนจึงลงความเห็นว่า



“นายไปละกัน” เสียงคิลและเฟรินพูดขึ้นพร้อมกัน พลางจ้องไปที่โรด้วยสายตาแปลกๆ จนโรเสียวสันหลัง

เมื่อทุกคนลงความเห็นว่า ควรให้โรไปดีที่สุด ทุกคนจึงอัปเปหิไล่โรออกไปนอกห้อง เพื่อให้โรไปถามรุ่นพี่ โรจึงเดินไปหารุ่นพี่แอล แอล เมื่อโรไปถึงจึงถามขึ้นว่า



“เอ่อ...รุ่นพี่ครับ ผมอยากจะถามว่า สมมุติมีคนๆหนึ่งเนี่ย เค้าโดนพายุหมุนพัดมาจากวรรณกรรมที่เค้าอยู่ ไปสู่อีกเรื่องหนึ่ง พี่พอจะมีทางแก้มั๊ยครับ” โรถามรวดเดียวจบ พลางมองรุ่นพี่ทั้งสองตรงหน้าอย่างเสียวๆ



“หือ...พี่ก็ไม่เคยเจอหรอกนะ ว่าแต่ว่า...โรวี่ถามทำไมหรอ” เสียงจากซาตานอารมณ์ดีนามว่าลูคัส ซาโดเรีย ถาม



“นั่นสิโรนายถามทำไม” คราวนี้เป็นเสียงจากรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง ซึ่งมีเรือนผมสีทองและนัยน์ตาสีม่วงอเมธิสต์ เอ่ยขึ้น



“เอ่อ...ไม่ทราบก็ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากนะครับ” โรตอบแบบหลีกเลี่ยงคำถามของลูคัส แล้วก็วิ่งหายไป ปล่อยให้รุ่นพี่ยืนงงอยู่ตรงนั้น



ซักพักต่อมา...ลอรี่(เฟี้ยว...ฉึก)...เอ๊ย ลอเรนซ์ก็แปลกใจ ว่าทำไมจู่ๆโรจึงมาถามเรื่องนี้ จึงปรึกษาลูคัส ซึ่งลูคัสก็เอะใจ



“นั่นสินะลอรี่ ทำไมจู่ๆโรวี่ก็มาถามก็ไม่รู้เนาะ” ลูคัสเอ่ยบ้าง



เฟี้ยว....ฉึก



“ถ้านายยังไม่อยากตาย อย่าเรียกฉันอย่างนั้น” ลอเรนซ์กล่าว พร้อมกับปามีด



“โอเคๆ งั้นเราไปสืบกันดีกว่า” ชายผู้ที่มีนัยน์ตาสีดำ และผมสีดำเอ่ย

ว่าแล้วรุ่นพี่ทั้งสองจึง(แอบ)ย่องไปที่ประตูห้องของหัวหน้าป้อมอัศวิน และ...เงี่ยหูฟัง